Vraag v/d week: Is Thailand úw “thuis”?
In zijn wekelijkse column schreef Stickman Bangkok over het thema “Home is home”. Hij legt daarin uit hoe en waarom hij ooit naar Thailand kwam. Hij probeerde op allerlei manieren “ingeburgerd” te geraken en kwam uiteindelijk tot de conclusie, dat “Home is home and Thailand isn’t.
Als u de column wilt lezen, is hier de link: www.stickmanbangkok.com/StickmanWeeklyColumn2015/Thailand-expats.htm
Eigenlijk best een leuke vraag of de Nederlanders en de Belgen die nu (min of meer) permanent in Thailand wonen het land nu als hun “thuis” beschouwen. Voor mij geldt dat in ieder geval niet. Oh, vergis u niet, ik woon hier nu bijna 12 jaar en ben uitermate gelukkig met de beslissing die ik ooit nam om naar Thailand te verkassen. Ik ben gepensioneerd, heb een lieve vrouw, prachtige zoon en een mooi huis en ik geniet van elke dag. Maar Thailand is niet mijn “thuis”
Thuis voor mij is Nederland en dan nog wel specifiek de woonplaats waar ik ben geboren en getogen. In die jonge jaren word je het meest gevormd en de indrukken die ik toen heb opgedaan zitten onwrikbaar in mijn geheugen. Ik herinner mij zoveel van het gezin waarin ik ben opgegroeid, de scholen, de vriendjes, de omgeving en nog veel meer. Dat liggen mijn wortels van het bestaan.
De latere woonplaats in Nederland en ook nu Thailand hebben mij veel geluk en plezier gebracht maar de herinneringen zullen altijd vaag blijven.
Heb ik dan geen thuis in Thailand? Zeker wel, niet het land is mijn thuis, maar wel het huis waarin ik met mijn gezinnetje woon. Dat is thuis, mijn eigen paleisje!
Ben wel benieuwd hoe andere Nederlandse en Belgische residenten hierover denken?
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Bezoek Thailand sinds 1971 , eerste jaren als airline crew , daarna tot 2010 als “toerist” , maximaal 3 weken..!
In 2011 verbleef ik hier ongeveer 6 maanden achtereen.. en vanaf die tijd.! , kijk ik toch wat anders tegen Thailand aan… Ik werd actief verkeersdeelnemer , kreeg Thaise buren, kocht hier een appartement ,moest
onderhandelen met overheidsinstanties , en meer van dit soort normale bezigheden.
Ik heb toen vrij snel voor mij zelf besloten , en ook om toch vooral ” Thailand liefhebber ” te blijven !! , ( ik spreek voor mij zelf…!! ) 3 maanden hier in Thailand te verblijven , 3 à 4 maanden naar mijn vertrouwde woonomgeving in NL. , waar ik geboren en getogen ben !! en dan weer max. 3 maanden retour!
The Best of Two Worlds……!!!!
Ik besef dat ik in de prettige omstandigheden verkeer, dat ik me dit kan permitteren.!
Carl.
Voor mij is Thailand meer thuis dan thuis ooit was.
Mogelijk ook veroorzaakt door meerdere verhuizingen in mijn jeugd.
In zeven jaar ben ik nu ruim 15 keer in Thailand op vakantie geweest. Ik ben dus geen (semi)permanente bewoner en verder dan Phuket, Bangkok en voornamelijk Pattaya ben ik nooit gekomen.
Toch heb ik altijd meer heimwee naar mijn plekjes in Thailand dan naar welk plekje dan ook in Nederland.
Het lijkt mij dat wanneer je nooit verder dan Phuket, Bangkok en Pattaya bent gekomen, eigenlijk niet kunt stellen dat je Thailand goed kent.
Op gevaar af dat ik word beschuldigd van chatten merk ik toch graag even op dat ik dat ook helemaal niet stel.
Maar Pattaya ken ik op mijn duimpje.
Welke Nederlander kent echt Nederland en welke Thai kent echt Thailand. Dit topografisch gezien.
Ik ga 2a3 keer per jaar Thailand, maar of ik Thailand echt ECHT goed leer kennen, nee dat niet.
Hoeveel Nederlanders zijn nog nooit in Delfzijl geweest. Hoeveel Thai mensen zijn nog nooit in Phuket geweest. Nu niet beginnen over de financiële kwestie. Hoeveel Nederlanders ,die in Thailand wonen, zijn nog nooit in Phuket, Hua Hin of welke andere plaats dan ook, geweest?
Ik ken veel pensionado’s die vast geroest zitten in Jomtien of Pattaya. Wat doen ze van kroeg naar kroeg. Slechte koers enz enz.
Heel veel Nederlanders kennen hun achtertuin niet eens. Of u het nu met mij eens of niet meneer Sindram, dit is mijn overtuiging.
Het gaat u allen goed hoe dan ook en maak er wat van op welke wijze dan ook.
De vraag was ook niet of je Thailand goed kent, maar of je het als je thuis beschouwt. Twee verschillende dingen lijkt me…
Beste Fransamsterdam,
Bangkok is een wereldstad,waar je ook als Europees niets vermist,en afgezien van de temperatuur en nog een paar kleinigheden niets anders is als London,Parijs,New York Enz. Ook Pattaya is een stad die gevormt is door mensen die uit verschillende nationaliteiten en culturen bestaan,wat eigenlijk niets meer te maken heeft met het oorspronkelijk Thailand. Er bestaan twee soorten Thailand,daar waar de toeristen vertoeven,en iedere dag een show geboden krijgen,die zeker in Pattaya niet anders is als een commerciële fantasie wereld,en niets te doen heeft met het werkelijke Thailand waar haast uitsluitend Thais wonen. Daarom zou men bij de vraag,,Of iemand zich thuis voelt?”een duidelijk verschil moeten maken tussen iemand die als expat in een soort Hollywood woont,en die expats die permanent op een dorp wonen waar zich het werkelijke Thai leven afspeelt. Zeker weten dat naar deze plekjes minder heimwee is.
Ik woon slechts iets meer dan 9 maanden permanent in Thailand. In een huurhuis, die naam niet waardig, wachten we geduldig naar het beëindigen van de bouwwerkzaamheden van onze eigen woning. Samen wonen met een vrouw, die je ongelooflijk graag ziet, is voor mij de enige goeie basis om je ergens thuis te voelen. We woonden 4 jaar samen in België en maakten de overstap (verhuis) naar Thailand omdat bij mijn overlijden de toekomst van mijn vrouw betere vooruitzichten heeft in haar vaderland dan in mijn vaderland.
Verder moet ik bekennen dat ik weinig bindingen heb met de plaats van mijn herkomst. Ik voel me met andere woorden overal gemakkelijk thuis.
Ook Thailand is en zal dus nooit zwaar genoeg wegen om er mij aan te binden.
Wij zijn hier samen vanaf de eerste dag gelukkig en meer (minder) moet dat niet zijn.
Ik woon meer dan 7 jaar in thailand en het ligt eraan voor sommige is het hun thuis die in belgie of nederland niks meer hebben familie of vrienden ik heb nog familie in nederland maar denk niet dat ik me daar nog thuis zou voelen om te wonen.naar dik 7 jaar hier te wonen
Op miin 20 ben ik gan varen bij de KPM en KJCPL. Heb bij de clubs bijna 20 jaar gevaren, en ben verlieft geworden op Azie. Daarna ben ik blijven varen bij andere Mij. Zo wel mijn vrouw (Nedrlandse)als mijn zelf misten toen toch wel ZO Azie. Zijn sinds in aan de wal als Superintend ben gaan werken in Groningen en in
1999 in Italie, ieder jaar naar Thailand op vakantie gegaan..In mei 2010 overleed miin vrouw, ik zelf ging met pensioen (67jaar) in juni. Ben toen eind 2010 in Thailand gaan wonen. Heb 2013 mijnnhuis in holland kunnen verkopen. Ben sinds die tijd niet meer terug geweest. Ik mis Nederland als kiespijn. Ik woon hier geheel gelukkig samen met mijn Thaise vriend
Ik heb me nooit thuis gevoeld in nederland en ben uit nederland weg gegegaan omdat het leven daar te duur is en vanwege teveel regels en ook discriminatie
Hier in thailand leeft men veel vrijer, goedkoper en minder regels
Ach, lieve mensen, waar je ook woont, je neemt je eigen rugzak altijd met je mee. Soms is het tijd om de rits-sluiting onder aan de rugzak open te maken en ruimte te geven om de rugzak opnieuw te vullen. Wij wonen inmiddels ruim 7 jaar in Thailand (near Chiang Mai) terug naar Nederland, nee nooit never.
Nou nee dat heb ik helemaal niet. Ik woon hier zo’n jaar of twaalf nu, de eerste jaren in Bangkok en nu in Chiang Mai. Het grootste deel van die periode leef ik alleen en voel me erg gelukkig. Nederland voel ik absoluut niet als “Thuis”, in tegendeel ik zou bijna zeggen. Ik kom er dan ook niet vaak.
Wel ga ik een keer per jaar naar Europa meestal in het Mediterane gebied en ik voel me daar net zo thuis als ik dat in Thailand voel, Verder reis ik veel in zuid oost Azie, en ik zeg wel eens, mijn lijf is de plek waar ik me thuis voel, gemakkelijk want dat neem ik altijd me waar ik ook heenga.
Je bent bij mij welkom als je in Spanje bent.
Ik ga ongeveer 7 maanden per jaar naar Thailand en ben bij mijn vriendin in de bergen bij Nam noa . Steeds als er weer aankomt voelt het alsof ik weer thuis komt .
Ik pendel nog tussen thailand en Singapore. Ik kan in beide plaatsen bepaalde dingen apprecieren maar in geen van de twee ben ik 100 procent thuis. Ik kom graag terug in belgie maar ook daar ben ik niet meer thuis. Of beter: niet alleen meer thuis. Sedert ik 6 jaar in de VS woonde ben ik door en door Europeaan. Ik kom net zo graag in Barcelona en Milaan als in Hamburg en Gent. Wanneer ik ooit uit Thailand vertrek betwijfel ik of ik terug naar Belgie kom wonen. Als ik een dorp mag kiezen: Ponte de Lima of Monteisola. Als het een stad moet zijn, dan zonder twijfel Hamburg. Maar voor het ogenblik is takhli een verademing naast Singapore. Hier woont mijn vrouw, hond, kat, hier kan ik in de tuin werken, schilderen. Hier staan mijn boeken en cd’s. Hier ben ik aan het werk aan een fotocatalogus van wats in de streek en van prachtige vogels, slangen, hagedissen maar ook van de jeugd op café. En al dat maakt takhli toch wel een thuis
Ik ben twee maal in Singapore geweest en ik kan je zeggen, ik voelde mij goed. Mooie stad, schoon, minieme criminaliteit, vriendelijke mensen en heb geen enkele discriminatie gevoeld. Zou zo mijn thuishaven kunnen zijn.
Woon nu bijna 4 jaar permanent in Thailand.
Heb veel kritiek op het land en op de Thai.
Ga me hier nooit thuis voelen.
Waarom ik toch hier wil blijven wonen is voor mezelf vaak een raadsel.
Kan over deze vraag een lang verhaal schrijven. Maar dit is de korte samenvatting er van.
De meeste van de vorige reactie’s zijn mensen die hier niet echt wonen.
Ik denk dat Gringo meer bedoelt met zijn vraag van de week. Ben je gelukkig op de plaats waar je met
je Thaise geliefde of familie woont. Zeker niet voor 3 of 6 maanden, maar het hele jaar.
Expats die naar Thailand zijn gekomen en alles achter hebben gelaten en eigenlijk geen weg terug meer
hebben. Voor mijzelf durf ik eerlijk te bekennen dat ik hier gelukkig ben met mijn vrouw en de familie.
Nederland blijft mijn land. Een keer in de 2 jaar ga ik altijd weer op vakantie samen met mijn vrouw naar
Nederland, Het is geweldig om vrienden en familie te ontmoeten van de paar die er nog over zijn.
Mijn prachtige land waar alles zo mooi schoon is en je op de weg gewoon zonder overspannen te raken kan rijden. Het weer en de financiele voordelen, waren uiteindelijk belangrijk voor mij..
Na meer dan 10 jaar Thailand zijn die financiele voordelen ook weg.. Blijft alleen het weer over.
Als je 71 bent moet je het er maar mee doen. Je moet je tijd uitdienen, Er is geen weg meer terug.
Cor van Kampen.
Reden voor mij (67 jr) om geen schepen achter mij te verbranden. Voor mij geldt ook, geen financiële voordelen maar de zon is er ruimschoots voorhanden…, in Spanje waar wij de meeste tijd verblijven. En wij kunnen op elk gewenst moment binnen 2,5 uur voor een schappelijke prijs op NL-bodem staan. Bovendien kunnen mijn kinderen gemakkelijk voor een weekje of langer overkomen. Ik zal dan ook nooit voor 100 procent verkassen, niet naar Spanje en niet naar Thailand of waar dan ook. Ik meen dat ik het beste van twee “werelden” heb gekozen met een vrouw van mijn derde wereld, Thailand.
misschien dat een mens zich ontheemd gaat voelen?
zich nergens meer thuisvoelen.
Na een verblijf van nu 28 jaar buiten nederland voel ik me als in een vreemd land als ik daar jaarlijks een paar weken ben om kinderen, familie en vrienden te bezoeken. Ik stel er prijs op die kontakten te blijven onderhouden maar verder heb ik niets meer met nederland en voel ik me er dus niet thuis. Ik hoor trouwens van veel mensen die daar wel wonen dat het er de laatste jaren ook niet leuker op is geworden.
Ik geniet na ruim tien jaar nog altijd van mijn verblijf in Thailand. Ik zie het positief als een land in opkomst met een toekomst waar het er alleen maar beter kan worden. Ik ervaar het als positief dat er zoveel jonge mensen zijn die om me heen leven, i.t.t. nederland dat veroudert, versombert en verarmt. Wonend in het hart van Bangkok vind ik het geweldig om te zien hoe een stad als Bangkok zich verder in mijn optiek positief ontwikkeld met veel prachtige nieuwbouw. nieuwe infrastruktuur etc. Natuurlijk zie ik ook problemen en heb ik ook wel eens zelf problemen omdat ik de taal niet echt beheers, maar overall is het toch echt mijn thuis geworden.
Ben het volledig met Stickman eens..
Ja leuke vraag.
Voor mij geld na ruim 50 jaar in nl gewoond te hebben en nu 6 jaar hier, dat ik het gevoel heb dat ik in het verkeerde land geboren ben.
Ja natuurlijk, herinneringen aan nl. En enkele aardige stukjes land en plaatsen. Kinderen aldaar en wat goede vrienden.
Maar lig er niet wakker van, laat staan heimwee.
Op de tweede dag dat ik hier voor het eerst kwam, april 2009, 43 graden, en een bezoek bracht aan WAT Pho in Bangkok, ontmoete ik een monnik, toen reeds 91 jaar oud.
Hij was enkele keren ‘beroeps’ halve in Amsterdam geweest.
We hebben een uur op de trappen van de WAT zitten praten.
De man wist na een uur meer over mij dan vele bekenden.
Aan het einde gaf hij mij een kleine bronzen boedah. Free. Hij zegt :’Sir you are a Thai’
In denken ja. EN…bij toeval zag ik mijn stamboom, en zag dat mijn roots in Kralingen (bij Rotterdam) liggen, EN…… dat ver weg……de moeder van mijn over- overgrootvader een…Thaise was.
Ja dit is mijn THUIS, in alle opzichten. Gelukkig met gezin, elke dag !
Natuurlijk zie ik ook niet ok dingen, en andere opvattingen en interesses van jonge generatie.
Mijn vrouw is onderwijzeres hogere school, dus je hoort en ziet veel hieromtrent.
Maar het basic life, dat hier standaard is, in doen en denken maakt een mens gelukkig.
ALLE andere dingen zijn daar ten dienst van, of ondergeschikt aan.
Een land met regeltjes als HOOFDZAAK, daarmee wordt een ontevreden bevolking gecreeerd en als maatschappij gedoemd te mislukken.
DAT is de belangrijkste reden dat voor mij dit mijn THUIS is.
Een zeer gelukkig mens met zijn gezin in the Isaan.
KhunBram.
Thailand is mijn tweede thuis. Nederland zal altijd het eerste thuis blijven.Ik ben tenslotte volgens mijn paspoort een Nederlander en een Thai kan ik niet worden al zou ik willen, omdat de Thais dat nu eenmaal niet willen.
Ik spreek Thais maar natuurlijk niet als een Thai. Ik ontvang nog geen AOW maar betaal in Nederland premie voor degenen die het nu ontvangen. Zo zal ik straks AOW ontvangen van de Nederlanders die dan werken. De Thais gaan mij dat niet geven. Als ik een conflict heb in Thailand dan heb ik op voorhand ongelijk, want ik ben geen Thai en kan dus geen gelijk hebben en zeker niet krijgen.
Dus thuis voel ik me in Thailand niet, maar ik kom er niettemin graag. Liever dan in menig ander land. Ik voel me hier een graag geziene gast en word doorgaans zo behanded, zolang ik uit de problemen blijf, wat tot nu toe aardig lukt.
Het is verleidelijk om te zeggen ‘home is where the heart is’, dan zou het regelmatig Thailand kunnen zijn, maar thuis is toch doorgaans waar je wieg heeft gestaan.
Voordat ik in Thailand ging wonen- nu bijna 14 jaar geleden- kende ik het land al 9 jaar en heb vakanties gehouden in Noordoost Thailand, het midden en het zuiden. Ik heb de voor- en tegens van het leven in Nederland afgewogen tegen de voor- en tegens van het leven in Thailand. De balans sloeg over ten gunste van Thailand . De eerste 3½ jaar heb ik mijn voorstellingen over Thailand moeten bijstellen.Sommige dingen had ik te positief ingeschat.
Maar na 14 jaar zou ik niet meer terug willen gaan naar Nederland hooguit voor een bezoekje van een paar weken per jaar aan familie en vrienden. Maar langzaam vallen er mensen weg, zodat de zin om te gaan afneemt.
Ik voel mij hier gelukkig thuis bij mijn gezinnetje in een dorp tussen Cha-Am en Hua Hin.
Je ergens thuisvoelen heeft niet onlosmakelijk te maken met ergens wonen. Ik ga twee à drie keer per jaar op vakantie naar Thailand en elke keer als ik op Suvarnabhumi land, dan voel ik me weer op bekend terrein; een soort van thuiskomen voor mijn gevoel. Als ik dan in Pattaya op Sukhumvit Rd uit de bus stap, of in Pattani het plein voor het CS Pattani betreed, dan heb ik geen last meer van spanning omdat ik niet weet wat me te wachten staat, maar voel ik me veilig en vertrouwd.
Maar desondanks zal ik altijd een farang blijven, en verkondig ik aan de eerste de beste die ernaar vraagt dat ik uit ‘Holland’ kom. Ik schaam me daar absoluut niet voor!
Er bestaat een enorm verschil tussen een expat die iedere dag omgeven is van farangs,zoals bijv.in Bangkok,Pattaya,of in Phuket, of een expat die alleen op een dorp woont tussen de Thai bevolking.
Als iemand eerlijk is dan moet hij toegeven dat bijv. Pattaya nog weinig te doen heeft met Thailand,en het zelfde vind je ook in delen van Phuket. Ga je nu een farang van deze toeristen plaatsen verplaatsen naar een dorpje in bijv.de Isaan,waar hij iedere dag in aanraking komt met het onverbloemde Thai leven,dan wordt bij de vraag ,of hij dit thuis noemt,vaak anders gereageerd. Zelfs al spreek je de Thaispraak,kom je er snel achter dat de meeste gesprekken met de dorps bevolking erg oppervlakkig verlopen,waarbij ik mij kan voorstellen,dat deze gesprekken op de duur niet bijdragen tot een thuis gevoel. Ook de andere denk,en levenswijze,die ik hier zeker niet veroordelen wil,vraagt van iemand die uit een andere cultuur komt op den duur veel aanpassings vermogen,waarbij iemand,die weinig ziet,niets achtervraagt,en een liefhebber is van Thai Whiskey zeker in voordeel is. Ik heb Thailand,en zijn bevolking lief,maar op den duur vermis ik iets….wat ik persoonlijk niet vind,en dat heet misschien ,,Thuis”
Ik kom al 20 jaar voor korte of lange tijd naar Thailand….sinds 2012 woon ik hier nu permanent maar zal nooit mijn huis in Holland verkopen daar ik toch het gevoel heb als ik ooit ga sukkelen of nog erger ik toch altijd naar ‘huis’ kan gaan waar iedereen mijn taal spreekt , doktoren zijn die Nederlands spreken en waar ik ook nog vele familieleden heb ..
Uiteraard ben ik verliefd op Thailand, het weer, de mensen , het avontuur maar het zal nooit mijn echte ‘home’ zijn daarvoor ben ik teveel Hollander in hart en nieren..vroeger riep ik waar me pet hangt daar ben ik thuis maar dat geldt alleen voor Nederland
Piet
Dit is een interessante vraag, die eenieder de gelegenheid biedt vanuit zichzelf te reageren.
Ja, Thailand is nu mijn thuis, kwam al 15 jr. regelmatig in Thailand, woon er nu bijna 4 jaar permanent, heb geen enkele behoefte om Nederland te bezoeken, heb wat ik thuis had nu hier, mijn partner, een huis, tuin, auto, Gamma heet nu Global House, voorzieningen, huisarts, tandarts, ziekenhuis, alles wat ik thuis ook had, voel me daar prima bij.
Voel mij in mijn omgeving en ook elders in Thailand thuis, communiceer makkelijk met de Thai, pas me aan mijn gesprekspartner aan, leg makkelijk contact, het hangt ook veel van jezelf af of je jezelf de gelegenheid geeft je thuis te voelen.
De plek waar ik opgroeide, daar heb ik de beste herinneringen aan, die komen nu en dan ook terug, dat geeft me ook een heel goed gevoel, voel ik me daar meer thuis dan in Thailand?
Nee, ervaar dat niet zo, toen ik daar woonde voelde ik mij daar heel sterk thuis, als ik er weer zou gaan wonen zou ik me daar weer thuis voelen, maar dat doe ik niet, Thailand is nu mijn thuis, woon liever hier in Thailand, ben er helemaal tevreden mee.
Wil niet veel ten nadele van Nederland zeggen, maar heb er wel wat afkeer tegen gekregen, dat getuttel, geknutsel op politiek gebied, het schiet maar niet op, nivelleren is het devies, nee, kijk er van afstandje naar en denk, ben blij dat ik daar niets meer mee van doen heb.
NicoB
misschien heeft het ook met de leeftijd te maken of je thuis hier of in NL is ?
Ik woon nu 2 jaar in Korat, ben nu 55, ik had een super leuke jeugd van m,n 10de tot m,n 20ste.
Reed al in auto,s toen ik 10 was, reed op brommers, sleutelen aan die brommers was geweldig om te doen.
Ook kattekwaad uithalen kon toen nog ongestraft.
Het was op Kattendijke waar ik me thuis voelde, als een vis in het water.
Na m,n 20ste voelde ik me nergens thuis.
Nu voel ik me thuis in Korat, ik ben begonnen om m,n jeugd te herhalen, hier kan niet alles maar wel heel veel, ik ben weer aan het sleutelen, brommer rijden even een eindje zonder helm, geen probleem, ook in de auto op de grote weg kan ik lekker gas geven, parkeer kaartje doorgeven aan een ander waar nog 3 uur betaalde parkeer tijd opstaat, beboet met 60 euro, daar zakt m,n broek echt van af !
Nee, dan is het leven hier super leuk, ik weet nu al, ik ga hier dood.
Uiteraard had ik veel positieve reacties verwacht van mensen die zich definitief in Thailand hebben gevestigd. Snap echter niet waarom zo velen altijd op Nederland afgeven, een van de welvarendste landen ter wereld. Kom meestal in de winterse periode met genoegen naar Thailand maar zou er voor geen goud willen wonen. Mooi land? Ken het land goed van van noord tot zuid en van oost tot west maar voor mij zijn er heel wat mooiere landen. Economisch goed? Laat me niet lachen. Ja met een goed gevulde bankrekening of een goed pensioen. Veel expats die in Nederland weinig te makken hebben voelen zich in Thailand miljonair en belangrijk. De gemiddelde Thai heeft het niet gemakkelijk. Sociaal? Kijk maar eens goed om je heen dan kom je wel tot een conclusie, als je tenminste de gekleurde bril wil afzetten. Thailand heeft nog een hele lange weg te gaan alvorens dat verguisde Nederland op sociaal en economisch gebied ook maar enigszins te kunnen benaderen.
De economie in Thailand, en zowel geheel Azië is sterker aan het ontwikkelen. De EU is binnen nu en 10 jaar een chaos.. Azië groeit Europa krimpt.
Wat de socialiteit betreft. dan ben je toch elders geweest. Ik kom al jaren in Thailand. De Thaise bevolking, is veel meer respectvol naar elkaar toe, dan wij Hollanders. De Thai kent geen klagen, of zorgen… De Thai schrikt eerder wat er bij ons gebeurd, dan dat ze dat accepteren. Nee Thailand is my home, laat ik t zo zeggen geheel Azie voel ik me goed. Nederland en Europa.. is het niet meer! Geen Holland meer voor mij!
Na meer dan 50jaar in Nederland te hebben gewoont ben ik vier jaar geleden vertrokken naar Thailand , woon samen met mijn Thaise vrouw in Bangkok mis Nederland helemaal niet ,als ik een maal per jaar 2weken naar Nederland ga ben ik blij dat ik weer terug kan gaan naar Bangkok, hetzelfde geld als we voor korte tijd naar China of Hongkong gaan voor zaken dan ben ik blij weer terug in Bangkok te zijn
je verwoord het goed khunBram , dan is nederland maar “klein” hê, ook ik heb zeer goede en fijne ervaringen met “de Isaan” volgend jaar zelfs trouwen. Een thai zal ik nooit worden maar dat hoeft toch ook niet, respect en begrip voor elkaar daar gaat het om en gelukkig is dat de basis.
Ik woon nu sinds 2012 in Thailand. Daarvoor kwam ik al heel vaak hierheen, vanwege mijn beroep. Ik voelde me overal thuis, omdat ik bijna altijd in dezelfde hotels kwam. Dit gaf een goed gevoel, omdat je een plekje had dat je kende.
Ik had collega’s die de plaatsen waar ze heen vlogen “afhaakten”. Ik probeerde zo vaak mogelijk naar dezelfde plaatsen te vliegen. Dus zag ik minder verschillende oorden, maar kende daarvoor de plaatsen waar ik kwam, beter.
Nu ik hier in Thailand ben, heb ik al bijna twee jaar geen vliegtuig van binnen gezien. En ik mis het niet. Ik zie Thailand nog steeds als een leuke coulisse en waar ik bijna alles krijgen kan wat ik nodig heb. Ik voel me thuis in ons huisje tussen de ananasvelden. Maar ga ik naar een stad als Hua Hin, waar veel buitenlanders komen, dan begin ik het gevoel van verstikking te krijgen en wil ik weg. Hoewel ik ook wel eens graag met een andere buitenlander praat, wil ik er zo weinig mogelijk mee te doen hebben.
Ik zou me net zo goed “thuis” in Japan kunnen voelen als hier in Thailand. Je kunt je nu eenmaal niet opsplitsen en je hebt een centrum nodig, waar je je spullen kunt laten. Dat is nu Thailand geworden.
Ik ben niet ingeburgerd en wens dat ook niet te zijn. Maar ik voel me goed hier en beter op mijn plaats dan dat ik dat in Nederland zou vinden.
Ik ben het dan ook helemaal met Gringo eens: het huisje, het gezinnetje (in dit geval mijn vriendin en ik) is ons centrum en ons thuis)..
Thuis is de plaats/woning waar je hart ligt. Dat kan overal zijn. Voor mij is dat niet de plaats/woning waar ik geboren en getogen ben. Ook niet waar mijn familie of vrienden wonen. Dat is de plaats/woning waar ik mij happy en gelukkig voel. Dat is de plaats/woning waar ik weer graag naar toe ga, ook als ik mijn jaarlijkse trip naar Thailand heb gemaakt. En als ik die plaats/woning mag delen met mijn gezin, dan ben ik dubbel gelukkig en voel ik mij dubbel thuis, om het maar zo uit te drukken. Voor mij is dat onder de Spaanse zon. Oost West, Thuis Best.
Nederland blijft mijn thuis. Thailand is leuk om te wonen. Maar de overheid behandeld de farang als een buitenlander. Wat altijd zo zal blijven Dat is in Nederland niet zo. De visa perikelen houdt men steeds bezig.daar slaat men een slaatje uit. het enigste hier dat het warm is en men buiten kan zitten.maar het is 8 maanden op 1 jaar te heet En het land zelf is 1 ongeorganiseerde chaos.. Dus voor een aantal maanden per jaar is het leuk.tegen kou kun je je verwarmen maar tegen de hitte niet. En de muggen is een gigantisch probleem. Wat altijd de aandacht heeft..
Joseph je hebt volledig gelijk. In alles. Als men de bril eens afzet. En om zich heen kijkt ziet men precies wat jij zegt.Jammer dat het land in elite en armen is verdeeld.. Er komt zelfs nog geen fatsoelijk drinkwater uit de kraan. Alle afval verbrandt men hier. Infrastructuur kent men hier niet. Vele buitenlanders verbazen zich elke dag weer. In de manier hoe men leeft in thailand. Luchtvervulling is in vele steden gigantisch. Nederland zal altijd mijn thuis blijven.Dus op zijn tijd terug naar Nederland. Er zijn al vele farangs die nu terug gaan omdat men te weinig heeft om in thailand te kunnen wonen..I v.m. Met de te hoge bath
Als digitale nomade heeft het begrip thuis voor mij niet erg veel waarde. Ik hou van reizen en ontdekken. Ik zie mijn onderkomen het liefst als een springplank naar het onbekende. En wat mij betreft ben gewoon verhuisd van het Noordwestelijke deel naar het Zuidoostelijke deel van Eurazië, want dat eerste deel ken ik nu wel.
Als ik oud en niet meer al te fit ben zal dat wellicht veranderen.
Ik ben er nu haast 80 en woon hier sinds begin de jaren ’70 vorige eeuw en ja, Thailand beschouw ik als mijn “thuis”. Ik kom nooit in dat regeltjes land NL en mis het ook niet. Hoewel, hier in Thailand komen er ook steeds meer regeltjes wat jammer is, zie wel hoe het verder gaat. Toen ik hier kwam in 1970 kon alles, roken in de bioscoop en bier kopen tijdens de film, asbakjes in de stoelen in de bus en paffen maar en bier drinken. Maximum snelheid op de weg bestond niet, visums werden verlengd bij de Immigration in Soi Suan Plu, sluitings tijd voor bars en shops bestond niet en waren 7 dgn per week open, dag en nacht.
Ik kwam van een land-NL- waar ik een bekeuring kreeg voor voet ballen op straat en bordjes in de plantsoenen stonden met het opschrift “verboden op het gras te lopen” Trouwens alles was en is nog steeds verboden daar.Wat een vrijheid, nog steeds vind ik. Zijn meer redenen maar dan wordt het een boek. Thailand is en blijft mijn “thuis”
Woon en werk fulltime in Thailand nu bijna 9 jaar.
Mijn vader (die nogal wat keren verkaste vanwege zijn werk bij de Belastingdienst) zaliger zei altijd: “Waar je werk is daar is je vaderland. En brood bakken doen ze overal”.
Dat heb ik altijd in mijn geheugen geprent.
Ik woon sedert geruime tijd als alleenstaande in een klein dorp in het mid-zuiden van Thailand, niet ver van de zee, hoewel ik de zee niet echt nodig heb. Geen enkele andere farang op minder dan 20km rondom mij. Heb hier een eenvoudig, gelukkig rustig leventje. Heimwee naar Begie, neen, totaal niet. Ik ga er enkel als ik er echt moet zijn om zo snel mogelijk naar mijn “thuis” terug te keren. Je gaat me zelfs geen enkel slecht woord over Belgie horen zeggen, ik had er mooie, zorgeloze jeugd en een mooie professionele carriere. Heb veel gereisd om professionele redenen en in Thailand ben ik blijven steken…Sedert mijn ouders overleden zijn woon ik dus in Thailand en heb me dat tot heden nog geen minuut beklaagd. Met de lokale bevolking heb ik goede, zei het zeer oppervlakkige contacten. Ik besef ten gronde dat ik nooit één van hen zal worden en dat is ook mijn doel niet. Ik geniet van elke dag hier, de zonneschijn op mijn schouders maakt me reeds gelukkig. Door het mooie landschap met de motor rondrijden, de mensen die naar me zwaaien, dit alle geeft mij een goed gevoel. Als ik, wat regelmatig gebeurt, er op uit trek, naar Hua Hin, naar Koh Samui, naar Ubon Ratchatani … of waar dan ook hier in Thailand, ben ik steeds gelukkig als terug in mijn dorpje aankom en weer in mijn eigen “thuis” kan slapen.
Iedereen voelt dit op zijn eigen manier aan, niet iedereen kan zich op dezelfde manier ergens gemakkelijk thuis voelen. Ik had en heb er geen probleem mee …. mijn thuis is waar mijn ….. Stella of is het nu Leo staat.
Lung addie
Leuke vraag, maar vooral ook een vraag waar je zelf over moet nadenken.
Daarbij opgemerkt dat ik Nederlander ben en altijd zal blijven en ook al woon ik hier in Thailand, Nederland is en blijft mijn land.
Bij toeval kom ik in 2005 in Thailand, wist niet eens waar het precies lag.Wel was ik bezig om te gaan emigreren naar Rusland, aan de zwarte zee. Had al 5 jaar met de camper heel Rusland doorkruist, feitelijk het hele Oostblok.
Maar goed na die ene kennismaking in Thailand in 2005, 3 weken, weekje Bangkok, Pattaya en Koh Chang had ik een globaal idee wat het land was maar vooral ook de cultuur en de mensen.
Bij terugkomst in Nl ga je nadenken, denken over andere mogelijkheden om te gaan wonen.
Sorry voor al die mensen die geen hoge pet hebben van de Russen,de Russen die hier zijn dat zie je in het land zelf niet en ook de mensen in Rusland zijn anders dan dat ze hier doen. Zelfde als met de vele buitenlanders in Nederland, ga naar het land van herkomst en je zal een totaal ander beeld van die mensen krijgen.
In 2005 voor 2e maal naar Thailand, nu iets langer, zelfs op een jaarvisum. Ik wilde Thailand beter kennen, de cultuur beter proeven en wat ik kan of moet om hier te wonen.
Even voor alle duidelijkheid ik was in Rusland vergevorderd en zou mij vestigen op ca 100 meter van de zwarte zee. Had een 3 jarige visum voor Rusland gekregen, een unicum. Dus alles feitelijk wel in orde.
Thailand moest mij dus meer kunnen bieden en dan praat ik niet over vrouwen, ik was en ben nog jong, alhoewel dat ik wel zoveel uren hebt gewerkt als een 75 jarige, dus die sporen zijn niet uitwisbaar maar is wel een aanvulling in je toch nog jonge leven.
In Jomtien een appartement gehuurd, iedere morgen vroeg gewandeld aan de zee, heerlijk om te zien hoe de Thaien aan het werk zijn om het strand schoon te maken, de stoelen neer te zetten en de parasols te plaatsen. Je krijgt dan gaandeweg contact met de lokale Thai, wat ze allemaal moeten doen voor een klein beetje geld, wat ze moeten betalen voor…………. ja zal het niet schrijven maar daar wordt ik niet goed van, alhoewel je dat ook in Nederland hebt, zelfs meer als hier denk ik nog steeds, maar bijna onzichtbaar, zie de vele enquêtes die er zijn geweest. De kruiwagens rollen in NL nog harder dan hier.
Maar goed door het contact met de lokale Thai voelde ik mij al beter hier, daarbij hele jaar rond lekkere temperatuur, soms iets te warm. Even voorstellen, 1 jaar daarvoor nog geskied op Siberische hoogvlakte met een temperatuur van – 55 graden. Dat is ongeveer even koud als met – 10 met noorden wind in NL.
De Russen hebben stadsverwarming en in de winter staan alle ramen open omdat ze de temperatuur niet kunnen schakelen, absurd gewoon. Wat Poetin momenteel doet keur ik niet goed, maar hij heeft voor de lokale bevolking wel veel gedaan en ook alles voor de bevolking betaalbaar gehouden, zoals met energie en gratis gezondheidszorg. Dus die open ramen koste de bevolking gewoon niets.
Gaandeweg voelde ik mij beter hier in Thailand, heb in die tijd zoveel informatie vergaard dat ik de thaise wet beter kende als welk advocaat ook in Thailand op bepaalde vlakken.
Ik had zelf al besloten om een company op te richten om daarin later een huis te kopen.Nog niet besloten om hier definitief te wonen, maar een appartement beviel mij niet en dat zou voor mij nooit een voldoening geven.
April 2006 weer naar NL, toen naar Rusland en pas aldaar de knoop doorgehakt, ik ga terug naar Thailand.
De doorslag lag in de taal, vele jonge russen kunnen redelijk engels, de oudjes redelijk duits, maar alles er tussen, dus mijn generatie alleen hun moedertaal.
In mei 2006 weer ticket geboekt om naar Thailand te gaan, via internet contact met makelaar over aankoop huis, die al in NL gekocht onder voorwaarden. Bij aankomst was alles in 2 uur geregeld en had ik het huis gekocht, de bewoners hadden 2 weken de tijd om te verhuizen en zo had ik dan mijn eigen stekkie.
Door mijn ervaring opgedaan in 2005 en begin 2006 had ik mij voorgenomen om geen vrouw te kopen of om iedere maand maar geld te sturen voor kinderen. Kinderen zijn welkom maar dan samen met de moeder om bij mij te wonen en dan zal ik daarvoor zorgen.
Bij toeval krijg ik contact met 2 Thaise vrouwen bij kissfood second road, had net gegeten en zij nodigden mij uit om wederom met hun te eten. Dat heb ik afgeslagen, je denkt dan slecht dat je dan de hele rekening krijgt zoals zoveel voorkomt. Maar goed leuk gepraat, goed engels, daarbij werkten ze ook nog in zelfde branche als waar ik nog mee te doen had in NL. De ene vriendin vroeg mij wie ik het leukste vond van de 2, ja moeilijke en gevaarlijke vraag. Maar oprecht en recht door zee zoals ik gewend ben heb ik daar een simplistische antwoord op gegeven, zodat ik mij altijd kon beschermen. Onder een kopje koffie vertelde ik hun dat ik een afspraak had om 20.00 in een massagesalon en dus weg moest, ja dat geloofde ze niet en wat voor massage etc. Heb hun uitgenodigd om mee te gaan, dus van second road naar Jomtien, daar kende ik dat goed. Ze gingen mee, hebben ook massage gehad, maar vooral natuurlijk kwamen ze tot de ontdekking dat ik niet had gelogen en ook een normale massage had. Geluk stond dus aan mijn zijde.
Ook was voor hun inmiddels duidelijk geworden dat ik een bepaalde oog had voor 1 van hun en dat had ik ook rechtlijnig gezegd. Had nl gezegd dat ik niet zo veel hou van dat hele smalle en dat de ene nog veel jonger leek dan mijn eigen dochter, dat ik dat absoluut niet kon maken wilde ik mijn waardigheid tov. mijn dochter behouden. Heb ze na de massage weer terug gebracht naar waar ze woonden.
De volgende dag was ik uitgenodigd om te gaan lunchen bij hun kantoor, dat heb ik gedaan en nog vele keren daarna.
Ook in de avond wel eens uit geweest, mijn huis werd bekeken door beide, ja er lag een goede verstandhouding en vele gespreksonderwerpen betreffen hun werk en mijn ervaring in NL. Het klikte met beiden gewoon goed.
Na 3 weken komt de ene met de vraag of ze bij mij kon komen wonen omdat haar kamergenoot ging verhuizen en daardoor de kosten te hoog werden voor haar alleen. Daar heb ik positief op geantwoord met dien verstande dat ze dan het huis een beetje schoon hield, maar van een relatie was geen sprake.
Je snapt natuurlijk al dat niet alleen het huis werd gedeeld maar ook het bed, daarbij nog steeds alle vrijheid met respect voor elkaar.
Na 1 maand samen te wonen werd het dan een relatie, een langdurige relatie, haar dochter kwam na 1 jaar bij ons wonen, ziet mij als pappa en zegt dat ook. Nu alweer bijna 9 jaar samen, nog altijd verliefd nog altijd goed kunnen praten, nog altijd de vrijheid en o zo belangrijk, ze is nooit jaloerse, ook al dans ik met een andere vrouw of flirt wat, ze kent mij inmiddels goed genoeg. Over geld wordt nooit gepraat, heb haar geholpen om haar eigen geld te verdienen en voor mij belangrijk alvast wat op te bouwen zodat haar dochter een goede start kan maken.
Vele malen zijn ze al mee geweest, ook haar dochter naar Nederland. Mijn moeder heeft mij altijd gewaarschuwd voor de Thaise vrouwen, hele artikelen uit de krant opgespaard zodat ik dat kon lezen wanneer ik in Nederland was. Nu is mijn moeder stapel gek met mijn vriendin ook mijn kinderen en overige familie.Ze zitten samen op facebook en communiceren daar heel wat af.
Ook ben ik opgenomen in haar familie, zonder om geld te betalen of overal voor op te draaien.Voor mij is het alleen jammer dat ik bijna niet thais kan praten, maar ik praat met de familie met ogen en bewegingen, daarbij zien ze dat hun zus het goed heeft en er goed wordt gezorgd voor haar kind. De familie respecteert mij met een warm hard en dat geeft een zeer goed gevoel.
Dus dan nu op de vraag terugkomend, is Thailand mijn Thuis, Gringo verwoord het goed, wij kunnen hier heel goed wonen met onze familie en vrienden, maar het wordt nooit ons vaderland, onze wortels liggen daar, wortels kun je niet verplaatsen zonder dat er iets dood gaat. In mijn hart ben en blijf ik Nederlander en zal ook nooit zeggen dat ik niet weer terug ga. Als ik dat doe dan ga ik samen met mijn Thaise vriendin, want dat is zeker, die wil ik niet kwijt.
De meeste voelen zich hier thuis nadat ze eerst in belgie/nederland een financiële zekerheid hebben opgebouwd en hierdoor hier kunnen leven zoals God in frankrijk(thailand). Zonder deze zekerheid zal het hier thuis voelen snel wegebben, en zal je snel zien hoeveel je hier gewenst bent in dit land. Ik zou eens willen weten als je hier geboren bent bent en de toekomst perspectieven hebt van de gemiddelde Thai ,of de meesten zich nog zo thuisvoelen of toch maar willen immigreren naar een land met betere perspectieven?
ben het eens met Happyelvis zijn gezegde:” na eerst in Nederland/belgie een financiele zekerheid te hebben opgebouwd en hierdoor te kunnen leven als God in Frankrijk ( Thailand )” . Zonder deze zekerheid vind ik het echter geen goed idee van on het even waar naartoe te immigreren, noch Thailand, noch elders. Zonder voldoende middelen zal iemand zicht nergens beter thuis voelen dan in het sociale vangnet van zijn thuislandje.
lung addie
Elf jaar geleden kwam mijn vrouw naar NL,ze dacht alle Farangs zijn goed en rijk.
Nu krijgt ze veel te maken met discriminatie,jaloezie,afgunst en armoede.
Farang voelde zich “superieur ” in zijn land, maar hier in Thailand hebben ze moeite om zich aan te passen aan onze wetten ,normen en waarden.
Ik kom vanaf ’92 naar Thailand en voel mij hier thuis.
Over 2 jaar gaan wij voorgoed naar Thailand.