Heeft u ooit overwogen Thailand de rug toe te keren? Of dat daadwerkelijk gedaan? Of Thailand nooit meer willen bezoeken? Wat waren uw redenen en gevoelens?
Over drie weken keer ik met mijn zoon terug naar Nederland. Hij gaat in Nederland studeren. Ik zal er blijven wonen met mogelijk af en toe een vakantie in Thailand.
De redenen zijn velerlei. Ik voel me al een jaren niet meer op mijn gemak in dit land maar wilde dat mijn zoon eerst zijn middelbare school afmaakte. Ik wil dichter wonen bij mijn drie ‘grote’ kinderen en vier kleinkinderen (van een tot tien jaar). Ik wil een goede zorgverzekering. En ik ben al dat gedoe rond mijn visum meer dan beu.
Ik ben erg benieuwd hoe dat leeft onder hen die hier wonen, van plan zijn om hier te gaan wonen of al zijn teruggekeerd naar Nederland. Wat waren uw redenen? Wat gaat of ging er in u om? Hoe moeilijk was het (of hoe gemakkelijk?). Heeft u besloten terug te keren of denkt u er over na en waarom? Wat ging er verkeerd? Heeft u spijt van uw terugkeer?
Ook overwinteraars en mensen die als toerist langere tijd in Thailand verblijven kunnen misschien hier iets over zeggen.
Misschien kunt u zelf meer vragen bedenken rond dit onderwerp.
Ik heb liever niet dat mijn besluit wordt besproken want dat leidt alleen maar af van wat u zelf te vertellen heeft en dat is het verhaal dat ik graag wil horen. Misschien kunnen we er wat van leren.
Vertel over uw ervaringen, gedachten en gevoelens in deze!
Lezers die uitgebreid willen uitleggen waarom ze wel hier blijven (dat weten we al) of niet begrijpen dat Tino weg wil, die hoeven niet te reageren. Vertel alleen waarom je Thailand wilt verlaten of waarom je al weg bent gegaan.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Wel, Tino, jij persoonlijk kent mijn redenen en ik heb dat elders al eens verteld dus ik zet mijn naam er gewoon bij.
Ik wacht tot enkele dingen samenkomen zoals het ingaan van het pensioen van mijn partner (zij is ooit gehuwd met een buitenlander en krijgt eens pensioen), in onze relatie is de kers wel van de taart al blijft het serviesgoed heel, en ik ben 70 en onverzekerbaar dus ga ik terug naar de EU want daar ben ik wel
en verplicht verzekerd.
Ben nu 15+ jaar hier en zal niet graag afscheid nemen, helemaal niet van partner en pleegzoon, maar straks mijn spaargeld besteden aan torenhoge medische kosten is minder leuk dan het nalaten aan mensen die me lief zijn.
Dat er ook onvrede speelt over de gang van zaken in dit land, met name het jaar op jaar weer netjes vragen of ik mag blijven, hoor je wel vaker en zijn er ook dingen die je niet snel opschrijft.
Nee, niet naar NL, da’s niet de eerste optie, ik zoek een land met zon en kies land of regio met een mediterraan klimaat; zo heet als Thailand hoeft niet maar ik zie me niet in een wintertrui merk ‘Viking’ lopen en mijn klapschaatsen slijpen.
Dus ik ga je achterna dit land uit en waarheen, dat zie ik straks wel.
Ik heb een aantal jaar op Jamaica gewoond en ben daarna terug naar Nederland gegaan.
Had niets meer in Nederland dus moest particulier gaan huren, wat al vrij lastig ging want ik had geen aantoonbaar vast inkomen.
Inschrijven in een gemeente gaat ook niet zolang je geen woning hebt, en werk of uitkering krijg je ook niet als je nergens staat ingeschreven.
Ik had het geluk dat ik me bij familie kon inschrijven, die toch al geen subsidies kregen, zodat daar niet op gekort kon worden omdat ik me bij hen inschreef, en vanuit daar verder met de hele procedure.
Heb je dat niet, kun je beter je paspoort weggooien en bij IND melden als ‘vluchteling’.
Niet alleen de procedure van terugkeer is mij ernstig tegen gevallen, het hele land viel mij nog erger tegen dan ik al verwacht had.
Ik wist alweer heel snel waarom ik allemaal uit Nederland was vertrokken.
Nog geen jaar, na weer veel ergernissen, nadat ik weer alles op orde had in Nederland besloot ik toch weer weg te gaan, en echt nooit meer terug te gaan.
Op papier lijkt Nederland op veel punten beter dan waar dan ook, in de praktijk vind ik dat heel erg tegenvallen.
Ik hoef niet meer.
Heel herkenbaar. Het visumgedoe ben ik ook zat. Onveiligheid voel ik ook, hoewel er praktisch niets negatiefs is gebeurd. Dus misschien toch meer gevoel dan realiteit. Ben nu net een week terug in NL en dat is ook niet alles.
Toen ik jonger was dacht ik : Ik ga in Thailand voorgoed wonen, maar helaas toen ik de leeftijd had van 60 jaar werd ik ziek en ging het verhaal niet door. 2 jaar later kon ik weer voor langere tijd op reis omdat mijn gezondheid weer in orde was. Ik en mijn man huurde een huis voor een redelijke prijs voor een jaar, nu ik bijna 70 ben wonen we nog in dit zelfde huurhuis. Helaas mogen we van de SVB niet langer dan 6 maanden per jaar in het buitenland verblijven willen we de zorgverzekering blijven behouden (Die heb ik nodig op mijn leeftijd). Een goede reisverzekering en ongevallenverzekering als extra voor het buitenland. Het bevalt ons eigenlijk perfect, zo’n 6 maandjes Nederland/Thailand.Een echte aanrader dus.
Ik zit met in hetzelfde schuitje.Ben vanuit Belgie (werkgeschiedenis) wonend in Nederland arbeidsongeschikt (afgekeurd vanwege hartproblemen). Kan me niet verzekeren dus is het vanaf december vorig jaar 3 maanden op en 3 maanden af.
Zou wel langer willen maar de visum perikelen en de gezondheidstoestanden noodzaken mij dit te doen.
Ook is het eenvoudiger voor mijn vriendin. Hobbelt keurig mee op 3 maanden op en af.
Dag vriend, ik woonde 12 jaar in Thailand, aan het Jomtien strand. In januari 2011 vertrok ik heel snel terug naar Vlaanderen, moeder was erg ziek. Toen ze 3 weken nadien overleed besloot ik om hier te blijven. Het was goed geweest, ik was zestiger en wenste dichter bij m’n kinderen en familie te blijven nu. En ja, soms was ik het ginder wel beu, doch dat duurde nooit lang. En nu ga ik elk jaar met veel plezier een maand op vakantie, bezoek er m’n vriend en kennissen, alsook m’n Thaise vrienden die me dan telkens een dikke knuffel geven. Sedert 2 jaar maken m’n vriend( die er nog steeds woont) en ik een geweldige trip naar gebieden waar geen of heel weinig toeristen komen.
Het is elk jaar als een beetje thuis komen, maar nu keer ik ook met veel plezier terug naar Vlaanderen.
Beste groeten,
Bert.
Toen ik 10 jaar geleden naar Thailand kwam, was ik erg onder de indruk, en vond het een prachtig land, lieve mensen, heerlijk eten. Kortom: de rose bril van verliefdheid, zeker toen er een hele lieve aziatische op mijn pad kwam. De eerste jaren waren dan ook zo voorbij.
Toch zijn wij nu voornemens precies hetzelfde te doen als u, als het schooljaar in maart volgend jaar voorbij is. Mijn zoon is dan 9, en heeft nog een goede kans foutloos Nederlands te leren praten – naast de veel betere scholing die hij in Europa krijgen kan, daar wij geen internationale school hier kunnen betalen.
Onze overwegingen zijn verder velerlei. Zo is mijn vrouw Cambodiaans, en ondanks een permanente verblijfsvergunning als oorlogsslachtoffer al bijna haar hele leven een tweederangsburger hier in Thailand waar erg op neergekeken wordt. Ikzelf ervaar dat ook steeds meer zo, als je na een aantal jaren voorbij die glimlach leert te kijken, en dat zelfs goede thaise vrienden toch eeuwig uit zijn op eigen voordeel. Racisme, rangen en standen zijn erg levend hier. Ziektekostenverzekering, en in mindere mate de taal zijn ook zeker van invloed op mijn besluit, maar de twee belangrijkste factoren zijn uiteindelijk toch de eeuwige sauna-achtige hitte waar ik maar niet aan kan wennen, en de lage kwaliteit van alle voedingsmiddelen hier. Ik ben een fervente thuiskok, maar heb de grootste moeite (we wonen niet in een grote stad) iets te vinden wat niet uit de allerslechtste bioindustrie komt. Zelfs de golf van Thailand is zo vervuild dat je beter niet te veel schaaldieren en ander voedsel uit de zee kunt eten wat niet uit de diepere zee komt.
Tot slot de corruptie, het ontzettend gevaarlijke verkeer en, last but not least, het prijspeil. Thailand is duur geworden de laatste jaren voor bewoners met een inkomen in Euro, ongeveer even duur als Nederland in mijn ogen. Portugal , waar ik onlangs was om de boel te verkennen is over-all een stuk goedkoper (40 %), heeft een aangenamer klimaat en oprecht vriendelijke mensen.
Daar hebben we dan nu ook onze pijlen in eerste instantie op gericht.
Ik woon hier niet alleen omdat ik het leuk vind, maar ook vanwege mijn vrouw. Mocht het ooit eens niet meer boteren tussen haar en mij, kan het best zijn dat ik ergens anders heen vertrek. Maar het kan net zo goed zijn dat ik blijf.
Thailand is mooi, maar niet het enige land op deze wereld.
Ik heb dit zeker overwogen, zie ook mijn reactie omtrent het mogelijk aanstellen van een bewindvoerder in Nederland, mocht ik zelf beslissings onbekwaam worden.
Het blijft voor mij een kwestie van plussen en minnen, waarbij ook de negatieve kanten van het leven in Nederland meewegen.
Het moet gezegd dat de glans van het leven in Thailand er ook voor mij wel af is, als er een doorslaggevende reden komt om retour te vertrekken, dan vertrek ik richting Nederland. Ik ga er hier niet op in wat voor MIJ een doorslaggevende reden kan zijn, dat was trouwens ook niet in de vraag ingesloten.
Groeten,
Frans
Doe zelf de 8 en 4 methode.
Ben nog jong (54) en niet afhankelijk van werk, heb een inkomen en dat volstaat voor mij. (om u gerust te stellen geen uitkering). Kies voor 8 en 4 omdat ik niet mijn familie in NL wil achterlaten. Ga graag terug voor een paar maanden en ben dan ook weer blij als ik naar Thailand terug ga. Wil dit in ieder geval volhouden zo lang mijn ouders nog leven, omgekeerd gingen we ook ieder jaar langere tijd op vakantie bij de familie van mijn vrouw. Wat ik “later” ga doen weet ik nog niet, oriënteer mij nu al wel een beetje op betaalbare ziektekostenverzekeringen.
Zeer, moeilijke vraag.In TH zijn er meer mogelijkheden ,als je in de buurt van toeristische centra blijft ,Bioskopen, Restaurants,enz,enz winterperiode is aangenaam qua klimaat er zijn veel nationaliteiten het blijft betaalbaar.Nadeel van TH je blijft voor de TH altijd een buitenlander je weet nooit wat er gaat gebeuren stuit je op iemand die geen blanke kan horen of zien ben je de sigaar.Vele diensten zijn corrupt.het verkeer is dodelijk .In de zomerperiode de vele regens en de enorme hitte.En dan nog de visa problemen.
In NL of B stuit je dan weer op de onverschilligheid van de mensen ken je uw eigen buurtbewoners niet is alles duurder,maar je kan van alle diensten gebruik maken er is sociale zekerheid.het weer is ok inde zomer maar af te raden in de winter.
Het is uiteraard een persoonlijke keuze van u maar het ideale zie ik gewoon 2-3 maand overwinteren zonder bindingen mvg michel c
Ja, dit gevoel herken ik. Ik kom al in Thailand sedert 1990 dus je mag wel zeggen dat Thailand iets bewogen heeft in mijn hart. Vroeger was het mijn grote droom om daar te gaan wonen maar die droom is nu volledig verdwenen. Thailand is de laatste jaren zo veranderd maar dan wel in de negatieve zin. Het gedoe met het visum, om de drie maanden gaan aanmelden bij immigration, aanmelden bij de politie als je aankomt in je eigen huis (wat een hotel voor je doet bij een overnachting) , in de toeristische gebieden kan je geen 5 kilometer rijden of je word tegengehouden van de politie (corrupte) die een deel van je centen wil. Waar is die Thaise gastvrijheid gebleven, wij komen immers niet profiteren van de Thaise staat, wij brengen centen binnen in het land. Ja Tino, er lopen nog heel wat mensen rond met dit gevoel.
Groetjes Dirk
Na 10 jaar in Thailand is het nieuwe er ook wel af, echter, ik heb in veel verschillende landen gewoond en dat heb je overal wel na een paar jaar. Volgens mij kun je op de meeste plekken wel aarden, het gaat er denk ik om dat je geen geldzorgen hebt en leuk bezig bent – het zij met werk, het zij met andere activiteiten als je niet meer werkt. Als je dan ook nog gezond bent, een leuke relatie hebt en wat goeie vrienden om je heen zit je overal wel goed volgens mij. Ik vind het leuk om in NL te zijn voor een week of zo, maar ik zou er niet willen wonen.
Dit artikel treft mij precies in de periode dat ik ook nadenk om te vertrekken. Dat nadenken verloopt in een soort golf beweging, soms urgent, soms afwezig. Ik woon hier nu 7 jaar, heb prima Thaise familie maar ben niet getrouwd.
Alhoewel ik een goede(denk ik) Nederlandse zorg verzekering heb met een vergoedings niveau op Nederlands peil, heb ik vooral behoefte aan een goed contact met medische zorgverleners als dat nodig zou zijn. En dat blijft toch een punt, ofschoon de ziekenhuizen hier zeker okee zijn, is het overleg met artsen toch meestal gebrekkig en ontgaan mij soms details. Met name als je niet in Bangkok, Phuket of Pattya woont wordt het contact toch minder soepel. En op het moment dat je zelf niet meer (goed) in staat bent om je wensen te uiten, zullen je Thaise familie leden die taak moeten overnemen en misschien voor mij beslissingen nemen. En op dat punt zijn Thai toch anders dan zeg Europeanen, wegen dingen anders en besluiten dienaangaande. Dus daar ben ik niet gerust op.
Alhoewel ik nog nooit problemen met de immigratie heb gehad begint het gedoe mij ook tegen te staan. Stel je voor een tripje buiten Thailand maken, wat komt daar niet bij kijken. Vast en zeker heeft dat ook te maken met het klimmen der jaren.
Dan, omdat ik niet in een van de reeds genoemde plaatsen woon, mis ik steeds meer toch zaken die met de kwaliteit van leven te maken hebben.
Ook de nabijheid van grote kinderen is voor mij een punt.
Daartegenover staat een aantal pluspunten met betrekking tot het leven hier. Mijn Thaise familie is okee, mijn directe woonomgeving is prima en als but not least het klimaat is het grootste deel van het jaar gewoon goed.
Op dit moment overweeg ik om me te vestigen in Spanje of Portugal. Klimaat, cultuur en Nederland in relatieve nabijheid. En niet de klimatologische nadelen van Nederland. De haken en ogen die aan deze move kleven kan ik nog niet overzien, maar dat komt nog wel.
Ik sluit ook niet uit de met het (nog) ouder worden de zwaarte van de genoemde argumenten zal verschuiven, in welke richting zal moeten blijken.
Een ding is zeker, makkelijk is het niet. Vooral ook omdat ook in Nederland (en europa) de dingen sterk aan het veranderen zijn.
Kortom Tino, ik denk nog, maar niet al te lang meer.
Helaas zal ik op den duur terug naar NL moeten. Ik ben 68 en heb diabetes type 1 en ben via AA Insurance in-patient verzekerd bij ACS, naar nu blijkt dat mijn verzekering tot,m’n 75ste loopt. Overstappen naar een andere verzekering lijkt volgens hen weinig kansvol. Dus over vijf.jaar huis in de verkoop doen en op m’n 75ste verjaardag weer – tegen mijn zin – in NL gaan wonen.
Volgens mij moet je niks…..
Woon hier nu tien jaar. Heb nooit overwogen om terug te gaan en ga ook nooit meer terug. Niet vanwege het geld (ik zou in Nederland veel meer kunnen verdienen en meteen aan de slag kunnen), niet vanwege de kinderen (zijn alle drie zelfstandig en zitten niet op mij te wachten), niet vanwege sociale verzekeringen (lever elk jaar al 2% van mijn AOW in; ben via mijn werk verzekerd). Ik ben ook opgehouden Thailand met Nederland te vergelijken want voor mij is terugkeer naar Nederland uitgesloten.
Ik heb geleerd dat liefde en emotie veel en veel belangrijker zijn dan geld. En dat als je echt van Thaise mensen houdt en hen helpt waar mogelijk, zij jou ook helpen. Dat gevoel heb ik van Nederland en Nederlanders absoluut niet.
Beste Chris, heb je jezelf wel eens afgevraagd of dat gevoel betreffende de contacten in Nederland ook niet aan jou zelf kan liggen. Wellicht kijken de Thaise mensen tegen jou als farang te hoog op. In Europa ligt dat toch ietwat anders.
Natuurlijk ligt dat deels ook aan mijzelf. Ik ben grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk helpt en moet helpen. Maar in Nederland hebben we daar in toenemende mate de overheid voor ingehuurd en betalen er belasting of premie voor om de mensen te helpen. Het eind van deze ontwikkeling is in zicht en niet alleen omdat alles te duur wordt. Ook de kwaliteit en de menselijke maat staan ter discussie.
In Thailand is veel meer saamhorigheid, Natuurlijk ook met veel problemen en noodgedwongen. Maar de grondhouding is een hele andere. En een die mij veel meer aanspreekt. Lees de reacties eens door en turf hoeveel expats naar Nederland willen terugkeren of zich niet permanent in Thailand willen vestigen vanwege de (dure) ziektekostenverzekering terwijl ze hier gelukkig zijn. Waarschijnlijk omdat ze geen Thais netwerk hebben (en ook niet hebben opgebouwd of kunnen c.q. willen opbouwen) waarop ze kunnen vertrouwen als de nood aan de man komt. Dat geldt wellicht in toenemende mate voor expats die alleenstaand zijn. En dan helpt het maar weinig dat je de Thaise taal beheerst.
Moderator: Graag bij het onderwerp van de lezersvraag blijven.
Vooralsnog nog de ‘8 op 4’ methode, leuk om weer even je familie en vrienden te zien én niet onbelangrijk je kan dan in de veel goedkopere reguliere zorgverzekering blijven.
Grootste nadeel is dat de huurkosten etc. van mijn appartement in Nederland blijven doorlopen aan de andere kant wel zo fijn niet afhankelijk te zijn van anderen tijdens verblijf in Nederland.
Als toevoeging die ‘8 op 4’ is niet standaard er zijn uiteraard verscheidene variaties mogelijk, het is maar net naar gelang de omstandigheden.
Medio verleden jaar zijn mijn Thaise vrouw en ik na 4 jaar werken en wonen in Thailand teruggekeerd. Nu ik najaar 2018 vervroegd met pensioen kan, zijn we van plan af en toe eens max 3 maanden per jaar naar Thailand op vakantie te gaan. De wintermaanden in Nederland lenen zich daar perfect voor.
Dat komt ook omdat ik er geen zin in heb elk jaar opnieuw een nieuwe verblijfstitel aan te moeten vragen, en zeker geen heil zie in het elke 3 maanden Immigration van mijn adres te doen vergewissen. Ware er een digitale mogelijkheid dan zou dit bezwaar veel minder zwaar wegen.
Ten derde ben ik het absoluut niet eens met hoe de politieke bovenlaag om gaat met de herinrichting van de Thai samenleving, noch dat ik het eens ben dat het leger voortdurend en nog steeds de scepter zwaait. Daarnaast vind ik dat de gewone man en vrouw in de straat nog immer onder een knoet leeft. Maar dat alles is aan hen zelf.
Komt bij (4) dat je als buitenlander noch invloed noch zeggenschap hebt, noch word je ook maar enige mogelijkheid geboden een mening of idee te ventileren. Je mag (!) tegen betaling in Thailand aanwezig zijn, je moet (!) je nergens mee bemoeien.
Als gevolg (5) hiervan is het zeer moeilijk om maar enige activiteit in een buurt, wijk of dorpje te ontwikkelen. Je maakt nooit echt deel uit van het geheel. Hetgeen veroorzaakt dat je, als je niet alcoholisch en/of agrarisch bent aangelegd, je snel aan verveling bent overgeleverd.
En tot slot (6) speelt ook nog dat Thai elkaar niet altijd even vrolijk bejegenen, zeg maar gerust vaak kwaadaardig tegenover elkaar staan. Er is veel verholen passieve agressiviteit, die aan de oppervlakte komt als sprake is van controleverlies, dan wel als de omstandigheden die agressie bevorderen. De moordpartij te Krabi eergister is hier een absoluut voorbeeld van. Plus zoals ik eerder al beweerde: er is in de Thaise mentaliteit geen enkele sprake van schroom, noch deinst men terug voor de meest gekke uitspattingen: men is enkel beducht de neus te stoten, want: wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. Kortom: er is veel schijn.
Nederland is ook niet gemakkelijk. Er is veel veranderd. Ook familie en vrienden. Terwijl ik weg was ontwikkelde Nederland een bepaalde richting uit. Die bewegingen gaan sneller dan je denkt. Allerlei rompslomp komt op Nederland af: zij het wat gaande is in de EU, of vanwege de Brexit, de vluchtelingenstromen via de Mediterannee, de VS met Trump of Merkel met haar G20: de mensen alhier hadden er mee te maken terwijl jij in een tropisch land de bloemetjes buiten zette. Niemand zit op jou te wachten. Men had en heeft hier zo hun eigen sores en die van jou behoeft men er niet bij. Of je nu terugkomt vanwege ontevredenheid met de Thaise way of life, of vanwege leeftijd en dientengevolge allerlei medisch gebrek, of omdat je het jouw ziektekostenpremie niet meer kon ophoesten: die beweegredenen kun je bij niemand kwijt, laat staan bij enige instantie, en worden absoluut niet door een ander opgelost. Oftewel: als je je broek niet kon ophouden in Thailand, gaat dat jou in Nederland ook niet lukken.
Daarbij: je moet zelf zorgen voor een adres. Huren? Vergeet dat maar, tenzij in de particuliere sector tegen abominabele prijzen. Het beste is dus of zelf kopen of intrekken bij familie die zelf in de vrije sector wonen. Vervolgens kun je dan op je gemak je inschrijvingen in orde maken, opnieuw een fiscale M-formulier invullen, en opnieuw wennen aan nieuwe leefomstandigheden. Maar uiteindelijk zal eenieder voelen en ervaren: je wordt weer op volwassen wijze aangesproken, je bent je eigen baas, het gaat niet altijd op basis van geld, de verhoudingen zijn veel opener en menselijker, en er speelt een wereld van gelijkwaardigheid. Maar het allerfijnste vond en vind ik: je staat niet aan de kant de boel wat aan te kijken, en je mag (soms daartoe uitgedaagd een actief deel hebben.
Bravo !
Ik woon nu hier 12 jaar en met plezier. Maar volgend jaar keer ik terug naar Nederland. De voornaamste reden is dat ik hier geen goede, maar vooral betaalbare zorgverzekering kan krijgen. Ik ben 72 jaar en dan denk je er anders over, als toen ik hier mij als 60-jarige vestigde.
Maar ook het gedoe om weer een verlenging van mijn visum te rijgen. Ik woon in Chiang Mai en je bent vrijwel verplicht om naar een “visum-bureau” te gaan om een verlenging van je visum te krijgen. En elke keer denk je wat er nu weer te wachten staat in formulieren etc.Ook de laatste verandering van de inkomensverklaring telt zeker mee. Dat was dan weer van de Nederlandse kant.
Dus ben ik het zat. Ik keer terug en dat geeft weer veel werk. Ik ben al ingeschreven bij diverse woningcooperaties in Friesland waar ik mij wil vestigen. Met een contactadres is het mogelijk als Nederlander je in een woningcooperatie in te schrijven, ook al woon je in het buitenland en krijg je aanbiedingen van “seniorenappartementen. Want daar zal ik in gaan wonen.
In januari a.s. ga ik voor vijf weken naar Nederland om alles daar te regelen. En medio mei/juni volgend jaar vertrek ik voorgoed naar Nederland. Een goede vriendin van mij krijgt een machtiging van mij om een huurcontract namen mij te tekenen, dus kan de terugkeer eerder zijn.
Ik wil met nadruk wel zeggen dat ik met vele plezier in Thailand gewoond heb. Maar het plezier is er een af. Niet dat ik nu met tegenzin de laatste maanden hier woon, maar ik heb het wel hier gezien.
Moderator: graag een reactie op de lezersvraag.
Beste Tino,
Iedereen maakt zijn eigen beslissing en voor een ieder is dat anders, vooral zelf ook al een keer aangekaart in een verhaal op dit blog dat er toch vele gaan vertrekken of al zijn vertrokken. Ja helaas worden daar geen statistieken van bijgehouden, waren zelf mensen die dat zelfs in twijfel trokken of er wel mensen weggingen.
Nu dat feit ligt nu dus duidelijk vast en ook om diverse redenen en dat hoort ook zo, ieder heeft een ander belang of feit dat hij/zij terug wil of zelfs las ik naar een ander Europese land.
Ik woon hier nu 12 jaar, mooi land, klimaat soms wat te warm. Heb een zeer goede relatie die niet om geld bij mij is, heeft geen ouders meer dus die druk was er ook niet. Haar dochter woont al 10 jaar bij ons en is ook mijn dochter. Haar familie goed en daar wordt ik ook goed geaccepteerd. In begin duidelijk mijn lijnen uitgezet. Door de crisis mijn huis niet kunnen verkopen en daar ben ik blij om, wel verhuurd. Maar heb nog iets anders om te wonen of als ik in Nederland ben te vertoeven.
In de eerste jaren van mijn verblijf in Thailand ook gezegd, hier blijf ik. Ging wel 2 keer per jaar naar Nederland, familie bezoek en ook mijn eigen kinderen. 3 jaar geleden al met mijn partner overlegd om als de dochter naar universiteit gaat, dan willen wij 3 maanden in Nederland zijn. Maar nu er vorig jaar 2 kleinkinderen zijn geboren komt het gemis meer en meer. Ik ben nog geen 60 dus voor ziektekosten voor mij nog niets aan de hand. Maar heb wel eens voor mensen die naar de AOW leeftijd gingen berekeningen gemaakt dat ze gewoon financieel beter af zijn in Nederland en vooral mensen met ABP pensioen.
Voor een grote groep is het beter om zoals al gesteld 4 maanden Nederland en 8 maanden Thailand.
Er is gewoon door allerlei wetgeving voor mensen die na 2015 in de AOW gingen en ook de afschaffing heffingskorting voor mensen die geëmigreerd zijn teveel nadeel gekomen. Tevens heeft een vriend van mij die nog verzekerd was bij Unive buitenland verzekeringen nu de aanzegging gekregen dat Unive er mee wil stoppen, Unive wilde de klant wel begeleiden naar andere ziektekostenverzekeraar, zal CVZ zijn in Nederland. Je kan toch merken dat er aan alle kanten aan de stoel poten wordt gezaagd, zowel door Nederland alsmede Thailand met zijn regeltjes, daar worden wij gewoon de dupe van en vooral steeds die onzekerheid.
Thailand is natuurlijk lang niet meer zo dan 12 jaar terug, maar nog steeds leuk om te wonen.
Wel zet ik bij een heleboel dingen vraagtekens, allebei de landen doen aan protectionisme en hier in Thailand wel erg extreem. Feitelijk mag je helemaal niets doen, alleen zorgen dat je geld uitgeeft en wel zoveel mogelijk, dat willen ze. En wij krijgen nog meer voor de kiezen, mijn partner heeft vorige week een meeting bijgewoond met het oog op de verplichte ziektekosten verzekering die Thailand invoert. De wet treed al in werking 11 augustus aanstaande maar nog niet uitvoerbaar. Ze willen dat iedere buitenlander die hier woont een verplichte Thaise ziektekosten verzekering neemt, dus de verzekeraars die hier zijn gevestigd. Maar het probleem ligt nu bij de overheid dat niet iedere buitenlander verzekerd kan worden of overgenomen kan worden. Dus ben nog benieuwd hoe ze dat gaan oplossen.
Een ieder heeft zijn eigen reden of motivatie om hier te blijven of weg te gaan en dat is een recht die niemand je kan ontnemen. Wel heb ik altijd gedacht, vooral ook in de tijd met al die rellen, bij teveel moeilijkheden of escalatie, koffer pakken en wegwezen, niet treuren maar weer vooruit kijken.
In ieder geval voor een ieder die vertrekt hoop ik dat je weer een goede toekomst krijgt waar ook ter wereld. En voor de blijvers, geniet er van zolang je kan.
Beste twijfelaars (als het gaat om Thailand te verlaten),
het een kwestie van het definitief doorhakken van de knoop. Dat heb ik in gedachten gedaan en vaak ook wel tegenover vrienden kennissen als voornemen zo uitgesproken. Maar je moet altijd nog over het dooie punt heen.
Of dat nu om de vermeende liefde en relatie is, of om het geld. De viervoeters die aan mij hangen, zal ik als het even kan gaan meenemen. Vanzelfsprekend laat je een deel van je leven achter, want je hebt hier toch zoals in mijn geval, tien jaar doorgebracht.
Er zal waarschijnlijk op z´n minst één iemand zijn, die je wellicht ontroostbaar gaat achterlaten. Oplossing?
De redenen liggen in de lijn van wat al enige van jullie hebben geschreven. Vooral als je richting de zeventig gaat, of al bij dat getal bent aangeland, kan beter voor veiligheid en zekerheid worden gekozen.
Want om hier te blijven leven met alle zaken die verplicht zijn en die met regelmaat geregeld dienen te worden, heb je op een onvermijdelijk moment hulp nodig. En die moet voornamelijk komen vanThaise vertrouwelingen. Zolang je over je eigen wil kunt beschikken, ok.. maar zoniet owee..!
Misschien getuigd dit van weinig vertrouwen, maar de Farang kan beter zelf tijdig proberen te overzien wat er zou kunnen gebeuren als de jaren korter worden, en de afhankelijkheid steeds groter.
Bij mij is het vrij concreet. Ben 70 geworden, heb een huisje aan de Costa Brava die sinds 2007 nog niet verkocht is. Moet minstens twee maal per jaar onderhoud doen. Heen en weer..! Het vliegen staat tegen.
Heb uitgevonden dat ik er toch goedkoper uit ben met de wekelijkse boodschappen. Kan daar opnieuw in de sociale Ziekenfonds via Nederland. Heb onlangs vastgesteld toen ik in een koude zomerwind, tussen het Hoofdstation en het Groninger museum stond te blauwbekken, dat dat voor mij te ver gaat, terwijl ik nog wel wilde gaan kijken naar een huisje net over de Duitse grens. Alhoewel het daar beter betaalbaar is, zal het er zeker ook minder uitnodigend zijn, als de nevels over det landerijen hangen.
Kort en goed: één Rabius testformulier is al binnen, de andere moeten naar de arts in Ban Phe. Er moet een nieuw Thai paspoort worden aangevraagd. De oude mag niet worden vernietigd i.v.m. het laatste Schengen stempel. Multiple entry aanvragen. Huis verkopen of verhuren, of onbewoond en in afwachting van heimwee, leeg laten staan? Dat maakt de knoop wederom dikker!
Ook ik kom reeds meer dan 20jaar graag na Thailand,en ben reeds 15 jaar gelukkig getrouwd met een Thaise vrouw. Heb veel over het land gelezen,en probeer mij ook te verdiepen in de Thaise denkwijze en de taal. Hoewel ik met de familie van mijn vrouw erg veel geluk gehad heb,dat ze vrijwel nooit om geld vragen, help ik hoogstens,als het werkelijk nodig is,en ik bij de nooddragende een goede wil op medewerking bespeur. Mijn vrouw,als ook haar familie,is door klare wijn in te schenken, op de hoogte van mijn denkwijze,en zal daarom nooit onnodig om financiële hulp vragen. Hoewel ik mij bij de familie in Thailand verder gelukkig voel,en ook een goed contact pleeg,heb ik mij nooit kunnen overwinden om voorgoed Europa de rug te keren. Respecteer die mensen die het wel gedaan hebben,alleen mij zijn na de vele jaren dat ik het land bezocht heb,teveel nadelen opgevallen,waarmee ik mij persoonlijk niet gelukkig zou voelen. De onzekere politieke situatie,de corruptie,de vaak oppervlakkige gesprekken met andere dorpbewoner,en de meestal totaal andere Interessen,zijn een paar van deze nadelen,die mij naar verloop van tijd vaak storen. Verder de beslommeringen van visa verlengen, 90 dagen melden,en de veel hogere kosten voor een ziekenverzekering vond ik ook niet erg positief om mijn standpunt te veranderen. Verder zou ik grote moeite hebben,om op den duur alles te accepteren,te meer ik dit in Europa ook niet doe,en dit graag als democratisch recht houden wil. Iemand die eerst na zijn pensioen deze stap neemt, om zich in Thailand te vestigen,moet met al deze,voor mij negatieve dingen, leven kunnen,en mocht dit niet het geval zijn,kan hij beter voor de 8/4 methode kiezen. Een ontevreden expat die op den duur niet tijdig de terugweg vindt,kan het gebeuren,dat hij zich aan het nieuwe land nooit echt zal wennen,terwijl hij niet zelden reeds te oud is om in zijn oude thuisland nog voet te vatten.
Ben nu anderhalf jaar terug in Nederland na 9 jaar in Thailand te hebben gewoond , mis Thailand nog elke dag , maar ja door mijn gezondheid is het beter om in Nederland te blijven , denk wel vaak hoe dan ook om weer terug te gaan maar mijn verstand zeg dit beter niet te doen zo ook mijn Doktoren hier in Nederland .
Het is nu zomer dus ben veel buiten net als in Thailand maar ja straks kom de winter er aan .
Bij het lezen van alle voorgaande ,komen we toch veelal terug op de bijna noodzakelijkheid om in later stadium van het leven terug onder het paraplu vant thuisland te kruipen . Dit wegens de onmogelijkheid voor de meesten onder ons om die heel hoge verzekeringen te betalen , met dan nog veelal uitsluitingen voor bepaalde aandoeningen die dan eigenaardig genoeg veelal inherent aan ouderdom zijn .Bestaande aandoeningen of verwant er aan ook nog eens ,en natuurlijk wel mogelijk mits …. ja,.. kassa ,een bijkomende premie .
Ik zelf ben nog niet zo ver (vind ik zelf ,maar velen hebben op mijnleeftijd al wel probleempjes ..) Toch zit in mijn planning toch dat ik binnen 5 jaar terug woonstkeuze Belgie ga doen ,na hier al 8 jaar tevreden te vertoeven , maar beseffend dat een “oude auto” regelmatig naar de technische controle moet…,en ik beschouw me dan toch zeker in de categorie die toch best eens regelmatig op medische controle gaat zal bevinden , en dat kan hier ook wel ,maar tegen een veel duurdere prijs dan in mijn “koffiekoekenlandje Belgie” ,waar ik zelfs na lange uitschrijving direct stante pede op Belgische (of zelfs E.U.) bodem als gepensioneerde in volle rechten hersteld wordt, tja eventjes overvliegen van Thailand kan wel voor sommige noodzakelijke ingrepen , maar niet voor alle ,en niet voor controles.
En dus is de planning terug part time Thailanen Part time Thailand zolang het hier nog aangenaam blijft (!?)….
Ik verkeer in het geval dat ik geen “Ankers” hier ,nog in Belgie heb , maar begrijp wel dat voor een groep met Thaise parners of kinderen het niet zo makkelijke beslissing is een terugkeer …
Hoi Tino,
Ik heb heel veel artikelen van je gelezen en ook veel reacties van je gelezen op artikelen van anderen. Daarom verbaast deze vraagstelling mij een beetje. Ik had altijd de indruk dat je gematigd positief was op je eigen verblijf in Thailand op een positieve, maar kritische manier, maar ik begrijp het ook wel weer. Dat is ook de reden waarom ik mijn definitief gaan vestigen in Thailand ieder jaar weer uitstel. Ik had die plannen al 3 jaar geleden om definitief mijn schepen in Nederland te verbranden en de grote gok te wagen om mij in Thailand te gaan vestigen voor mijn oude dag. Echter na 20 jaar 2x per jaar op vakantie in Thailand en mijn vele gesprekken die ik heb gevoerd met farangs die daar al een tijdje wonen en mijn eigen observaties over zaken in Thailand, ben ik steeds meer tot de conclusie gekomen dat ik me mogelijk niet definitief ga vestigen in Thailand. Als farang wordt het je best wel moeilijk gemaakt om in Thailand definitief te gaan wonen. Het lijkt er zelfs op dat de farang eigenlijk niet echt welkom zijn in Thailand. Gezien alle procedures van visumverlenging, werkvergunning, moeilijk om bezit op eigen naam te krijgen, health insurance ( wat nagenoeg onbetaalbaar wordt als je een bepaalde leeftijd bereikt). Ik heb tevens afgelopen vakantie heel veel buitenlanders van allerlei landen, die zich hebben gevestigd in de Isaan, gesproken over hoe het leven in Thailand werkelijk is als je ook echt lange tijd er al woont. De meeste verhalen die ik heb gehoord samenvattend: als ik alles van te voren had geweten wat er op mijn pad zou komen, had ik waarschijnlijk voor een ander land gekozen om te vestigen. Dat zet je toch aan het denken.
En ja, Thailand is nog steeds goedkoop om te wonen als je niet veel geld hebt voor je oudedagvoorziening.
En zeker in de Isaan. Je kan daar een groot huis huren voor 5000 bath per maand. Het eten is goedkoop en een boel andere dingen ook. Je moet denk ik wel een zinvolle invulling gaan geven aan je verblijf aldaar, zodat je niet als vele anderen op een klaagbankje gaat zitten en verhalen gaat uitwisselen hoe slecht het allemaal in Thailand geregeld is; dan ga het zeker niet redden. De Thaise bevolking is uitermate vriendelijk en behulpzaam als je laat zien dat je oprecht geïnteresseerd bent in hun cultuur, normen en waarden is mijn ervaring. En als je dan ook nog laat zien dat je de Thaise taal redelijk beheerst is echt een pluspunt. Maar wil ik me definitief gaan vestigen in Thailand? Niet meer, ik ga een 50/50 doen. 6 of 8 maanden in Thailand en 4-6 maanden Nederland. Zo profiteer ik van beide landen. Dat heeft heel veel voordelen. Het belangrijkste voordeel is dat je niet gekort wordt op je opbouw AOW en dat je via een Nederlandse verzekeringsmaatschappij gewoon verzekerd blijft voor ziektekosten in het buitenland.
Maar Thailand heeft wel al 20 jaar mijn hart gestolen en ik ga bijna nooit meer ergens anders heen omdat elke vakantie daar voor mij weer een nieuw avontuur is. Ik kan daar echt mezelf zijn, zonder dat iemand in Nederland zegt, doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Ik leef daar zo intens elke dag en dat maakt elke dag in Thailand weer de moeite waard om te blijven. En terugkomst in Nederland is weer terugvallen in een sleur. Maar je moet wel realistisch blijven en je ogen open houden voor de realiteit en af en toe die roze bril af doen en kijken hoe het werkelijk is in Thailand.
Hans van Mourik Zegt.
Ik kan me het best voorstellen,dat sommige mensen wel terug willen.
Maar ik niet, (alleen als ik dan geen nederlandse zkv meer heb).
Was dit jaar serieus van plan om terug te keren,heb zelf op marktplaatst een advertentie gezet,om een woning of kamer te huren.
Kreeg van verschijdene woning bureau reactie en heb me ook aangemeld.
Kreeg als antwoord,financieel kan het ,maar door mijn inkomen komt ik niet, voor in aanmerking althans niet voor mij bij een betaalbare prijs.
Ben ook belasting technisch achter gekomen,dat indien je in nederland ingeschreven staat je netto inkomen meer is,maar daar staat tegen over je dure huis huur en hier je dure ZKV ,dus netto maakt het niets uit.
Heb met mijn kinderen en partners overlegd en ze vroegen aan mij wat ik het liefst doe.
Hier in Thailand,nadat ik alles onderzocht heb.
Mijn broer die in verpleeghuis zit,(dement) moet elke maand 1600 euro eigen bijdrage betalen exclusief luiers de was.
Dit terwijl je van inkomen al ZVW wordt ingehouden.
Hier in Hangdonk nabij Changmai heb je ook een verpleeghuis en voor 24 uurs controle betaal je 45000 bath(exclusief luiers en medische kosten,maar daar bent ik verzekerd voor.)
DE visums wordt door hun geregeld.
Toen was mijn volgende vraag,hoe dat zit als ik ook dement wordt en al mijn financiele zaken niet meer kan regelen o.a. belasting dat doen wij wel (mijn kinderen).
Heb nu nog een digid code met sms, ga het volgend jaar laten veranderen op schiphol,om met wachtwoord,zodhier komen.
Hans
Moderator: Lezers die uitgebreid willen uitleggen waarom ze wel hier blijven (dat weten we al) of niet begrijpen dat Tino weg wil, die hoeven niet te reageren. Vertel alleen waarom je Thailand wilt verlaten of waarom je al weg bent gegaan.
Wij, ik en mijn Nederlandse vrouw wonen nu 9 jaar in Maerim/Chiangmai.
We zijn vorig jaar voor een vakantie terug geweest om de kinderen te bezoeken en na
terugkomst in Thailand vroeg mn vrouw na een paar maand of ik het mogelijk was terug te keren naar Nederland aangezien ze toch haar dochter miste ,natuurlijk heb ik daar me ingestemd.
We zijn allebeide op een leeftijd (65/71 jaar) dat je toch graag nog even van je kinderen en kleinkinderen
wilt genieten.
Natuurlijk speelt de ziektekosten ook een rol en moet je ook daar goed over nadenken.
Mijn vrouw kan ook niet meer tegen de hitte in de zomer en verlangd weer naar de koele zomers en koude winters in Nederland
We hebben hier mooie jaren gehad maar sluiten deze periode van ons leven weer af om een nieuwe in Nederland weer te beginnen.
Groeten Wim&Ria
Woon niet permanent in Thailand maar ongeveer 7 ,5 maand per jaar zou wel langer willen maar nu doet zich het vreemde verschijnselen voor dat ze moeilijk gaan doen over het retirement visum voor 1 jaar. Kreeg laatste keer maar 3 maanden terwijl ik genoeg op de bank had ik daar bij mijn vrouw woon, alleen voor Budha getrouwd.
Ik ben overigens nog geen 60 misschien dat het daar aan ligt.
Vrouw naar hier.halen is niet.echt een optie want ze heeft daar een goeie baan en bier doen ze.moilijk omdat ik die niet heb.
Schijnbaar hebben de ambtenaren in beide landen alleen maar interesse in een spelletje pesten.
Ik ben eigenlijk tevreden.
Hoe meer er terug keren, hoe beter het voor ons .
Wordt.
Ik denk dat Tino wil blijven,…