Vraag v/d week: Een nieuwe start in Thailand
En, woon je al lang in Thailand? Gelukkig met de levenswijze hier? Nooit problemen met de Thais en hun cultuur?
Ik krijg die vraag nog al eens van mensen die nog niet in Thailand wonen, maar er wel (vage) plannen voor hebben. Zij kennen Thailand vaak wel als toerist maar beseffen ook dat leven, wonen en eventueel werken hier totaal anders is.
Ik moest hier aan denken toen ik op een Engelstalig forum een lezersvraag zag, waarbij men zich voor moest stellen dat men terug in de tijd kon gaan. Stel, zo luidde de vraag dat u met de kennis van Thailand, die u in de loop der jaren heeft vergaard, een nieuwe start in Thailand kon maken. Wat zou u anders gedaan hebben?
Tja, dat is nog al wat. Wat zou je (vele) jaren geleden anders hebben gedaan als je de wetenschap bezat van nu. Ik heb er lang over nagedacht en mijn ruim 12-jarige aanwezigheid in Thailand de revue laten passeren. Nee, ik geloof niet dat ik het anders gedaan zou hebben, daar moet ik dan wel bij vertellen dat ik veel geluk heb gehad.
Ik ben een relatie aangegaan met een Thaise vrouw en niet “leeggeplukt”, wij hebben vertrouwen in elkaar en houden ons niet bezig met een mia noi of gig. Mijn vrouw heeft geen gat in haar hand, integendeel zelfs! Ik kan nog wel meer noemen, het is allemaal positief verlopen. Ik ben een tevreden gepensioneerde man met een mooie, intelligente vrouw, een goede zoon, een prachtig huis en geen financiële problemen.
Niets negatiefs dan? Nou ja, ik zou de verbouwing destijds van het huis in haar dorp kunnen noemen. Dat zou ik met de kennis van nu anders aangepakt hebben. Het was ongeorganiseerd, geen bouwplan en de kosten liepen ook wel wat uit de hand. Niet met rampzalige gevolgen, maar toch!
Maar je hoort nog wel eens wat en je leest – bijvoorbeeld op dit blog – nog wel eens wat, dat het helaas ook heel anders kan verlopen. Investeren in Thailand, dat door onkunde op een teleurstelling uitdraait, een relatie die om wat voor reden stukloopt, een zuigende familie, verkeerde woonplaats gekozen (stad of dorp) en ga zo maar door.
Vraag aan onze lezers is dus:
Wat zou u, sinds uw besluit om naar Thailand te verhuizen, anders gedaan hebben als u met de kennis van nu een nieuwe start kon maken?
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Ik zou een paar jaar eerder zijn gegaan, voor de huizenprijzen begonnen te zakken.
Ik woon nu bijna 5 jaar in Thailand. Ben gelukkig en getrouwd. Tot nog toe heb ik maar van een ding spijt! Ik had veel erder moeten vertrekken uit Nederland.
Zou je het anders hebben gedaan met de wetenschap die je nu hebt, daar kan ik volmondig ja op zeggen.
Heb een prima leven hier, goede thaise vriendin al 9 jaar met dochter, ben nu ruim 10 jaar in Thailand.
In ieder geval ook een vriendin zoals Gringo omschrijft en geen zuigende familie of andere kosten verslindende dingen.
Ook zijn mijn sociale contacten hier bijzonder goed, ga 1 a 2 keer per jaar terug naar Nederland.
Mijn vriendin een heleboel geleerd dat ze ook haar eigen kost kan verdienen, zodat ze niet buitenshuis hoeft te werken, kan sparen, en zelf kan kopen wat ze wil of kan.
Dus geemancipeerd zoals ze dat noemen en ook hoort.
Aan het familie leven ontbreekt niets, kan goed met de thaise cultuur omgaan en met haar familie ook.
Ook financieel zit ik goed, dus geen gebrek. Zou dan ook de jaren niet willen missen.
Na mijn harde werkzame leven in Nederland heb ik mijn zeer goed lopende bedrijven verkocht, feitelijk eerder dan gepland, dat had ook zo zijn reden waar ik nu niet verder op in ga.
Mijn zoon werkte net en mijn dochter ging op kamers om te studeren. Dus tijd over, ik wilde genieten van mijn leven, wilde wereld reizen gaan maken, maanden op een cruise relaxen, verschillende landen en steden aandoen. Thailand gekozen om als vestigingsplaats te dienen en vandaar uit mijn reizen te maken.
Was alleen dus eerst maar wat vertoeven in Thailand, tot ik haar ontmoete in een restaurant, die blikken maar ook de conversatie die daarop volgden spaken mij zeer aan. Een jonge dame met een hoofd die weet wat ze wil. Nee nee niet direkt mee naar mijn huisje die ik inmiddels al had gekocht, maar eerst elkaar verkennen, naar haar kantoor om samen te lunchen. Later vroeg ze mij of ze bij mij kon wonen omdat haar vriendin waar ze hun kamer mee deelde vertrok naar BKK en de huur voor haar alleen wat te hoog was. Ondanks dat er nog geen relatie was heb ik daarin ingestemt met wel de mededeling dat ze mee moest helpen de woning op orde te houden. Zo geschiede, de week erna werd er verhuisd, persoonlijke dingen dan. Geleidelijk aan is zo onze relatie gestart die nog altijd voort duurt. Haar ouders waren overleden, haar vader 1 maand voordat wij elkaar ontmoeten die had zij 5 jaar daarvoor verzorgd. Haar dochter, zo had ze mij al verteld woonde bij haar zus, ze moest geld verdienen om de crematie van haar vader te betalen, later wat meer info over verdiensten maar kan dan niet anders concluderen als je 10 jaar geleden al 25.000 bath p/m verdiende je wel van goede huize moest komen wat kennis betreft, bedoel dan echt werk op kantoor.
Nadat de relatie wat vorderde en zij terug moets vanwege 100 dagen na crematie mee gegaan. Zag haar familie maar ook haar dochter die terstond bij mij op schoot zat en niet weg te slaan was om het zo even uit te drukken.
Later toen wij weer in onze omgeving waren, verder nagedacht, ja haar dochter hoort bij de moeder, ze was inmiddels al gestopt met werken, maar wist van mijn reisplannen. Ik heb toen het voorstel gedaan dat haar dochter bij ons komt wonen en ik voor haar zou zorgen. Wilde wel mijn vrijheid behouden, maar zou mijn reisplannen in de koelkast zetten en dat later gaan doen als haar dochter naar de universiteit zou gaan en dus ook op kamers gaat wonen. Haar dochter was toen 4, en wordt dus dit jaar nog 14. Dus nog 4 a 5 jaar te gaan. Goede vooruitzichten zou je zo zeggen, ja dat is ook zo, mijn dochter want zo beschouw ik haar is een fanatieke leerling, mijn vriendin zegt ook ze neemt een heleboel van jouw over. Dus ook daarvoor zijn goede vooruitzichten en ben zeker dat ze later een goede studie volgt met daarop aansluitend een goede baan. Zal mij natuurlijk nog wel heel wat gaan kosten, heb immers de studie schuld van mijn vriendin ook betaald. Maar dat maakt niets uit, betaald dat met plezier. Waarom zal je het dan anders hebben gedaan zullen menig ander zich afvragen. Je hebt alle geluk van de wereld. Dat klopt, maar dan nu de reden;
Ik realiseer mij nu dat mijn eigen kinderen in Nederland, waarvoor ik gezorgd heb dat ze in eigen huizen wonen, niets tekort komen, mijn zoon een relatie heeft en mijn dochter er mee bezig is. Mijn kinderen zullen ook kinderen krijgen en ze rekenen er al op dat ik hun help vooral de eerste jaren. Dat was iets waar ik zelf ook al met mijn vriendin over had gesproken om later meer tijd in NL door te gaan brengen, om er dan te zijn voor de kinderen van mijn kinderen. Het vangnet in NL breekt steeds verder af en als je gewoon goed verdient dan betaal je de hoofdprijs als je de kinderen naar een oppashuis brengt.
Dus daar gaat mijn planning om reizen te gaan maken voorlopig weer de koelkast is met het besef dat ook ik ouder wordt en wellicht de koelkast niet meer open gaat. Natuurlijk krijg ik er hele mooie dingen voor terug. Maar mijn vrouw in NL en ik hebben altijd gezegd, wij verkopen de bedrijven als wij 50 zijn en gaan dan de wereldreis maken van ons leven. Helaas kan ik dat niet meer samen met haar doen, maar had het wel zelf graag gedaan. Dus nu ik er over nadenk en dat doe ik al een tijdje kan ik niet anders zeggen ik had het anders gedaan met de wetenschap van nu. Ik kan nu alleen maar hopen dat ik over 10 jaar nog een goede gezondheid heb om het alsnog te doen. Ik heb het beloofd en ben geen man om mijn belofte te verbreken. Volgend jaar ga ik met mijn dochter en vriendin naar Nederland, mijn moeder wordt 80 en aangezien mijn dochter dan een langdurige schoolvakantie heeft zit ik er aan te denken om een 1 maand cruise samen te gaan maken, ook voor mijn eigen gevoel. Nu ben ik nog gezond.
ga op 11 januari 2016 verhuizen naar khon kaen. de stelling is moeilijk te beantwoorden. veel hangt af van de politieke regels en de gezondheid van je lichaam, zeker als je de 55 bent gepasseerd. met de kennis van nu heb ik zelf niets veranderd, inzake verhuizen naar thailand. wel ben ik het eens met anderen, dat je een betrouwbare thaise partner hebt en dat je nieuwe familie je niet ziet als een geldmachine.
Als ik het over mocht doen had ik geen huis gebouwd was een stupide aktie van mij. Had de mooiste en liefste vrouw. Jaren lang. Helaas liefde maakt blind mij. Mijn ogen gingen pas na bijna tien jaar open. Verder zou ik niks over willen doen.
Er zijn met zekerheid mensen die gelukkig zijn in Thailand,alleen die mensen die minder geluk hadden,of het zich anders voorgesteld hebben,die er met zekerheid ook zijn,zullen hier niet snel reageren. Zelf heb ik nooit de moed gehad compleet mijn schepen te verbranden,en kom na 4 a 5 maanden graag weer terug na Europa. Ook in Europa heb je met zekerheid dingen die misschien niet zo goed zijn,maar de haast iedere dag negatieve meldingen op o.a thaiblog nl ,en andere media,hebben voor mij zeker bijgedragen om niet alles op een kaart te zetten. Ook het feit dat je nooit een echte verblijfs,of vestigingsvergunning krijgt,en je in principe niet anders bent als een langtijd toerist,die zich iedere 90 dagen melden moet gaf mij geen overtuigend gevoel hier op duur te gaan wonen. Ook op Thailandblog wordt vaak gesproken over bijv.o.a.Corruptie,luchtverontreiniging,de slechte verkeers situatie,hoge ziekenkosten verzekeringen,de huidige politik,en de rechten die je als Farang hebt,namelijk geen enkel recht,enz.enz. Allemaal dingen waarvoor ik teveel democraat ben,om op duur mijn mond te houden,laat staan dat ik een rose bril zou willen dragen,of mij dagelijks verdoven wil met Whisky om dit alles niet meer te zien. Regelmatig zie je reacties van mensen die al het negative niet zien,of tegen beter weten alles proberen goed te praten,zodat niemand twijfelt aan de goede beslissingen die ze eens genomen hebben. Een beetje overdreven bij scherpe pen geschreven krijg je van sommigen het gevoel,als of ze zeggen,,Moeder ligt in het ziekenhuis, opa is van de trap gevallen,en de hond ligt dood in de hoek” maar we zijn erg gelukkig,met de genomen beslissing,en hadden het liever nog vroeger gedaan. Bij de vraag of iemand het anders gedaan had,krijg je te maken met 3soorten mensen,die het werkelijk goed gedaan hebben,of die stoer blijven volhouden dat alles prima is,zodat de waarschuwenden in het thuisland geen gelijk krijgen,en de laatsten zijn die hun lesgeld gehad hebben en alles verloren hebben,en liever zwijgen over dit thema. Voor mij blijft Thailand een mooi vakantieland,zolang ik weet dat de achterdeur open blijft,maar dat is mijn persoonlijke mening, en respecteer natuurlijk iedere andere mening,zolang deze eerlijk is.
Ben al 10j in Thailand, in het begin 6 a 7 maanden per jaar nu al 5 jaar meeste tijd v/h jaar maar ga nog altijd terug naar B. Zit al 10 j in een slechte relatie met een Thaise^ doe er veel voor maar geen return en veel ruzie. Ben gebonden omdat we 2 kindjes hebben die ik niet kan verlaten en die mijn zorgen nodig hebben. De moeder zorgt voor niets en niemand is alleen met zichzelf bezig. Dus wat ik anders zou doen is mij minder binden in een relatie, ben ondanks veel voorbereiding door omstandigheden verliefd geworden op een verkeerde.
De berichten die ik hier lees van een goede Thaise partner zijn aan mij niet besteed.
Dag Gringo,
Ik ben heel blij voor jou dat je het getroffen hebt met je vrouw en kinderen in Thailand.
En dat alles zo loopt als je het voor ogen had.
Want ik ken ook heel andere verhalen, maar die ken jij ook.
Hoewel ik nog niet in Thailand woon, heb ik wel plannen om over 1,5 jaar naar Thailand te gaan.
Kom inmiddels al 20 jaar in Thailand 2x per jaar en hoewel ik er niet woon heb ik inmiddels de nodige ervaring op gedaan in Thailand. Zeker met Thaise vrouwen. Heb me overal in verdiept en ik moet zeggen dat na alle voor en tegens niets mij in de weg staat om de grote stap te maken.
Waar ik soms wel mijn twijfels over heb, is het genoeg om met 40.000 bath (1000 euro) te kunnen overleven in Thailand? Ik haal mijn pensioen naar voren en daar blijft dan maar 60% van over als ik 62 jaar ben. De meeste verhalen die ik op Thailandblog heb gelezen zijn toch van dien aard dat het welgestelde farangs zijn die op een bepaalde manier genoeg verdienen om niet alleen de vrouw gelukkig te maken, maar ook een deel van de familie.
Ik begrijp dat, want uiteindelijk draait het toch om : Heb je voldoende geld om je Thaise gezin happy te houden om hen een probleemloos en gelukkig leven te garanderen voor zolang als je leeft.
Want daar gaat het uiteindelijk op de 1e plaats wel om als je een Thaise relatie wilt hebben. En als ik me dan bedenk dat ik niet zoveel geld heb als menig ander farang, gaat het dan nog steeds werken met een vrouw als je verteld dat je niet zo heel veel geld hebt.
ik heb daar af en toe mijn vraagtekens over, maar ik heb gelukkig genoeg ervaring op gedaan met Thaise vrouwen dat ik het idee heb dat het niet alleen om geld gaat en een prettig leventje. Ik zit nog steeds een beetje in een dilemma, zal ik de groet stap wagen of niet?
Ja, dat ga ik zeker doen en ik zie wel wat er gebeurd..
Thailand is voor mij nummer 1 met of zonder vrouw.
Misschien is dit niet helemaal een antwoord op dit artikel, maar wel een eerlijke dialoog waar ik zelf mee zit.
Neemt niet weg, dat ik meer gericht ben op de positieve verhalen en de successtrories die ik op Thailandblog lees dan de negatieve verhalen.
Dit verhaal was voor mij een successtory
Groeten van Hans.
Als ik met de kennis van nu, na vele jaren TH bezoeken, een geweldige TH vrouw gehuwd, samen in NL gewerkt en gespaard voor een fijne oudedag in TH, en ondertussen al meerdere jaren wonend in TH: als ik nu alsnog een besluit kon nemen met terugwerkende kracht, dan werd dat eerder en langer meer tijd besteden aan het kunnen spreken van de TH taal. De taal machtig zijn is de sleutel tot een bevredigend verblijf. Geen wonder dat de taal spreken bv in NL verplicht gesteld aan nieuwkomers, TH maakt het niet uit omdat je er toch niet lang mag blijven. Telkens weer voor een jaar. Desondanks: voor een goed begrip van mens en cultuur gedurende dat jaar onontbeerlijk.
Ik denk als ik het over kon doen, dan zal ik denk na pakweg een jaar toch vertrokken zijn uit Thailand, het land, cultuur, de mensen, de prijzen het valt tegen, veel is schone schijn zowel bij de thai als bij de farangs.
Ik denk ( maar ben er nooit geweest ) dat indonesie, bali, filipijnen, maleisie etc meer te bieden heeft.
Ook de onvriendelijkheid van de thaise immigratie valt elk jaar ook weer zwaar, ik vraag me dan ook af of de dood van Pim de visboer ook niet te ” danken ” is aan al dat regel- en papierwerk elke keer., maar dat is gissen achteraf.
Wat ik anders aangepakt zou hebben, eigenlijk niets.
Hoofdreden hiervoor is dat we in Belgie goed hebben nagedacht wat de gevolgen zijn als we ons definitief vestigen in Thailand.
Wanneer we vroeger naar Thailand gingen, ik verbleef altijd bij mijn schoonouders. Dat gaf me een goed idee hoe het echte Thailand is. Maakte me ook direct duidelijk wat ik er miste in mijn dagelijks leven en hoe ik dit gemis kon opvangen.
Ik had snel een lijstje gemaakt. Als voorbeeld, voor ons eigen huis, zeker muskietennetten voor de ramen, satelliet tv voor de internationale engelstalige zenders, mijn eigen bureel, airco in de belangrijkste kamers (maar niet in de woonkamer, anders wordt je de warmte nooit gewoon) en snel degelijk internet.
En dan de belangrijkste vraag, waar in Thailand. We gaven onszelf 2 opties, een wereldstad BKK of op de buiten. Bangkok heeft zijn voordeel als wereldstad, je vind er alles. Indien we kozen voor BKK moest het wel dicht bij de skytrain zijn, om gemakkelijk overal te raken. Grootste probleem, de prijs van een degelijke woning/apartement indien dicht bij SKytrain.
Kozen we voor op de buiten, je had de rust en kalmte, en we kunnen een huis bouwen volgens ons budget en behoeften. Nadeel is dan wel, je hebt niet de voordelen van leven in een wereldstad.
Na wikken en wegen, het is het huis op het platteland geworden. We genieten van onze grote tuin, ons mooi huis en van de honden. Tesco of de 7/11, markt, op 5 minuten. Strand, laem mae phim, 35 minuten. Missen we BKK, rijden 90 min naar de luchthaven, parkeren de auto en nemen de skytrain naar BKK. Willen we langer blijven in BKK, boeken we een hotel.
En dan, dagelijkse leven is hetzelfde als in Europa.
Mijn beste raad, informeer je heel goed, bij de lokale overheden, en niet door “sextoeristen” op de verschillende forums. Deze sextoeristen leven in een heel ander Thailand en kiezen ervoor te leven in een criminele, door maffia georganiseerde omgeving. Deze mensen komen dan wenen dat ze met de grote jongens wilden spelen maar een pak slaag voor hun broek hebben gekregen.
Enkele voorbeelden : de 90 dagen regel. Dit is internationaal toegepast. Ook in Europa wil het gastland op ieder moment weten waar de buitenlander verblijft. Je kan tegenwoordig online je 90 dagen melding doen. Wij kiezen ervoor om persoonlijk naar het immigratie bureau te gaan om een praatje te maken met de bedienden. Na 3 jaar “extension of stay” kan je ook een aanvraag indienen voor permanent verblijf. Om dit te krijgen moet je wel enkele basis woorden Thai verstaan en spreken. Zal ook gevraagd worden, wie is de Koning en hoeveel provincies heeft Thailand. Geloof AUB de sextoerist niet dewelke na 5 jaar in thailand nog niet het verschil kan lezen, op een menu, tussen kip, vis en varken en nog steeds een engelstalige menu nodig heeft. Natuurlijk heeft hij geen kans op deze permanent stay, wil gewoon de taal niet leren. Het woord corruptie zal dan heel snel vallen.
Hospitalisatie verzekering : Ik kan enkel spreken voor Belgie. In Belgie heb je ook een bijkomende privee/werkgever hospitalisatie verzekering nodig. De kosten aangerekend door een ziekenhuis zijn meestal veel hoger als dat de ziekenkas terug betaalt. Een kleine operatie kan je ook veel geld kosten.
In Thailand, keuze genoeg, voor ieder budget. Maar hier ook weer, wat wil je? Kan gaan, wij betalen alles terug, zelfs je paracetamolletje voor hoofdpijn, tot enkel dringende zaken. Dan spreek je over ongeveer 250 euro per maand voor AXA gold full option, tot 0 euro per maand als je ervoor kiest om de kosten zelf rechtsteeks te betalen aan het ziekenhuis. Ziekenhuiskosten, gaat van goedkope staatsziekenhuizen tot extreem dure privee ziekenhuizen. Voor alle andere bedragen tussen in, bestudeer goed de voor en nadelen.
Budget. Het inkomen van een Leerkracht is 15.000 bath per maand. Neem 400 euro. Bij ons in de straat wordt een huis/shop verhuurd aan 1500 bath per maand (40 euro) 1 Slaapkamer maar grote ruimte voor je eigen winkeltje. Beejte verder heb je een “buffetrestaurant” met 20 bath, neem een halve euro per gerecht. Wil/kan je zo leven? Maar verwacht dan wel niet dat Miss ananas of lokale beauties staan te springen om met de farrang te leven. Prijzen in Pattaya, zet overal maar 1 of meerde nullen achter.
Samengevat : wees eerlijk voor jezelf en denk goed na wat je wil. Wil je leven als god in Pattaya, iedere dag ander schatje, met de beste restaurants, reken maar op enkele 1000 euro per maand.
Wil je leven als de lokale bevolking, budget kan ferm na beneden, en wees blij als er 1 schatje is voor de rest van je leven.
Ik lees met veel interesse de verhalen hier ik ben een pensionado van 66 jaar en woon in nederland al 6 jaar samen met een schat van een thaise vrouw van 46 jaar jong.
Zij heeft geen kinderen en ik heb er 3 wij zijn vorig jaar in nederland getrouwd en zij heeft sinds dit jaar een nederlands paspoort.
Wij gaan 1 keer per jaar 30 dagen naar thailand en net als gringo ben ik een gelukkig man.
Ik kan zeer goed met mijn schoonfamilie opschieten en die zien mij ook niet als geld bron.
Maar nu komt het ik zou graag in thailand willen gaan wonen maar ik durf niet vanwege mijn gezondheid.
Ik ben al 46 jaar diabetis patient en heb geen idee of dat dan wel kan?
Ik weet het heeft niets met de vraag te maken maar toch wil ik advies vragen.
Mijn vrouw heeft een woning in thailand en 2 hectare land die ze geerft heeft van haar ouders.
Dus perspectief genoeg.
Ik hoop toch op een reactie,
Groet,
Johan
Dag Johan,
Thailand, zoals andere landen, kent een hoge groei van Diabetes Mellitus. Je kan er dus wel van uitgaan dat de moderne ziekenhuizen in Thailand weten hoe ze dit moeten aanpakken.
Wat ik je zou aanraden, als je de stap wil zetten, is in de regio waar je wil gaan wonen contact te nemen met het lokale ziekenhuis/clinic. Vb, Bangkok Hospital X. Dan kan je al eens kijken wat zij voor je kunnen doen in geval van nood. Ga er gewoon heen, zie een dokter en vraag maar op. Kost je iets van 2000 bath/60 euro bij bangkok hospital.
Voor je vertrek kan je dan ook nog contact nemen met je behandelende geneesheer. Je kan altijd een afschrift vragen van je medisch dossier en mee nemen naar Thailand. Dit dossier kan dan dienen als hulpmiddel voor de lokale dokter. (indien nodig kan je zelf een vertaling naar het engels maken, of laten vertalen) Spaart je misschien enkele testen uit.
Als je insuline injecties moet nemen, wat ik heb begrepen, is dat de eerste dagen belangrijk zijn. Je lichaam moet zich aanpassen aan de temperatuur, andere voeding, tijdsverschil en zo verder. Maar blijkbaar heb je dit goed onder controle daar je ieder jaar voor 30 dagen kan komen.
Wil je een nieuwe medische verzekering afsluiten, raad ik je aan advies te vragen bij een broker. Er zijn zoveel mogelijkheden dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet.
Wil je daarover in het Nederlands geholpen worden, je hebt AA Insurance Brokers Hua Hin
http://www.insureinthailand.com
Wong Chomsin Building, Office 504, 83/14 Phetkasem Road,
Hua Hin, Prachuab Khiri Khan, 77110, Thailand.
Tel.: +66 (0)32 532783
Andre is Nederlandstalig en kan je altijd verder helpen. Via de website kan je hun email adres verkrijgen.