Dit waren de KLM hotels in Bangkok
Lang geleden, toen het reizen per vliegtuig nog een avontuur was, moesten reizigers er rekening mee houden, dat de reis naar een ander werelddeel, bijvoorbeeld Azië, niet in één dag voltooid kon worden. Er moesten onderweg tussenlandingen worden gemaakt om brandstof in te nemen, maar ook moest er gelegenheid zijn voor de passagiers om te overnachten. De filosofie van de KLM was, dat “achter elke vliegtuigstoel een bed behoorde te staan”. Bovendien moest er voor gezorgd worden, dat vliegtuigbemanningen onderweg op tijd konden worden afgelost.
Belang KLM in hotels
De KLM had ooit eigen crewhotels of in ieder geval een belang in hotels in o.a. Karachi (Hotel Midway), Anchorage, Jubel Ali, Jakarta, Nieuw Guinea en nog andere steden, die ik niet heb kunnen terugvinden. Die belangen in het hotelwezen werden zelfs nog uitgebreid, want tot eind jaren tachtig was de luchtvaartmaatschappij bijvoorbeeld ook volledig eigenaar van de keten Golden Tulip International. Even daarvoor probeerde de toenmalige KLM-president Orlandini nog de Hilton-keten over te nemen. Zijn eigen raad van commissarissen floot hem terug.
Dit verhaal gaat over twee KLM hotels, die in de periode van kort na de Tweede Wereldoorlog tot aan 1997, voor vooral KLM-vliegtuigbemanningen in gebruik zijn geweest. Het zal voor menigeen mooie herinneringen aan vervlogen tijden in Thailand oproepen.
Hotel Plaswijck
Het KLM-hotel ‘Plaswijck’ lag in die tijd iets buiten Bangkok, in Laksi, niet ver van de luchthaven. Van oorsprong was dit hotel een buitenverblijf voor de minister-president dat begin jaren dertig was gebouwd. Na de oorlog werd het door KLM gehuurd. Bijna vier decennia was het voor KLM-personeel en -passagiers een rustpunt op hun reizen van en naar Azië. Ik vond twee leuke verhalen, die de sfeer van het hotel goed weergeven.
Het eerste verhaal komt van Frido Ogier, die op blog.klm.com een uitvoerige bijdrage leverde over de ervaringen van een Nederlandse reiziger in 1952. Hij gebruikt daarvoor een door die reiziger bijgehouden dagboek. Ik citeer daar enkele fragmenten uit:
Reis van Hongkong naar Amsterdam via Bangkok
Het verhaal dateert uit 1952 toen een jongeman van 22, nu 86, uit Azië terugkeerde waar hij driekwart jaar in Macau voor een baggerfirma had gewerkt. Toen de klus geklaard was, reisde hij met B.O.A.C. (een voorloper van British Airways) vanuit Hongkong naar Bangkok om daar vervolgens met KLM de reis te vervolgen naar Amsterdam.
Het reisbureau had echter vergeten een hotelreservering in Bangkok te maken. Gelukkig kreeg hij bij de KLM-balie een goede raad die bovendien, gezien het schamele restje dollars dat hij nog had, ook niet duur was. Als hij tevreden zou willen zijn met een eenvoudig kamertje in het ‘Crew house’ waar ook de bemanning zou overnachten van het toestel waarmee hij de volgende dag verder zou vliegen, dan wilde de KLM-er wel even een briefje schrijven voor de manager.
Het bleek een geheel uit hout opgetrokken bouwsel te zijn, een eind buiten Bangkok en midden tussen de rijstvelden met celachtige kamertjes met daarin één smal bed met een klamboe en slechts af te sluiten met een vliegendeur, uitkomend op een brede overdekte houten waranda met gemakkelijke rotanstoelen waar ook het ‘dinner’ werd opgediend en men een prachtig uitzicht op de omringende natte rijstvelden had.’ Kosten van het verblijf: 8 dollar.
De dag erop ging de reis verder met de viermotorige Lockheed Constellation ‘Enschede’ De reis was nog 11.000 kilometer lang en al hoppend van land naar land om telkens de toen gebruikelijke ‘hoogoctaan benzine’ te tanken, waarbij de passagiers iedere keer, ook al was het midden in de nacht, uit moesten stappen.
Uit het dagboek: “Van Bangkok in Thailand naar Calcutta in India. Vandaar naar Karachi in Pakistan, Basra en Bagdad in Irak. Verder naar Damascus in Syrië. Een klein sprongetje naar Beirut in Libanon. Nog een tussenlanding in Rome… en dan… ‘s avonds om half tien, 56 uur na vertrek uit Hongkong: Schiphol! Na 254 dagen daarvoor door hen in Rotterdam te zijn uitgewuifd, werd ik nu door de hele familie juichend weer ingehaald“.
U kunt het hele verhaal met prachtige foto’s lezen op blog.klm.com/nl/een-presidentieel-klm-hotel-in-bangkok
Vietnam oorlog
Nog een leuke ervaring heeft u onlangs op dit blog kunnen lezen bij het verhaal over de KLM in Bangkok. Carl plaatste op 25 juni 2017 om 10.40 de volgende reactie:
“KLM was sinds de jaren 50 ,eigenaar van een koloniale villa, dat later werd aangepast tot Hotel Plaswijck. In de tijd van de Vietnamoorlog kwam ik daar als bemanningslid van de KLM regelmatig. Het was er altijd druk, want op sommige dagen verbleven er wel 6 “747 bemanningen”.
Bommenwerpers hadden na het bombarderen boven Vietnam niet genoeg brandstof voor de terugvlucht naar Guam of een vliegdekschip en werden in de lucht bijgetankt door tankvliegtuigen, Boeing’s-707, die opstegen van Don Muang Airport . Om ongeveer half 5 in de ochtend stegen er 4, 5, 6, van die zware tankers van 220 ton op….,ze hadden de hele baan nodig om los te komen.
Plaswijck lag precies in het verlengde van de startbaan en het gevolg was, dat iedereen , zonder uitzondering, wakker was. Op initiatief van manager Frans Evers kwam de bediening van het hotel al na een kwartier met een kopje thee aan de kamerdeur..!! Dat zijn een van die vele dingen die je van Plaswijck onthoudt.
Einde van Hotel Plaswijck
Eind jaren zestig werd Plaswijck nog eens ingrijpend verbouwd. Er werden nieuwe verblijven gebouwd, van beton deze keer, want tot die tijd waren de bijgebouwen van hout. Met de uitbreiding van het nabijgelegen vliegveld werd de ligging van Plaswijck begin jaren tachtig echter minder gunstig wat geluidshinder betreft, wat een verhuizing betekende.
Baan Thara
In 1986 opende KLM een nieuw crewhotel met de naam ‘Baan Thara’ (Huis aan het water) aan de Chaeng Wattana Road in Pak-Kred, Nonthaburi. Het bestond uit een torenflat en een aantal bungalow-achtige gebouwen, in het midden van het terrein een mooi zwembad met poolbar en een restaurant. Voor het KLM vliegend personeel gold Baan Thara in het hectische Bangkok een eigen stukje Holland. Veel Thaise medewerkers in het hotel waren de Nederlandse taal machtig. Het gold als een herkenbaar trefpunt voor het cabinepersoneel, dat elders doorgaans in onpersoonlijke hotels doorbracht. Op een forum las ik de uitspraak: “We noemden Baan Thara ons thuis weg van huis”.
Einde van KLM hotelactiviteiten
De exploitatie van hotels werd uiteindelijk niet langer als kernactiviteit van de KLM beschouwd en in 1997 werd het laatste KLM hotel, Baan Thara in Bangkok, verkocht. Een woordvoerder zei destijds in een krantenbericht, dat er meer dan genoeg goede alternatieven zijn om passagiers en bemanningen in lokale hotels onder te brengen.
Ten slotte
Ik heb voor dit verhaal heel wat websites en forumsites geraadpleegd en daar stukjes tekst van overgenomen. Heel mooi is het eerder genoemde blog.klm.com, waar heel veel (reis)verhalen van KLM passagiers en personeelsleden staan.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Er staan wat kleine onjuistheden in het verhaal over Baan Thara. Bij de opening in 1985 bestond het uit 7 bungalows met ieder tien kamers. Pas in 1992 werd een torenflat bijgebouwd met 64 kamers. Baan Thara werd op 15 januari 2002 gesloten met een emotioneel afscheidsfeest (dus niet in 1997). Het werd pas later verkocht.
President Orlandini wist uiteraard ook wel dat het exploiteren van een hotel geen core business is voor een luchtvaartmaatschappij maar hij vond het niet bezwaarlijk winst te maken op nevenactiviteiten.
Wat betreft Nederlands sprekende medewerkers: Ik vrees dat ik de enige was
Hoe weet ik dat? Ik was de laatste Resident Manager van Baan Thara van eind 1997 tot 2002.
Jan Eveleens Nieuw-Vennep
Bedankt voor de prima aanvullingen, Jan!
Bij het schrijven van het verhaal moest ik afgaan op oude berichten , waaronder deze:
http://www.digibron.nl/search/detail/012de1c871740e8595bfcfed/klm-stoot-laatste-hotel-af
Dat blijkt dus slechts een aankondiging te zijn en niet de werkelijke verkoop.
Ook in dit bericht staat, dat “veel Thaise medewerkers de Nederlandse taal machtig waren.” Dat van de pindakaas bij het ontbijt is toch wel waar, hè?
@Jan, dan nog een vraag: ergens las ik, dat Baan Thara na de verkoop een trainingscentrum voor personeel van 7-Eleven is geworden.
Heb jij daar nog iets mee te maken gehad?
Ja Gringo dat klopt. Er waren in die tijd al zo’n 5500 7-Eleven winkels in Thailand, allemaal op dezelfde manier ingericht. Elk artikel lag in alle winkels op dezelfde plaats. Baan Thara werd omgedoopt in Tara Park, er werd een model/winkel ingericht met het karakteristieke belletje bij binnenkomst, en zo werd het personeel `op locatie`getraind. Via khun Neng, mijn secretaresse in Baan Thara, hebben we contact gehouden met de nieuwe eigenaars en dat leidde er toe dat we op 15 januari 2012, 10 jaar na de sluiting, een reunie mochten organiseren rond het zwembad waar ca. 60 Thaise ex/personeelsleden en ca. 60 KLMcrewleden aanwezig waren. Onvergetelijk!
groet
Jan
Tja …..Plaswijck. Jimmy achter de Bar…klein zwembad maar oer gezellige lokatie.
En spontaan contact met de crew…
Lekker thais eten en wat je maar wou..Jimmy verzorgde alles.
Vaak overnacht en vaak wat dagen gebleven.
Gringo, een enig stuk.
Nu weet ik ook waarom wij uit het vliegtuig moisten.
Vond ik niet echt prettig, want in ruim anderhalf uur (als ik me dit goed kan herinneren) plus niet zoveel mogelijkheden als nu, kan je dus weinig doen.
Maar wel heel erg leuk om te lezen.
Dan zie je pas hoeveel er veranderd is.
Eerste maal naar Japan, 24 uur.
Mijn hemel wat een zit.
Toen was het ook mede dat men niet over Rusland mocht vliegen.
Vergeleken met dit stukje, dan kan je pas echt zien en lezen wat er allemaal veranderd is, en niet altijd ten goede.
Ik zit nu net te denken, welke grote nederlandse bedrijven zijn nog daadwerkelijk in Nederland.
LOUISE
Leuk verhaal, ik ken Frans Evers van de laatste 5-6 jaar. Prachtige ouwe baas die nog steeds actief is als 89 jarige. Kom zelf sinds 1988 in Thailand maar Frans zat er al midden jarig ’50 vol met prachtige verhalen over zijn leven en werk in Bangkok en KLM.
PLASWIJCK,
Bemanningen komen aan en moeten hun kamer in orde bevinden. Zij zijn altijd ongeduldig, want na de reis zijn ze moe en soms een dag later gaan ze weer verder. Bij aankomst hebben ze geen zin om te wachten op een kamer of in een kamer komen waar nog van alles gedaan moet worden.
Bemanningen arriveren en vertrekken op vrijwel ieder uur van de dag of nacht. Dus behoort een kamer direct na het verlaten weer schoongemaakt te worden voor de volgende bemanning, die een uur later komt.
Bemanningen willen geen kamers aan de straatkant, ze willen ook niet gestoord door het kamermeisje die komt schoonmaken. en de gordijnen moeten lichtdicht zijn , zodat er geen daglicht binnen komt.
Bemanningen dronken na aankomst ook vaak een landings biertje/ whiskytje bij Jimmy in de crewbar.
Those were the good old days….., als je ‘nachts wakker werd met een gierende honger, wil je wel wat eten, het was altijd mogelijk in het restaurant of op je kamer wat te bestellen
Plaswijck, we will never forget you………..!!!
Carl.
Met mijn Thais/ Nederlandse dochter, geboren in Bangkok naar haar eerste Nederlandse Sinterklaas feest in het Plaswijck Hotel
Het was voor haar een geweldige beleving, en ze won ook de kleurwedstrijd nog
Super
Those good old days… hoewel ik bij de concurrentie werkte, is het toch leuk deze verhalen te lezen. Ik was vorige week voor een paar dagen in Nederland, maar moest in Frankfurt wegens bezoek aan vrienden overnachten. Ik verbleef bij een oud-collega, die ook stewardess was geweest en het was leuk weer eens over oude tijden te praten…
Ik besefte pas hoe rijk ons leven als steward/stewardess was… de plaatsen die we mochten zien, waar geen toerist komt, de hotels waar we overnachtten, het is te veel om op te noemen.
Ik heb helaas die tijden niet meegemaakt die boven beschreven staan. Maar dan staat er wel tegenover dat ik nog “jong” ben…. 😉
Ik begon in 1975 regelmatig naar Hong Kong te vliegen. Meestal eerst een stop in Rome of Milaan gevolgd door een stop in het midden oosten en nog een stop in Singapore. Als je daarna in Bangkok aankwam werd je om 01.00 naar een hotel gebracht vanwaar je om ca. 06.00 werd opgehaald en op het vliegveld moest wachten voor de vlucht naar Hong Kong die meestal rond 10.00 vertrok. Je kwam dan rond 13.00 in Hong Kong aan op Kai Tak. Niet zelden was je alles bij elkaar zo’n 30 uur of meer onderweg.
Als ik dan nu mensen hoor klagen over de lange vermoeiende vlucht kan ik alleen maar glimlachen…
In 1978 besloot ik mij in Hong Kong te vestigen waardoor het op en neer reizen aanzienlijk verminderde en inkopers van bedrijven mij kwamen bezoeken.
Maar het werd een stuk beter toen er alleen nog maar een stop in het midden oosten gemaakt werd. Ik weet niet meer wanneer dat was.
Ik maakte mijn 1e vlucht als aflos bemanning bij de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd in 1963 met een 2 motorig propeller vliegtuig, een C2, van Martin Aircharter A’dam-Malta waarvan de BB motor in brand vloog boven de Zwitserse alpen. Werd onder de vlucht geblust en bleek mica te zijn van de aircon compressor. Oud troepen transport vliegtuig uit de 2nd WW.