Het boemeltje van Pattaya naar Sattahip

Tijdens de voorbereiding van een NVP-excursie naar Bangkok met als hoogtepunt het boemeltje van West-Bangkok naar de kust, vraagt mijn medeorganisator of ik het boemeltje van Pattaya wel ken.

Natuurlijk ben ik wel eens met de trein naar Bangkok gegaan. Een ware beproeving, zo’n dertig stationnetjes en 3½ uur reizen. De andere kant uit heb ik nooit gedaan en dat op zich is een goede reden om vanuit Pattaya per trein naar Sattahip te reizen.

Op internet zoek ik naar een dienstregeling Pattaya-Sattahip, maar dit lukt niet. Dus besluit ik op goed geluk te gaan. Ik vraag een Thaise vriend mee te gaan, zodat we met de auto naar het station kunnen gaan. Op zijn vraag hoe we dan terugkomen, antwoord ik: dat zien we wel, er rijden bussen van Sattahip naar Pattaya. Dat vindt hij maar niks. Dus gaat zijn jongere broer mee, die, na ons afgezet te hebben, met de auto naar Sattahip zal rijden. Achteraf is het natuurlijk veel chiquer om in de nabijheid van het eindstation in Sattahip een etablissement te zoeken om de honger te stillen of de dorst te lessen of beide, keuze te over. Daarna gewoon met de trein terug.

We komen om 10.00 uur bij het Centraal Station van Pattaya aan vanaf Sukhumvit via Soi Siam Country Club. Ik loop naar het loket, maar word binnen gevraagd omdat de meeste buitenlanders hier tickets bestellen voor alle treinritten in Thailand. Ik vraag hoe laat de trein naar Sattahip gaat en hoor dat dit 10.35 uur is. Dan wil ik twee tickets, zeg ik, hoeveel is dit? Zes Baht. Ik versta het goed, zes Baht voor twee personen voor een reis van drie kwartier. Ik ding niet af. Dat is drie Baht per persoon. Ik krijg twee tickets. Op het ene staat 6 Baht, op het andere 0 Baht. Kennelijk profiteer ik van een promotionele activiteit.

Ik kijk eens wat rond op het stationnetje, maar kan hier nergens ontwaren dat er een trein naar Bangkok of Sattahip vertrekt. Wel dienstregelingen van alle andere lijnen in Thailand. De trein naar Bangkok vertrekt overigens om 14.21 uur. Eén Engelstalige aankondiging: op zaterdag en zondag vertrekken er geen treinen.

Even voor de aangekondigde vertrektijd komt de stationschef naar buiten. Dezelfde man als degene die mij tickets verkocht maar nu in vol ornaat, een bruin pak en een groene vlag. Precies op tijd vertrekken we. Met vereende krachten en onder luid zuchten trekt de locomotief de lange rij wagons. Bij iedere overgang wordt onze komst luidkeels aangekondigd.

Het is niet druk, in onze coupé zit nog één Thaise vrouw. Gelukkig heeft ze mobiele communicatiemogelijkheden, want direct na het vertrek neemt ze het woord en staat dat pas af vlak voor het eindstation. Het eerste station is Pattaya-Zuid. Ik wist niet eens dat het bestond. Daarna volgen een reeks van stationnetjes, sommige met bekende namen, zoals Yangsang Wararam, het terrein met bouwsels van alle religies. Of Nongnooch, de prachtige plantentuin. Hier stapt een buitenlander uit met een vouwfiets.

De reis gaat door dorpjes en stadjes, door rijstvelden en bergen met bossen. Eigenlijk is het niet minder dan het boemeltje in Bangkok. Het zevende station is het einde. Het heet Ban Phlu Ta Luang. We worden enthousiast verwelkomd door motortaxirijders, maar gelukkig ook door onze chauffeur.

Sattahip is in geen velden of wegen te bekennen, maar dat geeft niet, het ging om de treinreis. Je moet het gedaan hebben om er over mee te praten.