Huisregels voor reacties

@Lije, welke webbrowser gebruik je? Ik gebruik zelf google chrome. Deze browser vind ik persoonlijk veel fijner in gebruik dan internet explorer. Google chrome heeft een ingebouwde spellingscontrole, ook in het Nederlands.

Reacties zoals – Zonder ons bent u er ook niet meer – vind ik maar laag bij de grond.
Je zou evengoed ook kunnen opmerken dat , zonder het blog, u hier ook niet was.

Het succes van dit blog is er precies gekomen omdat er regels zijn, en er geen overleg of medezeggenschap van iedereen is.
De 41000 reacties bewijzen dat de regels perfect werken en dit zonder overleg.

Als iemand een blog start, dan heeft deze persoon toch het recht om zijn regels vast te leggen of niet ?
Als je er dus wil aan deelnemen, dien deze de regels te volgen. Simpel.

Maar zoals zo dikwijls gebeurt, kent het succes vele aanhangers en vaders.
Plots vind men dat de regels niet goed meer zijn, niet meer voldoen of anders moeten.
Men vindt plotseling dat men medezeggenschap moet krijgen of men eerst moet overleggen.
Net hierdoor, omdat iedereen zijn zegje wil doen, zijn al veel initiatieven aan de grond gelopen.

Als iemand zo graag iets wil te zeggen hebben, dan zou ik de raad geven om zelf een blog op te starten. Je kan dan zelf iedereen inspraak en overleggen toestaan zoveel je wil. Kijk maar wat er zal gebeuren.

Ik heb geen probleem met de regels. Ik overtreed ze ook wel eens, maar kan er mee leven als iets niet geplaatst wordt omdat het niet aan de regels voldoet.

Daarom Thailandblog, laat je niet overhalen om overleg en medezeggenschap toe te staan en aan de moderators – doe zo verder.

Nog veel succes gewenst

Vanwege een Belg

Beste Dick,

Je pleit er eigenlijk voor om geen (nederlandse) spellingscontrole te gebruiken. Daar ben ik het niet nee eens. Dat ondanks -zoals ik ook al aangaf- een spellingscontrole je niet helpt aan -in werkwoordvormen- de juiste d of t.

1. Alleen al mijn pure typfouten op te merken en die te verbeteren vergt mij veel tijd, en ik kan dat niet feilloos; ik merk gewoon niet altijd alle typefouten op. Ik schreef iemand die Willem heet en spelde Willlem. Ik die echt wel weet dat mensen heel graag hun naam correct gespeld willen zien, had die fout niet opgemerkt. Ik heb er geen talent voor schoolmeester te zijn. (Ik was wel wiskundeleraar, maar dat is een heel ander vak). Een computer-spellingscontrole doet zijn werk vlug en goed. Mijn computer-spellingscontrole op engelse tekst (zit in mijn e-mail ingebouwd) tenminste wel.

Overigens als je een typfout maakt en je daardoor wel een ander bestaand woord typt, dan merkt een spellingscontrole dat niet, maar dan merk je bij het begrijpend overlezen dat wel.

2. Het is eigenlijk te gek voor woorden dat ik op school niet leerde spellen (en dan sla ik de lagere school nog maar over; die heb ik door de oorlog nauwelijks van binnen gezien). De leraar Duits verdomde het om uit te leggen wat naamvallen waren. Dat hadden ze me op de lagere school moeten vertellen. Nogmaals: die heb zo goed als niet gehad (en dat was toen en daar helemaal geen uitzondering). De juffrouw nederlands was geen haar beter. De d’s en t’s, daar heb ik voor mijzelf regels voor bedacht aan de hand van wat ik las. Iets uitleggen kunnen juffrouwen nederlands kennelijk niet; hun verhaal druipt altijd van de ‘uitzonderingen’. Nou, ik werk volgens analogieen, dan heb je geen uitzonderingen.

Volledigheidshalve meld ik hier ‘mijn’ spelling van zogeheten voltooide deelwoorden. Gewoon aan de hand van de verleden tijd schrijf ik een d of t. Zo ik dat niet doe, heb ik even niet opgelet (en laat de fout prompt bij het begrijpend nazien staan; dat is het euvel van het begrijpend nalezen; wel nalezen, maar zonder dat begrijpend te doen, alleen gericht op spelfouten, dat kan ik slecht).

Hoe ik de d’s en t’s spel, dat schijnt overeen te komen met hoe het officieel ook daadwerkelijk moet. Maar als dat zo is, kun je toch onmogelijk beweren dat deze materie moeilijk te begrijpen is. Waar verdienen schoolmeesters en juffrouwen nederlands eigenlijk hun geld mee? Met de lesstof ingewikkelder te maken dan nodig is? Dit dan toch bepaald in tegenstelling tot wat een (goede) leraar wiskunde doet; ik zei al: dat is een heel ander vak.

Let wel: ik beweer dat het makkelijk te begrijpen zou zijn, niet beweer ik -pertinent niet- dat het ook makkelijk te doen valt om altijd maar weer de juste d of t (of dt) te plaatsen. Dat is precies de reden waarom (ondermeer) de in mijn vorige mail genoemde ervaren en in de psychologie gedoctoreerde onderwijskundige van dat gedoe met die d’s en t’s afwil. In feite wordt het ondewijs in de nederlandse taal door dat gedoe met die d’s en t’s ge-obstructureerd (weer een fraai bloempje in spellingenland).

3. Het is al evenzeer te gek voor woorden dat ik mijn hele schoolleven niet heb vernomen van de vele andere regels die er zijn, zoals wat schrijf je nou met een hoofdletter of niet. “Nederland” schrijf ik (ook als dat woord niet aan het begin van een zin staat, met een hoofdletter). Dat moet, heb ik begrepen. Maar moet het ook “de juffrouw Nederlands” zijn? En moet het Noord-Holland zijn met of zonder streepje, met twee hoofdletters of met maar een?

En Jood? Als je het over joden en islamieten hebt dan niet, want dan heb je het over godsdiensten, en heb je het over de Joden en Romeinen dan wel want dan heb je over volkeren? En de Grieken en Romeinen hadden goden en “wij” hebben een God?

Ik moest wel dictees (of dictee’s?) schrijven natuurlijk. De opgeroepen sfeer waarin dat moest, was om stuk aan te gaan en wel allerminst didactisch verantwoord. “Machinerieen”, hoe schrijf je dat? Met trema, dat weet ik wel, maar verder weet ik het nog steeds niet. Waardoor? Doordat (niet omdat) ik me telkens als ik het weer moest schrijven me alleen maar herinnerde waar ik de vorige tussen getwijfeld had. Spanning op de zaak zetten en zo onvoldoendes aansmeren, dat tesamen met het verwijt: “te dom ben je niet, want je bent goed in wiskunde, dus is het onwil’).

En dan: sommige woorden schrijf je aan elkaar, anderen niet, of met een “-” er tussen (of juist niet). Mijn engelse spellingscontrole leerde me intussen -niet destijds mijn leraar engels- dat in de engelse taal je zowat altijd twee woorden schrijft, ook als je het overeenkomstige nederlandse woord vemoedelijk aaneen moet schrijven (zoals bijvoorbeeld “spellingscontrole”). En je moet “English” schrijven and “Netherland” (met hoofletters dus). Een spellingscontrole is een betere leermeester dan mijn juffrouw nederlands was, respectievelijk mijn leraar engels.

4. Het is er nog almaar niet van gekomen, maar ik moest maar eens op zoek gaan op het internet naar de juiste spellingsregels voor het nederlands. Ik heb een spreekwoordelijk broertje dood aan het zoeken op het intenet. Datzelfde geldt in de hoogste mate voor helpfuncties. Ik geloof er niets van dat ik met behulp van een helpfunctie aan de juist tekens (trema, umlaut, accent circonflex, etcetera) kan komen. Ik zal -gezien mijn ervaringen met onvermijdelijke tegenzin- misschien er binnen afzienbare tijd toch eindelijjk eens aan toekomen.

Ik kan er ook voor kiezen hardnekkig op zoek te blijven naar een nederlandse spellingscontrole.

Hoe dan ook: ik deel je mening niet dat eigenlijk alleen maar ‘gezochte’ woorden moeilijk te spellen zijn. Ge-updated was in mijn vorige mail allerminst een gezocht woord. Waarom schrijf ik dat (half engelse) woord zo? Doordat mijn aandacht op die categorie van halfengelse woorden eens was gevallen (en mijn aandacht was gevallen op woorden waarbij -in een samenstelling-twee klinkers onmiddelijk na elkaar terecht komen) en toen heb ik maar voor mijzelf weer een spellingregel bedacht. Dan schrijf ik iets tenminste altijd op dezelfde manier fout (of misschien per ongeluk wel goed, wie weet, of vanwege een officiele regel die vermalledeide -of vermalledijde- uitzonderingen (of wat ik maar noem een zig-zagregeling) kent, schrijf ik dan soms de juiste spelling en soms niet. Ik zie het ervan komen dat als ik eindelijk alle woorden correct zou weten te spellen, ik dat bewust niet altijd zal doen. Ik ben echt niet een altijd maar alles beterweter, maar ik hoef niet onder alle absurde vormen van willekeur of geneuzel door.

5. Dan nog even over de frequentie van de spellingshervormingen: die is in Nederland heel wat hoger dan die in Engeland (en een oude spelling van in de uitspraak ervan veranderde woorden is ook niet alles). Een maatstaf voor hoe vaak een spelling hervormd moet worden is moeilijk te bedenken, maar als je je verslikt hebt in een te hoge golf dan komt de volgende golf waarin je je ook weer verslikt natuurlijk altijd ongelegen. Overigens is er op een moment waarop allerlei irritante tussen-ennen (ook weer zo’n bloempje van een woord in spellingenland) waren ingevoerd er nog een -aanvullende- wijziging gekomen. Toen werden wat bloemennamen of zo, die uitgezonderd waren van een tussen-n alsnog met een tussen-n opgezadeld. Het waren er (met het groene boekje als maatstaf) niet zoveel, maar toch…

In feite is dat tussen-ennengedoe (nog weer een nog mooier bloempje in spellingenland) een voorbeeld van wat ik hier boven al noemde een absurde vorm van willekeur.

6. Gelukkig is een foutieve spelling geen wetsovertreding, wel ga je in sociale zin bij sommige mensen op zelfs maar een enkel foutje af. Ik weet niet hoe een ander bezig is als hij (of zij) op “Wordpad” een tekst intypt, maar ik verhuis soms zinsdelen, vervang teksten door net weer iets andere teksten, enzovoorts. Ik vind dit kunnen manipuleren met delen van tekst het doorslaggevende voordeel ten opzichte van het met de hand schrijven van teksten. Maar dan blijft er wel eens wat staan, zoals het woordje ‘wordt’. In een eerdere versie stond er dat jij aan het worden bent, in de gewijzigde versie ben ik aan het worden. In feite is de nederlandse d- en t-spelling geschift. ‘Wordt’ en word’ betekenen hetzelfde, je spreek die woorde hetzelfde uit, maar je hebt er wel een schifting in twee spellingen van, en oh wee, als je in een d-t valkuil getomboleerd bent zonder daar weer uit te klimmen voordat een ander dat gezien heeft! Al is betreffende tekst, kwa strekking nog zo brillant, je gaat met dat ene foutje -dat bezijden de stekking van je verhaal ligt- helemaal af. Bij sommigen wel tenminste. Waar houden sommge mensen zich mee bezig, vraag ik me wel eens af. Nou ja, dat vragen ze zich ook wel eens van mij af.

In zelfs maar een verhaal van een duizendtal(?) woorden zoals dit, heb ik zonder op zoek te zijn naar ‘gezochte’ woorden, er een aantal moeten gebruiken waarvan ik de juiste spelling moest gokken. Ik kies dan een spelling zoals “ge-obstructureerd” en niet kies ik “geobstructureerd”. Je kunt natuurlijk zeggen een “e” gevolgd door een “o” dat kan wel, dat in tegenstelling tot een “o” gevolgd door een “e”, want eo is in het nederlands geen tweeklank en een oe wel. Me dunkt dat muggeschiftend gezigzag (gezig of gezag tussen wel of niet een streepje).

En dan ben ik ongetwijeld ook nog zonder daar erg in te hebben kwa spelling een aantal keren uitgegleden. Daar was ik graag door een computercontrole op gewezen.

7. Concluderend en samenvattend: niet af te wijken van de voorgeschreven spelling kan natuurlijk aanmerkelijk makkelijker met een spellingscorrecter dan zonder. Zo’n spellingscorrector is zelfs een leraar, zij het een incomplete. En kennis van zaken is natuurlijk altijd een eye-opener. Vergelijk het met radar. Met rader vaar je beter, maar natuurlijk niet als je daarbij je ogen dicht doet.

Met veel waardering voor je bijdragen aan het Thailandblog en ik zie dat je wel van meer mensen dan alleen van mij waardering krijgt, Lije.