Hoe ouder hoe gekker in Pattaya
Al meer dan 15 jaar woon ik nu in Pattaya en als u mij een beetje op dit blog gevolgd hebt, weet u, dat ik in de loop van die jaren veel genoten heb van het uitbundige uitgaansleven in deze altijd bruisende stad.
Maar de jaren gaan tellen en dat uitgaan wordt steeds minder. Ik leid een rustig bestaan als gepensioneerde, rommel wat in en rondom mijn grote huis, maak stukjes voor Thailandblog en vermaak mij met onder andere poolbiljarten en af en toe een spelletje poker op internet. Het lijkt een beetje saai, maar dat is het allerminst, ik ben gezond van lijf en leden en geniet elke dag van mijn leven met een mooie en lieve Thaise vrouw.
Af en toe volgt er dan een uitspatting met veel bier en vooral veel pret tijdens een nachtelijke kroegentocht. Zoiets plan ik niet, maar komt dan vaak spontaan tot stand. Zo ook afgelopen maandag, waarvan ik nu verslag doe
Tiger Bar, Soi 8
Een stel Engelse en Finse biljartvrienden vroegen mij in Megabreak mee te gaan naar de Tiger Bar in Soi 8 om nog “enkele” biertjes te drinken. Het was al 11 uur ’s avonds en ik was eigenlijk net van plan naar huis te gaan. Men moest heel even aandringen en ik was van de partij. Ik krijg wel vaker dat soort uitnodigingen, maar meestal zeg ik beleefd nee. Ik heb het veelal wel gezien, maar de Tiger Bar heeft bij mij een streepje voor.
Het is een gewone kleine kroeg, op zich niets bijzonders. De eigenaar zou je echter bijzonder kunnen noemen. Hij heet Andrew Bosman, maar iedereen noemt hem Bozzy. Hij komt uit Adelaide in Australië, spreekt een heel klein beetje Nederlands, want zijn ouders komen uit Haarlem, van waar zij als jong echtpaar eind jaren vijftig zijn geëmigreerd. Bozzy is een perfecte gastheer en als hij aanwezig is – hij heeft ook nog steeds een baan in Adelaide- is het er altijd gezellig en druk.
Na twee rondjes, of waren het er drie?, of toch vier? vond ons gezelschap het tijd om ergens anders de tocht voort te zetten, dus op naar Walking Street.
I-Bar, Walking Street
Het liep inmiddels tegen sluitingstijd van de meeste (a go go) bars en veel bezoekers gaan dan op weg naar gelegenheden, die nog wel open zijn. Zo één is dan de I-Bar (Insomnia Nightclub), dat tot ongeveer 4 uur nog volop mensen aantrekt. Als het al waar is, dat het barbezoek in Pattaya drastisch omlaag is gegaan, dan geldt het zeker niet voor de I-Bar. Tjokvol en het duurt een tijdje voor we een geschikt plekje voor onze groep gevonden hadden.
Ik ben al vaker in de I-Bar geweest, het is absoluut niet mijn muziek – of wat er voor muziek moet doorgaan – maar toch vind ik het een prettige plek om zo af en toe te vertoeven. Er komen mensen van allerlei leeftijden, maar de meerderheid is toch aanzienlijk jonger dan ik. De aanblik van het jeugdige publiek, dat zich prima vermaakt, geeft ook mij een aangenaam gevoel, zodat ik de herrie best kan velen.
Het is een plek waar veel vakantieliefdes ontstaan, maar gewoon ontspannen en mensen ontmoeten is al leuk om mee te maken. Ik blijf het een aanrader vinden voor iedereen, die zich jong voelt.
JP Republic Nightclub
Enkele jaren geleden gold de JP Bar vaak als laatste station van een kroegentocht. Het was een onooglijke kroeg met biljarttafels, waar de dames uit allerlei bars, die geen man hadden gescoord een laatste kans waagden om een of andere kroegtijger te verschalken. Ik ben er wel eens geweest, maar meestal was het dan mijn tijd om af te haken en huiswaarts te keren. Het leven in JP Bar ging door tot een uur of acht, negen ’s ochtends.
Maar JP Bar is er niet meer, het hele gebouw, waarin ook bijvoorbeeld The Music Factory, is afgebroken. Er werd een nieuw gebouw opgetrokken, waarin dan de JP Republic Nightclub is gevestigd. Ook daar om een uur of vier nog honderden bezoekers, die genieten van een licht- en acrobatenshow, ondersteund met daverende muziek, verzorgd door een DJ. Leuk als je er van houdt, maar al gauw werd mij dat teveel. Na een half uurtje had ik het wel gezien en nam afscheid van de groep.
Tenslotte
Een Finse biljartvriend in de groep had in de I-bar wat video-opnamen gemaakt, waarin ook ik te zien was. Hij plaatste de beelden op Facebook en al gauw kwam er – leuk – commentaar op mijn aanwezigheid daar. “He, Gringo in the I-Bar? Krijg nou wat! Zo Gringo, nog altijd in de running? Tja, ik ben dan wel oud, maar kan nog altijd van jonge mensen genieten. Hoe ouder hoe gekker zullen we maar zeggen!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Gringo, de Bamboo bar links aan het begin van Walking street is toch ook zo’n bastion voor late kroegtijgers en dames op jacht naar vriendschap voor een nacht?
Hallo en ja je leeft maar een keer
Gr Willem
keep going – houdt je jong
leuk verhaal om te lezen
ries uit belgie
IK denk dat het je vroeg oud maakt dat nachtelijke kroegen tochten, ik ben er op tijd mee gestopt.
Al draai ik ook dicht bij de 60, de I-bar vind ik superleuk en is mijn vaste stek om een nachtje door te brengen.
Meestal vind ik de muziek wel naar mijn smaak; doet mij denken aan mijn tijd in de Boccacio lang geleden. En je vind er steeds leuk gezelschap.
hahahaha
ik ben 66 en ben nog nooit in de I-bar geweest.
De eerste keer dat ik in de Insomnia kwam was ik 39 jaar en voelde ik mij daar al oud!
De bar en disco belevenis in Pattaya walking street wat kan je daar van zeggen. Gringo heeft zijn visie gegeven en dat is zijn goed recht. Ieder mens is anders en als je het niet geprobeerd hebt, weet je ook niet of dit iets is voor jou of niet. Jaren geleden moest ik met mijn vrouw ook die tenten bezoeken, want dat is cultuur snuiven optima forma volgens haar. Mijn vrouw en ik wijken nogal wat af van mening op dit gebied moet ik bekennen. Ik ging in mijn jonge jaren naar discotheken en die zijn er nog wel te vinden in walking street. Gewone beerbars daar heb ik aversie tegen, die hebben totaal geen inhoud, tenzij je op zoek bent naar een prostituee of de verslavingsdrang inhoud moet geven. Voor mij is het daar plaats nemen, want met een glaasje cola en niet op zoek naar ander vrouwelijk schoon dan mijn geliefde, een strafexercitie met ergernis all over. Daar ben ik niet meer voor te porren, want het is allemaal zo doorzichtig en alleen maar geënt op vele innamen van de bekende alcoholische drankjes en veel scoren van vrouwelijk schoon. Overigens zonder al te veel na te denken door velen waar men mee bezig is in mijn optiek, want achter het theatergebeuren ter plekke schuilt genoeg narigheid.
Maar goed ieder zijn meug en voor mij was dit dus de discotheken. Als je daar je entree maakt dan voel je de fibe en soul of rap muziek is toch mijn voorkeur. Die weeïge oude Engelse klassiekers komen mij de keel uit inmiddels. Maar die discotheken zijn niet meer als vroeger in Nederland. Een veelheid van mensen tref je daar en wat dacht u ook de prostituees, want die vindt je overal in dit soort gebieden zoals te verwachten. Vaak al aangeschoten of dronken en diverse onder de bewustzijnsveranderende stoffen en dat is dan te merken aan hun gedrag. De laatste keer dat ik daar was met mijn vrouw en dochter is zeker 10 jaar geleden en dat was ook voor mij genoeg. De prostituees konden het niet laten ondanks dat ik daar stond met mijn familie bij de bar om mij diverse keren in het kruis te tasten en daar was ik niet van gediend. Ik kom daar niet voor en mijn vrouw was daar lacherig over maar ja die had al het nodige aan alcoholische drank genuttigd. Dan wordt de grens verlegd zoals we allemaal wel weten. Ik vond het totaal respectloos gedrag en eens te meer een reden om ook daar weg te blijven. Zo belangrijk is dit soort bezoekjes nou ook niet en ik heb er tot op heden nog geen traan om gelaten kan ik u allen delen.
De bambobar waar Peter het over heeft ligt net buiten walking street en daar kun je “genieten”van die Engelse tophits uit de vergane jaren. Dus als je daar fan van bent go for it. Toegegeven dat was wel een bar waar het redelijk toeven was wat betrekkelijke rust, uitstraling en dansmogelijkheid betrof. Ik heb daar wel wat zweetdruppels vanwege het dansen achter gelaten met mijn vrouw, maar voor ons is die behoefte ook niet meer aanwezig. Op een gegeven moment ben je daar wel overheen. Maar soms als er vrienden of familie over is uit Nederland, die het wel eens willen aanschouwen, dan ben ik wel een tourgids en dan moet het verstand maar weer even op nul gezet worden en dan lukt het wel. Overigens zijn daar ook prostituees, maar toch vooral wat ouder en die halen niet van die grappen uit welke ik eerder had omschreven. Daar kun je nog rustig zitten en dansen zonder al te veel gedoe.
Triest verhaal. Je lijkt net een pastoor. Zeg dan gewoon dat je wil uitgaan met 500 baht, dan hoef je de beerbars niet af te kraken.
Nou Gringo niet zo zielig doen. Je bent nog een krasse jonge handsome man. Heb wel vaker gezien dat mooie jongedames heel begerig hun blikken op jou werpen. Gewoon eens een bril aanschaffen, of ontgaan jou die smachtende blikken vanwege de sigarenrook?
Ik ben in het geheel niet zielig, Joseph, integendeel zelfs, Ik heb bewust mijn nog altijd aanwezige aantrekkingskracht van mooie jongedames uit het verhaal weggelaten om geen jaloezie bij de lezer op te wekken, 5555!