Eendenjacht in Pattaya

Waar gaan we eten, wat, en wanneer? Dat zijn vragen die je je in Pattaya eigenlijk nooit hoeft te stellen. Je loopt bijna letterlijk altijd en overal wel tegen iets aan wat je de verleiding niet kan doen weerstaan. Toch kan het gebeuren dat je trek krijgt in iets wat niet op elke straathoek te koop is. Een paar dagen geleden had ik zo’n bui en niets leek me lekkerder dan een eendenborstje.

Google zit gelukkig in de broekzak, maar vreemd genoeg kwam ik niets tegen waar ik echt voor warm liep. Ófwel het stond simpelweg niet op de kaart, òf het was een restaurant waar je met goed fatsoen niet in je vakantie-outfit gezien wilt worden, òf het was wel heel ver uit de route, òf de foto’s zagen er niet uit, de recensies waren bedroevend, of het bleek bij nader inzien meer een neergestorte Peking-eend te zijn.

De volgende dag verscheen er op mijn Facebook een berichtje over een restaurant waar, heel toevallig, nou net op die dag de Daily Special bestond uit… duck breast! Het water liep mij door de mond en wat er die dag ook zou gebeuren, dit zou mijn Special Day worden.

Het gaat om een betrekkelijk nieuw restaurant, Bite Me Bistro, geopend begin 2016, en is gelegen aan Third Road, vrijwel op de hoek met Soi Lengkee. Vanaf Second Road / Soi 13 is dat met de motorbiketaxi 60 Baht, althans dat moet ik betalen. Het restaurant is wel op Google Maps te vinden, maar (nog) niet op Streetview.

Het is een middelklein restaurant, met acht tafeltjes. Nou ja, zeg maar gerust tafels, want deze zijn kloek en stevig uitgevallen. Moderne stoelen, met hoge rugleuningen. De hoogte van de tafels en stoelen is goed op elkaar afgestemd, iets waar men hier nogal eens niet over nadenkt. Eén en ander is voldoende ruim opgesteld en er is een hoog plafond wat de ruimtelijke ervaring ten goede komt. Nee, de ‘zit’ is prima en claustrofoben voelen zich hier ook thuis. Er schijnt ook nog een ‘boven’ te zijn voor wat grotere groepen. Het restaurant wenst zich te profileren als ‘Mediterraan’. Dat mag, maar het is niet het eerste waar ik aan denk als ik er binnenstap. Ik zou eerder zeggen: functioneel, op het nihilistische af, zonder poespas en tierelantijnen.

De kaart is niet erg uitgebreid, maar ik vond toch een voorgerecht uit de pluimveesector, om in de juiste sfeer te beginnen, te weten kippenleverpaté met iets van paddenstoelen (150 Baht). Daarbij een glas rode tafelwijn, de goedkoopste wijn die ze hebben. Voor 120 Baht (à 150 ml, dus omgerekend 600 Baht per fles) mag je daar geen wonderen van verwachten, en die gebeurden dan ook niet. Duurder dan de tafelwijn is de huiswijn, en daar weer boven komt nog een voldoende boeiende selectie voor de wijnliefhebber, aan wie ik de bespreking daarvan graag overlaat.

Wat betreft de kippenleverpaté moet ik eerlijk bekennen dat ik over weinig vergelijkende kennis beschik, maar – alweer – het toeval wilde dat ik vlak voor mijn bezoek aan het restaurant op BVN een aflevering van de keuringsdienst van waarde had gezien over leverworst die in alle Nederlandse supermarkten voor 62 eurocent per pond wordt verkocht, en met die beelden in mijn hoofd voelde ik mij beslist een uitverkoren Koning te rijk. Smakelijke salade erbij, nog warm net lichtgeroosterd stokbrood, ik ging steeds lekkerder zitten, evenwel toen het – helaas – op was dwong de nicotinezucht mij even de benen te strekken. Niet lang, want vlak voor de deur is buiten in een klein zitje ten behoeve van verstokte rokers voorzien, heel attent.

Even later kwam dan waar het allemaal om begonnen was, de eendenborst.

Die werd, zoals dat hoort, getrancheerd geserveerd, waarbij je meteen kunt zien hoe het met de garing zit. Dat is soms lastig bij de eendenborst, hij moet rosé zijn, vandaar dat er ook niet gevraagd hoort te worden hoe je hem wilt hebben. (Hoewel iedereen er uiteraard een afwijkende mening op mag nahouden).

Op een schaal van 0 (rauw) tot 10 (doorbakken) zou 5 dan ideaal zijn. In dit geval kreeg ik een 6 voorgeschoteld, een fractie gaarder dan gewenst, maar dat is ruim binnen de (westerse) marges en in Thailand ben ik geneigd hiervoor een pluim te geven. Lekker zoet sausje erbij, ook comme il faut, een niet te grove/droge aardappelpuree en weer de salade, zij het nu aangevuld met cashewnoten en stukjes appel. Op zich niets mis mee, maar wel deels een herhaling van het voorgerecht. Een wat meer uitgesproken groente zou welkom zijn. (Ik geloof dat groenten wel standaard zijn bij de à la carte hoofdgerechten.)

Ik heb zelf een klein beetje zout en peper toegevoegd. Dat is beter dan dat het te zout op tafel wordt gezet. Tweede glas wijn erbij en smullen maar.

260 Baht voor deze Daily Special, en daar komt géén 7% BTW of 10% bedieningsgeld bij, dat is de all-in prijs, € 6.50.

Een nagerecht, daar had ik geen behoefte meer aan, hoewel het enige moeite kostte om de flensjes niet te proberen. Wellicht houdt u ze nog tegoed.

En hoe zat het met de bediening? Die werd verzorgd door een uiterst beleefd Thais dametje van middelbare leeftijd, die haar werk heeft gedaan zonder dat er mij veel van is opgevallen. Dat is volgens mij nou precies de bedoeling.

Al met al een ervaring conform de verwachtingen die, gelet op het aantal zaken dat ik al had laten afvallen, redelijk hooggespannen waren. Geen wonder dat het restaurant zich in korte tijd heeft weten op te werken tot een 37e plek op de TripAdvisor lijst van 770 restaurants in Pattaya. En dat zònder de clientèle om te kopen met digestieven ‘van het huis’ in ruil voor een goede recensie, iets wat ik in Pattaya ook wel eens meemaakte.

Het restaurant zit nog min of meer in een opstartfase, getuige de nog niet speciaal voor deze zaak gedrukte bonnetjes, en het feit dat men onlangs ook met ontbijt is gestart, alsmede met een besteldienst voor vacuüm-maaltijden.

Men heeft bewust gekozen om géén Thai food te serveren, ik las ergens omdat dat volgens de (Schotse dacht ik) eigenaar ‘al genoeg te koop is’. Dat kan wel waar zijn, maar ook waar veel bakkers zitten is een goede bakker nooit weg, en het beperkt de mogelijkheden om dit restaurant te bezoeken voor mij feitelijk tot die keren dat ik alleen ga eten, want de gemiddelde Thai doe je hier nou niet per definitie een plezier mee. De tijd zal leren of deze filosofie werkbaar is.

Houd de website en de (social) media dus in de gaten.

Uitgegeten? Schuin aan de overkant op nog geen 100 meter afstand bevindt zich de Buffalo (beer) Bar, een ruime bar waar het zeer relaxed aan toe gaat, veel expats in de ruime zin des woords, en waar ik, terwijl ik als nieuwkomer welkom werd geheten, een uurtje later al als aspirant-vaste-klant werd uitgezwaaid. Daar staan ook, vanaf de weg enigszins verscholen achter het loof, motortaxi’s die u weer terug kunnen brengen.

• Op Facebook: Bite me bistro en Bite me 2 go.
• Website: www.bitemepattaya.com
• TripAdvisor reviews (tussen de foto’s komt u ook de menukaart tegen): bit.ly/2cBofAb
• Eigen foto’s (van het voor- en hoofdgerecht zowel met als zonder flits. De waarheid zal zoals zo vaak wel weer ergens in het midden liggen): goo.gl/photos/5KuPzZDjMvx4JYs86