Toeristische olifantenritjes geen onschuldig vermaak
Veel toeristen die Thailand bezoeken, vinden een ritje op de rug van een olifant een van de hoogtepunten van hun reis.
Weinigen realiseren zich echter wat voor een ellende dit ‘onschuldig vermaak’ betekent voor het dier. WSPA roept, ter gelegenheid van Wereld Olifantendag 2012 (zondag 12 augustus), alle Nederlandse reisorganisaties op geen reizen meer aan te bieden waarvan een olifantenritje onderdeel van is.
Smokkel
De meeste olifanten die in de Thaise toeristenindustrie worden gebruikt, worden als kalfje uit buurland Birma (Myanmar) gesmokkeld. Jaarlijks worden tussen de 50 en 100 jonge olifantjes slachtoffer van de smokkelaars. Het vangen van zo’n kalfje kost vaak drie tot vijf volwassen olifanten het leven. Niet alleen de moeder maar ook andere familieleden, tantes vooral, proberen het jong te beschermen. De andere dieren in de kudde blijven getraumatiseerd achter.
Om het olifantje af te richten wordt grof geweld gebruikt. Het dier wordt vaak vastgebonden, uitgehongerd en dagen achtereen afgeranseld om zijn wilskracht te breken. Als de olifant vervolgens aan het werk wordt gezet, loopt hij vaak verwondingen op: de eigenaren raken het dier op gevoelige plekken als oren en slurf. Een olifant kan wel gewichten tot 1000 kilo trekken, maar de rugwervels zijn zo gevoelig dat een of meer toeristen pijn en schade betekenen.
Voortbestaan olifanten
Met het steeds verder openen van de Birmese grenzen is de vrees gerechtvaardigd dat ook in dat land zelf de toeristenindustrie jonge olifanten zal gaan gebruiken. Met de aanzwellende toeristenstroom naar deze landen, maar ook bijvoorbeeld naar Sri Lanka en Nepal, is het zeer de vraag of de wilde Aziatische olifant nog lang zal kunnen voortbestaan. WSPA roept daarom de Nederlandse reisbranche op onmiddellijk te stoppen met het aanbieden van reizen waarin een rit op een olifant en een bezoek aan een olifanten s how zijn opgenomen.
Marktleider TUI Nederland, bekend van de merken Arke, Holland International en KRAS.NL, heeft dit besluit gelukkig al genomen. Sinds eind 2010 biedt TUI alleen nog excursies aan waar gasten olifanten in een natuurlijke omgeving zien en op een diervriendelijke manier met ze in contact komen, zolang dit op een veilige en verantwoorde manier plaatsvindt en de gasten niet op de olifant zitten. WSPA vindt dat meer reisorganisaties dit goede voorbeeld moeten volgen.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen13 november 2024Thais kabinet steunt kleine ondernemers en woningkopers met leningen tegen lage rente
Thailand algemeen13 november 2024Strengere veiligheidsmaatregelen rond Full Moon Party i.v.m. Israëlische toeristen
Huizen kijken13 november 2024Huizen kijken in Thailand (23)
Eten en drinken13 november 2024Toeristen opgepast: Negen Thaise gerechten die garant staan voor een flinke diarree!
Ook op stranden en steden word gebedeld met de oliefant. Hoe leuk en lief het lijkt vooral als je met kinderen daar zit geef alsjeblief niks. Geen inkomsten betekend dat men moet stoppen daarmee. Ze horen niet op het strand thuis, maar in de jungle.
Ik heb gehoord dat er in bangkok zelfs en boete staat voor het kopen en geven van voedsel, van ong.10000 bath. (weet het niet zeker) dat zou overal moeten.
A.U.B. Niks geven helpt deze dieren meer.
Je komt ze helaas ook vaak genoeg in Bangkok tegen op de gekste plekken. Vaak worden van wat ik er van weet amfetamines (drugs) aan het arme beest gegeven, je ziet dan ook de doodsangst in de ogen van zo’n zielig beest.
Bovendien schijnt een olifant een erg gevoelige huid te hebben, zon stof, vervuiling van zo’n stad, en het hebben van geen water, moet voor dat arme dier geen pretje zijn lijkt me zo toe.
Het voeren van zo’n beest in dat soort gebieden moet je dan ook pertinent weigeren, hoe hard het ook klinkt. Met mijn vrouw heb ik er ook wel eens problemen mee, die heeft een goed en gevoelig hart, moet dan soms bijna huilen, zo’n medelijden heeft ze dan met die olifant, maar toch moet je dan weigeren, en dat is dan niet gemakkelijk.
Wat betreft de olifanten ritjes, tja dat is lastig, er zullen toch inkomsten gegenereerd moeten worden. En ik denk dat van alle vormen die er zijn, zwaar werk, het lopen in de steden, deze vorm toch nog wel de beste is, je moet toch wat.
Ik heb ook niet de indruk dat zo’n dikhuid daar nou veel last van heeft of het erg vind.
Dus tja, een lastig probleem vrees ik.
Precies, stoppen met aanbieden van dit soort activiteiten of domweg naar de reisorganisatie aangeven dat je dit absoluut niet wil. Heb ik in november gedaan bij een reisbouwsteen in Cambodja bij 333travel, geen probleem. Gewoon laten schrappen…
Dat je niet moet ingaan op van die langstrekkende thai met kleine olifantjes in een stad, waarbij je een klein trosje bananen kan kopen om te voeren, dat was me wel al duidelijk. Maar ik wist niet dat een olifant veel last (pijn?) kan hebben van toeristen op zijn rug….. Is dit echt zo? Het lijkt dat zo’n enorm sterk dier makkelijk 2x 80kg op zijn rug kan hebben. Als de verzorging van het dier dan goed is, “kan” het best zijn dat hij dan een redelijk prettig leven heeft denk/dacht ik dan. Ik bedoel, mensen rijden ook op paarden….. Ik ben hier redelijk verbaasd over. Als dit echt zo is, dan is dit artikel wel een eye-opener, en kan een ieder die dit leest het meenemen richting vrienden en familie.
Ik heb ze in geen 2-3 jaar gezien in Bangkok…dat is goed nieuws. Reacties hierboven melden olifanten in Bangkok, maar ik vraag me af of dit recente waarnemingen zijn.
Ik woon in Bangkok en daar heb ik al 3 jaar geen olifant gezien. Het is op een gegeven moment (gelukkig) verboden.
Ik ben al diverse keren naar het Maesa Elephant camp in Chiangmai geweest, ik krijg nou niet echt de indruk dat hier gedrogeerde olifanten rondlopen (je moet wel een kenner zijn om dat te zien denk ik) en ze zijn ook in blakende gezondheid. Jonge olifanten worden hier getraind en uitsluitend zijn dat olifanten die hier geboren zijn. Ook lopen er altijd ‘volenteers’ in het camp die hun bijdrage leveren in hun vakantie aan het verzorgen en meer te weten komen van olifanten. Het lijkt mij sterk dat hier geimporteerde olifanten uit het buurland lopen, olifanten gedrogeerd worden of met barbaarse methoden getraind worden; volenteers zouden dan al lang aan de bel hebben getrokken lijkt mij.
Ik ben geen kenner en bekijk alles van de zijlijn maar kom er niet helemaal onderuit dat er best wel kwaliteit-verschillen in de diverse Elephant-camps zullen zijn en niet alles over een kam te scheren.
Een prima toeristische attractie om eens kennis te maken met deze lieve, zachtaardige dieren.
Blijft de vraag wellicht vier die of gene of dieren in gevangenschap wel als ‘attractie’ bestempeld mogen worden maar dat is weer een heel andere discussie.
@ Er circuleren foto’s en video’s op internet waarop je kunt zien dat Thaise mannen een babyolifantje tot bloedens toe slaan om hem te ‘breken’. Ik heb even getwijfeld om het op Thailandblog te zetten. Maar ik weet niet wie dat zijn en wanneer het plaats heeft gevonden. Ook niet of het op grote schaal gebeurt of slechts incidenten zijn. Vandaar dat ik het niet geplaatst heb, het zijn overigens wel erg schokkende beelden.
Wel is het bekend dat de rug van een olifant erg kwetsbaar is (zou je niet verwachten van een dergelijk groot en sterk dier). Daarom is het wellicht beter om niet in zo’n bakje te gaan zitten. Ik heb het wel eens gedaan, maar nu besloten om het nooit meer te doen. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
Jammer dat dit soort info niet prominent in reisboekjes staat. Ook ik heb in al mijn onschuld tijdens mijn eerste Thailand trip op een olifant gezeten. Daar ben ik achteraf niet blij mee.
@ Khun Peter,
Plaats a.u.b. de beelden niet, dierenmishandeling is in en in triest, en ja de mahout zal zijn portie wel krijgen, als de olifant groter is! Hopelijk maakt hij het zelfde deuntje al de tv commercial van Rolo, na na na na na!
Ook ik heb in een bakje op de rug van een olifant gezeten, maar doe dat ook nooit meer, al heb ik na afloop wel een grote kam bananen aan hem gegeven.
En op het strand van Takiab twee jaar geleden, liep daar ook een baby olifant, en kon je suikerriet kopen bij de mahout! Heb ik niet gedaan, maar heb bananen en ananas gekocht bij een strandtent, maar dat werd niet in dank afgenomen, door de mahout!
Het is moeilijk verhaal. Hoewel ik geloof dat er veel misstanden gaande zijn in het houden van olifanten in Thailand, geloof ik ook weer niet dat alle olifanten even slecht behandeld worden (noch vind ik het aannemelijk dat er absoluut geen misstanden gaande zijn in Nederland op boederijen en in dierentuinen). Maar ik geloof wel dat de frequentie van het misbruik vele malen hoger ligt in Thailand. Ook ik laat dus de olifanten links liggen, hoewel ik ook het liefst die beesten een watermeloen en een ananas zou wilen toestoppen. Maar het is een beetje zoals met bedelende kinderen op straat: het pijnigt je hart; maar het is toch beter om geen geld te geven, want des te meer kinderen zul je in de toekomst op straat zien bedelen. Geef beter je geld aan oude mensen op straat of aan het wereldnatuurfonds, denk ik. Dus vooralsnog laat ik de olifantentochtjes over aan de Koning van Spanje – of die maakt er geen tochtjes mee, nu ik erover nadenk, maar die knalt ze af voor de leut…
Ja, goed idee. Geef je geld aan het wereldnatuurfonds. Jammer alleen dat daarvan het meeste (80 %) verdwijnt aan promotie en naamsbekendheid. Wat je wel moet doen weet ik ook niet. Misschien is het een idee om het Elephant Nature Park te helpen. Zij geven olifanten weer een goed leven in de bossen van Mae Tang, en je kan ze ook bezoeken. Weet je in ieder geval wat er met je geld gebeurt.
Beste Ger, compleet uit de lucht gegrepen die 80%. Ligt eerder rond de 20%. Lees het jaarverslag eens. Typisch Nederlands, altijd lopen zeuren over marketing en personeelskosten bij goede doelen. Wat men zich niet realiseert is dat goede doelen gewoon bedrijven zijn, ook al opereren ze niet om winst te maken. Een bepaalde investering in naamsbekendheid levert een veelvoud van die investering op in donaties. Uiteraard is het zaak dat budget nauwkeurig te bepalen en te optimaliseren, en daar heb je weer professionals voor nodig waar ook gewoon een prijskaartje aan hangt. Daar mag je absoluut niet uit concluderen dat je donatie weggegooid geld zou zijn of dat goede doelen die alles in hun project stoppen effectiever of beter zouden zijn.
Stel dat een goed doel mijn donatie van 500 Euro volledig uitgeeft aan promotie en daardoor 2,500 Euro extra van nieuwe donateurs binnenhaalt om aan projecten te besteden, dan is dat toch gewoon een hele goede investering van dat goede doel? Absoluut geen problemen mee!
Uiteindelijk is het allemaal een persoonlijke keus of en waaraan je geeft, maar maak die dan wel op basis van kennis van zaken en harde feiten en last but not least een correcte interpretatie van die harde feiten. Zomaar wat roepen, daar hebben de olifanten helemaal niets aan!