Lamphun, een historische plaats
Watcharin Tadsana / Shutterstock.com
Op slecht 26 kilometer van Chiangmai ligt Lamphun. Het is de oudste en langst bewoonde plaats van Thailand met daaraan verbonden een zeer rijke geschiedenis.
Zeer waarschijnlijk dateert de plaats van rond 660 AD en is dus bijna zes eeuwen ouder dan het nabijgelegen Chiangmai. Per bus is Lamphun vanuit Chiangmai gemakkelijk bereikbaar en met een gehuurde fiets of brommer is de afstand over de oude weg 106 gemakkelijk te overbruggen. Langs deze weg kun je genieten van oude dertig meter hoge zogenaamde yang bomen die voor een groot deel de weg omzomen.
Smantrarapathet
Voordat de naam Lamphun in zwang raakte heette de plaats Hariphunchai en was ooit de hoofdstad van het gelijknamige koninkrijk. Nog verder teruggaand genoot deze regio, gelegen in de vallei van de Ping rivier, bekendheid als Smantrarapathet. Lamphun was de meest noordelijke plaats van het Mon koninkrijk.
In de eerste helft van de 12e eeuw kwam de plaats onder invloed te staan van het Khmerrijk onder koning Suryavarman. In 1281 veroverde koning Menrai de plaats en werd Hariphunchai onderdeel van het Lanna rijk. Ook de Birmese vechtjassen lieten zich in het verdere verloop niet onbetuigd en overheersten het momentele Lamphun vanaf de 16e eeuw maar liefst tweehonderd jaar lang. Op het eind van de 19e eeuw werd Lamphun, aanvankelijk als provincie en later als plaats onderdeel van Siam oftewel het tegenwoordige Koninkrijk Thailand.
Wat Phra That Hariphunchai
Een van de voornaamste historische bezienswaardigheden van Lamphun is de midden in de stad gelegen oude tempel vernoemd naar de voormalige naam van de plaats; Hariphunchai. De 46 meter hoge gouden chedi torent hoog boven alles uit en werd in 1044 gebouwd door koning Athitayaraj, heerser over het toenmalige koninkrijk Hariphunchai. In 1443 werd de chedi door de koning van Chiangmai gerestaureerd. Aan koningen had men in die jaren geen gebrek en blijkbaar hadden die ook wel iets meer te besteden dan Jan Modaal uit die tijd. Een andere belangrijke oude, uit baksteen opgetrokken, chedi uit het Dvaravati tijdperk (6e – 12e eeuw) staat een beetje in een hoek van het tempelcomplex verscholen.
Ook is er een enorm grote gong uit 1860 te zien. Als je daar op wilt slaan doe je dat naar goed gebruik drie maal. De eerste maal uit eerbied voor Lord Boeddha. De tweede maal gedenk je de goedheid van Boeddha en de derde gongslag is een soort gebed waarbij je aan Boeddha om wijsheid vraagt, gepaard aan eerlijkheid en reinheid. Dus denk even na voordat je in het wilde weg zo maar een eind weg begint te slaan en wellicht moet je de derde gongslag zelfs achterwege laten.
Warangkana Berg / Shutterstock.com
Hariphunchai National Museum
Recht tegenover het tempelcomplex in de hoofdstraat ligt ook het Hariphunchai National Museum waar heel wat is te zien omtrent de zeer rijke geschiedenis van de plaats. Meestal zijn er ook tijdelijke deeltentoonstellingen over andere onderwerpen te bezichtigen. Je kunt je verdiepen in de historie en werkelijk schitterend bewaard gebleven oude bodemvondsten aanschouwen.
Katoenproducten
Lamphun staat ook bekend vanwege haar katoenverwerking. Naast het tempelcomplex staan een aantal vaste kraampjes waar hoofdzakelijk van katoen vervaardigde artikelen voor niet te veel geld te koop worden aangeboden. Tafelkleden, servetten en kleding vormen het hoofdbestanddeel. Verder heeft Lamphun ook een behoorlijk grote markt waar je prettig kunt rond snuffelen. Een dagje Lamphun, zeker als je in Chiangmai bivakkeert, is alleszins aan te bevelen.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Steden27 november 2024Pak Khlong, de bloemen- en groentemarkt van Bangkok
Thailand tips10 november 2024Thaton – Chiangrai; geen gemakkelijke keuze
Thailand tips1 november 2024Bang Krachao, de groene long van Bangkok
Bezienswaardigheden12 oktober 2024Mijn pareltje in Bangkok
Mooi verhaal zit zelf in op de grens Chaing-Mai Hang-Dong .Ben vaak geweest in Lampun, nooit geen tijd.Maar nu ik dit heb gelezen zal ik er eend tijd voor maken er is zo veel te ondeken rondt Chaing-Mai vindt elke dag nog wel wat .Bedankt voor de tip de vrouw zal het wel weten ,maar die vinden dat gewoon he dus ze zal niet even zeggen dat is mooi voor ferang ha ha
Spreekt mij zeker aan om een kijkje te nemen daar, bedankt voor de tip maar de oudste bewoonde plaats van Thailand is dat niet Ban Chiang in Udon Thani provincie? Bon ik kan er ook naast zitten, in Ban Chiang zijn waarschijnlijk de eerte tekenen van leven gevonden in Thailand. Ik zou dat Noorden is wat meer willen bezoeken want het spreekt mij echt aan, het klimaat, de natuur,veel geschiedenis en nog niet al te opgeklopt lijkt me.
Vrijdag avond is er de wekelijkse night market, voor mij de beste die ik ken waar je veel zinnige dingen kan kopen en ook alles spot goedkoop natuurlijk. Geen toeristen daar.
Ik ga er ook altijd even naar de kleine Kuchang temple, volgens zeggen de oudste van Thailand met 2600 jaar. Ik heb er veel familie wonen en kom al heel lang met veel plezier.
Ik kom er enkele keren per jaar , dan praat ik over de de markt in Lamphun alleen .
Niet de stad Lamphun daar kom ik wekelijks enkele malen , daar ik hier vlakbij woon in de omgeving van de dicht bijgelegen stad Pasang .
De markt op vrijdag avond is een gezellige markt , geen gecreerde toeristen trap ( zoals oa de nightbazaar in Chiangmai en Chiangrai ) .
Na de markt nog even een pilsje of twee drinken , en dan weer naar huis toe .
Vroeger toen ik nog in Nederland woonde hield ik ook van dit soort van lokale markten .
Veel te zien en te koop tegen normale prijzen .
Jan Beute .
De Ku Chang en Ku Mah chedi’s anderhalve kilometer ten noordoosten van de stad zouden als reliek de overblijfselen bevatten van rijdieren (een olifant en een paard, zoals hun Thaise benamingen stellen) van koningin Chama Thewi [spellingvariaties gaan tot Jamdevi], traditionele stichtster van de stad, en van haar zoon. Volgens de overlevering zou zij ook de (in de 15de eeuw verbouwde) Wat Mahawan gesticht hebben in 657 (met het ‘Phra Rod Lamphun’ beeld met naga, dat prototype was voor massa’s amuletten), ofwel was het met haar toestemming een ascetische heremijt (‘ruesi’) in 661. Diezelfde Suthewa Ruesi zou er volgens een van de versies zelfs Chama Thewi tot de troon gebracht hebben. Zij was naar verluidt geboren uit een lotusbloem, een geplukte neem ik aan, en princes van het Lavo koninkrijk uit Lopburi. Haar standbeeld staat prominent in het Nong Dok stadspark een kilometer ten zuiden van het centrum en die vroege verspreider van het boeddhisme in Thailand kreeg er ook eentje, oorspronkelijk bij het stadhuis maar nu bij Doi Ti aan de Super Highway.
Toch dateert de stad Hariphunchai (nu Lamphun geheten) allicht pas uit de vroege negende eeuw. Wat Cham Thewi (ook wel “Wat Kukut” naar zijn oorspronkelijk twaalfde-eeuwse maar in de volgende eeuw herbouwde chedi) staat anderhalve kilometer ten noordwesten van de centrale, waarschijnlijk negende-eeuwse, chedi die een 2559 jaar oud haartje zou bevatten. Dat Boeddhareliekje levert “Pra That” in de naam van de er sinds de elfde eeuw omheen gebouwde Wat Prathat Hariphunchai. Heden ziet men er vooral de vijftiende-eeuwse verbouwingen. De zoveelste ‘voetafdruk van de Boeddha’ mag als hoogst ongeloofwaardig beschouwd worden.
Het doet me denken aan mijn stad, Mechelen: Nu een gezellige stad op mensenmaat, sinds een klein duizendtal jaren stedelijk en met zeer rijk verleden, waarvan de oorsprong naar een vermeend 8ste-eeuwse heilige verwijst maar wiens relieken volgens de meest hedendaagse technieken ruim één tot zelfs twee eeuwen ouder zijn. Misschien moet men die olifant- en paardresten ook eens onderzoeken.
Jaren geleden hebben we dit gedaan. We willen als we weer gaan het zeker nog eens doen er is zoveel moois te zien. We houden van de Thaise cultuur.
Lamphun en Pasang .
Dat is in de direkte omgeving waar ik woon .
Gelukkig nog steeds bij velen onbekend .
Lamphun lijkt als twee druppels water op Chiangmai maar is een stuk kleiner .
Een oude vestigings plaats omringt vroeger door muren met kantelen , enkele staan er nog .
Buitenlandse touristen vind je er bijna niet , al worden het elk jaar wel meer .
Geschiedenis stamt uit de Lanna periode .
Hebben hier een eigen taal cq dialect , net als in Friesland en ze noemen het Joung oid .
De stad hier heeft veel buitenlandse industrie en de meeste bedrijven komen uit Japan .
Maar ook Holland is er sterk vertegenwoordigt .
Een uitgaansleven zoals in Chiangmai heeft het zeker niet , maar als je de plekken weet te vinden , zelfs beter .
Voor mij is het een mooi en rustig provinciaal hoofdstadje , met veel geschiedenis en cultuur .
Ben daarom ook blij dat de horden toeristen dit nog steeds ontgaan is .
Jan Beute .
De oudste stad in Thailand is Chian Saeng,.
Nog duidelijker direct in tegenspraak met de inleidende zin van dit artikel, is Wikipedia: “Het gebied rond Chiang Saen is al meer dan 2500 jaar bewoond.” Dat is dan de tijd van de Boeddha en andere koek dan Lamphun van “rond 660 AD”, ocharme pas na Mohammed. Archeologische opgravingen zoals bij Ban Chiang toonden dat er in Thailand nog veel vroeger bewoning was, maar niet noodzakelijk onafgebroken en het groeide daar niet uit tot een stad.
Aardige stad met assertieve politie maar een, inderdaad, prachtige en aangename tempel Haripunchai. Alleen s’il vous plait’ mensen NIET aanraden op de fiets te gaan want de 106 van Chiang Mai naar Lamphun is overmatig druk en gevaarlijk voor fietsers!
Op de fiets kun je een prachtige rit naar Lampun make. Volg ongeveer 12 km de Ping rivier. Dan kom je bij een smalle ijzeren brug. Steek die over en dan naar links en direct rechts. Daarna steed rechtdoor. Iets meer km maar veel rustiger
Neem de weg die paralel loopt met de spoorlijn vanaf ChiangMai. Lekkere mooie rustige weg om te fietsen of met de motor naar Lamphun te gaan. Als je met de fiets gaat neem dan wel wat te drinken mee, want er is weinig gelegenheid om dat onderweg te kopen.
Beste Ruud .
Langs de parallelweg zijn menige eettentjes te vinden die ook wel wat te drinken hebben .
Maar zo rustig is die parallel weg ook weer niet .
Ik rij vaak over beide zowel de lamphunroad met die hogebomen die op de Unesco wereldlijst staan .
Als ook over de parallel weg , de parallel weg kent vele onoverzichtelijke en gevaarlijke kruispunten .
Jan Beute .
Nou Ruud,een lekker rustige weg om te fietsen? Ik weet niet op welk deel van de dag jij doelt,maar ik vind het een drukke weg,ik kom er wekelijks met de motor maar ik vind hem vrij druk en gevaarlijk ook,gezien het hoge aantal ongelukken.
Ik zou liever het advies van BertH volgen hier voorgaand,volg de Ping rivier,dat pas echt rustig.
Vorige week nog een bezoekje aan deze kleine stad gebracht. Inderdaad best sfeervol, een goed alternatief als je Chiang Mai te druk begint te vinden.
Maar mocht je het stadje willen bezoeken moet je misschien nog even wachten, want op dit moment wordt het museum verbouwd of gerestaureerd. Er is slechts een beperkt deel van de verzameling tentoongesteld.
Maar de tempel is levendig en gezellig.