Een nieuwe vorm van massage

Thailand staat sinds jaren bekend om haar heilzame massage. De bekende tempel Wat Pho in Bangkok is hét massageopleidingsinstituut om de kunst van massage onder de knie te krijgen.

Maar al te graag schermen de Thaise masseuses met het feit dat ze daar hun opleiding hebben genoten en veelal zijn de muren van de massagesalons behangen met diploma’s van de aldaar werkende dames, en soms ook van heren. Massage is grofweg in drie onderdelen te onderscheiden. Ten eerste de originele Thaise massage waarbij je een soort judopak krijgt aangemeten en vervolgens het hele lichaam grondig wordt gemasseerd. Na een dergelijke massage, die één of meestal twee uur in beslag neemt, voel je je als herboren.

Mochten de benen na al het lopen, wandelen en slenteren vermoeid raken dan is de zogenaamde voetmassage een probaat middel om je onderdanen weer aardig in het gareel te krijgen. Bij deze massage zit, of liever gezegd lig je in een gemakkelijke stoel met de broekspijpen omhoog gestroopt. Na het wassen van de voeten worden vervolgens de spieren van voeten, benen en dijen gemasseerd. Tenslotte ondergaan, terwijl je zit, hoofd en nekwervels nog enkele krachtige grepen, en ten teken dat het er op zit nog een paar klapjes op de rug.

De zogenaamde oil, of olie massage is een massage die je naakt ondergaat, men dien verstande dat de meer intieme lichaamsdelen door een handdoek worden afgedekt. Het verschil met de eerstgenoemde techniek is dat deze massage door het gebruik van massageolie directer en zachter is, wat voor menigeen aangenamer aanvoelt. Dat er ook een aantal ‘massagesalons’ zijn waar met name de mannelijke cliëntèle andere diensten kunnen verwachten gaan we in dit kader gemakshalve maar aan voorbij.

De nieuwste massagetechniek

Je voeten laten masseren, niet door één of wellicht twee paar handen, maar door tientallen zachte lipjes is op dit moment het allernieuwste fenomeen dat je in Bangkok, Chiangmai, Hua Hin, Pattaya en wellicht ook in andere grotere plaatsen kunt aantreffen. Je gaat op een bankje zitten en laat daarna voeten en benen in een groot rechthoekig aquarium bengelen, waarin honderden kleine visjes rondzwemmen. Wat die vissen bezield blijft een raadsel, maar binnen een paar tellen sabbelen heel wat visjes aan je voeten. Heel even, maar dan ook maar heel even, is het een naar kriebelend gevoel. Snel wen je er echter aan en kijk je met bewondering naar al die visjes die jouw voeten zo begeerlijk vinden.

Als je het allemaal moet geloven is het een probaat middel voor een goede bloedsomloop, huidvernieuwend, rustgevend en noem het verder maar op. De visjes, luisterend naar de naam Garra Rufa, komen van origine uit het Midden Oosten en zouden aldaar al tientallen jaren een probaat middel zijn tegen allerhande kwaaltjes, althans als je de affiches moet geloven. Om je heen kijkend zie je de lachende gezichten van degenen die hetzelfde lot ondergaan. Prijzen wisselen per salon -of moet ik zeggen viswinkel- van 99 baht voor 20 minuten in Chiangmai tot 250 baht voor een half uur in Hua Hin. Ach, je moet het voor de gein eens meemaken om er over te kunnen oordelen. Of het een blijvertje gaat worden valt te bezien, maar is gezien de animo voor dit nieuwe fenomeen zeer twijfelachtig.

Nederland ziet ook handel

Op een edelsteensteenworp afstand van de Amsterdamse P.C. Hooftstraat, zo lees ik bij terugkomst uit Thailand in HP de Tijd, zit sinds enige weken een ultramoderne toko die met zijn strakke vormgeving vol designtegels en kekke blacklight-verlichting oogt als een supertrendy sushibar. En, jawel daar kent men sinds kort ook het knabbelvisje waarvan onlangs 3.500 stuks zijn geïmporteerd en onderdak kregen bij Dr. Fish aan de hoofdstedelijke van Baerlestraat. Bekende Nederlanders hebben zich publicitair voor de ‘Dr. Fish-behandelingsmethode’ laten strikken. Of de sabbelende en zuigende vismondjes de ‘PC-élite’ blijvend kunnen bekoren waag ik, evenzeer als in Thailand, te betwijfelen.