Waterbeheer in Thailand, deel 1: geschiedenis
Begin februari stond er op dit blog het verhaal “Nederland helpt Thailand met plan tegen overstromingen”, waarin verteld werd, dat Nederland door de Thaise regering gevraagd is te helpen met een oplossing voor de problemen van waterbeheersing.
Thailand ziet Nederland als dé expert in de wereld op gebied van dammen, dijken en maatregelen tegen overstromingen. Een team van Nederlandse technici en Thaise ambtenaren zou gezamenlijk onderzoek uitvoeren in de provincies langs de kust van de Golf van Thailand.
Ik heb een flink aantal jaren in de pompenindustrie gewerkt, waar ik o.a. verantwoordelijk was voor de export naar Thailand. Mede daardoor en het feit, dat ik nu zelf in Thailand woon, ben ik geïnteresseerd in het onderwerp en ben daarom gaan spitten naar meer informatie over dat recente onderzoek.
Het Nederlands aandeel in de missie werd georganiseerd door het Netherlands Water Platform (NWP), een publiek-private netwerkorganisatie die optreedt als onafhankelijk coördinatie- en informatiepunt voor de Nederlandse watersector. Doel is een bijdrage te leveren aan oplossingen voor de internationale waterproblematiek en de Nederlandse positie op de internationale watermarkt te versterken.Veel toonaangevende Nederlandse organisaties met internationale en maatschappelijke ambitie op watergebied zijn deelnemer van het NWP: overheden, kennisinstituten, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties. Zij versterken elkaar door acties af te stemmen en in sterke allianties te opereren. De concurrentiepositie in het buitenland wordt hiermee aanzienlijk verbeterd.
Van deze organisatie heb ik uitgebreide informatie over Thailand ontvangen, die ik in 3 delen op dit blog zal publiceren. Deel 1 zal gaan over de geschiedenis van de Nederlands-Thaise samenwerking op dit gebied. Deel 2. is een samenvatting van een marktonderzoek uit 2008, dat – evenals deel 1 – onder de titel “De Thaise Watersector” is gemaakt door Alex van der Wal van de Nederlandse Ambassade in Bangkok. Deel 3. is dan tenslotte een beknopte uit het Engels vertaalde versie van het recente missierapport. Dit missierapport is eerder deze maand in grotere kring in Den Haag besproken en als daar aanleiding toe is, zal daar op dit blog verslag van worden gedaan.
Deel 1: De geschiedenis
Zowel in Thailand als in Nederland woont een groot gedeelte van de bevolking in delta’s van grote rivieren. Nederlands stond als vanouds bekend als de experts in waterbeheer door het bouwen van dijken, aanleggen van polders en door waterafvoersystemen. Ook in Thailand is dat niet onopgemerkt gebleven en het trok de aandacht van de Siamese koning aan het eind van de 19e eeuw.
De nederlandse-Thaise samenwerking op dit gebied begon al in 1897 toen Koning Chulalongkorn zijn eerste reis naar Europa maakte, waarbij hij ook Nederland bezocht. Het resultaat van deze reis was dat de Koning besloten had, dat irrigatieprojecten in Siam geleid moesten worden door Nederlanders. Hij weigerde suggesties om Britse ingenieurs met ervaring in Egypte en India aan te stellen. Tijdens zijn bezoek aan Java in 1896 had de Koning al kennis gemaakt met irrigatiewerken van Nederlandse ingenieurs, hetgeen wellicht doorslaggevend is geweest voor het besluit de Siamese irrigatieprojecten aan de Nederlanders toe te vertrouwen.
In 1902 kwam de ingenieur Homan van der Heide aan in Bangkok en werd gepresenteerd aan de Thaise Minister van Landbouw, Mr. Chaophraya Thevet. Van der Heide begon met het onderzoeken van de geografie en klimaat van Siam en heeft in 1906 ook een belangrijk artikel gepubliceerd over de Thaise economische geschiedenis. Zodra hij een boot ter beschikking kreeg begon hij met zijn onderzoeken naar watermanagement en hydrologie van de centrale vlakte van Siam. In 1903 presenteerde Van der Heide zijn rapport “Irrigation and drainage in the lower Menam Valley”. Dit rapport betrof een gigantische investering gedurende een periode van 12 jaar, die zou zorgen voor voldoende controle over het water van de centrale vlakte om zodoende het mislukken van rijstoogsten te voorkomen. Het zou zelfs mogelijk zijn om twee keer per jaar te oogsten en sommige gebieden voor het eerste te cultiveren. Terwijl zijn plan werd overwogen werd het Royal Irregation Department opgericht met de heer Van der Heide als hoofd. Sindsdien heeft hij verschillende projecten geïnitieerd, waarvan de meeste tot op de dag van vandaag nog in gebruik zijn. De relatie van Van der Heide en de Minister van Landbouw was helaas niet optimaal en Van der Heide werd uiteindelijk verzocht Thailand te verlaten.
Dat was niet het einde van de Nederlandse-Thaise samenwerking op het gebied van water. Van meer recente datum is een Flood Control Plan uit 1995, dat Nedeco en Royal Haskoning hebben gemaakt. Haskoning is door het Provincial Waterworks Authority aangesteld om een “Masterplan” te maken voor het waterbeheer in Phuket. Veel Thaise studenten hebben een water gerelateerde studie gevolgd in Nederland bij organisaties zoals het Delft Hydrolyse Instituut.
Maar ook een aantal Nederlandse multinationals hebben water-gerelateerde initiatieven getoond in Thailand. Zo bouwde Foremost de grootste en modernste afvalwaterplant in Samut Prakhan om te garanderen dat het afvalwater na een behandeling “schoon” geloosd werd. Shell heeft een uitgebreid programma om het grondwater in goede staat te houden, dat vervuild werd door de oliewinning in het Sirikit olieveld. Heineken deed een grootschalig onderzoek naar het verkrijgen van grondwater zonder het milieu te schaden. Unilever startte een programma “Cleaning the Chaopraya” in lijn met hun beleid van “Good Water Governance”.
Deel 2. volgt over enkele dagen met een situatieschets uit 2008 van het waterbeheer in Thailand.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Ik vraag mij af of dat zal lukken om dit project uit te voeren. En wie zal dat kostenplaatje betalen, je moet rekening houden met verscheidene systemen en mogelijkheden. Thailand is wel 12,3 keer zo groot als nederland een meer dan 20 keer zo groot als belgie. Dus ik veronderstel dat er nog heel wat te doen valt voor dit project, tevens is er nog maar weinig tijd over om dit te realiseren. Hoe snel gaat dat gebeuren dat is mijn vraag.
Een waterkracht centrale zou een ideale oplossing zijn en tergelijke tijd kan elecrticiteit geproduceerd worden.
Thailand heeft op dit moment al 6 waterkrachtcentrales, die gezamenlijk circa 7% van de totale electriciteitsproductie voor hun rekekning nemen.
Helder en duidelijk weergegeven. Het is niet alleen thailand die de nederlanders als de experts zien, maar bijna de hele wereld. We zijn immers aan het werk in florida, denk aan de wereld eilanden etc.
Hoe cru het nu ook is in Japan met die tsunami, dit gaat Nederland veel werk opleveren.
Veel landen zullen nu wel eens een keer naar hun kustbescherming gaan kijken en uitkomen bij de nederlandse baggeraars.
Feitelijk gezien beleeft de nederlandse kust bijna wel een paar keer per jaar een tsunami.
Komt ook nog het probleem van het grondwater in Bangkok erbij dat deze town last heeft van verzakking, men verlpicht is water in de grond te pompen en dat er dus aldaar geen goed drinkwater meer uit de bodem komt