Thaise proza van Dick (deel 1)

Inleiding van de redactie: Dick van der Lugt schrijft dagelijks een mini-column op de Facebook pagina van Thailandblog over wat hij ziet, hoort en meemaakt in Thailand. Velen lezen die verhaaltjes met plezier. Omdat niet iedereen een Facebook account heeft, hebben we besloten om met enige regelmaat een compilatie te maken en deze op Thailandblog.nl te plaatsen. Vandaag zeven korte verhaaltjes van Dick. Veel leesplezier.

Chauffeur

1 april – Gisteren afgereisd naar de sympathieke badplaats Cha Am. We reisden per taxi; mijn vriendin regelt altijd dezelfde. Bangkok-ouderlijk huis kost bij hem 1600 baht voor een ritje dat normaal 1000 baht kost. Naar Cha Am rekende hij 2500 baht voor een rit van 3 uur die normaal 1600 baht kost. Mijn vriendin zegt dat hij niet te veel rekent. Maar ik weet wel beter en zij weet vast ook beter en ik denk dat zij weet dat ik het weet. Ik doe er niet moeilijk over. De chauffeur zal wel familie zijn; die stop je wat extra’s toe.

Communicatie

23 maart – Mijn Engels gaat er hier niet op vooruit. Ik betrap me erop dat ik Thenglish praat, anders begrijpen Thais, die een beetje Engels spreken, me niet. Thenglish (Thai-English) gebruikt grammaticale constructies uit de Thaise taal. Where do you go, of Where are you going wordt Where you go? I don’t have wordt No have, en I don’t like wordt I no like. Klinkt kinderlijk in het Engels, maar is uitermate logisch als je naar het Thaise equivalent kijkt. Taal is communicatie, dus zolang mensen elkaar begrijpen, heb ik er geen moeite mee.

Problemen

21 maart – Meestal kom ik mijn favoriete bedelaar tweemaal op een dag tegen (mijn trouwe lezers kennen hem nog: grijs stekeltjeshaar, vingers en tenen zijn stompjes). Beide keren houdt hij, half liggend op het trottoir, een plastic bekertje omhoog en buigt zijn hoofd naar beneden. Ik ken hem, maar hij herkent mij niet want een gift op de heenweg is geen reden om mij op de terugweg over te slaan. De vraag is: geef ik op de heenweg wat, op de terugweg of beide keren? Ja, een verblijf in Thailand stelt je voor onvoorziene problemen.

Maaltijd

1 maart – In Thailand huizen tientallen geesten.In Nederland ben ik ze nog nooit tegengekomen. Ik denk dat ze net als ik niet houden van een gematigd klimaat. De Thaise geesten wonen in huizen, tuinen, rivieren, akkers, bomen, winkels, warenhuizen enzovoort. Je kunt ze maar beter te vriend houden, want er zitten kwaaie jongens tussen. Vorig jaar bijvoorbeeld stortten kort achter elkaar drie helicopters neer boven hetzelfde bos. De bosgeesten hadden dat op hun geweten. De geest van het hotel waar ik bivakkeer, wordt regelmatig een copieuze maaltijd voorgezet. Laatst was de lift defect. Zou de maaltijd die dag niet bevallen zijn?

Hemd

22 februari – Had mijn hotelkamer verlaten, liep al op de trap naar beneden. De lift laat ik meestal links liggen (of beter gezegd: rechts), anders kom ik niet aan mijn dagelijkse portie beweging. Oeps! Kwam ik erachter dat ik mijn hemd nog droeg. Terug naar de kamer en verwisseld voor T-shirt, want ik wil er buiten niet al te toeristisch bijlopen. Een hemd binnen de hotelmuren kan nog, erbuiten niet. Bovendien heb ik geen tatoeages waarmee ik goede sier kan maken. Blijft de vraag: Is in je hemd lopen hetzelfde als in je hemd staan?

Dief?

15 januari – Voor me in de (ondergrondse) metro in Bangkok stond een niet onaantrekkelijke jonge vrouw. Kort zwart broekje, rood truitje, lang reebruin haar. Ze stond met haar rug naar me toe, waardoor ik slechts een glimp van haar gezicht kon zien. In haar linkerhand droeg ze een plastic tas met wat op boodschappen leek. Over haar rechterschouder hing een schoudertas. De tas stond open. Ik had haar erop willen attenderen, maar heb het toch maar niet gedaan. Misschien had ze me voor dief uitgemaakt; dat woord ken ik nog wel in het Thais. Of ze had me niet begrijpend aangekeken en zich afgevraagd waarom die farang in zichzelf praatte.

Taart

8 januari – Ik ben vandaag jarig en promoveer (of degradeer?) van de VUT naar de AOW. Vorig jaar heb ik mijn verjaardag gevierd met de nachtwaker en een buurman van het appartementengebouw in Rangsit waar ik toen woonde. De nachtwaker had vrijgekregen van de huisbaas. De buurman had een taart gekocht – met kaarsjes. We zijn naar een karaokebar gegaan. Daar heb ik de kaarsjes uitgeblazen. De buurman kende veel Amerikaanse songs. Hij bleek een opvallend toonvaste zanger. Dat kun je niet van alle klanten in een karaokebar zeggen. Ik heb een paar Beatle-nummers gezongen. Niet onverdienstelijk, al zeg ik het zelf.

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
• Bezienswaardigheden23 december 2024Lamphun, de charme van het Lanna koninkrijk (video)
• Activiteiten22 december 2024Ontdek de magie van Koh Tao met zon, zee en avontuur
• Nieuws uit Thailand22 december 2024Veilig de feestdagen door in Thailand: Campagne tegen rijden onder invloed