Heerboer in Thailand?

Ken in Thailand een boer die in het bezit is van ongeveer 100 rai grond. In heel veel landen zou je met een dergelijk bezit welgesteld zijn, doch niet in Thailand.

De betreffende grootgrondbezitter heeft financieel nauwelijks iets in de melk te brokkelen en verdient met de opbrengst het zout in de pap niet. Je zou denken dat de oogst van een dergelijke oppervlakte toch wel een paar stuivers zou moeten opbrengen. Blijkbaar niet, en daarin schuilt ook de diepere onvrede die bij de boerenbevolking leeft. De eeuwigdurende strijd tussen het platteland en het establishment van met name Bangkok, populair gezegd: rood tegen geel.

Landbezit

Je kunt wel een hoop land bezitten, maar het te gelde maken of enig rendement daaruit behalen valt in Thailand om de drommel niet mee. Recentelijk zag ik een bord waarop 801 wah voor een prijs van 6.000 baht per wah werd aangeboden. Voor alle duidelijkheid een wah is 4 vierkante meter. En om nu maar even verder te borduren over de Thaise oppervlakte maten: 1 ngan = 100 wah of 400 meter en een rai is 4 ngam, dus 1.600 m. Uitgaande van de vraagprijs op genoemd bord zou je voor dat betreffende grondstuk ruim 4,8 miljoen baht, ofwel 2,4 miljoen baht per rai moeten ophoesten en dat is beslist niet een prijs die de gemiddelde boer voor zijn land zal kunnen krijgen.

Uiteraard is het gevaarlijk om prijzen te noemen, want grondprijzen variëren zeer sterk afhankelijk van de ligging en gesteldheid van de grond. Dat geldt eveneens voor de huurprijs. Ook die prijzen lopen ver uiteen. Als je het oor bij de plaatselijke bevolking te luisteren legt krijg je heel wat verschillende prijzen te horen.

Een pachtprijs van 1.300 baht per jaar per rai is een vaak gehoorde prijs maar ligt qua rendement van slechts een half procent ver onder de maat. Ongetwijfeld zullen er nog heel wat meer verschillende prijzen bestaan. De noden van de verhurende partij, de financiële omstandigheden van de koper en uiteraard de marktsituatie ter plaatse spelen mede een belangrijke rol.

Heerboer

Als je er nog eens van droomt om als heerboer door het leven te gaan dan liggen er kansen in Thailand. Hoewel je als buitenlander geen grond kunt kopen, tenzij je aan een aantal bijzondere voorwaarden voldoet, is huren een aantrekkelijke propositie. Voor weinig geld kun je dan toch een droom realiseren om in het land van de glimlach als heerboer en pseudo grootgrondbezitter door het leven te gaan. Maar bedenk wel dat de opbrengst geldelijk bezien niet groots zal zijn. Het blijft hard werken voor een hap rijst. Maar geluk en tevredenheid zal heel veel kunnen compenseren.

Denk maar eens aan het kleine koninkrijk Buthan, 1 ½ maal Nederland en gelegen tussen Tibet en India, waar volgens de Boeddhistische leer het innerlijk geluk van de mens centraal staat. Met een variatie op geld zou je kunnen stellen: grond maakt niet gelukkig. Het bewijs zie je bij de vele Thaise boeren met veel grond en weinig geld. Maar als je er van droomt om als heerboer door het verdere leven te gaan, grijp dan je kans en laat het ware geluk je toelachen.