Gingerbread huizen in Phrae
Een eeuw geleden telde Thailand uitgestrekte teakbossen en Phrae stond bekend als de teakhoofdstad van het land. In 1991 was het areaal aan teakbossen ingekrompen tot 25.000 vierkante kilometer, die ook nog eens wordt bedreigd door illegale houtkap.
Dat Phrae de teakhoofdstad was, is nog te zien aan de circa 100 oude teakhuizen in de stad. Daarvan zijn er 20 de moeite waard en de Phrae Architectural Club doet alle moeite om ze te conserveren.
Groot-Brittanië verwierf in 1883 een concessie om teak te kappen in Thailand’s noordelijke provincies die toen nog semi-autonoom waren onder het bewind van lokale prinsen. Een handjevol Britse houtbedrijven streek er neer, waaronder één eigendom van de zoon van Anne Leonowens, bekend van de controversiële film The king and I.
Het hout werd geëxporteerd naar Engeland waar zogeheten gingerbread huizen aan het begin van de twintigste eeuw populair waren. Ook in Phrae verrezen peperkoek huizen met hun karakteristieke gedecoreerde dakranden, voordaken en vensterbanken. Alhoewel Thailand nooit gekoloniseerd is geweest, was de culturele invloed uit Europa in die periode aanzienlijk.
Een van Phrae’s topattracties is Khum Chao Luang, de residentie van Lord Pirayatheppawong, de voormalige bestuurder van Phrae. Ze werd in een mix van Europese en Thaise architectuurstijlen in 1892 gebouwd. De Lord had twee vrouwen, die niet zo goed met elkaar konden opschieten. De oudste bouwde daarom een eigen residentie, Vongburi House, dat nu een van Phrae’s populairste gingerbread huizen is.
In 1960 werd de teakhandel verboden en in 1989 volgde een verbod op de houtkap, waardoor de vraag naar tweedehands teakhout omhoog schoot. Gevolg: meer dan 100 teakhuizen in Phrae werden de afgelopen 20 jaar afgebroken en het hout werd verkocht aan aannemers. Regelmatig wordt illegaal gekapt teak inbeslaggenomen, want het hardhout is nog steeds erg gewild.
(Bron: Bangkok Post, 20 maart 2012)
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)
Stranden22 november 2024Toei Ngam Beach, een prachtig strand nabij Pattaya
Eten en drinken21 november 2024Knoflook in de Thaise keuken, niet alleen lekker maar ook gezond!
Zelf woon ik in het midden van het land maar ook daar wordt volop roofbouw gepleegd.
Wanneer ik binnendoor rijd bij Don Khui ligt er gegarandeerd bij elk huis een stapel hout wat meestal gebruikt wordt om houtskool van te maken.
In de omgeving van Wang Pong zie je ook dagelijks oude trekkertjes voorbij komen afgeladen met hout, daarom is een rondje fietsen een hoogst ongezond avontuur geworden.
Terwijl overal het vuil verbrand wordt en stapels hout verdwijnen voor houtskool jammert men maar door over de dien ten gevolge overstromingen.
Het mooie Thailand is in rap tempo aan het verschralen.
Ja in rap tempo, nog steeds onduidelijk waarom ze 1 niet harder ingrijpen en 2 zo op geld staren los van de kosten net als met alles verbranden hier in het Noorden. Ik denk niet dat Thailand het voor mij is. Misschien een tussen fasen maar ik mis belangstelling voor puurheid en denk soms aan “lloret de mar”, dat was ook niet mijn ding. Moet het een plek worden waar je met gemak kan leven en al haar uitstraling verliest? Ik dacht spiritualiteid aan te treffen hier en daar. Wat mooi is vergaat helaas ook. Vandaag een stempel gehaald met een M3 kapje op 8 uur lang in een mini busje naar Chiang Rai/Mae Sai. Altijd een goed moment om na te denken en te praten over iets anders dan eten en het weer.
Indonesië, Taiwan… of gewoon Holland, Ik weet het even niet maar blijf nog wel, ik ga Thai studeren.
Ik kom sinds 1979 regelmatig in thailand.
Het verschil met nu is inderdaad groot.
Ook ik heb mjn plek nog niet gevonden.
Momenteel zitten we in Isaan ten zuiden van Udon Thani.
Op de dorpjes is het nog rustig.
Wel draait werkelijk alles alleen om geld.
Ja ik zie het ook waar ik woon (Nakhon Pathom) daar rond Wath Chedi en de grote markt in die omgeving sterft het van de meubel zaken (wel mooi allemaal) maar wat is daar allemaal voor gekapt vraag ik mij wel eens af!
Het gekke is bij de meeste zaken zie alleen de meubels te koop staan je ziet niet van het verwerken.bewerken zelf.
Dat gebeurt in grote bedrijven natuurlijk en daar zit de kluw,dat is je reinste boeven zooitje want dat is een gevaarlijk wereldje. En ja r gaat zeer veel geld in om maar vergeet niet dat grote kop stukken in de regering daar wijzer van worden ondanks het verbod.
Het is ook mooi spul. Maar we moeten het niet kopen dat is duidelijk. Ik ben gek op dieren bijvoorbeeld maar daardoor neem ik ze niet romantiek en pure liefde, daar zit een verhschil in.
Romantiek is geen liefde Kijk even naar de film ivm dit onderwerp. Mooie film moet ik zeggen als filmfreak maar de bootschap is somber. Toch liever dat wat waar is dan mijn ogen sluiten.
Graag uw aandacht voor het volgende!
Een film zonder woorden over de hierboven geschreven woorden.
http://www.youtube.com/watch?v=rQkpTSXUsJE&feature=share
Bovenstaande (grenswetenschappelijke ;)) film heb ik toevallig vandaag ook bekeken………een must!!!!!
Zet je werkelijk te denken ook al gaat het hier vnl om Indonesië (ook al kan de schakel makkelijk gemaakt worden)