De allerlaatste reis
De Royal Thai Navy heeft sinds 2006 een unieke service voor het publiek, het verzorgt namelijk op verzoek van nabestaanden van een overleden persoon een ceremoniële asverstrooiïng op zee.
Het is een mooie manier voor de rouwenden om voor de laatste keer afscheid te nemen van een geliefde en er is inmiddels zoveel belangstelling voor, dat er met wachtlijsten wordt gewerkt. De Thaise Marine verzorgt momenteel wel zestig à zeventig van deze ceremonieën per maand.
Verantwoordelijk voor een orderlijk verloop is kapitein-luitenant-ter-zee (kltz) Damrong Meechant, verbonden aan de afdeling Public Relations van de Royal Thai Navy. Hij is met zijn 55 jaar een oud-gediende en kent de zee rondom de marinehaven Sattahip als geen ander. Hij weet de beste plekken, waar de stromingen ideaal zijn voor een waardige as-verstrooiïng, die de ziel van de overledene naar een volgend, beter leven zullen leiden, volgens hem.
“Mijn houding tijdens de ceremonie is altijd oprecht. Ik volg de afgesproken procedure nauwgezet en doe dat zonder haast te maken. Ik wil dat de nabestaanden en de overledene de nodige zegeningen ontvangen en dat dan de nabestaanden ook een goed gevoel hebben bij dit laatste afscheid,” zegt de marineofficier.
Ceremonie op zee
De zeereis begint vanaf de Laem Thian pier van de marinebasis Sattahip. Daar wacht de kltz Damrong in vol marine-ornaat de familieleden op, die de urn met de as van hun geliefde en een foto meebrengen. Nadat de marineofficier zich op de hoogte heeft gesteld van enkele bijzonderheden van de overledene begint de ceremonie aan boord van een klein marinevaartuig. Op dit schip is plaats voor vijftien personen, zodat soms meerdere families de reis tesamen maken. Voordat ze vertrekken houdt kltz Damrong voor elke familie een toespraak en vraagt hen wierookstokjes aan te steken ter verering van de scheepsgodin en de god van de zee.
Dan wordt koers gezet naar het midden van Sattahip Bay, waar talloze kleine eilandjes liggen. De bestemming is een diepe geul, omgeven door Koh Nen, Koh Khao Phra en Koh Yo, de ideale plek voor de as-verstrooiïng. Tijdens de vaartocht zingt de marineofficier nog een aantal gebeden om de ziel te begeleiden en declameert gedichten voor de familie om hen te herinneren aan de vergankelijkheid van het leven. “Wat in herinnering van de nabestaanden moet blijven is de goedheid van de overledene. Wij kunnen niet ontsnappen aan de dood, het overkomt ons allen op enig moment”, verduidelijkt Damrong.
Drukke tijden
Op de juiste plek aangekomen, wordt de as – in een milieuvriendelijke koker – te water geladen. De koker lost op in het zeewater, waarna de as zich met de stromingen verspreidt. In een weekend zijn er soms wel zes of zeven van deze tochten per dag, maar als de tijd het toelaat, meestal dus op andere dagen, maakt de marineofficier nog een korte excursie langs de marinebasis. Ze varen dan nog langs het droogdok van de marine en het standbeeld van ZKH Prins Chumpon Khet Udomsak, de “vader” van de Royal Thai Navy.
De kosten voor deze ceremonie zijn slechts 2500 Baht, waarvan dan bloemen, wierook, kaarsen en andere benodigdjeden worden betaald. Het restant wordt in een fonds gestopt om kinderen van lager marinepersoneel een studiebeurs te kunnen geven.
Damrong Meechant is blij dat de hogere marineleiding deze activiteit ondersteunt. Het is mooi om op deze manier een overledene naar zijn allerlaatste rustplaats te begeleiden, en bovendien is het goed voor het imago van de Royal Thai Navy.
Vrij en beknopt naar een recent artikel in de Bangkok Post.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Ik vind het een prachtige geste van de Royal Navy.
Het is een mooi eerbetoon aan de overledene en een ceremonie die voor de nabestaanden ook een moment is om te onthouden.
Mooi stuk Gringo. Weet jij of dit ook voor buitenlanders geldig is.
Ruud
@Ruud, dat laatste ben ik aan het uitzoeken. Even geduld aub.
Beste Gringo,
Bedankt voor je artikel van 18 februari 2012, “ De allerlaatste reis”.
Ik heb het artikel een paar keer met interesse gelezen, daar ik er al een ervaring mee had in 2011.
En alles klopt wat je hierin vertelde.
De moeder van mijn thaise vrouw is overleden in 2010 en na een ceremonie is zij opgebaart in een stenen huisje op het tempelterrein van de Tempel omgeving Sattahip.
Gebouwd en gemetseld door de zoons van mijn vrouw en daarna witgeschilderd.
Na dat het af was is de overleden moeder gebalsemd, hier in bijgezet door de monnikken
in afwachting van een latere crematie.
Het huisje werd dichtgemetseld en voorzien aan de buitenkant van veel bloemen, daar was ze in haar leven gek op.
De reden hiervoor was dat ikzelf in Nederland vertoefde en onverwacht ben opgenomen voor een hartoperatie en ook nog een aantal behandelingen in het ziekenhuis moest ondergaan.
Mijn vrouw was al bij mij in Nederland om mij te vergezellen en te verzorgen tijdens mijn ziekenhuis periode in Nederland en kon dus niet terug op dat moment naar Thailand voor haar moeder.
Toen ik in Nederland uitbehandeld was, konden we pas samen naar Thailand gaan om de hele ceremonie in Thailand ter plekke te regelen.
Ik heb in mijn leven al vele crematies in Thailand meegemaakt, maar deze was wel heel bijzonder.
Onze zoon is officier bij de Royal Thai Navy, hij had een schip geregeld en besproken.
Op de bewuste dag werden we keurig opgevangen door de Thai Navy op de bewuste pier en namen we plaats in het wachthuisje totdat het schip gereed was voor “De allerlaatste reis”.
Daarna werden we voor de as-verstrooing uitgenodigd zoals Gringo al heeft beschreven.
Alles ging op een zeer nette integere manier.
Het schip was echter nogal lawaaierig en de diesel stampte gestadig voort zeg maar
Gelukkig op de belangrijkste momenten, draaide de motor stationair.
Maar ondanks dat was de hele trip en ceremonie een belevenis en maakte zeker voor ons de nabestaande een blijvende herinnering.
Er is bleek later ook een luxere versie te bespreken en die kost thb 4500,=.
De goedkopere versie kost thb 2500,=.
En zoals Gringo al juist omschreef waren alle kosten inbegrepen!
Exclusief Tip!
vrijwillig gegeven aan de officier in bijzijn van de bemanning, dan wordt de tip ook onderling verdeeld.
Plus donatie voor dat kinderfonds van de marine. ( vrijwillig ! )
Wij hadden ruim 6 man aan boord om ons te bedienen.
Zeg maar de officier die de hele ceremonie regeld en bemanning.
Afijn alles ging goed, de tijd ging snel voorbij gelukkig hadden we nog foto s gemaakt voor later.
Ik heb vandaag gelijk bij onze zoon geinformeerd voor @Ruud of dit ook mogelijk is voor buitenlanders ( falang ), het antwoord , ja dit is ook mogelijk voor buitenlanders.
Met vriendelijke groet
Khun Art
23 jUNIE 2001 heb ik de as van mijn overleden vrouw uitgestrooid , samen met mijn kinderen vanaf een Logger uit scheveningen. Het is een mooie manier om afscheid te nemen van je geliefde.Het was prachtig weer en de gehele Fam, was er bij aan boord van de Logger. De kosten bedroegen toen Fl. 500,00 maar je moest wel zelf voor de bloemen zorgen!Als mijn tijd is gekomen dan zal ik haar op de zelfde manier volgen, letterlijk in haar kielzog! Ik vindt het prachtig dat de Thaise Mariene deze ceremonie uitvoert met alle
gepaste eerbied, en als ik het zo eens lees neemt men er ook alle tijd voor hier zou Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen. In de haven van Scheveningen ligt een oude mijnenveger die daar heel goed voor zou kunnen worden gebruikt, dan heeft dit schip nog een functie! Het schip zal wel in particuliere handen zijn maar het is een gat in de markt, je bent er zeker van dat het “graf” altijd onaangeroerd blijft en je hebt niet het probleem van “na tien jaar ruimen en opnieuw dokken ” bovendien blijft je privacie behouden en kom je geen vinger kootjes van je geliefde meer tegen op het kerkhof wanneer een ongeïntresseerde grafruimer zijn werk heeft gedaan zoals ik heb mee gemaakt.
De Nederlandse Marine doet ook zo iets, echter alleen voor ex marine personeel.
Echter de nabestaanden mogen niet mee met het schip.
Je geeft de urn af aan de Commandant van het schip, dat vervolgens zee kiest.
Op zee treed een erewacht aan op het halfdek en word de as begeleid door een hoornblazer of het fluitje van de schipper uitgestrooid.
Hier van word verslag gelegd in het scheepslogboek.
De nabestaanden krijgen een kopie van dit verslag en een kopie van de zeekaart, met de gemarkeerde plek van de uitstrooing.
Groet HansG