Bedelaarsbende in Sattahip
Toen ik, heel lang geleden, met vakantie in Italië was, kwamen wij in Florence op een plein in de binnenstad met wel drie grote kerken. Veel toeristen uiteraard, een drukte van belang.
Bij de ingang van elk van die kathedralen zaten wat oude vrouwtjes, geheel in het zwart gekleed, die hun hand ophielden voor een paar lires. Zij zagen er inderdaad behoeftig uit en kregen dan ook veel steun van de voorbijgangers. In zo’n devote omgeving doe je dat natuurlijk.
Het was al laat in de middag en terwijl ik stond te wachten op mijn vrouw, die geen genoeg kon krijgen van de kunst binnen in de kerk, zag ik één van die “zwarte” vrouwtjes op haar horloge kijken.
Als door een fabriekshoorn gewaarschuwd, stonden de vrouwen op, deden de zwarte kleding, die over hun normale kleding gedrapeerd was af. Het bleken twee jonge vrouwen in spijkerbroek te zijn, die vervolgens op hun scooter wegreden, waarschijnlijk op weg naar huis om de spaghetti klaar te maken voor haar man en bambino’s. Puur bedrog, oplichting, diefstal zou je zeggen, maar ik vond het in zekere zin wel grappig.
Niet grappig
Iets dergelijks gebeurt in Thailand ook, maar dan is het absoluut niet grappig, integendeel zelfs! In Pattaya Mail las ik een artikel over 11 jongens, die onlangs in Sattahip werden bevrijd uit de klauwen van een loanshark en zijn trawanten.
Zij werden gedwongen op markten in Sattahip, Pattaya, Chonburi, Sri Racha en Bangkok te bedelen om vooral geld. De politie van Sattahip deed een inval in een hotel in Sattahip waar de loanshark en zijn vier “medewerkers” werden gearresteerd. In acht kamers werden de jongens in de leeftijd van 12 tot 17 jaar gevonden alsmede monnikspijen, schalen voor aalmoezen, twee megafoons en nog wat contant geld.
Ouders klagen
De inval kwam na klachten van ouders, die de loanshark verweten, dat de jongens door hem waren ontvoerd en gedwongen werden te bedelen, zogenaamd vermomd als monniken, voor de herstelwerkzaamheden van de Nongfai Laokhwan tempel in Kanchanaburi. De jongens werden kaalgeschoren en in monnikspijen naar de verschillende markten gebracht om minimaal 10.000 Baht per dag bij elkaar te bedelen.
Bij een lagere “score” werden de jongens door de bendeleden mishandeld.
Ook werd bij bijna alle jongens sporen van methamfetamine in hun urine gevonden. De ouders, die allemaal een schuld bij de loanshark hadden, werd voorgehouden dat werk voor de jongens zou worden gevonden, zodat op die manier de schulden konden worden kwijtgescholden.
Landelijk netwerk
De jongens werden naar een tehuis in Nonthaburi gebracht alvorens met hun ouders herenigd te worden. De politie noemt het weliswaar een succesvolle actie, maar voegt er aan toe, dat dit geval waarschijnlijk slechts een topje van de ijsberg is. Het zou onderdeel zijn van een landelijk netwerk, waar meer dan honderd jonge kinderen gedwongen worden om te bedelen.
Het zal je kind maar wezen!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
- Eten en drinken9 januari 2025De pomelo in Thailand
- Bezienswaardigheden7 januari 2025De grotten van Pang Mapha
- Bezienswaardigheden3 januari 2025Phetchaburi, een schitterende diamant
- Korat1 januari 2025Nakhon Ratchasima: toegangspoort van de Isaan
Jaren geleden heb ik mijn ervaring al een keer ingezonden.
Ik denk ongeveer 12 jaar geleden liep ik met Som over een brede straat na een etentje om naar ons hotel te gaan In Bangkok.
Op het trottoir zat een bedelaar met een bloedig stompje been zielig te doen.
Ook toen gaven wij al niets aan dit soort gehandicapten/
Wij staken de straat over en Som keek even om en. zei toen verbaasd “zie die bedelaar.?”
De arme man stond op, nam zijn bebloede beenstomp onder zijn arm liep naar de overkant waar zijn auto stond en reed weg.
Wij lachen om deze dwaze vertoning.
Gerrit
De eerste keer dat ik Thailand bezocht had ik het niet in de gaten maar kreeg wel een raar gevoel toen er een vrouw met een baby op haar arm kwam wat volgens mij dezelfde baby was van een vrouw die een halfuur daarvoor met een zielig verhaal bij mij was geweest .
Later ben ik daarop gaan letten en ben behoorlijk geschrokken van de listen die zij uithalen .
In Chiang mai stapte een bedelaar na werktijd in zijn mercedes.
Op een markt in Hua hin ging er 1 naast mij op de grond liggen ,wat die man in een kwartier ophaalde had Wim Kok zijn baan voor opgegeven .
Sinds de keer dat kinderen bloemen hadden aangeboden en zag dat zij op hun donder kregen omdat zij van mij een cola hadden gehad geef ik niets meer .
Tegenwoordig help ik de mensen op een manier dat ze een goed bestaan kunnen opbouwen en geniet er zelf van hoe blij zij zijn .
Een schokkend verhaal, maar hoe kan je nou als je een monnik iets wil geven een echte van een nepper onderscheiden?
Monniken moeten een pasje kunnen tonen waarin in ieder geval hun eigen naam staat, hun monnikennaam, en aan welke tempel ze verbonden zijn. Daar kan je gewoon naar vragen als je het niet vertrouwd. Monnikken die je in een tempel tegenkomt zijn bijna altijd wel te vertrouwen maar daarbuiten…………gewoon niet doen.
Een frappant voorval deed zich voor, toen wij afgelopen September naar Udon Thani (Ban Namphon) zouden gaan.
We vertrokken om 5 uur s’ochtends met de auto. Bij het eerste en beste stoplicht in Hua Hin, na de Grandmarket, stond iemand gekleed in een monnik gewaad.
Terwijl wij op het stoplicht stonden te wachten totdat deze op groen zou gaan, kwam deze monnik(?) naar ons toegelopen waarop Maem het raam liet zakken….grgrgrgrgr…
Hij vroeg wat geld voor eten….
Oke Maem wilde hem 100 bath geven, maar terwijl ze het geld uit haar portefeuille haalde, vroeg hij ook nog eens geld om naar Bangkok te reizen…..want hij had gezien dat de beurs goed gevuld was….
Aangezien ik geen Thais spreek, vertaalde Maem dat voor mij, waarop ik zo pissig werd en het geld uit haar handen nam, die ze al had uitgestoken om aan de monnik te geven.
Ik zei:”Omdat je nog meer vraagt krijg je helemaal niets !! (in het Engels) en reed weg.
Maem was heftig ontstemd, ondanks het een schatje is, want zoiets doe je toch niet tegen een monnik?
We hadden even, zeg maar een woordenwisseling, maar dat bedaarde, toen ik uitlegde dat dit mogelijk een bedelaar was die voor monnik speelde….
Oke we hadden nog 811 km te gaan….
Aangekomen in Ban Namphon kwamen we gezellig met de familie bij elkaar (6 boers en zussen+hun kinderen die studeren op de universiteit).
Ik vertelde hen het verhaal en ze moesten lachen om mijn reactie en gaven mij groot gelijk, want echte monniken, zouden dat nooit doen…
Ja overal zijn dus slimme bedriegers, maar deze keer was ik ze even voor……