Jorren Teertstra (links) en Joan Boer (rechts)
De Nederlandse ambassade in Bangkok probeert de wensen en noden van Nederlanders in Thailand zo goed mogelijk in kaart te brengen.
In dat kader bracht ambassadeur Joan Boer gisteren een bezoek aan de Nederlandse vereniging Hua Hin en Cha Am. Met als tussenstop een rondleiding door de fabriek van Zsiska in Cha Am, internationaal vermaard producent van handgemaakte sieraden.
Zsiska is een fenomeen, mag je wel zeggen, in 1992 opgezet door de Nederlandse ontwerpster Siska Schippers. Om een lang verhaal kort te maken: in januari van dit jaar verkocht zij de hypermoderne fabriek aan Jorren Teertstra (26), oud stageair bij Sziska en zijn vader Wiebe. Siska doet het sindsdien al ‘werkneemster’ nu iets rustiger aan, maar heeft nog steeds de leiding over het ontwerpteam.
De fabriek ligt in ‘het midden van niets’ in een ruig gebied ten noorden van de badplaats Cha Am. Daar werken ongeveer 12o meisjes en vrouwen aan het met de hand vervaardigen van maandelijks 20.000 tot 30.000 sieraden. Deze zijn gemaakt van resin, een kunsthars, versierd met goud, zilver, parels of Swarovski-kristallen. De modieuze sieraden vinden hun weg over de hele wereld, niet alleen naar een van de 24 winkels, maar ook naar musea. De winkels zijn niet alleen te vinden in steden als Hong Kong, Bangkok en Singapore, maar (uiteraard) ook in Amsterdam (Herenstraat). De winkelprijzen van de handgemaakte sieraden liggen tussen 20 en 300 euro.
De Nederlandse ambassadeur Joan Boer bracht gisteren een werkbezoek aan Zsiska. Daarbij kreeg hij, in aanwezigheid van Mar van der Marel (voorzitter van de NVTHC) en Do van Drunen uitgelegd hoe de sieraden werden vervaardigd. Vervolgens spoedde het gezelschap zich naar Hua Hin, waar bijna honderd leden van de lokale Nederlandse vereniging bijeen waren gekomen om met de ambassadeur van gedachten te wisselen.
Tevens werden tientallen sieraden geveild door NVT-lid Lizzy, ter beschikking gesteld door Sziska, ten faveure van het goede doel: het rolstoelproject van de NVTHC. Mar van der Marel maakte in zijn welkomstwoord tevens melding van het project om de kinderen van de Birmese Karen-kinderen in Pakayor te ondersteunen. De veiling bracht vele duizenden baht op, en is dus uitermate geslaagd. Het buffet met Nederlandse gerechten (o.a. zuurkool met worst), werd aangeboden door de ambassade.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Bezienswaardigheden15 oktober 2024Wat Rai Khing, deze tempel is echt een omweg waard
Ik lees het zo:
De Nederlandse ambassade krijgt maar geen alarmerende telefoontjes van Nederlanders in nood binnen, dus gaat ten einde raad zelf maar op pad om de ‘noden’ en wensen van de Nederlanders in kaart te brengen.
Tegelijkertijd kopen de Nederlanders voor een spotprijsje aardige sieraden (vele duizenden Bahts voor tientallen sieraden die tussen de 20.- en 300.- EURO per stuk kosten) van een Nederlandse fabrikant in Thailand die ook wel wat publiciteit kan gebruiken.
Het eten voor de leden van de Vereniging van Nederlanders in Thailand komt tenslotte voor rekening van de Nederlandse belastingbetaler.
En dan nog even die fabriek: Zo’n sieraad kost tussen de 20 en 300 Euro, laten we het gemiddelde nu eens laag inschatten, op 50 Euro. Er worden er zo’n 25.000 per maand gemaakt, dat is 300.000 stuks per jaar, vermenigvuldigd met 50 Euro, maakt een jaaromzet van EURO 15.000.000.-. Gegenereerd door 120 meisjes en vrouwen, dat is dus 15.000.000 / 120 = 125.000.- EURO omzet per werkneemster per jaar.
Het resultaat van dit alles? Een paarhonderd Euro voor een rolstoelproject en iemand die in een praatje MELDING maakt van een project om kinderen van de Birmese Karen-kinderen in Pakayor te ondersteunen.
Dutch Charity.
Als jij ooit eens de positieve kanten van het leven inziet, word je gek van vreugde…..
Het feit dat hier “wat geld” word gedoneerd aan een goed doel en het word vermeld in een nieuws-stukje wil toch niet zeggen dat dit alles is wat Zsiska doet voor goede doelen? Je hebt er geen idee van hoeveel de eigenaar(s) van Zsiska doen voor goede doelen het hele jaar door.
Verder is de berekening van omzet, kosten en winst volledig uit de lucht gegrepen. Doet niets ter zake. Commerciele bedrijven zijn er om winst te maken, wat goed is voor de werkgelegenheid en economie, ik kan je verzekeren dat Zsiska zijn personeel beter behandeld als welk bedrijf ook in een omtrek van 100Km!
Ik ken genoeg stinkend rijke Nederlanders in Thailand die nooit een cent uitgeven of zich maar een dag inzetten voor een goed doel. Val die maar aan, er zijn er daar maar zat van.
Toch wel goed van fransamsterdam om te laten zien dat de dingen niet altijd zijn wat ze lijken. Over de sieradenfabriek heb ik geen oordeel. De marges op sieraden moeten fors zijn want er worden nogal wat kosten gemaakt voordat het eindproduct in de Herenstraat in de winkel ligt die ook betaald en van personeeel voorzien moet worden natuurlijk.
goed gezegd bram . dit heet handel . en gebruik maken van een netwerk.
wat dacht je van 7 eleven . true cabel ed . Denk je nu echt dat deze bedrijven de voedselpakketten alleen maar doen voor de gedupeerde bevolking
Elke dag weer op tv gratis reclame.
sorry fransamsterdam positief het leven inzien en vrolijk zijn gaan gelijk op met de realiteit.
gr peter
Beste BramSiam,
Ik begrijp werkelijk niet wat je daar goed aan vindt. De berekening rammelt aan alle kanten en is kennelijk bedoeld om z,n eigen zure gelijk te bevestigen.
En dan nog die opmerking over het eten. Zelden zo,n kleinzielige tekst gelezen…
Dit soort mensen is er alleen maar tevreden wanneer armoede wordt verdeeld. Voor het gemak maar vergetend dat juist handel en nijverheid welvaart voor iedereen brengt.
Proficiat!, ambassadeur Boer en Jorren Teertstra
Het is nooit goed of het duegt niet, zeggen we dan!
Er is absoluut niets mis met Zsiska, het biedt een aardige werkgelegenheid en men heeft een product, dat kennelijk aanslaat.
Mooi ook, dat de Ambassadeur aandacht aan zo’n toch klein bedrijf schenkt, want meestal laten Ambassadeurs en ander ambassadepersoneel hun oren naar de grote bedrijven (multinationals) hangen. Prima dus!
Je kunt de omzet misschien globaal uitrekenen, maar wat zijn de kosten dan? De materialen zullen toch ingekocht moeten worden en als er gesproken wordt over goud, zilver, parels e.d. heb je het over een aardig percentage van de kostprijs, denk ik maar zo. Bovendien heb je dan nog de transportkosten, invoerrechten en ga zo maar door.
En tenslotte….. mogen de eigenaren misschien wat geld verdienen?
Was per ongeluk een van de eersten die de ambassadeur heeft ontmoet. Zat namelijk te wachten, terwijl hij werd rondegeleid door een lid van de ambassade. Vroeg naar mijn ervaringen met de ambassade. Hij kon aan mijn dialect horen dat ik een Zeeuws Vlaming was. Voor mij kan hij niet meer stuk.
Nog een aanvoeging: deze Ambassadeur heeft zijn gezicht nu al vaker “buiten de deur” (Pattaya, Hua Hin) laten zien, dan menig voorganger.
Hij zal het tot zijn normale werkzaamheden rekenen, maar toch mijn complimenten voor dit actief gedrag!
@ Sluit ik me bij aan. Ik ben niet normaal gesproken nogal argwanend als het om onze belastingcenten gaat, maar deze ambassadeur lijkt me een verademing. Zeker vergeleken met Tjaco. Die was vooral druk met recepties, handen schudden en linten knippen, maar dat kan ook heel vermoeiend zijn 😉
Beste mensen, ik heb alleen maar gezegd dat het me in het algemeen goed lijkt om kritisch te zijn en dat ik over de sierradenfabriek als zodanig geen oordeel heb.
Inderdaad willen veel bedrijven mooie sier maken met hun liefdadigheid, terwijl hun bedrijfsdoelstelling een heel andere is. Ze laten zich dan voorstaan op hun sustainability, terwijl het grote geld binnenstroomt. Ik heb jarenlang bij een grote bank gewerkt, die prachtige ontwikkelingsprogramma’s onderhield in de derde wereld, maar waarvan de RvB intussen zichzelf perverse bonussen toekende.
Heel veel Thais geloven oprecht dat Thaksin het beste met hen voorheeft. Het is goed om waakzaam te zijn voor dit soort naïviiteit. I rest my case.