Alcatraz in Thailand: alle drugshandelaren op een eiland
Het lijkt een interessant voorstel van de nationale politiebaas, generaal Priewpan Damapong. Hij wil alle drugshandelaren in Thailand onderbrengen op een eiland, om daarmee te voorkomen dat ze vanuit hun gevangenis doorgaan met hun perfide handel.
Dergelijke ideeën duiken doorgaans op als de bevoegde autoriteiten zich geen raad meer weten. Drugshandelaren in Thailand zijn vaak voorzien van een mobiele telefoon om vanuit hun cel te handelen en beschikken over de nodige bankrekeningen om hun handel aan het oog te onttrekken. Doorgaans handelen ze ook binnen de gevangenismuren in verdovende en/of opwekkende middelen. Ondanks alle maatregelen, gaan de zaken in het cachot gewoon door.
Een eigen eiland voor dit uitschot lijkt dan de ultieme oplossing. De gevangenis zitten er afgesloten van de buitenwereld en gescheiden van het vasteland door kilometers zee. De controle op wat binnenkomt is een stuk eenvoudiger en ontsnappen veel moeilijker. De verbindingen per mobiele telefoon kunnen worden geblokkeerd. Over de problemen op een gevangeniseiland kunnen de ‘Birdman from Alcatraz’ en apartheidsstrijder/oud-president Nelson Mandela over meepraten. Om er maar een paar te noemen.
De wereld telt tal van gevangenissen op een eiland. Jaren terug bracht ik een bezoek aan het beruchte Alcatraz, in de baai van San Francisco. De rondleiding geschiedde met behulp van walkmen, ingesproken door oud-gevangenen. Voorwaar een plaats om kippenvel te krijgen. Het moet ooit slechts één man gelukt zijn de sterke stromingen rond het eiland te overwinnen en te ontsnappen. Alcatraz is begin jaren ’70 gesloten, naar ik meen omdat de isolatie destijds als onmenselijk werd beschouwd. Voor Mandela was zwemmen van Robbeneiland naar de Zuid-Afrikaanse kust te ver en dus geen optie.
Ook Thailand heeft in vroeger tijden gevangeniseilanden gekend, zoals bijvoorbeeld het nu zo romantische Koh Tao en Tarutao. Doorgaans werden de bewaarders er gek van de afzondering, terwijl besmettelijke ziektes en gebrek aan voedsel uiteindelijk leidden tot sluiting.
Probleem in Thaise gevangenissen is dat bewaarders tegen betaling vaak zorgen voor de binnenkomende drugs en andere zaken die de autoriteiten liever niet aantreffen binnen de muren. Bovendien is het de vraag of je een nu nog ongerept eiland voor veel geld moet opofferen, alleen maar om drugshandel te voorkomen. Niettemin blijkt het een aantrekkelijke gedachte, ooit ontstaan om tegenstanders monddood te maken (Napoleon), lijders aan besmettelijke ziekten te isoleren (lepra) of jeugdige criminelen te heropvoeden.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Bezienswaardigheden15 oktober 2024Wat Rai Khing, deze tempel is echt een omweg waard
en ik maar denken dat het in Thaise gevangenissen geen pretje is.
er waren trouwens nog twee Franse gevangen eilanden.films.
papillon en de graaf van monte cristo.