Weraya O-chakull: Een vrouw in een mannenwereld
This is a man’s world, zingt James Brown en dat geldt zeker voor het Department of National Parks, Wildife and Plant Conservation. Er is één uitzondering: aan het hoofd van het Thung Yai Naresuan wildreservaat in Kanchanaburi staat een vrouw: de 43-jarige Weraya O-chakull. Ze heeft de leiding over tweehonderd rangers, die een gebied van twee miljoen rai beschermen tegen stropers en illegale houtkap.
Van een leien dakje ging het allemaal niet. Ze verwierf respect omdat ze net als de mannen op patrouille ging, controleposten bemande en bewees fysiek even sterk te zijn. Bovendien verdiepte ze zich in de wetgeving, zodat ze hen kan assisteren bij rechtzaken. Maar ze waakte er tegelijk voor haar zachtere ‘feminiene eigenschappen’ niet te verwaarlozen, zoals de bereidheid om compromissen te sluiten.
Het begon allemaal toen een studentenmentor haar adviseerde bosbouw te gaan studeren aan de Kasetsart universiteit. Nadat ze was afgestudeerd, trok ze naar het Phu Kradung National Park waar ze 2 jaar onder andere in het bezoekerscentrum werkte.
In een van haar volgende banen, in wildreservaat Huay Kha Khaeng, ze was inmiddels 30 jaar, hoorde ze het verhaal van natuurbeschermer Sueb Nakhasathien. Een bevlogen man, die dezelfde functie bekleedde die ze thans inneemt. Dankzij zijn inspanningen verwierven de wildreservaten Thung Yai Naresuan en Huai Kha Kaeng in 1991 de status van Unesco Werelderfgoed.
Sueb voerde in 1987 met succes actie tegen de constructie van een 580 megawatt dam in het reservaat. In september 1990 sloeg hij de hand aan zichzelf nadat twee van zijn boswachters door stropers waren doodgeschoten. Vermoedelijk speelden ook frustraties een rol bij zijn pogingen het ongerepte milieu te beschermen.
In een volgend wildreservaat, Phu Mieng Phu Thong, werkte Weraya vier jaar. Ze verrichtte er vijftig arrestaties, een absoluut recordaantal in de dienst. Haar tomeloze inzet tegen het stropen van wild leverde haar een doodsbedreiging op, waarna haar superieuren het verstandig vonden haar over te plaatsen naar het Noordoosten. Na 18 maanden volgden een ander wildreservaat en een leidinggevende functie op een regionaal kantoor.
In 2008 begon ze als assistent-hoofd van Thung Yai Naresuan en daar werkt ze nu dan als hoofd. Sueb is haar rolmodel. Weraya beschouwt het als een enorme eer dat ze in zijn voetsporen mag treden. Maar dat schept ook verplichtingen. ‘Sueb was een echte denker’, zegt ze. ‘Enorm vastbesloten. Hij werkte heel hard. Wat ik doe, heeft misschien niet hetzelfde niveau, maar ik probeer mijn best te doen.’
(Bron: Spectrum, Bangkok Post, 1 september 2013)
Foto: Thung Yai-hoofd Weraya O-chakull bij de Nam Chone stroomversnelling, waar ooit een gigantische dam had moeten komen.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken28 januari 2025Streetfood in Thailand: Kwarteleitjes – Khai Nok Krata (video)
Bezienswaardigheden28 januari 2025Wat Tham Sua in Kanchanaburi: De ene tempel is de andere niet
Nieuws uit Thailand26 januari 2025Amerikaanse marine bezoekt Pattaya: 5.400 personeelsleden in de stad van 27 tot en met 31 januari
Nieuws uit Thailand26 januari 2025Bangkok pakt luchtvervuiling aan met gratis openbaar vervoer
Dit zijn de verhalen die ik op thailandblog altijd het mooiste vind, over de inzet van bijzondere mensen. Er was eerder iets over Somtow, de schrijver en dirigent, en over Orasom, de vrouw die les geeft in een gevangenis. In een samenleving draait alles om de inzet van mensen. Ga zo door, Dick, hier geniet ik van!