Wat Song Metta Wanaram, Tempel van genade

Afgelopen vrijdag onderging ik tijdens een tocht twee verschillende ervaringen. Een bezoek aan de Silverlake Winery en de Khao Chi Chan blijft altijd weer een gebied wat tot de verbeelding spreekt. En dat in al die jaren dat ik hier kom, deze ochtend was ik de enige bezoeker; heel bijzonder wat ik nog nooit eerder had meegemaakt.

Na een paar foto’s genomen te hebben, besloot ik achter de Silverlake nog wat rond te rijden. Na een aantal steile hellingen met haarspeldbochten genomen te hebben, kwam ik uit bij een eenvoudig metalen toegangspoort met een Thais opschrift, wat vertaald Wat Song Metta Wanaram oftewel Tempel van genade (barmhartigheid) betekende. Nieuwsgierig geworden besloot ik dit weggetje in te rijden.

Nog even een stukje steile weg omhoog en verwelkomt Chun Tek de bezoeker in een nooit eerder gezien beeld. Hij wordt tussen twee grote handen afgebeeld. Even verderop staat het centrale Boeddhabeeld in een fraaie turquoise kleur binnen een enorm bed van lotusbloembladen, wat een symbool is van zuiverheid en perfectie. Het Boeddhabeeld is maar liefst 50 meter hoog. Langs het pad naar dit beeld toe staan beelden van monniken opgesteld, elk met een boodschap.

Opvallend is de verering voor Khom Luang Chumphon Khet Udomsak, die in drie verschillende levensfases wordt afgebeeld. Wanchai, ook wel kapitein Mercy genaamd, heeft een belangrijke rol bij deze tempel gespeeld heeft, die in 2002 opgericht werd. Hij bezocht van jongs af aan deze tempel. Later begon hij een militaire opleiding zowel in München als in Beijing. In 1986 ontving hij van de toenmalige Thaise koning de titel Mercy vanwege zijn verdienste aan deze tempel. Het belangrijkste doel van de tempel was om de leer van de meester te verspreiden. Daarvoor is zelfs bij deze tempel in 2007 een radiostation ingericht, die een reikwijdte heeft van 80 kilometer.

Bij deze tempel heb ik alleen vrouwen aan het werk gezien door onder andere het vegen van de open ruimtes en de vele trappen. Sommige hoofden waren kaalgeschoren, anderen droegen een langer kapsel, allemaal getooid in dezelfde kleding. De monniken zouden alleen verschijnen bij het houden van rituelen. Bij deze tempel is geen Phra Men, een crematie mogelijkheid. Langs vrij steile trappen staan huisjes gebouwd, sommigen mooi versierd en eindigt onderaan bij de Bot, de wijdingszaal voor Boeddhistische evenementen.

Veel mensen komen in de jaarwisseling hier om het nieuwjaarsfeest te vieren met meditatie wat een geheel eigen inhoud heeft.

Deze tempel wijkt in vele opzichten af van de “traditionele ”tempels. De ligging is uniek in de schitterende natuur op zeker 200 meter hoogte met een grandioos uitzicht op Bangsaray en richting Chao Chi Chan.

– Herplaatst ter nagedachtenis aan Lodewijk Lagemaat † 24 februari 2021 –