Vissen in Pai

Naar aanleiding van een eerder op het blog verschenen verhaal eens neergestreken in het Bueng Pai Farm resort.

Het is even zoeken geblazen om het te vinden maar met behulp van een vriendelijke politieagent en verdere bewegwijzering lukte dat toch aardig. Weliswaar moet je over eigen vervoer beschikken om er te komen. Het complex bevat 14 zeer idyllisch aan een grote vijver gelegen bungalows die bijna allemaal direct aan de waterkant zijn gesitueerd.

Het enige nadeel is dat de loopafstand naar Pai toch vrij ver is en zeker drie kwartier in beslag neemt. Het ontbijt is keurig verzorgd, maar voor de avondmaaltijd moet je elders je heil zoeken. Verder niets dan lof over de ligging, de vriendelijke bediening en mooi aangelegd geheel. Je kunt -als je dat zou willen- er zelf kokkerellen in het kleine voor gasten geoutilleerde keukentje. Het complex bezit enkele leuke plekjes om te luieren in een hangmat of om in de bibliotheek een boek ter hand te nemen.

De omgeving straalt rust uit en vanaf de bungalows heb je een mooi uitzicht over de grote vijver en berghellingen.

Een hengel uitgooien

Wil je eens een hengeltje uitgooien dan kun je voor honderd baht per dag al het benodigde materiaal huren. Het resort bestaat inmiddels vier jaar maar de vijver moet, afgaande op het formaat vissen die je hier aan de haak slaat, al heel wat jaren langer bestaan. Je hoeft echt geen behendige of zeer geoefende visser te zijn om een flinke vis te verschalken. Als je nog nooit eerder een hengel hebt uitgegooid zal Run de eigenaar je wegwijs maken. Heb echter niet de illusie dat, hoewel er een keuken voor algemeen gebruik aanwezig is, je de gevangen vis kunt verorberen. Volgens goed sportvissergebruik zet je de gevangen vis weer netjes in het water terug. Als je hier beet krijgt dan is het beslist geen klein grut en ga je het ‘gevecht’ aan met een vis van behoorlijk formaat. Vissen van vijftien kilo zijn geen uitzondering. Een schepnet behoort tot de vaste visuitrusting.

Uit eten

Zoals reeds gesteld kun je er alleen ontbijten, maar dat is dan ook grote klasse. Je kijkt op het menu en schrijft daarna alles wat je graag wilt eten op het bijbehorende bestelformuliertje. Eitjes in velerlei uitvoering, bacon, gebakken tomaat, muesli of heerlijke yoghurt met honing. Je hoeft het maar kenbaar te maken en even op te schrijven.

Restaurantjes zijn er te kus en te keur voor elke portemonnee in Pai te vinden. Volgens insiders –en ik kan dat beamen- is een van de allerbeste het Baan Benjarong restaurant dat de originele Thaise keuken voert. Het is recht tegenover de kleine politiepost gesitueerd als je Pai binnenkomt, dus niet te verwarren met het hoofdpolitiebureau dat meer in het centrum is gelegen.

Gastvrijheid zoals het hoort

De gastheer Run en gastvrouw Orn zijn toonbeelden van gastvrijheid en het lijkt er op dat zelfs hun de kwispelende honden daar iets van hebben meegekregen. Orn straalt, ondanks de vele nare operaties die zij de afgelopen jaren heeft moeten ondergaan om een ernstige ziekte te bedwingen, veel genegenheid en geluk uit. Bij mijn vertrek krijg ik nog een in bananenblad gewikkeld aardigheidje mee. Even later informeert ze nog of ik in het pakje heb gekeken. Nee, dat heb ik volgens goed Nederlands gebruik nog niet gedaan en open het snel. Er zit een mooi T-shirt in met reclame van het huis. Mocht de kleur mij niet bevallen dan kan ik het ruilen. Alleen de zon gaat voor niets op, dat besef ik terdege, maar dit stel straat warmte en genegenheid uit en na een verblijf van een paar dagen neem je hier bijna met tranen in de ogen afscheid. Als ik in de auto stap zwaaien beiden mij en mijn metgezel uit en laten de hond met een pootje hetzelfde gebaar maken. Zeker weten dat ik hier nog eens terugkom.

Voor een impressie kijk je maar eens naar de site: www.paifarm.com.