Een warm welkom in Sanuan Nok in Buriram
22August / Shutterstock.com
Op slechts 12 kilometer van het centrum van de stad Buriram ligt, in het district Huai Rat, het rustige dorp Sanuan Nok. Het heeft maar 150 inwoners, maar is bekend vanwege de mogelijkheid om er een weekend door te brengen en kennis te maken met de sericultuur (het kweken van zijderupsen) en het weven van zijde.
Het is een creatief-toeristisch project van de provinciale overheid en de Tourist Authority of Thailand (TAT), waarbij inwoners “eco-culturele” rondleidingen en workshops over zijdeweven en andere ambachten verzorgen. Het geeft een fascinerend inzicht in hoe dorpsbewoners op eenvoudige wijze in hun levensonderhoud voorzien en tegelijkertijd geliefde Isaan-tradities in ere houden.
Rijstboeren
Dorpshoofd Boonthip Karam legt uit dat de meeste inwoners van oorsprong rijstboeren zijn. Met de hulp van het Queen Sirikit Department of Sericulture heeft men nu geleerd hoe zijderupsen kunnen worden gekweekt om extra inkomsten te verdienen tussen de rijstoogsten. “We hebben in 2004 een zijdeweefcentrum opgezet, waar we verschillende workshops voor bezoekers organiseren. In de afgelopen jaren hebben de District Administration Organisation en TAT ons geholpen om het landschap te verbeteren en ecotoeristische projecten te ontwikkelen.
Zijderups
Rondleiding
Het eenvoudige leven in afgelegen gebieden betekent gewoonlijk om 5.30 uur op te staan voor het aanbieden van giften aan de monniken. Zodra dat gedaan is een van de inwoners, Samrueng Kotiram, klaar om onze gids te zijn voor een rondleiding in het dorp en een les in sericulture en weven. Vanuit het heilige Luang Pu Udom Joss House bij de ingang van het dorp, waar de bewoners gewoonlijk bidden voor bescherming tegen ongelukken, brengt de bus ons naar de houten Yai Chun Bridge, een fantastische plek om foto’s te nemen van de groene rijstvelden die zo ver reiken als het oog toelaat. De bus is op zich als bijzonder, want het lijkt meer op een ruimteschip dan een autobus .
Nieuw soort moerbei
“Het Sirikit Department of Sericulture ontwikkelde een nieuwe soort moerbei voor ons, genaamd Buriram 60, dat makkelijker te planten en duurzamer is,” zegt Samrueng. Zij toont ons het geweven patroon waarvoor Buriram het meest bekend is, de hang krak (eekhoornstaart), die is aangepast met een Khmer motief. “Het hangt af van het weer, maar het duurt meestal een maand om de zijderupsen te laten groeien en de zijde beginnen te produceren. Nadat de vlinders hun eieren hebben gelegd en de larven uitkomen, voeden we hen met moerbeibladeren en nemen dan hun met speeksel geproduceerde draden van de cocon, die zij vormen, snijden dan de draden van de spit die ze produceren als ze hun cocon vormen.
Eten op zijn Isaans
Het dorpshoofd Boonthip heeft zijn huis midden in het dorp, dat ook door ons wordt bezocht. Boonthip laat ons kennismaken met een aantal culinaire Isaan gerechten, die allemaal op rotanschotels worden geserveerd. We kunnen Kaeng Kluay (cocoscurry met varkensvlees en onrijpe bananen) proeven, maar ook Kai Tom Bai Mon (kippensoep met moerbeibladeren) en gepeperde Nam Stok Tu (Chilipasta met gegrilde vis). Wij zijn ook te gast bij een Bai Sri Su Kwan – een traditionele ceremonie voor het verwelkomen van bezoekers die hun gedachten willen scherpen en hen geluk, goede gezondheid en succes brengen. Een mooie dans wordt uitgevoerd, de ram trod, die belooft om te zorgen voor de noodzakelijke regen en ook om geesten te verdrijven en ongelukken te voorkomen.
Er wordt ook nog een werkplaats bezocht waar houtsnijwerk wordt gemaakt en een bezoek aan het lokale museum gebracht, waar men terechtkomt in een huis met antieke huishoudspullen, zodat u zich in een vervlogen tijdperk waant.
Overnachten
Het dorp heeft 10 gezinnen, die bereid zijn om twee of drie nachten toeristen in hun huizen op te nemen. De prijzen beginnen bij een zeer redelijke 420 Baht per persoon, inclusief ontbijt en diner. Vanaf 700 Baht kan men ook logeren in het Sanuan Nok Resort, dat over zes villa’s en 24 kamers beschikt. Alle kamers zijn voorzien van airconditioning, een eigen badkamer, kabeltelevisie en een koffiezetapparaat.
Lees het hele verhaal (in het Engels) met prachtige fotos op de link: www.nationmultimedia.com/detail/thailand/30326517
Bron: The Nation
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Hallo Gringo
Leuk geschreven, weet je ook wat prijzen en afmetingen van een meter stof ?
Peter Yai
Gringo een leuk en aansprekend verhaal speciaal voor mij. Ik woom sinds 2004 in Huai Rat ongeveer 5km vanaf Ban Sanuan Nok. Het is een zeer goed project wat de levernsstandaard van die gemeenschap sterk heeft verbeterd. Het is ook een bewijs dat het leven van mensen in de Isan verbeterd kan worden met de juiste hulp. Echter een kleine correctie. Je sprak over 150 inwoners en dat leek me onjuist, want het dorp heeft een school die opleidt tot moh 3( niveau 9 ). De school heeft iets meer dan 300 leerlingen en niet allemaal uit Sanuan, maar de meeste wel. Ik heb dit net gekontroleerd bij mijn zwager die het hoofd van de school in het dorp is. Dus ik denk dat er sprake is van minstens 150 families, waarbij nog je rekening moet houden met Isaanse gebruiken dat families die het goed gaat vaak kinderen opnemenen van familieleden die problemen hebben.
Mooi verhaal en ook interessant om dit te gaan bekijken.
Wil er wel meer over weten, een Thaise school vriend van mijn vriendin doet ook zijderupsen kweken en dat heeft nu mijn interesse gewekt.
Ga in July weer naar Thailand (isaan Udonthani) en ga daar dan zeker heen!
Leuk en persoonlijk onderwerp, want mijn vriendin werkt in Narathiwat bij het Queen Sirikit Project als ambtenaar veel samen met zijdeboeren. Ik zal haar eens vragen of ze bekend is met het project in Buriram en het genoemde dorp.
de link lijkt niet te werken. Is er een foutje gemaakt?
Groet,
Bert
Dit verhaal verscheen in oktober 2017 voor de eerste keer op Thailandblog.
Waarschijnlijk heeft The Nation het verhaal inmiddels verwijderd, sorry!
De link is: https://www.nationthailand.com/detail/thailand/30326517