Rondom Chiangmai

Aangezien het tere huidje van deze ‘trekvogel’ nogal gevoelig is voor zonnestralen gaat zijn voorkeur niet bepaald uit naar de overigens fraaie Thaise stranden. Neergedaald in Chiangmai geniet hij daar weer van de omgeving. De tweede stad van Thailand heeft heel wat meer te bieden dan de barretjes rondom Loykroh Road, de Anusarn markt of Doi Suthep om maar enkele toeristische trekpleisters op te sommen.

In Chiangmai huur ik graag een auto om van de fraaie omgeving te genieten. Een van de voor mij leukste tochten is de rit naar Mae Rim en vervolgens richting olifanten center en verder. Op 18 april 2016 beschreef ik deze tocht al onder het hoofd ‘Rondje Chiangmai’ (www.thailandblog.nl/thailand-tips/rondje-chiangmai/)

Gedurende enkele jaren is, als ik zo terugkijk, toch wel het een en ander veranderd. Er is ondermeer een nieuwe weg naar Mae Rim aangelegd die om de stad heen voert. Vanuit Mae Rim rij je naar de olifanten over een bochtige weg omzoomd door fraai natuurschoon. Ditmaal sla ik de dikhuiden over en rij verder. Ook Sirikit Botanic Garden laat ik letterlijk links liggen want het overigens mooie park heb ik al enkele malen bezocht.

Een ‘trekvogel’ is steeds op zoek naar andere nog onbekende oorden en volgt ditmaal na ongeveer 5 kilometer vanaf de olifanten een afslag naar rechts.

Het punt staat links van de weg op een richting aanwijsbord aangegeven als Mon Chaem 6 km. Tevens lees ik dat de weg tevens naar het Nong Hoi Royal Project Development Center voert. Op een reclamebord staat aangegeven dat ook Pongyang Zipline & Jungle Coaster aan deze weg is gevestigd. Wat ik me daarbij moet voorstellen is op dat moment slechts gissen geblazen. Even later passeer ik weer een bord met het gegeven dat de weg ook naar de binnen 10 km gelegen plaatsjes Mon Mong, Mon Long, Mon Hnow, Mon Ing-Dow en Mon Muan voert. Neem aan dat het kleine plaatsjes zijn die tot het Royal Project behoren.

Al vrij snel arriveer ik bij een grote parkeerplaats behorend tot het Pongyan Zipline & Jungle Coaster gebeuren. Via trappen en wankele bruggetjes kun je naar boven klauteren. Oudere trekvogels zijn niet bepaald grootse klimmers maar wil toch zien wat daarboven gaande is. Het blijkt een oord te zijn dat meer op jonge dartele zwaluwen is gericht die over een soort achtbaan kunnen snellen of via een kabel omlaag kunnen tollen. Kortom; ik laat dit spel maar aan de jonge vogels over en daal weer omlaag richting mijn bolide om de tocht te vervolgen.

De trekvogel steekt zijn snavel omhoog wappert met zijn staart en slaat de vleugels wijd. Heerlijk toch om verder naar iets totaal onbekends te vliegen en het geplaveide pad te verlaten.

Het bergachtige landschap is mooi en in de verte staan tegen de berghellingen wel honderd tentjes of iets dat daarop lijkt. Het is aardbeien seizoen en maak een stop om in een schitterend gelegen kleine uitspanning met een wijds uitzicht van een koele aardbei shake te genieten.

De tocht gaat verder, de route is betoverend en soms moet een keuze worden gemaakt om of naar links of naar rechts te vliegen. Maakt in feite weinig uit want het blijft leuk en een ook beetje spannend.

Heerlijk om hier rond te dwarrelen maar daarbij moet je toch ook denken aan het luxe leven dat wij Westerlingen leiden in vergelijking tot de mensen die in dit gebied op een zeer sobere manier hun leven moeten slijten. Goed om hieraan zo nu en dan eens te denken en alleen al om die reden is de tocht naar dit gebied waardevol. Het omringende landschap geeft je daarbij een apart tevreden gevoel om tot rust te komen en van het leven te genieten.