Lieve woordjes in Nan
Traditionele Thaise muurschildering op tempelmuur in Wat Phumin in Nan (Southtownboy Studio / Shutterstock.com)
De provincie Nan in het uiterste noorden van Thailand, een beetje weggedrukt tegen de grens van Laos, is er één van een landelijke schoonheid met rustieke Thaise charmes.
Als je in Thailand bent om te winkelen in grote shopping malls zoals in Bangkok of wilt genieten van een uitbundig uitgaansleven zoals in Pattaya, ga niet naar Nan. Het ligt ook niet aan zee, dus duiken of andere watersporten kun je in Nan niet bedrijven.
In Nan ga je op zoek naar rust, naar tekens van de oude ongrijpbare cultuur in dit gebied dat eeuwen eerder vanuit het noorden het land is binnengewaaid. Het is een verborgen juweeltje waar toeristen een toevluchtsoord vinden om in alle rust de natuurlijke schoonheid en culturele geschiedenis te ervaren.
Geschiedenis
Nan, nu een provincie met nog geen half miljoen inwoners, ligt in een groene vallei tegen de grens van Laos aan. Door zijn relatieve nabijheid van Luang Prabang, de historische hoofdstad van het Laotiaanse Lan Xang koninkrijk, waren de eerste kolonisten in het gebied uit Lan Xang afkomstig. Deze vroege kolonisten vestigden zich ongeveer 700 jaar geleden rond het huidige district Pua dat rijk is aan steenzoutafzettingen. De vroegste Nan heersers verenigden zich met de naburige vorstendommen in het koninkrijk Lan Na. Het centrum van de macht in het gebied concentreerde zich zuidelijker in het vruchtbare stroomgebied van de rivier Nan.
Nan’s geschiedenis, ontwikkeling en architectuur werden sterk beïnvloed door verschillende naburige koninkrijken, in het bijzonder Sukhothai, die een belangrijke politieke en religieuze rol in het vormgeven van de ontwikkeling van Nan gespeeld heeft. Door de eeuwen heen echter werd Nan afwisselend gecontroleerd door Lan Na, Sukhothai, Birma en Siam, in die volgorde.
In 1558 werd de stad Nan veroverd en ontvolkt door de Birmezen. Tegen het einde van de 18e eeuw smeedde Nan een alliantie met het nieuwe in Bangkok gevestigde Rattakosin koninkrijk en bestond daarna als een semi-autonoom koninkrijk met een eigen monarchie van 1786 tot 1931.
(Amnat Phuthamrong / Shutterstock.com)
De provincie Nan
Vandaag de dag is Nan nog steeds de thuisbasis van tal van bergstammen, zoals de Thaise Lue, Hmong, N’tin en Khamu. Een groot deel van Nan is gewijd aan de landbouw, met name rijst en fruitkweek. Nan beschikt over zes nationale parken, waaronder het prachtige Doi Phukha National Park, met bergen tot aan 2.000 m. De rijke natuurlijke schoonheid van Nan maakt het een ideale bestemming voor trektochten vooral als men de drukte van het aangrenzende Chiang Rai en Chiang Mai wil mijden.
De unieke etnische en aardse aantrekkingskracht van de provincie is misschien wel het beste zichtbaar in het 30 kilometer ten noorden van de stad Nan gelegen Tai Lue dorp Ban Nong Bua, waar lange en etherische Lanna-stijl banner – achtige vlaggen zachtjes wapperen in Wat Nong Bua. De tempel, door een prachtige houten portiek gemarkeerd in de gedempte pastelkleuren blauw, bruin en goud getuigt van de Tai Lue cultuur. Buiten op de lommerrijke binnenplaats spelen vier mannen traditionele muziek dat verdwijnt in stilte als de bezoekers dwalen door een wirwar van houten huizen achter de tempel. Oudere dorpsbewoners zitten in de schaduw onder hun huizen op palen en begroeten de passerende bezoekers
Een scène nog pastoraler als de tempel zelf, wacht voor degenen die over een nabijgelegen pad achter Ban Nong Bua School naar de lome rivier Nan lopen. Met aan je zijde een kleine tempel is het een mooie plek om te genieten van de prachtige stilte en rust. De aantrekkingskracht van de natuur en de frisheid van de velden is gewoon idyllisch. Hier even zitten, het laten bezinken en wat lieve woordjes in het oor van je metgezel fluisteren.
Wat Nong Bua
De hoofdstad Nan
De provinciale hoofdstad van Nan heeft een ontspannen charme, een interessante geschiedenis, een aantal indrukwekkende tempels en een aardig museum. Er is ook een aantal goede restaurants en bars langs de rivier waar je op een ontspannen manier de bezoeken aan de bezienswaardigheden kunt plannen.
Neem bijvoorbeeld de kruisvormige tempel Wat Phumin, waar ietwat vervagende muurschilderingen een eeuwenoude cultuur weerspiegelen. De speelsheid van de vrouwen op de muurschilderingen, gekleed in kleurrijke pha-sin sarongs, zie je weer terug bij de kleding van de hedendaagse schoolmeisjes. Maar het meest bewonderd van de muurschilderingen is dat van een jong stel, dat lieve woordjes in elkaars oor fluisteren. Hieruit ontstond ook de toeristische slogan ”Ervaar het fluisteren van liefde in Nan”
Naast liefde is er ook volop leven in de lucht van Nan – vooral ’s ochtends en ‘ s avonds in deze tijd als het koele seizoen geleidelijk plaats maakt voor de warmere periode. Er is geen betere manier om de langzamere noordelijke ritmes van Nan te waarderen dan te lopen van Wat Phumin op Phakong Road als de zon ondergaat en de moderne wereld verdwijnt nog verder in het geheugen.
Wat Phumin
Als de schemering valt begint de avondmarkt, waar o.a. “sai-oua” worstjes, “khao-soi” curry noedels en meer noordelijke lekkernijen worden verkocht. In een park naast de markt treden vaak lokale artiesten op in traditionele kledij, die op melancholieke wijze in het lokale dialect zingen over het trage ritme van het dagelijks leven. Daarbij wordt dan de typische Lanna dans “forn ngaen”uitgevoerd.
Verder in Nan zijn nog te bekijken de Wat Chiang Kham met een vergulde pagode, die tot laat in de avond openblijft en het Nan National Museum, waar alle etnische groepen van de provincie worden omschreven aangevuld met zwart-wit foto’s van het leven in de Nan dorpen, zoals het ooit was.
Zelfs tijdens het hoogseizoen wordt Nan gekenmerkt door een zalige leegte, een plek om met je metgezel te filosoferen over de mooie dingen van het leven. Niet schreeuwen natuurlijk, maar fluisterend en bij voorkeur met lieve woordjes.
Bron: The Nation
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Hoe lang de rust en de zalige rust zal blijven bestaan, is de vraag. Het ministerie van toerisme heeft de provincie als een van de “hotspots” op haar politieke agenda geplaatst. En de eerste Chinezen zijn al
aan de horizon gemeld!
Voor wat natuurschoon betreft de mooiste provincie van Thailand. Maakt steeds deel uit van mijn programma als ik door her Noorden trek
Ik ben een paar keer in de provincie Nan geweest ( spreek uit -naaan- met een dalende toon). Inderdaad heel erg mooi en rustig.
Ik bezocht ook de Thai Lue tempel Nong Bua (‘Lotusmoeras’). Tenslotte is mijn zoon een halve Thai Lue. Over een paar weken ga ik voor het eerst in 4 jaar naar Thailand met een bezoek van een week aan Nan. Ik kan bijna niet wachten.