Muntenmuseum in Bangkok
Eind jaren tachtig wandelde ik op een zaterdag over de Nieuwerzijds Voorburgwal in Amsterdam, toen mijn oog viel op een kleine markt op het pleintje voor het oude Tingel Tangel theater.
Ik zag bakken met munten uit de gehele wereld en vooral ordners met hele collecties. Ik liep vol verbazing rond tot ik in gesprek raakte met een Duitse jongen van een jaar of 25. Hij vertelde vol enthousiasme over zijn eigen collectie en vooral hoe die opgebouwd was. Namelijk door duizenden muntjes één voor één te bekijken en er dan net een jaartal eruit halen, waarvan hij wist dat het zeldzaam was.
Van de meeste gewone betaalmiddelen worden er miljoenen per jaar gemaakt en die zijn dan ook niets waard, behalve de waarde die erop staat. Soms is er een jaar dat er door speciale omstandigheden slechts duizend exemplaren gemaakt zijn. Ze zien er net zo uit als al hun soortgenootjes, maar zijn het honderdvoudige waard. En dat weet je alleen door in catalogi te kijken. Die verschijnen elk jaar en in ieder land. En natuurlijk grote jaarboeken die alle landen en alle jaren bevatten. Een wereld ging voor mij open.
Ik werd hartstochtelijk verzamelaar en aanvankelijk was de Duitser mijn gids. We gingen naar beurzen door heel Nederland, Duitsland en België. Ik kocht munten en ik kocht boeken over munten. De gangbare jaarcatologus natuurlijk en oudere boeken over oudere munten. Drie dikke boeken met elk 1.000 pagina’s over alle oude munten uit het Midden-Oosten en het Verre Oosten staan nu nog hier in mijn boekenkast. Hierin valt de vinden dat de oudste munten van Thailand dateren uit de elfde eeuw. Bij mijn vertrek naar Thailand heb ik alles van de hand gedaan. In totaal bijna 20.000 munten. Enkele oude Thaise munten heb ik bewaard.
Deze herinneringen komen boven bij het lezen van een stuk in de Bangkok Post over een nieuw museum in Bangkok. Het Coin Museum, vlakbij het grote plein, waaraan de Wat Phra Kaew en het Nationaal Museum. Omdat mijn belangstelling voor oude munten gebleven is, duurt het niet lang of ik maak een tochtje naar Bangkok. Dit museum is inderdaad leuker dan het oude muntenmusem vlakbij de ingang van de Wat Phah Kaew. Daar alleen maar saaie vitrine, hier een historische ontdekkingstocht met veel achtergrondinformatie. Jammer dat er nog maar een derde van het museum klaar is, maar allerlei klankbeelden werken al perfect.
Ook ik verzamelde jarenlang munten en postzegels van over de hele wereld en dat begon reeds in mijn jongensjaren.
Geboren en getogen op het eens zo wereldberoemde of beruchte Katendrecht in Rotterdam, een schiereiland ingeklemd tussen de Maas- en Rijnhaven die destijds nog vol lagen met vrachtschepen vanuit de hele wereld hadden ik en mijn leeftijdsgenootjes een grote gezamenlijke hobby, het verzamelen van munten en postzegels.
Hiervoor wisten we allerlei sluipwegen om aan boord van zo’n schip te geraken en klampten we iedere zeeman aan of hij misschien wat muntjes of postzegels had.
Van tevoren hadden we aan de vlag al gezien welke nationaliteit het schip en haar bemanning betrof en wisten dan vlekkeloos in het Noors, Zweeds, Duits of Engels te vragen naar postzegels en/of munten, veelal met succes en onderling ruilden we dan de dubbele exemplaren.
Ik herinner mij nog de munten met een gaatje erin uit bv Scandinavië of China, munten uit India en Engeland met een aparte vorm en vooral de schitterende postzegels uit de Portugese kolonieën als Lorenzo Marques en Angola.
Later toen ik ging varen groeide mijn verzameling nog regelmatig, kocht talloze albums met toebehoren en ook catalogussen, vaak dikke pillen die op een veredeld telefoonboek leken maar qua prijs er niet om logen, kortom het werd alsmaar duurder en het verzamelen begon meer en meer een obsessie te worden.
Beurzen en markten werden door mij afgestruind en maandelijks slokte deze hobby dan ook een groot deel van mijn inkomsten op.
Heel veel viel er echter ook te leren, zeker van postzegels zoals topografie, flora en fauna etc., maar toch kwam langzaam maar zeker de frustratie bovendrijven dat je je verzameling nooit of te nimmer compleet zou kunnen krijgen en langzaam begon mijn verzamelwoede af te nemen en begon te denken aan verkopen van dit alles.
Toen werd de frustratie nog groter want wat er voor geboden werd was slechts een schijntje van de cataloguswaarde en wilden de handelaren vaak ook nog eens de krenten uit de pap proberen te halen.
Uiteindelijk vond ik een particulier waar ik alles aan kon overdoen en heb het verlies maar voor lief genomen, maar toch heeft die hobby mij jarenlang plezier verschaft in een tijd waarbij computers en internet nog totaal ontbraken.
Woon nu alweer jaren in Thailand en kijk nog steeds met belangstelling naar de munten en postzegels zoals hier in omloop maar daar blijft het dan ook bij.