Mae Sam Laep, geen alledaags uitstapje

Salween rivier bij Ban Mae Sam Laep

Om precies te zijn is het vierentwintig jaar geleden dat ik vanuit Mae Sariang de exact 46 kilometer verder gelegen grensplaats met Birma, Mae Sam Laep, bezocht. Twee jaar geleden deed ik het samen met een goede vriend nog eens over en dit jaar vermurwde mijn vriendin en partner mij om de haar ter ore gekomen mooie verhalen ook eens mee te willen maken.

De kleine grensplaats ligt aan de Salween rivier (Engels: Salawin river) die over een afstand van 120 kilometer de grens tussen Thailand en Birma vormt. De Salween ontspringt in het hoog gelegen Tibet, is 2815 kilometer lang en heeft een verval van ruim 5000 meter en is de

Ontwikkeling

In bijna vijfentwintig jaar tijd is er wel het een en ander veranderd. Destijds was de plaats nagenoeg onbereikbaar en kwamen we er terecht door bemiddeling van het hotel waar we destijds in Mae Sariang logeerden. Een vrachtwagen nam ons tegen een geringe vergoeding als ‘extra bagage’ mee. De weg voerde midden door de wildernis en was destijds voor normale auto’s onbegaanbaar. Inmiddels is het een en ander veranderd. De weg vanuit Mae Sariang is voor een groot deel geasfalteerd, maar een niet onaanzienlijk deel bestaat uit een verharde weg met heel wat gaten en bulten. Voor een motorbike redelijk te berijden, maar met een gehuurde Honda -op vier wielen- moet je het heel rustig aan doen om met name op het laatste traject de oneffenheden in de weg te omzeilen. Toch zie je dat ook gedurende de laatste twee jaar de weg is verbeterd en men provisorisch nog steeds doende is verbeteringen aan te brengen.

Karen meisje (Matt Hahnewald / Shutterstock.com)

Mae Sam Laep

De plaats zelf is ook na zoveel jaar nog een pure parel voor de ware liefhebber. Toeristen zie je er nauwelijks.

Afgaande op het uiterlijk bestaat de bevolking uit een mengelmoes van Thai en Birmees, bergstammen en verwonderlijk ook moslims. Als je in het plaatsje aankomt rij je meteen rechts stijl naar beneden naar de haven. Er staan op dat punt enkele borden met Thaise opschriften. Als je goed kijkt zie je ook een bord met het opschrift “River harbour vacates.” Beetje steenkolen Engels; maar men zal bedoelen dat je op dit punt de doorgaande weg moet verlaten en de weg naar beneden moet nemen.

De Salween rivier

Beneden bij de rivier aankomend kun je constateren dat de kleine plaats druk doende is om toeristen te behagen. Langs de rivier zie je heel wat kleine winkeltjes voor de dagelijkse levensbehoeften, doch geen souvenir prullaria en een klein kantoortje waar je kunt boeken voor een boottrip over de rivier die de grens vormt tussen Thailand en Birma. Voor 600 baht p.p. kun je een mooie trip maken. Langs de oever van de rivier heeft men zitjes gecreëerd met een overkapping tegen de felle zonnestralen. Het nut ervan ontgaat mij echter volkomen en daarin sta ik blijkbaar niet alleen want niemand, maar dan ook niemand, maakte er gebruik van.

De loop rondom Chiangmai

Veel toeristen rijden de zogenaamde ‘Chiangmai loop’: Chiangmai – Pai – Mae Hong Son – Mae Sariang – Chiangmai; of in omgekeerde richting. Voor velen betekent Mae Sariang niet meer dan één overnachting om daags erna weer verder te trekken. Neem je intrek in Mae Sariang maar eens in het nette, schone en rustig gelegen Riverhouse Resort met vanuit je kamer uitzicht over de ondiepe Yuam rivier waar je in de ochtend de koeien en geiten met hun jonge nazaten aan de overzijde ziet rondhuppelen. En … plan een tweede dag in voor een bezoek aan Mae Sam Lab, Maesamlab of Mae Sam Laep.

Het is bekend dat de schrijfwijze van plaatsnamen in de Thaise taal veelal zeer verschillend worden weergegeven. Wees gerust je komt via de 1194 op de juiste en heel interessante plek aan.

Beelden zeggen heel wat meer dan woorden, dus Google maar eens naar de afbeeldingen omtrent Mae Sam Laep.