Historisch Phrae

Phrae, een paradijs in het Noorden, luidde de kopregel van een artikel van Gringo alweer enige tijd geleden op Thailandblog. Reden om deze tot nu toe voor mij vrij onbekende plaats eens te bezoeken.

Een aardige trip is om bijvoorbeeld vanuit Chiangmai naar het slechts 90 kilometer verder gelegen Lampang te gaan en daar een overnachting te plannen. Het olifantenziekenhuis en het daarbij gelegen pas geheel vernieuwde olifantenkamp is een aardig uitstapje. En wat te denken van een ritje door Lampang per paardenkoets. Of ’s avonds aan de oever van de Wang rivier romantisch dineren. Kortom Lampang is een alleraardigste plaats die meer dan de moeite waard is om een tussenstop in te lassen. Vandaar naar Phrae is een afstand van minder dan honderd kilometer. Per auto is het allemaal een fluitje van een cent, maar vanaf het Arcade busstation in Chiangmai vertrekken ook regelmatig bussen naar Lampang en vandaar eveneens naar Phrae.

Het oude Phrae

De plaats Phrae heeft ondermeer bekendheid verworven door een aantal uit teakhout opgetrokken oudere huizen en gebouwen. Niet zo verwonderlijk want Phrae was jarenlang het centrum van de handel in teakhout. Als je naar de bezienswaardigheden van de plaats kijkt kun je constateren dat de ‘oude’ gebouwen veelal dateren uit het eind van de 19^e en begin 20^e eeuw. Door een Westerse bril bekeken niet bepaald uniek te noemen. Zelf woon ik in Nederland in een Rijksmonument daterend uit de 16^e eeuw en in mijn betrekkelijk kleine woonplaats tref ik heel wat meer historische gebouwen aan dan in Phrae. Dus mijn hart slaat niet op hol omtrent de historische gebouwen van Phrae, noch over een of ander honderdjarig tempeltje of een speciaal gevormd raam, deur of dak.

Toch gaat een dergelijke vergelijking volkomen mank. Je bent in een ander land met een totaal verschillende cultuur en gebruiken en dan bekijk je alles toch wat genuanceerder.

Vongburi huis – Sombat Muycheen / Shutterstock.com

Het Vongburi huis

Een van de meest aansprekende gebouwen van de plaats is het Vongburi huis waar Luang Phongphibun, de laatste Prins van Phrae en zijn echtgenote woonden. De prins bezat de concessie voor het kappen van teakbomen die in de omgeving rijk vertegenwoordigd zijn. Een aardig inkomen was aldus gewaarborgd. Het huis is gebouwd rond 1900 en geeft een goede indruk omtrent de rijkdom van een welgestelde Thai uit die periode.

Zacht- of boosaardig?

Een rondgang door het Vongburi huis laat de verschillende vertrekken van het mooie gebouw zien van woonkamer tot de echtelijke slaapkamer van de prins en zijn gemalin. Opvallend daarbij is een luik in een van de vertrekken. De klep van het luik optillend krijg je een blik op het daaronder liggende souterrain. Naar beneden wandelend schrik je even als je daar de cellen bekijkt waar slaven en gevangenen werden opgesloten. Door het luik boven werd het schamele voedsel naar de cellen beneden geworpen. Mocht je nog steeds de indruk hebben dat de Thai zachtaardig is dan krijg je daaromtrent hier een geheel andere indruk. Een groot aantal aanwezige foto’s geeft een goed beeld omtrent de wreedheden uit die tijd. Gevangenen werden niet bepaald zachtzinnig behandeld. Omtrent de door hen begane ‘misdaden’ blijf je als bezoeker in het ongewisse. Jammer dat de verklarende tekst bij de foto’s uitsluitend in de Thaise taal staat aangegeven. Valse schaamte of gewoon een tekortkoming?

Phae Muang Phi Park

Omgeving

Uiteraard heeft Phrae heel wat meer te bieden dan enkel en alleen het huis van de laatste Prins van Phrae. De omgeving is mooi en er zijn voldoende redelijke hotels. Op een afstand van slechts acht kilometer ligt bijvoorbeeld het Phae Muang Phi Park, ook wel ‘The Grand Canyon van Phrae’ genoemd. In het woord herken je de woorden Muang Phi; Stad van de Geesten.