Het achtste wereldwonder (slot)

Joseph gaat vanuit Bangkok verder op weg naar de beroemde rijstterrassen van Banaue op de Filipijnen. Hij laat Sagada achter hem en gaat richting Banaue waar zich het achtste wereldwonder, de tweeduizend jaar oude rijstterrassen zich aan zijn oog gaat ontvouwen.

Het is (bijna) volbracht

Vandaag is het de laatste dag en vanavond is het de bedoeling in de bewoonde wereld van Manilla in een goed hotel te kunnen overnachten. Daarom is gisteravond besloten om 6 uur in de ochtend te vertrekken. Je leest het goed zes uur!

Norman gaat terug naar zijn woonplaats Baguio en zal mij na 2 ½ uur rijden afzetten bij het busstation vanwaar bussen naar Manilla rijden. Vandaar moet ik afhankelijk van de vertrektijd van de bus nog ongeveer zeven uur met de bus verder. Een hele trip en omdat ik geen puf heb om in het donker aan te komen vertrekken wij op dit onzalige tijdstip.

Het ontbijt bestaat uit slechts een kop koffie en daarna rap op weg. De mist die op de vroege ochtend over de bergketens hangt doet ietwat spookachtig aan en tweemaal maken we een korte stop om de camera haar werk te laten doen. Het hele gebied is sprookjesachtig mooi en na 2 ½ uur rijden komen we bij de busterminal aan. Het geluk lacht mij toe; over tien minuten vertrekt de bus van de Victory Liner Company naar Manilla. Voor 376 peso oftewel ongeveer zeven euro ben ik het mannetje. De bus is goed bezet en helemaal achteraan zijn op de laatste bank nog een drietal plaatsen vrij. Neem de middelste plaats uitkomend op het gangpad, omdat ik daar met mijn benen wat beter uit de voeten kan.

Onderweg worden enkele stops ingelast om de passagiers, indien nodig, van enig vocht te verlossen. Opvallend dat het de dames zijn die bij de toiletten staan te dringen. Drinken die meer of hebben ze een kleinere blaas vraag ik me af.

Tracht de tijd te doden door op mijn laptop mijn reisverslag te schrijven maar dat is een ondoenlijke zaak vanwege de vele bochten die de bus moet maken. Tuur maar wat naar buiten en in de plaatselijke dorpjes die we regelmatig passeren is heel wat te zien. Ontevreden landgenoten zouden maar eens in deze buurt een tijdje moeten wonen, dat zou heel verhelderend kunnen werken. In vergelijking tot bijvoorbeeld Thailand is het duidelijk merkbaar dat de welstand, als daar sprake van zou zijn, beduidend minder is.

We passeren de ietwat grotere plaats Solano en ook daar straalt de weelde je niet tegemoet.

De weg die we berijden is smal met daarbij veel verkeer. Bij passerende auto’s krijg je het gevoel dat die rakelings voorbij suizen. Dichter bij Manilla komend komt een heuse autobaan in het vizier en moet tol worden betaald. Als we in Angeles City arriveren, de plaats vanwaar ik vertrokken ben, duurt het toch nog ongeveer twee uur voordat ik mijn ledematen in Manilla kan strekken.

Ook hier is het net zoals in andere landen, een overval van taxichauffeurs en heel wat andere lieden die hun diensten willen aanbieden. Door ervaring rijk geworden ga ik maar even in de wachtruimte zitten totdat alles een beetje is bedaard, waarna ik rustig op mijn gemak een taxi neem naar het Lotus Garden Hotel dat ik van een eerder bezoek ken en goed is bevallen. Heb niets gereserveerd maar het is laagseizoen en soms moet je ook niet alles van te voren willen vastleggen.

Even onderhandelen over de taxiprijs levert toch weer iets op. Ben me ervan bewust dat ik als blanke buitenlander toch nog teveel betaal maar leven en laten leven is het devies in dit toch niet bepaald welgesteld land.

Lotus Garden Hotel

Voel me gelukkig weer eens in een prima hotel te kunnen vertoeven en met ietwat meer weelde omgeven te zijn. Toegegeven Manilla kan het natuurschoon van Banaue niet bieden en ook deze stad, met meer inwoners dan heel Nederland, maakt niet bepaald een rijke indruk. Veel bedelaars en mensen die ’s avonds op straat slapen.

Eet een hapje in het hotel en na een vermoeiende lange taxi- en busrit toch maar verstandig besluit; ik ga op tijd naar bed.

Heerlijk geslapen en na een prima ontbijt heb ik vandaag alle tijd om een beetje in de omgeving rond te neuzen. Manilla heeft maar liefst ruim 21 miljoen inwoners, dus meer dan heel Nederland. Kan dus niet vertellen dat ik in alle uithoeken van de stad ben geweest. De grootste bezienswaardigheden heb ik al bij een eerder bezoek gezien en blijf nu maar een beetje in de omgeving van het hotel in de wijk Ermita.

Breng een bezoek aan een groot warenhuis waar alles te koop is wat je maar kunt bedenken.

Van mijn geloof gevallen

Ben daar ook een beetje van mijn geloof gevallen en heb een nieuwe telefoon gekocht. Ga nu maar de hulp inroepen van een van mijn drie kleindochters om hun opa te leren hoe die met een dergelijk geavanceerd stukje speelgoed om moet gaan.

Het is een eenvoudige Samsung Galaxy J1 geworden en zo’n ding vereist de nodige stuurmanskunst heb ik al begrepen. Heb altijd een hekel gehad aan iedereen die bij welke gelegenheid ook met een dergelijk geval zit te spelen of zelfs in gezelschap niet kan nalaten eraan te zitten friemelen. Het stoort mij altijd behoorlijk en ervaar het ook als zeer onfatsoenlijk. Beloof iedereen dat het mij niet gaat overkomen.

Heb vandaag verder alle tijd om alles op mijn gemak te regelen want mijn 3 ½ uur durende vlucht naar Bangkok vertrekt pas vanavond om kwart over acht uit Manilla en arriveer dan even voor middernacht in Bangkok waar het een uur vroeger is.

Manilla beschikt over drie vliegvelden en ik vertrek met Cebu Pacific Airlines vanaf terminal 3. Wil niet haasten en neem ruim op tijd een taxi hetgeen ook wel nodig is in deze wereldstad met een verkeerschaos van jewelste.

Tot dusver gaat alles zoals gepland; taxi naar airport, inchecken en naar de gate. Maar dan begint de ellende. Er wordt een vertraging aangekondigd. Hoeveel vertraging vraag ik. Niemand die er een zinnig woord over kan zeggen.

Ga maar niet verder in op alle ellende die zoiets veroorzaakt. En dan kunnen ook een gratis aangeboden drankje en verschillende hapjes niet veel goedmaken. Heb begrip voor vertraging maar niet voor het feit dat men je omtrent de tijdsduur totaal in het ongewisse laat.

Om maar de vervelende dingen van reizen over te slaan; om vier uur in de ochtend kom ik in mijn hotel aan. Heb mijn koffer maar naar de kamer laten brengen en een pot bier besteld. Zelfs op dit vroege ochtendgloren had ik daar een behoorlijke trek in en spoelde alle narigheden van de vlucht er maar mee weg.

Naar bed en hoe laat ik opsta? Joost mag het weten.

De reis naar het achtste wereldwonder zit er op en was een hele belevenis.

Toelichting:

Voor degenen die van plan zijn om deze mooie trip te ondernemen een kleine toelichting. De reistijden per bus naar Baguio of Banaue zijn erg lang. Zelf prefereer ik de luxe van eigen vervoer en betaalde voor de diensten van chauffeur Norman vanaf Baguio voor 4 dagen all-in 14.000 peso, oftewel ongeveer 275 euro voor de hele trip. Met 5 personen heb je in het busje ruim plaats en deel je de kosten. Je kunt met Norman goede afspraken maken en indien gewenst haalt hij je op in Manilla, Angeles City of waar dan ook. Van te voren geeft hij de prijs op en kom je dus niet voor verrassingen te staan. Norman Buenaventura is bereikbaar: [email protected]