Een dagje naar Don Hoi Lot
Don Hoi Lod
Je hebt van die dagen. Je woont of verblijft in Bangkok, de hele week gewerkt of bezig met andere zaken geweest en het weekend staat voor de deur. Je wilt er even uit. Nee, niets cultureels doen, niet uren in winkelcentra slenteren, gewoon even het hectische leven in de hoofdstad laten voor wat het is. Even ergens naar toe om een dag “niets te doen”. Bangkokianen gaan dan naar Don Hoi Lot.
Don Hoi Lot
Don Hoi Lot, is de provincie Samut Songkhram, een kleine 100 kilometer vanaf het centrum van Bangkok. Het is een toeristische attractie hoewel het eigenlijk niets anders is dan een zanderige dijk direct aan de monding van Mae Klong rivier. De dijk is ongeveer 5 kilometer lang en 3 kilometer breed, verdeeld over twee gebieden. Te weten Don Nok aan de monding van Ao Mae Klong en Don Nai aan het strand van het dorp Chuchi en aan het strand van het dorp Bang Bo. Don Hoi Lot is ontstaan door sedimentatie van zandgrond. De dorpelingen noemen het Sai Khi Pet.
Snail shell in at Don Hoi lot in Samut songkham
“Razor clams”
Bij Don Hoi Lod vind je veel verschillende soorten schelpdieren waarvan de meest voorkomende de “razor clams” zijn. Dit tweekleppig weekdier heet Hoi Lot in het Thais, vandaar de naam van de dijk. Bij laagwater kan men de talrijke schelpen zien op het drooggelegen deel van de zee die dan door de dorpelingen op een speciale manier worden gevangen.
Op de dijk natuurlijk veel stalletjes om op een luie manier het zeebanket en andere Thaise gerechten te nuttigen. Je kunt er ook een boot huren om het prachtige ecosysteem van een mangrove te zien.
Als je gaat
De plaats is gemakkelijk te vinden, volg gewoon de weg van Bangkok naar Samut Songkhram en direct vóór de brug over de Mae Klong linksaf via een smalle straat naar de zee. Deze afslag naar Road 2009 wordt op de AH2 duidelijk aangegeven.
Bangkok Post
De Bangkok Post heeft een aardige video over Don Hoi Lod. Kijk hiervoor op de link: www.bangkokpost.com/vdo/travel/557655/don-hoi-lod
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Hartelijk dank Gringo, dit zijn de pareltjes voor reizigers die meer willen zien dan de bekende bezienswaardigheden en af willen wijken van de gangbare paden. Ook in Samut Prakan en Samut Sakhon, dichter bij Bangkok en zeker Pattaya, valt bij de monding van de rivieren genoeg te ontdekken. In Bang Pu (Prakan), voorheen Pak Nam City met bijnaam New Amsterdam of the East, is een bezoekje aan de Sukta pier bij het Seaside Resort populair in de late namiddag vanwege de aanwezigheid van duizenden zeemeeuwen ( van november tot juli). Ook een boottochtje op zee, met kans op het spotten van dolfijnen, langs de mangroves is aan te bevelen. Jaren geleden reden wij met eigen vervoer, wat in feite onontbeerlijk is maar gewoon een taxi voor één dag huren kan natuurlijk ook altijd, op een onverharde weg langs de mangrovebossen en stuitten wij in Sakhon bij toeval op een visrestaurant gebouwd op een houten vlonder boven de zee. Geen tafels en stoelen maar kussens en half liggend heb ik genoten van het bijzonder lekkere (en spotgoedkope) seafood, de koele biertjes (ik hoefde niet zelf te rijden!) en de zeer aangename service. Na afloop van de maaltijd bood de eigenaar van het restaurant ons een gratis boottochtje aan met zijn grote sloep over de zee. Zomaar ergens naar toe rijden, weliswaar met een doel maar zonder navigatiesysteem, uiteraard wel een wegenkaart, doe ik wel vaker en menigmaal ben ik daardoor prettig verrast. Zoals ook in Ban Phe (Rayong) waar we op de weg langs het strand reden en wij op een vlondertje in zee, te bereiken via een smalle plank en slechts plaats voor één tafel, ook al weer zo konden genieten van het uitzicht op Koh Samen en een voortreffelijke lunch in het restaurantje van het Thaise echtpaar. Na een half jaartje wilden wij er nog eens heen maar het bestond toen niet meer, namen we een paar kilometer verderop plaats op het strand, wij waren de enige gasten, en werden wij de rest van de dag volledig in de watten gelegd door alweer een echtpaar. De man ging desgevraagd verse vis en grote garnalen op een markt kopen waarmee de vrouw een heerlijke maaltijd bereidde. De dag vloog voorbij en wij besloten om ongepland te overnachten in een hotel op 100 meter afstand. Maar Gringo, ik weid veel te veel uit. Nogmaals bedankt voor je tip.
Sorry, waar ik schrijf Koh Samen moet natuurlijk Koh Samet zijn.
Wat leuk om te lezen. Wij zijn er net nog geweest. Ik moest in Bangkok bij de Duitse ambassade zijn en toen we terug reden vroeg mijn vrouw of we naar Don Hoi Lot konden rijden. Het lag op de weg (wij moesten naar Hua Hin – Pranburi).
We hebben daar lekker ingekocht. Mijn vrouw heeft gekookte Hoi Lot gekocht die nu in de ijskast ligt te wachten op haar toebereiding. Ook gepaneerde vis hebben we gekocht en nog een paar andere lekkere dingen.
Toen even iets fris gedronken, en weer verder op weg naar huis. Al met al een uurtje langer onderweg.