Ik herinner me mijn eerste bezoek aan de Isaan nog als de dag van gisteren. Het was een zwoele middag in oktober, het regenseizoen had net zijn laatste buien losgelaten en de geur van vers gemaaid gras en natte aarde hing zwaar in de lucht.
Terwijl ik vanuit Bangkok richting het noordoosten reed, veranderde het landschap langzaam maar zeker. De drukte en hectiek van de stad maakten plaats voor uitgestrekte rijstvelden die zich uitstrekten tot aan de horizon, afgewisseld met kleine dorpen en boerderijen waar het leven in een rustig tempo voortkabbelde. Ik wist meteen: dit was een ander Thailand, ver weg van de toeristische clichés.
De Isaan heeft iets puur en ongerept. Hier voel je de ziel van het land, de echte Thaise cultuur die vaak verloren gaat in de glans van luxe resorts en overvolle stranden. Terwijl ik door de dorpjes reed, zag ik het dagelijkse leven zich voor mijn ogen ontvouwen. Oudere mannen die onder een boom zaten te praten, vrouwen die op de markt verse ingrediënten verkochten en kinderen die zonder zorgen door de stoffige straten renden. Er was geen haast, geen drukte – enkel de warmte van een gemeenschapsleven dat generatie op generatie in stand wordt gehouden.
Toen ik werd uitgenodigd om aan te schuiven bij een lokale familie voor de lunch, leerde ik wat gastvrijheid hier echt betekent. Zonder aarzeling werd ik begroet met brede glimlach en kreeg ik een bord kleefrijst en een kom som tam voor mijn neus. De smaak was intens – pittiger dan wat ik gewend was, met de typische geur van gefermenteerde vis die de Isaanse keuken zo kenmerkt. Ik had al vaker som tam gegeten, maar nooit zo krachtig en authentiek als hier, bereid door een oude vrouw met ruwe handen die de papaja en chili met een mortier tot een perfecte salade stampte. Er werd niet veel gepraat, maar de blik van tevredenheid op de gezichten van de familie sprak boekdelen: dit was hun trots, hun cultuur op een bord.
De natuur in de Isaan is even indrukwekkend als eenvoudig. De mistige bergen van Phu Kradueng die oprijzen uit de ochtendnevel, de stille watervallen waar je alleen het ruisen van het water hoort en de zeldzame vogels die zingen in de boomtoppen – het is alsof je in een ander tijdperk bent beland. Hier zijn geen groepen toeristen met selfiesticks, geen uitpuilende busladingen die alles snel willen zien en door willen naar de volgende bestemming. Het enige wat je hoort, is het geluid van je eigen ademhaling en het ritselen van de bladeren in de wind.
Wat me misschien nog het meest fascineerde, waren de eeuwenoude tempels en ruïnes die hier als vergeten schatten in het landschap liggen. De Khmer-tempels van Phanom Rung en Prasat Hin Phimai zijn ronduit adembenemend. Terwijl ik door de oude stenen gangen liep, kon ik de geschiedenis bijna voelen – het was alsof ik door de tijd reisde, terug naar een periode toen deze plaatsen het middelpunt van het leven waren. En het beste van alles? Ik hoefde het niet te delen met een horde toeristen; ik kon in stilte genieten van de architectuur, de complexe reliëfs en de verhalen die ze vertelden.
De festivals zijn een ander verhaal. Waar elders in Thailand de festiviteiten vaak een toeristische attractie zijn geworden, zijn ze in de Isaan nog echt voor de mensen zelf. Tijdens het Bun Bang Fai raketfestival bijvoorbeeld, schieten ze zelfgemaakte raketten de lucht in om de goden te vragen om regen. Het is een levendig spektakel, vol kleur, muziek en plezier – maar bovenal een weerspiegeling van de verbondenheid van de mensen met hun land en hun tradities. Het Phi Ta Khon-festival, met zijn kleurrijke maskers en kostuums, had iets magisch en mysterieus; een eeuwenoud ritueel dat nog altijd diepgeworteld is in het leven van de dorpelingen.
En dan is er de eenvoud en charme van het dorpsleven. In de vroege ochtend zie je boeren die met hun buffels de rijstvelden ploegen, terwijl de zon opkomt en de mist langzaam optrekt. Dit is het echte Thailand, een land waar mensen nog dicht bij de natuur leven en de waarde kennen van hard werken en familiebanden. Het is een leven zonder luxe, maar met een rijkdom die dieper gaat dan materiële welvaart.
De Isaan is geen plek voor iedereen. Het is geen bestemming voor wie zoekt naar all-inclusive resorts of fancy restaurants met westerse gerechten op het menu. Maar voor wie Thailand echt wil begrijpen, is het een must-visit. Het is een regio die je uitnodigt om te vertragen, om te observeren en om de schoonheid te vinden in de eenvoud van het dagelijkse leven. Hier in de Isaan voel je niet alleen de warmte van de zon, maar ook die van de mensen – en dat maakt deze plek echt uniek.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Isaan9 oktober 2024De verborgen ziel van Thailand – waarom de Isaan je hart zal stelen
Leven in Thailand3 oktober 2024Waarom mogen de negatieve punten van Thailand niet benoemd worden?
Bars30 september 2024Waarom Tree Town Pattaya mijn favoriete plek is om te genieten van het goede leven!
Thailand tips28 september 202410 redenen om niet naar Thailand op vakantie te gaan!
Mijn vriendin woont in Ban Dung (regio Udon Thani) en ik kom hier graag en ook al veel door de Isaan gereisd en nog zeker niet uit gereisd hier, het echte authentieke Thailand is hier nog te vinden.
Ik ben in juni jongstleden in Thailand geweest en heb zo veel mogelijk de hotspots vermeden. Pattaya, Phuket en Bangkok trekken mij totaal niet. Komende winter ga ik weer naar Thailand, naar mijn vriendin die in de buurt van Na Klang woont op het platteland. Zij is Isaan en je verhaal sluit helemaal aan bij mijn ervaringen die ik met haar heb. Ze is van een arme boerenfamilie, maar ze heeft me al vele malen verteld dat hoewel ze arm zijn ze heel gelukkig waren met elkaar als familie als met elkaar in de avond zaten te eten. Ze zegt tegen mij: “als je me bezoekt moet je er rekening mee houden dat we in een simpel huis leven, geen internet en airco bijvoorbeeld. Maar je zal de warmte voelen die er bij ons op het platteland is, met de echte Thaise normen en waarden”. Ik kan je verzekeren dat ik nog nooit zo uitgekeken naar een reis als deze reis komende winter. Want ondanks alle luxe en welvaart waarin ik ben opgegroeid denk ik dat waar geluk meer te vinden is bij de eenvoud en oprechtheid bij juist deze mensen, die al gelukkig zijn met de kleinste dingen.