Afdingen in Thailand, hoe doe je dat?
artapartment / Shutterstock.com
Bangkok en andere toeristische bestemmingen in Thailand is een echt paradijs voor shopaholics.
De toch al lage prijzen in de winkelstraten van Bangkok brengen een toerist al snel in vervoering. Toch moet je niet direct toehappen en altijd eerst afdingen. Alleen de grotere warenhuizen en dure speciaalzaken werken met vastgestelde prijzen, maar zelfs daar krijg je soms korting. Je kunt er naar vragen, zeker als je meer producten koopt.
Veel toeristen vragen zich af hoe ze moeten afdingen. De vuistregel luidt: je noemt een bedrag van ongeveer 50% onder dat van de verkoper en je komt uit op tweederde van het eerste bod. Vaak wordt er een rekenmachine gebruikt waarbij het de bedoeling is dat jij jouw tegenbod intikt. Een Thai die 300 baht vraagt zal er ongeveer 200 baht voor willen hebben. Een bod van 150 baht is dan een goed begin van de onderhandeling. Een goed tijdstip voor afdingen is de vroege ochtend. Thai zijn nogal bijgelovig en veel handelaren zien het afsluiten van het eerste handeltje als een goed voorteken voor de verdere handel van die dag.
Voor de grotere aankopen kan je het beste een Thai meenemen. Die krijgt vaak een beter prijs.
Ga niet tot de laatste baht blijven sjacheren, want iemand die een lagere prijs bedingt dan zijn sociale positie rechtvaardigt, verzaakt de plicht van een hogergeplaatste om arme mensen te helpen. En het allerbelangrijkste, raak nooit geïrriteerd en blijf lachen, ook als je van de koop af ziet.
Mochten er nog lezers zijn die goed tips hebben voor het afdingen, geef dan een reactie.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Van de redactie30 december 2024Wij wensen de lezers van Thailandblog een prettige jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2025!
Nieuws uit Thailand30 december 2024Hotelbrand in Bangkok met 3 doden leidt tot tijdelijke sluiting
Eten en drinken30 december 2024Pad Krapao Gai (roergebakken kip met basilicum) een smaakvol Thais gerecht
Thailand tips30 december 2024Silom Road: Het financiële hart van Bangkok
Ik ben van hetzelfde princiepe. Doorgaans gaat het hier over overleven. De mensen houden er aan beter iets goedkoper te verkopen dan niets te verkopen. Zij diene ook te leven en kinderen groot te brengen. Thais willen dat hun kinderen ook alle nodige zaken kunnen hebben om treffelijk naar school te gaan. Ik denk hier vooral aan keurug school uniform, degelijk voorkomen en schoeisel. Zelf tracht ik eerst te vergelijken en dan zien naar de kwaliteit. Ik houd vooral van verkopers die mij een prettig gevoel geven.
Mijn ex schoon familie runt 5 winkels met spullen voor toeristen in Phuket.Vragen gerust voor een petje 400 baht. Er zijn toeristen die nauwelijks afdingen en ze lachen zich dan ook regelmatig rot als weer iemand teveel betaald. Denk nou niet dat ze dan respect voor je hebben. Ze vinden je eerder dom en onnozel. Strijken met een glimlach het veel te hoge bedrag op. Zón petje kopen ze namelijk in voor 40- 50 baht. Als je dus 100-120 baht betaald is dat genoeg. Begin je dus bij de helft te bieden dan ga je uiteindelijk teveel betalen.
Je moet een beetje gevoel hebben voor wat de kostprijs van een product wat je koopt. Ga dus niet 500 baht bieden voor een echte leren tas., maar als het nep leer is dus plastic dan is het een heel ander verhaal. Denk even wat zoiets in Nederland op een grote markt kost. Wat is het materiaal. Is het echt zilver ? Zilver is ook duur in Thailand.
Als je Thai spreekt dan is dat een groot voordeel. Vaak worden mij dingen aangeboden voor hele lage prijzen omdat ze liever hun tijd niet verdoen, krijg ik gelijk de bodemprijs. Ga niet bieden op dingen die je eigenlijk niet wil kopen. Kijk eerst goed of het is wat je echt wilt hebben. Vraag dan hoeveel. Als ze een belachelijk bedrag vragen gelijk weg lopen want dat heeft geen zin om tijd in te steken. Als het openingsbod enigszins normaal is, begin met een tegenbod. Een petje van 400 baht dan loop ik gelijk weg als voorbeeld. Vragen ze echter 200 baht dan doe ik een tegen bod van 100 baht. Daar hou ik aan vast of beland uiteindelijk op 120 baht. Blijf altijd heel ontspannen en niet nerveus of zo. Er zijn zoveel winkeltjes die vaak hetzelfde verkopen. Gewoon blijven lachen en koel blijven. Zeker niet te gretig overkomen al wil je dat artikel nog zo graag hebben.
Ik ding niet af, vraag de prijs en vind ik het teveel loop ik weg. Ga niet in discussie daarover met een handelaar. Soms komen ze hardlopent achter mij aan en krijg ik een bod van een derde van de eerder gevraagde prijs. Doe ik niet want je probeerde mij te scammen. Ik krijg zelfs dikwijls, nadat ik gezegd heb “ok,verkocht”, een discount van de handelaar omdat het bedrag teveel was/is. Bij navraag waarom was/is het antwoord “Thai people proberen altijd af te dingen, daarom de hogere prijs en is niet voor jou”. Wel, ik zeg dan wel dank je. Mijn Thaise vrouw probeert, als zij de kans krijgt, om nog op een buskaartje af te dingen en ik wil niet dat zij afdingt als zij met mij samen inkopen doet, maar zij kan het niet laten en probeert het toch als ik ergens anders naar kijk. Met het resultaat dat zij meer betaald voor iets als ik “Farang”.
De beste deal is als de verkoper en de koper tevreden een deal sluiten. Maar ik ken ook farangs die tot het uiterste gaan in hun onderhandelingen, en het zelfs leuk vinden om mensen uit te knijpen, niet doen!! Als je een paar dagen hier bent dan weet je ongeveer wat alles kost en probeer daar niet onder te gaan. De verkoper probeert ook gewoon een menswaardig bestaan te leiden!!
Voor alles wat onderhandelbaar is betaal je als farang meer, ook na afdingen.
Dit geldt ook als je Thaise partner het koopt en sta je er alleen maar bij.
Voor de mensen die zuinig aan willen/moeten doen: Laat het je partner alleen kopen, maar waarschijnlijk weet deze doelgroep dat al lang 🙂
Indien ik een tuk tuk of song teaw neem bijv. om kennisen naar een leuke plek te brengen waar verder geen vervoer terug is en ze op ons moeten wachten voor de terugweg, ding ik eerst af tot 2/3de van de vraagprijs, maar als de chauffeur zijn best doet, geef ik het 1/3de verschil als tip.
Dat is waar wat hierboven geschreven staat.
Thaien willen niet aan Ferang verkopen voor Thaise prijzen.
Dan verkopen ze nog liever niets !!!
Ik wilde twee Thaise kleine tafeltjes kopen. Vraag prijs 10.000 baht.
Na een hele conversatie in mn besteThais mocht ik ze meenemen voor 4.000 baht.
Het zat me toch moet niet lekker. Ik heb een foto gemaakt en naar mijn Thaise
ex schoonzus gewhatsapped. Ik heb haar gevraagd kan je deze kopen voor me
voor 3.000 baht en vanavond even langs brengen bij me thuis.
Om 20.00 kwam ze de tafeltjes brengen en had dus 3.000 baht betaald.
Ongelofelijk maar waar. Ik heb dit eerder op dit blog gelezen. Ze misgunnen
Ferang de goede prijs en vinden dat we meer moeten betalen
Een Thai volgt jouw ogen en gelaatsuitdrukking. Hij ziet aan jouw waar je interesse naar uit gaat. Vraag de prijs van datgene waar je interesse in hebt maar laat verder niets merken . Ga over naar een ander voorwerp en vraagt wederom wat kost dit. Daarna nog een ander voorwerp maar zegt steeds te duur.
Daarna keer je terug naar het voorwerp waar je belangstelling naar uitging. Zo tussen neus en lippen door vraag je wederom de prijs. Je merkt dan dat de prijs aanzienlijhk gezakt is mede omdat je weinig interesse toonde en alles te duur vond.
Meestal werkt dit heel goed. Succes
Het hangt van een paar factoren af hoe je handelt. Een vorm van succes is vriendelijk blijven en zelfs een beetje grappig onderhandelen. In een winkel kun je meestal niet zo goed handelen, op straat vraag je naar de prijs en kunt ongeveer 2/3 daarvan als jouw startprijs noemen. Uiteindelijk zul je ook moeten bedenken dat je niks koopt als je het te duur vindt. Dus als jij 400 baht betaalt, de volgende 300 en de Thai slechts 100 bij een beginprijs van 600, erger je niet. Het was het naar jouw smaak toch 400 baht waard. Je hebt niet te veel of te weinig betaald.
Een andere verkoper legde mij eens uit hoe hij de prijs bepaalde. Hij schatte of vroeg waar zijn klant vandaan kwam. Zo richtte hij de prijs naar de handelswilligheid van zijn klanten. Hij zei dat sommige nationaliteiten meer handelen dan andere. Dus bij Duitsers was de beginprijs vaak lager dan bij een Chinees, echter uiteindelijk betaalden beiden ongeveer evenveel.
En, zoals weer eens zielig werd opgemerkt, betaalt de niet Thai sprekende Farang het meeste. Dit is bijna overal op de wereld zo.
Op de weekend market Bangkok vaak vaste prijzen. Of je hoort no discount ook staat het aangeschreven no discount. Ik heb vaste winkeltjes waar ik mijn poppenhuis spulletjes koop bij veel aankoop krijg ik toch een korting. Of het staat soms aangeschreven bij 5 krijg je er 1 gratis en dat loopt dan op. Laatst kocht ik mini dieren en gaf ze zelfs meer cadeau. Ben je de eerste van de dag dan heb je geluk en wordt soms iets verkocht onder kost prijs en raakt ze met het geld alle waren aan voor geluk?
Klopt ben je de eerste klant van de dag, dan maak je een verkoper extra blij. Aziatische verkopers geloven in het geluk van hun eerst verdiende geld. Jouw aankoop is bepalend voor de rest van de dag en strijken het bundeltje biljetten over alle artikelen in de winkel.
De weekend markt in Bangkok chatuchak is de grot van Ali baba. Vele markten kopen op chatuchak om het dan verder te verkopen. Op chatuchak vind je dus lagere prijzen.
De avondmaalt in Patpong, Bangkok bevoorraadt zich ook op chatuchak.
Ik had op chatuchak kaarsjes gekocht dewelke op Patpong vijf keer duurder werden aangeboden.
De namaak horloges op Patpong worden aangeboden voor 1600 thb en allicht ingekocht in China rond de 400 thb. Ik heb er eentje gekocht aan 800 thb na afdingen tot 1200, vervolgens 1000, dan verder gewandeld en twee uurtjes later op weg naar huis terug voorbij de verkoper gepasseerd en gezegd ik heb slechts 1000 thb over en moet hiervan 200 aan de taxii betalen. Als je de horloge vandaag wilt verkopen kan ik je 800 thb geven, zoniet moet je wachten tot ik terugkom.
Ze was zo verkocht.
Op Patpong is alles veel te duur. Een jurk voor mijn partner werd daar aangeboden voor 400 thb. Ik zei dat ik gelijkaardige jurken voor haar gekocht heb aan 200 thb in Pattaya en 250 thb in Ayutthaia floating market. Hij heeft ze gelijk aan 250 verkocht.
Ik heb op Patpong tevens twee kitsch versierde champagne glazen gekocht om met mijn partner de champagne fles te kraken die ik op Schiphol had aangekocht. Die glazen werden aangeboden voor 300 thb, heb ze gekocht voor 150. Toen ik voorstelde om er zes te kopen aan 500 thb weigerde de verkoopster omdat ze bekende dat ze die in chatuchak aan 150 thb inkocht.
In shopping mals en deftige winkels krijg je wel 10% mits je ernaar vraagt. Dat is net zoals hier bij ons.
Ook is de lokatie van belang. Koop je zijde bij Shinawat Silk in Chiang Mai, dan is dat goedkoper dan bij Shinawat Silk in Bangkok. Je betaalt immers voor het vervoer. Een zijden hemd koop je voor 2000 tot 2900 thb, en indien je een klantenkaart laat opstellen geeft je dat een extra 10% korting op. Heb je maatwerk nodig dan is het werk van de kleermaker gratis ! Maw het hemd paste niet 100%, kleermaker erbij geroepen en twee dagen later een maatwerk klaar.
En zo is het best prettig winkelen…
Her is idd een goede tip om een Thaise mee te nemen voor af te dingen . Kreeg bij aanschaf van een portemonnee bij zelf afdingen 300 bath korting en was al lang blij . Vervolgens ging mijn ( Thaise ) vriendin nog ff kletsen en kreeg er al gauw nog eens 300 bath van de prijs af
Als je de juiste prijs wil betalen koop dan gewoon bij een department store. Trouwens als je ergens de prijs voor betaalt die je er voor over hebt doe je nooit een miskoop moet je maar denken.
Ik heb gemerkt , dat er wel verschillen zijn tussen markt , waar veel touristen komen ,
en markt , waar bijna keen touristen komen – bijvoorbeeld Hua Hin –
ik noem het native market en soms loop ik 20 meter achter mijn vriendin aan
en soms naast haar en dat leuke is , dat ik dan vaak een beter prijs krijg ,
dan zij alleen . Ik heb al heel vaak gehandeld in veel landen en heb veel ervaring.
Altijd lachen , grapjes maken en vriendelijk zijn heft meestal geholpen –
wanneer niet , dan op na de volgende stand .
Maar je heft daar ook vaker stands met fixe prijzen of
zo goedkoop , dat je gewon betaald zonder te handelen….
leven en laten leven
Dat is toch logisch. Het staangeld is op een populaire plaats ook veel hoger, dus moet de verkoper ook meer vragen voor zijn waren
Afdingen moet je ook leren .Heb eens een spijkerbroek gekocht hij vroeg de hoofdprijs 3500 baht,ja zoveel. ik zeg je bent gek .
Toen had ik mijn nederlandse vrouw bij mij ,hij dacht natuurlijk die haal ik wel ff binnen ,maar nee hoor ik was ervaren genoeg ( kom al jaren in thailand ) dat dat veel teveel was ,Heb de spijkerbroek voor 350 bath meegenomen.
“alleen de grote warenhuizen en dure speciaalzaken werken met vaste prijzen “.
Totaal onjuist, heel veel zaken en plekken werken met vaste prijzen, inclusief heel veel kleine zaken en lokale markten.
Als je weet wat je wil kijk eerst op internet naar de winkelprijs. Zo heb je toch al een richting. Niet vergeten farang heeft veeeel geld zo denkt men. Dus zeker starten aan de halve prijs van wat de Thai vraagt. Zorg wel voor een eerlijke prijs en kijk niet direct naar het product dat je wil. Laat interesse blijken naar iets anders en start daar. Laat dan je ogen vallen op het product dat je wil maar zonder erg geïnteresseerd te zijn. De verkoper zal dan al iets lager de prijs geven en start dan maar. Maar een eerlijke prijs geven is belangrijker dan goedkoop. En als je koop gelukt is geef je de verkoper 50 bath dat hij begrijpt dat het niet om geld maar om een eerlijke prijs gaat. Vooral als de persoon meerdere dingen verkoopt die je nodig hebt.
Verdiep je eerst in de prijzen. Vergelijk op diverse lokaties . Op een markt zijn veel kraampjes van dezelfde eigenaar. Staat dus ook familie in deze kraampjes die onderling duidelijk afgesproken hebben wat de bodemprijs is.
Ook in mbk en pantip geldt dit.
Afdingen is geen probleem. Afhankelijk van de hoeveelheden is er vaak ook beter af te dingen.
Er wordt vaak op dit blog gesproken dat de farang meer betaald dan de thai
Dit geldt zeker niet als standaard.
Ik koop meestal onze handel voor de markt. Soms gaan we samen. Echter ik koop goedkoper in dan mijn vriendin.
Wat duidelijk is te merken dat de Thaise chinees respectvoller is dan de Thai. De Thai heeft in zijn hoofd eenmalig een hoge prijs te vragen en dan ook nog hoeveel wil je er. De Thaise chinees of chinese Thai is meer op basis van continuiteit. Ook een prijsverlaging geven ze zelf door. En gewoon eerlijk zaken doen.
Op de markt ding de thai ook af. Onredelijke bedragen bieden.
Ik stuur ze dan vaak weg zodat ze kunnen vergelijken bij de bigC enz. Komen ze later terug en kopen alsnog.
De dames verkopers beginnen hoog. En geven korting. Ik heb een vaste prijs en dat weten onze klanten. Dus dingen de meeste ook niet af.
Zowel in de shop als op de markt weten onze klanten dat we garantie geven en erg goedkoop zijn. Een garantie kaartje wordt standaard gegeven.
We hebben daardoor ook veel klanten als wederverkoper.
We doen ook niet moeilijk als ze iets willen ruilen.
Integenstelling tot veel winkels kunnen ze gewoon alles testen en uitproberen.
Hiermee hebben we veel respect en een uitgebreide vaste klantenkring.
Zowel voor inkoop als verkoop verdien je respect.
In Nederland gebeurt precies hetzelfde De eerste klant geeft de marktman de jatmous, dat brengt mazzel!
Wat een verhalen allemaal.
Dat idee dat het bij de cultuur hoort, dat ken ik nu wel.
Al die mensen, die dol zijn op afdingen, willen we gewoon weinig betalen.
Hopenlijk dingt hun werkgever ook niet af, als ze loon krijgen.
En natuurlijk hoef je midden in het toeristencentrum niet het volle pond te betalen, maar ik gun een verkoper, die de hele dag op strand of straat met zijn spullen leurt, ook wel wat winst.
In Nederland overigens precies hetzelfde: er zijn ook mensen, die bij kleine kledingwinkels afdingen, maar niet bij de Bijenkorf etc. (maar die kleine winkels gaan echt niet zo geweldig, zoals u misschien is opgevallen). Of er wordt afgedongen bij een bouwklus, maar ik hoor nooit iemand, die bij een advocaat van € 200 per uur heeft afgedongen.
Cultuur, spel ? Gewoon zuinigheid .
Dus gun een ander ook wat.
Inderdaad, er is een hemelsbreed verschil tussen afdingen op het strand of de markt, waar het om kleine bedragen gaat en de kleine handelaar tracht zijn gezin van een waardig bestaan te voorzien, en grote aankopen waar veel geld mee gemoeid is.
Voor een vakantieganger die, bij voorkeur, in buisness klasse hier naartoe komt, zonder enig bezwaar 25 euro of meer betaald voor een kleine snack op de luchthaven en bij voorkeur in een 5 sterren hotel met bijhorend 5 sterren restaurant verblijfd, zou het geen bezwaar mogen zijn om de kleine man, af en toe, wat extra te gunnen. Het zou hun mogelijk 100 euro extra kosten!
Zij zijn echter de ergsten ! Driedelige maatpakken met bijpassende hemden en dassen, Rolex horloges, merkhandtassen en dergelijke, ijn geen bezwaar ! Maar de kleine man iets extra gunnen is iets onaanvaardbaars.
Jammerlijke mentaliteid.
Ik had het over bv advocaten in Nederland.
Het stoort me namelijk erg, dat al die verhalen over afdingen (moet je doen, cultuur, dat is een sport etc) altijd ten koste gaan van de kleine man.
Voor ons gaat het over een minimaal bedrag van onze welvaart.
Niet alleen Thaise kooplieden geloven in het geluk van de eerste verkoop op een dag.
Op de Nederlandse markten geldt dit zelfde gevoel.
In het platte Amsterdams is daar zelfs een uitdrukking voor: “Jatmoos’ of ‘Jatmous”.
Het eerste verdiende geld van de dag.
Er wordt/werd vaak op gespuugd, want dan bracht het nog meer geluk.
bieden en niet geaccepteerd gewoon weglopen. Elders proberen. Als men toch wilt leveren aan geboden prijs dan komt men je wel achterna……………………
Nou ’t is eigenlijk heel makkelijk, je gaat naar de dichtstbijzijnde bar en vraagt of één van de dames je een uurtje of zo wil vergezellen en meestal kan dat wel……..kost zo ongeveer tussen de 1000 en 1500 baht en daar komt dan nog een beetje bij voor de bar, tegenwoordig ook al gauw 500 baht moet ik melden.
Zo en dan gaan we gezellig samen naar de markt en je wijst een petje aan dat je eerder voor 400 baht is aangeboden, kijk zeg je tegen de dame ik ga nu even weg en dan probeer jij dat petje voor mij te kopen voor laten we zeggen maximaal 150 baht en je geeft haar 1000 baht mee, zal het vast wel goed komen.
Even later zal ze terugkomen met een stralende glimlach en het gevraagde petje en jullie beiden zullen heel blij zijn……..
Vervolgens laat ze haar nieuwe jeans zien en een paar shirts en een nieuw leuk kort jurkje en ze vraagt of je het leuk vindt nou dat vindt je natuurlijk best wel.
Heb je nog wat geld terug van mijn 1000 baht vraag je ook nog, uiteindelijk ging het om een petje van 150 baht nietwaar…….
No of course not, look what ik allemaal gekocht heb, what you think ik get for nothing hahahaha……..
Oh zeg jij in al je onnozelheid maar je zou toch alleen dat petje voor mij kopen? Oh zegt ze met alweer die stralende glimlach but you give me 1000 baht.
Nou wie kan er tegen zoveel logica opboksen? niemand toch, maar je hebt gewonnen je hebt een petje van 400 baht gekregen voor 150 baht dus jij slimmerik kan toch ongelogen iedereen vertellen dat je toch maar even 250 baht hebt verdiend en daar is geen speld tussen te krijgen.
En die stralende glimlach ach die was er toch bijna gratis bij nietwaar.
Nou dat Thailand en in het bijzonder Bangkok het shopping walhalla is is inmiddels al jaren achterhaald en ik begrijp ook niet dat dit nog steeds met alle macht in ere wordt gehouden. Dit zal ongetwijfeld met de invloed van de toeristische sector te maken hebben. Sterker nog alle grote merken zijn soms zelfs 2 keer zo duur als in Nederland en ook de normale t-shirts zijn op een Nederlandse markt of in de opruiming voor vergelijkbare prijzen te koop en dan veelal voor een betere kwaliteit, uitgezonderd dan de namaak artikelen. Afgelopen week in Bangkok diverse malls en markten bezocht en het is echt zo. Staart u zich dus niet blind op al die mooie praatjes over goedkoop shoppen.
ik ga lekker op vakantie in de Isaan
de tijd dat de kleding echt goedkoop was is voorbij.
in Nederland kan je op dit moment goedkoper en met betere kwaliteit kopen.
ik heb het idee dat in het toeristen gebied de dubbele prijs wordt gehanteerd maar bij ons in de Isaan merk ik er weinig van.
op dit moment sleep ik me voorde familie kapot met de betere en goedkopere kleding uit Nederland
dus afdingen hoeft van mij niet
Ik gun daarentegen de mensen in de Isaan wel iets en ook mijn schoonfamilie. Ik koop geen goedkopere zaken die toch wel in derde wereldlanden gemaakt zijn en met een ecologische voetafdruk terugkomen in uw geval. Dan gun ik het de Thai toch wel. En zoveel verschil zal het niet maken. Een t.shirt op de local market voor 2,5 € of 6 sokken voor 2,5 €. Goedkoper in Europa, misschien(?), kwaliteit beter(?), zeulen met je valiezen om wat uit te sparen? Nee, ik laat de Thai irtske verdienen, niet die grote consortiums.”0
Woon 8 jaar in Azie, afdingen is hier een way of life, Maar ik doe er niet aan mee, voor een kwartje zijn ze zo een half uur bezig. Vind ik zonde van mijn tijd, daar ik alleen ben dus geen plaatselijk schatje die wel de juiste prijs betaald, blijf ik zoveel mogelijk weg van markjes etc….. Als ik iets nodig heb korte broekjes hemdjes koop ik meteen heel veel. Vraag aan de verkoper wat de prijs is, vervolgens zeg ik wat ik betaal en niet ga af afdingen, dus kiezen of delen, Nou dat gaat altijd goed, hij/zij een goede prijs en ik snel klaar>>>
Als de verkoper je een prijs geeft en jij doet een tegenvoorstel, dan ben je in mijn ogen gewoon aan het afdingen, toch??? Of je moet een tegenvoorstel doen waarbij jouw prijs hoger is dan het gevraagde…
Ja, dat lijkt mij ook. En als je meer biedt dan wat er gevraagd wordt heet dat ‘fooi’ geloof ik.
Hoewel ik tegen geen van beide principiële bezwaren heb, is het op de keper beschouwd natuurlijk wel merkwaardig dat je op het ene moment moet bedenken hoeveel je af wilt dingen en even later weer moet bedenken hoeveel fooi je zal geven.
Niet alleen Aziatische marktkooplui geloven in het geluk van de eerste verkoop van de dag.
Ook in Nederland geldt dit bijgeloof.
Sterker nog, de uitdrukking “jatmoos” uit de joodse straattaal is hiervan het bewijs.
Zaken doen in Thailand dwz vaak glimlachen en altijd kalm blijven
Een keer in Bangkok op de Patpong markt voor een collega als kadootje een stropdas met een bepaald thema gekocht. Had er 100 Baht voor betaald, hij vond het een leuke das en vroeg mij of ik bij een volgende reis er tien voor hem wilde kopen. Hij was groepsleider en wilde de leden van zijn team allemaal dezelfde das geven.
Na 3 maanden was ik weer in Bangkok, kwam uit bij het zelfde kraampje en verkoopster, die mij niet scheen te herinneren en nu voor de stropdas maar liefst 1000 Baht vroeg. Vertelde haar dat ik er 10 wilde kopen maar uiteraard niet voor 1000 Baht per stuk. Nadat ik ook zei dat ik er eerder ééntje bij haar had gekocht voor 100 Baht was haar reactie dat dat onmogelijk was. Normaal zou ik zijn vertrokken maar omdat ik mijn collega niet wilde teleurstellen bood ik toch 1000 Baht maar dan voor 10 dassen. Na wat heen en weer gepraat ging zij ‘natuurlijk’ toch akkoord met mijn prijs. Moest echter na een uurtje of wat terug komen omdat zij niet genoeg dassen in voorraad had en de resterende bij haar zus moest halen. Eigenlijk had ik gezien het aantal dassen dat ik kocht een wat lagere prijs kunnen bedingen maar vond het wel goed zo. Met regelmaat zie ik toeristen ellenlange onderhandelingen voeren over een prijsverschil van enkele tientallen Bath’s en daar heb ik sowieso geen zin in, het stuit mij zelfs tegen de borst.