Wat Pho, de tempel van de liggende Boeddha
Wat Pho, of de Tempel van de liggende Boeddha, is de oudste en grootste boeddhistische tempel in Bangkok. Je kan er meer dan 1.000 Boeddhabeelden vinden en het is de thuisbasis van het grootste Boeddhabeeld in Thailand: De Liggende Boeddha (Phra Buddhasaiyas).
De geschiedenis van Wat Pho
Het oorspronkelijke centrum van Bangkok is Rattanakosin Island, een oud district waar de basis werd gelegd voor het huidige Bangkok. In 1782 verhuisde koning Rama I, oftewel Phra Boeddha Yot Fa Chulalok de Grote, van zijn paleis in Thon Buri op de westelijke oever van de Chao Phraya, naar de overkant van de rivier. De verhuizing was het begin van de bouw nieuwe architectonische hoogstandjes en het herstel van vele bezienswaardigheden waaronder paleizen, forten en tempels.
Een van de projecten was de uitbreiding van Wat Phodharam, een klooster uit het Ayutthaya-tijdperk naast het Grand Palace in Bangkok. Door de tempel flink uit te breiden moest het geheel meer aanzien krijgen. In 1788 werd er begonnen met de uitbreiding en restauratie. Het duurde meer dan zeven jaar voordat de werkzaamheden waren afgerond. Daarna werd de naam van de tempel veranderd in Wat Phra Chetuphon Vimonmangklavas. Tijdens het bewind van koning Rama IV werd de naam nogmaals aangepast in Wat Phra Chetuphon Vimonmangklaram. Desondanks werd de tempel door de lokale bevolking aangeduid als Wat Pho.
Hoewel de tempel een erfenis is uit de periode van het bewind van koning Rama I, hebben de troonopvolgers van de Chakri-koningen het belang van de instandhouding van het oorspronkelijk ontwerp onderstreept door zorg te dragen voor het onderhoud van deze Koninklijke tempel.
Omvangrijke restauratie die 16 jaar in beslag nam
Een andere omvangrijke restauratie vond plaats tijdens het bewind van koning Rama III, die opdracht gaf tot een uitbreiding van het complex in zuidelijke en westelijke richting. Het bouwwerk werd in een periode van ruim 16 jaar uitgebreid met de hal waar het wereldberoemde standbeeld van de liggende Boeddha in huist. Tevens werd het complex uitgebreid met de Missakawan Tuin en gebedsruimtes. Wat Pho kon beschikken over een schat aan oude literatuur over de traditionele geneeskunde, en zo ontstond de eerste open universiteit van het Koninkrijk.
De liggende Boeddha, Phra Buddhasaiyas
Naast de historische schatten en de religieuze kunst die je in iedere hoek van de tempel tegenkomt, is Wat Pho vooral beroemd om zijn kolossale standbeeld van de liggende Boeddha oftewel: Phra Buddhasaiyas. De liggende Boeddha is ontworpen tijdens het bewind van koning Rama III. De achtergrond bij het vergulde beeld van 46 meter lang en 15 meter breed, wordt opgesierd door prachtige muurschilderingen.
De voeten van het Boeddha beeld beslaan maar liefst drie bij vijf meter en zijn ingelegd met parelmoer. De afbeelding symboliseert het heelal omringd door 108 symbolen van voorspoed en geluk. Het patroon is een harmonieuze mix van Thaise, Indiase en Chinese religieuze symbolen.
Op het tempel terrein van de Wat Pho vindt je een rij van stenen pagodes gebouwd in traditionele Chinese stijl, die ‘tah’ genoemd word. Wat Pho is tevens beroemd om de gelijknamige massageschool.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
- Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
- Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
- Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
- Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
Kan iemand mij vertellen waar ik het kleinste Boeddhabeeld kan vinden?
De ‘Liggende Boeddha’ is eigenlijk ‘ de ‘Stervende Boeddha’. Thais weten dat wel maar buitenlanders mogen dat niet weten.