Wat gebeurde er met de Spoorweg des Doods?
Japan capituleerde op 15 augustus 1945. Daarmee verloor de Thai-Birma spoorweg, de beruchte Spoorweg des Doods, het doel waarvoor hij oorspronkelijk was gebouwd, namelijk het aanvoeren van troepen en voorraden voor de Japanse troepen in Birma. Het economisch nut van deze verbinding was gering en men wist bijgevolg na de oorlog niet erg duidelijk wat er mee moest gebeuren.
Werken in de marge van de ‘Spoorweg des Doods’
Op 15 augustus aanstaande wordt op de militaire begraafplaatsen van Kanchanaburi en Chungkai weer even stilgestaan bij het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië. De focus ligt daarbij – bijna onvermijdelijk zou ik zeggen – op de tragische lotgevallen van de geallieerde krijgsgevangenen die door de Japanners tot dwangarbeid werden gedwongen bij de aanleg van de infame Thai-Birma spoorweg. Graag sta ik even stil bij wat er, nadat de Spoorweg des Doods op 17 oktober 1943 was opgeleverd, gebeurde met de geallieerde krijgsgevangenen en de romusha, de Aziatische arbeiders die waren ingezet bij dit ambitieuze en tienduizenden mensenlevens kostende project.
