Westerse schrijvers in Bangkok: Joseph Conrad
De Poolse zeeman Teodor Korzeniowski bezocht Bangkok voor het eerst in januari 1888 toen hij officier was bij de Britse koopvaardij. Hij was vanuit de Seaman’s Lodge in Singapore naar de Siamese hoofdstad gestuurd om het bevel over te nemen op de Otago, een roestige bark waarvan de kapitein schielijk was komen te overlijden en het grootste deel van de bemanning met malaria gehospitaliseerd was.
De verfilmde introductie van James Bond in ‘Dr. No’ in 1962 deed het westerse bioscooppubliek kennismaken met een wereld die hun verbeelding prikkelde en bracht hen op exotische plekken waar de meesten toen alleen maar van konden dromen: Jamaica, de Bahama’s, Istanbul, Hong Kong en natuurlijk ook Thailand.
Ik heb op deze blog al geregeld stilgestaan bij westerse schrijvers van allerlei pluimage die om een of andere reden een band hebben of hadden met de Thaise hoofdstad. Velen onder hen hebben er intussen, in tegenstelling tot hun werk, het loodje bij neergelegd en rusten op hun -ongetwijfeld welverdiende -lauweren in het Panthenon der Grote en niet zo Grote Auteurs.
Somerset Maugham (1874-1965), John le Carré (°1931) en Ian Fleming (1908-1964) hebben buiten hun schrijverschap gemeen dat ze allemaal op één of andere manier voor de Britse geheime dienst of militaire veiligheidsdiensten hebben gewerkt, een tijdlang in Bangkok hebben verbleven en over deze stad en Thailand hebben geschreven. Aan Ian Fleming en zijn creatie James Bond heb ik een paar dagen geleden al een artikel op Thailandblog gewijd, dus die laat ik even links liggen.
In 2009 dook in een bekend Antwerps antiquariaat plots een Engelstalig manuscript op voor een nooit gedraaide Emmanuellefilm. U weet wel, de ophefmakende, in de jaren zeventig geproduceerde soft-pornoreeks die de Nederlandse actrice Sylvia Kristel -heel even- wereldberoemd maakte.
