Thailand… om dichterlijk van te worden…
Ik heb in de loop der jaren ondervonden dat wij Farang over het algemeen niet echt vertrouwd zijn met de literatuur, laat staan de poëzie van ons gastland. Expats die zich willen integreren hebben over het algemeen een grondigere kennis over pakweg het lokale aanbod aan voedsel, drank of vrouwen dan aan wat over het algemeen als ‘hogere’ cultuur wordt omschreven.
The South East Asia Write Anthology of Thai Short Stories and Poems. Een bloemlezing uit bekroonde korte verhalen en gedichten. Silkworm Books, Thailand.
Dit gedicht is geschreven tijdens de oktoberrellen van 1973 toen de regering Thanom Kittikachorn gewipt werd. Met ‘onkruid’ wordt bedoeld het onwettig, tiranniek gezag; ‘de kleine slak’ staat voor de vele onbekende mensen die toen in Bangkok hun leven verloren.
De schrijver/dichter Prasatporn Poosusilpadhorn (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร, 1950) is beter bekend onder zijn nom de plume Komtuan/Khomtuan Khantanu (คมทวน คันธนู). Hij heeft er nog meer maar houdt die liever voor zich. In 1983 ontving hij de South East Asia (S.E.A.) Write Award voor zijn werk.
Lezersinzending: ‘Afscheid’
Afscheid…. Misschien dat meerderen zich wel hierin herkennen? Dit gedicht schreef ik als afscheid aan iemand in Thailand die me zeer dierbaar is.
Reizen, ik mis het. Ik mis het zo
Het is waarschijnlijk voor niemand in je familie en vriendenkring een geheim: je mist het reizen. Je mist het reizen naar verre bestemmingen. Enorm zelfs. Een vakantie overslaan. Je wereldreis genoodzaakt moeten staken of annuleren. Zelfs de dromen en plannen voor verre reizen die je komende jaren wilde maken staan voor onbepaalde tijd geparkeerd.
Marianne is stewardess met een grote liefde voor Bangkok en de mensen die daar wonen en schreef tijdens haar “huisarrest” in de hotelkamer het volgende gedicht. Goed om even tot rust te komen in deze woelige tijden……
Coronagedicht voor Thailand
Door Nederland stroomt een golf coronagedichten. De tegelwijsheden, puntige sonnetten en vrije verzen schenken troost, houvast en hoop. „Het komt goed!” Zo begint een in het kader van #NlblijftThuis door Geraldina Metselaar geschreven artikel op de website van het Algemeen Dagblad van vandaag.
De tuinman en de dood
Natuurlijk lees ik alle verhalen en berichten over die duizenden mensen, ook Nederlanders, die in het buitenland gestrand zijn en naar huis willen. Toen ik vanmorgen daarover een bericht las van de voorlopig laatste vlucht van Singapore naar Bangkok waarin een Thai zei: “Als ik moet sterven, dan wel in mijn eigen land” moest ik onwillekeurig denken aan een oud Nederlands gedicht De tuinman en de Dood. Dat ging zo:
Lezersinzending: Gedicht uit het hart
Denk ik aan Nederland in de nacht
Dan denk ik aan al die pracht
Was is ons land toch wondermooi
En maakt het mij toch tot een prooi
Alleen altijd dat pokkenweer
Dat hoeft van mij niet meer
Lezersinzending: Een gedicht
Denk ik aan Nederland in de nacht,
Dan wordt ik om mijn slaap gebracht,
De ogen kan ik niet meer sluiten.
Hete tranen rollen als tuiten
Thaise poëzie geboren uit politieke strijd (1)
In dit artikel aandacht voor een uit het Engels vertaalde Thaise gedichten. Twee ervan zijn van dichteres Chiranan Pitpreecha, een studentenactivist in de roerige jaren zeventig, toen de democratie beweging groeide én vervolgens bloedig werd onderdrukt. Het gedicht ‘De eerste regens’, een kwart eeuw geleden geschreven, gaat over die tijd van hoop en bittere teleurstelling.
Gedicht over gedeeltelijke zonsverduistering in Thailand
Toevallig las ik over de zonsverduistering die op 9 maart te zien zou zijn vanuit Indonesië en de Filippijnen. Uit de schamele informatie die ik kon vinden leidde ik af dat er een kans zou zijn dat we deze ook in Chiang Dao, waar we op dat moment zaten, zouden kunnen waarnemen. Weliswaar niet volledig, maar ook een gedeeltelijke verduistering is de moeite waard.
Thaise verkeersregelaars bij hotels
Onderstaande twee limericks maakte ik naar aanleiding van het verschijnsel verkeersregelaar bij hotels. Ik heb er geen foto bij, maar ze spreken denk ik wel voor zich.
Lezersinzending: Gedichten van Rob (slot)
In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies.
Lezersinzending: Gedichten van Rob (4)
In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies.
Lezersinzending: Gedichten van Rob (3)
In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies.
Lezersinzending: Gedichten van Rob (2)
In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies.
Lezersinzending: Gedichten van Rob
In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies.
Ode aan een Naardsche worst
Martin en zijn collega komen beiden uit families waar bergen kleine surprises en grote gedichten een Sinterklaastraditie zijn. Wederzijds werden dan ook hier in Thailand surprises en gedichten gemaakt. Zo ontstond Ode aan een Naardsche Worst, maar ook als dank voor het meebrengen uit Nederland.