Betelnoot kauwen op het Thaise platteland
Wie wel eens op het Thaise platteland (Isaan) of bij de bergvolkeren (Hilltribes) is geweest zal het wel gezien hebben. Vrouwen en ook mannen die kauwen op een roodachtig goedje: betelnoot.
Van betelnoten, de dingen die voorbij gaan
Rat Burana, een vredig district in het zuidwesten van Bangkok, was in de negentiende eeuw beroemd om de betelnoten die er vandaan kwamen. Maar sinds de vorige eeuw loopt het gebruik terug. De enige die nu nog in Rat Burana betelnoten verbouwt, is de 63-jarige voormalig dorpshoofdman Sant Ketthongruang.
De gevaren van de betelnoot
Reizend door het uiterste noorden van Thailand maakte ik de bij dit verhaal afgebeelde foto van een van de dames behorende tot de Akha bergstam. Haar vuurrode lippen en rode mond inspireerden mij tot een verhaal.
De laatste betelkauwers
Het zou een titel van een boek van W.F. Hermans of Jan Wolkers kunnen zijn, maar het is dat niet… Mijn intussen al lang overleden schoonmoeder, een Isaanse met Khmer-roots, was er één: een betelkauwster. Met het uitsterven van haar generatie komt er wellicht een definitief einde aan het betelkauwen, een gebruik dat aantoonbaar bijna 5.000 jaar lang werd beoefend in Zuidoost-Azië.
Vraag over een betelnoot set
Op dit blog zijn in de loop der tijd verschillende verhalen verschenen omtrent het kauwen van de betelnoot. Op een veiling in Nederland kwam ik zeer onlangs een driedelige Birmaanse zilveren betelnoot set tegen. Moet naar mijn mening toch aan een zeer welgesteld persoon hebben toebehoord.
