Eerlijk is eerlijk, toen ik redelijk onbevangen kennis maakte met Thailand werd ik verliefd op het land. Hoewel liefde blind maakt, ben ik toch blij dat ik lenzen draag en alles nog redelijk helder zag. Voor mij geen emigratieplannen, nu niet en waarschijnlijk nooit niet.
Thailand is een fantastisch land om er te overwinteren of te genieten van een prachtige vakantie, maar daar blijft het dan ook bij, althans voor mij.
Inmiddels blijkt uit gesprekken met Nederlanders die naar Thailand zijn vertrokken, dat het bij een aantal toch wel zwaar tegenvalt en zij eigenlijk wel spijt hebben van hun keuze destijds. Zij berusten desondanks in hun lot omdat ze zeggen niet meer terug te kunnen. Het enthousiasme voor het Thailand is inmiddels wel omgeslagen in cynisme. Ze worden zwartgallig en doen niets anders dan afgeven op het land.
Zelf denk ik dat het komt omdat veel mannelijke emigranten niet specifiek voor Thailand hebben gekozen. Dat zeggen ze wel maar het is veelal een drogreden. De meeste verhuizen naar Thailand om een relatie. Wanneer je een relatie aangaat met een Thaise vrouw (of man) die niet in Nederland wil of kan wonen dan zit er niets anders op om maar naar Thailand te verhuizen. Het land krijg je er dan als cadeau bij.
Hoewel de liefde voor de partner en het samenzijn veel goed maakt, verkijkt men zich toch op de grote verschillen. Er is een taalbarrière, een andere cultuur, corruptie, veel dwingende regels voor buitenlanders en discriminatie (je blijft immers een buitenlander).
En laten we eerlijk zijn. Ken jij Nederlanders die volledig zijn geïntegreerd in de Thaise maatschappij? Nou, ik niet.
Vreemd genoeg zitten een aantal daarom min of meer gevangen in Thailand. Ze kunnen niet terug naar Nederland omdat ze alle schepen achter zich hebben verbrand. Er over praten met andere expats is ook moeilijk. Er rust een taboe op dit onderwerp.
Zeker wanneer je al wat ouder bent is de stap om terug te keren naar je vaderland enorm. Sommigen hebben er de energie niet voor, anderen het geld niet. Iemand zei tegen mij: Ik heb bijna al mijn spaargeld in een huis zitten wat op naam van mijn Thaise vrouw staat. Zij wil niet mij mee naar Nederland, wat moet ik dan?”.
Terugkeren naar Nederland is naar mijn mening dan ook lastiger dan emigreren naar Thailand. Vertrek je, dan wordt je gezien als een avonturier die zijn dromen najaagt. Kom je terug dan ben je toch een soort loser die een illusie armer is (wat natuurlijk onterecht is).
De stelling van vandaag is dan ook dat terugkeren naar Nederland veel moeilijker is dan vertrekken. Hoe denk jij daar over?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid15 december 2024Krachttraining houdt je lichaam jonger op celniveau
Gezondheid6 december 2024‘In zes weken je oude bloedvaten 20 jaar jonger met Q10’
Gezondheid4 december 2024Blijf gezond en vitaal na je 60e met de juiste supplementen
Gezondheid2 december 2024De verborgen risico’s van MSG in Thaise gerechten
Ik heb het al eerder aangegeven op deze site en weet dat er meerdere Nederlanders zijn die hier niet gelukkig zijn en eigenlijk wel terug willen. Dat kan ook niet anders want het heeft alles te maken met de basis waarop je emigreert en wat er zich vervolgens afspeelt in Thailand. Ben je voldoende voorbereid, ken je jezelf wel goed genoeg om deze stap te doen en wat krijg je op je pad als je hier al vertoefd. Het leven staat niet stil en verandert telkens. Maatregelen door de regering in Nederland en Europa en andere instanties genomen, hebben grote invloed op je positie in Thailand. Kan je accepteren dat er op bepaalde gebieden totaal anders gereageerd wordt in Thailand. Enfin ik kan nog wel even doorgaan. Het mooiste zou zijn volgens mij om half- half te doen. Zo’n zes of 8 maanden naar Thailand in de koude periode van Nederland en dan weer bijtanken in Nederland in de zomer. Dit is niet een ieder gegeven en heeft natuurlijk alles met financiën van doen. Een realistische kijk op het leven is toch altijd het beste en de bril in een kleur roze moet men zeker niet op gaan zetten.
De basis waarop je emigreert is voor iedereen anders.
Hier heb je wat en daar laat je wat.
Zelf zou ik niet meer terug kunnen naar Nederland en niet vanwege geld maar vanwege klimaat.
Dat was en is mijn basis om naar Thailand te gaan.
Het is een optelsom van plussen en minnen en zolang het een plus blijft kan je hier tevreden leven.
Dat er heel veel naar Thailand emigreren op een smalle basis en dat daarna de minnen groter worden als de plussen verbaasd me niets.
Op vakantie de roze bril op en de werkelijkheid is vaak anders want op vakantie leer je een land en bewoners niet kennen,
Zelf heb ik na 6 jaar lang 8 maanden Thailand en 4 maanden Nederland uiteindelijk de knoop doorgehakt
om hier te gaan wonen en tot op heden heb ik daar geen spijt van.
In tegendeel ik had het veel eerder moeten doen.
Zou ik terug willen naar Nederland?
Nee niet echt, maar zeg nooit nooit.
Laten we niet vergeten dat iedereen verschillende omstandigheden en redenen hebben om wel of niet te emigreren.
Ik ben helemaal eens met je dat je als je voor vakantie komt een land altijd anders is als dat je er voor langere tijd verblijft. Ik denk zoals jij het hebt gedaan goed is om eerst een land te leren kennen en dan pas een beslissing te nemen die zo belangrijk is.
De ” nagel op de kop ” Martin *****
Alles hangt inderdaad af van de basis waarop je immigreert ( = de redenen ).
Wegen die door voor het land waar je verblijft ( = woont ) , dan is de keuze niet zo moeilijk te maken.
Je raakt na enige tijd ook meer betrokken bij de actualiteit & het sociale – en politieke leven … en dus moet ik toch ook vaak ” slikken ” ( lees ” mij beheersen ” ).
Het gedrag van de Thais in het dagdagelijks verkeer irriteert mij mateloos ( ik rij zo’n 30.000km/jaar met de auto & fiets ook dagelijks )
Politiek ” onmondig ” zijn is ook voor mij erg frustrerend.
” Vrijheid van meningsuiting ” … neen dus … zeker nu niet na de ” Coup” !
De corruptie en het arrogante gedrag van de ” elite ” is vaak een doorn in het oog .
Opstaan onder een laag wolkendek dat mijn humeur verpestte … dat is gelukkig verleden tijd … en dat is een ENORM pluspunt , niet ?
De beleefdheid van de Thais , en hun hoge eisen op vlak van kledij & hygiene … een verademing na 15 jaar Afrika :)))
Groeten :)))
Jacques dat is precies wat ik doe ..ik woon en leef 10 maanden per jaar in Thailand ( al jaren uitgeschreven uit Nederland) en ga 2 maanden per jaar naar Nederland alwaar ik nog een koophuis heb …ik heb op deze manier absoluut geen probleem om terug te keren naar Holland of eventueel te blijven in Thailand ….zo lang ik me goed voel blijf ik in Thailand aan de andere kant voel ik er weinig voor als demente of Alzheimer patiënt of iets dergelijks in Thailand te wonen..mocht me dat overkomen voel ik me wel meer thuis in Nederland…dus om de stelling te volgen ..absoluut niet moeilijker om terug te keren naar Nederland ..in mijn geval was vestigen in Thailand moeilijker
Piet
Het mooiste zou zijn volgens mij om half- half te doen. Zo’n zes of 8 maanden naar Thailand in de koude periode van Nederland en dan weer bijtanken in Nederland in de zomer.
Rooie Rob doet wat Jacques zegt in bovengenoemde alinea al een jaar of acht (heeft wel eens overwogen naar Thailand te emigreren), 3 maanden NL / 3 maanden Thailand. De laatste jaren samen met zijn Thaise vrouw, die is inmiddels zo ingeburgerd in NL, dat zij heeft besloten (niet Rooie Rob) dat haar/ons domicilie-adres nu NL is geworden (alles is reeds geregeld). Beslist niet om financiële redenen, integendeel!
Inderdaad als je het geluk hebt, zoals ik, om 4 maanden in Thailand te wonen (Nederlandse wintertijd) en 8 in Nederland ben je bevoorrecht temeer daar mijn Thaise vriendin een verblijfsvergunning heeft en zich in Nederland ook prima vermaakt.
Als ik in Thailand ben en contact heb met expats valt het me op dat er zoveel wordt afgegeven op Thailand. Ik begreep dan ook niet waarom die mensen hier blijven.
Na dit stukje gelezen te hebben is me dat wat duidelijker geworden. Ik ken mensen die wel de knoop hebben doorgehakt. Ze moeten nu van de bijstand leven maar met een beetje goede wil is dat te doen.
Dus mensen als je echt ongelukkig bent daar hak de knoop door en kom terug.
Beste TOG, Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb ook altijd zoveel “Farang” horen afgeven op Thailand maar heeft iemand hun gedwongen om naar Thailand te gaan? Heeft een van alle Thaise regeringen hun ooit uitgenodigd? Gaat Thailand naar de knoppen als wij er niet meer zouden zijn?
Ik heb besloten dat ik beter af ben in Thailand dan in Nederland en ik ben degene die mij aan hoort te passen aan het cultuur verschil, waarden en normen, regels en wetten, corruptie en criminalitiet is overal en in Thailand heb je volgens mij minder te maken met discriminatie. Het ‘ Nederlandse volk’ zoals ik het van 25 jaar eerder kende, is niet meer te vinden. Nederland is Nederland niet meer zoals het was. Het is de ‘EU’ die het meeste bepalen. Nederlanders kunnen zelf steeds minder bepalen en beinvloeden.
Ik krijg binnenkort mijn pensioen en dacht even, waarom concentreer ik mij alleen op Thailand? Ik zou overal kunnen wonen en ben gaan vergelijken, alle voormalige Nederlandse Kolonien, Landen rond Thailand etc. maar alles wel overwogen te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat Thailand niet ‘perfect’ is maar toch ver uit de beste optie om met een bescheiden inkomen toch redelijk comfortable te leven en gelukkig te worden.
Helemaal met je eens Rien, je spreekt recht uit mijn hart omdat k er precies hetzelfde over denk. Thailand is nderdaad zeker niet perfect maar ik kan iedereen verzekeren dat ook Nederland heel erg veranderd is de laatste decenia. Maar iedereen moet zijn/haar eigen keuze maken en valt Thailand echt zo tegen, en heb je persoonlijk grote problemen met de situaties in dit land dan is de weg terug naar Nederland altijd een optie. Ik persoonlijk vindt het nog steeds fantastisch dat ik in Thailand mag en kan leven en heb geennplannen om hier verandering in te brengen.
Ik ga intussen al een 15 tal jaren zeer regelmatig naar Thailand, soms viermaal per jaar en heb intussen dus wel een realistische kijk. Die had ik de eerste jaren niet. Toen wou ik liefst permanent in Thailand verblijven. Dat is intussen aardug bij gestuurd. Ik ga er nog steeds graag naartoe maar ik ga (bijna) even graag weer terug. Wat ik intussen zeker weet, is dat ik niet permanent in Thailand zou willen wonen. Een deel van de wintermaanden in Thailand en de rest van het jaar in Europa, lijkt mij de ideale situatie. Dat is het in elk geval voor mij toch.
Als je echt terug wil moet dat toch kunnen . Ik laat hier wel het emotionele buiten beschouwing met betrekking tot een eventuele relatie.
Het geldelijke zou geen probleem mogen zijn , aangezien je om hier wetttelijk te verblijven bvb als gepensioneerde je over 400 000 / 800 000 spaargeld of gelijkwaardig aan inkomen moet hebben . Dan is toch enkel een goede terugkeerplanning van tel .
Mijn inzicht is gebaseerd op Belgie , waar je onmiddelijk terug in je sociale rechten hersteld bent vanaf je je voet op Belgische bodem zet , inclusief ziektewet .
Grootste probleem zou ik noemen het vinden van een woning dit vanuit Thailand , alhoewel internet bestaat toch denk ik zo maar …of niet ?
Ikzelf alhoewel tevreden hier in Thailand , heb mij voorgenomen om als ik ooit de leeftijd van 70 jaar bereik , part time Belgie En Thailand te doen , met terug inschrijving in Belgie , dit om
A) vanaf 70 jaar stoppen de Thaise hospitalisatie verzekeringen , of worden onbetaalbaar naar mijn bevinding , als Belgische inwoner val ik dan terug in de mutualiteit (ziekte wet voor NL’rs) en kan ik Als tourist (dat ben ik dan weer ) genieten van verzekerd te zijn in Thailand voor een max . opname in ziekenhuis van 3 maand per jaar(Eurocross.) .tegen de simpele mutualiteits kost van 70 euro momenteel …
Wel kost mij dat dan 2 ticketjes per jaar om in Thailand 6 maand te zijn (of meer , aangezienwij Belgen 1 jaar weg mogen naar buitenland zonder afgeschreven te worden qua adres, wel even melden bij bevolkingsdienst vooraf.
B) ik er niet mag aan denken dat ik hier in hospitaal in een ellendige eindfase van mijn leven geen euthanasia kan bekomen vanwege het Budhisme …dit niet toestaat .
C) Geen gezondheidsproblemen hebbende , realiseer ik me wel dat met ouder wordende deze ongetwijfeld in mindere of meerder mate gaan komen ….. een oude auto moet toch ook regelmatige naar de technische controle ….. dus daar zijn wij dan ook aan toe, en dan is beste keus voor mij Belgie, en Thailand voor het gaan genieten …..als part-time tourist part-time expatt voor 2 keer Eva economy ticket /jaar , mooi toch ..
Mensen plan vooraleer je emigreert
U bent wel erg optimistisch over terug kunnen keren met een vermogen van 400.000 Baht.
Als je al een woning kunt vinden.
Je moet terugvliegen, misschien samen met partner en kinderen.
Je moet misschien goederen terugsturen.
Dan heb je als je terug bent misschien wel een huis op je staan wachten, maar daar staat waarschijnlijk helemaal niets in.
Via de kringloopwinkels kun je misschien nog redelijk voordelig aan wat meubilair komen, maar gordijnen zul je waarschijlik moeten laten maken en ook de vloerbedekking.
Ik vermoed dat die 400.000 Baht daarvoor niet genoeg zal zijn.
Niet echt een prettig vooruitzicht lijkt me.
Beste Jacques,
Het lijkt me een verhaal over landgenoten die berooid overwegen wat het beste is. Waarschijnlijk hebben ze toch een inkomen in Thailand of ontvangen het vanuit Nederland? Ik ben in 2011 gedwongen terug moeten keren omdat ik werd afgeperst. Mijn 3 kinderen die ik 13 jaar alleen had opgevoed na van hun gokkende moeder te zijn gescheiden, waren inmiddels volwassen (genoeg) en mijn oude moedertje in Nederland zei me zo eenzaam te zijn…. Ik had een eigen bedrijfje in Thailand wat ik had verlaten omdat ik daar problemen had gekregen met slechte mensen. Ik had dus geen inkomsten en was net 60 jaar geworden. Na overleg met mijn kinderen besloot ik om naar Nederland terug te keren. Ik had tijdens de scheiding al alles verloren en het huis was door de ex-schoonfamilie door gokken al kwijtgeraakt. Door de kinderen alleen op te voeden met inkomsten die ik in Thailand moest generen, had ik geen kans gezien om wat te sparen. Mijn auto stond op naam van mijn dochter. Ik mocht maar 20 kg bagage mee nemen. De oude laptop van mijn zoon ging mee, ik liet mijn laatste geld, al mijn foto albums en veel ander persoonlijke bezittingen achter, nam een oud mobieltje mee en net genoeg geld om de reis te kunnen betalen.
ik zou dus in Nederland ‘dakloos’ zijn en zonder inkomen! Na aankomst op Schiphol had ik net genoeg geld om een nieuwe SIM-card en wat beltegoed in mijn mobieltje te doen. Ik zou met de Schipholtaxi naar mijn moeder in Brabant hebben kunnen gaan en zij zou de kosten voor haar rekening hebben genomen maar ik wou haar niet belasten en ook geen inbreuk doen op haar Sociale leventje inclusief geroddel over mij als berooide armoedzaaier met hangende pootjes op oude leeftijd terug gekeerd.
Ik had dus geen geld en liep naar het kantoortje van het leger Des Heils op de gure zaterdagmiddag rond 14.00 wat nog geopend moest zijn. ik had geen jas en het was koud en ik vond het kantoor onder een viaduct verstopt met luiken en deuren op slot! Ik ging terug naar de aankomsthal naar de Informatiebalie. Het was heel stil op Schiphol dus kreeg ik de kans om mijn verhaal te doen. Ze gingen voor mij bellen en vonden op de 1ste verdieping een Pastor die naar mij toe zou komen. Hij was erg vriendelijk en stond op het punt om naar huis te gaan maar nam me even mee naar zijn kantoor. Hij vroeg waar ik het laatst had gewoond in Nederland maar in die omgeving was niemand te bereiken of er was geen plaats voor mij. Uiteindelijk had hij contact met de Nachtopvang voor daklozen in Venlo en die zeiden dat ik maar moest komen. Ik kreeg van die vriendelijke pastor 50 Euro en kon een treinkaartje naar Venlo kopen. Ik heb uren al lopend met mijn bagage de nachtopvang eindelijk gevonden en heb daar overnacht (dat is een ander verhaal)
Ik had de instelling van, ik ben Nederlander en heb ook mijn rechten. Ik was 39 toen ik naar Thailand vertrok. Op de 1ste maandagmorgen ging ik naar de plaatselijke Gemeente winkel om mij in te schrijven en een post adres te krijgen. Er ging van alles fout en het duurde ongeveer 2 maanden voordat ik een uitkering had en een kamer kon gaan zoeken. De Gemeente betaalde wel mijn overnachtingen bij de Nachtopvang. Ik heb als ex-sociaal werker met een HBO-iw diploma even ervaring kunnen opdoen in een weinig atractieve omgeving maar ik overleefde. Van een kamer zat ik vrij snel in een leuke woning,. Ik heb een hartinfarct gehad, versleten nek-en ruggewervels staken hun kop op (het koude weer!). Ik was zonder medicatie terug gekomen naar Nederland en 1 jaar later zat ik vol met medicijnen. Ik herkende Nederland niet meer en kon mij niet meer identificeren met de gemiddelde Nederlander. Mijn huisarts heeft me geholpen om goed te herstellen, ik heb mijn AOW en pensioen goed in orde kunnen krijgen en ik hunker om zo snel als ik mijn pensioen ga ontvangen, ik weer terug kan gaan naar Thailand. Ik zit hier nu nog in een leuke woning, vlak bij winkels, leuk ingericht, alle gemakken. De laatste tijd heb ik mij een beetje onttrokken aan de buitenwereld. Ik ben het type die gemakkelijk contact maakt, dat is geen probleem maar ik weet dat ik ga en afscheid nemen vindt ik altijd pijnlijk, daarom ben ik hier geen relaties meer aan gegaan. Mijn 88 jarige moeder heeft een ‘nieuwe’ vriend en is niet meer eenzaam. Mijn dochters in Thailand missen mij en ik heb online een vriendin leren kennen die ook op mij wacht. Ik ben in Thailand onafhankelijk met mijn auto, mijn vaste inkomen, ik spreek de taal goed genoeg en ken Thailand op mijn duimpje. Ik kan gaan wonen waar ik wil en weet wat ik te besteden heb. Ik kan de plek gaan opzoeken waar ik het beste gevoel heb en daar weer een sociaal leven met of zonder mijn 2 lieve dochters op te bouwen. Het is dus voor mij gemakkelijk om weer terug te gaan naar Thailand. Eigenlijk ga ik weer naar huis! Mijn huisarts zegt dat mijn kleine kwaaltjes waarover ik hem sprak, in Thailand heel snel genezen zullen zijn ha, ha… ik heb me middels het Thailandblog op de hoogte kunnen houden over Thailand en weet wat mij te wachten staat. Het is in elk geval altijd beter (voor mij) dan in Nederland waar ik nu 5 jaar ben geweest maar 15 jaar ouder ben geworden.
Beste Rien,
Je hebt het nodige meegemaakt en ervaring opgedaan en kennis van jezelf en als dit is wat je hart je ingeeft en je verstand dit ondersteund dan is het een weloverwogen keuze en wens ik je het allerbeste in de toekomst in Thailand.
Wat is Nederland toch een fantastisch land. Met 39 jaar vertrokken naar dat fantastische Thailand. Na heel wat jaren berooid weer terug naar het moederland. Pas na 2 maanden (wat een schande!) krijg je eindelijk een uitkering en een huis. Hartinfarct, versleten nek- en rugwervels opgelopen in dat koude Nederland en een arts die je fantastisch helpt. Wie dat allemaal heeft betaald? Ja, de belastingbetaler in Nederland waartoe ook ik behoor. Vijftien jaar ouder geworden in dat verschrikkelijke Nederland, man wat heb jij het toch moeilijk gehad. Ben heel erg blij voor jou dat je weer naar Thailand terug kunt en hoop van harte dat je nooit meer naar dat afgrijselijke koude klimaat hoeft terug te keren. Wellicht kun je de Thaise nationaliteit aanvragen want dan heb je als 60-jarige recht op maar liefst 600 baht per maand. Heel veel succes en geluk in Thailand gewenst. Hier in Nederland gaan wij gebukt onder een afgrijselijk klimaat en leven met versleten ledematen verder en betalen heel braaf veel belasting om elders aan de grond geraakte landgenoten met liefde in het moederland op te vangen en te steunen.
Moderator: niet chatten svp.
Hallo Rien, een mooi en eerlijk verhaal. Moedig zoals jij de realiteit aanvaard, maar dat is dan ook de enige uitweg naar verbetering. Je onderdompelen in de slachtofferrol van de omstandigheden help niets en nooit. Ik wens dat anderen in soortgelijke omstandigheden ook de moed en kracht hebben om te handelen en te gaan, i.p.v. passief te verkommeren en zich tegenover een ieder te beklagen over hun lot.
Chapeau man, nog veel mooie jaren in Thailand. Gr. Paul
Circa 11 jaar geleden heb ik ook overwogen om terug te gaan naar Nederland.Bij een bezoek aan Nederland heb ik alles op een rijtje gezet. Het leek mij erg moeilijk en nog moeilijker te verteren voor mijn Thaise partner, die hier haar kinderen en kleinkinderen had.
Toen heb ik besloten te blijven en nu kan ik niet anders concluderen dan, dat het een goede beslissing is geweest. Als ik nu af en toe even naar Nederland ga, dan wil ik weer snel terug naar Thailand.
Beste mensen,
ik woon dan wel in Laos, maar wil toch reageren. Wij hebben in 2010 de keuze gemaakt om naar Laos te emigreren./ Mijn vrouw was daarvoor 5 jaar in nederland en spreekt goed Nederlands,had een baan. Ik kon vervroegd stoppen met werken d,.m.v. een regeling. die mij tot mijn pre pensioen voldoende geld gaf om in laos van te leven.
Ik dacht alles goed op een rijtje gezet te hebben. Alles financieel goed doorgecalculeerd enz.enz. DAN komt er een situatie dat de Thai Bath *( en ook de Lao Kip ) een stuk minder waard wordt t.o.v. de Euro,. Ik betaal in Nederland over mijn gehele inkomen belasting ( er is geen belastingverdrag met Laos) en die ging in die periode ook fors omhoog. Dus… netto minder te besteden,. Een gedeelte had ik in gecalculeerd maar zeker niet alles. En nu komt het…….
We hebben een zoon van nu 6 jaar,. We willen hem een goede zo niet de beste voorbereiding geven op zijn toekomst. Er komt per slot van rekening toch een tijd dat wij niet meer voor hem kunnen zorgen en dan is het nattuurijk fijn voor hem als hij een goede baan met dito inkomen heeft. En daar knelt het nu……..
Waar wij wonen is eigenlijk geen echt goede school. ( hij zit nu op de beste school die hier is ) DAT is nu voor ons de reden om te overwegen terug te keren naar Nederland. ( of eventueel te verhuizen naar Vientiane de hoofdstad van Laos met een aantal internationale scholen) Voor mij en mijn vrouw hoeft het niet maar voor onze zoon denk ik dat het het beste is als we naar Nederland terug gaan,. Hij heeft daar veel meer mogelijkheden dan in Laos ( en denk ik ook in Thailand)
Veel farangs hebben voorheen met hun Thaivrouw in Europa gewoont,en waren meestal de belangrijkste persoon waarmee dingen besproken werden. Hoewel men het woord afhankelijkheid niet graag hoort, was de farang echtgenoot meestal de enigste persoon waarmee lief en leed gedeeld werd. Afgezien van misschien een paar vriendinnen,werd vaak veel ondernomen met de echtgenoot. Veel farangs,waarbij ik niet generaliseren wil,gaan er vanuit,dat dit zelfde leventje zich in Thailand gaat voortzetten,en merken op eens dat ze nu plotseling in een geheel andere Liga spelen. De Thaise echtgenoot voelt zich minder afhankelijk omdat ze zich bewegen kan op bekent terrein,en zal daarom steeds meer te vinden zijn bij haar familie of vrienden die zij van vroeger reeds kende. De farang komt nu in de zelde positie,als zijn Thaivrouw voorheen in Europa,en is eigenlijk,als hij zijn wereldje niet steeds kleiner wil laten worden, verplicht om Thai te leren. Verder gaat hij niet zelden steeds meer het verschil zien in het vertrouwde thuisland, en zijn nieuwe omgeving in Thailand,en merkt dat permanent wonen iets anders is als vakantie houden. Het verschil in de verkeers veiligheid,het ontbreken van een werkelijke democratie,de hoge ziekenverzekeringen,en het besef dat men alleen een gast is,met erg weinig rechten,en meestal alleen plichten,geven mij geen lekker gevoel,om hiervoor alle schepen achter mij te verbranden. Een 50/50 oplossing waarbij men zich bijv. in de wintertijd kan ophouden in Thailand,en de zomertijd in Europa, zijn voor mij persoonlijk een betere optie. Ik ken veel expats die eerlijk zijn en toegeven,dat ze zich hun nieuwe leven anders hebben voorgesteld,hoewel er ook velen zijn die alles goed vinden,en niets anders meer willen. Helaas zitten onder deze laatste groep ook velen,die alles proberen goed te praten zodat niemand op de gedachten komt dat ze eigenlijk een fout gemaakt hebben.
Ik ben ruim 10 jaar geleden ook naar Thailand verhuist ivm de liefde,ben na 10 jaar weer in nl gaan wonen en dit is het beste wat ik de afgelopen 10 jaar heb gedaan.Thailand is leuk voor een lange vakantie of op 50/50 basis maar je schepen verbranden en er te blijven raad ik niemand aan.
Het hangt voor een groot deel af van de financiële mogelijkheden. Voor de kosten van de boodschappen in Nederland hoef je niet bang te zijn. Wat voorbeelden (ok, aanbiedingen, maar die zijn er elke week) : Een kilo prima varkensfricandeau: € 6.99, krat Heineken € 8.98 (=15 baht per flesje), 10 eieren voor € 1.49, allemaal goedkoper dan in Thailand. Sigaretten ligt iets anders….
De problemen zitten meer in het vinden van een betaalbare huurwoning, als je geen geld hebt om iets te kopen, de belastingen en gemeentelijke heffingen, vastrechten van nutsbedrijven, basisverzekering + eigen risico waar je vanaf 1 januari buiten europa geen beroep meer op kunt doen terwijl je wel premie moet betalen, evt. kosten van een auto (m.n. Verzekering, belasting, apk, onderhoud, bekeuringen, parkeergelden), relatief hoge internet en kabel en telefoonkosten, grotere behoefte aan (duurdere) kleding en schoeisel, de hoge rekening die ‘een dagje uit’ oplevert, om nog maar te zwijgen over een nachtje uit.
Het gevolg is dat velen die niet over een opgebouwd kapitaaltje of een riant vast inkomen beschikken, na remigratie weer net zo ‘gevangen’ zitten in Nederland als ze in Thailand zaten. En hoewel je natuurlijk maling aan de reactie van je ‘buren’ moet hebben, wordt het wel wat beschamend als je niet eens meer drie weken naar Thailand op vakantie kunt.
De verleiding is dan groot om er toch maar voor te kiezen om in Thailand te blijven.
En dan hoor je vaak zeggen dat bij een Thai alles om geld draait………..
Mensen die voor langere tijd in het buitenland verbleven en dan terugkeren naar het land van origine kunnen te maken krijgen met behalve de practische problemen zoals huisvesting ook problemen krijgen met weer wennen aan de waarden/normen van het huisland want die veranderen ook waardoor je denkt thuis te komen maar je weer moet herintegreren in je land van herkomst.
Een interessante stelling en ik denk dat hij juist is. Voor mij wel althans.
Volgend jaar vertrekken mijn zoon en ik naar Nederland. Dat heeft vooral met de toekomst van mijn zoon te maken maar ook, in mindere mate, met mijn ongenoegen over de richting waarin dit land zich beweegt.
Toen ik 15 jaar geleden in Thailand kwam wonen was dat prettig: een nieuwe uitdaging. Ik vond alles even mooi. Ik stortte mij op de taal, leerde over de geschiedenis van Thailand en deed veel vrijwilligers-en liefdadigheidswerk. Ik sloot Thailand in mijn hart.
Sindsdien, en vooral in de laatste vijf jaar, realiseerde ik me steeds meer dat Thailand niet het paradijs is waar ik het destijds voor hield, sterker nog, dat het een uiterst duistere kant heeft. De Thais zelf hebben daar het meeste last van.
Mijn zoon beseft terdege dat hij nooit voor een volle Thai zal worden aangezien en dat veel carriere mogelijkheden voor hem gesloten zijn. Hij wil niet alleen om zijn witte huidje in de entertainment industrie.
De terugkeer naar Nederland voelt dan ook als een kleine nederlaag. Ik heb geen hekel aan Nederland. Maar het is niet nieuw of spannend om terug te keren. Ik zie erg op tegen al het geregel: de verhuizing zelf (wat doe ik met al mijn boeken?), een huis huren en inrichten, nieuwe vrienden maken etc. etc.
Het is moeilijk terug te keren. Ik weet dat het de juiste beslissing is maar het doet wel pijn. Ik zal de gewone Thai missen, de natuur en het eten. Partir, c’est mourir un peu.
Ik heb nooit goed kunnen begrijpen dat mensen verhuizen naar een land waar je als buitenlander geen enkel recht hebt, in dit geval Thailand. Met de junta is het ook nog eens gedaan met de mensenrechten.
Je kan niet eens formeel naar Thailand emigreren want je wordt nooit permanent bewoner van het land. Je moet je om de 90 dagen melden en dan mag je weer even blijven (als je aan de voorwaarden voldoet). In Nederland moeten sommige criminelen zich op dezelfde wijze melden. Je mag geen grond kopen, je moet dubbel betalen bij attracties. Geen sociale voorzieningen. Je mag niet werken, niet stemmen, je mag helemaal niets in Thailand op geld uitgeven na. Je bent daar als buitenlander een tweederangs burger.
Nogmaals, een fantastisch land voor een tijdelijk verblijf en ik heb er mijn lieve vriendin ontmoet, maar er wonen….dat is toch andere koek.
Als je terug gaat naar Nederland is dat idd een hoop gedoe. Ik snap dat je daar tegen op ziet. Ben benieuwd hoe het je zoon zal vergaan in Nederland. Mocht hij niet kunnen wennen dan heb je weer een ander probleem. Dan weer terug naar Thailand…?
Mijn zoon heeft beloofd na een jaar in Nederland, dat land van mest en mist, een verslag te schrijven over zijn ervaringen om dat te plaatsen op thailandblog en mischien ook elders. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij al spoorslags naar Thailand is terug gekeerd…
Ik wil nu al opmerken dat hij schrijft als persoon en niet als Thai of Nederlander. Opmerkingen als ‘hij schrijft met een Thaise of Westerse bril op’ worden niet gewaardeerd.
Hier is hij een allochtone Thai en in Nederland een allochtone Nederlander. Wat word ik moe van al dat soort onderscheidingen……
Chander geeft de beste voorbeelden……
Moderator: Niet chatten svp.
Uw zoon zal ook nooit voor een volle Nederlander worden aangezien, en als hij over voldoende andere capaciteiten beschikt kan hij in Thailand heus wel een aardige baan buiten de entertainment industrie vinden. Hobbels zal hij ook in Nederland tegenkomen.
En was de richting waarin Thailand zich bewoog 10 jaar geleden zoveel alarmerender dan nu?
U schrijft dat u weet dat terugkeren naar Nederland de juiste beslissing is, maar volgens mij twijfelt u nog. Ik zou nog maar even blijven twijfelen.
Als het heel veel boeken zijn kunt u ze gewoon per container sturen trouwens. Ik schat de kosten daarvan ongezien in op maximaal 2000 euro, inclusief wat meubilair of andere belangrijke zaken.
Fransamsterdam
In Thailand wordt mijn zoon vaak gevraagd: ‘Ben je wel een Thai?’ Als hij dan bevestigend antwoordt kijkt men sceptisch. Hij moet dan het Thaise volkslied zingen of zijn Thaise ID kaart laten zien. Leuk. Hij spreekt vloeiend Thais en goed Nederlands. Hij zegt dat hij zich in Nederland meer geaccepteerd voelt. Niemand die hem daar vraagt: ‘Ben je eigenlijk wel een echte Nederlander?’
Ik vind dat Khun Peter de spijker op de kop slaat, ik voel dat nu ook zo:
‘Je bent daar als buitenlander een tweederangs burger.’ Overigens hebben ook veel Thais dat gevoel, in de Isaan, in het Noorden en in het Diepe Zuiden.
De vraag of je wel een echte Nler bent, zal hier niet zo gesteld worden, maar meer: waar kom jij vandaan, wat belangstellend bedoeld is, maar op den duur, zeker als de bevraagde hier geboren is, de neus uitkomen. Wellicht is de Thai nationalistischer dan de NLer.
Ik kan de beslissing van Tino Kuis,om volgend jaar terug te keren naar Nederland goed begrijpen. Het gaat niet zo zeer om de vraag of Thailand zich nu zoveel anders beweegt, als het nog voor 10 jaar geleden deed,maar ook om de ervaringen die men opdoet,als men 15jaar permanent in een land woont,die op geen enkele manier te vergelijken zijn,met een tijdelijk vakantie verblijf. Bovendien hebben de meeste vakantiegangers geen,of hoogstens weinig kennis van de Thaise taal, zodat men zich niet zelden verlaten moet op de bekende Thai smile, een paar gebroken woordjes Engels,en een persoonlijk vermoeden. Dat de zoon niet als volle Nederlander wordt aangezien,speelt bij voldoende Nederlandse taal kennis een totaal onbelangrijke rol in zijn carriere mogelijkheden. Als een z.g.n loek krüng,blijven voor zijn zoon vele deuren gesloten,terwijl dit bij voldoende kwaliteiten in Nederland geen enkel probleem is.Dat een terugkeer naar Nederland aanvoelt als een nederlaag,heeft denk ik meer te doen met het feit,dat men na 15jaar veel gewonnen vriendschappen verliest,en dat je aan de andere kant persoonlijk niets kunt veranderen aan de vele misstanden,die ongetwijfeld heersen,in het land dat je zo aan het hart lag.Dat een terugkeer naar Nederland niet gemakkelijk is,en dat men daar ook hobbels zal tegenkomen is niet te ontkennen,maar staan in geen vergelijk tot de discriminatie die zijn zoon een levenlang zal ondervinden in Thailand. Ook als hij de kwaliteit bezit,heeft hij in Nederland veel betere kansen op goede studie mogelijkheden,en zal hij zeker niet zoals in Thailand verder als buitenstaander bekeken worden.
Beste Tino Kruis,
Ik vind uw besluit zeer verstandig.
Als ik nu een paar bekende namen ga opnoemen, dan zult u begrijpen dat uw zoon toch succesvoller kan zijn in Nederland.
Humberto Tan, Jörgen Raymann, Najib Amhali, Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Jandino Asporaat, Abutaleb, Yolanthe Sneijder-Cabau, Patty Brard.
Deze mensen zijn allemaal allochtone Nederlanders.
Chander
Feit is dat een toerist veel ziet maar weinig weet. Ook ik heb me hier met een overweldigend enthousiasme gevestigd een 8 tal jaren geleden. Gelukkig heb ik steeds mijn vaste stekje behouden bij ons. Weliswaar een klein flatje maar ik blijf er ingeschreven en blijf daar verzekerd . Na een paar jaren ga je toch wat dingen missen….de cultuur…..en hoe eigenaardig het ook moge klinken na een zekere tijd ga ik ook wel eens gure koude wind missen…..die tropische hitte ben ik soms kotsbeu. Seizoenen vooral als ze uitgesproken zijn ben ik gaan missen.Verder mis ik wat de afwisseling van Europa….Thaland is beetje overal hetzelfde …..komt er nog bij dat je wat vast zit in het land zelf en niet zo makkelijk van het ene land naar het andere reist als in Europa (zonder grenzen visa enz). Ook het feit dat je hier eigenlijk nooit vrienden maakt. Ik heb voorheen een jaar lang in Zuid-Amerika gewoond en daar had ik op 1 jaar tijd meer vrienden na 8 jaar. De vrienden die we hebben zijn de blanke mannen die een Thaise vrouw hebben net als ik. Met zuiver Thaise koppels heb je nooit echt een band. In Peru moest ik met mijn vriendin regelmatig met inlandse mensen op bezoek werd uitgenodigd voor iets te gaan eten enz….hier nooit.
Dus ja ik vind het nog altijd leuk vooral om hier te zijn 70 % van de tijd maar hier non stop wonen zou ik toch moeilijk kunnen……dus éénmaal per jaar ga ik een tweetal maanden alleen retour Europa en een tweede keer gaat mijn vrouw dan mee.Dus ja ik volg de stelling wel dat net als ik veel mensen hier steeds blijven voor de relatie……Ik zelf probeer het beste mee te pikken van de twee werelden (TH het weer het eten en de prijzen )maar altijd non stop in Thailand zou ik niet kunnen ….daarvoor is het me op de meeste gebieden te beperkt en is Europa me te lief.
Mijn zoon(30) woont en werkt al enkele jaren in Thailand, is met een lieve, intelligente, hardwerkende Thaise getrouwd en wil NIET terug naar NL. Soms gaat het goed, zie je…
ik woon hier nu al weer 12 jaar permanent .
En tot op heden bevalt het mij nog prima .
Ik had toendertijd ook overwogen om soms naar Nederland tegaan en mijn woning aan tehouden .
Maar een woning aanhouden in Nederland wie zorgt ervoor , en de vaste kosten en onderhoud oa ( buitenboel schilderen ) lopen ook door .
De laatste keer dat ik voet op Hollandse bodem gezet heb is nu alweer inmiddels 6 jaar geleden ivm overlijden van mijn moeder .
Voorheen ging ik elk jaar om haar te bezoeken .
Het gras is altijd groener aan de andere kant van de horizon .
Komt nog bij dat ik elke avond nog het dagelijkse nieuws volg uit de lage landen .
Auto branden , probleem wijken , ook steeds agressiever rijgedrag enz enz .
En wat ik dan zoal lees , daar wordt je ook niet vrolijker van , bestaat een echte Nederlander nog wel over een paar jaar .
En dan over de politieke situatie in Thailand en de dictatuur , wat denken de Hollanders nu over hun huidige regering , zijn ze liever kwijt dan rijk als ik de media volg en de vele reacties .
Je kunt in Thailand geen grond kopen en sommigen vinden zich een tweederangs burger .
Ik heb daar geen enkel probleem mee , daar als ik straks eens sterf ik daar , waar ik dan ook moge heengaan ook geen grond kan bezitten .
Thailand is niet het paradijs verre van dat , maar Nederland wel dan ???
En dan even om de 90 dagen een briefje op de post doen , is dat een groot probleem dan .
En zijn de ziekte kosten zo hoog in Thailand .
Ben op dit moment aan een cataract operatie toe die komende weken zal plaats vinden .
Alleen als voorbeeld te noemen , voor het 3 maal vooronderzoek was ik nog geen 5000 bath kwijt .
Operatie komt uit op rond de 40000 a 60000 bath .
En dat in de Chiangmai Ram private hospital , Geen wachtlijsten , modernste apparatuur , en vriendelijke staf en goede service .
Vind je dat ook in Nederland ??
Home is waar mijn bed staat , en die staat voorlopig nog hier in Thailand .
Jan Beute .
Na 15 jaar heb ik het plan weg te gaan maar niet ’terug’ naar NL; ik kan in de hele EU wonen met een zorgpolis naar EU normen, wonen naar EU normen, veiligheid naar EU normen en meer. Ik heb in Thailand geen zorgpolis sinds 1-1-2006 toen de NL politiek me dat afnam.
Ik laat mijn partner financieel verzorgd achter en zoek de EU zon op in de wetenschap:
– 15 jaar genoten (vanaf mijn 55e), dat neemt niemand me af
– een nieuwe fase, niks verlies, afgang of teleurstelling maar een nieuwe spannende stap
– talenkennis heb ik van huis uit, ik kan overal wonen en genieten.
– vast inkomen tot mijn dood en ik laat ook nog wat achter voor mijn partner die ik toch af en toe zie.
– ben nu gelukkig en daar komt geen wijziging in.
Maar daar voeg ik aan toe: ik integreerde hier volledig, leerde taal en gewoontes, en dat doe ik straks nog een keer. Zonder integratie in de nieuwe leefwereld word je een chagrijn. Dat zie ik helaas dagelijks om me heen. Dus als ik hier wegga is het met een big smile.
Uw verhaal is mijn verhaal.
Ik gebruik al enkele jaren mijn zomermaanden om van uit Thailand een tweeds basis te bouwen.
Deze is in Noord-Portugal, aan zee.
(Ik reageer vooral omdat ik graag op de hoogte gehouden wil worden.)
Dit is een interessant en belangwekkend onderwerp.
Voor mij gaat dit over een paar jaar ook spelen. Dan ga ik nl. met pensioen.
Ik ben nu al bezig afwegingen te maken.
Ik neig steeds meer naar de overwinter-optie.
Half-half. Of één derde/twee derde. Dat lijkt me eigenlijk het beste.
Waarbij de zorgverzekering een héél belangrijke rol speelt. Zo niet de allerbelangrijkste!
Ik heb een klein akkefietje aan mijn hart gehad. Niets om me nu zorgen over te maken (hoop ik), maar mijn hart kan ik nu dus niet meer verzekeren.
En de premie op oudere leeftijd is ook schrikbarend hoog.
Eén opmerking nog:
Dit soort discussies is voor mij een heel grote meerwaarde van Thailandblog.
“Je hoeft niet alles zelf meegemaakt te hebben om lessen te kunnen trekken.”
Ik word steeds minder naïef!
Ik blijf lezen. Elke dag.
Een lastig probleem is het.
Thailand is behoorlijk aan het veranderen.
Nederland , de verzorgingsstaat is ook hard aan het veranderen.
De E.U. helt meer en meer over naar een dictatuur. de macht ligt in Brussel en de invloed van de Europarlementariërs is nihil.
Daar krijg je in Nederland ook steeds meer mee te maken.
Zeg het maar, herkent men zijn eigen land nog straks of is er buiten Thailand een goed alternatief?
Heb veel interesse in het onderwerp en ook met belangstelling reacties gelezen. Bijvoorbeeld in de reactie van Piet, die zegt nog een koophuis in Nederland te hebben. Ook wij hebben dit.
Een ding begrijp ik niet helemaal? Waarom heb je je uitgeschreven dan uit Nederland? Ziektekosten verzelering weg onder meer en nog veel andere zaken.
Een ziektekostenverzekering, zoals al elders vermeld, is inderdaad prijzig. Zou nog meer kunnen noemen zoals velen die ook reageerden.
Zal dan ook het liefst blijven reizen en verblijven buiten Nederland, zo lang mijn botten me kunnen tillen (grapje) en om de zo veel maanden voor een korte tijd terug gaan naar familie in Nederland maar besef wel dat dit misschien een luxe optie is.
Elders naar toe emigreren, nee
sabine
Beste Sabine
Uitschrijven uit Nederland houdt tevens in dat ik geen belasting hoef te betalen over mijn inkomen uit Nederland…je hebt gelijk dat daarmee mijn ziektekostenverzekering stopt maar ik prijs me gelukkig ‘elders’ een betaalbare 100% verzekering te hebben gevonden…dus uitschrijven uit Nederland heeft zeker grote financiële voordelen en wegen goed op tegen de daaruit voortvloeiende extra kosten zoals nu belasting betalen in Thailand etc
Piet
De culturele en met name de linguïstische barrière is gewoon te groot. Na 15 jaar heb ik die nog niet weten te overbruggen. Kan me min of meer redden in het Thai (na veel studeren) en mijn vrouw spreekt eveneens min of meer Nederlands. Maar de fijne nuances in elkaars taal worden niet gevat. Soms wordt mijn vrouw boos omdat ze een ironisch bedoelde opmerking verkeerd opvat. een Nederlander bv zou de ironie onmiddellijk vatten. De taal blijft een enorme barriere zelfs na 15 jaar. Op tempelfeesten zie je dan ook steevast dat de Thais de Thais opzoeken en de farangs de farangs.
Echt begrijpen doen ze elkaar nooit.
Vestigt u zich ergens op het platteland of in een andere niet toeristische regio dan zult u zich altijd een outsider voelen, of u moet polyglot zijn als Timmermans en binnen een paar jaar de taal vloeiend leren spreken
Hoewel, ook dat is geen garantie. Een Nederlandse socioloog, die eerst jarenlang studie had gemaakt van de regionale talen, bekende na een 7 jarig studie verblijf in Thailand eigenlijk niet 1 echteThaise vriend te hebben gemaakt! Alleen maar oppervlakkige kennissen.
Ook hij bleef in feite gewoon een outsider.
En op bescheidener niveau: Wie kent niet het bekende restaurant tafereel: De farang gezeten tussen zijn schoonfamilie. Iedereen gezellig keuvelend en hij zit zwijgzaam te eten. De eeuwige outsider.
Een verstandig mens bouwt daar dan ook geen dure huizen. Of je koopt iets op een locatie waar je het weer kunt verkopen, dus niet in de Isaan. Bevalt het niet dan moet je kunnen terugkeren. Ander verzuur je daar en grijp je te vaak naar het Olifanten bier
Inderdaad zo is het…..Je blijft de eeuwige outsider en je maakt nooit echt deel uit van de samenleving. Een vriend van me vertelde me dat hij na 5 jaar huwelijk aan zijn schoonmoeder eens vroeg of ze eigenlijk wist hoe zijn voornaam was…….ze wist het niet want ze had het nog steeds over de ‘Farang’ van haar dochter.
Ik ken eigenlijk geen enkele westerling die hier echt vrienden heeft ……zelfs niet na zovele jaren en dat is toch wel veelzeggend…….Is het de taal ? Het te grote cultuurverschil ?
De stelling dat het moeilijk is om terug gaan naar Nederland idan vertrekken naar Thailand zou wel eens waar kunnen zijn vooral voor de oudere expat. Tenzij je financieel onafhankelijk bent, is het bijna onmogelijk om terug te keren als remigrant. Daar sta je dan met je koffer en waar ga je dan wonen? Wie gaat je helpen? Ik heb 20 jaar in Engeland gewoont en gewerkt. Toen ik terug keerde naar Nederland kon ik tijdelijk bij iemand wonen. Ik melde mij dat ik terug ben en wat de mogelijkheden waren voor een huurwoning. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en kwam eindelijk op een kamer te wonen op 52 jarige leefdheid. Het is uiteindelijk goed gekomen, maar als je eenmaal je vaderland hebt verlaten, wordt je niet met open armen ontvangen in je geboorteland. Je zoekt het maar uit.
Groeten, Stephan.
Ps. Ik ga elk jaar mijn vakantie naar Thailand en vindt het land en de mensen fantastich. Maar ik ben ook weer blij als ik terug ga naar Nederland
Woon 15 jaar in Thailand. Ben nooit in die 15 jaar meer in Nederland geweest. Heb een eenvoudig huisje, een Thaise vrouw, 5 honden, en 2 katten, Heb AOW en een pensioentje van de metaal en de koopvaardij.
Samen met (vakantie-geld) ontvang ik maandelijks zo ongeveer 1430 euro.
Ik voel mij elke dag rijk en gelukkig hier in Thailand want wat kun je doen met 1430 euro in Nederland??
Tel je zegeningen wil ik zeggen tegen die mensen die zo’n kritiek uiten op Thailand.
Woon 15 jaar in Thailand. Ben in die 15 jaar nooit meer in Nederland geweest.
Heb een heel eenvoudig/simpel huisje waar mijn Thaise vrouw en ik en 5 honden en 2 katten in wonen.
Heb aow + een klein pensioentje van de metaal en de koopvaardij. Samen met (vakantie geld) is dat ongeveer 1430 euro netto in de maand.
Voel mij hier in Thailand elke dag gelukkig en rijk, want wat kun je doen met 1430 euro in Nederland??
Ik wil zeggen tegen iedereen, tel je zegeningen.
Op de vraag of je Nederlanders kent die volledig geïntegreerd zijn en je antwoord was die ken ik niet wil ik toch reageren.
Ik denk dat ik dus wel volledig geïntegreerd ben. Alles heeft te maken met hoe je zelf in het leven staat.
Oftewel hou je vast aan het Nederlandse, ga je samen klikken met Nederlanders, lid van de NVT… Enzo dan zul je dus nooit het land beleven zoals een geïntegreerd persoon.
Ik heb van het begin gezegd als ik Nederlanders wil zien dan ga ik naar Nederland.
Ons gehele dagelijkse beslommeringen speelt zich af tussen de Thai.
Zowel op de markt, als in onze winkel als in privé.
Wij hebben respect voor de Thai, de Thai heeft respect voor onze manier van zaken doen.
Ook privé hebben we vrienden die gewoon even langs komen. Op de markt hebben we vele vaste klanten. Bestellen ook per line. Collega’s op de markt respecteren ons en er is gewoon een erg prettige samenwerking.
Zakendoen, zowel inkoop als verkoop speelt een rol. Geen krediet.
En ze respecteren ook wanneer het dus geen lot damai is. Wij bepalen de prijs en er wordt nagenoeg niet afgedongen. Nee is nee.
Ik zou in alle eerlijkheid niet eens terug willen naar Nederland. Tuurlijk kan dat. Een ieder die terug wil kan terug.
Maar als je hier je sociale leven hebt, je beslommeringen enzo dan heb je geen tijd om daarover na te denken.
Het grootste probleem is denk ik voor velen dat ze door de ledigheid te veel tijd hebben om te piekeren.
Wij hebben gemiddelde werkdagen van ongeveer 7 uur tot 10 uur. Dat 5 dagen en de zaterdag en zondag staan in het teken van de markt welke om 1uur ”s nachts begint tot 10 uur in de morgen. Gewoon lekker bezig zijn. Geen bar bezoek en dergelijke gewoon een normaal bestaan welke in Nederland ook normaal zou zijn.
Zorg dus dat je gewoon voldoende bezigheden hebt. Dan wil je niet terug.
En let wel overal is wel iets. Dat geldt ook voor degene die geëmigreerd zijn naar andere landen.
Misschien heb ik een voordeel dat ik heel erg goed tegen de warmte kan.
Gewoon bij 35 graden druk bezig zijn.. Geen enkel probleem. Diverse variaties aanbrengen in je eten.
Tv kijken? Nederlandse zenders nee ik mis het niet. Radio aan.. Gewoon streamen.
Dus voor mij durf ik te zeggen ja ik ben geïntegreerd.
Eea hangt natuurlijk af van je middelen.
Ik heb gewoon mijn koophuis in Nederland gehouden. Dat heeft er ook mee te maken dat ik in een internationale business werk, maar als er op dat vlak iets mis gaat dan is het wel zo fijn dat je gewoon terug kan. Een bekende van mij werkt bijvoorbeeld in de zelfde sector en is onlangs werkeloos geworden. Daar zit je dan midden in de Isaan, zonder weg terug. Kan je je CV naar een firma in de USA of EU sturen maar die vliegen jou echt niet even over voor een sollicitatiegesprekje.
Ik kom ook nog regelmatig in Nederland, bij ouders op bezoek enz.
Verder vind ik oa het verhaal van Tino Kuis ook hout snijden. Als er kinderen in het verhaal komen dan is het IMHO gewoon verstandiger om zeker de tijd dat ze naar school gaan gewoon naar Nederland te gaan. Eigenlijk had ik er niet zo lang mee gewacht als ik hem was maar zijn zoon al vanaf de basisschool in Nederland op laten groeien. Voor de internationale gemeenschap heeft een Thais universiteitsdiploma zo ongeveer de waarde van een stuk WC papier. De meeste Thai die succesvolle carrière hebben zijn er of via vriendjespolitiek aan gekomen of hebben in het buitenland gestudeerd. Voorbeelden te over. Ik zat gisteren wat te eten met een Thaise manager welke in Thailand in mijn vakgebied als manager werkt. Die wist er werkelijk zo weinig van, die zou bij een Europese of Amerikaanse firma nog niet aangenomen worden als schoonmaker.
Je huis en haard in Nederland aanhouden is natuurlijk financieel nadeliger, maar zolang het mogelijk is zou ik beide opties open houden ipv alles achter je verbranden.
Ik ben zelf in indonesie geboren , heb weliswaar een nederlandse vader
en vanwege mijn licht donker uiterlijk wordt ik overal als allochtoon behandeld
Of ik nou in indonesia, thailand of nederland woon
overal wordt men toch als tweede rangs burger behandeld
Persoonlijk vind ik het heerlijk om te verlangen naar beiden landen.
In Nederland boek ik een vliegticket naar Thailand..verblijf daar 1 tot 2 maanden en verlang na deze tijd om weer naar Nederland te gaan..
Na enige tijd..zeg een maand of 3..verlang ik weer naar Thailand..dan is het een kwestie van boeken..je eigen dompelen in voorpret en geduldig wachten tot de datum van vertrek is aangebroken.
Ook ik heb in het verleden overwogen om..als ik met pensioen zou gaan..daar permanent te gaan wonen.
Heb daar.. na vele vakanties.. zoveel redenen gezien om het niet te doen..dat ik dat plan definitief heb laten varen.
Ik geniet van beiden landen..hoe en wanneer ik dat wil..
Ik ben een tijdje promovendus geweest aan de Erasmus Universiteit Rotterdam naar het onderwerp geluk en levenstevredenheid:
http://worlddatabaseofhappiness.eur.nl/
van geluk is gemmideld:
50% genetisch bepaald
40% individuele omstandigheden (werk, relatie, geslacht, leeftijd, gezondheid)
10% naar waar je bent (klimaat, verzorgingsstaat, cultuur)
Voor de meeste maakt het niet echt uit of ze wel of niet in Thailand zijn voor hun geluk. verschilt van persoon to persoon
wel misschien heeft Thailand een aantrekkings effect als beloofde land op mensen met mee persoonlijke problematiek (aan lager wal geraakte farang)
geluks onderzoek onder Amerikanen die uit koude streken zich permanent vestigden in warmere streken liet zien dat hun geluk niet toenam door het klimaat
Ik denk dat de stelling waar is en vooral om puur psychologische redenen. Niemand is naar Thailand verhuisd omdat het moest maar allemaal omdat we er dachten er gelukkiger te worden: een nieuwe partner, een beter klimaat voor je medische klachten of een nieuwe baan (positief) of omdat men Nederland beu was (negatieve redenen). Wat volgens mij problemen oplevert is het vermogen om je aan te passen aan je nieuwe omgeving. De een kan dat beter dan de ander (heeft iets met je karakter te maken), de een wordt beter geholpen dan de ander (heeft iets met de sterkte van je sociale netwerk in Thailand te maken). Zelf geloof ik niet in het feit dat de feitelijke situatie in Thailand (of in Nederland) zo dramatisch is veranderd in de afgelopen 20 jaar dat dat op zichzelf een reden is om naar het vaderland terug te keren. Pensioen later of omlaag, ziek worden, geen baan meer: ik lig er echt geen seconde wakker van. Een ander (die mentaal nog steeds in Nederland leeft) wellicht wel. Beslissend is hoe je zelf op veranderende situaties reageert en hoeveel ruimte je hebt of beter zelf neemt om je leven te leiden zoals je dat wilt. En na tien jaar Thailand is fatalisme mij volkomen vreemd.
Helemaal gelijk, Chris, het heeft er alles mee te maken hoe je zelf in het leven staat en hoe flexibel je van “geest” bent! Mits niet geheel onbezonnen vertrokken naar Thailand mag je toch veronderstellen dat men weet dat het ook in Thailand niet alles rozengeur en maneschijn is! Thailand kent zo zijn maatschappelijke problemen, maar kent men die in Nederland dan niet? Nee, Thailand is geen paradijs, maar is Nederland dat dan wel? Als je positief over Thailand schrijft, heb je per definitie een roze bril op, maar je moet toch wel ziende blind zijn als je de groeiende maatschappelijk onrust en sociale problemen in Nederland niet onderkent. Die onrust en problemen groeien in Nederland sneller dan in Thailand! Ook het ooit zo geroemde sociaal vangnet is verworden tot een “sociaal stootkussentje”. Terugkeren zal dan ook voelen als “van de regen in de drup” of misschien wel “van de drup in een stortbui”!
Doet me denken aan een schrijnend geval van een NLer die 20 jaar geleden een mooi resort wist op te bouwen met leuke huisjes, helaas op een plek waar ‘de loop’ uit ging. Hij vertelde me dat het toerisme zo veranderd is, men komt maar een dag of 2 en trekt weer door, alles geconcentreerd in de wintermaanden.Als ie de boel kon verkopen deed ie het, maar ja…en hij was in die 20 jaar niet terug geweest, dan wordt t moeilijk. Hij vond troost in de 70er jaren muziek die hij nu makkelijk van youtube kon downloaden. Maar , nu hoop ik dat eens iemand gaat schrijven over hoe het een Thaise in NL bevalt. Er moet er één op Terschelling wonen, ik ben zo nieuwsgierig. En ja, NL loopt vol,.met mensen en regels, maar dat mag je niet zeggen, dat is benauwend, wij moeten iedereen maar permanent opnemen anders ben je harteloos…
Je zou met je kleine pensioentje onmogelijk toekomen schrijf je ……..Begrijp dan niet hoe je dit binnen x aantal jaren dan wel zou kunnen ?