In het westen is het vrij gebruikelijk in een relatie dat zowel de man als de vrouw bemoeienissen hebben met de financiën. Eigenlijk is dat nooit een punt van discussie. Hoe anders is het wanneer het gaat om de financiële ondersteuning van je Thaise vrouw.
Eén van de meest lastige discussies in gemengde relaties gaat over dat onderwerp. Sommigen vinden het de normaalste zaak van wereld en pochen er zelfs over hoeveel ze wel niet bijdragen. Weer Anderen piekeren er niet over om geld te geven en vinden dat de partner zelf maar voor geld moet zorgen.
Liefde kopen?
Geld geven roept bij sommige farang een negatieve associatie op. Het financieel ondersteunen van een Thaise vrouw wordt al snel uitgelegd als liefde kopen. De man betaald om de vrouw aan zich te binden. Waarom is het eigenlijk een dergelijk beladen onderwerp? Het is toch vrij normaal dat als twee mensen samenleven zij ook de middelen delen? Indien vrouwen in het westen niet werken dan kunnen zij toch ook beschikken over het geld van haar partner of echtgenoot?
Man zorgt voor geld
Je moet ook in ogenschouw nemen dat in Thailand de traditionele rolpatronen tussen man en vrouw veel sterker zijn dan in het westen. Is dat niet juist de reden waarom veel farang mannen voor een Thaise vrouw kiezen? Zij willen een zorgzame vrouw die zich met het huishouden bemoeit. De man zorgt voor inkomen. Dat is geen stelregel maar komt vaak overeen met de dagelijkse praktijk. Er zijn genoeg Thaise vrouwen die werken, maar vaak is dat uit financiële noodzaak. Wanneer de man een goed inkomen heeft dan blijft de vrouw bij voorkeur thuis.
Thaise vrouwen verwachten, net als vrouwen in het westen, enige financiële steun van hun echtgenoten. Dat betekent niet dat ze hebberig of manipulatief zijn (tenzij er onredelijke bedragen gevraagd worden natuurlijk). Je wilt toch ook dat je vrouw of partner gelukkig is. Denk je dat zoiets zou kunnen zonder dat ze geld heeft? Natuurlijk moet je niet meer geven dan je kunt veroorloven, anders gaat het ten koste van jouw geluk.
Normaal in een huwelijk
Een relatie moet in balans zijn, een belangrijk onderdeel daarvan zijn de financiën. Zij moet gelukkig en tevreden zijn en jij natuurlijk ook. Wat voor naam je er aan geeft doet er niet toe. Een bijdrage in de huishouding, zakgeld, of financiële ondersteuning. Er voor zorgen dat je vrouw kan beschikken over geld is een normaal onderdeel van een huwelijk c.q. relatie. Dat is in Thailand niet anders dan in het westen. Vandaar de stelling v/d week: ‘Het is normaal dat je jouw Thaise vrouw financieel ondersteunt’.
Ben je het eens met de stelling of niet? Reageer en vertel waarom.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken21 november 2024Knoflook in de Thaise keuken, niet alleen lekker maar ook gezond!
Thailand tips21 november 2024De provincie Trang en haar verborgen parels
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Was het maar zo eenvoudig.
Dan zouden de vele verhalen over geld er niet zijn.
Delen van je inkomsten is een goed beginsel en daar dan ook samen voor verantwoordelijk zijn.
Maar wat doe je met de (arme) familie?
Wat doe je met pensioenvoorziening?
Wat doe je met eventueel eigen kapitaal?
En gaat je erfenis naar je thaise partner of naar je eigen familie (kinderen).
Beste Carpediem
Delen van inkomsten lijkt me de normaalste zaak van de wereld.
Gewoon je vrouw haar eigen bank pas. Er is in mijn ogen ook eigenlijk geen sprake van delen. Je gebruikt gewoon wat je nodig heb. Als mijn vrouw een leuk jurkje wil kopen
Hoeft ze mijn daar geen toestemming voor te vragen
Het woord ondersteunen begrijp ik in deze niet zo goed. Is meer van toepassing
Op het eventueel helpen van je schoon familie Als je dat kan moet je dat doen het zijn immers de ouders van je vrouw waar je van houd. Jij zal het zelfde doen voor jouw ouders neem ik aan. Je vraagt: Wat doe je met je pensioen voorziening.
Ga jij straks alleen met pensioen of samen met je vrouw?
Zou ik eigen kapitaal hebben zou dat voor mijn vrouw zijn. En als zei komt te overlijden is het voor onze kinderen. Het zijn eigenlijk heel normale dingen.
Ik begrijp daarom de stelling ook niet zo goed.
Als we het hier tenminste over de vrouw hebben waar je de rest van je leven mee wil delen. Als we het hebben over je huishoudster word het natuurlijk een ander verhaal
Mijn antwoord op het verhaal is dan ook. Dat het de normaalste zaak van de wereld is dat je vrouw kan beschikken over het zelfde geld waar jij ook over kan beschikken
Als dat ondersteunen heet dan antwoord ik ondersteunen
Met Vriendelijke Groet kees
Ik zie twee varianten, de eerste kop: “Het is normaal dat je een Thaise vrouw financieel ondersteunt’. Dan dient “een” Thaise vrouw nader te worden omschreven. Mijn antwoord op de eerste kop is dan ook: niet noodzakelijkerwijs, hangt af van de situatie.
Het artikel wordt afgesloten met: Vandaar de stelling v/d week: ‘Het is normaal dat je (je=vergeten?) Thaise vrouw financieel ondersteunt’. Indien het je Thaise echtgenote/geliefde betreft is dit, althans voor mij, een retorische vraag: Natuurlijk ondersteun je je Thaise echtgenote. Dat is geen rocket-science en mijns inziens een overbodige “Stelling van de Week”.
Moderator: uw reactie is off-topic. Reageer op de stelling of reageer niet.
Voor mij de normaalste zaak van de wereld om je Thaise vrouw/partner financieel te onder steunen net zoals je je Nederlandse vrouw ondersteund.
Ben zelf met een Thaise getrouwd en woon al jaren in Thailand en heb er geen enkel probleem mee.
Een verschil met het van een Nederlandse vrouw of een Thaise vrouw te onderhouden en over de financiën te laten beschikken is er wel in mijn optie.
Mijn ervaring is dat de Nederlandse vrouw meer verantwoordelijk heeft en niet in 1 keer het geld zal opmaken wat tot haar beschikking staat.
Een Thaise zal het zeker sneller uitgeven en vind het moeilijker om iets achter de hand te houden voor eventuele mindere tijden.
Ook mijn vrouw is zich daarvan bewust en vind het beter als ik haar geen te grote bedragen in 1 maal geef.
Zij heeft liever 1 maal in de week een x bedrag dan 1 maal in de maand een groot bedrag.
Zelfkennis zullen we maar zeggen )))
Dus voor ons na normaal overleg de beste beslissing genomen waar we alle twee zeer tevreden mee kunnen leven.
Groet,Antony
Word met ” een Thaise” de partner bedoeld? Ik zie geen verschil met welke andere ” gemiddelde relatie” dan ook. In een gezonde relatie zoek je naar een gezond evenwicht als het aankomt op de verdeling van taken, financiën, uitjes enzovoort. Vaak werkt de man fulltime en de vrouw parttime of helemaal niet. De man draagt dan ook financieel meer mee. Waar dit evenwicht precies ligt is afhankelijk van de situatie: prioriteiten (liever nieuwe kleren of liever op vakantie, liever….), lasten (hypotheek, huur, …) en andere verplichtingen. Waar een relatie met een buitenlandse partner wel in kan afwijken is de schoonfamilie: de wens of druk van de BP om zijn of haar familie in Azië/Afrika/Zuid Amerika te ondersteunen. Dit hang natuurlijk samen met de financiële en sociale achtergrond van de BP en zijn/haar familie, of er druk is vanuit die familie, of die familie beseft dat het geld hier niet aan de bomen groeit, de rechte rug van de BP (kan deze verzoeken afslaan?) enzovoort. Dit element kan nog lastig zijn in een relatie en zou je gewoon goed moeten bespreken met je partner. Als je een beetje normale relatie (en schoonfamilie?) hebt valt er dan vast wel uit te komen. In een gezonde relatie zou geld niet op de eerste plaats moeten komen, maar de liefde en het geluk dat je met elkaar hebt. Dat is tenslotte de reden dat je samen bent, niet?? Als iemand de partner voor een andere reden (huishoudsloof, ATM, …) heeft gekozen dan zal de relatie zeker mislukken.
Pujai signaleert het al: er worden twee stellingen gepresenteerd.
Met de laatste stelling beginnend: Natuurlijk is het normaal dat je je Thaise vrouw financieel ondersteunt. Dat noemen we in Nederland de onderhoudsplicht die je hebt ten opzichte van elkaar. Waarom zou dat anders zijn als je vrouw een Thaise is?
Het staat niet in de stelling maar het bijzondere bij een Thaise vrouw is dat je in veel gevallen ook ouders en andere familie gaat onderhouden. Als dat nodig is heb ik daar geen moeite mee. Zou ik in Nederland ook doen als die situatie zich voor zou doen.
Dan de stelling over de financiele ondersteuning van een Thaise vrouw die niet je vaste partner is. Geen onderhoudsplicht maar als je wat verwacht van zo’n lieverdje is het normaal dat er wat tegenover staat. De financiele ondersteuning is dan de prijs voor de geleverde prestatie. Als deze vrouw ook nog familie er mee wil onderhouden dan is dat in de Thaise situatie normaal.
Volgens mij, hoe je de stelling ook leest, is het antwoord ja.
Vind het niet meer dan normaal dat je je eigen vrouw onderhoudt. In een goede relatie is zij er ook altijd voor jou. Zij steunt jou niet met financiele middelen maar wel op andere vlakken. Hoeveel redelijk is, hangt ook weer van je eigen inkomen af. Als jij 60.000 baht per maand binnen krijgt, 30.000 vaste lasten hebt en je vrouw 10.000 baht per maand dan zal het iets minder zijn dan wanneer je 250.000 baht binnen krijgt en je vrouw 10.000 baht. Zijn toch zaken waar je een beetje een evenwicht in moet vinden.
Verschil met Nederland is m.i. meer dat Thaise vrouwen sneller financiële ondersteuning verwachten. Een Nederlandse vrouw vraagt doorgaans niet om geld als je in het begin van een relatie bent (vriend/vriendin) terwijl een Thaise dat wel al van je verwacht, naar gelang de situatie. Dat heeft er ook mee te maken dat veel falang/thai relaties behoorlijk scheef zijn op financieel vlak. Bij de meeste Nederlandse gezinnen zie je dat de salarissen van beide partners vaak niet al te gek uit elkaar liggen op het moment dat ze een relatie beginnen en die noodzaak is er dus ook niet echt aanwezig. Meestal verandert dat pas naar gelang er kinderen oid komen.
En waar het nog wel eens botst is dat Thaise vrouwen vaak wel de broek aan willen hebben in huis maar dat niet altijd strookt met de ideeën van de partner die meestal over de financiën gaat.
Verder is het ook mijn ervaring dat ze niet met geld om kunnen gaan. In zoverre dat ze zich wel bedenken hoe ze het einde van de maand halen maar een wat complexere financiële planning zit er niet in. Kunnen ze niks aan doen, hebben ze meestal van huis uit niet meegekregen omdat ze van dag tot dag leven.
Natuurlijk is het normaal dat je je vrouw onderhoudt, tenminste als zij kleine kinderen heeft waar zij voor moet zorgen(of ziekte), en om die reden niet werken kan. Maar het geld dat je je vrouw geeft, gaat (meestal) naar de familie, om de ouders te steunen, ook niets mis mee. Maar van datzelfde geld gaat ook een groot deel naar broerlief (die vaak de broer niet is) die de hele dag lao kaw ligt te zuipen en te beroerd is om te werken, want zus (ehum) heeft toch een farang die dat geld makkelijk missen kan. Ik weet het, dit klinkt allemaal neerbuigend en beter wetend, maar vaak is het toch de realiteit.
Ik vind als je vrouw gezond is en werken kan waarom zou zij niet een steentje kunnen bijdragen aan de kosten van het huishouden???
Heel af en toe zie ik bij bv een 7-Eleven Thaise vrouwen werken die uitzonderlijk knap zijn, en als zij wilden kapitalen in het nachtleven kunnen verdienen, maar zij werken voor hun eigen kommetje rijst, en als ik dat zie dan ben ik altijd een beetje trots op zo’n meid!!!
Persoonlijk vindt ik de titel volledig verkeerd gekozen: er is helemaal geen sprake van ondersteunen. Ik ben met pensioen, heb dus een inkomen en net zoals in België of Nederland zou gebeuren beschikken wij daar samen over. Mijn vrouw hoeft mij helemaal geen toestemming te vragen als zij iets wenst te kopen (alhoewel zij dat nog steeds doet). Vermits zij veel beter met geld kan omgaan als ik plaatsen we samen elke maand 35.000 TB op een Thaise rekening en daarvan runt zij het huishouden. De maandelijkse huishuur wordt buiten dit budget om betaald. Bij speciale uitgaven beslissen we gewoon samen of we dat zullen doen of niet. Elke week geven we daarnaast nog 500 TB aan haar moeder want die krijgt maar een pensioentje van 700 TB per maand. Dank zij deze regeling kunnen we mooi rondkomen zonder ontberingen en elke maand kunnen we zelfs nog een mooi bedrag sparen, iets wat me vroeger nooit lukte.
Mijn vrouw zou graag gaan werken maar dan zit ik ganse dagen alleen, ik verkies samen met haar te genieten van het leven. We hebben nu samen een kleine moestuin aangelegd waar we samen onze gading in vinden.
Alles zal wel van afhangen hoe de relatie met de partner is, en je kan deze stelling niet met een zwart-wit , voor of tegen, eens of oneens, beantwoorden
Zie je mekaar maar enkele weken per jaar, en stuur je geld op, dan kan je spreken van blind ondersteunen.
Persoonlijk heb ik niets tegen zulke relaties (die zijn er voldoende), maar ik ben wel tegen zulke ondersteuning, en vind het ook niet normaal, (zelfs als je vermogend genoeg bent).
Op deze manier weet je nooit wat er met het geld gebeurt.
Meestal gaan zulke ondersteuningsaanvragen gepaard met een Opa die moet opgenomen worden in het ziekenhuis, of een buffel die ziek is, daar waar het eigenlijk niet meer is, dan dat gans de familie zit te wachten tot de postcheque in de bus valt, om er dan een feestje van te bouwen. Nadien gaat iedereen voldaan zijn hangmatje in, en kijken ze uit naar de volgende cheque. Niet dikwijls zijn ze dan nog verontwaardig dat die al eens laat is. Volgens de duur van de relatie zal je het bedrag van de ondersteuning ook zien omhoog gaan.
Elk moet maar doen wat hij goed vindt natuurlijk, en de hierboven beschreven toestand heb ik meermaals gezien bij vrienden, die dan nog boos werden en bij hoog en laag bleven beweren dat de buffel wel degelijk ziek is.
In ieder geval heb ik nooit Sinterklaas gespeeld op deze manier.
Neen dus aan de stelling en ik vind het niet normaal
Leef je dagdagelijks samen, zonder getrouwd te zijn, kom je in een andere situatie terecht ,en en moet je wel je financiële verantwoordelijkheid opnemen naar je partner. Je leeft als een koppel, en het is normaal dat je je partner dan op dezelfde manier behandelt en verzorgt.
Hierbij kan je nog altijd zelf de financiën blijven beheren, en haar vb een bedrag ter beschikking stellen dat ze aan zichzelf mag besteden.
In deze situatie zou ik het dus normaal vinden dat je je partner financieel ondersteunt.
Het kan ook zijn natuurlijk dat de partner financieel vermogend genoeg is en best voor zichzelf kan zorgen.
Ja dus aan de stelling en dat vind ik normaal.
Dan is er nog een derde situatie – je ben getrouwd.
In deze situatie zou ik niet van ondersteunen spreken. Het gezinsbudget moet hier centraal staan, en moet evenwaardig besteed worden onder de gezinsleden. Hoeveel elk aan dat gezinsbudget bijdraagt, ligt er aan wat de mogelijk heden zijn, en elke partner moet volgens zijn mogelijkheden hieraan bijdragen. In vele gevallen zal de financiële bijdrage van de (westerse) man meer zijn dan van de (Thaise) vrouw, maar je hebt nu eenmaal voor dit huwelijk gekozen dus moet je er ook de gevolgen en verantwoordelijkheden van aanvaarden.
Hier is geen nee of ja antwoord op voor de stelling want het gezinsbudget moet gelijkwaardig besteed worden onder de gezinsleden.
Zelf zit ik de laatste situatie. Mijn vrouw beheert bij ons de dagelijkse zaken en heeft daar het gezinsbudget voor. Hierin zit voldoende om alles te betalen, zoals energiekosten , kledij, vervoer, voedsel, uitstapjes … kortom alles wat je dagdagelijks kan nodig hebben, en er is rekening gehouden met onverwachte kleine uitgaven (er kunnen als eens kleine dingen stuk gaan).
Indien ze een kleedje wil kopen, hoeft ze dat tegenover mij niet te verantwoorden, maar zo koopt ze ook onverwacht kledij voor mij, indien ze vindt dat dit nodig is, zonder dat ik er om hoef te vragen.
In de financiën van het dagelijkse leven kom ik dus nauwelijks tussen, en beperkt mij tot de zorg dat het gezinsbudget beschikbaar is.
Betekent dit , dat ik dan alles zijn gang maar laat gaan. Neen, natuurlijk niet.
Grotere uitgaven komen niet uit het gezinsbudget en bij dure aankopen zal ik de haalbaarheid wel bekijken en het ook met haar bespreken.
Buiten dat, heb ik ook de financiële planning op langere termijn op mij genomen.
Ze kan die ook rustig bekijken indien ze wil, maar dat lijkt haar minder te interesseren.
Deze manier werkt voor ons prima
Voor de stelling – Ondersteun ik haar nu – ja of neen?
De een zal zeggen ja, omdat ik voor het merendeel van de financiën zorg.
De andere zal zeggen, neen want het is een gezinsinkomen, waarop ieder evenveel recht heeft.
Het is jammer dat er hier weer uitgegaan wordt van de westerse instelling cq ovoeding, cq schuldgevoelige noodzaak, om het de vrouw naar de zin te maken. De fincanciele verdeling in de thaise huwelijks relatie is toch wel heel anders. De man betaalt kostgeld. De vrouw van haar inkomen de rest. Voor de kinderen betaald de man apart. Ik ken geen situaties in thaise relaties waar de salarissen op een (1) bankrekeningnummer binnen komen en gezamelijk het budget/het huishouden wordt gerund.
Het afstaan van geld is voor de vrouwelijke huwelijkspartner in een farang relatie het allermoeilijkste wat er is. Ze geeft het liever aan haar familie. Zelfs aan de kosten voor vervoer, van en na de werkplek, willen ze liever niet meebetalen. Wat een vis met het water doet, zo doen veel thaise vrouwen met geld.
De relatie met de thaise is alleen gefondeerd op geld, als je dat van haar wegneemt, verdwijnt zij ook, of wordt je relatie zo slecht, dat je in Hua Hin in therapie moet.
Je Thaise vrouw is je sloofje?
Misschien is dat zo in Uw situatie, maar zeker niet in mijn situatie.
En bij veel andere Nederlanders die ik ken is de Thaise vrouw net zo min een sloofje.
Mijn Thaise vriendin is zeker niet mijn sloofje. Ik denk en handel westers. Maar ze is wel het sloofje van haar bij ons inwonende Thaise vader. We wonen in een dorpje in de buurt van Khon Kaen, Isaan.
Voor haar dus 5 uur opstaan om de kleefrijst op tijd klaar te hebben voor de monniken.
Te laat dan begint pa te foeteren, is ze volgens hem een slechte vrouw. Zijn troep achter zijn kont opruimen, voor hem koken, wassen (met de hand, hij is zijn levenlang te gierig geweest om een waschmachine voor zijn vrouw of nu mijn vriendin aante schaffen), de door hem in de tuin neergekwakte plastic zakken, lege blikjes en flesen op te rapen en in de prullenbak te deponeren, enz. enz.
Over financieel ondersteunen: ja, want ze heeft geen inkomen en heeft voor mij haar baan opgezegd en haar aan de universiteit studerende zoon ondersteun ik ook.
Maar daar blijft het wat mij betreft bij. Pa, noch haar broers, wil ik ondersteunen. Die hebben het goed. Die ouwe moet stinkend rijk geweest zijn naar het aantal rai’s land dat ie heeft bezeten.
Hij heeft alles nu weggegeven aan zijn kinderen, bij het overlijden van zijn vrouw ook een smak aan de tempel en de dorpsschool. Daar koopt je aanzien en een goed tweede leven voor, dus is die vrijgevigheid in mijn ogen puur eigenbelang.
Thaise mensen zijn geboren acteurs en leugenaars, of liever gezegd vertellen wat hun het beste uitkomt. Thuis speelt Pa de rol ”no money” en voor de buitenwereld de gulle landlord. Mijn vriendin heeft ook ”no money” maar ik weet zeker dat ze een verborgen spaarrekening heeft
Als het gaat om een goede relatie heb je met elkaar gesprekken, ook over de financiele huishouding. Er bestaan mijns inziens geen regels of recepturen hoe met geld om te gaan in een familie tenzij de regel: je discussieert erover, komt tot een besluit waar beide partners achter kunnen staan. En als het niet blijkt te werken, discussieer je opnieuw, en kom je tot een ander besluit. Geen enkele situatie is hetzelfde, geen enkele man (ook niet een buitenlandse) is hetzelfde; geen enkele Thai vrouw is hetzelfde. Er zijn wat algemene cultuurverschillen maar er is ook levenservaring en ervaring met financien in voorgaande relaties. De algemene houding in een goede relatie is natuurlijk: je houdt van elkaar, dus je zorgt voor elkaar.
Dit onderwerp is niet zo makkelijk als je denkt,je moet het zien naar de omstandigheid van elke relatie, ben zelf al ruim zes jaar met een Thaise vrouw,heb een mooi huis met zwembad voor haar gekocht en als ik trug kom van mijn zakenreizen dan ben ik graag thuis,voor dat ik weg ga geef ik haar geld voor de rekeningen en haar levens onderhoud te betalen voor de tijd dat ik niet thuis ben,maar dit is al gouw op gemaakt en uitgegeven aan dingen die je niet nodig heb,wij hebben geen kinderen en mijn vrouw is afgestudeerd aan de universiteit in Bangkok en heeft haar bull uit gerijkt gekregen van de kroon Prins van Thailand,naar mijn gevoel zal zei ook kunen werken en bijdragen aan het gezamelijke huishouden,maar bij mij is dat een richtings verkeer,ik ben van mening dat als je vrouw kan werken en mee draagt aan het gezamelijke huishouden je haar niet hoeft te ondersteunen,groetjes, Pascal
Wij wonen nog in Nederland en mijn Thaise vrouw ondersteunt mij.
Ik ben namelijk gedwongen minder uren gaan werken en krijg nu elke maand van mijn vrouw voldoende om de maandelijkse rekeningen te kunnen betalen.
Zij werkt in de fruitverpakkingsindustrie.
Geachte redactie,
Dit artikel is weer een schot in de roos. Jullie krijgen hier zoveel reacties op en dat vind ik
geweldig. Het blijft toch een van de grote vragen wat betreft een relatie met een Thaise vrouw. Over de de stelling wil ik eerst zeggen dat ik het normaal vind dat je,je als foreigner je Thaise partner of echtgenote financieel ondersteund.
In de de meeste relaties is het leeftijds verschil erg groot. Liefde op het eerste gezicht
bestaat niet. De meeste vrouwen hebben een slechte ervaring achter de rug met een ex
Thai partner en komen uit familie,s die het niet breed hebben.
Komen een Foreigner tegen die heel lief is. Geven hun complimentjes. Gaan samen uit .Lekker eten. Gaan samen wat kleren kopen en dan komt er bij deze vrouw die eigenlijk nooit die aandacht heeft gehad andere gevoelens naar boven.
De man (kan tegenwoordig ook een vrouw zijn) gaat veel om haar geven. Misschien in zijn thuisland ook heel slechte ervaringen gehad. Dan komt de dag van de waarheid.
Zij heeft nog een of twee kinderen en haar familie is heel arm.
Als je een beetje sociaal gevoel in het lijf hebt en je kan na vermogen wat missen.
Ondersteun die mensen dan ook. Je zal nog een gelukkig leven verder samen hebben.
Ik praat natuurlijk niet over meer dan 30% Foreigner tuig en natuurlijk ook niet over hoeveel procent Thaise (dames) die alleen er maar op uit zijn om mensen geld uit de zak te kloppen of Thaise vrouwen te misbruiken
J.Jordaan.
Ik heb laatst een boek gelezen, gedeeltelijk in engels en gedeeltelijk in Thais. Daarin wordt het een en ander uitgelegd vanuit westers standpunt en vanuit Thais standpunt.
Een van de punten was ook bovenstaand artikel. Een Thaise man die geen vrouw onderhouden kan en ook niet haar familie, is een nietsnut. Geen goede man. Als hij het kan, zal hij zelfs opscheppen over hoeveel hij kan bijdragen aan het financiële geluk van zijn vrouw en haar familie en wordt hij ook hoog gewaardeerd.
Een Thaise vrouw verwacht dit ook van een westerse man. Mijn vriendin heeft twee zoons, de een volwassen en de ander nog tiener. Haar familie verwacht nu dat zij mee steunt, omdat ze met mij samen is en ook beide jonge heren verwachten dat van haar, hoewel ze destijds voor de vader gekozen hadden, toen mijn vriendin ging scheiden.
Had ze nou twee dochters gehad, hoefde ze deze niet meer te helpen. Deze zouden op een gegeven ogenblik haar moeten helpen.
Ik ben me van het begin af aan daar bewust van geweest en geef mijn vriendin een klein bedrag per maand, waarmee ze kan doen en laten wat ze wil. De rest is huishoudgeld en geld voor mijn persoonlijke behoeften. Ze is daarmee tevreden. Het was wel een verwachting van haar t.o.v. mij dat ik haar maandelijks geld gaf.
Dus… in de regel is het in Thailand normaal dat de vrouw financieel ondersteund wordt, of het nou door een Thaise echtgenoot of een buitenlandse echtgenoot is.
@ Sjaak U doelt op het boek Thailand Fever van Chris Pirazzi en Vitida Vasant. Ook vertaald in het Nederlands (volgens iemand die het gelezen heeft, slecht) en besproken op deze blog. Ik vond het een heldere tweetalige (Thai, Engels) uitleg geven voor interculturele echtparen over hun cultuurverschillen, misverstanden en communicatieproblemen. De auteurs, een Thaise en een Amerikaan, belichten beider perspectieven. Uiteraard heeft ieder eigen ervaringen, die ervan kunnen afwijken, maar als introductie op een interculturele relatie is het boek nuttig.
Inderdaad worden kinderen (plus hun partner) geacht hun ouders te onderhouden, wanneer die niet meer kunnen werken. Althans zo zou het moeten zijn, maar blijkbaar zijn niet alle Thaise kinderen lieverdjes. In Arrival of Dawn beschrijft Pensri Kiengsiri een Thais-Chinese familie, waarin de volwassen kinderen teren op de zak van hun moeder, inmiddels weduwe. Dus dat komt ook voor.
Ja Dick, dat is het boek waar ik op doelde. Ik heb het hier ergens liggen, maar was op het ogenblik dat ik schreef niet in staat het boek te zoeken. (niet mau mau hoor, ik was er te ver van weg… 😉 )
Mijn vriendin las dat boek ook en ik heb haar ook nog het een en ander kunnen uitleggen wat niet bij mij van toepassing was.
Het andere boek zal ik zeker eens gaan lezen.
Het verhaal van Rudy herken ik ook. Maar niet van mijn Thaise vriendin… ik herken het van diverse Braziliaanse vrouwen die in mijn vroegere omgeving gewoond hebben. Ik herken het van mijn ex vrouw, die er echter ook voor werkte om die spullen te kunnen krijgen (zij ook Braziliaanse)..
Mijn vriendin is ook het tegendeel… Gelukkig… ze houdt van leuke kleren, maar is er trots op als ze iets voor minder dan 200 Baht kan krijgen. We hebben deze week een zijspan voor onze motor gekocht, zodat we in bulk bij de macro kunnen gaan kopen of ook eens iets kopen dat te groot is om op de motor mee te slepen. Een nicht van mijn vriendin vond het maar niks toen haar man zo’n ding kocht. Mijn vriendin heeft er de grootste lol mee. Vandaag heeft ze al het plastic, papier en flessen die wij in de laatste maanden verzameld hebben in zakken op de zijspan gelegd en wilde het naar de plaatselijke verwerker brengen. Ik ben toch maar met haar mee gereden en terug ben ik gereden. Het was een beetje onwennig voor haar. Maar zij (39 jaar) heeft er plezier in om ermee te rijden. Ze vraagt niet naar een dikke auto of merkspullen… Ze zegt altijd dat ze het liefst in een klein huisje met mij wil wonen….
Dus, heren, er bestaan ook goede, bescheidene vrouwen in Thailand…. jammer voor jullie heb ik natuurlijk de beste van allen… 🙂
Hallo…
@HenkW.
Ik moet je jammer genoeg gelijk geven… Ik heb het zelf tweemaal meegemaakt, na verloop van tijd werd er altijd meer geld van me gevraagd, geld dat steevast naar de familie ging, die werkelijk geen klap uitvoerde.
Ik heb er geen enkel probleem mee om mijn partner te ondersteunen, integendeel, ik zou de laatste hap eten uit mijn mond sparen voor haar…
Maar ik heb geen enkele zin om mijn zuurverdiende centjes aan een familie te blijven geven die gans de dag voor de tv hangt… om op je woorden terug te keren, die geven ze aan jou ook niet…
Feit is: toen ik weigerde nog meer te geven, en ik spreek over behoorlijke bedragen, was het ineens over…
Let wel: eerst huilbuien, hysterisch gedoe, maar nadien geen discussie, geen tranendal meer, geen enkele poging tot verzoening, gewoon van vandaag op morgen gedaan, met een partner waar je tenslotte een paar jaar mee samengeleefd hebt…
Ik heb daar serieuze problemen mee… tenslotte tracht je iets op te bouwen, en dan kom je na verloop van tijd tot de constatatie dat jij, na geld en familie… in die volgorde, op de derde plaats komt…
We moeten niet veralgemenen, er zijn er vele anderen, maar dit is in elk geval mijn ervaring met twee Thaise partners…
Ik lees hier vaak de stelling: je zou in Nederland of België toch ook je familie of schoonfamilie ondersteunen als ze in de problemen zitten?
Natuurlijk zou ik dat doen, zonder een moment te twijfelen… maar niet levenslang… en al zeker niet als ik weet dat ze in staat zijn om voor zichzelf te zorgen…
Maar daar moet je wat voor doen, he… het wordt je niet in je schoot geworpen, en al zeker niet als je gans de dag voor de tv hangt met een fles whiskey naast je …
In vele gevallen wordt je aanzien als een gratis bron van inkomsten, en dan vraag ik me af: moet daar een liefdevolle relatie uit voortvloeien?
En dat is toch de bedoeling, neen?
Rudy.
Volledig akkoord en het is uiteraard normaal dat je samen met je partner/vrouw leeft van het inkomen dat een van beiden heeft of allebei. Dat het in dit geval meestal de ‘farang’ is die zorgt voor het financiele is logisch.Wie een vast inkomen heeft deelt of blijft beter alleen. Zelf heb ik nooit gewild dat mijn Thaise vrouw ging werken omdat we het goed hadden met mijn inkomen.
Groeten,
Bert.
ik vind het woord onderhouden niet zo fijn. Al eens aan gedacht waarom in onze landen(Nl en Bel) mannen ( soms ,en zelden ook vrouwen )bij echtscheiding worden verplicht onderhoudsgeld te betalen aan de ex partner?
Wel mannen verdienen meer dan vrouwen, en ze gaan er ook vanuit ( als de vrouw niet werkt)dat alles picobello is als ze thuiskomen. Komt daarbij nog de zorg voor de (eventuele) kinderen, en het eten ( aankopen) en bereiden , en je hebt een dagtaak.
Moesten al deze taken gehonoreerd worden zou ze zelf een inkomen hebben ,ofwel, betalen de mannen daarvoor een bedrag( (geen slaafjes bedrag) ,ofwel “onderhoudt ” hij dan die (zijn) vrouw.
Ik ben van mening dat voor wat hoort wat; van beide kanten
Hallo…
Gezien de vele discussies moet het toch een gegeven zijn waar velen onder ons al mee in aanraking gekomen zijn. Het is geenszins mijn bedoeling om denigrerend te reageren op een Thaise vrouw, integendeel…
Maar zelfs al denk je van wel, je weet nooit zeker wat je er aan hebt.
Voorbeeld: een zonnebril moet er een van Gucci zijn, een handtas van Louis Vuiton, die ik betaal natuurlijk.
Op de momenten dat ik in België ben krijg ik dan de vraag om een flesje parfum, liefst van Armani of Versace… die parfum kan me niks schelen, verre van, maar als ik dan antwoord dat de verzendingskosten via DHL meer kosten dan het parfum zelf, en het dus wel een héél duur flesje parfum wordt, is er veertien dagen stilte langs de andere kant.
Nog zoiets: ik wil een auto huren om eens gezellig rond te toeren en een picknick te houden… verkeerde gedachte: het moet een pick-up zijn, zodat de ganse familie mee in de laadbak kan… auto en eten en vooral drank betaal ik natuurlijk… en als je daar een opmerking over maakt, krijg je steevast hetzelfde antwoord: you don’t like family, you don’t like me…
Komt ze op een dag af met de vraag of ik me borg wil stellen voor een lening… ik val uit de lucht, en vraag: voor wie of wat?
Blijkt het voor haar broer te zijn. Voor alle duidelijkheid, broer is een echte etter… elke dag tv, en elke dag ’s avonds party, zeven dagen op zeven, en elke ochtend stomdronken in zijn bed.
Blijkt dat hij een nieuwe scooter wou, maar geen lening kon krijgen, dus ik kon daar wel even borg voor staan. Ik ben niet gek, voor hetzelfde geld ramt hij de week nadien dronken een muur of een boom, en kan ik verder blijven afbetalen voor een scooter die total loss is… maar daar staan ze niet bij stil… morgen is een andere dag, en we zien wel wat hij brengt.Aan overmorgen wordt niet gedacht, laat staan aan volgende week of verder.
Wij westerlingen kunnen moeilijk met zo een manier van denken om, en om eerlijk te zijn, je Thaise partner hoeft niet aan de toekomst te denken, indien ze dat al doet, dat doe jij wel.
Ik hou van Thailand hoor, ik ga er dit jaar definitief gaan wonen, en heb familie daar, maar we moeten eerlijk zijn, alles is daar gestoeld op geld.
Het liefste wat een Thai doet, is foto’s op het internet plaatsen: ofwel met een fles Black Label in de hand, ofwel met een waaier bankbiljetten in de hand…
Dat ze die bankbiljetten mss volgend jaar erg gaan nodig hebben, daar denken ze echt niet aan.
Maar geen nood, dan is er nog altijd de farang-partner.
Rudy.
Ik herken dit beeld wat jij schetst totaal niet, niet uit de eerst noch tweede hand. Mijn vriendin vindt alles maar duur, van Gucci en Armani moet ze niets weten, een paar sieraadjes en normale kleren van de C&A (vindt ze hier ook maar duur). Ze zag wel een keertje iets moois van 80-100 euro maar toen ze die prijs zag schrok ze zich rot. Ik nog zeggen, als je dit echt onwijs mooi vindt dan kopen we het maar nee hoor, niet voor die prijs. Mijn portemonnee raakt ze amper aan. Ze heeft nu 4 paar schoenen, 3 jassen, 3 handtassen waarvan ze er maar 1 echt gebruikt. Ben blij toe.
Of heb ik per ongeluk een Zeeuwse dame getroffen? Lol. Maar nee in mijn omgeving hoor ik deze verhalen ook niet. Wel zijn deze Thai in het bezit van Bachelor of middelbare school papiertje en hebben altijd hard gewerkt (op het land, als arbeider, op kantoor etc), gokken niet, roken niet, dragen nauwelijks blingbling en make-up etc. Het type vrouw dat jij omschrijft zou mij doen wegrennen of op zijn minst een “wat dacht je van zelf wat te betalen?? Ik ben geen ATM of rijkaard” opleveren. Maar ja hier heb je ook genoeg NL vrouwen die buitengewoon veel waarde hechten aan (veel) merkkleding en verzorgingsproducten. Niet mijn type, maar smaken verschillen. Als je maar gelukkig bent, niet?
Wel beste Rob
Ik lees net je reactie, nadat ik die van mij geplaatst had, dat een goede Thaise vrouw niets te maken heeft met het feit dat ze in het bezit is van een Bachelor of een papiertje van de middelbare school. Dat moge duidelijk zijn.
Natuurlijk, maar een goede baan maakt het wel makkelijker om niet afhankelijk te hoeven zijn. Dat karakter belangrijker is en de doorslag geeft of iemand zelf zijn/haar inkomen en spulletjes/prioriteiten regelt moge duidelijk zijn. Je bent inhalig of gul, een eerlijk werker of vals, met of zonder opleiding.
Hallo Rob,
Klasse zo’n thaise vrouw.
En ik zal wel de wereld op dit blog over me heen krijgen, want wat jij schrijft zijn uitzonderingen en helaas niet zo veel farangs zijn zo gelukkig om dit te treffen.
Er zijn heel veel ouders die in het ziekenhuis liggen en de ziektes onder de buffels is ook schrijnend.
Om maar niet te spreken van een familielid wat overleden is en welke dit 6 maanden daarvoor ook overkwam.
Huishoudgeld is heel normaal en soms iets aan de schoonfamilie geven, of maandelijks een klein bedrag wat ik hierboven las.
Maar als de farang dan meer moet geven per maand wat de schoonfamilie nog nooit bij elkaar heeft gezien, alleen omdat het het nu van een farang komt?????
En e.e.a. heeft in mijn ogen totaal niets te maken met de hoeveelheid geld de man heeft/verdiend/geerfd etc..
Ik zou zeggen doe in het begin heel rustig aan met die euries.
Zou het dan niet eerder naar voren komen of de farang gezien wordt als ing op 2 benen??
Louise
Wat vooral weer opvalt in deze poll is dat veruit de meeste problemen omtrent geld en hoe ermee omgegaan wordt door de Thaise vrouw, zich voordoen bij koppels waarvan de vrouwen nooit of weinig in NL hebben verbleven. Of ze wonen samen in Thailand. Of hij woont hier en zij daar.
Beste Rudy. Wat moet ik er nu van vinden dat je vriendin een zonnebril van Gucci wil dat ze een handtasje van Louis Vuiton wil. Heet jij Bill Gates of wek je de indruk dat je een Bill Gates bent? Dan begrijp ik het wel. Als ik met zo iets thuis zou komen voor mijn vrouw, zal ze vragen of ik gek geworden ben.
Hoe komt het toch dat ik mijn vrouw in zo weinig dingen herken die er over de Thaise vrouw gezegd worden?
Ze was 16 jaar jong toen ik haar leerde kennen. Net bevallen van een jongetje, ze komt uit een arm gezin en heeft veel ellende meegemaakt. Zoals veel jonge meiden in Thailand. Toen ze 18 was zijn we getrouwd en naar NL verhuisd. Een heel eenvoudig meisje met 3 jaar lagere school.
Inmiddels 38 jaar later hebben we nog nooit een probleem gehad over geld. Nog nooit. En ze regelt al de financiële zaken.
Rudy, ik lees je verhaal en vind het maar een pak ellende. Sorry hoor volgens mij kun je er best wat aan doen maar dat wordt een lang verhaal
De beste groeten, Kees
@Kees, Rudy. Blijft de vraag wil ze een tas van Vutton van 1000 euro of een Vutton van 750 bht? Wil ze een Gucci zonnebril van 300 euro of een Gucci van 350 bht? Ken mij niet voorstellen en hopen dat ze meent in Milaan, Parijs, Londen of New York rond te lopen. Verder ben ik het met de steling eens als men een hele serieuze relatie heeft dat men haar financieel steunt. Maar net een vriendin hebbende en ook nog in de bekende plaatsen, zou ik helemaal niks sturen. Familie van mijn vrouw? Kunnen komen eten en drinken zoveel en wanneer ze maar willen! Cash geld? Heb ik niet…..
@ Rob V. Vind jouw conclusie wel heel kort door de bocht en naief, maar begrijp t wel want jij hebt niks met de bekende steden en neem aan dat jij nog nooit met dat soort meiden in aanraking bent geweest. Jij bent ook meer van de eetstalletjes dan de restaurants en hebt andere prioriteiten. Je hebt t goed getroffen, houd het daarbij en koester het, want het is echt een uitzondering op jouw jonge leeftijd!
Bedankt, wij zijn beide heel gelukkig, mijn eerdere bericht had wat meer nuances kunnen hebben (zo interpreteerde Kees 1 mijn bericht alsof opleiding verband houdt met wel of niet inhalig zijn, wat uiteraard niet zo is), maar dan wordt het wel en hele lap tekst en elke relatie is uniek. Toch blijf ik erbij dat als je een normale dame vind zij uit liefde voor je kiest en geld of bezittingen niet op de eerste plaats komen. natuurlijk ben ook ik bekend met de verhalen van inhalige vrouwen maar eigenlijk alleen via internet en niet persoonlijk. Gelukkig maar. Dat die dames er zijn is een feit, en waar die dames vandaan komen (massage en bar gelegenheden -en nee niet alle dames die daar werken zijn serpenten en geldwolven en nee er is niets mis mee van deze diensten gebruik te maken) is ook vaak duidelijk. Ik heb hier en daar weleens vernomen over dat de dame zelf niet op geld uit is maar er wel veel druk van de familie is, druk die niet altijd kan worden weerstaan. Nou heb ik ook nog eens het geluk dat mijn schoonfamilie (nabij Khon Kaen) hartstikke aardig is en mij volledig respecteert en waardeert. Ik geef hen soms een cadeautje of traktatie en zij mij ook. In de afgelopen 3 jaar nog nooit om ook maar een sentang gevraagd. Als je zo soms de verhalen hoort van dat een of zelfs “de” Thai alleen of voornamelijk op hebben hebben uit is en de farang als een wandelende ATM met geldboompje in de tuin kan ik dat dan bijna niet geloven, ik ga er vanuit dat een normale Thai helemaal niet inhalig is (maar wellicht een deel geen idee heeft hoe hard de farang voor zijn geld moet werken).
Kees 1 (hoeveel Kezen zijn er eigenlijk op dit blog?), jij hebt net als ik hele goede ervaringen met je vrouw. Ik lees dat je ze erg jong hebt leren kennen en dat jullie ook al lang in Nederland wonen. Dat speelt een rol. Jouw vrouw is Nederlandse geworden en is niet meer gevoelig voor de Thaise cultuur waarin uiterlijk vertoon zo’n grote rol speelt. Bij mijn vrouw merk ik dat ook, maar ze wil toch altijd wel een tasje kopen van een bekend merk omdat dat het eerste is waar de vrouwen inThailand naar kijken. Zo’n tasje gaat dan ook altijd mee naar Thailand en blijft daar meestal achter. Iemand is er dan ontzettend gelukkig mee. En mijn vrouw koopt volgende keer weer een nieuw tasje, van haar eigen verdiende geld.
Ik ken mijn vriendin nu 4 jaar. Ze is universitair geschoold en spreekt uitstekend Engels dankzij haar Amerikaanse ex. Haar spelling is abomidabel.
Mijn stelling: een Thaise gaat er vanuit dat de farang betaalt en als ie daarmee stopt is de liefde over. ik plaag mijn vriendin dan ook met: “i am your money-tree, just shake me and the money drops right in your purse”. Daar moet ze hartelijk om lachen. Zelf is ze dankzij haar opvoeding erg kiie niauw, Vooral in Nederland vindt ze alles te duur.
En toch: vorig jaar heb ik haar bij haar vertrek terug naar Thailand mijn Thaise ATM-card gegeven voor de normale uitgaven zoals eten, drinken, gas, water licht, onderhoud van haar 21 jarige zoon, meneer de student, etc. etc.. Er gaat geen geld naar de familie, 3 broers en Pa, die hebben het allemaal goed. Voor onverwachte grote uitgaven zou ze mij om toestemming vragen. Volgens mij een waterdichte afspraak toch?
Tot mijn grote verbazing was er 2 dagen voor ikzelf weer voor een half jaar naar Thailand vertrok er boven de normale bedragen 30.000 THB opgenomen. Op mijn confronterende vraag: ”who payed your sons motorbike?” Kwam het onwaarschijnlijke antwoord: “My mom”. Onmogelijk want mom, de vrouwen beheren in Thailand het geld, zat bijna letterlijk op het geld. Na het begin van een wel gelukkig tweede leven, in haar eerste leven was ze een ouwe zuurpruim, die haar dochter ingepent had, zoals gebruikelijk op het platteland, dat een meisje geen rechten heeft m.u.v. het aanrecht, vond de verleegster 30.000 THB niet in haar ongetwijfeld sexy onderbroek, maar in haar bh. En ik maar denken dat zij behalve een kunstknie ook neptieten had. Lol.
Na een half jaar trekken en duwen om achter de besteding van mijn 30.000 te komen, komt uiteindelijk de aap uit de mouw over de besteding van mijn 30.000. Met nadruk mijn 30.000. Niks geen gezamelijk inkomen, liefde of niet. Mijn pensioen blijft mijn pensioen. Mijn familie leeft in Europa. Mijn zoon moet zich als chefkok op Ibiza de pleuris werken om het bij benadering zo goed te hebben als mijn vriendin. Als ik iemand flink sponsor geef ik aan de voorkeur aan onvoorwaardelijke liefde, dus aan mijn beide kinderen.
Zoonlief wilde om meer indruk op zijn maten te maken een heuse Honda Airblade, en toevalligerwijs had het oude kreng van pa na 40 jaar de geest gegeven. Logisch, te kie niauw om er olie in te gooien, laat staan enig onderhoud aan te laten plegen. Wel doneerde meneer de landlord voor zijn aanzicht in het dorp en om zich van een goed second live te verzekeren grote bedragen aan de tempel en het dorpsschooltje. Er was kordaat aan de boom geschud om voor zoonlief’s brommer, er eerst nog lichtmetalen verlgen op zetten, de spaakwielen waren niet sterk genoeg, mams dus voorgelogen, en de de 5 jaar jonge Hond Wave ging naar haar puissant rijke pa, die overigens geen geld heeft om zijn gas, water en lichtrekening te betalen.
Wat zou u doen? Haar opnieuw je ATM-card geven voor normale uitgaven of haar van dat moment af onder curatele stellen en geen woord meer geloven van wat ze zegt?
Ik kan jullie tig voorbeelden geven van meer van dergelijke ervaringen van mijzelf, doe ik niet want dan wordt het “Het dagboek van Peter Hagen, en van andere buitenlanders. Herkent je mijn verhaal, leuk voor jou toch, want het doen en laten van een Thai is en blijft grappig voor ingewijden en ondoorgrondelijk voor outsiders.
Uiterlijke schijn interessert mij persoonlijk geen jota. Respect dwing je af, kun je niet kopen zoals Thai denken. Herken je dit verhaal totaal niet? Dan bent niet bevriend of getrouwd met een Thaise, maar met een verwesterde geemancipeerde vrouw die toevallig in Thailand geboren is of met een Zeeuws meisje?
Veel plezier in Thailand of in Nederland met je Thaise.
Hallo…
@Peter Hagen…
Ik zou het niet beter kunnen verwoorden…
@Kees1…
Ik wek totaal de indruk niet dat ik Bill Gates ben, want dat ben ik ook niet… op het moment dat ik mijn ex leerde kennen schreef ze haar thesis Frans en Engels aan de Mahasarakham Universiteit (MSU) in Maha Sarakham, grenzend aan Khon Kaen, waar ze me trouwens nog erelid gemaakt heeft in een besloten groep van studenten, welke ik tot op de dag van vandaag nog altijd ben.
Dus aan educatie ligt het niet. Ik kwam gewoon niet tussen haar en de familie, en dat was ook mijn bedoeling niet, maar de familie voerde de druk op haar alsmaar meer op, want haar farang-vriend was de spreekwoordelijke money-tree…
Ik veralgemeen niet, maar vele Thai denken dat een farang in zijn tuin een boom heeft staan waar geld aan groeit… het komt geen enkele seconde in hen op om eens te denken waar dat geld vandaan komt… het is er zomaar, dus waarom zou er geen deel voor hen bij zijn… als jij dan weigert, want jij weet wel degelijk dat dat geld er is na hard werken, dan is de liefde ineens veel minder…
Nogmaals, ik veralgemeen niet, mijn broer woont in Bkk, en is heel gelukkig met zijn partner, maar ik heb het toch maar tweemaal meegemaakt… en om eerlijk te zijn, ik leef van een invalidenuitkering, dus ik heb er geen enkele baat bij om me voor te doen als Bill Gates…
Rudy.
Karakter heeft niets te maken met opleiding. De basis is de opvoeding. Profiteren van andere in de samenleving komt in de hele wereld voor. Rudy je had allang de stekker uit je relatie moeten trekken.
Als je nou ook nog leeft van een invalideuitkering zegt dat mij al genoeg.
Die kunnen vaak ook heel hoog zijn.
In Pattaya zie ik dagelijks oude mensen, invaliden en zelfs geestelijk gehandicapte rondlopen onder bergeleiding van een Thaise vrouw of man.
Daar is niks mis mee. Als die mensen zich gelukkig voelen en het geld kunnen missen.
Je moet wel naar jezelf kunnen kijken in de spiegel. Is deze (dame) wel echt geintereseerd in mij? Of toch in je financiele plaatje
Jou zogenaamde hoog opgeleide dame zal meer intresse hebben in het laatste.
Het is maar een mening van vele Thailand gangers. Je hoeft je er niks van aan te trekken.
Misschien kan je er wel een keer over nadenken.
J.Jordaan.
@J.Jordaan.
Ik wil toch even reageren op je opmerking, Johny…
Het is inderdaad zo dat ik een hoge invalidenuitkering heb, waarvan ik in Bkk, heel goed kan leven… de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er hier in België een wet bestaat die zegt dat je als alleenstaande invalide 55% (als gezinshoofd 60%) van je laatste loon ontvangt als je na een jaar op de uitkering gaat, dus als je dan een mooie uitkering hebt, heb je je al de jaren ervoor te pletter gewerkt…
En wees gerust, ik ben 50, kerngezond, de enige reden waarom ik niet meer kan werken is omdat na een zware maagoperatie mijn ganse maag, en nog een deel attributen aan de binnenkant weggenomen is.
Voor de rest loop fiets en zwem ik, en loop zeker niet strompelend aan de arm van een vrouw in Pattaya of Bkk.
Maar dit terzijde…
Laat ik je gerust stellen, de stekker is eruit, en dat heb ik niet gedaan, maar zijzelf, nadat ik die broer zijn lening weigerde. En dat heeft ze niet uit zichzelf gedaan, maar onder druk van de familie.
Elke zondag gingen we bij de familie… het was verbazingwekkend hoe vol de woonkamer zat met familieleden, terwijl als we op het onverwacht kwamen, er niemand was.
Elke zondag had ik prijs… de ene zijn wc was kapot, de andere zijn scooter… nog een andere wou een paar dagen weg… zus was haar werk kwijt, andere zus had problemen met het betalen van de huur…
Ik heb ooit aan een broer van haar geld geleend om een nieuwe badkamer en toilet te plaatsen, toen zijn vrouw zwanger was, wel, na een jaar stond die badkamer er nog altijd niet… maar mijn geld was wel verdwenen.
En het rare is dat de vraag om geld nooit rechtstreeks kwam, maar steeds via de moeder, die het aan mijn vriendin vroeg, en die aan mij…
Het gaat hem hier niet over die Gucci zonnebril of Louis Vuiton-tas… koop ik graag voor haar, in Bkk is het toch allemaal namaak, en je merkt niet eens het verschil…
Loop je langs de kraampjes, heeft ze een mooi jurkje voor 200Bth… ga ik haar zeker niet ontzeggen…
Tenslotte zie je je vriendin graag, wil je dat ze gelukkig is, en vind je het zelf ook prettig als ze er leuk bijloopt…
Anders wordt het als je er de zorg voor een ganse familie moet bijnemen… dan moet je al een heel groot inkomen hebben, want ze vragen steeds meer…
En mijn “hoogopgeleide” dame zoals je het zo mooi verwoordt, sprak vloeiend Engels en Frans, beter dan ik zelfs, wat van het merendeel van de Thai niet kan gezegd worden.
En je hebt gelijk, de basis is de opvoeding, maar wat kan je van opvoeding verwachten van ouders die gans hun leven geploeterd hebben op de rijstvelden en zelf nooit naar school zijn geweest? Ik spreek hier over de Isaan… maar geldt ook voor andere delen van Thailand.
Die mensen hebben niks, dus begrijp ik van de ene kant hun reactie wel.
Deze discussie gaat in feite veel verder dan het financieel ondersteunen van je partner. Hier bij ons is het normaal dat er een gezamenlijke rekening is, en dat beide partners een bankkaart hebben…
Die hadden wij in Bkk ook, ik heb nooit de rekening nagekeken, dat was ook niet nodig…
Het klinkt mss of-topic, maar het is brandend actueel, je partner onderhouden is de logica zelve… maar, of ik zou moeten verkeerd zijn, de ouders, en in iets mindere mate broers en zussen, die neem je erbij, en daar geraak jij niet van tussenuit, John…
Mvg.
Rudy.
Een beetje laat misschien maar ik wil to ook mij verhaal nog wel even kwijt: Ik heb mijn vriendin bij toeval leren kennen in BKK, zij was pas terug uit Hongkong waar zij jaren lang in restaurant keukens had gewerkt, maar haar visum, (werkvergunning), werd niet verlengt en daarom was zij terug in BKK, en zonder inkomen. Zij heeft mij toen voorgesteld om als gids met mij door Thailand te reizen, als ik voor haar 2 maanden huur voor haar aparrtementje wilde betalen. Dat leek mij een goede deal !! En zowaar het klikte tussen ons en het werd toch nog een zwaar afscheid op het einde. Ze vroeg mij toen of ik evengoed haar wilde steunen vanuit Holland met de huur van haar kamer, want ze had nog steeds geen werk,…OK beloofd, het was niet zoveel , 4000 bath per maand . Later kon zij van een familie lid, (nicht), een kleine boetiek overnemen wat haar al snel een goed eigen inkomen op leverde, zij maakt een dagomzet van tussen de 10.000 en 20.000 bath per dag, en ik weet dat de winst hiervan zo’n 60- tot 75 % bedraagt , en dat is meer dan ik hier in Holland verdien. Maar nu komt het: ze wil even goed dat ik de huur van haar kamer blijf betalen, dat is voor ons westerlingen een beetje raar idee , maar het schijnt dat het voor een Thaise vrouw voelt dat zij echt waarde voor je heeft, de meest letterlijke vorm van waardering dus, en men bezweert mij dat dit niets met het kopen van liefde te maken heeft !!
En daarbij doet zij ook echt leuke dingen voor mij, ze stuurt mij bijvoorbeeld ook de mooiste kleding toe, zij weet precies wat ik echt mooi vind, het komt dus niet uitsluiten van één kant.
HI, Ja natuurlijk wij, m’n love of life Joy and ik hebben een geweldige tijd zijn 12 jaar getrouwd en eerst in Thailand werken en wonen voor 7 jaar en nu dan voorlopige 7 jaar in nieuw zeeland eerst en vooral om dat ik denk dat mijn Joy geniet van de ervaring met andere farrang en omt e zien dat er ook werkende Farrang zijn en tevens om haar zoon, die op het moment dat wij trouwde mijn verandwoordelijk werd en voledig mijn zorgkind is, een goede toekomst studie en opties te geven. Geld is nooit een probleem geweest wij delen alles vanaf de eerste dag en ik kan er geen probleem mee hebben alles is altijd prima,m maar ik ben dan ook erg gelukkig geweest als ik sommige levens ervaringen lees, we hebben juist een nieuw huis gekocht en het leven is een echte mooie droom.
Groeten, Christchurch, New Zealand.
Hallo…
Even een erg late reactie op dit item… ik moet hier nog de eerste reactie lezen over de Thai of Thaise die de ouders en/of familie van de Farang financieel steunt…
Dit gezegd zijnde zijn alle verdere opmerkingen of vragen overbodig, lijkt mij…
Mvg…
Rudy.