Stelling v/d week: Nederlanders die in Thailand in de financiële problemen zijn geraakt moeten het zelf maar uitzoeken
Regelmatig lees je verhalen over buitenlanders die in Thailand aan lager wal raken. Soms worden ze uitgekleed door een Thaise dame. Maar er zijn ook genoeg andere situaties te noemen, zoals Nederlanders die in een Thais ziekenhuis komen te liggen maar niet verzekerd blijken te zijn en daarom de ziekenhuiskosten niet kunnen betalen. Moet je deze mensen nu helpen of niet?
Deze vraag borrelde op toen ik gisteren in Bangkok Post een verhaal las over een Zweedse man die in de problemen was geraakt. Deze 45-jarige dakloze zwerft ergens bij Nana en komt aan wat geld en eten door te bedelen. Slapen doet hij op straat in een portiek. De Zweed zou belazerd zijn door zijn Thaise vriendin die hij in een bar had ontmoet en waar hij mee was gaan samenwonen. Hij was door zijn geld heen geraakt en was volgens zijn zeggen ook zijn paspoort kwijtgeraakt. De man schijnt geen familieleden te hebben die hem kunnen helpen daarnaast lijdt tevens aan depressieve stoornissen. Op sociale media verschijnen nu oproepen om de man te helpen en geld in te zamelen voor een ticket naar Zweden.
De vraag blijft staan; moet je deze man of eventueel landgenoten in dezelfde situatie helpen? Zelf heb ik de neiging om hier ‘nee’ op te antwoorden. Niet omdat ik geen gevoel of medeleven heb, maar omdat er een aantal emigranten zijn die onverantwoorde risico’s nemen.
Zoals het geval waarbij iemand er bewust voor kiest om geen ziektekostenverzekering af te sluiten, het te duur vindt of het onzin vindt, moet ik hem dan uit de brand helpen? Hetzelfde geldt voor iemand die zijn geld erdoorheen jaagt. Hij kan dan wel zijn Thaise vriendin de schuld geven maar die vlieger gaat alleen op als de man door zijn vriendin is bestolen. Als hij naïef is en met de eerste de beste bargirl een relatie aangaat, binnen een jaar een huisje voor haar koopt en met geld smijt, neemt hij zelf onverantwoorde risico’s. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten, toch?
Er zullen ook expats zijn die als reactie op de stelling roepen dat ze maar moeten aankloppen bij de ambassade, maar de ambassade zelf kan geen financiële hulp bieden. Daar is geen budget voor. Vroeger werden er wel eens leningen verstrekt bijvoorbeeld voor een vliegticket naar het vaderland, echter deze werden zelden terugbetaald als ze weer in Nederland waren. Het enige wat de ambassade mag doen is bemiddelen, bijvoorbeeld door familie en vrienden van iemand te benaderen om financieel bij te springen.
Terugkomend op de stelling, vinden jullie dat je Nederlanders of andere buitenlanders moet helpen als zij in financiële nood zijn geraakt? Heb je in je omgeving als eens zoiets bij de hand gehad? Geef je mening en reageer op de stelling.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid15 december 2024Krachttraining houdt je lichaam jonger op celniveau
Gezondheid6 december 2024‘In zes weken je oude bloedvaten 20 jaar jonger met Q10’
Gezondheid4 december 2024Blijf gezond en vitaal na je 60e met de juiste supplementen
Gezondheid2 december 2024De verborgen risico’s van MSG in Thaise gerechten
Naar mijn idee moet je het laten afhangen van de omstandigheden, is het echt puur verwijtbare eigen schuld? dan zou ik zeggen zoek het maar uit, neem het voorbeeld van ziektekosten en reis verzekering, niets afgesloten, eigen schuld, al zijn geld er is 1 of meerdere bars er door heen gejaagd zonder ook maar een beetje reserve te reserveren, eigen schuld.
in ieder geval zou hij in het bezit van een retour ticket moeten zijn, heeft hij dat verkocht, verloren, is het gestolen?
Echter er zijn ook gevallen die wel hulp verdienen, die compleet buiten eigen schuld in de problemen geraakt zijn, depressieve stoornissen is bijvoorbeeld niet verwijtbaar, domheid waardoor je als een klein kind opgelicht bent is ook niet verwijtbaar, ziekenhuis opname terwijl je ervan uit ging dat je verzekering in orde is, ik kan wel honderden redenen bedenken waarom de een wel een beetje hulp verdient en een ander absoluut niet, omdat hij zich willens en wetens in het bezit van zijn volle verstand in de nesten gewerkt heeft.
Neem in ieder geval 1 goede raad van mij aan en stop die bij je en vergeet die nooit, wees zuinig op paspoort en vervoersbewijs, geloof niet alles wat mensen je vertellen, ook onder toeristen zijn mensen die je het geld uit je zak proberen te kloppen, b.v. omdat ze zelf in de problemen zitten of omdat het gewoon crapuul is,, let op de datum van je visa, houdt altijd wat geld achter de hand ( persoonlijk heb ik daar altijd traveler cheques voor bij me en luister af en toe eens naar advies van mensen die het goed met je bedoelen en dat zijn meestal niet, ( maar toch soms zelfs wel) de Thaise bardames, niet elke bardame is een gehaaide, geld uit je zaak kloppende, geldwolf, ik ken er zat met een hart van goud, of in ieder geval een laagje.
Als ik iemand tegen kom die echt buiten zijn/haar eigen schuld in de problemen is geraakt zal ik echt wel helpen, maar denk dan niet aan enorme bedragen voor tickets e.d., dan heb ik meer over de 1e levensbehoefte voor een paar dagen.
Met vriendelijke groet,
Lex K
Een beetje kortzichtig om tezeggen dat je in iedergeval in bezit van een retour ticket moet zijn.
Waar denk je een ticket tekopen als je in Thailand gaat wonen en misschien na vier jaar weer eens voor bezoek aan je vaderland terug wil?
Dat kan dus niet.
Dus in die tijd kan je in problemen komen en dus geen retour ticket.
Moderator: niet chatten svp.
Moderator: Thailandblog is geen schandpaal en hecht aan bronvermelding bij (vooralsnog onbewezen) beschuldigingen.
Zijn er kinderen in het geding, eventueel met overstay ? Dan samen iets doen. Die laat je niet in een hok stoppen.
Maar de knip trekken als de familie in A-land van een persoon niks wenst op te brengen: nee hoor.
Iemand die door zijn geld heen is, omdat hij er niet weet mee om te gaan, zal van mij geen hulp moeten verwachten. Als ik om mij heen kijk en zie welke “kastelen” gebouwd worden en wanneer ik zie dat ook mooie huizen hier al jaren te koop staan, moet je niet komen klagen dat je geen geld meer hebt.
Hier bij ons wordt er weer eens een resort bij gebouwd. Een kleine huizengroep op de hoek van twee straten en de prijzen die ervoor verlangd worden zijn niet mis. Misschien weer iemand die zijn hele geld in een bodemloze put gooit.
Ik ken ook iemand die een huisje voor 3000 baht huurde en iedere dag naar de stad ging om daar ’s avonds voor 2000 baht of meer te zuipen. Die man is op een gegeven ogenblik weer terug naar zijn thuisland moeten gaan, omdat hij geen geld meer had.
Natuurlijk weet je niet de omstandigheden. Die spelen inderdaad een rol. Toch denk ik, dat de meesten het zelf schuld zijn.
Je zou een gemeenschappelijke kassa moeten kunnen maken, die van donaties leeft. Bijvoorbeeld een kleine bijdrage van ieder die Thailand binnen reist moet een paar Euro / Baht extra betalen, juist voor de gevallen, dat iemand bepaalde kosten niet kan betalen. Of ook bijvoorbeeld bij je visa verlenging of je 90 dagen stempeltje. Dan betaal je 500 baht extra. Dit komt in een grote pot voor de noodgevallen.
Maar helaas is dat een wensdroom… je moet mensen hebben die je kunt vertrouwen en die dat dan ook beheren kunnen. Waar geld zit, wordt er ook weer misbruik van gemaakt. Er zou wel veel bij elkaar kunnen komen in een jaar tijd.
Het is maar een idee…
Beste SjaakS, Als je ticket koopt voor Thailand, zit daarin al 700 bath voor de Thaise overheid om onvoorziene uitgave voor toeristen te bekostigen die in moeilijkheden zijn of ziekenhuis. Helaas wordt dit Binnengekomen geld niet daarvoor gebruikt, is toch ca 14 miljard bath, wat opgebracht wordt door betaling van die 700 bath die vliegtuigmaatschappijen nu afstaan. Eerder betaalden wij 500 bath als wij het land uitgingen bij paspoort controle. Dus die mensen die terug moeten naar hun woonland moet de thaise overheid een ticket voor kopen en als die persoon weer het land in wil zal hij moeten aantonen 1 jaar ticket en over voldoende geld te beschikken. De Thaise overheid moet een toerist niet 2x laten betalen.
Een landgenoot zal ik helpen alleen in bijzondere uitzonderlijke nood.
Die 700 baht is de luchthavenbelasting, betaal je in Nederland ook. Heeft dus niet met onvoorziene kosten voor toeristen te maken. De plannen zijn waren wel om toeristen een bepaald bedrag te laten betalen voor een soort verzekering maar die zijn nog niet ingevoerd.
Het ligt er inderdaad aan of het een geval van eigen schuld dikke bult is of pure pech. Onder pure pech versta ik dan iets wat ons allemaal zou kunnen overkomen, hoe goed voorbereid en ingedekt dan ook.
Geen verzekering, geld kwijt aan een ex na eerst alles op haar naam te hebben gezet, noem het maar op schaar ik onder eigen schuld.
Eenvoudig antwoord: ik ben het 100% met de stelling eens.
Iemand moet wel met hele, hele speciale problemen te maken hebben gehad, wil ik ook maar iets aan zijn/haar noodtoestand bijdragen.
Helemaal gelijk. We hebben het meegemaakt op een van onze reizen dat iemand de vliegtax niet kon betalen gingen ze geld ophalen daarvoor nu van ons niets. Er zijn nog steeds veel mensen die niet verzekerd zijn. Nu dan loop je het risico daarvoor gaat het goed dan is het oke zo niet pech gehad. We zorgen er altijd voor voldoende reserve te hebben voor nood gevallen.
Jezus, wat een harteloze commentaren. Je kunt van bijna iedere buitenlander is nood zeggen dat het zijn eigen schuld is. Ook als het iemands eigen schuld is vind ik dat je toch moet proberen te helpen. Iedereen kan in die situatie terechtkomen. En helpen is meer dan alleen wat geld rondstrooien, dat zou ik ook niet doen.
Ik ben vrijwilliger bij de stichting Lanna Care Net, die buitenlanders in nood in en rond Chiang Mai probeert te helpen. Ik heb ongeveer 10 clienten bijgestaan, meest met medische en financiele problemen, daarvan waren er 5 Nederlanders, een paar Amerikanen en Belgen.
Veel van die buitenlanders in nood zijn mensen met weinig sociale vaardigheden en minimale inkomsten. Sommigen spreken geen Thais en beroerd Engels. Af en toe geef ik een beetje geld, bv voor de telefoonrekening of de internetverbinding, De meeste hulp zit in het contact leggen (evt via de ambassade) met familie en vrienden, het ziekenhuis bewegen de rekening te verminderen en gespreide betaling af te spreken en de immigratiedienst vragen een medisch visum af te geven. Dat is allemaal lastig als je met een gebroken been op bed ligt. Verder bemiddelen bij artsen, verpleegkundigen en de administratie, en het geven van informatie.
Bij een client heb ik het voor elkaar gekregen dat een rekening van 400.000 baht bij een priveziekenhuis werd kwijtgescholden (ze zijn daarvoor verzekerd en wisten dat er toch niets te halen was) en voor zijn rekening van 128.000 baht bij een staatsziekenhuis (waar hij uitstekend verder behandeld werd) zorg ik er voor dat er maandelijks 10.000 baht wordt afbetaald, soms met enige druk, en dat is bijna gelukt. Hij heeft alleen AOW.
Geld geven lijkt mij ook meestal geen goede zaak, maar je kunt op veel andere manieren helpen. Doe dat dan, en beroep je niet op het ‘eigen schuld dikke bult’ principe. Wat dacht je van longkanker en HIV?
Beste Tino, het siert je dat je veel voor je medemens doet. Daar heb ik zeker respect voor. Aan de andere kant je zegt het zelf al: “Veel van die buitenlanders in nood zijn mensen met weinig sociale vaardigheden en minimale inkomsten. Sommigen spreken geen Thais en beroerd Engels.” Als dat iemands situatie is, ben je dan slim bezig om te emigreren naar Thailand? Zulke mensen hebben vooral psychische hulp nodig en dat kan ik ze niet geven.
Verder zeg jij dat het jouw gelukt is om een groot deel van de ziekenhuisrekening kwijt te schelden, daar zijn ze voor verzekerd. Ja, maar er is toch schade. Het ziekenhuis moet (meer) premie betalen voor de verzekering of het gaat ten koste van de Thaise belastingbetaler. Van dat geld had misschien ook een Thais kindje gered kunnen worden. Het moet toch ergens vandaan komen. De Nederlander in het ziekenhuis maakt zelf een keuze om zich niet te verzekeren, daar is hij volledig verantwoordelijk voor. Het afwentelen op anderen, zoals het ziekenhuis, is immoreel. Het zorgt er mede voor dat andere farang in Thailand een slechte naam krijgen.
Aan de andere kant is het evenzeer immoreel mensen zonder verzekering en geld noodzakelijke acute medische hulp te weigeren, hoe ze ook in die situatie terecht kwamen. Ook in Nederland zullen huisartsen en ziekenhuizen dit soort mensen helpen (dat komt regelmatig voor), en inderdaad gaat dat ten koste van hulp aan anderen. Het is te prijzen in de Thaise gezondheidszorg dat de meeste staatsziekenhuizen en sommige priveziekenhuizen acute hulp willen verlenen ook als daar geen onmiddelijke betaling tegenover staat. Ik moest kiezen tussen twee kwaden en koos voor betaling van het staatsziekhuis. Maar nu dat bijna gelukt is ga ik proberen hem geld af te troggelen om ook het priveziekenhuis te betalen. Pffff…..
En een booschap aan alle buitenlanders die zonder ziekteonkosten verzekering hier rondlopen (en dat zijn er velen): julie zijn immoreel bezig, genieten van het land, zeuren als er iets mis is, en vervolgens de Thais laten opdraaien voor jullie problemen in geval van ziekte. De visumeisen moeten veel strenger worden, door hoort een ziekteonkostenverzekering bij. Een nieuwe taak voor Prayuth, die arme man.
Een uitstekende reactie Tino, helemaal mee eens. Bij de bron aanpakken. Geen ziektekostenverzekering? Dan de visum-eisen verzwaren. Bijvoorbeeld een borgstelling van 1 miljoen baht, zo neem je mensen tegen zichzelf in bescherming.
Helemaal mee eens, Khun Peter.
En helemaal mooi wordt die verzwaarde visumvereiste als je beseft dat je daarmee niet alleen (naïeve) mensen tegen zichzelf, maar tegelijk ook (eerlijke) anderen tegen mensen met slechte bedoelingen beschermt.
Er komen namelijk veel teveel mensen naar hier afgreisd met ronduit oneerlijke tot criminele bedoelingen.
Dat zijn mensen met (jammer genoeg) doorgaans bijzonder goed ontwikkelde sociale vaardigheden die hierheen komen met als enige bedoeling andere farangs (locals oplichten lukt ze niet zo makkelijk) op te lichten en geld af te troggelen om daar zelf beter van te worden.
Zo ken ik iemand uit mijn eigen geboortestad die hier al jarenlang meerdere maanden per jaar verblijft en die elk jaar in de zomer voor enkele maanden terugkeert naar België om daar te gaan teren op de sociale voorzieningen en illegale handeltjes op te zetten, waarbij hij hier eerder aangekochte producten (meestal erectiebevorderende middelen, maar ook diverse nepartikelen zoals horloges) met monsterwinsten verkoopt.
Die man is eigenlijk geniaal in zijn misdadige stiel, want hij is zo’n gewiekste leugenaar en bedrieger dat hij iedereen steeds weer (althans voor een tijd) kan bedotten.
Het erge daarvan is dat hij al meermaals andere, goedbedoelende mensen in de problemen heeft gebracht.
Wetens willens….
Dat is ook de reden waarom je hem nooit in een Belgische bar zal zien.
Net om dat soort ongenode gasten hier weg te houden vind ik het verscherpte toezicht op de back to back visa met visaruns een heel goeie eerste stap. Zo verblijft die man hier immers al sinds begin van deze eeuw ongeveer acht tot negen maanden per jaar: op basis van een single entry gekregen in België, en vervolgens een paar weken naar Cambodja, waar hij in Phnomm Pennh bij een visakantoor dan weer een nieuw visum voor drie maanden regelt.
Vervolgens reist hij nog een paar keer heen en weer naar Cambodja (dat financiert hij dan weer met smokkel, ditmaal van voornamelijk sigaretten en alcohol, die hij dan weer hier in Thailand zelf slijt) tot hij aan zijn acht tot negen maanden komt om dan voor enkele maanden terug te keren naar België.
Het erge hieraan is vooral dat hij (noodgedwongen, hij bezit zelf geen rooie cent en gaat er zelfs prat op dat hij nergens ook maar énige bron van inkomsten heef) regelmatig anderen in de problemen brengt. Of hen minstens in de problemen helpt te komen.
Zo werd hij vorig voorjaar wel zelf slachtoffer van zijn praktijken: de (eveneens Belgische) geldschieter die hij toen als melkkoe gebruikte werd door de politie in België gevat op verdenking van verkoop van handel, invoer en heling van verboden wapens (met name tasers, aangekocht in…. jawel, Thailand…)
Omdat die man van justitie niet terug naar Thailand af mocht reizen, werd het financiële plan van eerstgenoemde ferm doorkruist.
Met als gevolg dat hij niet alleen zijn laatste elektriciteitsrekeningen niet meer betaalde aan de verhuurder van zijn appartement, maar dat hij ook nog eens geld (20000 Baht) ging lenen om zijn vliegticket te betalen.
Een zoveelste lening die hij nooit terug zal (kunnen) betalen.
Als je mij dan vraagt of ik het gerechtvaardigd vind dat dit geld hem werd geleend, dan is mijn antwoord heel kort en even duidelijk: neen!
Hij heeft dit alles immers uitsluitend aan zichzelf te danken én hij is zich ontzettend goed bewust van de risico’s die hij loopt.
Daarom ben ik ook onverdeeld voorstander van het aanscherpen van de visumvereisten.
Kito
Dat laatste, een ziektekostenverzekering verplichten, lijkt mij een goede zaak.
Thaise toeristen zijn dat verplicht bij hun visumaanvragen, toch?
Waarom dat niet in de andere richting verplichten, is een win-win situatie.
beste Tino ,
Het is mooi dat er stichtingen bestaan als Lana Care Net , maar nog mooier dat jij er vrijwilliger van bent .
Ik wist niet van het bestaan van dit soort stichtingen .
Het is goed dat er van situatie tot situatie een beoordeling kan worden gegeven over hulp of niet.
Inderdaad de meeste reacties op deze stelling gaan niet over de helpende hand , maar over de eigen schuld .
Het zou mooi zijn als er op dit blog meer wordt stil gestaan bij het bestaan van dit soort stichtingen , dan al die reclame over vliegtickets en / of bijvoorbeeld duistere tandartspraktijken ,maar misschien wel geld in het laatje brengen .
Misschien een goede suggestie over een horizon verbreding van Thailandblog ?
Een goede groet van Danny
Moderator: uw reactie voldoet niet aan onze huisregels.
Reacties op Thailandblog zijn uiteraard van harte welkom. Wel zijn er een paar spelregels:
1) Alle reacties worden gemodereerd. Wij doen dat zelf. Het kan soms even duren voordat een reactie geplaatst wordt.
2) Het blog is een platform voor reactie en discussie, geen uitlaatklep voor scheldkanonnades. Houd het beschaafd. Reacties die beledigingen of scheldwoorden bevatten, worden niet geplaatst.
3) Houd het ook zakelijk, dat wil zeggen: niet nodeloos op de man spelen.
4) Alleen inhoudelijke reacties op het onderwerp van een blogpost worden geplaatst. Met andere woorden: blijf on-topic.
5) Het is de bedoeling dat reacties de discussie bevorderen. Steeds weer hameren op hetzelfde punt heeft geen zin, tenzij met nieuwe argumenten.
Reacties die niet aan de spelregels voldoen, worden niet geplaatst.
Beste Tino, kijk daar kan ik een heel eind in mee gaan. Dat je mensen in nood de goede richting op wijst of (niet financieel) een zetje in de goede richting geeft. Ook dit is weer geheel afhankelijk per situatie, net zoals het aan de grond raken ergens tussen 100% pech en 100% eigen schuld kan zitten. De ene mens is er mee geholpen als je een betalingsregeling kunt regelen, een ander zal 1 keer betalen en daarna niet meer (zal de crediteur wel minder happig maken om bij een volgende persoon ook een regeling te treffen…). Ik vind het dan ook belangrijk elke casus op zijn eigen merites de beoordelen, zowel als het op schuldvraag als hulpverlening aan komt.
Al blijft mijn uitgangspunt toch, dat als iemand het er zelf naar gemaakt heeft ik me niet bepaald als eerste geroepen voel zo iemand uit de brand te helpen. Eerst maar eens kijken wat familie etc. van het slachtoffer of domoor kan betekenen en of iemand tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen of die laakbaar te makkelijk rekenen dat in nood iemand anders hen wel uit de brand zal helpen, dat is zoals Peter zegt immoreel, laakbaar gedrag en afwentelen van eigen verantwoordelijkheid.
Eens, buitenlanders die dom zijn geweest zullen op de blaren moeten zitten. Is het natuurlijk wel spijtig dat ze niet (legaal) kunnen werken voor een enkeltje terug naar land van herkomst. Het wordt andere koek als iemand bestolen of opgelicht is in strafrechtelijke zin, dan moet de dader(s) vervolg worden en de ontvreemde bezittingen geretourneerd worden aan de rechtmatige eigenaar. Dan is er ook nog een vaag tussengebied tussen domheid en opgelicht worden in.
Voorbeeld: schenk/geef je al je geld weg (met name aan een nieuwe vlam) of stop je het in stenen dan ben je dom bezig, je moet er altijd rekening mee houden dat je geld door pech, ongeluk, waarde daling etc. Heb je een (stabiele) relatie en wordt plots je bankrekening geplunderd en jou auto verkocht dan ben je bestolen/opgelicht. Heb je een (nieuwe) relatie en wordt je om geld gevraagd (schappelijk bedrag) dan kan het lastig zijn om met volledige zekerheid te zeggen of dan een oprecht verzoek is of oplichting/leugens. Soms is oplichting niet overduidelijk vooraf te zien. Uiteraard moet je dan nooit meer schenken/lenen dan je kunt missen… maar dan nog kun je door een combinatie aan factoren (deels domheid, deels pech, deels bestolen/opgelicht worden op gewiekste manier) toch zo’n beetje alles kwijt raken.
Dat een ambassade niet helpt (behalve als conactpunt) en zelfs geen geld voorschiet is helaas begrijpelijk doordat mensen ook hier misbruik van maken (zoals niet terug betalen) en je oer dom gedrag ook niet moet bekostigen/belonen.
Zie ook:
https://www.thailandblog.nl/nieuws/zweedse-toerist-dakloos-na-oplichting-door-thaise-vriendin/#comment-383742
Meestal ken je de achtergrond niet van diegene die om hulp vraagt, het is zo dat er veel mensen onverantwoorde beslissingen nemen als zij gaan emigreren naar bv een land als Thailand, maar ik zal hoe dan ook mijn medemens proberen te helpen als ik hiermee geconfronteerd wordt, ondanks de reden waardoor hij in de shit is geraakt,ieder mens maakt fouten bewust of onbewust, en als mij dan zou worden gevraagd om een paar centen te doneren zodat die gene een nieuwe start kan maken of zoals die Zweed voor een ticket terug naar Zweden, waarom zou ik dan niet helpen? Moet je dan reageren van eigen schuld dikke bult en verrot maar?
Het is dweilen met de kraan open. Er zijn er zo veel en heel veel Thai zijn in dezelfde positie. Waarom zou de hulp dan ras gebiassed moeten zijn? Ambassades zijn er om te helpen en in het uiterste geval als in Nederland ook niemand wat wil doen, dan maar de KLM deal van de stand by ticket. De vraag is ook dat als we allemaal arm en naakt geboren zijn de een het goed weet te regelen en de nader met 1 miljoen baht, gescheiden van het meisje uit de straat, er een troep van maakt? De ander door hard werken , spaarzaam zijn, nadenken en geen hordes luie Thai gaat onderhouden, een bruin leven heeft en nooit een beroep hoeft te doen op anderen. Hoe komt dit? Waar zit het verschil? Is het gewoon grote domheid? Zijn het de feromonen waar geen weerstand aan geboden kan worden? Bezin eer de begint en ga niet op een appel en een ei naar Thailand “een nieuw leven opbouwen”. Omdat vaak de financiële uitkleed actie heel voorzichtig begint moet je gewoon een regel stellen, vragen om geld of familie support , hoe zielig het verhaal dan ook is, is uit den boze, beweerde traditie af geen beweerde traditie.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het gewoon niet weet. Mijn eerste gedachte is dat je iemand die in de problemen zit niet laat spartelen. Toen ik nog in Den Haag woonde zat ik bij de reddingsbrigade; ook voor wie te ver in zee ging of als er een rode vlag hing, voeren we uit. Soms kom je door domme pech in de problemen, soms door onhandigheid of onoplettendheid, soms doordat je willens en wetens een risico hebt genomen. Wie is er niet nog even snel overgestoken bij rood, of nog net even in die vertrekkende trein gesprongen? Had de ambulance weg mogen blijven als het fout was gegaan, omdat het eigen schuld was?
Aan de andere kant: naar Thailand gaan, of het nu voor vakantie is of om er te gaan wonen, is geen impulsieve actie zoals het oversteken of op de trein springen. De visumregels zijn er op gericht de Thaise overheid zo veel mogelijk zekerheid te geven dat de inreizende voldoende middelen heeft om indien nodig weer terug te reizen. Als je die middelen niet meer hebt ben je of bestolen, of je bent creatief met de regels omgegaan. Dat dat laatste de afgelopen jaren niet echt moeilijk gemaakt werd doet daar niets aan af. Een reis naar Thailand vergt meer voorbereiding dan een weekendje Texel, er is een overvloed aan tips en informatie over risico’s, en onze overheid is er duidelijk in dat ze niet financieel bijspringen als je in de problemen komt. Wie daar toch in slaagt heeft dat dus aan zichzelf te danken.
In Nederland zijn we doorgeslagen in de waarschuwingscultuur. Verkeersborden adviseren om met 40 door een bocht te gaan die je probleemloos met 80 kan nemen. En overal word je er op gewezen dat natte vloeren glad zijn. Geen wonder dat een echt nuttige waarschuwing niet meer serieus genomen wordt. Toen de alarmsirenes in Helmond loeiden vanwege een brand waar giftige stoffen vrijkwamen was er niemand die naar binnen ging en zijn ramen en deuren dicht deed. Waarschuwingen hebben hun dreiging daardoor allang verloren.
Ik denk dat voor iedereen duidelijk moet zijn dat wie naar het buitenland reist er zelf voor moet zorgen dat verblijf, inclusief onverwachte kosten, en terugreis betaald kunnen worden. Het moet ook duidelijk zijn dat je niet bij de ambassade kunt aankloppen voor financiële steun, en dat je geacht wordt de puinhoop die je aanricht ook zelf weer op te ruimen.
Ondertussen is het geweldig dat er Tino’s zijn die zich inzetten voor mensen die echt in de problemen geraakt zijn en daar zelfstandig niet meer uitkomen. Onoplosbare problemen kunnen straks ook op mijn weg komen, als ik eenmaal in Thailand woon. Misschien door domme pech, misschien omdat ik iets ongelofelijk doms doe. Wat een heerlijke gedachte dat ik dankzij de Tino’s van deze wereld dan niet helemaal aan mijn lot wordt overgelaten.
Iedereen gaat voorbij aan het feit, dat er een reden gezocht moet worden, in feite op de stoel van de rechter gaan zitten. En dat is dus niet mogelijk. Is het wel zo, is het niet zo? Etc.
Beter is het niet te oordelen en je gevoel laten spreken. Is het gevoel goed, geef dan wat en andersom geef dan niets. Je kunt de situatie ook omdraaien en Tham Bun ( goed doen ) doen. Dan zit je altijd goed :))
Groet Joy.
Minimale verantwoordelijkheid vindt ik wel dat er een repatriëring geregeld wordt naargelang omstandigheden met een financiele schulderkenning van persoon .
In politieke crisisgebieden kunnen regeringen wel hun eigen vliegtuigen sturen voor mensen op the halen die doorgaans dik hun boterham daar verdiend hebben en zeker niet altijd géén ticket kunnen betalen en zeker niet arm zijn…., zo vindt ik dan wel dat voor die gestrande” sukkels” een gewoon airline ticket kan voorgeschoten worden mits fin. schuldbrief te aanvaarden voor terugbetaling .
Als men voor gezochte criminelen een ticket over heeft , moet dit voor andere categorie ook kunnen !
als iemand in uiterste nood verkeerd dien je te helpen, ongeacht zijn voorgeschiedenis. Het is toch een hooghartige houding die mensen aannemen wanneer er een beroep op hen gedaan wordt door mede mensen die in uitzichtloze situaties verkeren en er aan voorbijgaan. We willen best helpen, maar dan op onze voorwaarden en onze inzichten in het probleem ( eigen schuld dikke bult). Je ziet dat zelfde verschijnsel bij mensen in Nederland. ( nee, aan hem geef ik niets, gaat toch op aan drugs en alcohol. Of: ach, nee, er blijft zoveel aan de strijkstok hangen. Of: hou je er wel controle op ( 10 jaar MartinusStichting Noord-Thailand.Nu afgesloten, projecten gerealiseerd).Misschien iets voor Thailandblog op een reserve aan te leggen voor mensen die in dergelijke situaties terecht komen?
Enfin, dit is mijn standpunt en best nog aan discussie onderhevig, dat weet ik ook wel. Het probleem is genuanceerder dan in deze paar regels is samengevat.
Dus als ik het goed begrijp stel je voor steun aan de farang in de problemen , en de Thai in problemen , “dat is een heel ander geval?”.Dat riekt naar steun op ras gebaseert of zie ik dat dan weer verkeerd?
Neen, natuurlijk moeten Nederlanders die zich in de nesten werken het niet helemaal zelf uitzoeken. Iedereen maakt fouten, iedereen neemt wel eens te veel risico’s. Moeten we een beschonken Nederlandse expat die van zijn brommer valt op weg naar zijn condo in Bangkok op straat laten liggen en laten doodbloeden? Vragen we hem eerst om zijn ziektekostenverzekering? Er zijn hier twee niveau’s in het geding. Moeten individuen (zoals u en ik) onze mede-expats helpen en moet de Nederlandse overheid helpen als expats in de problemen komen?
Of u helpt en of ik help hangt af van onze eigen prive-opvattingen over mede-menselijkheid. Uit de reacties blijkt dat menigeen niet helpt maar daarop zijn gelukkig ook uitzonderingen zoals Tino. Iedereen kan helpen op zijn eigen manier. Bij dat helpen gaat het dan niet om het geven of voorschieten van grote hoeveelheden geld. Ik denk dat iedereen die niet helpt wel hoopt dat hijzelf geholpen wordt als hij een keer domme dingen doet.
Een ander punt is of de Nederlandse overheid moet helpen. Ik ben van mening dat de Nederlandse overheid moet helpen als expats in het buitenland in de problemen komen. Dat doen ze al, ook al zijn Nederlanders onvoorzichtig of is het hun eigen schuld (gaan te ver in zee, skien op gevaarlijke pistes, stranden ergens en hebben niet genoeg voedsel en/of water bij zich, begeven zich in oorlogsgebieden, zitten in het buitenland in de gevangenis voor delicten enz enz).
De Nederlandse staat kan geld voorschieten als de expat/toerist niet verzekerd is en hem/haar een contract laten ondertekenen om dat geld terug te betalen. Een eenvoudige gedeeltelijke beslaglegging op salaris en uitkering kan er voor zorgen dat het geld echt terugkomt bij de staat. Dat kan bij alimentatie en ik zie niet in dat dit in bovengenoemde gevallen niet mogelijk is.
Bij de stelling denk ik niet meteen aan acute hulp. Als een Thai of Nederlander (of buitenlander) in Thailand of welk land dan ook een ongeluk krijgt bel je de hulpdiensten. Desnoods breng je zo iemand zelf naar de hulp toe als je niet kunt vertrouwen op de hulpverlening. Een ziekenhuis (overheid) dient ook een potje te hebben voor noodhulp voor mensen zonder geld of verzekering, of dat nu een buitenlander of eigen inwoner is (welk misschien wel, geen, amper belasting betaald). Bijschieten voor een ziekenhuis rekening zou dan ook een zeldzaamheid moeten zijn. Hier is uiteraard sprake van gedeelde verantwoordelijkheid: de meeste mensen zouden er prima voor kunnen zorgen dat ze voldoende verzekerd zijn, sommige kunnen dat buiten hun schuld niet betalen, andere hebben het er zelf naar gemaakt (bewust risico’s genomen bijvoorbeeld) maar zelfs die laat je niet verrotten. Dat lijkt me gewoon humaan.
Maar bij de stelling denk ik aan mensen die zichzelf financieel in de ellende hebben gewerkt of daar in zijn beland. In eerste instantie moet iemand dan zelf op de blaren zitten als iemand overduidelijk dom is bezig geweest. Tweede aansprakelijke zijn direct betrokkenen zoals eventuele leugenaars/oplichters (m/v) die bestraft dienen te worden en schade te betalen. Daarna komt pas de publiekelijke pot en individuele hulp om de hoek kijken, wederom naar gelang de situatie.
Geld terug vorderen lukt in de praktijk niet zo makkelijk: zie het incident in Amsterdam verleden jaar waar men 10x (100x?) teveel geld uit betaalde aan uitkeringen. Nog steeds is een paar miljoen niet terug omdat er mensen zijn die A) dom/bewust de plotselinge mega storting hebben verbruikt B) het geld willens en wetens niet terug willen geven. Zure appels die er dus op rekenen dat een ander wel voor de rekening om draait als het mis gaat… Dat zal ook de ambassades zijn overkomen: geld voorschieten, al dan niet met schriftelijke afspraak en dan toch fluiten naar je centen, deels omdat er mensen zijn die het echt niet lukt terug te betalen, deels mensen die zo geld uitsparen…
Helaas al enkele keren mensen met een zielig kul verhaal ontmoet (oplichters dus of gigantische domoren die alle waarschuwingen, adviezen, regels etc. in de wind hebben geslagen), dan wordt je toch wat voorzichtig ook als je in je hart niemand wil laten vallen.
Moeten wij als collectief en individu ons medemens helpen? ja zeker, ongeacht locatie, afkomst of wat dan ook maar wel op een constructieve manier die als het even kan ook de lange termijn belangen van een individu of collectief niet schaden. Daarom elke casus per geval wegen en bepalen wat een rechtvaardige manier van handelen is. Uitgangspunt moet toch wel zijn dan mensen in eerste instantie eigen verantwoordelijkheid nemen voor hun acties en gevolgen om zo onverantwoord afwentelen tot een minimum te beperken.
200.000 Thb wilde ik bij een bank in Thailand een account mee openen ,
De dame bij de bank wilde alles over mij weten .
Tegen sluitingstijd vertelde ze mij dat het niet kon .
Vreemd dat ik iets in mijn drankje heb gehad ,mijn hele nieuwe meubelen waren verdwenen + het geld zelfs een platina ring die ik nooit meer af kon doen was weg .
De afstandsbediening van de nieuwe t.v . waren ze vergeten mee te nemen .
De volgende morgen sloeg ik mijn ogen open in een ziekenhuis ,waar de dokter mij vertelde dat als ik nog 1 slokje had genomen ik dood zou zijn geweest .
Pas na 1 jaar kwam het bij mij naar voren dat dat ik een reisverzekering had ,te laat dus voor een claim .
Ben ik dan dom ?
Ik denk dat de dame op de bank ermee te maken had .
Mijn mail sluit een beetje aan op die van Sjaak. Het zou denk ik verstandig zijn als de expatriates in Thailand een gezamenlijke pot vormden voor onvoorziene omstandigheden. Vooral voor ouderen is dat belangrijk want de maatregelen die in Nederland in de maak zijn, zijn niet mis. Op de Nederlandse overheid valt steeds minder te rekenen. Zo’n fonds zou natuurlijk pas uit moeten keren als andere mogelijkheden zijn uitgeput. Eerst probeer je iemand te helpen bij zijn zoektocht naar geld voor een ticket naar Nederland en alleen als die echt op dichte deuren sluit (dus ook geen voorschot van de ambassade) dan betaalt het fonds de one way ticket. Ik meen dat de Nederlandse emigranten in Sao Paulo zo iets een jaar of dertig geleden haddden, althans dat is mij verteld. Zie in dit verband ook wat Chris schrijft. Wellicht kan zo’n fonds en een beetje een goede organisatie op dit gebied ook afspraken maken met het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
Beste Han en Sjaak.
Stichting ThailandFRog CharLy is bijna geboren.
Zie dat uit filosofische overtuiging wel zitten.
Een opvangnet voor landgenoten die om welke reden dan ook in de problemen zijn geraakt.
Immers in Nederland en België bestaat er juist zo’n vangnet, vanuit het sociale zekerheidssysteem, waar iedereen toe bijdraagt. Anders dan daar zullen het vrijwilligers moeten zijn, die het draaiende moeten houden, met even vrijwillige bijdragen. Lijkt me toch een hele opdracht.
Wat de stelling betreft, help de medemens. Ook is het een dronkaard die alles heeft opgezopen. Eigen fout dus. En zo zijn er wel wat. Hulp, niet door geld of drank te geven. Kom dan maar bij eten de laatste week van je reis. Soms wordt zelfs dat aanbod genegeerd, wie zit er dan echt in de problemen.
Kan zo nog een lijst opsommen maar dan wordt het een verhaal op zich.
Moderator: uw reactie wordt niet geplaatst. Het is de bedoeling dat reacties de discussie bevorderen. Steeds weer hameren op hetzelfde punt heeft geen zin, tenzij met nieuwe argumenten.
Volledig eens met de stelling!
Al te veel mensen, ongeacht de nationaliteit, laten zich meeslepen door hun geslachtsorgaan in plaats van hun verstand, en denken dat zij kunnen leven van rozegeur en maneschijn, en vergeten hierbij de werkelijkheid. Wellicht zijn er uitzonderingen, doch deze zullen uiterst zeldzaam zijn !
Diditje.
Prachtig lied, Hans! Ken het van Eric Clapton. Geeft het leven goed weer. Wanneer je in de shit zit, leer je pas vrienden kennen of je echte vrienden kennen. Meestal is het het eerste!
Voor de mensen die zich zo stellig achter de stelling ” wie zijn billen brand, moet op de blaren zitten” scharen, hoop ik dat het leven hun goed gezind blijft. Het leven neemt echter soms rare en nare wendingen, die men niet voorziet! Mocht het omverhoopt mis gaan, hoop dan dat je iemand treft die oordeelt en niet veroordeelt. Dat laatste gebeurd namelijk meestal, zo ook hier.
Er zijn oorzaken die buiten de verantwoordelijkheid liggen van de gedupeerde farang. ook al was/is deze verzekerd ook al word de politie ingeschakeld of komt het op een rechtzaak aan. Zo ook al was het reeds bij wet of de notaris zo goed geregeld. Dit is Thailand, het land met twee gezichten. Dus al die harteloze en ongezoute kritieken: ik hoop dat het u nooit zal overkomen. Echter, en ik heb het in mijn direkte omgeving meerdere malen gezien, dat het indien het u toch overkomt u nog maar eens aan uw eigen kritiek terug moet denken en in uw Eigen vet gaar smoort. En dan vooral niet piepen.
De kritieken lijken wel zeer op de Thai methode: ikke ikke en de rest kan stikken.
U bent reeds goed geintergreerd, Moet ik u nu ook feliciteren?
Hallo allemaal, is uw hulp ook gewenst bij het /de zuiperij en het bevredigen van de Thaipoppie’s?
Denk het ff niet ; wat een huichelarij janken indien het mis gaat kotsmisselijk word ik van deze verhalen en stumpers die er te laat achterkomen dat zij anders is.
Natuurlijk uitzonderingen daargelaten en erg genoeg ;doch zelfs de grootste loozer mag wel iemand hebben die kan helpen!
In bijna alle gevallen van de gevallene ; erg belangrijk de drank en het schatje en? verzekering te duur of spaarpotje bhabha.
Zelf genoeg meegemaakt en gelukkig verzekerd en wat achter de hand.
Dan nog ff dit gezamelijke pot achter de hand? wat denken jullie dat de slachtoffers hieraan zouden hebben bijgedragen? pffft lamelache.
Mensen die echt hulp nodig hebben kunnen aankloppen maar de rest? u had het kunnen weten!!
Thailand is geen Nederland waar elk mens kan aankloppen ; en yep maar goed ook
Kom ook niet aan met ziellig verhaal men moet helpen! nee ergens anders is hulp meer gewenst dan voor zulke loozers !!!!!!!
Ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Daarom is mijn stelling nee. Ook betreffende hulp van de overheid
Je kunt nog altijd beter iemand helpen,dan geholpen moeten worden.
Nee, zeker niet helpen. Je hebt gelijk in je artikel. Alleen als je echt wordt bestolen zou het kunnen, maar het is bijna altijd laksheid en domheid en zeeer eigenwijs. Mij kan niets gebeuren plegen ze te zeggen en te denken.
Dom omdat je al je geld aan een wildvreemde uitgeeft omdat ze je “lief:”vind. En laks omdat je nalaat een ziekte kosten verzekering te regelen en een reiskosten verzekering b.v. bij diefstal erg handig.
Zeker hoeft de ambassade of anderen niet te helpen. Die hebben ze ook niet nodig als ze hun eigen beslissingen nemen om geen verzekering af te sluiten en als ze zelf hun geld er doorjagen zonder zelfs wat reserve te houden voor een retourticket.
Snel na het aanteden van de huidige ambassadeur Dhr Boer deee hij een algemene oproep dat iedereen die naar Thailand kwam VERPLICHT een verzekering af moest sluiten. Helaas kreeg hij alleen maar commentaar en kon hij dat weer niet verplichten volgens de wet.
Dan zo maar door klooien. Maar niet komen huilen als je geen geld hebt om het ziekenhuis te betalen als je een brommer ongeluk had zonder helm en verzekering….
Nee, ik zou niets bijdragen. Velen kankeren op het moederland, dat alles daar zo slecht is en hemelen Thailand op als hemel op aarde, daar waar alles veel beter is, de mensen zo vriendelijk en hulpvaardig, dus nu niet mekkeren. Er is al zo vaak gewaarschuwd voor die gevijnste Thaise lach, maar nog steeds nemen vele farangs beslissingen met hun jongeheer. Een vriend van mij in Bagnkok raakte ook alles kwijt aan een Thaise schone die nu een Aussie aan de haak heeft geslagen omdat hij geen geld meer heeft.
Ik hoop dat diegene die nee zeggen zelf ooit om wat voor een reden in de problemen komen en zelf voelen hoe het is ver van het thuisland en niemand die helpt zonder een baht op zak.
Er zijn tal van redenen op te noemen waardoor iemand in de problemen kan raken, door de schuld van een ander of eigen schuld. Maar moet zo’n iemand dan maar een zwervers bestaan gaan leiden?
De overheid, jawel zou een vangnet moeten hebben voor een enkel reis en eventuele visa boete naar land van herkomst. In Nederland zijn overal potjes voor en heel veel voor (mede Nederlanders) maar voor iemand die dacht aan zijn droom te beginnen en waardoor dan ook in de problemen raakt en altijd belasting heeft betaald mag het zelf uitzoeken.
Dus de NEE zeggers, zeggen eigenlijk laat maar lekker doodgaan hier………………………
Leen
Reacties op Thailandblog zijn uiteraard van harte welkom. Wel zijn er een paar spelregels:
1) Alle reacties worden gemodereerd. Wij doen dat zelf. Het kan soms even duren voordat een reactie geplaatst wordt.
2) Het blog is een platform voor reactie en discussie, geen uitlaatklep voor scheldkanonnades. Houd het beschaafd. Reacties die beledigingen of scheldwoorden bevatten, worden niet geplaatst.
3) Houd het ook zakelijk, dat wil zeggen: niet nodeloos op de man spelen.
4) Alleen inhoudelijke reacties op het onderwerp van een blogpost worden geplaatst. Met andere woorden: blijf on-topic.
5) Het is de bedoeling dat reacties de discussie bevorderen. Steeds weer hameren op hetzelfde punt heeft geen zin, tenzij met nieuwe argumenten.
Beste mensen mijn mening is simpel,9 van de 10 problemen veroorzaken we zelf.
Dit heeft niks met Thailand te maken,voorbeeld :u rijdt te hard het gevolg is vaak een boete, u rookt en weet dat dit ziektes kan veroorzaken,niet drinken als u weet dat u nog moet rijden,sex zonder condoom enzv.
Dus het is natuurlijk triest voor deze mensen die problemen hebben in Thailand maar de oorzaak ligt vaak bij henzelf.
Verder is het maar de vraag of ze leren van hun fouten.
Dus ik zeg gewoon het koppie erbij houden dan kom je hoogstwaarschijnlijk ook niet in de problemen .
Ik vind dat je ze wel moet helpen als je de reden weet, heb het zelf 2x mee gemaakt en deze mensen hebben mij zelfs terug betaald.
Ze moeten inderdaad bij binnenkomst aan kunnen tonen dat ze verzekerd zijn of bij een nieuwe visa aanvraag dit aan kunnen tonen.
Het nadeel is wel dat veel mensen zich willen verzekeren maar voor alles worden uit gesloten omdat ze er al last van hebben.
Ben zelf verzekerd geweest, bangkok bank 10 jaar ,en betaalde 50000 baht per jaar, toen ik 2 gevallen binnen 4 maanden had zeiden ze U bent over de limit, dus zelf dokken, helaas nu geen verzekering meer en gelukkig wat geld om in het staats ziekenhuis alles zelf te betalen.
Iedereen weet dat het heel moeilijk is een verzekering te krijgen indien 70 of ouder. Op het ogenblik dat zich iets voordoet en men als alleenstaande leeft dient men bij onverwachte hospitalisatie steeds op iemand te kunnen terugvallen. Dan is het goed als iemand, farang of Thai je ter hulp schiet. Of je nu in een privaat of staatshospitaal beland, steeds is de eerste vraag “Kun je het betalen” Wie zal je helpen? Zo denk ik wil iedereen iemand die hulp bied. En later is men heel dankbaar. Geen belang wie de hulp geboden heeft.
Men weet hulp zeer op prijs te stellen als men het zelf nodig heeft. Ook anderen.
Het is eigenlijk aan de Thaise en Nederlandse overheid samen, om de problemen van Nederlanders in Thailand op te lossen.
De Thaise overheid moet ze oppakken als hun visum/ paspoort is verlopen en naar de immigratiedienst sturen.
Die moet contact opnemen met de Nederlandse overheid, hoe ze weer terug kunnen naar Nederland.
De Nederlandse overheid zal dan moeten zorgen, als ze weer thuis zijn, dat ze niet opnieuw naar Thailand kunnen vliegen, om opnieuw problemen te maken.
Het paspoort innemen dus.
Nederland is verantwoordelijk voor zijn onderdanen, dus daar ligt de verplichting.
Thailand heeft belang bij hun terugkeer, dus die twee moeten het oplossen.
Waarschijnlijk zou een verdrag tussen Nederland en Thailand hierover de beste oplossing zijn.
Zoveel Nederlanders kunnen het nu ook weer niet zijn, die op kosten van de overheid teruggebracht moeten worden.
Als er morgen een stichting in het leven word geroepen om zulke mensen te helpen ben ik de eerste die daar heel graag geld op stort .Als 10% van de Nederlanders meedoet en er jaarlijks b.v 25 euro op stort is er een mooi bedrag om sommige mensen te helpen aan een ticket naar Nederland .Zijn wij allemaal zo egoistisch dat we alleen maar aan ons eigen hachie denken ?? Natuurlijk weten we allemaal dat er hier in Thailand iets kan gebeuren zodat we in een benarde positie terecht kunnen komen of we er nu wel of niet op voorbereid zijn en er zelf wel dan niet schuld aan zijn .
Veel mensen zitten in een voor mij ongekend maar, oh zo herkenbaar stramien van “ieder voor zich God voor ons allen”.
Alle smoesjes om een ander niet te hoeven helpen ben ik in mijn leven al tegengekomen. Het is veel makkelijker om te doneren aan een goed doel, dan je echt te bekommeren om je naasten. Dat is de voedingsbodem, waarbij de TV-actie van hulporganisaties succesvol miljoenen binnen slepen. Maar uiteindelijk is het simpel, “afkopen van het eigen schuldgevoel”.
Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat het leven in één oogwenk kan veranderen. Dan heb je een probleem!!!!
Ook mensen mensen van bijv. 55 jaar die naar Thailand komen, staan er niet bij stil dat ze over zeg maar 10 jaar fysiek, in veel gevallen op een ander niveau gaan functioneren en presteren. Het gaat allemaal niet meer zo makkelijk als in het begin. Dan heb je een probleem!!!!
Mensen die 70 zijn geworden komen er achter dat ze zich niet zo makkelijk meer kunnen verzekeren. (Ik heb het hier dus niet over expats die alles al weten en waarbij dus niets mis kan gaan.) het is niet uitzonderlijk dat je juist na die tijd toevallig iets ernstigs overkomt. Dan heb je een probleem!!!!
Mensen die vaak zeiden, ik heb anderen niet nodig. Hebben dan een probleem!!!!
Wat ik eigenlijk wil zeggen, dat ik het niet zondemeer, eens bent met de stelling van de dag.
Ik zal altijd proberen iemand te helpen, die hoe dan ook in de problemen zit. Het zal je maar gebeuren….
Ik ben van mening dat als deze mensen niet willens en wetens in financiele moeilijk zijn geraakt en er zelf nauwelijks iets aan kunnen doen .JA ,Ja dan zou het fijn zijn als er een organisatie is die de mogelijkheden heeft deze mensen te helpen. Als bijvoorbeeld mensen in financiele nood geraken om dat ze willens en wetens geen verzekering hebben afgeloten om dat dat te duur was voor hun en ze de premie niet konden of wilden opbrengen.Dan jammer , maar dan zou je kunnen zeggen dikke bult eigenschuld.Ik heb altijd een riant inkomen gehad. Maar sinds ik met pensioen ben en AOW geniet. Is dat erg terug gelopen en moet ik ook echt op passen.Maar ik betaal trouw mijn Expat zorg verzekering want zonder dat zou ik niet in Thailand kunnen en willen wonen. Wel kan ik me voorstellen dat mensen die bijvoorbeeld 800.000 bath jaarlijks op hun bankrekening moeten hebben staan of aan inkomsten per jaar hebben in de vorm van AOW en OF Pensioen op een gegeven moment in financiele moeilijkheden kunnen geraken door lagere euro eyc.En deze mensen JA zou men ook moeten kunnen helpen doormiddel van een Nationaal fonds of iets dergelijks.
Voor de rest sorry zij die willens en wetens zo iets doen en bereid zijn deze risico’s te nemen. Nee zij hebben ook nooit de lasten willen dragen.Wel vind ik dat men niet altijd bijvoorbaat iemand al moet veroordelen als deze door de beruchte verhalen zijn opgelicht en bestolen van wegen hun naiviteit want we weten allemaal liefde maak blind. Ook ik had een goede vriend die dacht een goede fantastische vrouw te hebben en een outo had gekocht op haar naam en deze maandelijks afbetaalde. Toen hij na jaren dacht hehe nu kan ik het boekje ophalen en de auto op mijn naam zetten.Kwam die er achter dat ze een nieuwe lening op de auto had afgesloten en hij nog weer een paar jaar langer zal moeten betalen. De centen waren futsie had ze uitgegeven aan de familie.Vader, Moeder kinderen etc. Maar ze is nog steeds bij hem en verzorgt hen goed. Maar als je dan oud bent en je hep hulp nodig.Wat doe je dan , je heb weinig keus ze zijn nog steeds samen .Want hij heeft haar nodig en weet nu wat hij heeft en kan verwachten. Had hij een ander genomen was hij mischien nog slechter af geweesd. Snell iemand veroordelen is zo makelijk.Ik weet inmiddels een ding zeker, terug naar mijn geboorte land Nederland. Nee,Nee dat zou ik ook heel erg vinden en niet willen.Want als je oud bent geworden ben je in Nederland afgeschreven en kun je alleen nog met heel veel geluk in een verpleeg tehuis of verzorgings tehuis komen.Of onder de brug slapen en wonen. Mededeling van een Sociale dienst in Nederland aan een Nederlander. Je kunt het bekijken.Ik heb mijn stap naar Thailand zo goed mogelijk overwogen en gewogen en ben blij dat ik het gedaan heb. En na een aantal miskleunen een geweldige Thaise partner heb gevonden , die goed is, betrouwbaar,eerlijk en ook hard mee werkt en betaald aan het dagelijkse levens ondehoud.En toch hoor ik nog steeds na een aantal jaren van diverse kanten.Wacht maar jij komt ook aan de beurt. Overal in de wereld heb je goede en minder goede en hele slechte mensen. Maar wel valt mij op dat men vaak heel negatief` over de Thaise dames spreekt. Maar ik ben van meening dat heel veel buitenlander er in Thailand niet voor onder doen.
Of je iemand in de problemen aan zijn lot overlaat is een persoonlijke keuze en iedereen kent wel eens tegenslag. Maar wat een interessante gerelateerde vraag is, is waarom zoveel buitenlanders juist in Thailand in de problemen komen (noot aan de redactie: dit feit kan ik niet direct met cijfers onderbouwen maar is gebaseerd op gesprekken met personeel van Westerse ambassades in Bangkok) Alle politieke correctheid ten spijt kun je je niet aan bepaalde generalisaties onttrekken die er toch op wijzen dat het land een enorme aantrekkingskracht heeft op mensen die vaak toch wat maatschappelijke en persoonlijke problemen kennen. De mensen die wel per ongeluk in de problemen komen, en ook dat gebeurt regelmatig in Thailand, zijn daar dan helaas de dupe van.
Om kort te zijn na het lezen van deze verhalen en reacties .
Waarbij ik mijzelf bij enkele verhalen en de omstandigheden waarbij zij plaats vonden wel kan aansluiten .
Maar ik handhaaf twee gouden regels door de jaren heen in Thailand .
De tweede gouden regel , leen nooit geld aan een Thai , ook al is het familie van je ega of vriendin .
De eerste gouden regel , leen zeker nooit geld aan een Farang ,ongeacht zijn land van herkomst . Alleen dan kun je het hier voor een lange tijd met je zuur verdiende spaargeld of pensioen in Thailand volhouden .
Ben je niet sterk en geef je over aan de grieven , van hierboven omschreven .
Zit je voor dat je het weet weer in een vliegtuig op de kosten van de Nederlandse SOOS richting Schiphol .
Enkele reis wel te verstaan .
Jan Beute .
Eerst eens nadenken en dan doen is iets wat veel mensen moeten leren!
Niet alleen in Thailand maar ook in Nederland weten mensen zich zelf zo in de nesten te werken dat een ander ze uit de financiële zooi moet halen. Het is zo makkelijk gezegd dat het de schuld van derden is dat je op zwart zaad zit.
Volgens mij is het alleen de schuld van derden wanneer je de dupe wordt van misdaad bv. als je bankrekening word geplunderd door skimming en dan mag je hulp verwachten van bv je overheid om je in eerste instantie te helpen.
Maar als je zo dom bent om je hele vermogen in handen te leggen van derden dan vraag je gewoon om problemen. En als je onverzekerd wilt leven… prima maar dat kan alleen als je zoveel geld hebt dat je een ziekenhuisrekening zo kunt aftikken.
Wij werken ook voor ons brood en kunnen ons geld maar één keer uitgeven en dat geef ik dan zeker niet uit aan mensen die hun verantwoording bij derden neerleggen.
Een tsunami, een brand,er zijn zoveel redenen waarom iemand in de miserie kan belanden …. Eigen schuld is soms wel wat te kort door de bocht lijkt me….
Ik heb wel eens gehoord dat het calamiteitenfonds overloopt van het geld. Misschien kun je voor uitzonderlijke gevallen daar iets meedoen. Dan hoeft er geen apart fonds te komen. Ook moet je soms als overheid een nuchtere kostenberekening gaan doen. Wat kost een ambtenaar van de ambassade per uur voor het bemiddelen en wat kost het goedkoopste vliegticket.
Moderator: uw reactie is off-topic.