Een stelling van De Inquisiteur: Thailandblog lijkt op een klaagblog
De Inquisiteur is reeds een poosje inspiratieloos als blogger, hij heeft dat al eens eerder gehad. Maar nu is een onderliggend gevoel de oorzaak. Hij heeft een beetje genoeg van het voortdurend negativisme op Thailandblog. Waarschijnlijk de tijdsgeest want ook andere media, van kranten tot het roemruchte Facebook, zijn daar aan onderhevig. Maar toch.
De Inquisiteur is in de veronderstelling dat makers, verantwoordelijken, de bloggers, de lezers en zij die reageren – interesse hebben voor Thailand. Niemand gaat bij wijze van spreken een website lezen over Nigeria, of Ecuador, … als je er geen band mee hebt. Maar naar zijn gevoel glijdt het blog af naar een soort klaagforum over Thailand.
De Inquisiteur heeft geen zin om een statistiek te maken over hoeveel negatieve en positieve berichten verschijnen, en zeker niet om de reacties ook op die wijze te gaan verdelen. Het is gewoon een buikgevoel. En dat maakt hem een minder happig om nog bijdragen te schrijven. Jawel, ook de commentaren op zijn eigen hersenspinsels verrassen hem vaak, maar daar moet je als blogger tegen bestand zijn.
Toch hij stelt zich voor dat iemand die dit blog gaat raadplegen mogelijk naar Thailand op vakantie wil komen. Of er langdurig wil gaan verblijven. Er zelfs wil komen wonen. Die wijzigt na het lezen van een tiental blogs en de commentaren direct van mening. Niets is goed in dit land.
Geen goede afspraken te maken wegens geen tijdsbesef. Onverschillig personeel. Je word voortdurend bedrogen bij aankopen. Het verkeer is levensgevaarlijk. Thaise dames of mannen zijn geldbelust, bovendien hoeren en boeren ze er maar op los. Thai zijn lui, Thai zijn hooghartig tegenover farangs. Onhygiënisch eten, vuile toiletten. Je word bedrogen en belogen. Iets waardevols huren of kopen – het gaat steeds fout.
De Inquisiteur is niet blind voor de tekortkomingen hier. Maar dat vind hij nu net leuk. Je kan toch niet verlangen dat een land, nog in volle ontwikkeling, zijn gewoontes, zijn cultuur, zijn mentaliteit, … gaat veranderen ten behoeve van toeristen en expats ? Zelfs al genereren ze er inkomsten uit, maar die maken net geen 6% van hun bnp uit – veel geld ja, maar zo belangrijk zijn we niet ondanks alle verhalen. Je komt hier uit eigen keuze en je past je aan.
We gaan ons bemoeien met alles in dit land. We willen dat het net zo ‘goed’ geregeld is als daar in noord-west Europa. Verkeersveiligheid, prijzensysteem, consumenten garanties, medische zorg, jawel, ook hun onderwijssysteem, hun sociale zekerheid. We hebben allemaal goede (?) raad. Doch de dag dat ze hier net zo ver gaan met die overheidsbemoeienissen als in het thuisland, is De Inquisiteur hier weg. Hij houdt van de lage regelgeving, hij houdt ervan om voor zichzelf te zorgen, om te laveren tussen al die adders in het gras.
Iedereen zoekt naar goede raad op dit blog maar wordt overstelpt met vreemde verhalen van bedrog. Zo help je de mensen niet. Je schrikt ze af, farangs degraderen hier zichzelf tot slachtoffer.
De Inquisiteur komt sinds 1990 naar Thailand, vaak drie maal per jaar. En is hier definitief komen wonen in 2005.
Nooit is hij slachtoffer geweest van iets ernstigs. Slechts twee kleine verkeersongevalletjes, ondanks hij vanaf zijn tweede vakantie met de motorfiets en auto begon te rijden a ratio van tienduizend kilometer per jaar.
Lekker leven, genieten, uitgaan, op stap gaan met de boot, trein, vliegtuig, … – en nooit bestolen, nooit overvallen, nooit bedrogen. Nooit benadeelt door politie of wie dan ook, jawel, hij heeft boetes gekregen – allen gerechtvaardigd wegens zonder helm of te snel rijden. Nooit problemen met Immigratie en/of de voorwaarden.
Ondanks het feit dat De Inquisiteur veel ondernomen heeft in dit land: in Pattaya twee huizen aangekocht en verbouwd en verkocht met winst, op companyname, een Ltd, nooit problemen mee gehad want netjes balans opgemaakt en beetje belasting betaald. Drie condominiums gekocht, verhuurd, en ook weer verkocht later, alles op eigen naam. Met winst. Auto’s en motorfietsen gekocht en verkocht.
Verliefd geworden, Isaanse schone als partner, en jawel, tweeëntwintig jaar jonger dan hij. En toch een fantastische relatie hebben, twee mensen die beseffen dat je je moet aanpassen aan elkaar, begrip tonen, gelijkwaardig geven en nemen.
Hier op het platte land weer een nieuw huis gebouwd, jawel op land van de vriendin maar wettelijk geregeld, een jaar nog een shop aangebouwd.
Is hier zwaar ziek geworden, zesendertig dagen lang ziekenhuis met verschillende ingrepen en door de uitstekende medische zorg van Thaise artsen nu in een uiterst goede conditie. Geen problemen met de verzekering – privé, beperkt want enkel in Thailand en buurlanden geldig.
Dus redelijk wat ondernomen, wat grote risico’s in Thailand ? En kom je dan toch in de problemen, denk even na vooraleer te gaan klagen. Ligt alles wat fout gaat nu aan Thailand of de Thaise mensen ? Ben je echt zelf niet in de fout gegaan ? Je kan ook gewoon melden wat er mis ging zodat anderen er weet van krijgen, maar leg de oorzaak niet steeds bij de autochtonen !
Het ligt gewoon aan je gedrag. Doe normaal, pas je aan, kijk uit je doppen – en wees gelukkig. Wie in een ver land met een totaal andere cultuur wil gaan verblijven, kort, lang of voorgoed, moet een beetje een avonturiers geest hebben. Verwacht hier geen begeleiding van wieg tot graf. En als je dat niet aankan, stop met klagen en zoek een andere bestemming die beter bij je persoonlijkheid past.
Het moest De Inquisiteur van het hart, hopelijk verdwijnt de inspiratieloosheid nu en kan hij weer over positieve dingen bloggen.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Beste Inquisiteur, laat het een troost voor je zijn dat die erge klagers nu niet bepaald de slimsten zijn. Lees de reacties op het artikel over de koers van de baht en het geleuter over de Euro en de Europese Unie nog maar eens na. Hoeveel onzin wordt daar in heel wat reacties niet te berde gebracht. Dus het betreft niet enkel en alleen klagen over Thailand maar ook over het eigen moederland. Blijf lekker schrijven en laat de onnozelen maar in hun vet gaar smoren. Heel wat anderen doe jij een plezier met jouw heerlijke verhalen.
Zeker Joseph,volledig terechte opmerking. Alls je van een land houdt en er welkom bent, moet je niet voortdurend zeuren over gebruiken en gewoonten. We vragen ook hier in Belgie aan onze inwijkelingen om zich aan te passen aaan onze levenswijze.
Beste Inquisiteur, concentreer je maar verder op die prachtige verhalen uit je de Isaan. Ik mis ze de laatste tijd !
Trouwens Joseph, een gelukkige verjaardag gewenst morgen. Maak er een mooie dag van.
Michel VW
De ironie van dit verhaal is dat de inquisiteur nu zelf gaat klagen over andere klagers 😉
Klagen en zeuren is van alle tijden. Het heeft volgens psychologen zelfs een belangrijke functie. Klagen is je ergernis uiten. Dat is op zich gezond, omdat het beter is negatieve gevoelens of negatieve emoties niet op te kroppen.
Dat klagers altijd de overhand hebben is een bekend feit. Iemand die een positieve ervaring heeft verteld dat door aan gemiddeld 1 persoon. Iemand die een negatieve ervaring heeft verteld dat door aan gemiddeld 7 personen.
Ooit was er een initiatief om een krant te maken waar louter positief nieuws in zou worden vermeld. Dat is een zachte dood gestorven, niemand had interesse.
De redactie van deze website moet laveren op een koord, schrijven wij voornamelijk positieve artikelen over Thailand dan krijgen wij het verwijt dat we een verlengstuk zijn van het Thais verkeersbureau. Is het te negatief dan is het ook niet goed.
Er zijn een aantal notoire klagers onder de reageerders die bekend zijn bij de moderator. Deze reacties worden weggemodereerd. Van de gemiddeld 100 reacties per dag gaan er zeker 20 a 30 direct de prullenbak in.
Wel ben ik het eens met de inquisiteur dat als je bepaalde zaken accepteert die je toch niet kan veranderen, je leven voor jezelf en je omgeving gemakkelijker wordt. Over het weer klagen bijvoorbeeld, heeft dan ook weinig zin.
Een 50/50 balans tussen positieve en negatieve ervaringen op Thailandblog is een utopie, zoals gezegd omdat mensen nu eenmaal sneller geneigd zijn om negatieve ervaringen te delen.
Maar goed, de moderator en de redactie zullen nog eens extra kritisch kijken naar de postings en de reacties.
Voor de balans is het wel belangrijk dat de inquisiteur ons deelgenoot blijft maken van zijn positieve ervaringen. Dus ik hoop dat je snel weer inspiratie krijgt!
Ik ben het eens met khun Peter. Klagen heeft inderdaad een belangrijke functie in onze maatschappij en dit blog kan deze functie deels waarmaken.
Negatieve verhalen en slechte ervaringen in Thailand worden meestal gepost zodat lezers van dit forum attent gemaakt worden op wat mogelijks kan gebeuren. Anderen behoeden voor potentiële onaangename verassingen ervaar ik persoonlijk als positief. Het is maar hoe je er zelf tegenover staat. Ik heb zelf nooit het gevoel gehad dat mensen hier op dit forum altijd zeuren en dat alles slecht is in Thailand, integendeel zelfs.
Keep up the good work 🙂
Ik wilde eigenlijk net hetzelfde schrijven,het is heerlijk om de positieve verhalen te lezen van “de inquisiteur”, en vermoed zelfs dat hijzelf, ook veel geleerd heeft van de “negatieve”reacties….anders trap je geregeld in die zaken waar “negatief” over gesproken word. Een verwittigd man is er twee waard…..en kunnen we dubbel gelukkig zijn….. En dat er zeveraars op het forum zitten…..zoals overal denk ik…..Zalig de armen van geest,zij zullen het rijk Gods aanschouwen hahaha
Sommigen missen in Thailand een klaagmuur, daarvoor wordt soms het Thailand blog gebruikt.
En bovendien “Goed nieuws is geen nieuws!”
Daarom graag weer een verhaal van de inquisiteur om de balans in evenwicht te houden!
Goed nieuw is in Thailand altijd nieuws. Kijk maar wat de overheidsdienaren en anderen via de media er elke dag aan positieve geluiden naar buiten brengen. Nooit eens een realistische, weloverwogen, diepgaande analyse maar altijd positieve groeicijfers, ranglijsten, meetingen, prestaties en meer. Nooit wordt de realiteit vertelt. En daarom zijn wij er, nuchtere Europeanen, om de weergave van de Thaise werkelijkheid weer in balans te brengen.
Ben het dus helemaal eens met Khun Peter.
Met dat geklaag valt het naar mijn idee best mee. De echte zuurder dan zure reacties dat alles in Thailand *censuur* is komen niet door de moderatie. Niets mis met het uiten van kritiek of dat nu iets in de lage landen of Thailand betreft. Er is ook niets mis met het aandragen van ideeën of visies. Als ik een stukje lees over hoe de Thai er baat bij kunnen hebben als er een beter sociaal stelsel komt (vangnetten), hervormingen voor het onderwijs, landbouw, politie, verkeer etc dan zie ik dat als goed bedoeld en dus zeker niet als iets negatiefs. Uiteindelijk zijn het de Thaise die door om zich heen kijkend ideeën op doen en bepalen waar het heen gaat met het land. Als ze op sommige fronten Europa als voorbeeld zien, prima. Ook Thailand zal veranderen, dus meer regeltjes en voorzieningen. Op de langere termijn zie ik onze landen verder naar elkaar toe groeien, simpelweg vanwege menselijke eigenschappen zoals rechtvaardigheid en zwakkeren willen helpen.
Thailand is anders maar een totaal andere wereld is het niet. Ben je een beetje flexibel dan kun je daar en overal ter wereld prima leven. De starre mopperkonten die alles op hun manier wensen te zien die houden het echt niet lang vol. Of dat nu een stugge Thai, Nederlander of Belg is die van woonland veranderd is. Het ‘alles moet op mijn manier’ publiek raak je vanzelf kwijt. Even zo het ‘alles moet blijven zoals het is want anders is Thailand Thailand niet meer en Nederland Nederland niet meer’. De wereld veranderd dag bij dag, wordt kleiner. Ik zie vooral overeenkomsten. Mijn Thaise familie en vrienden zijn in de kern en veelal aan de oppervlakte even zo gelijk en anders als mijn vrienden en familie in Nederland. Ik geniet van de overeenkomsten, geniet ook van de verschillen want anders zou het maar een saaie boel zijn.
En die mopperaars? Ja er lopen er ook hier op het blog een paar rond die verzuurd zijn even als een clubje van de roze brillen brigade die alles hier top vind en geen enkele kritiek wenste te zien. Maar 90% van de reageerder hier en eugenlijk alle stukjesschrijvers vind ik prima mensen waar ik me niet aan kan ergeren. Ik lach me soms rot en denk dan ‘wat een vreemde vogel’ maar dat wekt dan mijn nieuwsgierigheid om vragen te stellen. Of ik hou soms mijn mond, al was het maar om de moderator geen grijze haren te bezorgen wegens chatten. Mij jagen ze niet op de kast hoor. Dus relax, geniet van de verschillen, lach en ga vooral je eigen weg. Chok dee! 🙂
Denk dat niet iedereen het leven in Thailand hetzelfde als de Inquisiteur ervaart. Hij ziet alles van de positieve kant en dat is zijn goed recht. Dat hij geen minder leuke en minder goede dingen mee maakt, kan ie zich zelf gelukkig prijzen. Maar denk dat ie ook met accepteren dat andere het leven Thailand anders ervaren en er anders over schrijven. Msschien hebben ze wel de minder leuke en minder goede dingen ervaren en willen dit van zich af schrijven. De één schrijft positief, om andere te laten delen in zijn/haar geluk en de andere schrijft iets minder positief om ander te laten delen in hun minder goede ervaringen met Thailand. Om nu gelijk te roepen dat degene die het hardste klagen de minst slimmen zijn vind ik ook niet zo aardig voor op een blog te schrijven.
O ja, ik kom pas van af 1990 gemiddeld 3x per jaar in Thailand, ben gelukkig getrouwd met een Thaise schone en woon pas 4 jaar volledig in Thailand en ben blij dat ik af en toe op zo’n blog mijn hart kan luchten en mijn minder goede ervaringen delen met andere. Mijn goede ervaringen deel ik met mijn echtgenote en dochter en vrienden, helaas ben ik niet zo goed om daar een mooi verhaal van te maken.
De Inquisiteur heeft in mijn ogen wel gelijk als hij stelt dat er veel geklaagd wordt.
Uit zijn opsomming van zaken die bij hem allemaal goed zijn gegaan of in ieder geval goed zijn afgelopen, blijkt dat hij zelf weinig te klagen heeft.
Dan is het betrekkelijk makkelijk om niet te klagen.
Het wordt pas een kunst om niet te klagen als er wel wat te klagen valt.
Als er echt iets te klagen is, mag iemand dat van mij best doen, maar het zijn vooral de vele generalisaties die mij irriteren, zoals ‘Iedereen rijdt zonder helm.’.
Als ik dan een – ludiek maar correct geteld – onderzoekje doe naar het naleven van de helmplicht, en constateer dat 87,5% van de motorrijders wèl een helm draagt, dan zijn de reacties niet van de lucht: Op de verkeerde plek gestaan, op de verkeerde tijd geteld, ‘Ja, maar bij ons’, en ga maar door. Ik lig daar niet wakker van, maar het móet volgens sommigen niet deugen, anders bevalt het ze niet, en ze blijven van mening dat iedereen zonder helm rijdt.
Gelukkig zijn alle klagers dom, zo lees ik in een eerdere reactie, en de zwager van de zus van de aangetrouwde nicht van mijn buurman en zijn vriendin vinden dat ook, en velen met hen! En ik ken er nog wel meer! Zij overwegen, net als iedereen hier in de straat, om een blog over Cambodja, Laos of Vietnam te gaan lezen. Daar zitten veel minder onnozelen en het weerbericht is er even goed.
Die helmen, inderdaad. Ik heb op een terrasje in Chiang Mai eens hetzelfde gedaan. Het bleek dat zo’n 90 % van de Thais een helm op had en maar 50 % van de buitenlanders! (Ik rijd ook regelmatig korte stukjes naar de markt zonder helm). Maar die Thais moeten het altijd ontgelden…….dat is wat me soms meer stoort…
Volgens Asia Injury Prevention draagt gemiddeld in Thailand minder dan 50% een helm.
Beste Inquisiteur,
Khun Peter heeft het al goed uiteengezet. Ik vind het geklaag wel meevallen. Ik lees ook veel positieve verhalen. Beiden moet kunnen. Alleen leuke verhalen is ook saai.
Laat ik je er op wijzen dat de Thais zelf op allerlei websites, blogs en forums nog harder klagen dan die verdraaide buitenlanders. De regering heeft de aanval ingezet op Wat Phra Dhammakaya in Pathum Thani. Als ik de reacties van Thais daarover lees, voor en tegen, dan vliegen de scheldwoorden je om de oren. Wat een emoties! Vergeleken daarbij is dit blog een oase van rust en beleefdheid.
Inquisiteur,
Mooie verhalen van jouw zijde en het leven in de isaan, heb ze allemaal gevolgd. Dit stukje verbaasd mij enigzins. Je laat je mismoedig maken om wat anderen schrijven, toch nooit doe je dat. Een ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid en als het te grof wordt dan is de moderator daar om een stokje voor te steken.
Dat sommige mensen bedrogen zijn en geen goede ervaring hebben met Thailand ligt ook niet altijd aan de mensen zelf, dat heb je nu eenmaal in ieder land. Wel zijn sommige mensen naief en te vooringenomen.
Ook de diverse culturen hier en vooral in toeristen plaatsen brengen het land op zich geen waarde, ja economische waarde maar geen waarde aan het cultuur. Maar dat zou jij ook merken als jij terugkomt in Belgie of in Nederland, normen en waarden vervagen, respect is soms ver te zoeken en waardering al helemaal.
Jij leeft in het gemoedelijke Isaan, met vriendin en familie, niet iedereen kan dat en jij ook niet volledig want zo af en toe moet je even bijkomen in de wat westerse cultuur in Thailand.
En waarom mogen wij via Thailandblog niet ook de negatieve dingen lezen, die mensen mee maken, soms in hun hart raken, zelf persoonlijk vind ik dat goed, het houd je wakker. Heb zelf een 10 delig stuk geschreven over 12 jaar Thailand, enkel positieve reacties gehad. Ik ken jouw persoonlijk en ook jij bent wel eens negatief geweest over Thailand of de vrouwen of over uitgaansgelegenheden, je hebt je ook wel eens geuit, wellicht niet op dit blog maar ik vind dat het zelfde.
Zoals ik in mijn stuk heb geschreven moet je jezelf altijd blijven beschermen in alles, dat doe jij en doe ik en ook zovele anderen. Dat maakt voor ons het leven in Thailand makkelijk, maar mensen die die gave niet hebben zullen altijd moeilijkheden ondervinden en ook klagen. En jij kan schrijven over de klagende farrang, maar wat klaagt de Thai dan wel niet, je moest eens weten. Ook zijn Thaien onder elkaar heel hulpbehoevend maar ook verschrikkelijk hard, zo hard kan ik zelfs niet zijn.En maakt de Thai niet uit familie of geen familie. Zal daar nog eens een zelf ervaren stuk over schrijven op dit blog, dat is niet negatief, maar meer hoe de Thai onderling met elkaar omgaan.
Ik denk dat je hier de spijker op zijn kop slaat.
– Vaak ligt de oorzaak van het geklaag / oorzaak bij de klager zelf dat hij zelf al een fout heeft gemaakt of mijn beide ogen dicht in een relatie is gestapt en blind zijn vertrouwen heeft gegeven aan iemand zonder onderzoek of navraag naar die persoon zonder iets van een zekerheid of backup te hebben.
– NL is bij uitstek al goed erg goed in klagen vooral nu voor de verkiezingen over hoe slecht we het hebben, terwijl we eigenlijk trots moeten zijn op wat we de afgelopen 8 jaar hebben bereikt.
– Ik denk wel dat de inquisiteur bedoeld de reacties en niet de berichten op de blog.
Uit zijn verhaal op te maken lijkt mij de Inquisiteur van het handige zakelijke makelaarstype, die zich nergens laat belazeren. En zijn vriendin is daarom wellicht van hetzelfde type.
Kopen, verkopen, winst maken en daar veel mee bezig zijn. Mensen die niet zo handig en bij de pinken zijn als de Inquisiteur en vriendin zijn misschien meer kwetsbaar in een maatschappij als Thailand dan in Nederland.
M.a.w. De Inquisiteur moet dus zijn ervaringen niet als maatgevend zien en generaliseren voor alle buitenlanders hier. Wij zijn niet allemaal Inquisiteurs.
Meneer de inquisiteur, voor een inquisiteur, officier van de inquisitie, DE man die ging over de kerkelijke rechtbanken en het vervolgen van ketters, leg je de lat wel laag hoor. Ik vind dat het hier wel meevalt.
Kan je zo een paar media opnoemen waar ‘grommen’ en ‘klagen’ tot de dagelijkse bezigheden behoren en daar merk ik hier niets van. Vergelijken heeft altijd iets van klagen in zich want juist daar, bij de buurman, is het gras groener en dus moet ik klagen over mijn eigen grasperk met daarin het bordje ‘Verboden zich op het gras te bevinden’ welk bord ik in Thailand nog niet heb aangetroffen. Gelukkig maar.
Als je onder ‘klagen’ verstaat dat men een procedure op de ambassade of de Immigration niet leuk of prettig vindt dan leg je, ik herhaal het, de lat te laag. Ik zou het pas klagen noemen als ik bij Khun Peter kom emmeren dat er hier in dit blog niks te beleven valt. Wel, dat is in ieder geval vandaag niet het geval.
Ik zie met plezier dat dit blog verzorgd is, beperkt in taalfouten, behoorlijk gedocumenteerd met achtergronden en weblinks, dat er over cultuur artikelen verschijnen en over bezienswaardigheden en dat er wat gegram is over de koers, vooruit maar, wij zijn nou eenmaal Nederlanders en sterk portemonnee-gericht.
Al je flexibel bent, je een beetje aanpast aan het land van verblijf, in dit geval Thailand, heb je een rachtg leven. Nog 4 jaar en dan ….. met pensioen en wij (thaise vrouw) verkassen dan naar Thaland.
Fijne temperatuur, vrijheid, tijd verdelen tussen familie en rndreizen en een leuk toekomstig plekje voor onszelf zoeken. Liefst ergens aan een kust gedeelte.
Niet omdat het in Nederland slecht is maar het leven in Thailand is zoveel relaxter.
En ja, klagers zijn overal en moet je je niets van aantrekken.
Dus vooral blijven schrijven inquisiteur !!
Beste inquisiteur ik ben altijd gauw klaar met al die steen en been klagende mensen die er helaas zijn. Mijn advies is dan simpel en eenvoudig, als ik er net zo over dacht als u zou ik geen dag langer hier willen blijven. Dus ik snap werkelijk niet dat u hier tegenover met zit. En daarmee is dan een eind gekomen aan het geklaag over het algemeen. Misschien hebt u iets aan deze woorden of reageert u al op precies dezelfde manier.
Ik dacht dat het hier wel mee viel met klagen, kom eens , of kom niet op de Engelstalige Thaivisa, want dat is pas verschrikkelijk, hoop dan ook niet dat Thailandblog daar op gaat lijken, want dan kom ik hier ook niet meer.
Wat een verademing, dat stuk van de inquisiteur! En hij heeft gelijk!
Ook ik wordt vaak moe van het gezeur, het geklaag, en het gemekker! En over de vele negatieve stukken op dit blog en op vele andere blogs die ik ook lees. Het drijft de toeristen weg!
Ik zelf woon al 10 jaar in Thailand, en kom er al 40 jaar. Ik geniet iedere dag!
Ook ik heb een Thaise partner, al 8 jaar dezelfde, getrouwd, en 32 jaar jonger dan ik. Maar beide hard gewerkt om onze levens op een lijn te krijgen, open te staan voor elkaars culturen en denkwijze, en hrenzen trekken daar waar het te ver gaat of waar je je niet mee kunt verenigen. Wij zijn GAST in dit land!
Als je hier komt of woont moet je het land en de mensen accepteren en respecteren zoals ze zijn. Anders blijf lekker in Nederlamd, waar klagen overigens volkssport nummer 1 is! Nog erger als hier…
Dus een advies: kijk een positief om je heen, geniet van wat er wel is, en anders: vertrek gewoon!’
Ach een beetje klagen en mopperen hoort er bij. Op het blog is nar mijn idee de zuurgraad van het gemopper acceptabel. Niets en nergens is het perfect en dan is het goed om eens wat stoom af te blazen en wie weet op de langere termijn veranderingen te zien. Echt zuurder dan zuur gemopper kom ik hier niet tegen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld ThaiVisa. Door en door negatief, andere afkraken, een ander niets kunnen. Dat zien we hier niet, komt ook niet voorbij de moderators (pluim voor hen, ik moet er niet aan denken alle reacties te moeten keuren al zullen er vast zure parels tussen zitten die de moderator lachend van de stoel doen vallen in ongeloof).
Dat beetje gemopper hier haal ik mijn schouders over op. En het is juist fijn om negatieve en positieve dingen te lezen over Thailand, Nederland, België enzovoort. Zo verschillende meningen, ervaringen. nieuwtjes en feiten aanhorend kan ik de mensen beter begrijpen en zelf nog meer genieten van al het moois.
De doorsnee toerist hangt niet rond op blogs, die zal naast persoonlijke voorkeuren terugvallen op algemeenheden die over een land de ronde doen: ‘Zwitserland en Japan mooi maar duur’ , ‘Thailand, Vietnam etc.: de Aziatische wereld, vriendelijk en betaalbaar’ etc.
Wat wij zijn in Thailand? Sommige wonen en werken hier op verblijfsvergunning, een enkeling heeft (ook) de Thaise nationaliteit, vele overwinteren hier of wonen er semi permanent, nog een groot deel komt er regelmatig, vele hebben hier een partner, vrienden en/of familie. We zijn niet allemaal even betrokken of onderdeel van de Thaise maatschappij maar je kunt niet stellen dat we alle ’te gast’ zijn. Het merendeel is mogelijk een frequente of lang verblijvende gast maar ook zij voelen zich vaak betrokken bij het mooie Thailand. Sommige mopperen er op lost, andere uitten hun kritiek op beleefde wijze. Moet allemaal kunnen. Oprotten? Niets daarvan. Niemand hoeft op te rotten uit welk land dan ook als aspecten van een land hem of haar niet bevallen.
Pas als iemand echt alleen maar kan vloeken, zeuren, klagen en 24/7 negatief bezig en verkondigd dat het elders allemaal beter is, ja dan zou ik die persoon adviseren de koffers te pakken om in de praktijk te ervaren of het gras elders groener is. In mijn wereld is het gras overal best aardig maar nergens perfect groen, dus mopper en prijs is zowel Nederland als Thailand. Ik voel me met beide landen betrokken, ik ben weleens negatief over aspecten van beide landen maar onder de streep geniet in beide landen meer dan dat ik te klagen heb en ideeën hoe het beter kan. Ja, een positieve blik op de wereld en de schouders op kunnen halen maken het leven wel zo makkelijk/dragelijk.
Wat zet je dat schitterend neer Rob V. er valt niets aan toe te voegen. leef zoals je wilt leven. vele van ons hebben hun roets in Holland of België liggen maar zijn toch verknocht aan het schitterende Thailand. laten we met zijn allen de negatieve dingen ( die zowel in Europa als in Thailand zijn ) ombuigen naar positieve energie. Het maakt voor een ieder het leven een stukje makkelijker. gr. Oscar
Wij komen ok ieder jaar graag naar thailand.En verblijven dan meestal in changmai.Wij hebben ons daar nooit onveilig en vervelend behandeld gevoeld.Ik voel me er eerlijk gezegd veiliger in het donker op straat als in nederland.En net wat je zegt het is er anders en moet je aanpassen als je dat niet wilt of kunt moet je thuis blijven.En natuurlijk is het jammer als de koers ongunstig is maar dat risico neem je zelf als je naar een land met andere valuta gaat.Nee voor ons staat thailand nummer 1en hoop er nog vaak te komen.
Als je in een land vertoefd naar je keuzen,pas je dan ook aan,op zin minst de taal leren en intrigeer.
Het klagen is alom bekend, soms komt de koloniale stamboom weer boven en dan komt het missionaris gedrag met een vleugje arrogantie.
Diegene die zitten te klagen, zou zeggen,keer terug naar Europa waar men dan ook van een koude kermis thuis komt.
Geniet van het mooi Thailand, zolang het nog kan.
Beste inquisiteur, ik ga klagen als jij geen stukjes meer instuurt, of het nou om je mooie literaire smulverhaaltjes gaat of om een rake typering van je onderbuikgevoel. Schrijf om het schrijven, niet om de reakties die je ontvangt.
hallo Inquisiteur
van mij geen lang verhaal
ik vind dat je helemaal gelijk hebt
hopelijk ga jij straks weer verder met jou interessante verhalen
ik heb er steeds van genoten
Ik ben het helaas met de Inquisiteur eens dat veel reacties op dit blog nogal eens negatief zijn over Thailand, maar daarentegen weer (te) positief over Nederland.
Het lijkt soms net of veel mensen die hier reageren spijt hebben dat ze naar Thailand zijn gekomen.
Velen hebben de roze bril voor Thailand afgezet en vervangen door een heel donker zwarte. De roze bril zetten ze enkel weer even op om naar Nederland terug te kijken. Het land waar het ooit echt goed geweest is.
Helaas heeft die roze bril wel ergens een heel donkere vlek. Die vlek bedekt de narigheid die in Nederland aan de hand is. Die bedekt de oorzaak van bijvoorbeeld het dalen van de Euro en pensioenen.
Mijn advies aan die mensen is : Zet beide brillen eens af, of nog beter; vernietig ze en gooi ze weg.
Kijk eens helder naar het leven en zie niet alleen het negatieve van Thailand en het positieve van Nederland. Zie van beide landen de werkelijkheid en kom erachter dat het nergens perfect is, maar in Nederland zeker niet en al lang niet meer beter dan in Thailand.
Thailand is een heerlijk land, uiteraard ook met z’n eigenaardigheden, net als elk land, maar kap met alleen de negatieve dingen hier zien of ga terug naar Nederland. Dan zul je er heel snel achter komen dat Thailand toch niet zo negatief is als je tot nu toe dacht.
Nederland is op dit moment veel slechter dan Thailand, net als toen U vertrok. U bent toen ook niet voor niets uit Nederland vertrokken, en hebt niet voor niets voor Thailand gekozen.
Ik ben het volkomen eens met dit verhaal. . Ik woon nu bijna zeven jaar hier. Heb een vaste relatie met mijn Thaise partner ( Thaise vriend). Heb een Condo in Pattaya en em huis in Buri Ram province ( Ban Kruat).
Ik hou van het leven in Azie, weer ik dus nu woon. Hiervoor iedere winter 3 weken op vakentie kwam. Daaarvoor vanaf 1963 voor mijn werk hier de meeste ijd doorbracht ( wtk KPM en KJCPL)
Je moet alles zo nemen als het is in Thailand en als je dit niet bevalt gewoon in Europa blijven
Ik ga alleen maar op vakantie (20 keer) en dan is alles leuk . ga nooit naar grote keten maar naar het kraampje aan de weg om vanuit mijn hotel een cola te halen maar na 3 dagen no have , dus ik vraag morgen standaard antwoord misschien om vervolgens 3 dagen geen cola te hebben ,een drink kraamje hebben en geen drank ik kan daar wel om lachen maar begrijp wel als je dat elke dag hebt je toch weer even gewoon een nederlander bent en je afvraagt waarom hij daar staat . ik vind het leuk om z,on klaag dingen te lezen ze zijn ook wel vaak grappig . maar even dit , mijn dochter ging op haar 19 in spanje wonen en alles was perfect niet betalen tv , in de avond de stad in om te eten . wie dachten wij in nederland wel niet wie we waren .altijd laat bellen en dan vragen liggen jullie al te bed ,hier begint het pas .
maar langzaam veranderde het tel gesprek . die dokter denkt dat ik een gekke buitenlander ben hij begrijpt mij niet , mijn vriend moet niet denken dat ik nog oom 9 uur in de avond ga eten , wij nederlanders eten om 6 uur . spaanse mensen zijn stieken ze vertrouwen hun eigen familie niet . en vooral wat denken ze hier wel niet . U brgript het is overal het zelfde nederlander zijn krijg je niet meer uit je dat is iets wat je kent een gewoonte …………..nog even dit na 6 jaar is ze toch weer in nederland gaan wonen om hier bij een spanjaard te gaan werken .tja
Ik lees je verhalen altijd met heel veel plezier.
En kom graag in Noord en Noordoost Thailand.
En ja er waren ern paar negatieve ervaringen.
Maar dat weegt niet op tegen alle positiefs wat ik in Thailand en ook in Nederland met de Thai heb meegemaakt.
Kortom ik zie Thailand als mijn tweede vaderland.
Ik heb er hele goede vrienden waar ik alleen maar zeer positive ervaringen mee heb.
Ik hoop dan ook dat je gewoon blijft schrijven over dit mooie land.
Hendrik-Jan
Nou je kunt in ieder geval niet klagen over aandacht.Maar ik ben het met je eens er zijn er heel veel hier die inderdaad alleen de mindere kanten van Thailand willen zien. En ik weet niet of ik dat hier wel mag zeggen? Als het je niet bevalt rot dan op. Toen Mark Rutte het zei , viel heel links Nederland over hem heen. Ikzelf woon hier nu ruim 17 jaar en wil voor geen goud terug.Uiteraard zijn er zaken waar ik niet vrolijk van word. Maar ik heb zelf eigenlijk bijna nooit problemen.Als er een Thai is die ik niet vertrouw of niet mag. Doe ik net als ik in NL deed .Negeer ik hem of haar gewoon.Ik heb hier een fantastische vrouw.
Die heel hard werkt.En mijn schoonfamilie heeft nog nooit om geld gevraagd.Ik heb hele aardige buren die
me ook nooit lastig vallen.Ik ken verschillende mensen die hier vertrokken en zeiden ik ga lekker naar huis.
Maar na 4 maanden waren ze weer terug. Want in NL of Engeland ,en Frankrijk konden ze het ook niet ( meer ) vinden. En nu leeker een koud biertje op het terras
Ik ben altijd van mening geweest, dat als Thailand je niet bevalt, je misschien beter ergens anders naar toe kunt gaan.
Naar Thailand gaan is niet verplicht.
Ik heb nauwelijks slechte ervaringen gehad in Thailand, door gewoon beleefd en vriendelijk tegen de Thai te zijn.
Wat natuurlijk ook speelt, is dat veel van de klagers nooit verder komen, dan de toeristengebieden, waar ze wonen, Pattya, of een van de kustplaatsen op Phuket.
Dat zijn nu net die gebieden, waar al het slechte volk uit Thailand ook naartoe trekt, want daar is geld te halen.
Dus ja, daar ben je waarschijnlijk slecht af, als je daar woont en tref je waarschijnlijk ook slecht volk.
Alle typische Thaise gewoonten en eigenaardigheden zijn leuk om over te schrijven, ook de negatieve, maar je moet er een beetje relaxt mee om gaan,.Lichtelijk spelen met de taal is al een goed begin. Probeer altijd een knipoog in je schrijverij te stoppen, dat relativeert en schiet dan al lekker op in die richting. Wanneer je een glimlacht middels je verhaal of commentaar kunt veroorzaken, kan en mag er veel van meester khun Peter, heb ik de indruk
De Inquisiteur mag zich een gelukkig man prijzen en ik begrijp nu dat ik eigenlijk een schlemiel ben want het ligt aan mijn eigen gedrag dat ik wel bestolen ben en met regelmaat bij heb gedragen aan het vullen van de portemonnee van talloze ‘verkeersagenten’. Had ik maar niet mijn paspoort en geld in het hotelkluisje op mijn kamer moeten opbergen, dat ineens geheel leeg was. En zeker ook niet in de kluis van de receptie, waar van een rond gepind bedrag (20.000 Bath) de volgende dag 3 biljetjes van 1000 Bath waren ‘weggevlogen’. Dat ik, in tegenstelling tot De Inquisiteur, wel in de afgelopen 18 jaar tientallen malen de ’theepot’ van de agenten heb gespekt, soms wel 4 keer! op een dag, kan ik ook mijzelf verwijten. Ik heb namelijk de fout begaan door per eigen (huur)auto door Thailand te reizen en dan ook nog eens rond het middaguur in de buurt van Khorat. Alhoewel ik daar geen verhalen op Thailandblog over heb gepost heb ik dat weleens in reacties op andere artikelen vermeld, niet zo zeer om mij te beklagen maar meer om anderen daarop attent te maken. Nu realiseer ik mij dat ik daarmee De Inquisiteur geen plezier mee heb gedaan. Mij past slechts nog te zwijgen. Overigens ben ik voor De Inquisiteur oprecht blij, en dat is beslist niet sarcastisch bedoeld, dat hij genezen is van zijn zware ziekte. Met vr. groet aan iedereen op dit blog en in het bijzonder aan de moderators.
Joh wat een verhaal mij uit het hart gegrepen, verblijft hier al 12 jaar steeds drie maanden het zit er nu bijna op en gaan graag naar huis, maar komen straks weer graag terug, als de gezondheid het toelaat, als 80 jarige moet je nu eenmaal voor zichtbaar zijn met voor uit kijken
Leen Nel
Ben reeds jaren gelukkig gehuwd met mijn thaise vrouw,en geniet nog langer de schoonheid en voordelen van het land. Alleen ga ik bij mijn liefdesverklaring voor Thailand niet zover,dat ik alles goed heet,en zelfs beter vindt dan in het thuisland,zo vele reageerders op Thailandblog.nl dit graag verkondigen. Zelf ben ik trots,dat ik tot deze mensen hoor,die niet alleen met een rosebril op de neus rondlopen,zodat ik ook graag over de niet zo mooie zijde berichten wil. Bovendien ben ik van mening,dat een eerlijke berichtgeving, waar ook de negatieve kanten een plaats moeten hebben,interessanter, voor diegenen die voor hebben het land te bereizen,of zelfs als hun nieuwe woonland te kiezen. Verhalen van mooie natuur,lekker eten, en prachtige stranden, met een alleen maar vriendelijke bevolking,vinden ze in iedere touroffice of reizemagazin van Arke en Neckermann.
Waarom de inquisiteur zichzelf zo noemt, weet ik niet. Waardoor hij het in de Isaan kan uithouden, kan ik niet met hem meevoelen, dus weet ik ook niet. Dat hij zijn landgenoten (die klagers vanuit hun onderbuikgevoel) moe is begrijp ik dan bepaald weer wel, maar hij kan ze hier -ver van huis- toch mijden? Als je jezelf serieus neemt, dan stel je jezelf en anderen duidelijk waar je staat. Wel sociaal contact met je landgenoten onderhouden, maar ze tegelijk moe zijn vanwege hun geklaag, hun normstelling en gebemoei, dat gaat niet. Thailand zou nog veel fantatischer zijn dan het toch al is, indien alle Nederlanders die hier gaan wonen op slag hun oude-mannen-gesikkeneur of noem het hun gramstorigheid zouden verliezen. Ze hebben daarentegen allemaal zichzelf naar hun gastland met zich meegebracht en meegebracht hun pretentie dat zij -en zij alleen- met hun normen en waardeoordelen helemaal goed zitten (een pretentie die nogal ondemocratisch, om niet te zeggen nogal anti-democratisch is; een democratie is een eenheid in verscheidenheid). Het is feitelijk zo dat wij, de expats, niet eens met elkaar, laat staan met de bevolking hier, kunnen omgaan. Het fantastische is dat Thais waarachtig toch wel kunnen omgaan met ons.
Gisteren teruggekomen van maar weer eens een maand in Thailand rondreizen. Het voelt al niet eens meer als vakantie, maar meer als thuiskomen. Zou menig blogpost kunnen schrijven inmiddels.
Ken inmiddels een hoop thai en voel me altijd welkom. Vind het heerlijk om er per auto rond te rijden. In mijn achterhoofd altijd de reacties over het verkeer in Thailand op deze site – het is een ander land dan Nederland, met andere regels en omgangsvormen. Kwestie van aanpassen. Of het nou het verkeer, de etiquette of het klassensysteem betreft. Verloochen je eigen cultuur en normen vooral niet, maar gedraag je wel als gast in een ander land en geniet vooral van de positieve verschillen. Dat zaken bureaucratischer en minder efficient geregeld zijn dan in Nederland is begrijpelijk en soms frustrerend, maar de combinatie glimlach & geduld doet soms wonderen.
Ik lees thailandblog regelmatig en snap sommige klachten goed en andere ook totaal niet. Voor mijn gevoel maakt het gezever en gemopper de site juist een typische Nederlandse aangelegenheid. Het hoort erbij, als Hollanders onder elkaar doen ‘we’ dit nou eenmaal. Zout op slakken, vergrootglas op details. Menigmaal uitgemaakt voor rozebrildrager alhier. En altijd met een glimlach weggewoven, zoals een thai dat ook zou doen.
Blijf vooral schrijven!
Je moet niet alleen klagen maar ook niet alleen juichen. Gewoon een kat een kat noemen. Sommige dingen zijn nu éénmaal leuker in Thailand dan in B of NL…..andere dingen zijn dat dan weer net niet.
Ieder moet voor zichzelf uitmaken wat je het belangrijkst vindt in het leven…Net daarom kies ik er voor om 75 % van mijn tijd in Thailand te vertoeven maar verblijf ik even graag tijdens de zomer even in het Westen.
Schrijver van het artikel heeft hier geen punt. Thailand heeft vele zonnige kanten, maar evenzoveel duistere kanten. Niet alleen de fraaie en in het oog springende maken van Thailand zoals het is. Ook de veel en vaak voorkomende misleidingen. Dat aan beide kanten van Thailand’s spectrum aandacht wordt gegeven maakt Thailandblog juist zo sterk. Vrienden, familie en kennissen die de neiging hebben Thailand te idealiseren verwijs ik met graagte naar Thailandblog. En vaak dat men daarna toegeeft een realistischer beeld te hebben.
Dat schrijver van het artikel zegt inspiratieloos te zijn kan niet aan anderen liggen. Juist als je denkt dat een negatief beeld te veel de boventoon voert, kan dat een uitdaging zijn uit eigen positieve ervaringen te putten. Schrijver van het artikele noemt zich De Inquisiteur. Ik heb al eens eerder naar de redenen van deze naamgeving gevraagd. Destijds een institutie die bij voorbaat en bij uitstek veroordeelde.
Op velerlei gebied biedt Thailandblog een ruime kijk op de Thaise samenleving. Duidelijk is dat je in Thailand je verre dient te houden van politiek en machtsstrijd. Desondanks bepaalt dit fenomeen ook de houding van degenen die ervoor kozen zich te nestelen. Thailand blijkt namelijk helemaal niet zo gemakkelijk, easygoing en sexy. De ervaringen hieromtrent zijn een goede bron van informatie. Maar je dient te lezen met terughoudendheid, te filteren, niets is absoluut, en nooit de context vergeten van waaruit geschreven en beweerd wordt. Dat geldt ook voor de verhalen van De Inquisiteur. Dehalve een goede raad: schrijf om jezelf, en doe het niet om de rspons van anderen. Maak anderen deelgenoot van je belevingswereld, maar verwacht niet dat die ander dezelfde ervaringen gaat opdoen. Blijf schrijven en verrijk hiermee het bonte palet aan kleuren waarmee Thailand als beeld is opgebouwd. Wil je enkel heldere kleuren toevoegen, doe dat. Maar mopper niet als er ook schaduwzijden worden toegevoegd.
Wat me ook al dikwijls is opgevallen is dat het vooral de mensen zijn die al jaren permanent in Thailand verblijven die over alles gaan mopperen….zelfs over het klontje suiker. Deze mensen hebben het in feite veel te goed en beseffen niet meer wat het in Thailand allemaal zo leuk maakt. Ze zijn het bij maniet van spreken allemaal ‘heel’ gewoon gaan vinden.
Een tijdje terug naar het kille dure afstandelijke westen is dan de beste remedie.
Ik vind persoonlijk ThailandBlog helemaal geen klaagmuur webblog over Thailand , als ik dit zo mag noemen .
De inquisiteur geeft bij de inleiding van zijn eigen persoonlijke verhaal aan, hoe geweldig alles bij hem is verlopen . Er zijn echter ook vele medebloggers die andere ervaringen hebben opgedaan .
Daarom is het ook zeer waardevol dat uit hunner ervaringen iedereen gewaarschuwd wordt over de vele valkuilen die er zijn in Thailand .
En dit noem ik zeker geen klagen .
Jan Beute .
Klagen zit nu eenmaal in de aard van de mens. Kan mij wel degelijk inleven in de gevoelens hierover van de schrijver van dit artikel. Velen die, al dan niet tijdelijk, naar Thailand vertrekken denken dat zij de wijsheid in pacht hebben en dat ze de lokale bevolking wel even zullen uitleggen wat ze verkeerd doen en hoe het dan wel zou moeten.
Dit gebeurt in elk Aziatisch land waar wij, Nederlanders, naar toe gaan. Ik heb zelf heel wat jaartjes in Indonesie doorgebracht, en ook over dat land zijn blogs te lezen en daar is het vele malen erger wat er door Nederlanders geschreven wordt dan op dit Thailand blog.
Ik zeg altijd maar, leven en laten leven. ’s Lands wijs, ’s lands eer. Per slot van rekening zijn wij te gast / tijdelijke inwoners van het land. Pas je aan, accepteer en veroordeel niet.
Kan of wil je dat niet? Ga dan terug of begin niet aan het avontuur.
Helemaal eens, zo denk ik er ook over. Ik reis al 40 jaar naar Azie, ik woon 10 jaar in Thailand, en respecteer de Thaien en hun cultuur. Ik geniet iedere dag. Kom ook vaak in Isan, omdat de ouders en familie van mijn boyfriend daar wonen, lieve, zorgzame, hard werkende mensen.
Ik klaag nooit over Thailand ik heb het vreselijk naar mijn zin,ik pas mij aan de normen en waarde hier ij Thailand het is nu eenmaal niet Nederland.
Ik ben hier voor mijn rust en gezondheid heb geen relatie met een Thaise dame.
heb alleen een geode vriendin die veel voor me doet en ik steun haar financieel een beetje.
Ik voorzie alleen wat problemen met dat nieuwe inkomens verklaring wat er volgens mij aan zit te komen.
En niet ik alleen denk ik ?
De laatste paar jaar kom ik niet aan die 800.000 bath inkomen plus wat spaargeld.
maar sinds ik mijn pensioen geniet heb ik al 1000 euro ingeleverd per jaar aan belasting en kortingen.
En nu ook de Bath zo lag is t.o.v de euro wordt het al moeilijk.
Maar ik vind er wel weer wat op, hoop ik.
Ook ik ben het eens met de inquisiteur !
Wel wens ik er aan toe te voegen dat het er op dit Thailandblog, dank zij de meer dan behoorlijke moderatie, nog tamelijk rustig aan toe gaat.
Mijn oprechte felicitaties aan het ganse team.
De inquisiteur heeft even lekker kunnen klagen, hij is nu hopelijk weer klaar om ons een hele serie leesmateriaal voor te schotelen 🙂
Ik ben van mening dat er best geconstateerd mag worden dat er e.e.a. mis is (zowel in/met Thailand als het blog.)
Waar moeten verbeteringen anders beginnen?
‘Waar moeten verbeteringen anders beginnen’………dat is nu precies waar ik me wel eens aan erger: de gedachte dat ‘wij’ weten hoe het beter kan en dat de Thai er verstandig aan zouden doen naar ‘ons’ te luisteren.
Ik kom en verblijf juist zo graag in dit land omdat het Thailand is en zou niet willen dat het een kloon van Nederland/België – maar dan met beter weer – wordt.
Ik behoor zelf al 20 jaar nog steeds tot de categorie van roze brildragers. Ik heb de zelfde ervaringen als de inquisiteur: nog nooit bestolen, of belazerd, nog nooit een ongeluk gehad, Zeer goede ervaringen met de medische zorg, ontmoet altijd hartelijke en warme Thaise mensen. En iedere keer heb ik weer heimwee naar Thailand als ik weer terug ben in Holland. Heb ik mazzel? Nee, het ligt aan je zelf, ik heb altijd een positieve instelling gehad ten aanzien van het leven, ondanks de negatieve dingen die ik natuurlijk ook zie. Als je het idee hebt dat je als buitenlander aan de Thai wel even gaat vertellen dat ze niet goed bezig zijn, dan heb je daar niets te zoeken.Moet je dan maar alles accepteren? Natuurlijk niet, je moet wel jezelf blijven en met een glimlach, gemeend of niet kom je een heel eind. Je moet je inderdaad wel een beetje flexibel opstellen en accepteren dat het leven in Thailand totaal anders is op veel gebieden. Ik lees de verhalen van de inquisiteur graag vanwege zijn positiviteit en heb dan ook sterk het idee dat hij zijn zaakjes dik op orde heeft in Thailand nu. In een relatie is het inderdaad geven en nemen, maar dat is niet anders dan in Nederland, mogelijk een tikje ingewikkelder vanwege de grote verschillen in cultuur. A.u.b. blijf artikelen schrijven al is het alleen maar omdat ik ze met plezier lees.
Er is altijd wel reden tot klagen, maar als het je niet bevalt dan vertrek je toch gewoon? Ik woon hier nog geen acht maanden en, hoewel het geen Nederland is qua voorzieningen en ik slechts een kleine eenkamer-studio bewoon met weinig bezittingen, bevalt het leven me door de bocht genomen uitstekend: aardige mensen, prachtige natuur, lekker weer, lekker en zeer goedkoop eten. Waar ik woon is dan misschien niet typisch Thailand, maar dat maakt het tropische gevoel er niet minder om. Als de sleur van het werken (ja, dat moet ik helaas nog wel even met mijn 37 jaar) me teveel wordt, stap ik op de scooter en verken ik de mooie omgeving. Wat nou klagen?
Persoonlijk vind ik in de eerste plaats dat er op het forum tal van interessante zaken verschijnen, die eigenlijk eerder informatief zijn dan klagend.
Maar het zou vreemd zijn als er in Thailand niet zou geklaagd worden door farrangs.
Ik woon nu bijna 8 jaar in Thailand Pattaya, en dit is mijn ervaring
1:Acht jaar gelden was 1 euro 50 Baht. Nu 36.80 baht.
2:Ik zie dat farrangs ofwel verhuizen, of plannen hebben om noodgedwongeren terug naar Europa te gaan
3. Alles is sook duurder geworden.
4. Men begint grote kuis te houden in de zogenaame companies, waardoor een farrang toch baas over zijn huis kon zijn.
5. Meet er meer wordt het tweeprijzensysteem ingevoerd. Farrang betalen veel, Thai een pietneuts.
6 Om onduidelijke redenen mgen op woensdag plots geen ligstoelen op het strand. Toeristen moeten rechtstaand zonnen.
7.Politie wil de sexindustrie (voornaamste attraciepunt voor velen, omdat hij meent da de toeristen van natuur houden.
8 Het verkijgen van vsia wordt steeds ingewikkelder. Ze vinden altijd weer wat nieuws uit.
Het lijkt mij dat je Thailand niet de schuld kunt geven van alle punten die u opnoemt.
Punt 1. Dat de Euro keldert ligt aan Europa, niet aan Thailand.
Punt 2. Als Farangs hun geld niet goed hebben gepland – om wat voor reden dan ook – ligt dat niet aan Thailand.
Punt 3. Ja, alles wordt duurder.
Dat heeft er mee te maken dat prijzen in de wereld naar elkaar toe groeien.
Dat heeft er bijvoorbeeld mee te maken, dat mensen graag naar een goekoper land op vakantie gaan, waardoor het armere land rijker wordt.
Punt 4 is een goed punt.
Punt 5. is gedeeltelijk waar.
Maar Nederland kent bijvoorbeeld een toeristenbelasting.
Die geldt niet alleen voor buitenlanders, maar zelfs voor Nederlanders.
Punt 6 is een goed punt en voor mij ook onbegrijpelijk.
Punt 7. De sexindustrie is een wat dubbel verhaal.
Het brengt natuurlijk een hoop geld op, maar ook een enorme hoeveelheid menselijke ellende.
Dat het argument dat mensen voor de natuur in Thailand komen en niet voor de sex is natuurlijk wel wat zwak.
Dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de draconische wetten over laster en smaad.
Thai zijn gewoon beroerde leugenaars, omdat ze niet gewend zijn om voor leugenaar uitgemaakt te worden, omdat degene die dat over de verkeerde zegt voor jaren achter de tralies verdwijnt.
Daarom hebben ze ook zo’n moeite met de sociale media.
Punt 8. Dat verhaal over visa’s is gedeeltelijk waar.
Het lijkt dat Thailand steeds meer selecteert wie ze binnen willen laten.
Lastig voor de mensen die het treft.
Maar een visa exempt of een 30- of 90 dagen visum is ook nooit bedoeld geweest om hier 12 maanden per jaar te verblijven.
Misbruik is uiteraard niet het juiste woord, maar laten we zeggen onbedoeld gebruik.
Het verschil tussen de klager en de niet klager is de persoonlijke instelling.
iedereen maakt wel eens iets vervelends mee ik voel dan niet gelijk de behoefte om mijn gal te spuwen.
Verder leven de steen en been klagers vaak in hun eigen wereld als ze iets meemaken kun je er zoveel positieve dingen tegenoverstellen als je wilt in hun ogen is het toch niet waar.
Doe mij dan maar liever die roze bril in plaats van een verzuurde instelling.
Wow. Veel reacties. Dankuwel aan iedereen – het geeft me een goed gevoel en een beter inzicht van hoe Thailandblog tot stand komt en onderhouden wordt, en hoe de lezers het bekijken en behandelen. En blijkbaar zat ik toch wat fout, mijn eerder buikgevoel was mogelijk een beetje te negatief.
Alleen wil ik wel even melden dat ook ik regelmatig wel eens minder leuke zaken meemaak. Dat mijn ‘goede leven’ niet vanzelf is gekomen, en dat het niet vanzelf blijft duren. Doch ik behandel negatieve ervaringen met de glimlach, dan raken ze makkelijker opgelost heb ik geleerd.
O ja, en die nickname. Dat is al eens uitgelegd. Ik wijzig hem niet. 🙂
Ik ben alle dagen met de fiets onderweg. Ik nodig alle rozebrildragers uit hetzelfde te doen en eens de rit te maken Chiang Mai naar Mae On langs de nieuwe baan 1317 . bewonder het mooie Thailand waar ik mij aan erger. Bekijk vooral de bermen. Dit is de stortplaats bij uitstek. Neem de afslag naar San Kampaeng. Er is elke week een ophaaldienst voor huisvuil maar blijkbaar is het gemakkelijker het naast de weg tussen de struiken te gooien. Ook het irrigatiekanaal om de rijstvelden te voorzien van water is een stortplaats. Thailand is vergeven van de plastiekzakken,drinkbekertjes en de schuimschoteltjes die overal rondvliegen De natuur verdiend meer respect van de Thais.
Dit is niet klagen, dit zijn de vaststellingen die ook de Inquisireur maakt. Ben je hier op verlof voor korte tijd dan zie je dit en weet je dat je na vacantie naar huis gaat, woon je hier dan erger je er aan. Maar het veranderd er niks aan.
Lees Thailandblog, naast vele andere blogs, al jaren. Ik heb het niet zo op statistieken en heb dus geen inzicht in het verloop van bloggers/reaguurders op dit blog. Ik heb in de loop der jaren wel een aantal kwaliteitbloggers bij Thailandblog zien vertrekken. En neen, met kwalificatie “kwaliteit” doel ik niet op de kwaliteit van de nog actieve bloggers opThailandblog. Dit maar even voor de zekerheid, want anders negatief. De redenen voor hun vertrek blijft voor ons gissen, maar het gevoel in mijn zeer gevoelige onderbuik zegt mij dat die “aanschuren” tegen die van de Inquisiteur.
Ik kan mij goed vinden in zijn buikgevoel. Vraag eens een advies over het bouwen van een huis en je krijgt een breed spectrum aan ongevraagde, vaak zelfs beledigende “adviezen”. Zo is je Isaanse vrouw, waar je al jaren geluk mee deelt, opeens een oplichtende hoer, die je prompt na oplevering uit je huis bonsjoert. Gelukkig kunnen Thaise aannemers niet bouwen, dus A komt je huis nooit af; of B word je, al dan niet gewild, door die oplichtende hoer van een wisse dood gered door instortende puien en daken. Mocht dit alles je om onverklaarbare redenen niet overvallen, dan treedt de volgende wet in werking, namelijk geplunderd door je op fortuin beluste schoonfamilie.
Indien je op deze onbeschofte insinuaties reageert, heb je per definitie de bekende “roze bril” op. Trek vooral geen vergelijking met Nederland, want dit is A een THAILANDblog en B is Nederland het land van overvloed, geluk en voorspoed, waar je zelfs met je steeds meer afkalvende AOW-tje volop kunt genieten val al de geneugten die het leven in een welzijnsstaat te bieden heeft.
Kortom: Ik begrijp de inspiratieloosheid van de Inquisiteur! Gelukkig rest hem nu meer tijd om te genieten van het moois in zijn huidige thuisland.
Jouw onderbuik heeft het mis. De zogenaamde kwaliteitsbloggers gaan niet weg omdat er teveel geklaagd zou worden op Thailandblog. Dat heeft meerdere redenen zoals een andere visie op redactionele inhoud en samenstelling. Maar ook jaloezie en afgunst. Normale menselijke emoties die je overigens wel meer ziet onder de expats in Thailand.
Dit is een van de beste stukken wat ik hier ooit gelezen heb.
Gewoon lekker door blijven zeuren en klagen, en al die vergissingen op schrijven, anders wordt het pas echt een saaie bedoening.
H.
Beste Inquisiteur,
als frekwent blogger hier kan ik jouw artikel best begrijpen. Iedere “schrijver”, en, je mag jezelf wel een goed schrijver noemen, heeft zo eens van die periodes. Ik zelf ook, wat je vertellen had is verteld en als er zich geen nieuwe feiten voordoen, wel ja, dan kan je, zoals sommigen doen, iets uit je duim zuigen en een verhaaltje vertellen waarvan iedere Thailandkenner weet dat het iets fictief is. Dat ligt niet in onze aard. Wij proberen de mensen iets bij te brengen, hun ONZE ervaringen te vertellen en dat mag best een beetje verbloemd zijn. Dat is het volste recht van de schrijver. Dat je nu dit artikel schreef, daar is niets mis mee want het is de volstrekte waarheid, er is geen woord in gelogen.
Zelfs jouw naamkeuze stelt sommige mensen reeds voor een probleem: INQUISITEUR. Ze doen zelfs de moeite niet om, als ze niet weten wat het betekent, er iets negatiefs aan te koppelen, niet wetende dat een inquisiteur, in de eerste betekenis van het woord, gewoon een “onderzoeker” is.
Klagers zijn van alle tijden en zullen dat ook blijven. Dat is nu eenmaal de aard van sommige mensen. Anderen klagen nooit en voelen zich gelukkig met wat ze hebben, wat ze beleven, zijn blij met elke nieuwe dag, waar ze ook verblijven.
De klagers, we kennen ze en weten ook waarom, er is “iets” waarvan sommigen beweren dat het niet alleen gelukkig maakt, maar ze vergeten dat het niet hebben van dat “iets” nog meer ongelukkig maakt. Ik heb soms ook zin om daar een artikel over te schrijven, zou er zelfs een boek kunnen over schrijven, maar net als de Romeinen, draai eerst je tong tweemaal rond in je mond voor je iets zegt, of als schrijver, neem een tweede pen voor de eerste iets schrijft.
We zien de tendens reeds aankomen: de Euro doet het niet goed tegenover de THB…. er zal nog meer geklaagd worden en de schuld ligt, volgens sommigen, natuurlijk bij Thailand want die zouden met 20% moeten devalueren … man man man…. ze wanen zich zelf internationale financiele specialisten.
Ik heb reeds vele farangs zien komen en gaan. Ik heb er reeds velen gezien die wonen in omstandigheden en op plaatsen waar ik zelfs mijn kat niet zou willen begraven en daarmee bedoel ik NIET Isaan. Die klagen over alles en nog wat maar dat ze zelf nogal vaak de oorzaak zijn komt niet bij hen op.
Beste Rudy, dit gaat wel over … niet te veel van aantrekken en gewoon, als er zich weer iets aanmeldt, erover schrijven in je mooie VLAAMSE stijl.
Lung addie.
Drie factoren:
1. Een Nederlander is pas tevreden als hij wat te klagen heeft (Rentes do Carvalho).
2. Veel Nederlanders komen hier met irreele verwachtingen. Geen wonder dat men teleurgesteld raakt..
3. Veel grote zaken zoals democratie en sociale billijkheid zijn ook echt mis in Thailand. Maar men klaagt gemakkelijker over kleinigheden.
Beste inquisiteur,
Ik heb, in vergelijking met dit blog een héél kleine mini, mini, dwergsite, en ik heb tot mijn grote verbazing jouw stukje hier gelezen, en waarom verbazing? Omdat ik deze morgen bijna identiek hetzelfde geschreven heb!!!
Ik kan me soms ook mateloos ergeren aan steeds weer diezelfde categorie klagers, niets is goed: het bier is hier ofwel veel te koud, of veel te warm, en tot overmaat van ramp is die pint altijd veel te snel leeg en veel te duur, als het regent is het één natte boel, en die natte regen is nog warm ook!!! Schijnt er volop zon, veel te warm en te stoffig, en natuurlijk doet die rotairco het weer niet, welke kwaliteit is me dat nu weer. De stranden zijn veel te druk telkens als ik er naartoe wil, die motordriver vraagt weer eens extra omdat ik eigenlijk niet kan uitleggen waar ik in feite naartoe wil, die straatventer heeft mij weer eens bij mijn vodden omdat ik in feite geen flauw idee heb wat ik aan het kopen ben en geen benul van de waarde ervan heb, hoe durft hij!!!
En zo kan ik hier nog wel even doorgaan, het lijstje is schier oneindig. En het zijn altijd dezelfde notoire klagers, nooit eens geen opbouwende kritiek, nooit eens enig begrip of enige poging tot integratie in een totaal andere andere cultuur, die veel ouder is dan de onze, geen poging tot integratie in een totaal andere leefwijze en manier van denken, maar wel begrip van de Thai willen!
Kortom, ik vraag mij soms echt af wat dat soort van mensen hier eigenlijk komt zoeken. Als ze nu gewoon eens lekker in hun thuisland bleven, dan zouden ze ons, en de Thai een heel groot plezier doen!
Maar ja, daar is het dan ook weer niet goed he?
Kortom, doe ons, en zeker mezelf een enorm groot plezier, en blijf absoluut verder schrijven, ik weet dat je dit gaat lezen.
Het eerste wat ik hier altijd doe is naar jouw stukje zoeken, en dat mis ik de laatste tijd echt, en dat vond ik heel jammer, daarom dat ik verheugd ben om weer iets van je te lezen!
Je stukjes zijn een verrijking voor Thailandblog, een schitterende site trouwens, aan wie ik mijn nieuw leven in Thailand en de Thaise vrouw van mijn leven te danken heb, waarvoor ik ze nog steeds dankbaar ben, dankzij deze site ben ik een “Thailand verslaafde” geworden, heb ik mijn nieuwe thuis gevonden.
En net zoals ik van “mijn” Pattaya hou, zo kan ik enorm genieten van je verhalen over “jouw” Isaan!!!
Ik hoop tot heel binnenkort man, denk aan de velen die hier of in hun thuisland genieten van jouw prachtige, visueel zichtbare verhalen, laat het je koude kleren niet raken man!!!
Groet.
Rudy.
“Toch hij stelt zich voor dat iemand die dit blog gaat raadplegen mogelijk naar Thailand op vakantie wil komen. Of er langdurig wil gaan verblijven. Er zelfs wil komen wonen. Die wijzigt na het lezen van een tiental blogs en de commentaren direct van mening.”
Integendeel.
Ik ben net terug van mijn eerste tripje Thailand (Bangkok, Koh Chang, Pattaya)
Mede dankzij deze blog die ik zo’n anderhalf jaar nu lees heb ik mij goed kunnen voorbereiden.
De gevarieerde meningen hier van lyrisch tot negatief geven juist een goed beeld van wat je kan aantreffen.
Deel mooie verhalen maar blijf vooral ook klagen voor een eerlijke balans.
Verhalen over bedrog of misstanden zijn juist belangrijk om niet blind als farang hier rond te wandelen. Als lezer filter je vanzelf de informatie die voor jou van belang is. Een moderator hoeft enkel onwaarheden te modereren maar niet negatieve meningen vind ik.
Inzicht in de cultuur geeft je kracht om daar mee om te gaan en verschillen kleiner te maken.
Zo heb ik mij geen pak laten aanmeten, beste wisselkoers gevonden, leren te onderhandelen over prijs van produkt of bahtbustrip.
Ik heb een topvakantie gehad en enkel lieve en behulpzame mensen ontmoet.
Een prachtig land.
Als vakantieganger zal dat ongetwijfeld anders zijn dan als je hier langer woont.
Veel dank voor de fraaie verhalen hier.
Bob
De bezwaren tegen het klagen zijn geen nieuw of origineel onderwerp. Ook de klagers, zoals ik, vallen in herhalingen. Toch amuseert mij niets zo intens als mopper reacties. Zwarte humor, galgehumor ligt mij wel. Veel leuker dan ga zo door inquisiteur of “kunnen we langskomen” De klagers zijn gewoon het zout in de pap. Wel moet men niet te persoonlijk worden natuurlijk. Kan me voorstellen dat het dan irritant wordt voor de inquisiteur. Directe kritiek op hem heb ik naar ik hoop altijd weten te vermijden.
Een prachtig onderwerp waar je niet zo maar over uitgesproken bent. Ieder mens is verschillend en dat uit zich in zijn of haar gedragingen en uitspraken. Er is van alles wat te vinden op deze aardbol. De psyche van de mens is een belangrijke factor en ik heb in mijn oude professie eens onderzoek gedaan naar het fenomeen klagers. In grote lijnen kan je stellen dat er door een bepaalde groep mensen geklaagd wordt (of beter gezegd “negatieve” uitingen worden gedaan) als er een gevoel van onbehagen is of anderszins nare situaties zich hebben voorgedaan. In mijn optiek toch een normale reactie en in de zware gevallen zou ik de specialisten op dit block willen adviseren eens een stuk te lezen van Frans Denkers, een politiepsycholoog die het fenomeen underacten op de korrel heeft genomen. Is een i opener en aanbevelenswaardig.
Het zou te ver voeren om mij hier over uit te wijden maar als voorbeeld geef ik u de situatie waarbij u iedere dag met iets geconfronteerd wordt, wat u aan het hart gaat, maar waar niets aan gedaan wordt. Ook door u niet want u past zich aan. Hoe lang kunt u de andere kant uit kijken en met u zelf leven door de slechte situatie in stand te houden of gaat u er iets aan doen.
Er zijn er op dit blok die zullen zeggen pas je aan, aan de grootvervuilers in Thailand maar dit gaat mij toch echt te ver. Milieucriminaliteit moet ons allen ter harte gaan. Het achterland van Pattaya is een grote vuilnisbelt en je kunt op de geur afgaan. Veel ochtenden wordt ik wakker van de stank van vuilverbranding en dan met name van rubber of plastic. Wat een meurt kan ik u delen, maar ik moet dit als normaal typeren en hiervan genieten en mij aanpassen volgens sommigen!!!!. In 2008 mijn woning gekocht en toen was het nog rustig in deze buurt, nu ben ik omringt door vier moskeeën, u kent ze wel waar dat allah akbar geluid vanuit geschald wordt, tig keer per dag en ook midden in de nacht. Ik dacht dat Thailand boeddhistisch was maar op bepaalde plekken delft dit echt het onderspit. Waar kan je nog heen en dan krijg je het 2e probleem dat je huis niet verkoopbaar is zonder verlies te lijden want er is zoveel te koop dat wil je niet weten. Enfin als realist kan ik nog wel even doorgaan, maar u begrijpt mijn grief.
Plak geen etiketjes op mensen en wees blij dat we niet allemaal het zelfde zijn maar het kan geen kwaad te streven naar een beter mens te worden in alle schakeringen die het leven te bieden heeft. Mijn ex kwam hier altijd mee aanzetten op 1 januari van het nieuwe jaar als goede voornemen en ergens had ze nog gelijk ook. Leef en laat leven, maar alles heeft een grens en dan wordt het tijd om er iets aan te gaan doen of te klagen. Dit is mijn mening en daar zult u het mee moeten doen.
Ik lees je blog in ieder geval altijd met veel plezier en hoop dat je daar ook niet mee op zult houden. De ene keer leer ik er wat van, een volgende keer bevestigd het datgene wat ik al weet. Reacties positief en negatief zullen er altijd zijn. Over de negatieve reacties verbaas ik mezelf af en toe. Al helemaal als het geschreven word door iemand die in Thailand woont. Sommige mensen zijn nu eenmaal nooit tevreden denk ik dan. De positieve reacties bevestigen uiteindelijk toch dat je het bij het rechte eind hebt. Jouw verhalen hebben er ook voor gezorgd dat ik uiteindelijk mijn eigen bijdrages heb geleverd aan Thailandblog. Laat je door de negatieve reacties niet te veel beïnvloeden en haal uit de positieve reacties dat je een groep trouwe lezers hebt die het leuk vinden dat je je avonturen met ze deelt.
Ik snap de onderbuikgevoelens van de inquisiteur wel. Ik ben weliswaar niet zo productief als hij, maar heb hier al wat verhalen gepost en wat lezersvragen gesteld. Soms krijg je op hele specifieke vragen (“wie heeft er ervaring met het kopen van een huis op geleaste grond en wil ons daarover vertellen?”) alleen maar antwoorden die niet met de vraag te maken hebben (“je kunt beter huren”). Soms schrijf je een stukje over een onverwacht leuk vissersdorpje waar je een visje hebt gegeten en begint een reageerder te klagen over de kwaliteit van de vis. Mijn vrouw vraagt of er farang-vrouwen in Noord-Thailand wonen die kunnen vertellen over het leven daar als farang-vrouw en er reageren bijna alleen maar mannen. Dan is zo’n onderbuikgevoel gauw geboren.
Maar aan de andere kant besef ik dan dat er toch mensen zitten die moeite doen om te antwoorden of te reageren. En wellicht hebben ze de vraag of het verhaal net wat anders begrepen dan de schrijver bedoeld heeft. Het probleem met een blog is namelijk dat je geen tweerichtingverkeer hebt. Ook ik heb wel eens met de beste bedoelingen gereageerd op een stukje, waarna ik zo ongeveer virtueel gelyncht werd, omdat mijn reactie heel anders werd gelezen dan ik hem bedoeld had. Reacties die klagerig of negatief overkomen hoeven dat dus niet per se te zijn.
Hopelijk keert de inspiratie gauw weer terug bij de inquisiteur. Zonder anderen tekort te doen is hij mijn favoriete schrijver hier, met zijn stukjes die een mooi inkijkje geven in het dagelijkse leven in (de) Isaan en die zowel humoristisch zijn als respectvol. Ik denk dat dat respectvolle een belangrijke reden is voor het geslaagde bestaan dat hij in Thailand heeft opgebouwd. Wij wonen hier nog maar kort; hopelijk gaat het ons ook lukken.
Er wordt natuurlijk ook vaak terecht gemopperd. Er zijn mensen die met de beste bedoelingen trouwen en daarna pas uitvinden dat van hen verwacht wordt dat ze een hele familie financieel moeten ondersteunen. Er zijn er die een huis bouwen in de Isaan en eruit worden gezet door de schoonfamilie als het klaar is. Een monnik, een abott, in de Isaan, zei eens tegen mij: De mensen hier gedragen zich meestal ronduit slecht ten opzichte van farangs. Hij sprak Engels en zei hun verhalen regelmatig aan te horen. De gevaren zijn groot, de verleidingen ook. De worst die men de farang voor houdt is een jonge vrouw. Ook zonder vrouwen zijn er hier vele valstrikken gezet. In zaken? Je poen is mogelijk heel snel weg.
Naast het succes verhaal van de inquisiteur heb ik veel verhalen van slachtoffers aangehoord. Het is hier gevaarlijk. Vandaar dat men klaagt. men schaamt zich vaak alleen de ware reden te noemen, namelijk dat men uitgekleed is of wordt. Dus dan gaat men maar op Thailand in het algemeen mopperen.
Klagers? Wil je echte klagers zien dan moet je Thaivisa eens lezen. Wordt je beroerd van.
Als iets je niet bevalt, probeer het dan te verbeteren.
Dit is een van de regels die ik mij gesteld heb in mijn leven. Enkel klagen voegt niets toe.
Helaas zondig ook ik af en toe tegen mijn eigen regel(s), want niets menselijks is mij vreemd.
Iemand die alleen maar klaagt, met een beschuldigende vinger wijst naar andere mensen/bevolkingsgroepen, niet bereid is om zelf in actie te komen, heeft voor mij geen recht van spreken.
Een persoonlijke ervaring weergeven als algemeenheid is ook te verklaren uit de menselijke behoefte om gelijk te krijgen.
Dat kan zowel in negatieve als positieve zin gebeuren. Ik probeer zelf zo dicht mogelijk bij mijn persoonlijke beleving te blijven, niet te impliceren dat ik voor “anderen” spreek.
Naarmate de dingen waaraan je je stoort verder van je invloedssfeer liggen wordt het lastiger, maar niet onmogelijk, dingen te veranderen.
Als buitenlander heb je een extra handicap. Je moet de taal, omgangsvormen en zeden en gewoonten leren. Je wordt misschien niet serieus genomen.
Het is dus zaak om je doel(en) reëel te stellen, goed tegen teleurstellingen te kunnen en doorzettingsvermogen te hebben.
Blijf het goede voorbeeld geven en grijp elke gelegenheid aan om je argumenten gehoord te krijgen.
Dus een oproep aan alle klagers:
Bedenk wat je wél kunt doen en kom in actie om jouw ergernis de wereld uit te helpen!
Het zal wel aan de aard van de mens liggen. Ik klaag ook wel eens over dingen hier en dan probeer ik die te vermijden. Ook ik doe heel stomme dingen, waarvan menig Thai zal zeggen dat ik een rare buitenlander ben… wat wil je er aan doen?
Over het klagen: ik was jarenlang met een Braziliaanse getrouwd. Voordat ze naar Nederland kwam, klaagde ze over de vreselijke toestanden in Brazilië.
Later begon ze steeds meer over Nederland en de Nederlanders te klagen. Deed ze er wat aan? Nee. Wel de hele tijd klagen.
Ik ben inmiddels naar Thailand vertrokken en woon hier al vier jaar met veel plezier en zij trekt nu steun in Nederland, dat “verfoeilijke” land. Ze is ook inmiddels genaturaliseerd….
Maar echt klagen doe ik hier niet. Ik probeer altijd het positieve uit een situatie te halen. Soms zijn de slechte dingen die je meemaakt de katalysator om iets op een heel andere manier aan te pakken en het daardoor stukken beter te doen.
Een tijdje geleden had ik me vreselijk geërgerd als fietser dat er zoveel mensen op hun motor op het fietspad rijden tussen Hua Hin en Nong Hoi. Echter nadat ik een beetje meer erover nagedacht had, kon ik die mensen niet meer dan gelijk geven. In de eerste plaats storen ze niet echt. En ten tweede is de Petchkasem Road daar zo gevaarlijk dat het ook als lichte motor/brommer veel veiliger is om op het fietspad te rijden.
Laatst toen ik terug kwam zei ik dat tegen mijn vrouw. Ik zei tegen haar: weet je wat schat. Ik heb voorgenomen me daar niet meer over te ergeren en ik voel me al een stuk beter. Nu rijd ik ook weer met plezier op dat stuk fietspad. De brommers storen ook niet meer!