Er is een taalbarrière tussen farang en Thai daarom is het vrijwel onmogelijk om een diepgaand gesprek met je partner te voeren.
Veel lezers op Thailandblog zijn zielsgelukkig met hun Thaise partner en kunnen zo een heel rijtje voordelen opsommen van hun relatie. Maar er zijn natuurlijk ook nadelen.
Zo kan je niet met elkaar communiceren in je ‘moerstaal’. En zelfs al beheers je de Thaise taal of jouw partner het Nederlands, je emoties onder woorden brengen in een vreemde taal valt niet mee. Het is daarom moeilijk om echt diepgaande gesprekken met elkaar te voeren. Hierdoor zou jouw relatie ook wat oppervlakkiger kunnen zijn.
Wel heb ik gemerkt dat mijn Thaise vriendin mijn non-verbale communicatie snel begrijpt. Het zou dus zo maar kunnen dat je zelf alternatieven ontwikkelt om deze handicap te omzeilen.
De stelling is ook onderuit te halen als je beseft dat communicatiespecialisten zeggen dat communicatie voor 55% uit lichaamstaal bestaat en voor 38% woordklank is. Er blijft dan maar 7% over voor de woorden die je zegt.
Toch blijft het lastig om in gebrekkig Engels echt ingewikkelde zaken met elkaar te bespreken. Hoe lossen jullie dat op?
Discussieer mee en reageer op de stelling van de week: ‘Een diepgaand gesprek met je Thaise partner is niet mogelijk!’.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid22 november 2024Waarom laaggradige ontstekingen je gezondheid ondermijnen
Gezondheid17 november 2024Waarom is vezelrijk voedsel zo belangrijk voor je gezondheid?
Gezondheid15 november 2024Is het ouderdom of Alzheimer?
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
Ik ben het de stelling niet eens. Je kunt zelfs met elkaar kommunizeren zonder dezelfde taal te spreken. Maar er is grote onwil van veel expats de Thaise taal te leren. Verder als, mai peng rai, willen ze niet gaan. Ik ken expats die al meerdere jaren in Thailand leven en geen enkele Thaise zin kunnen uitspreken. De meest gekste reden geven deze aan, als je ze vraagd waarom niet. Van de andere kant merk ik de wil van veel Thaise jongere mensen om bv. de engelse taal te leren spreken.
Maar waarom spekuleren over de Thaise taal. Hoeveel mensen in Nederland spreken Duits of Frans ? En dat zijn onze buren. Sommige Nederlanders begrijpen zelfs geen vlaams. En wat is met Limburgs of de Friese taal ?. De oplossing in Thailand, om bij de les te blijven, is simpel en eenvoudig; daar waar geen wil is, gebeurd ook niets.
De stelling gaat niet over alleen over communiceren maar over de mogelijkheid om diepgaande gesprekken te voeren met elkaar.
Kommunizeren beinhoudt alle facetten van een gesprek, dus ook diepgaande. Maar iemand die niet eens op -low level- een gesprek voeren kann, hoeft met gesprekken die dieper gaan niet eens te beginnen ?.
?? Diepgaand gesprek’ is communiceren:) mogellijkheid of geen mogellijkheid
Ik ben t ook niet eens met deze stelling.
Geheel om t feit dat uit eigen ervaring, het tegenovergestelde
ervaren heb.
Deze Thaise verwoorde het heel goed in t Engels.
Hallo.
@ tlb-ik
Ik ben het volledig met je eens… mijn vriendin spreekt gebrekkig Engels, en ik spreek geen Thai, maar als ze ’s nachts – om nu hopelijk niet te romantisch over te komen – in mijn arm ligt, begrijpt ze me perfect. Misschien heb ik geluk, ik weet dat niet, maar één ding weet ik wel… gevoelens zijn niet gerelateerd aan religie of cultuur of taal, neen, het is universeel… graag zien is in alle culturen hetzelfde, de uitdrukking is anders, maar het gevoel is hetzelfde…
Ik ken haar nu een jaar, en steeds meer begrijp ik haar, en voel ik dat zij me ook begrijpt, zonder woorden, ik zou niet eens weten hoe ik het in Thai zou moeten uitdrukken.
Het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn… er is tussen ons een enorm cultuurverschil, maar daar werken we aan, die kloof is perfect overbrugbaar, “geven en nemen”, daar gaat het hem om…
Ik weet één zaak zeker, als ik ween huilt mijn Thaise vrouw met me mee, en als ik blij ben, is zij ook blij, en zij voelt het perfect aan, zonder woorden…
Ik weet het, dit is een verkapte liefdesverklaring, maar de moderator zal wel een oogje dichtknijpen, mijn Thaise liefde is ongeveer 1.50 meter groot, heeft een ijzersterk karakter, en is het beste wat me ooit in mijn leven overkomen is, en we trouwen voor Boedha op 1 oktober, haar verjaardag, en dat beseft ze perfect… ze zeg altijdt tegen mij: “you’re not falang, you’re Rudy, my husband”…
Ik ben hier intussen perfect ingeburgerd, en iedereen aanvaardt mij, zelfs de Thai die me moeilijk verstaan. Als je een beetje moeite doet, en ze voelen dat je een van hen wil zijn, ben je heel gauw
Dus, moraal van het verhaal… maak het niet altijd zo moeilijk, het cultuurverschil is met werken aan beide kanten perfect overbrugbaar, inlevingsvermogen was vooral van mijn kant nodig, maar je krijgt er zoveel voor terug…
Ik kom van het ander eind van de wereld, en heb hier mijn geluk gevonden, ik wil haar nooit meer kwijt, het heeft me enorm veel problemen en hoofdbrekens bezorgt, maar ik wil hier nooit meer weg, en zou mijn Thaise vrouw en haar 15-jarige dochter voor al het goud van de wereld nooit meer willen missen…
Ik wens voor de andere blog-lezers hetzelfde.
Mvg Rudy
Ik zal de aftrap maar geven voor de – ongetwijfeld lange rij – reacties.
Mijn mening:
– als je een diepgaand gesprek wilt hebben met je partner en die partner wil dat ook, dan zijn er minder problemen dan je denkt. Met een partner uit hetzelfde moederland kun je ook een oppervlakkige relatie hebben omdat je ‘elkaars taal niet meer spreekt”;
– meer en meer expats hebben een partner die een goede opleiding heeft en de Engelse taal machtig is. Niet elke Thai vrouwelijke partner komt uit de Isan. Zaken bespreken in het Engels biedt een vorm van gelijkheid: het is van beide partners niet de moederstaal;
– er is soms meer een cultureel probleem dan een taalprobleem. Sommige zaken zijn voor de Thai partner gevoelig (of zelfs taboe), andere voor de Nederlandse expat. Zeker waar het ‘diepgaande’ onderwerpen betreft.
Dus vrouwen uit de Isaan kunnen geen Engels? Mooie stelling is dat.
Menig persoon uit de Isaan heeft volgens mij een hoger IQ dan de gemiddelde Farang die ik hier ken.
Zoals je kan vermoeden komt mijn partner uit Isaan, en ze heeft netjes Nederlandse en Engelse cursus gevolgd.
Niet de kans krijgen om te studeren is iets anders dan een hele bevolkingsgroep minder begaafd te vinden.
Ik heb hier de grootste moeite om met expats een diepgaand gesprek te voeren. Niet met de Thaise mensen.
Wat meer respect betonen voor de Thaise bevolking zou niet slecht zijn.
Helemaal mee eens Leo, Chris doet net alsof iedereen die uit Isaan komt achterlijk is. Beetje jammer.
“Toch blijft het lastig om in gebrekkig Engels echt ingewikkelde zaken met elkaar te bespreken.”
Die zinsnede in de posting is niet van mij.
Wel de insinuatie dat als je uit de Isaan komt je niet goed Engels kunt spreken.
MInder goed dan de gemiddelde vrouw in Bangkok. Dat is gewoon een statistisch feit.
Nou chris ik woon in chiang mai
En engels is hier echt belabbert vooral onder de jongere.
Mijn schoondochter is uit de isaan spreekt perfect engels
Chris, voor deze stelling graag bronvermelding of een link Ik denk namelijk dat je onzin spreekt.
Groet, dontejo.
Khun Peter,..
Humor !!!!,….er is een Isaan gezegde,…in Bangkok the have business and trade,…in de Isan we have the Falang
Ik ben het duidelijk oneens met de stelling.
Het heeft ook met wil en onwil te maken.
Ik ken zeer veel mensen, vrienden, familie en kennissen waarvan ik me afvraag:
Hoe goed kennen jullie elkaar nou eigenlijk, want men begrijpt elkaar niet of er ontstaat een twistpunt om werkelijk soms de meest onbenullige zaken.
Het kan dus zomaar zijn dat niet zozeer de taal het struikelblok is, maar dat men een relatie heeft met elkaar waarin de wederzijdse belangen verschillend zijn.
beste Khun Peter,
Ook ik ben het niet met de stelling eens ,omdat er meer dan taalvaardigheden nodig zijn in een relatie om elkaar te begrijpen , zoals Chris ook aan geeft.
ik woon al jaren in de Isaan en ik ken zo goed als de meeste steden en dorpen ,omdat ik bijzonder veel in Thailand reis.
Statische gezien spreken hier bijzonder weinig Thaise mensen Engels in vergelijking met andere gebieden in Thailand .
Hoe minder toeristen ergens komen ,hoe minder Engels er wordt gesproken.
Engels leer je vooral door het te spreken dus , hoe meer toeristen ergens zijn , des te meer het Engels wordt begrepen.
De Isaan wordt het minst door de toeristen bezocht dus…is het Engels beduidend minder in deze omgeving.
ik nodig je uit om eens lang in de Isaan te verblijven .
Cultuur verschillen zijn soms lastiger dan taalproblemen.
een groet van Danny
Ik heb niemand maar dan ook niemand minder begaafd genoemd. Dat is een.
We moeten wel bedenken dat de Thai partners die Nederlandse en Belgische expats hebben gevonden hier in Thailand GEEN doorsnede zijn van de vrouwelijke Thai bevolking. De meeste partners spraken een beetje , goed of zelfs heel goed Engels toen wij ze ontmoeten. En wij, de farang, spraken geen of (heel) weinig Thai. Met een Thai vrouw die geen woord Engels spreekt terwijl de buitenlander nauwelijks Thai spreekt is het nagenoeg onmogelijk te communiceren. 7 jaar geleden was er een Thai vrouw die mij blijkbaar een aantrekkelijke man vond. Tijdens mijn lunchpauze op school belde ze me iedere dag op met de enige Engelse woorden die ze sprak: where do you come from…..terwijl mijn werkster haar al 100 keer had verteld dat ik uit Nederland kom. Ik hoef hopelijk niet uit te leggen dat een relatie met haar er niet in zat.
Misschien dat het IQ verhaal waar is, maar ze hebben er zo weinig mee gedaan. De scholen concentreren met teachers die geen teachers zijn , op onzinnige zaken. Pragmistisch denken wordt niet gestimuleerd. En dan die Universiteiten die op zijn best masters afleveren met voor ons een higschool nivo. Commun iceren gaat best met mijn vrouw maar ik moet wel vaak zaken uitleggen. Ze begrijpt nu de water chemistry van de pool, hoe het reverse osmosis system werkt, maar voor haar highschool was er erg weinig chemistry en physics bijgebleven. Wel heel veel geschiedenig , al dan niet juist, versen van het buhdisme en wonderlijk genoeg vrij veel biologie. cel membranen , citoplasma, de dubbele helicoil, daar kan ze mij wat van leren.
Hoi Leo.
Helemaal met jou stelling eens mijn vrouw komt ook uit isaan en ik heb er zelf ook 10 jaar gewoond.
Denk dat er meer expats in isaan wonen en geen thais spreken dan thaise mensen die geen engels spreken.
Maar ja de stelling dat mensen uit isaan dom zijn zal wel niet zo snel verdwijnen jammer genoeg.
Groetjes Harry.
Ik heb in de afgelopen jaren vele mensen ontmoet uit de Isaan en die waren beslist niet dom. Goed bij de hand. Zij kregen de kans niet om te studeren maar dat best zouden willen
Hebben wij dat Nederland ook niet, jazeker ! Je hebt mensen die kunnen wel maar willen niet in ons land.
Hoeveel Nederlanders zijn er niet die geen diepgaand gesprek met hun vrouw of vriendin of vriend kunnen voeren. Mocht het te moeilijk worden dan kapt men ermee. Het is voor velen nog een “probleem”. Dus wat verwacht je van een falang met een Thaise. Het is maar hoe je ermee omgaat. Succes.
Thaise vrouwen uit de Isan zouden minder Engels spreken?
Wat een vooroordeel!!
Ja, met vooroordelen kun je geen (diepgaande) gesprekken voeren.
Ik woon zelf in de Isan en kan hele goede gesprekken voeren met mijn vrouw. In het Engels!
beste Erik Sr.
Ik ben er van overtuigd (en het is ook mijn ervaring) dat de gemiddelde beheersing van de Engelse taal tussen vrouwen in Bangkok en vrouwen op het Thai platteland significant van elkaar verschillen ten gunste van de vrouwen in Bangkok. Daarmee is absoluut niet gezegd dat de vrouwen op het platteland dommer zouden zijnen dfat zeg ik ook niet. Vrouwen in Bangkok zijn gemiddeld genomen hoger opgeleid, hebben meer geld om extra Engelse lessen te volgen en hebben meer kans om met buitenlanders hun Engels te oefenen. Daarnaast is de kwaliteit van Engelse leraren in Bangkok hoger dan op het platteland (meer native speakers) met name doordat de salarisverschillen tussen Bangkok en platteland aanzienlijk zijn.
Hallo.
@ Chris.
Deze reactie komt er mss niet door, maar ik vind dat je kort uit de bocht gaat.
Mijn vriendin komt uit Chaiyaphum Isaan, en niettegenstaande dat ze maar een minimale schoolopleiding gehad heeft, kunnen wij perfect een gesprek in het Engels voeren.
de enige vereiste is dat je jouw Engels aanpast aan dat van haar, en dan is er geen enkel probleem, liefde overwint alle grenzen.
Ik vind het raar dat over Isaan zo denigrerend word gedaan. ik was er een paar dagen geleden voor een week, en ben door iedereen, op de voor hun best mogelijke wijze heel hartelijk ontvangen, en heb aan ieders tafel gegeten.
Ok, ze spreken daar geen Engels, de vertaling deed mijn vriendin voor mij, maar de hartelijkheid was er niet minder om.
Ben met hen naar het Siam bloemenfestival geweest, en ok, ik heb die dag alles betaald, want zij hebben gewoon het geld niet, maar ze stonden me wel om 6 uur in de morgen op te wachten…
En ze spreken geen Engels, en zonder mijn vriendin was er waarschijnlijk geen gesprek of verstandhouding mogelijk, maar ik heb wel van mama 2 kleine boudhabeeldjes,vijf cm groot, en van een paar honderd jaar oud gekregen, en dat zegt veel meer dan woorden…
Ik breek hier een lans voor mensen uit Isaan, ze begrijpen je niet altijd, maar ze voelen het wel aan…en ja, ze leven voor velen onder ons in het stenen tijdperk, maar daar werd ook niet gesproken, gebaren doen soms wonderen
Mvg… Rudy
Wat zijn diepgaande gesprekken? Een hand om de schouder (soms) kunnen meer zeggen dan duizend woorden.
Tot nu toe ben jij Joghum een van de weinige die begrijpt en reageerd waar over het in de stelling om gaat. Niet of ze in de Isaan engels kunnen spreken (wat een onzin) maar of je zonder vreemde taal verstand toch met iemand diepgaande gesprekken kund voeren.
Misschien zouden we eerst uitleg vragen over het begrip: wanneer begint een diepgaand gesprek en wat moet de inhoud dan zijn ?.
Mee eens khun Peter, het vrijwel onmogelijk om een diepgaand gesprek met je partner te voeren, althans dit was het geval toen ik mijn partner leerde kennen zo`n 25 jaar geleden, het gesprek ging in het Engels, wat Thaise woordjes en met gebaren, het koste ontzettend veel geduld en energie om maar een gesprekje op gang te houden.
En daardoor konden er grote stiltes vallen, en dat was wel eens vervelend als je bijvoorbeeld in een restaurantje zat te tafelen dan is het fijn als je tijdens het eten ook met elkaar een gesprekje kon voeren.
Doordat ik mijn vrouw nu al zo lang ken, weet ik ook precies wat of zij bedoeld als zij iets zegt, en ik betrap mijzelf er op dat ik mij ook aan haar heb aangepast, ik bedoel in hoe ik bepaalde woorden of zinnen ik iets uitspreek, dan doe ik dat wel zo dat ik zeker weet dat zij dit begrijpt wat ik bedoel.
En in toen ik haar pas leerde kennen heeft haar vocabulaire en uitspraak ook wel tot hele grappige situaties geleid, bijvoorbeeld toen iemand eens aan haar had gevraagd of zij in een huurhuis of een koophuis woonde, haar uitspraak klonk als hoer als zij huur bedoelde, dus zij antwoordde wij wonen in een HOERhuis.
Of toen zij vroeg aan een collegaatje die bij haar aan tafel zat of zij VIS aan het eten was, zo als zij het vroeg klonk het dus eet jij VIES ? waarop die collega antwoordde ik eet helemaal niet vies kijk naar je zelf.
Terug naar de stelling in mij geval kan ik nu redelijk tot goed met mijn vrouw communiceren, maar ook na 25 jaar moet ik nog steeds bij bepaalde zinnen of woorden, uitleg geven wat of ik precies bedoel maar ik sta daar niet meer bij stil het is een gewoonte geworden.
En is dat een nadeel? Ik heb er geen enkel probleem mee. In Nederland heel veel diepgaande gesprekken gehad met Jan en alleman, maar ben ik daar iets mee opgeschoten? Ik dacht het niet.
Laat het maar lekker zo, we begrijpen elkaar in ons eenvoudig Engels,en hebben geen relatieproblemen (tot dusver) Wel een tip; communiceren is uitzenden en ontvangen op dezelfde golflengte. Gebruik eenvoudig Engels en geen dure woorden, want die worden niet ontvangen en je zult zien dat er veel, heel veel begrepen wordt.
Nee, ik dat hoeft zeker geen nadeel te zijn. Mijn kameraad zegt altijd: ‘goede gesprekken heb je alleen met je vrienden’ en daar zit wel een kern van waarheid in.
In de zeevaart noemen wij dat Seaspeak…Dus op een dusdanige manier je woorden kiezen die de andere zeeman ook verstaat ..Dat is dus heel belangrijk in een relatie in Thailand..Gebruik je lichaamstaal op de juiste wijze en je zal zien dat er veel begrip mogelijk is en dus ook een diepgaand gesprek kan voeren.
In het begin was het grootste probleem dat ze altijd JA zegt , Al begreep ze er niets van.
Achter af kunnen we er heerlijk om lachen.
zeer juist , blijft altijd een oppervlakkige relatie
Het zal voor een groot deel afhangen van de achtergrond van je partner (wel of niet gestudeerd, bereid om daadwerkelijk de taal te leren) en van jezelf; verdiep je je in de cultuur en aanvaard je de culturele verschillen. En ben je bereid om zelf ook de thaise taal te leren..Ik kan me daarom geheel vinden in het schrijven van paul jomtien. Mijn vrouw is niet noemenswaardig jonger dan ik, heeft gestudeerd en een eigen bedrijf. In Nederland hebben wij voornamelijk Nederlandse vrienden en in Thailand meer thaise vrienden. al ruim 15 jaar praten wij samen en met onze vrienden over de meest uiteenlopende zaken; het kan dus wel!
Allereerst spreek ik als ervarings deskundige: huwelijk met een Thaise vrouw, gescheiden van een Thaise vrouw, Thaise vriendin gedurende 5 jaar, een Thaise vriendin gedurende twee jaar en vele contacten met Thaise mensen van allelei nivo.
Allereerst wat is een “diepgaand” gesprek? Dat is heel verschillend voor verschillenden mensen, voor mij kan het niet diep genoeg gaan.
Ik vind dat een diepgaand gesprek met een Thai niet mogelijk is, mischien een enkele uitzondering daargelaten maar ik heb het nog niet meegemaakt. En het is zeker niet het cultuurverschil en ook niet de weinig overlappende taal ofschoon dat natuurlijk niet meewerkt om zowiezo communicatie te hebben.
Maar diepgang? Nee, gesprekken met een Thai, ook als het je partner is gaan niet meer dan een milimeter diep. Dat is mijn grote bezwaar tegen een relatie met een Thaise dame. Ik ben ervan overtuigd dat er vele buitenlanders zijn die erg gelukkig zijn met hun Thaise partner en er naar tevredenheid mee communiceren. Die hebben dus kennelijk geen behoefte aan gesprekken met diepgang of vinden die diepgang ergens anders.
Deze mening heb ik ongeacht of iemand met half afgemaakte lagereschool uit Isaan komt of aan een van de Thaise universiteiten een Masters Degree heeft gehaald. Het zit waarschijnlijk in het Thaise karakter, men is niet geintereseeerd in gesprekken van enige diepgang. Het wordt vaak als “serious” or “you talk too much” afgedaan. Ik denk dat een diepgaand gesprek voor een Thai te gevaarlijk is, als je je kwetsbaar op durft te stellen en persoonlijke gesprekken houdt dan is het voor de Thai naar mate je dichter bij de kern komt, bij de wezenlijkheid komt, zeer risicovol geworden voor gezichtsverlies. Met andere woorden de beste manier om geen gezichtsverlies te lijden is je gezicht maar niet laten zien.
Met al mijn 10 jaren geloof ik niet meer in een gesprek met diepgang met een Thai als we 25 jaar verder zijn na een verandering van het hele onderwijssysteen in Thailand zou het mischien kunnen.
Dat heeft verder niks te maken met het communiceren over de dagelijkse dingen, met het
tonen van empathie, de hand op de schouder, de gebrijpende blik, of het uiten van liefde dat kan allemaal en daar is relatief weig taal voor nodig, het probleem bij de meesten begint bij het eerste probleempje, het eerste misverstand, het eerste ruzietje, dan blijkt dat communiceren niet of zeer moeilijk kan. Maar zoals gezegd dat heeft voor mij weinig met diepgang te maken, en dat is al gekompliceerd met een Thaise partner, laat staan gesprekken met diepgang.
Jammer genoeg zijn gesprekken met diepgang voor mij een voorwaarde om me open te stellen voor een vrouw, als dat er niet bij is is het voor mij louter, slechts korte tijd bevredigende, sex. En die is er in overdreven mate beschikbaar in Thailand.
Buitengewoon realistisch, goed en eerlijk verwoord. Zo is het en niet anders.
Nog even een aanvulling.
Vanmorgen bracht ik het onderwerp ter sprake met mijn (zeer breed ontwikkelde apotheker), een vrouw van net in de veertig hier in Chiang Mai. Nadat ik haar mijn theorie van gezichtsverlies als reden voor gebrek aan diepgang in gesprekken met een Thai had genoemd, ontkende ze dat zo snel dat het voor mij als een extra bewijs gold.
Zij zag zelf als reden meer de geweldige luiheid van de Thai. (haar woorden). Toen ik haar vroeg waar die geweldige luiheid danwel vandaan kwam volgens haar, kwam er geen antwoord (Dat was te diep?) Ik houd het op angst voor gezichtsverlies.
Ik ben het met de stelling eens, maar hoe erg het is verschilt denk ik per persoon. Veel mannen, ook met een Nederlandse partner hebben geen of nauwelijks behoefte aan diepgaande gesprekken. Meestal zijn het de vrouwen die dat willen.
Om een diepgaand gesprek te voeren moet je ten eerste diepgang hebben en ten tweede de behoefte om die te bespreken. Het is niet alleen de Thaise partner, maar ook de Thaise taal die beperkingen heeft. Ik spreek een aardig mondje Thais, ik heb lang in het buitenland gewerkt en spreek goed Engels, maar om exact uit te drukken wat ik wil zeggen ben ik toch overgeleverd aan het Nederlands. Het Nederlands en ook het Engels zijn veel uitgebreidere talen dan het Thais. Je Thaise partner kan in een andere taal de nuances moeilijk leren, die de eigen taal niet heeft. Ik ben geen deskundige op dit gebied, daarvoor moet je bij Wittgenstein zijn,, maar ik denk dat een taal met veel nuances je de kans biedt genuanceerd te denken. Je kunt je ontwikkelen door gedachten van anderen tot je te nemen die in die taal uitgedrukt zijn. De uitdrukkingsmogelijkheden in het Thais zijn beslist beperkter dan die in het Nederlands, simpelweg omdat de woordenschat kleiner is. Een Nederlander van rond de twintig kent gemiddeld zo’n 60.000 woorden. De Nederlandse taal heeft ruim 430.000 woorden en het Engels volgens Google zelfs 1 miljoen. Daar kun je dingen mee denken en mee zeggen die niet allemaal in het Thais te vertalen zijn en de mysterieuze vraag blijft of Thais dingen denken die je in hun taal niet kunt zeggen. Ik denk van niet.
Sluit me hier bij aan.
Sterker in mijn dialect heb ik van geergerd tot ziedend ongeveer 14 woorden ter beschikking.
Nuances geven vaak het verschil.
Mijn vrouw is master in twee richtingen in Thailand. In Nederland is zij nu bezig met haar nederlands equivalent.
Gesprek voeren gaat prima. Echter diepgang kent haar niet. Geen tijd, jij praat teveel, Ik heb haast, Ik heb het druk, Moet eerst iets eten. etc.
Zijn vaak kunstgrepen om vor gevoelend te kunnen vluchten.
Echter aan de andere kant sociaal, bewogen en bevlogen, Gigantisch ambitieus en heel heel erg lief
Wat wil je nog meer?
Deze stelling gaat in het geval van mijn thaise echtgenote en mezelf totaal niet op. In feite kan ik met haar tien keer beter communiceren dan met mijn belgische ex.
Even enkele voorbeelden:
– toen wij nog niet samenwoonden was Skype ons belangrijkste communicatiemiddel, samen met Line app op onze smartphone. In skype moesten we typen omwille van een audioprobleem, in Line app konden we typen en praten op de videocall. Met deze 2 communicatietools samen hebben we een goeie 1700 bladzijden op net geen anderhalf jaar.
– ook in Gmail en Gtalk (da’s de chat van Gmail) kunnen we diepgaand, maar ook luchtig met elkaar praten. OK, het is typen, maar we kennen elkaar heel goed en voelen elkaar dan ook heel goed aan. Ik zend deze reactie nu hier vanop het werk, en er staat hier nu op dit zelfde moment een Gtalk chatbox open voor als er iets is.
– nu we sinds een maand effectief samenwonen is een diepgaand gesprek iets wat gemakkelijk 2 maal per week gebeurt. Het is in het Engels, maar dat is geen probleem. Dat zal pas een probleem zijn als we er een probleem van maken, en dat doen we niet.
– ook met vrienden van mijn Thaise vrouw kan ik goed praten. Dat zijn allemaal mensen die een goed gesprek weten te waarderen.
Het kan hard aankomen voor sommigen, maar de wil voor een goed en diepgaand gesprek hangt van beiden af. Als je daar het commitment voor hebt dan gebeurt het gewoon. Start zo eens een serieus gesprek met je partner. Doe het gewoon zonder te denken dat het niet kan 🙂 Door het te doen zal je haar laten zien dat je haar waardeert en dat je haar intelligentie hoog inschat – and she will react likewise 🙂
Wij hebben er van in het begin een gewoonte van gemaakt om verschillen in cultuur als een verrijking te zien, en niet als problemen. En mijn schat is dan ook intelligent genoeg om het zelfde met mij te doen.
Wij maken het in onze communicatie ook niet moeilijk hé 🙂 Door rustig te praten, je lichaamstaal te laten werken, en alles zijn tijd te geven kom je tot uitstekende resultaten!
Wat zijn in veel gevallen diepgaande gesprekken , eerstens lees ik die heb je met goede vrienden , dat doe ik ook maar dat gaat dan meestal over problemen of politieke kwesties , maar communiceren is een heel ander geval en dan hebben we nog discuseren , welke van de drie wil u doen met uw thaise partner ,
geloof me begin er niet aan want dat is het begin van het einde , maak gewoon een gesprek over koetjes en kalfjes en ( geld ) dan is alles koek en ei , ik woon al 9 jaar hier en als ik eens uit eten ga dan zie ik nog steeds ! I varang met de hele familie aan tafel zitten en word er heel veel ge communceerd tussen de farang en zijn vriendin , maar ja iedereen is vriendelijk en vooral veel lachen maar of ze ook iets begrijpen van die farang betwijfel ik maar is ieder z.n eigen idee , maar als ik soms de gespekken opvang van mijn vrienden met hun partners, dan heb ik zo mijn twijfels maar ze zijn gelukkig samen en dat is de hoofdzaak.
Toon respect voor elkaar and be happy.
Ik vind de stelling absolute onzin. Mijn vrouw heeft na aankomst een intensieve cursus Nederlands gevolgd en zelf ook voortdurend moeite gedaan om Nederlands te leren. Afgezien van de eerste paar maanden hebben wij nooit een andere taal dan Nederlands met elkaar gesproken. Zijn leest Nederlandse kranten, leest Nederlandse boeken en kijkt naar de Nederlandse televisie. Zij doet ook vrijwilligerswerk bij een Nederlands verzorgingshuis.
Hoewel er natuurlijk altijd een zekere taalbarrière blijft kan ik alles prima met haar bespreken. Als die barrière te groot is voor een diepgaand gesprek ligt dat aan de inzet van de partner om de Nederlandse taal te leren. Of misschien maken degene die met de taal problemen hebben de grote fout door Thaise boeken, tijdschriften en tv zenders in huis te halen. Je moet vanaf het begin in NEderland uitsluitend Nederlands spreken.
En natuurlijk moet je, als je besluit om in Thailand te gaan wonen, de Thaise taal perfect leren en geen Nederlandse boeken en kranten gaan lezen.
Veel hang ook af van de ouderdom als je als 65 jarige naar Thailand komt is er mogelijks nog de wil de taal te leren maar kost het wel meer moeite dan als men jong is. Woordjes leren valt nog mee maar zinnen vormen al veel minder. Echt communiceren valt echt niet mee. Van de thai die in de buurt leven zijn er weinigen welke Engels kennen of kunnen spreken. Hoofdzakelijk word ik hier enkel aangesproken door buitenlanders uit de omgeving. en dan in het Engels, soms ook Frans of Duits. Jonge studenten lopen hier rond om buitenlanders te interviewen en zo hun Engels te oefenen. Het is steeds een voorgedrukte lijst ik ken reeds de vragen en geef hen de kans iets te leren. Doorgaans draait het uit op een gegiechel. Het lesniveau is niet goed.
Voor mijzelf heb ik gezien mijn ouderdom (voorlopig?) uitgemaakt geen relatie te beginnen. Communicatie is voor mij te belangrijk.
Moderator: niet chatten svp.
Er is geen echte communicatie mogelijk tussen een Thai en een Nederlander of Falang. De oppervlakkige dingen dat gaat prima maar wie lekker wil filosoferen met elkaar vergeet het maar. Een Aziatische vrouw zal je nooit echt leren kennen, je weet nooit wat er werkelijk in hun begeerlijke kopje omgaat.Toch is zo’n relatie niet gedoemd om te mislukken, Menig koppel heeft geen echte communicatie van gelijk hoogte maar gaat prima samen. Het is maar wat je eisen zijn. Kijk naar de vroegere boeren in Nederland en ook nog naar een 60/70 jaar geleden inwoner die snauwde en gromde een beetje naar elkaar maar wisten precies wat er bedoeld werd. Als dat met echte liefde gepaard ging was er niets aan de hand…
Jan v. D.
Ben het met de stelling niet eens, ben nu ruim vijf jaar getrouwd met een Thaise intelligentie vrouw .de hogere school doorlopen heeft, en beter Engels spreekt dan ik.
Hebben diepgaande gesprekken gevoerd, en weten wederzijds van elkaars leven van jongs af aan, alleen door het cultuur verschil, en levenswijze hier, en in Holland, is het meer onbegrip , en moeten dan soms met andere voorbeelden, uitleg aan geven, maar waar een wil is, is een weg.
Alleen het geloof, en politiek, gaan wij uit de weg, dat zijn de dingen , waar echt onbegrip, over ontstaat. maar meer door .het meningsverschil. waar we beiden te vasthoudend in zijn.
Hoe diep wil je gaan? Waarover moet je diepgaand praten? Misschien ben ik zelf wel een oppervlakkig persoon. Mijn vriendin en ik praten waarover we willen. En soms vindt ze dat ik te veel praat en soms denk ik, zou ze NU maar even de mond houden. Maar heel vaak, de meeste tijd, genieten we van elkaars gesprekken. Gaan we diep? Ik weet het niet. Diep gaan is uitputtend en niet nodig. Maar misschien wat voor mij een normaal gesprek is, kan voor een ander een diepgaand gesprek zijn en voor weer een ander een totaal oppervlakkig gesprek.
Natuurlijk heeft de taal daarmee te maken. Maar mijn vriendin is slim genoeg om alles wat ze zeggen wil, dat ook in het Engels kan doen. Ik moet me soms moeite doen om mijn Engels verstaanbaar te houden.
Het is in ieder geval weer eens zo’n westers model: je MOET diepgaande gesprekken kunnen voeren, je mag maar zoveel van leeftijd verschillen, je MOET aan bepaalde voorwaarden voldoen. En Thailand mag geen leger als regering hebben, maar MOET een democratie hebben (sorry, dat MOEST er even uit)…
Ik vind onze gesprekken prima voldoen aan mijn behoeftes en zij mag over alles met me praten waarover ze wil praten….
De diepgaande gesprekken heb ik eerder met mijn vrienden.
Van mij hoeft mijn vrouw ook geen verstand te hebben van voetbal bv.
In mijn werk als rijinstructeur heb ik gemerkt dat een korte communicatie effectiever is dan over communicatie niets waar wij in Nederland nogal goed in zijn.
Door een overvloed aan woorden kan de essentie v.h.onderwerp zijn kracht verliezen.
Als je diepgaander met elkaar wilt communiceren investeer dan in elkaars taal en cultuur en doe moeite!
Hierdoor groei je meer naar elkaar toe wanneer als deze basis elementen vanzelfsprekend zijn voor je.je relatie zal er iig.wel diepgaander door worden.
Chok Dee krab
Grappig dat iedereen weer in de verdediging schiet en begint uit te leggen dat diepgang niet nodig is en dat hij zo’n fijne relatie heeft. Kennelijk is het moeilijk gewoon op de stelling in te gaan. En passant moet ik lezen dat je geen tegenstander mag zijn van een militaire dictatuur en constateer ik dat de 430.000 woorden van de Nederlandse taal tekort schieten om de juiste nuances aan te brengen, want daarvoor worden dan smileys gebruikt. Overigens is het me niet gelukt in het Thais een behoorlijk equivalent van het woord diepgang te vinden. Er zijn twee woorden die in de buurt komen en die zijn toevallig beide ontleend aan het Pali. In het Nederlands vind je al gauw 10 synoniemen voor ‘diepgaand’ en door die genuanceerdheid van de taal kun je een diepgaand gesprek voeren in het Nederlands. Dat dwingt overigens niemand om daar behoefte aan te hebben.
Je slaat de spijker op zijn kop Sjaak S. Diepgaand is namelijk een wel zeer subjectief begrip want wanneer is het diepgaand? Voor mij is er maar 1 criterium en dat is je goed voelen bij elkaar. Of dit nu thuis of in een restaurant is, het wordt pas een probleem zodra er niet meer gezellig gekletst wordt en 1 van beide partijen zich hier niet prettig bij voelt. Daarnaast heeft ieder mens weer andere interesses, zorgen enz. die hij/zij graag bespreekt, maar mogelijk leeft dat bij de partner totaal niet. En dat geeft ook niets, want er is altijd wel iemand in je omgeving die daarover wel een boompje op wil zetten.
Hebben toevallig de laatste maanden veel contact met Thaise vriendin, die samen leeft met Farang. Hij is helaas van de jaloerse kant en zij zegt dat, maar gaat er niet tegenin. In tegendeel, wanneer ze iets wil doen, bijvoorbeeld naar de stad gaan op 10 kilometer afstand, moet ze eerst toestemming vragen aan haar vriend. Mede door geldproblemen, ontstaan door het stoppen van een zaak die zij runde, zit ze vast aan hem. Wanneer wij dan eens proberen te vertellen, dat het absurd is, dat ze zich als een slaaf laat gebruiken c.q. toelaat dat ze zo gebruikt wordt, is het antwoord altijd Thai Style.
Echt dieper erop ingaan lukt niet, omdat ze wellicht de Engelse taal niet 100% beheerst c.q. ze geen zin heeft hierover na te denken. Terwijl het wel een heel clever vrouwtje is. Toch baalt ze wel van haar wijze van leven omdat dit veel verveling brengt voor haar. Dat zegt ze dus wel!
Ze begrijpt wel wat we zeggen (zij is ons zeer lief) maar doet c.q. wil er niets mee doen. Zij heeft gekozen voor deze relatie en dus ook voor de lasten van deze relatie, punt uit.
Dit heeft dus niets met communicatie te maken!! Helaas houdt dit wel in, dat je vaak niet dieper op onderwerpen in kan gaan terwijl het wel mogelijk is qua intelligentie.
hi K. Peter,
Mag ik zo vrij zijn het percentage van 38% woordklank absoluut tegen te spreken??
Voor wij gingen emigreren, hebben wij altijd honden gehad.
Als ik mijn honden de bijbl zou voorlezen, maar dit op een kwade manier, gingen ze weg met de staart tussen de poten.
In ons geval moeilijk, daar het boxers waren.
Het percentage woordklank mag van mij verdubbeld worden.
Verder, na jaren bij elkaar (wij 9-12 al 45 jaar!!)zijn is een oogopslag of een bepaalde blik al genoeg om te weten hoe de man-of vrouw denkt over het punt wat op dat moment besproken/tegen gesproken wordt
LOUISE.
Beste lezers,
Laten we nu veronderstellen dat er geen problemen zijn met het Engels en dat een gesprek tussen beide partner tamelijk verstaanbaar is.
Vooreerst is er het cultuur verschil en het geloof,boeddhisme en de meeste farangs christen.
Ten 2e zijn de meeste vrouwen van de Isaan afkomstig,zijn naar school geweest tot hun 12e en meestal opgevoed bij hun grootouders.
Dus ouderliefde hebben ze nooit gekend,en ligt hun denkwijze en gevoelens totaal anders dan wij.
Komt er nog bij dat de meeste vrouwen reeds een huwelijk achter de rug hebben met een Thaise man,waarvan meestal zijn leven bestaat uit alle dagen dronken zijn en drugs,vreemdgaan,en als hij dan thuiskomt nog wat zijn vrouw aftroeven.
Ik verzin dit niet,heb al genoeg met gescheiden vrouwen gesproken,en ze komen steeds met dezelfde verhalen op de proppen.
Dus kun je je voorstellen dat hun gevoelens volledig gebroken zijn en dat ze gehard zijn,door dit alles.
Ik hoop dat je het nu begrijpt waarom er een barriere is en ze niet of moeilijk kunnen open staan voor onze denkwijze.
Groetjes
Gino Croes
Geachte @ Peter,
Is dit diepgaand genoeg ??? om met je partner/vrouw over te praten, zie link, http://www.naewna.com/politic/columnist/2641?fb_action_ids=439139719555916&fb_action_types=og.likes&fb_ref=.U4hBnmF59XE.like&fb_source=hovercard,….
en Ja,…mijn vrouw is Thais en komt uit de Isaan, schrijft en spreekt vloeiend Engels,is hoofd van een district en rechter.
Graag Uw reactie,…
met vriendelijke groet
Chris Bleeker
Ik ben het volledig met U eens. Er zijn buitendien honderde talen waar je je prima in verstaanbaar kund maken. Dat hoef niet perse engels te zijn. En diepgaande gesprekken, zoals in de TLB stelling gesteld wordt kun je ook houden als je geen van beide een common taal spreekt. Dat is moeilijker en duurdt langer. Maar je komt er uit, als beide de will hebben.
En daar is bij veel expats de vlam in de pan. Ze willen geen Thais leren spreken. Er zijn expats is dat steeds weer terug komende -ka- en -khab- al een doorn in het oog is. Deze vorm van respekt in een taal is voor ons platte Nederlanders onbekend. Wij korter het liever af met de hoog staande akademische uitdruk, . . zekers weten !!. Ik ben tegen de stelling van vandaag. Ook dieper gaande kommunikatie is zonder common taal mogelijk.
Hebben het echt geprobeerd. Helaas hebben we de leeftijd, dat e.e.a. niet lang meer blijft hangen, dus het blijft met enkele woorden behelpen in het Engels. Dit heeft dus niets te maken met niet willen maar wegens de leeftijd niet of slecht kunnen. Misschien kan de Rebell hier ook eens over nadenken alvorens zijn/haar oordeel hier neer te leggen.
Voor zeer goede kommunikatie is het beter de taal te kennen en viiral de will hebben deze te leren. Dat gaat het beste als je je tussen de Thais beweegt inplaats van je steeds met je Nederlands sprekende vrienden bij klaverjassen te treffen en de rest van de tijd thuis op het balkon -terras te zitten achter een biertje of een kop koffie.
Mensen die regelmatig in Thailand wonen zouden een verplichte kursus Thais spreken moeten volgen, precies als Thais die naar Nederland komen. Dan zouden dieper gaande gesprekken kunnen plaats vinden, mindestens dagelijkse gesprekken met de Thais. Zeker zijn er bloggers die zelfs geen abn kunnen. Maar dat valt die op, die zelf geen woord Thais over de lippen brengen. In mijn 7 jaar Thailand heb ik vele expats ontmoet. Maar 1 expat kon perfekt Thais spreken, geen enkele kon Thais schrijven of lezen. Er op aan gesproken, gaven de meeste aan, geen interresse (= geen wil, geen zin er in) te hebben.
Er zijn verschillende mogelijkheden een vreemde taal te leren. De beste is, non-stop samen te zijnj met mensen die deze taal spreken. Bepaalde sleutel woorden zoekt je thuis op in een goed vertaal woordenboek. Er bestaan gratis lessen op I-Net voor de uitspraak, schrijf en lees wijze van vreemde talen. Als je elke dag 1 woord leerd, spreek je na een maand al aardige de nieuwe taal. Natuurlijk geen diepgaande gesprekken. Maar er zijn expats die het in hun eigen taal, in hun eigen land niet klaar gekregen hebben, diepgaande gesprekken met hun ex te voeren. Gevolg; scheiding en proberen in Thailand opnieuw te beginnen.
De Thaise leefwijze heeft geen plaats voor diepgaande gesprekken. Dat gaat ook meestal gepaard met gezichtsverlies van een de gesprekspartners. Dat mag niet gebeuren. Thais leven naar hun kultuur en niet naar regels. Dat zie je elke dag overal om je heen. De meeste expats zijn hier omdat het Thaise geheel hun bestens bevalt. Dan respekteer de Thais en hun kultuur en probeer geen diepgaande gesprekken. Totaal nutloos, heeft geen zin en wordt helemaal niet gewenst. Hij of zij die dit niet begrijpt zou zich eerts met de Thaise kultuur vertrouwd maken en dan rap met de taal. En dat kan iedereen: oud of jong. Kwestie van akseptanz en de wil iets te doen, bij te leren en niet stil te staan je hersens scherp te houden.
Beste, ik ben het met de stelling eens, weet ook niet of de Thaise vrouw behoefte heeft aan een diepgaand gesprek? Mijn inziens niet. Wat ik wel zie en wat mij gruwelijk stoort is dat er hier commentaren gegeven worden door mensen en afgeven die zelf niet abn kunnen schrijven. Het is echt dramatisch met sommigen thailandbloggers…..Aub, doe daar wat aan!
beste meneer Chris Bleeker,
Volgens mij gaat het artikel niet over uw vrouw hoe trots u ook op haar bent.
De meeste mensen spreken geen Engels in de Isaan in vergelijking met heel veel andere gebieden in Thailand en dit komt , zoals u ook wel weet ,omdat er weinig toeristen de Isaan bezoeken.
Het artikel gaat over de taalbarrière in een relatie waarvan ik denk dat de taal ondergeschikt is alle aspecten die ook nodig zijn in een relatie .Culture achtergronden spelen een grotere rol ,denk ik.
Danny
In mijn visie is er geen sprake van een taal probleem maar wel van een cultuur verschil waardoor communicatie anders verloopt dan we gewend zijn en dat is wederzijds. Ik zeg dat als nederlandse man uit ervaring in een huwelijk van bijna 40 jaar met een Thaise vrouw.
Nog even ter verduidelijking, Mijn Thaise vrouw spreekt vloeiend Nederlands en Engels maar gaat anders met de taal om dan ik en dat komt door cultuur verschillen. Dat bevordert niet om gemakkelijk te communiceren in welke taal dan ook. In mijn ervaring zijn er wel degelijk onderwerpen waarover diepgaande gesprekken mogelijk zijn maar niet altijd over de onderwerpen die ik zou willen en dat is dan ook zeker wederzijds.
Voor mij en mijn lieve Honnybee hoeven er geen diepgaande gesprekken worden gevoerd.Ons geluk bestaat uit elkaar begrijpen,en waarderen en respecteren,en elkaar nemen zo als je bent.Ons grote geluk is samen alles doen.Toen ik naar Thailand kwam kon ze uitsluitend de woorden Yes en No zeggen.Nu kan ze door zelfstudie met hulp van mij met elke farang communiceren over alles.En als je dan ook nog gezond bent dan ben je erg gelukkig zonder die diepgaande gesprekken die wij nooit hebben.Wel veel erg veel humor dat is veel belangrijker.En ze is hoog opgeleid want ze wast de ramen op een trap van 6 treden hoog.
Ik heb het idee dat meneer Khun Peter toch iets anders bedoelt dan de opvattingen die hier nu binnenkomen. Ik begrijp het zo;
1 dat je kunt communiceren met elkaar op gelijke voet, in Thais of Engels, maakt niet uit.
2 dat je kunt praten over serieuze zaken als bijvoorbeeld; jaloezie, vreugde en verdriet en het waarom daarvan.
3 dat zo’n eventueel gesprek kan en hopelijk zal leiden tot bijvoorbeeld een verdieping van de relatie.
4 dat dit ook kan gaan over gesprekken tussen een westerse man met een Thaise vriend, gewoon vrienden dus.
Aannemende dat dit het idee achter de stelling is zijn mijn ervaringen met Thaise mannen en vrouwen niet erg bemoedigend. In de afgelopen vijf jaren die ik grotendeels in Hua Hin doorbracht heb ik nooit meegemaakt dat de Thai die ik heb leren kennen dicht bij zijn of haar gevoel durfde te komen. De ziel bloot leggen zit er gewoon niet in. Doorvragen over opvoeding, opleiding, (mislukte) relaties uit het verleden, weggestopte kinderen, etc wordt als buitengewoon ongemakkelijk ervaren, ook (misschien daarom?) als je in het dagelijks leven heel dicht bij deze persoon staat. ‘Echte’ gevoelens zijn en blijven verstopt. Ik heb iemand meegemaakt die echt een probleem had waarvan u en ik zouden zeggen: meteen professionele hulp erbij halen. Maar een voorstel tot hulp van psycholoog of psychiater was totaal niet bespreekbaar. Een ontstond een schaamte die leidde tot enorme ruzies.
Nog moeilijker wordt het als je jezelf wel gaat blootgeven. Ik ben daar heel erg makkelijk en goed in, heb nauwelijks schaamtegevoelens, ben open over wat je maar wil. Sex, drugs, and rock & roll. En alles is bespreekbaar. Door zo’n houding worden de meeste Thai totaal van slag gebracht en weten niet hoe snel ze van onderwerp moeten veranderen. Dit een maal wetend heb ik er af en toe wel lol bij om ze een beetje uit te dagen en uit de tent te lokken.
Deze stelling misschien eens omdraaien en je afvragen of de intellectuele Thailand jou begrijpt.
Er zijn genoeg thaise dames die hoger geschoold zijn dan de farang.
Het vooroordeel is dus weer eens een belachelijke redenatie.
Ook ik heb veel thaise vrienden waar mee je op een hoog niveau kunt communiceren.
Dus Peter misschien het eens omdraaien.
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Een blik zegt meer dan 100 woorden.
En waarom hebben hier de meeste expats de pretentie om een diepgaand gesprek te kunnen voeren in het Engels en de Thai niet ? Ik heb er heel veel gezien die juist een pint kunnen bestellen en wat onzin kunnen zeggen in het Engels . Hoeveel zeggen er niet “please ” i.p.v. “here you are ” en dat is dan nog maar een basisbegrip. Van vooroordelen gesproken !
Ik ben zo’n 40 jaar commercieel bezig geweest in Nederland. En dat werkt voor meer dan 80 procent op lichaamstaal en stemklank: vertrouwen en gunnen. Ik heb ook een paar jaar psychologie gestudeerd, maar dat ben ik allemaal al lang vergeten. Wat ik wel weet is dat het hier hetzelfde werkt. Ik heb op alle niveaus contact met Thaise mensen met of zonder Engels. En met mijn eigen meisje? Als het er echt om gaat schreeuwen we en schieten ogen vuur en als het er echt om gaat houden we elkaar vast en fluisteren we. Er is geen verschil. Of toch? Ja, technische dingen met elkaar bespreken, kost meer tijd. Ik geniet en zij ook.
De meeste mannen, gaat vaak om mannen, zijn met Thaise dame uit de bar, ze spreken geen word Thai dus wordt het steenkolen Engels joe like mee, ai like joe etc.
Natuurlijk hebben die mannen haar ‘in het ziekenhuis ontmoet’ of in een winkel, was ze receptionist in een hotel……………Leer eerst Thai , dat doen de meesten echter niet.
Zeer oneens met deze stelling.
Ben nu zo’n 15 jaar samen met mijn vrouw(uit de Isan)in Nederland,en haar Thaise schoolopleiding was nauwelijks noemenswaardig.Maar dat is voor mij totaal onbelangrijk,want zodra er een wat diepgaander gesprek tussen ons is,kan dat prima in mijn kluk-kluk Thais,en haar gebrekkige Nederlands,en andersom.
We begrijpen elkaar al heel snel.
En voor de echt belangrijke zaken zijn zelfs geen woorden nodig.Toen ze in de beginjaren in Nederland nog wel eens heimwee had(en vooral haar moeder miste)zei ik helemaal niks,maar sloeg mijn armen om haar heen.Dat zijn zaken die hebben niets met je opleiding of afkomst te maken,dat is universeel menselijk volgens mij.
En ja,een beetje Thais leren is toch ook respectvol naar je ega toe,want je laat daarmee zien geinteresseerd te zijn in haar taal,volk,en achtergrond,nietwaar?En het is beslist handig zodra je weer eens tegenover je schoonmoeder staat,en je niet moet stotteren en schutteren om die enkele Thaise woordjes die je nog kent weer op te diepen uit de krochten van je brein.
Ik durf te wedden dat er zat Nederlandse stellen zijn die perfect Nederlands spreken,en elkaar toch niet(willen)begrijpen als het erop aan komt.Daar zie ik in het dagelijks leven genoeg voorbeelden van.
Dus met opleiding heeft het niet zo heel veel te maken,maar dat is mijn mening.
Een groot leeftijdverschil werkt ook niet mee aan diepgaande discussies ! Oudere heren denken nu eenmaal anders dan jongere dames of heren !
Beste blogreageerders,
Het ging in de stelling over “begrijpen, begrepen worden en communiceren” !!
Na het lezen van de voorgaande reacties op deze stelling kom ik tot de conclusie dat we van elkaar, de reageerders dus, niks begrijpen.
Dus over communiceren gesproken ………?
Peer
Volgens mij heeft het niets met taal te maken, ik ben getrouwd met een Thaise die meer dan redelijk Engels en Nederlands spreekt en begrijpt, ik zelf spreek en begrijp meer dan redelijk ook Thais, dus op dat vlak zijn er geen communicatie problemen.
Nu wil ik eens een “diepgaand” gesprek voeren, wat is dat trouwens, kan iemand mij dat uitleggen?, binnen 5 minuten is haar interesse weg, concentratie op nul, begint te gapen en andere dingen te zoeken om te doen om maar niet over, af en toe, pijnlijke zaken hoeven te spreken, neem als voorbeeld een begrafenis verzekering, hoe gaat het verder als 1 van ons overlijdt, blijven we in Nederland als de kinderen groot zijn of gaan we toch naar Thailand, dat is behoorlijk diepgaand lijkt mij, in ieder geval onderwerpen van aanzienlijk belang, maar ze wil er niet over praten, ze kan het niet eens, want ze kan haar aandacht er niet bij houden, is het desinteresse of angst om beslissingen te nemen, zelfs daar wil ze niet over spreken.
Live today, care tomorrow, dat is het motto van een heleboel Thais en daarom is het, naar mening, onmogelijk diepgaande gesprekken met een Thai te voeren.
Daar ben ik het totaal niet mee eens heb nooit ervaren dat , wanner het er om ging, taal een probleem was om tot een goede oplossing te komen. Iedereen die dit zegt onderschat zowel z’n eigen als die van z’n partner vermogen om iets aan alkaar uit te leggen.
Ik persoonlijk heb en moet het altijd in m’n tweeded taal, Engels, doen en heb zowel mezelf en m’n partner de taal machtig moeten maken en wij hebben geen probleem met iets wat tot in detail besprokken moet worden aan elkaar uit te leggen en te weten dat m’n partner 15 jaar geleden geen woord Engels laat staan Nederlands sprak, neem m’n petje voor haar af wat haar begrip en kennis van the Englse taal is 100 keer beter dan mijn begrip en kennis van de Thai taal.
De Groeten.
Ik denk dat hier emotionele gesprekken bedoeld worden, hoe je met emoties omgaat is cultureel bepaald om die reden zal het moeilijk zijn een diepgaand gesprek te hebben, westerlingen zitten nu eenmaal anders in elkaar. Hetzelfde geldt inzake het omgaan met de dood en vreselijke ziektes, een Thai gaat met deze verschijnselen heel anders om dan een westerling en zij zullen jouw emoties nooit 100% begrijpen, dat maakt dat voor ons gevoel een diepgaand gesprek niet mogelijk is. Zij gaan heel anders on met deze emoties. Zij kunnen jouw verdriet of angst daarom niet echt delen. Ja een hand vastpakken of wat bemoedigende woordjes, maar niet onze emoties voelen zoals westerlingen deze ervaren. Het is voor een Thai onbegrijpelijk dat westerlingen zo boos kunnen worden. Een westerling begrijpt “redelijke”boosheid of frustraties en laat vaak die emoties even voor wat het is, iemand even uit laten razen om daarna begrip te tonen en erover te praten, terwijl een Thai in dit geval met onbegrip blijft zitten. Ook een ruzie of heftig meningsverschil die je bijvoorbeeld kunt hebben met een vriend of familielid waarbij je bij je partner even je hart kunt luchten en het redelijke of het onredelijke ervan kan bespreken ook dat zal een Thai moeilijk begrijpen. Dit heeft niets met intelligentie te maken (alhoewel soms wel bij beide partijen
Inderdaad, een diepgaand gesprek met mijn thaise partner is niet mogelijk op de manier die je in Nederland wel zou kunnen.
Een belangrijker aspect is echter het cultuurverschil. Dat moet je eerst maar eens onder de knie zien te krijgen. Zelf ben ik bijvoorbeeld geneigd om luidruchtig te argumenteren, nou daar schiet je niets mee op, integendeel.
Mijn vrouw is redelijk inventief. Een kameel is ‘an animal with a mountain on the back’ terwijl een helicopter ‘an aeroplane is with a fan in the top’. Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat ook een rol speelt is niet alleen de intelligentie, maar vooral ook de sociale intelligentie.
Kortom ik kan nog wel wat zaken benoemen, maar het belangrijkste is immers dat je van elkaar houdt en blij bent met elkaar.
Ik heb een pictogrammen boekje aangeschaft zodat ik kan aanwijzen wat ik bedoel en dat scheelt in communicatie en helpt misverstanden te voorkomen.
Mijn ervaring is dat ondanks lichaams-gebarentaal en hulpmiddelen zoals mijn pictogrammen er niet voor zorgen dat een jarenlange opvoeding en cultuur het verschil in denkwijze niet wegneemt. Ik bedenk me altijd als ik mijn vriendin vriendelijk ja zie knikken dat ze misschien 20% heeft begrepen ook al is haar Engels goed te noemen. Wij Farangs zijn stuk voor stuk van mening dat wij de wijsheid in pacht hebben en aangezien luisteren toch al niet onze sterkst ontwikkelde kant is en we vaak doeners zijn creëren wij onbedoeld de miscommunictaie waarop de partner de hulp van de familie inroept en ja die zijn allemaal verweven met hun cultuur en vrij behoudend.
Prober in hemelsnaam je niet voor de gek te houden door de taal te gaan leren want geloof mij dat levert nog meer misvattingen dan duidelijkheden op.
Wees geduldig zet je ego op zij en behandel je partner met respect neem de tijd om belangrijke zaken te bespreken maar laat ook veel zaken aan je partner over, gelijkwaardigheid en wederzijds respect heeft menig conflict voorkomen. Ook je partner is en volwassen persoon met kennis en ideeën.
Pas je aan maar verlies jezelf niet. Bedenk dat je het in je eigen land ook niet alleen voor elkaar krijgt,
Samen sta je sterk. Schenk vertrouwen en je krijgt het houden van dubbel en dwars terug.
Hier tot de dood ons scheidt daar als ik haar maar verblijd.
Ook in Thailand schijnt niet iedere dag de zon.
Mijn vrouw, ingeburgerd, inmiddels in bezit van Nederlandse Nationaliteit (traject van net geen 5 jaar) communiceert uitstekend in het Nederlands. Diepgaande gesprekken? Wat zijn dat?
Gesprekken over politiek, diep filosofische gedachten, wereldeconomie…? Ze spreekt dan wel Engels en Nederlands maar de algemene ontwikkeling is blijven steken op het niveai plattelandsonderwijs in Isan.
Tweede Wereld Oorlog? Japanners in Thailand? Hitler? Of recent en inde eigen regio, Khmer Rouge, Cambodja, Vietnam? Ze hebben geen idee!
Dus dat laten we dan maar achterwege.
Gesprekken over de opvoeding van de kinderen, over school, de dokter, geldzaken binnen en buitenshuis, verzekeringen, Belastingen en werk en uiteraard de relatie, is prima te doen,…… en dat er cultureel bepaalde verschillen komen bovendrijven is onoverkomelijk.
Meer moeite heb ik met grapjes. Heb mijn vrouw nooit kunnen betrappen op het vertellen van een mop.
Als ik een situatie eens probeer te redden met een grapje wordt dat gelijk te serieus opgenomen.
Voorbeeld: Ze wil naar Parijs. Ze vertelt dat in het bijzijn van mijn vader. en die zegt dat Parijs de stad van de liefde is. Ik maak een grapje: Oh dan hoeven we daar niet meer naar toe, we zijn er al eens geweest en we zijn toch al getrouwd,….. Krijg je dus gelijk de vraag terug of ik dan niet meer van haar houd…….
Heb ik dus meer moeite mee dan met de noodzaak van een diepzinnig gesprek.
Prachtig verwoord Eric.
Het is inderdaad niet eenvoudig de invloed van het Otto-Germaanse Rijk op onze cultuur noch een eenvoudige grap begrijpbaar te maken.
Alledaagse zaken kunnen, mits wat gezond verstand en geduld, en indien de relatie op de goede basis gebouwd is, perfect besproken worden.
Ten andere : hoe voer je een gesprek met een persoon die noch de spraak noch het gehoor machtig is ?
Met gebaren !!! Ik heb jaren een dergelijke vriend gehad en dat ging wonderwel, hij is een tiental jaar geleden helaas overleden.
Diditje.
Ik denk dat het gewoon hetzelfde is als hier in Europa, Amerika, Rusland en noem maar op, we komen allemaal uit een bepaald milieu in waar wij zijn opgegroeid en levens ervaringen die we hebben met anderen die in een ander land en milieu zijn opgegroeid, maar in principe zijn wij allemaal hetzelfde.
Ik ben 20 jaar getrouwd geweest met een Thaise vrouw dus een heel stuk leven er mee gehad ook een groot gezin gehad, maar in die 20 jaar maar enkele diepgaande gesprekken gehad en dat ook nog op een bepaald niveau, terwijl ik met andere Thaise vrouwen en heren wel een diepgaand gesprek kon hebben terwijl dat in volledig Engels was, ik ken de Thaise taal wel wat maar hooguit voor 50% maar ondanks dat ik nu in Nederland woon en abrupt gescheiden ben ga ik toch door met studeren van de Thaise taal met lezen en schrijven erbij als ik weer op de rails ben.
Heb al eens gereageerd, maar wil U het volgende niet onthouden wat vandaag is gebeurd. Onregelmatig komen er twee jongens een klein TATA vrachtautotje plastic flessen met drinkwater verkopen. Wij zijn een redelijke klant. Afgelopen week komen we dat wagentje 2 x tegen in een ander dorp en mijn vriendin zegt O de mannen met het water zijn geweest. Nu staan ze aan de deur en beklagen zich dat ze al 2 x voor niks zijn geweest en dat dat geld kost. Geeft ze mij de schuld, dat ik het waarschijnlijk niet gehoord heb (ze toeteren namelijk) Iemand moet de schuld krijgen toch, als het maar geen Thai is. Ik zit daar dus niet mee, maar nu komt het; geeft ze mij nog echt de schuld ook. Gezichtsverlies kan wel erg ver gaan vind ik.
Jantje gaat naar school: tegenwoordige tijd. Jantje ging naar school: verleden tijd. Gerrie wilt een diepgaand gesprek over de schuldvraag enz enz. : verloren tijd!
Een echt diepgaand gesprek met een Thaise partner is perfect mogelijk, maar daar zijn wel een paar voorwaarden aan verbonden, eerst en vooral ga ik er van uit dat dit gesprek in het Engels gevoerd word, wat met zich meebrengt dat de man zeer goed Engels of perfect Engels spreekt, dan word het meisje 3 jaar naar school gezonden, 3 uur per dag, de leraars of leraressen zijn hier in Pattaya uiterst bekwaam, doordat hun moedertaal meestal Engels is, ze lopen hier enkele maanden stage, voor de onkosten niet gelaten 30 Bath was het toen in de week, wel moet de man zich elke avond zich met haar huiswerk bezighouden en haar de perfecte uitspraak van de verschillende woorden leren, ook haar schrijfwijze en grammatica, ik ken een vrouw die na 3 jaar cursus in het toelatingsexamen lukte voor de Burapa universiteit. Nu na enkele jaren spreek die perfect en vloeiend engelen, kan ook de taal schrijven en lezen ook nieuws op TV volgen, het enige probleem is indien ze echt Engels willen leren en wat ze er voor over hebben. Die vrouw kent ook meer en beter Elvis Presley, weet ook wie Leonardo da Vinci is en Marilyn Monroe is, haar man kocht alle films van bekende en minder bekende personen en gaf haar uitleg tot ze het begreep wie ze waren wat hun leven was geweest etc. ja je moet je wel per dag enkele uren daarmee bezig houden. Maar het is best mogelijk om een Thaise vrouw een culturele bagage mee te geven waar zelfs sommige Nederlanders of Belgen een punt kunnen aanzuigen, als de man hier slechts een lager middelbaar met voldoende heeft gehaald zal dat wel heel moeilijk worden. Hoe kun je je vriendin iets doen opzoeken op internet als je er zelf niets van KENT ??? of zelf niet weet hoe je een email moet verzenden, het is heel moeilijk iemand iets te leren waar je zelf niets van kent. De vrouw die ik kende fungeerde zelfs verschillende malen als tolk voor business People. Dus zoals je kunt opmaken is het perfect mogelijk om een Thaise vrouw een hoogstaande positie te bezorgen.
GR. Freddy
Het voeren van een diepgaand gesprek:
Wat is diepgaand?
Voor mij is dat spreken over zaken waar je gevoelens een rol spelen, zoals:
Hoe denk je over same gender relations of het 3e geslacht
Wat te doen met je lichaam na je dood, keuze of je begraven wil worden of gecremeerd of je lichaam beschikbaar stellen van geneeskunde onderzoek of medische opleidingen of donorschap.
Geloofsverschillen, voor en tegens van de verschillende religies
Zo ook bespreekbaar maken waarom het gros van de boedistische monniken niet zelf bedruipend zijn en waarom er monnikgroepen (Jezuiten, Capucijners etc.) zijn/waren in Europa die wel voor zichzelf zorgden en door studies de boeren hielpen hun productie te verhogen, meehielpen met de oogst binnenhalen en scholing van de gemeenschap. Kom nu niet met de opmerking van het redden/winnen van zieltjes. Probeer maar eens boven water te krijgen waarom het maken van merits (offers/giften) je ziel schoner maakt. Of waarom de grote heer in het dorp of omgeving waarvan iedereen fluistert dat hij zijn kapitaal op een louche manier bijeen vergaart heeft, nu een grote tempel laat neerzetten tot nog meerdere glorie van hemzelf of is het om zijn wandaden in deze wereld alvast weg te poetsen en zelfs in zn volgende leven een trede hoger terug te laten komen.
Het boedisme is vergelijkbaar met het christendom(katholiek/protestant?) wat de merit betreft.
Zo ook het (niet) doden van dieren incluis insecten en tor-achtigen. Zolang je het dier niet zelf slacht kan je het eten. En wat gebeurt er met de slachter ? Komt die in de hel …. uiteraard niet zolang hij/zij merits doet bijv. aan de tempelgemeenschap 🙂 Dit is een voorbeeld van een (diepgaand) gesprek. Als ik een mug doodsla of een kakkerlak plat trap wordt het mij kwalijk genomen, ik kom in mijn volgende leven (reïncarnatie) terug als een insect etc.
Mijn antwoord is steevast, samengaand met een brede grijns: ze hebben de huur niet betaald of gelukkig, dan heb ik het in mn volgende leven makkelijker dan hoef ik niet filosofisch of diepgaande gesprekken te hebben, alleen maar lekker fysiek hard werken
Het geeft mij een blik in haar manier van denken en zij krijgt een blik in mijn zieleroerselen.
Op basis van het voorgaande kan ik wel stellen dat ik met mijn thaise uit bangkok diepgaande gesprekken heb. Het moet bij ons wel allemaal met een kwinkslag gebeuren, anders klapt het inkijkklepje dicht 🙂
In reakties van de veel bloggers is duidelijk zichtbaar, dat diepgaande gesprekken schijbaar alleen in het engels mogelijk zijn ?. Belachelijk vind ik. Dit is een taal die zo wel voor een Nederlander + Belg een vreemde taal is als ook voor de Thai. Onbegrijpelijk waarom bv. een gesprek niet in het Thais of Nederlands gevoerd kan worden ?. Australies, USA en -of Oxford engels hebben levensgrote verschillen. Waar gaan we voor ?. Doen we dat, omdat de meeste Nederlanders al aardig Engels spreken ?. Ik denk het wel anders hadden we wel de Franse of Duitse taal gekozen ?. Beide talen beheersen de Nederlanders minder of geheel niet. De Belgen weer wel.
Elke expats die langer en vaker in Thailand verblijven zouden een verplichte inburgerings cursus moeten volgen. Precies zoals bv. Thais die naar Nederland willen komen. Hij of zij die dit niet kan en vooral niet wil, mag buiten blijven. Veel expats kunnen na 5 jaar Thailand niet eens tot 10 tellen, de dagen van de week en maanden uit hun hoofd in het Thais zeggen. Deze intolleranz is voor mij volledig onbegrijpelijk. Ik ben er van overtuigd, dat een Ned. expat die bv. in Florida gaat wonen binnen het jaar perfekt USA engels spreekt.