Stelling v/d week: ‘Bargirls zijn niet zielig’
Een gewaagde stelling dit keer. Wie de reacties leest op Thailandblog die te maken hebben met het ‘beladen’ onderwerp ‘bargirls’, krijgt de indruk dat er twee kampen bestaan.
Het eerste kamp zegt, ze offeren zich op en werken in de bar om de familie te onderhouden. Het andere kamp is overtuigd van minder nobele bedoelingen. De dames vinden het vooral gemakkelijk om op deze manier geld te verdienen. Duidelijk minder vermoeiend dan in een fabriek of op een rijstveld staan in de brandende zon.
Een andere nuance zou kunnen zijn dat er twee soorten bardames zijn (en varianten op die twee) met eigen motieven. Dat zou de uitgesproken mening van de twee kampen ook verklaren.
Uitbuiting
Wanneer je rondsurft op internet of de verhalen van outsiders moet aanhoren kom je veel onzinverhalen tegen over het fenomeen barmeisjes. De vooroordelen en clichés moeten de onwetenden helpen de motieven te begrijpen. De gemiddelde toerist heeft zijn eigen beeld bij dit circus: arme meisjes zo van het platteland die van ellende er maar voor kiezen om oudere heren te verwennen. En omdat wij het nu eenmaal graag opnemen voor de zwakkeren, wordt deze vorm van uitbuiting door buitenstaanders uit het westen, krachtig veroordeeld.
Wie echter zelf een kijkje gaat nemen in de verdorven oorden, komt al snel tot een andere conclusie. De dames zien er allerminst zielig uit. Nee, sterker nog ze hebben de vaak grootste lol. Misschien is het dan wel hetzelfde masker als die van de beroemde glimlach. Natuurlijk kan er veel leed onder die vrolijke lach zitten. In Thailand is het nu eenmaal niets wat het lijkt. Dat is zeker iets wat ik niet wil bagatelliseren.
Geld verdienen
Echter, naar mijn overtuiging biedt het land genoeg mogelijkheden om je boterham op een ‘normale’ manier te verdienen. In Bangkok kan je ongeschoold werk doen, zoals kantoren schoonmaken en daar staat een voor Thaise begrippen redelijk salaris tegenover: 9.000 bath per maand en dat is zeker geen uitzondering.
Zo ken ik ook een mooie jongedame die in Pattaya een complex met condo’s schoonmaakt. Ze hoeft niet hard te werken, maakt normale dagen (van 0.800 uur tot 17.00 uur) en ontvangt daarvoor 7.000 baht. Ze werkt met drie collega’s. Twee keer per maand verkopen ze het afval wat ze netjes sorteren en dat levert per persoon ook nog eens 1.200 baht op. Ze heeft dus een maandsalaris van 9.400 baht. Geen vetpot, maar ook niet slecht voor Thaise begrippen. En nu komt het, ze kunnen bijna geen personeel vinden voor dat werk. Veel dames in Pattaya, en zeker de jongere, kiezen toch voor de bar. Gewoon omdat ze dat gemakkelijker vinden.
Opties
De stap naar het barleven is daarom naar mijn mening vaak een weloverwogen en rationele keuze. Een afweging tussen de beschikbare opties. Gedreven door armoede? Die vlieger gaat alleen op als er absoluut geen alternatieven zijn. En die zijn er Thailand wel. Ik spreek regelmatig farang die op zoek zijn naar een Thaise huishoudster, daar goed voor willen betalen, maar ze niet kunnen vinden.
Is het dan altijd feest in of op de bar in Pattaya of Phuket? Nee, natuurlijk niet. Uiteindelijk willen de dames een normaal leven, een gezin, een huis en het liefst een (rijke) farang die voor hen zorgt. Maar tot die tijd is niet iedere bargirl per definitie zielig.
Heb jij een andere mening of deze stelling? Kom met argumenten. Ik laat mij graag overtuigen van het tegendeel.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
Gezondheid8 november 2024Vitamine D blijkt mogelijk effectief tegen insulineresistentie
Gezondheid13 oktober 2024Hoe de geheimen van Blauwe Zones leiden tot een langer en gezonder leven
Van de redactie10 oktober 2024GEFELICITEERD: THAILANDBLOG IS VANDAAG JARIG EN 15 JAAR GEWORDEN!
Ken vele bargirls die met gemak 30.000 bath in de maand verdienen. Voor 1 nacht ontvangen
ze 1000 bath. Verder worden veel farangs verliefd op het zelfde meisje wat als resultaat
heeft dat veel van die meisjes elke maand van verschillende mannen geld krijgen toegestuurd
Mijn antwoord op de stelling…..zijn bargirls zielig is….verweg de meesten zijn niet zielig.
“Ze zijn niet zielig want ze verdienen goed”. Dat is wat je zegt. Dat zou in jouw visie betekenen dat alle rijkaard gelukkig zijn en alle arme sloebers diep in de put zitten. Sorry, Jogchum, dat is een waandenkbeeld.
Tino,
Geld maakt niet gelukkig. Door wie wordt dit meestal gezegt? Ik denk door mensen die zelf
al veel geld hebben.
Beste Jogchum. Laten we hier niet meer over chatten. Geld maakt niet gelukkig heb ik ook door arme mensen horen zeggen. En ik heb voldoende geld en ben vaak behoorlijk ongelukkig.
Geen geld maakt zeker niet gelukkig. En het is comfortabeler om ongelukkig te zijn mét geld dan zonder. Ik ken heel wat meisjes/dames die in een bar werken. Je hebt gelukkige exemplaren (die verdienen ook méér) en ongelukkige. Ik zou haast zeggen: het zijn nét mensen. Sommigen zijn niet bereid het leven van drugs, drank en (betaalde) seks op te geven, zelfs voor gegarandeerd 30.000 baht per maand.
Vlak ook niet de familie uit, die mee profiteert van de opbrengst van de prostitutie. Het is vaak de enige mogelijkheid om deze ‘rupsjes nooitgenoeg’ tevreden te houden. Ach, ik kan er een boek over schrijven….
Het is niet zomaar een kwestie van zielig. Het is een realiteit hier en elke bargirl heeft haar eigen verhaal. Alles moet in het juiste perspectief gezien worden. Je kan hier naar een goede universiteit gaan maar dan mag je je in je handjes knijpen als je een baan in senior management krijgt voor 30,000 baht per jaar. Het is makkelijk voor ons te zeggen.. ach ga toch in Bangkok poetsen voor 8000 Baht per maand. Het leven in Bangkok is ook niet goedkoop en als je daarvoor je familie ook moet onderhouden dan wordt het op een houtje bijten. Wij kunnen makkelijk zeggen.. ach die zijn gewend om met zijn 4-en in een klein kamertje te wonen. Hoeveel geef je zelf per maand uit hier? Maak maar eens de rekensom hoeveel het kost om je basisbehoefte te vervullen.
Ach en trouwens vergeet je ziektenkostenverzekering ook niet in dit verhaaltje mee te nemen of worden de Thais nooit ziek ?
Een andere stelling is meer op zijn plaats: ” Denk je dat de meeste bargirls gelukkig zijn ? “. Laten we de bargirl in het centrum van de vraag zetten en niet de vraag of wij ze zielig vinden . Veel reacties hier hebben te maken met expats die geld zijn kwijtgeraakt aan bargirls en daarom denken dat ze wel heel gelukkig moeten zijn.
De bars die de expats kennen kunnen alleen bestaan door diezelfde expats.. en nu gaan we ons afvragen of ze zielig zijn ? Wie is er zielig ?
…Laat die bargirls de expats maar tot op de laatste cent uitwringen.
Maar laten we eerlijk zijn .. een meisje van 18 of zelfs 17, en zonder opleiding, die opgroeit in een bar en leert om op haar rug geld te verdienen… dat is toch triest of niet ? en zielig ? .. ja dat ook. Of ze daarme 30.000 baht verdient of 10.000 baht … IS DAT ECHT RELEVANT ?
Beste John
een goede reactie man ik ben het helemaal met je eens en vind dat je hier het juiste antwoord geeft op de vraag.Ik heb erg lang na zitten denken hoe ik zou reageren.
Maar dat is niet meer nodig.
Jij zegt wat ik denk
Met vriendelijke groet Kees
De kern van je betoog is dit: bargirls zijn niet zielig omdat hun keuze voor dat werk weloverwogen en rationeel was. Ik probeer je ervan te overtuigen dat wat je schrijft over die keuze bijna nooit waar is. Of dat meteen betekent dat bargirls wel zielig zijn is een ander verhaal.
Ieder kind heeft een droom. Die droom houdt nooit in een carriere als bargirl. Dat zal alleen gebeuren onder extreme morele en financiele druk. Noi komt met Songkraan naar huis. “Mama, ik ga niet meer terug naar Pattaya. Het is daar vreselijk!” “Dat begrijp ik wel, Noi. Maar je hebt beloofd daar nog twee jaar te werken. Wees nou een goeie en lieve dochter.Hoe kunnen we anders de universiteit voor je zus Lek betalen?” Veel bargirls hebben schulden bij de bar eigenaar of elders.
Ik werk nog even op je gemoed. Als jij denkt dat die keuze zo rationeel en weloverwogen is, dan mag het geen enkel probleem voor je zijn als je tegen je dochter, die klaagt over haar lage verdiensten als cassiere bij AH, opmerkt dat ze er altijd nog voor kan kiezen om als hoer te gaan werken. En als ze er zelf mee komt, wat zeg je dan?
Deze vrouwen zijn koopwaar. Kwaliteit: jong en mooi= hoge prijs. Ze zijn hun vrijheid van keuze kwijt. Stel je voor, Peter, dat je dagelijks moet omgaan met mensen waar je een hekel aan hebt en die je veracht? (Voor ik nu het hele blog over me heen krijg: ik ben er van overtuigd dat de meeste mannen heel aardig zijn voor de bargirls. Het zijn de uitzonderingen die het leven van een bargirl verpesten). Denk je dat er ooit iemand tegen een man zegt: dan ga je toch je lichaam verkopen in Bangkok?
Deze vrouwen verkopen niet alleen hun lichaam maar ook hun ziel en geluk. Die vrolijke lach is schijn. Ze zijn allemaal op een of andere manier beschadigd door hun werk. Mensen die professioneel met bargirls werken (psychologen, psychiaters, vrijwilligers) vertellen allemaal een verhaal van verdriet, onzekerheid, angst en extreme minderwaardigheidsgevoelens. Ze willen een (liefst rijke) farang omdat ze geen goeie Thaise man meer kunnen krijgen. Ze zijn hun vrijheid van keuze kwijt.
Hun keuze om als bargirl te gaan werken is bijna altijd gedwongen, uit hoge nood geboren. Zijn ze zielig? Dat is een vraag die er niet toe doet.
Ben je overtuigd?
Beste Tino,
mijn waardering voor je goeie antwoord, want er is mijn inziens geen speld tussen te krijgen. Ik hoop dat het khun peter en de vele anderen met dezelfde gedachten gang overtuigd. Ik weet dat het echt geen meisjesdroom ins in Thailand om prostituee te worden, vele denken dat wel denk ik vaak.
Dat is een ‘open deur’ intrappen. Je hoeft niet gestudeerd te hebben om te begrijpen dat geen enkel meisje de vraag van de leraar, over wat zij later wil worden, zal beantwoorden met: “Hoer, meester”.
Klopt van die open deur. Dat maakt het echter geen minder sterk argument mbt het feit dat het eigenlijk geen echte keuze is.
Tino,
Jij haalt teveel geleerde heren er bij, zo als psychologen, psychiaters. Ik schaam mij er niet
voor om open en bloot op dit blog tezeggen dat ik getrouwd ben met een ex-bargirl.
Zij had de keus tussen dat werk in Pattaya of tegaan werken voor 80 bath per dag in de hete
zon op de rijstvelden, waar je dan ook nog niet eens het hele jaar werk hebt.
Het liedje waar jij vaak naar luistert op Youtube is dat ook niet geld verdienen om te zingen,
wat jij dan noemt…..meiden die geen ziel meer hebben?
Kom maar eens naar ons toe, en dan zul je merken dat mijn vrouw na 5 jaar werken in Pattaya echt geestelijk niet beschadigd is.
@ Tino, nee ik ben niet overtuigd.
Dat het voor een Thaise vrouw nooit de ambitie is om hoer te worden, lijkt mij duidelijk. In een schaamtecultuur waar alleen status geldt, staat een bargirl helemaal onderaan de maatschappelijke ladder. Ook dat weet ik.
Echter, waar jij niet op ingaat is dat er wel degelijk een keuze is. De mooie jonge Thaise dames verdienen in het bargirlcircuit flink, doch de middelmaat (de meeste) zijn al blij met 10.000 baht per maand. Een bedrag die ze ook kunnen verdienen als ze ergens gaan poetsen of in een fabriek gaan werken. Weliswaar zijn de arbeidsomstandigheden dan veel minder, maar goed, die mogelijkheid is er wel.
Ook het verhaal van opoffering voor de familie gaat niet altijd op. De bedragen die naar Pappa en mamma worden overgemaakt vallen wel mee. Meestal twee- tot drieduizend baht per maand. De rest van de verdiensten van een bargirl gaan op aan kapper, kleding, make-up, motorbike, sieraden en telefoon. (Bron: Schwietert, Thaise Schatjes).
Omgaan met mannen die je veracht noem je als argument? Wel de dames in een bar zijn zelf behoorlijk kieskeurig en gaan niet zomaar met iedereen mee. Er komen ook aantrekkelijke jonge kerels in een bar en niet alleen oude dikke mannen. Er zijn genoeg bargirls die zeggen ik vindt seks leuk en als ik er ook nog geld voor krijg is het twee keer zo leuk.
Natuurlijk is het nooit zwart of wit, maar meestal grijs. Natuurlijk zijn er schijnende gevallen dat zal ik nooit ontkennen.
Zoals gezegd zijn er twee kampen, lees de reacties maar. Ik zat vroeger altijd in het eerste kamp (zielig, opoffering, armoede, dwang). Nu, kijk ik er wat genuanceerder tegen aan. Er is wel degelijk een keuze. Probeer maar eens een schoonmaakster te vinden voor een salaris van 10.000 baht per maand. Veel jonge Thaise dames halen er hun neus voor op.
Wat in deze discussie ook meespeelt (denk ik) is dat veel farang een relatie hebben met een ex-bargirl. Het is dan voor de eigen gemoedsrust prettiger om vol te houden dat ze dat deed uit opoffering en voor de familie, dan dat ze zegt: ‘Och ik vond het wel een relaxte baan’.
Dat wil de farang echtgenoot liever niet horen natuurlijk 😉
Ik ontken ook helemaal niet dat ze een keuze hebben. Als je kinderen honger lijden en je bent in de gelegenheid een brood te gappen dan sta je voor een keuze maar dat soort keuzes is niet rationeel of weloverwogen en daar ging het mij om en dat beantwoordt je niet. Voor de rest kan ik met je meegaan. Het verhaal is altijd genuanceerder. Het is grijs en niet zwart-wit.Helemaal accoord.
@ Prima, tjamuk. Ik weet niet waar jij je informatie op baseert. Maar de gemiddelde bargirl die er ook gemiddeld uitziet is blij met 10.000 baht per maand. Alleen de meest aantrekkelijk dames gaan met 30.000 baht naar huis, maar dat zijn er niet zoveel.
Ik kan het toch niet nalaten om op je te reageren. Zo’n blog is wel verslavend soms. Als bargirls vaak kiezen voor jonge aantrekkelijke kerels, zoals jij en ik, dan begrijp ik nu waarom ze maar 10.000 baht mee naar huis nemen….
Ik heb eens per week een werkster, een meid van 25 jaar, en ze krijgt 300 baht. Best wel knap. Misschien dat ik haar eens een advies kan geven……..
Ik zou kunnen zeggen dat als ik een bar binnenloop ik geld aangeboden krijg als de girls met mij mee mogen. Sterker, ze vechten er om.
Maar, een aantal bloggers hebben mij al een paar keer in levende lijve gezien en die zullen dan roepen: ‘je liegt dat je barst!’. Ik ben bang dat zij gelijk hebben… 😉
Ik zou graag willen weten waar dat aanbod van 10,000 baht per maand is voor huishoudster en/of schoonmaaksters.
Vrouwlief en ik hebben hordes dames die graag dat bedrag per maand willen verdienen met de bovengenoemde werkzaamheden.
Helaas, helaas, het meestal aangeboden salaris is 4000-5000 baht per maand
Zelfs het aanbieden van, als extra, “persoonlijke service” brengt het maandbedrag vaak niet op de genoemde 10,000 baht.
De opmerking dat er werk genoeg is en dat niemand in de barscene behoeft te werken is een weinig “optimistisch”, denk ik.
Zou zo zeggen, kom eens naar Khon Kaen, vertoef een paar daagjes in de lokale “barcene/karaokecircuit” en aanschouw dan de overbevrouwing.
En let wel,de meeste dames hebben voorheen in Pattaya gewerkt maar ook daar zit de klad er goed in, hoor ik van deze dames, vandaar dat de dames teruggekeerd zijn naar de Isan.
Maar ander werk
dat is er niet.
En ook niet in Bangkok, anders hadden veel van deze dames wel op de terugweg daar blijven hangen.
De meeste bardames, maar niet allemaal zijn in dit vak gerold uit noodzaak.
Daartoe aangespoord door verhalen over groot geld.
De terugkeer indien het allemaal niet echt lukt, is een enorm gezichtsverlies.
Dus blijven de meeste dames in deze scene werkzaam.
Want kans op een andere baan?
En de idee dat prostitutie, of hoe je het dan ook mag noemen, vaak geen echte invloed heeft op de rest van het leven is wel heel kort door de bocht.
Er blijft altijd wat wringen.
Constant of bij tijd en wijle, maar de slechte gevoelens komen terug.
Ook bij de bikkelharde dames, die zijn alleen veel beter in dat gedeelte van hun herinneringen af te sluiten.
En voor diegenen die zich niet schamen om te erkennen dat hun vrouw, vriendin of anderszins in de barscene heeft gewerkt: complimenten.
Ik schaar me aan jullie zijde………………
En ik heb er in al die jaren nog nooit spijt van gehad.
@Tino – helemaal mee eens! Er is ook niet zoiets als ‘de bargirl’ natuurlijk, iedereen heeft andere motieven en beweegredenen om in de prostitutie te gaan werken. Maar het is inderdaad nooit een droom voor die meisjes.
En nu we het toch over psychologie hebben, het valt me regelmatig op hoe mannen zichzelf voor de gek kunnen houden. Ze zien zich zelf graag als filantroop. ‘maar IK behandel haar met respect’, ‘IK heb haar uit het leven gehaald’, ‘IK zorg dat ze een beter leven krijgt’, etc. etc. Maar er staat altijd wel weer iets tegenover, het is altijd weer een transactie. Ik ken slechts een handjevol mensen die bargirls echt helpen zonder een enkele tegenprestatie te verwachten.
Je voelt ‘m al aankomen, ik vind de vaste clientele van de dames vaak erg zielig.
tino, je hebt het uitstekend verwoord. Anders dan de meeste mensen denken is er vaak geen sprake van een rationele en weloverwogen keuze. Overigens, hoezo rationeel als je weet. dat je daarmee Aids kunt oplopen. Het zijn de omstandigheden en de druk uit de sociale omgeving (familie) die ze in de prostitutie doen belanden. Uiteraard uitzonderingen daar gelaten.
Dan een salaris van 9.000 Bath, is voor iemand alleen wellicht toereikend, maar niet wanneer je meer dan de helft daarvan aan kost en inwoning kwijt bent. Je daarvoor 5 tot 600 km. van huis bent en misschien 1x per halfjaar naar huis kunt gaan. Wat blijft daar dan nog van over om je familie te ondersteunen, want daar gaat het vaak om.
Fred: helemaal mee eens. De keuze wordt trouwens vaak bepaald door een vriendin of familielid die/dat al in een bar werkt. En opschept over de gemakkelijke manier waarop veel geld kan worden verdiend. Dat dit in de praktijk vaak tegenvalt is een andere zaak, maar met lege handen terugkeren betekent gezichtsverlies. Man is al vaak vóór de geboorte van een kind met de noorderzon vertrokken, kind heeft honger en ook voor moeder moet worden gezorgd. Zoals een bargirl ooit tegen me zei: “Liever naar bed met een aardige vent dan met een lege maag”.
Tino,
Eventjes nog een reactie van mij. Jij kan het goed onder woorden brengen. Je brengt het echter van uit een ””’universitaire-opleiding zonder zelf ervaring. Jogchum is een jongen
die van uit een lage opleiding ook zijn visie geeft maar wel met zelf ervaring.
Beste moderator, dat ligt aan het ontwerp van de website. Om op het oorspronkelijke artikel te reageren moet je helemaal naar het einde van de pagina scrollen en ga je dus eerst langs alle reacties. Tijdens het scrollen zie je overal de button “reageer”. Het lijkt dan net of je alleen maar op andere reacties kan reageren. Als je dit probleem wil oplossen moet je een “reageer” knop direct onder het oorspronkelijk artikel zetten.
Moderator: Een goede en bruikbare tip. Wij gaan dit even bespreken, Dank hiervoor.
Kijk en luister naar een de mooiste liedjes van Carabou (“die ouwe hippie”, Dick) getiteld Mae Sai. Een meisje vertrekt naar Pattaya,uitgewuift door pa en moe,raakt daar verslaafd aan de drugs, krijgt een brief dat haar moeder erg ziek is en bij aankomst in haar dorp blijkt haar moeder al dood te zijn. De beelden spreken voor zich. Op Youtube te bewonderen. Ik heb er vaak naar geluisterd.
http://www.youtube.com/watch?v=GC_KxGDprbE
Tino,
Heb het liedje van zangeres Carabou en het filmpje zo juist op you-tube gezien en gehoord.
Kwam bij mij over als erg Commercieel. Immers als er geen bargirls zijn of waren kon zij
haar liederen niet zingen. Met andere woorden zij verdient haar geld ook over de ruggen
van de meisjes.
Carabou is een zanger en geen zangeres. En het liedje is het tegendeel van commercieel,
het is ontroerend en recht uit het hart. De meeste Thais kennen het, ik heb het gisteravond nog samen gezongen met een Thaise jongeman. En het weerspiegelt mi de werkelijkheid, dat zijn ook alle Thais die ik er over aansprak met mij eens.
@ Khun Peter Mag ik je herinneren aan je eigen boekbespreking van Miss Bangkok, memoirs of a Thai prostitute? Die vertelde een ander verhaal.
Mijn boekbespreking op mijn website begint als volgt:
Is een baan in het beruchte red-light district Patpong een vrijwillige keuze of wordt die onder de druk der omstandigheden genomen? In Miss Bangkok, memoirs of a Thai prostitute, schrijft Bua Boonmee (pseudoniem) dat ze geen andere keus had met een werkloze vriend die drinkt en drie kindermonden die gevoed moeten worden, want ander werk levert te weinig op. Die keus, legt ze uit, is gemaakt uit ‘desperation’: ‘We sell our bodies purely as a means of survival.’
Voor de liefhebbers: http://www.dickvanderlugt.nl/buitenland/thailand-2010/boekbesprekingen/
Haar pseudoniem Bua Boonmee, บัวบุณมี, betekent “Een lotus met veel verdienste en waarde”. Waarom zou ze nou juist dat pseudoniem hebben gekozen? Juist.
@ Ik ken het boek Dick en heb het in 1 adem uitgelezen. Inderdaad een schrijnend geval. Maar wees nu eerlijk als ze in het boek zou schrijven dat ze het allemaal wel leuk vond, dat verkoopt toch niet? Mensen willen nu eenmaal graag ellende lezen.
Ik zou niet met haar willen ruilen, maar ook zij maakte de keuze om bij een man te blijven die alcoholist was en haar mishandelde. Ze kan er ook voor kiezen om die relatie te beëindigen.
Er zijn legio mensen die bij hun partner blijven ook al worden ze voortdurend mishandelt. Ik zal er hier niet te diep op ingaan, maar het in zo’n verstoorde relatie blijven hangen is net als prostituee worden nooit een simpele zwart/wit keus voor het slachtoffer.
@ Ik zeg nergens dat het simpele zwart/wit keus is…
Nee maar je zegt dat het meisje kan kiezen de relatie te be-eindigen en zo simpel ligt het dus niet, dat wilde ik er mee zeggen.
Waarom blijven sommige vrouwen bij een kerel die hen mishandelt? Waarom blijft Bua Boonmee werken in de prostitutie? Als jij het weet, mag je het zeggen. Ze zou een vrije keus hebben? In theorie misschien wel, in de praktijk ligt dat toch iets ingewikkelder.
Moderator: Reactie gaat niet in op de stelling.
Redactie, mijn niet geplaatste reactie heeft weldegelijk betrekking op de stelling of ik kan niet lezen. U beweert toch, dat je altijd keuzes hebt en juist dat zie ik een tikkeltje genuanceerder .
Moderator: U maakte in uw reactie toespelingen richting de auteur die niet bij de discussie betrokken moeten worden. Dat is namelijk niet toegestaan volgens onze huisregels.
@Dick – van dit soort boeken 12 in een dozijn. Heb er een paar gelezen, allemaal hetzelfde verhaal. Ik kan me niet altijd aan de indruk onttrekken dat het vaak geschreven is met de inbreng van een idealistische Westerse schrijver/schrijfster. Ik kwam wat dingen tegen die een Thai gewoon nooit zo zou zeggen. Maakt het verhaal overigens niet minder triest of relevant.
De boeken over bargirls die ik bij Asia Books heb gezien, zijn allemaal geschreven door westerlingen, die verliefd waren geworden op een bargirl. Het door mij gerecenseerde boek is geschreven door een Thaise. Ik ben benieuwd op basis waarvan je de indruk hebt dat er een westers pennetje aan te pas is gekomen. Ik had die indruk in ieder geval niet. Op mij maakte het boek een authentieke indruk. Het is natuurlijk wel het verhaal van één prostituee, zoals ze zichzelf noemt.
@Dick – Nou, dan schrijft ze verrekte goed Engels! 😉 je vraagt wat me de indruk van een Westers pennetje geeft, is al weer even geleden dat ik het gelezen heb, maar dit kan ik me nog herinneren: zo schrijft ze bv dat ze alles doet behalve zoenen. Lijkt me meer een standpunt voor een Westerse prostituee. Zo schrijft ze ‘ik ben prostituee, maar farangs noemen me bargirl omdat dat meer acceptabel klinkt. Voor mij is het allemaal hetzelfde’ Dat lijkt me sterk. Er is een duidelijke hierarchie in de Thaise prostitutie, en een bargirl zou bv neerkijken op een meisje in een soapie of Thais bordeel. Voor een Thaise is het zeker niet allemaal hetzelfde, lijkt me ook meer een Westerse opvatting. Het boek staat vol met dit soort zaken meen ik me te herinneren, en leek mij eerder geschreven door een Amerikaanse feministe dan een Thaise bargirl onder het motto ‘we need to tell your story to the world’!
Nogmaals – doet verder niets aan de triestheid af.
Beste Dick, dat is haar memoir. Is het daarom zo? In haar beleving is het zo. Waarom zeg ik dat? Lees de Happy Hooker maar eens van Xaviera Hollander, die zegt precies het tegenovergestelde! Een grotere tophoer kon je in die tijd niet hebben. Heel leuk boek trouwens ook om te lezen. Zij vond gewoon sex lekker, toen ze er ook nog eens achter kwam dat de heren grof wilde betalen, ging de beer los. Iedere hoer is anders en denkt anders. Alle voorbeelden weten we genoeg, dat is open deuren intrappen en in herhalingen vatten. Ik heb wel respect voor degene hier op het blog die zeggen dat hun vrouw een exbargirl is, want in 99% van de gevallen is dat gewoon zo. Ik dacht ook na 20 jaar in Thailand te hebben rongehangen in de barscene dat ik ook een exbargirl als vrouw zou krijgen. Moest een keer voor visum naar de Phillipijnen, trof er een mooie meid, verkocht schoonheidsprodukten en ben nu gelukkig getrouwd en hebben een dochtertje van 1 jaar. Moraal: Heb nu geen Thaise vrouw en geen ex bargirl.
Er zijn geen zielige barmeisjes, wel een heleboel zielige Falangs, die in zo’n meisje trappen, en die bij nader inzien van diverse mannen geld ontvangt, en mee naar bed gaat!
Voorbeeldje, mijn thailse vrouw en ik hebben een bar/restaurant zonder meisjes van plezier, en wij krijgen bij grote regelmaat dames aan de deur, of ze hier de hoer mogen komen spelen.
Antwoord is nee, maar we kunnen eventueel wel een cashier gebruiken.
En weg zijn ze, want je zal maar moeten werken voor je geld!
Ander voorbeeld, Een vriend van mij zoekt een oppas/nanny voor zijn zoon van 9, en hij is reeds maanden aan t adverteren, facebook oproepen, etc, tot vandaag nog steeds geen nanny! Want je zal je eigen toch eens moeten bewegen!
Kortom conclusie, ze zijn niet zielig, want er zijn zat mogelijkheden om geld te verdienen. Thailand is zeer zeker geen arm land, maar vele mensen aartslui, en dat gaat niet enkel over de dames van plezier.
Bouwwerken worden ook veelal gedaan door cambodianen, en birmezen. Waarom?
Simpel, ze kunnen geen werkers krijgen in Thailand, en halen ze daarom elders.
Ik zie toch dag in dag uit hordes thai aan de whiskey op een tafel of bankje liggen, die hun dochter laten werken in pattaya in de bar.
Waarom? Om de alcoholverslaving, en de luiheid van broer, pa, zwager en zuster te compenseren misschien?
Wie t weet mag t zeggen, maar ik denk dat als de hele familie eens in gang schiet, en begint te werken, dat alles goed komt.
In je laatste paar zinnen geef je aan waarom de meiden in een bar gaan werken, om de familie te onderhouden en de druk van familie om geld te sturen is hoog heel hoog en met een baantje bij de 7-11 verdienen ze niet niet genoeg om een familie te onderhouden.
Alsof het de makkelijkste weg is om elke avond, je moed in te drinken of drugs te gebruiken, om mee te gaan met een farang, waarvan je niet weet of hij op de kamer nog steeds zo vriendelijk is. Het vaak moeten aanhoren van onzinnige verhalen van de klant die je door een taalbarriere niet vaak helemaal begrijpt.
Het barleven is ook hard werken, heel hard werken en een aanslag op de dames d’r lichaam.
Eigenlijk worden de bar meiden/dames van 2 kanten misbruikt, familie en klanten, ja echt een makkelijk bestaan.
Juist phangan, de familie zijn dus de luierikken en de pooiers in vele gevallen, en die meisjes die daar intrappen dat een hele familie ligt te luierikken, te gaan financieren, trapt daar zelf in.
P.S. vroeger was t zeker waar dat er grote bedragen naar huis/familie gestuurt werden, maar vandaag de dag zit daar een grote kentering in, en doen ze t voor hun eigen, om grof geld uit te kunnen geven, en om uit te gaan naar disco’s etc.
Kortom een luxe leven te leiden, en de bedragen, en de hoeveelheid dames die naar huis stuurt word kleiner en kleiner.
Misschien worden ze langzaam wijzer.
Je opmerking dat in de bouw steeds meer “buitenlanders” te werk worden gesteld is juist.
Je voortgaande opmerking dat de werkgevers dit doen omdat de Thai niet willen werken is, hoe zal ik het zeggen, ietwat bezijden de waarheid.
De werkgevers ruilen hun Thaise personeel in voor personeel uit andere landen omdat die GOEDKOPER zijn, vanwege een wel of niet illegaal verblijf makkelijk te regeren en derhalve harder en langer werken.
Wat te denken van een bouwonderneming in Khon Kaen, die bijna het gehele Thaise personeel er uit heeft geknikkerd en Vietnamezen heeft ingehuurd, voor de helft!
Wat te denken van restaurants in Khon Kaen waar hetzelfde gebeurt.
Of bakkerijen?
Je draagt hetzelfde aan wat de werkgevers in Nederland aandroegen om de eerste golf “gastarbeiders” binnen te halen, namelijk: “de Nederlanders willen dit werk niet (meer) doen”, waarbij vergeten werd de zin af te maken met: “voor die lage beloning”!
In Thailand maken ze er van de Thai willen het niet meer doen, en vergeten de rest van de zin.
Maar het is wel lekker goedkoop!
Samen met de echtgenote + vriendin een paar Vietnamese werksters zo ver te krijgen om te vertellen wat ze verdienen.
De meeste zijn te bang om je zelfs maar aan te kijken.
Dat ondanks vriendin Vietnamees spreekt.
Na werktijd liet een van de dames zich ontvallen : 100 baht per dag, van 8 uur tot 18 uur, 2 keer half uurtje pauze, 7 dagen per week……………………
Er zijn er die van nature zo geboren zijn .
Er zijn er die het beroep uit armoede gaan doen .
Er zijn er die het van de drankjes moeten hebben wegens hun uiterlijk ,
Er zijn er met heel veel pech in hun leven en op zoek zijn naar geluk .
Er zijn er héél veel die gebruik maken van domme mannen .
Zo hebben ze allemaal hun reden .
Ga eens met ze mee naar de plaats waar zij moeten overnachten en kom dan tot een gedachte .
Ieder mens is anders , probeert het geluk te vinden zoals ook de vele farangs die hun vaderland de rug hebben toegekeerd hun eigen reden hebben .
Of die meisjes zielig zijn neen,wel de mannen die daar verliefd op worden .
Wat betreft carriere keuzes,Ik geloof dat bijna alle grote autofabrikanten in Thailand aanwezig zijn en deze zitten te bleiten achter personeel dus auto assemblage is geen rocketscience en die bedrijven betalen heel goed naar Thaise normen.
Dus er zijn keuzes voor die vrouwen maar meestal gaat dit volgens mij over luiheid.
Ik denk inderdaad dat het niet zwart of wit is. De vraag is niet of ieder barmeisje een schrijnend geval is, de vraag is eerder of dat voor het merendeel van die meisjes opgaat. En ik denk dat daar geen eenduidig antwoord op is. Wel denk ik dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen de jonge meisjes (begin twintig) die veel klandizie trekken en het veel vaker als een avontuur zien, en tussen al wat oudere vrouwen (oud voor dit beroep, althans) die het veel vaker uit economische overwegingen wel moeten doen. Je kunt een normale baan vinden van 10 duizend baht, maar ten eerste is het echt niet makkelijk om daar als alleenstaande moeder van rond te komen, en ten tweede, waar laat je die kinderen in godsnaam; als je in het nachtleven werkt, laat je ze thuis slapen. Het is waar dat veel barmeisjes emotioneel beschadigd zijn, vaak tijdens hun jeugd al, lang voordat ze naar Bangkok kwamen. Aan de andere kant zijn het diezelfde ‘beschadigde’ meisjes die farangs op de meest schofterige manieren oplichten (afstomping stelt je in staat de ergste dingen te doen, terwijl als iemand goed voor je is geweest dan geef je dat ook op een bepaalde manier door aan anderen). En over de mannelijke klandizie gesproken, ja die zijn vaak ook niet zonder mentale beschadigingen, ook daar zitten de nodige schrijnende gevallen tussen.
@ Tjamuk, wat jij beschrijft is vrouwenhandel en misleiding. Dat is totaal iets anders. En zeker zeer ernstig en verwerpelijk.
Waar ik het over heb is de vrijwillige keuze van een dame om in een bar te gaan werken, terwijl ze ook een in een fabriek kan werken.
@ Je mag jouw mening hebben, maar ben het er absoluut niet mee eens. Er zijn genoeg meiden die het ‘een weekje proberen’ in een bar. Toch inzien dat het niets voor hun is en besluiten weer weg te gaan of toch in een fabriek te gaan werken.
‘Emotioneel beschadigd worden’ gaat vooral op voor vrouwen die gedwongen worden tot prostitutie. Dat heeft betrekking op vrouwenhandel en obscure bordelen.
Ik heb het in mijn verhaal over bars in de toeristen steden. Daar is het vrijheid blijheid. De dames kunnen er iedere dag uitstappen als ze het niet meer willen.
Ben het eigenlijk wel in alles met u eens Khun Peter. De meeste met respect oudere mensen die ook nog eens heel lang getrouwd zijn en in de Isan wonen hebben totaal geen idee van wat er zich NU in de bars allemaal afspeelt. Meestal hebben ze het van horen zeggen…Ook daar gaat alles met de tijd mee. Men wordt slimmer, men leert sneller, er gelden nu gewoon andere wetten dan bv. 10, 20, 30 jaar geleden. Maar dat is in alle facetten van het leven zo. Zijn ze zielig? Ik denk sommigen wel en de meeste niet.
wat voor vrijheid blijheid hebben de dames in de toeristensteden barscene, vrijheid nou na pakweg een maand gaat toch echt de telefoon met de vraag waar blijft het geld.
Blijheid ja een klant vindt een meisje dat vrolijk is leuker dan een chagarijn dus dat is ook geen echte vrolijkheid en onderling is het ook niet altijd gezelli
Moderator: Jullie reageren alleen nog maar op elkaar. Dat is niet toegestaan.
Tjamuk,
U zegt, een bargirl heeft al een heel leven achter de rug waardoor ze emotioneel beschadigd
is, en daar door kan ze niet meer werken in een fabriek. Weet U heer tjamuk mijn vrouw
heeft 5jaar gewerkt als bargirl. Zeg maar rustig hoer. Mijn vrouw ex hoer is 1jaar in Nederland geweest, en heeft keihard gewerkt bij eierhandel Stuiver te Bakkeveen (FR)
Ik vraag mij af, heeft U hier zelf ervaring mee, of denkt U dit alleen maar?
Ik ben het met Khun Peter eens, het is een keuze en een familie plicht om te onderhouden, vergeet daarbij niet dat de meeste dames al kinderen hebben die vaak door de ouders worden opgevoed. Over de bedragen voor schoonmaak heb ik wel twijfels, ik ken 1 dame wat ouder maar altijd in hotel gewerkt, in pattaya 8 uur p/d 6 dagen p/w, verdiensten nog geen 4000 bath p/m. Ze heeft nu een eigen schoonmaak ploeg op advies van mij en begeleid dames naar huishoudelijkwerk bij buitenlanders thuis.
Ik ben ruim 6 jaar met mijn vriendin, geen bargirl, zij zegt dat iedere bardame normaal kan werken en geldverdienen, er is werk genoeg.Oke laaggeschoolden verdienen minder en minder werk, maar werk is er wel. Een nicht van mijn vriendin, net afgestudeerd kon als lerares werken maar kon ook een baan bij een grote multinational verkrijgen, aanvangsalaris 30.000 bath p/m, leuk geld voor 23 jarige vrouw. Vergeet niet dat de economie in thailand voor het overgrootste deel draait op vrouwen, vrouwen zijn ondernemender dan de mannen. Vanuit die ondernemersgeest weet een vrouw vaak heel goed wat ze wil en wat ze niet wil voor werk, het is niet altijd een moeten. Natuurlijk vrouwen kletsen heel veel onder elkaar en de ene verdient nog meer in de bar als de ander, ze maken elkaar gek en daardoor gebeuren er vaak gekke dingen, jaloers zijn is heel groot bij vrouwen in thailand, dat weet ieder.
In ieder geval is het goed dat wij als buitenlanders en als gast in dat mooie land elkaar maar zeker ook de thai respecteren en gewoon niet kijken naar wat ze doen.
Thaise vrouwen zijn in het algemeen heel sluw en onberekenbaar, dat is wat je altijd moet onthouden.
@ Roel, hotels schoonmaken betaalt slecht en is keihard werken. Ze moeten het dan hebben van de fooi van gasten. Kantoren en condo’s schoonmaken is meer Sabaai en betaalt beter. Zoals gezegd verdienen ze wat bij door afval te verkopen. De dames zijn inventief en zakelijk. Verder wil ik opmerken dat ik meer respect heb voor Thaise vrouwen dan voor Thaise mannen.
Ben het weer met je eens, doch niet ieder heeft de mogelijkheid om wat extra’s te verkrijgen.
Natuurlijk meer respect voor de vrouwen, werken ook harder,inventief,zakelijker,gevaarlijker, doch zijn er ook heel veel goede thaise mannen, de slecht pik je er niet op voorhand uit vanwege de glimlach. Hebben wij niet met de buitenlanders het zelfde??, denk het wel die ook mijn respect niet kunnen verdienen.
Moderator: voorbeeld verwijderd, off-topic
Moderator: dergelijke opmerkingen zijn niet toegestaa, lees eerst onze huisregels.
Het is een keuze en een familieplicht, zeg je. Als het een keuze is, is het geen plicht en als het een plicht is, is het geen keuze. Het kan niet allebei. Maak zelf maar een keuze of het een “keuze” is of een “plicht”. Je maakt wel een belangrijk punt. Meisjes worden hier, en vroeger in Nederland, om de oren geslagen met “plicht” totdat ze door de knieen gaan.
Ik kom al 20 jaar regelmatig in Thailand en woon sinds drie jaar in Phuket.
Ik heb met een paar duizend barmeisjes gesproken en soms ook meer dan dat.
Sommige zijn al twintig jaar goede kennissen van me. Er zijn jonge meisjes van 18 jaar en er zijn ook die met 40 jaar nog in de bar staan. Vroeger gingen meisjes in Phuket in een bar werken omdat ze graag met een buitenlandse man wilden trouwen om een beter leven te hebben. Tegenwoordig komen er velen enkele maanden werken en gaan dan weer naar huis. Ze hebben buitenlandse vriendjes soms meerdere, vast klanten en toeristen. Vele meisjes die trouwen met een ferang zijn na een mislukt huwelijk een paar jaar later weer terug te vinden in een bar of disco. Er zijn meisjes die hun studie hebben afgebroken wegens geld gebrek. Er zijn er ook die op kantoor werken of hotel maar daar geen zin meer in hebben en denken dat het zogenaamde freelance werken beter is. Mooie meiden willen vaak helemaal niet in een bar werken en vinden hun klanten op straat of in de disco. In een bar werken betekent dat je werktijden hebt en verplichtingen. Vele meiden vinden dit maar lastig. Ik ken meisjes die 100.000 bath paar maand krijgen als vriendin van een ferang, maar ze klagen dat ze hun vrijheid kwijt zijn en liever single zijn. Na een maand of twee gaan ze gewoon weer mee voor 1000-1500 per nacht.. Er zijn er vreselijk gevaarlijke bij waar menig man aan kapot gaat zowel financieel als geestelijk.
In het laagseizoen bellen mesijes mij op omdat ze geen klanten hebben of ik niet iets te doen heb voor ze. Ik laat ze dan voor 300-400 bath een paar uurtjes strijken of mijn huis schoonmaken. Als ik vraag bij de betaling of ze blij zijn dan zeggen ze steevast dat ze liever voor 1000 bath een nachtje bij me komen logeren. Sommige meiden keren na hun bartijd weer terug in het normale leven. Als ik ze dan bel werken ze in een restaurant of verkopen bloemen op een markt ergens. Er zijn ook meiden die een goede baan hebben in een restaurant of bank en ook graag een nachtje uit logeren gaan voor de sex of het geld mischien wel de combinatie. Je kan altijd beter in een bar werken met ferang klanten dan in een thais bordeel waar je 10-20 klanten per dag vaak zonder condoom krijgt voor 300 bath de man en misschien de helft van het geld mag houden Er zijn zielige barmeisjes en zielige ferang klanten. Ik denk dat de meeste bargirls een bewuste keuze maken of het ook een juiste keuze is valt over te discussieren maar in hun ogen op dat moment wel.
Je slaat de spijker precies op zijn kop.Het is de keiharde waarheid van de ondernemende,gewiekste thaise vrouw.
1 ding hebben ze allemaal gemeen met elkaar, zijn altijd wel gezellig.
Ik heb mijzelf altijd voorgehouden IK KOOP GEEN VROUW, als ze met hun hart naar mij toekomen is het goed. Dat is wonderbaarlijk ruim 6 jaar geleden gelukt en wij hebben een zeer goede relatie, waar ik wel op voorhand,voordat ik ergens aan begon mijn vrijheid wilde behouden en zeer zeker 2x p/w alleen uit wilde. Nooit hebben wij daar meer een probleem over, in het begin wel maar dat heb ik opgelost. Heb 2 houten dames gekocht met de handen ineen om welkom te heten, heb tegen mijn vriendin gezegd, dat is een voorbeeld voor jouw als ik eens weer te laat thuis ben, soms een nacht totaal niet thuiskom. Zij weet overigens dat ik niets verkeerd doe en gaat ook welleens mee naar zelfde bar, alwaar wij muziek draaien tot in de vroege ochtend uurtjes, samen met jan een nederlander.Altijd heel gezellig, zelfs een shirt van de bar eigenaar gehad.
Mijn vriendin is nog steeds heel gelukkig met mij en ook haar dochter is stapel gek op mij, ze hebben een goede leven, ik ook en toekomst is voor hun verzekerd als ik er niet meer mocht zijn.
Ik hoop dat iedere nederlander hetzelfde geluk en liefdesleven heeft of krijgt als ik heb, dan zijn wij alles heel goed af in thailand
Ik ben het eens met veel van wat je zegt, Tak, maar toch wil ik het volgende opmerken. Je sluit af met de zin: “Ik denk dat de meeste bargirls een bewuste keuze maken of het ook een juiste keuze is valt over te discussieren maar in hun ogen op dat moment wel.”
In feite zeg je dat die barmeisjes, vanuit hun perspectief, een bewuste keuze maken. Maar tegelijkertijd zeg je dat je erover kunt discusieren of het een juiste keuze is, waarmee jezelf al aangeeft dat het meer dan eens (vaak achteraf bezien) geen juiste keuze blijkt te zijn. Als iets op een gegeven moment een juiste keuze lijkt te zijn voor iemand, maar het blijkt het achteraf niet te zijn, dan kun je er natuurlijk over twisten hoe bewust die persoon die keuze uberhaupt kon maken. Met andere woorden, een bewuste keuze maken wil niet zeggen dat je gevolgen kunt overzien.
Ik denk dat iedere bargirl haar eigen beweegreden heeft om daar te werken. Ik zou echter zelf ook eerder in een bar willen werken dan in een fabriek…
Nou ja, ik was 30 jaar steward… Mijn smile zette ik ook vaak in omdat ik ervoor betaald werd… OK geen seks maar zo gek veel anders is het in de service industrie niet. Je moet jezelf vaak verkopen…Ben ik dan ook zielig?
Ik ken een barmeisje dat elke maand keurig een groot deel van haar verdiende geld naar haar familie in de Isaan stuurde. Maar ze was niet blij met het werk als bargirl. Ze kreeg op een gegeven moment werk aangeboden als kamermeisje in een hotel. Daar had ze erg veel plezier in, maar ze verdiende een stuk minder en stuurde dus ook minder geld naar haar familie. Haar broer is toen bij haar langs gekomen, met de mededeling dat ze meer geld moest opsturen. Ze moest haar baan bij het hotel opgeven en weer in een bar gaan werken. Ze weigerde dit in eerste instantie maar na een paar klappen van haar broer, is ze toch overstag gegaan. Heel triest maar ze heeft zich erbij neergelegd en werkt nu weer als barmeisje in Pattaya. Toen ze mij dit verhaal vertelde zat ze met tranen in haar ogen. (ik ook trouwens)
Een vroegere buurvrouw, getrouwd met 1 kind, moest van haar moeder elk jaar enkele weken in Pattaya gaan werken. En een goede thaise dochter doet wat de ouders eisen. Als ze na haar weken in Pattaya weer huiswaards keerde moest ze eerst van haar man 1 week bij haar moeder wonen. Haar man vond dat ze stonk en eerst moest ‘uitluchten” Overigens zijn ze nu uit elkaar en zorgt de man voor zijn zoontje, nu 7 jaar. Anders dan de meeste Thai is hij altijd een harde werker geweest en nog steeds. Maar het inkomen was te weinig volgen ex. schoonmoeder.
De man heeft nu een andere vrouw en zijn ex werkt full time in Pattaya. Hij is nogal geliefd, drinkt niet, rookt niet en werkt altijd. En zorgt goed voor zijn zoontje. Zijn ex heb ik al 3 jaar niet gezien.
Zij had de keuze of een goede dochter zijn en naar een bar om te werken, of een slechte dochter zijn vvor haar moeder.
Ik lees in al de reactie eigenlijk dat de dames met farang te maken hebben.
Let wel, beste mensen, slechts 5-6% van de in deze sector werkende dames hebben te maken met farang.
De rest dus niet.
En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat in die kant van de sector de zaken wel een pietsie anders liggen, of kunnen liggen.
Dat daar “vrijheid-blijheid” echt geen opgeld doet.
Een hele discussie over het wel en wee van de bargirl. Sommigen schrijven hoer, anderen prostituees. Laten wij het netjes houden, het zijn gewoon animeer meisjes wel of niet bewust voor gekozen doet niets af van wat ze doen.Ze vermaken je en als je meer wilt moet je gewoon betalen, niets is verplicht.
Ach en een drankje voor een leuk gesprek kan toch geen kwaad.
Cultuur is cultuur en moeilijk te veranderen, daarbij is hun cultuur in vele facetten de moeite waard.Zoals het in ieder land wel gaat cultuur,normen en waarden vervagen en nemen andere posities in, soms heel ver weg van de werkelijkheid.
Ik hoop dat de monarchie in Thailand instant blijft.
Moderator: graag reageren op de posting en niet op elkaar.
Beste Kees en Math
Ik schrijf zelf ook boeken. Bij de uitgever wordt de tekst gecontroleerd door een corrector en een redacteur. Dat verrekte goede Engels, zoals jij het noemt, hoeft dus geen verbazing te wekken. Verder worden tal van boeken door ghost-writers geschreven.
Dat geldt bijvoorbeeld voor Bangkok boy. Ik heb de Bangkok boy ontmoet en weet dat het verhaal door een ghost-writer is geschreven op basis van wat hij heeft verteld. Ook dat boek is in verrekte goed Engels geschreven.
Ik vond Memoirs een overtuigend boek dat de motieven van Bua om in Patpong te gaan werken invoelbaar maakt en een onthutsend beeld van het wereldje schetst.
Math: Wat Xaviera Hollander schrijft, is háár verhaal. Zo zijn er tal van verhalen. Metje Blaak, die 25 jaar als hoer werkte, zegt in een interview: ‘Ik heb altijd vies werk gedaan. Je kunt wel roepen dat het zo erg niet is om hoer te zijn, maar over het algemeen is het niet bepaald prettig. Daarin moet je eerlijk zijn.’ Over haar klanten zegt ze: ‘Je had erbij die gingen op mijn bed zitten en lieten een bruine streep achter op mijn laken.’
@Dick – van dat Engels is natuurlijk een grapje! Nee, ik zag gewoon teveel zaken in dat boek (en de meeste andere boeken over dit onderwerp) die on-Thais waren. Dat moet bijna wel de hand van een niet-Thaise editor zijn. Of het gedaan is om een idealistisch agenda punt over te brengen (gij zult u niet inlaten met zielige prostituees) of dat het slechts gedaan is om het begrijpelijker voor de Westerse lezer te maken, daar kan ik slechts naar gissen. De kern van het verhaal zal ongetwijfeld waar zijn.
Beste stellingnemer,
Het is slechts ZIELIG dat in Thailand voor de meeste jonge Thaisen dames en heren, de verwachting naar een min of meer goede toekomst via de ‘bar’ moet lopen.
Die ‘bar’, in welke verscheidenheid dan ook (massagesalon-restaurant-shows-agencies), met name het instituut welke zich op buitenlanders richt, slechts een ‘etalage’ is voor wie zich beschikbaar stelt voor “an easy life and the only way to find a reliable future”, zoals zwaar schunnig en werkelijk absurd schokkend werd verwoord en breeduit gepubliceerd door een MP (member of Paliament). En recentelijk via filmpjes en in de Thaise media breed werd uitgemeten.
Deze MP, dus een van de lawmakers van Thailand, en in zijn functie tevens de Thaise regering mede vertegenwoordigd, vindt het dus volkomen normaal dat deze weg naar de toekomst er is en ook bewandeld moet worden, in plaats van wetten te maken die voor een goede opleiding van betreffende jongeren en jong volwassenen zorgen. Wetten die niet alleen het huidige en toekomstige zorg-, welvaart- en welzijnsniveau verhogen, maar tevens op den duur ook Thailand uit zijn zware isolement en armoede kan halen en de bevolking, nog voordat ze spoedig (door Asean) wel in zullen zien dat het land echt niet het centrum van de wereld is. Sterker nog… Maandelijks men met zeer rasse schreden de afstand tussen de buurlanden in negatieve zin aan het vergroten zijn en zich totaal vervreemden van de rest van de wereld.
Nadat het land 18 jaar geleden uit het lijstje van 3de wereldlanden werd geschrapt, kon deze allerminst begeerlijke titel, zo’n jaar of 8 geleden weer over de landkaart worden geplakt.
Los van de lol die sommigen zien in de andere aspecten van prostitutie, dan geld alleen. En ook voor een zeer klein deel van de dames en heren die inderdaad via prostitutie een inkomen generen voor de familie, is dit de enige reden dat Thailand overmatig gevuld is met “Bars” en dat daar als noodzakelijk bijpassend meubilair de boys en girls en wat daar tussen zit, een plaats hebben gevonden. Waarbij men scherp een selectie in de clientèle toepast met slechts 1 gedachte: “Hoe sla ik de juiste buitenlander of een Phu Yai aan de haak”. Inderdaad en helaas: ‘Just for an easy way of life’.
ZIELIG dus! Met hoofdletter en uitroepteken. Maar niet zielig voor de dame of heer die dankbaar gebruik maakt van een van de “zwarte of grijze gebieden” die Thailand helaas nodig heeft om de economie, financiën, uitstraling en ontwikkeling wit te doen lijken.
Fijne dag allemaal vanuit een zonovergoten “Pearl of Siam”,
Wim van der Vloet
Als ik de meeste reacties een beetje goed begrijp en zoals ik erin sta, moeten de meiden eigenlijk zeggen tegen hun familie: ik ga mijn eigen weg. Of krijgen we nu weer reacties als: Hoort bij deThaise cultuur….Hoort ook bij de Thaise cultuur zeker Roswitas voorbeeld, dat je je eigen zusje een paar draaien geeft? Een ding klopt zeker wat ik eerder las van Khun Peter, ook ik heb totaal geen respect voor die Thaise mannen!
Nog ff:
Khun Peter deponeert een stelling waarbij hij min of meer als basis van zijn stelling schrijft:
“Echter, naar mijn overtuiging biedt het land genoeg mogelijkheden om je boterham op een ‘normale’ manier te verdienen. In Bangkok kan je ongeschoold werk doen, zoals kantoren schoonmaken en daar staat een voor Thaise begrippen redelijk salaris tegenover: 9.000 Baht per maand en dat is zeker geen uitzondering.”
Na zojuist mijn eerste reactie op Peters stelling gegeven te hebben dat “Barmeisjes niet zielig zijn, maar het wel een zielig verschijnsel is”, bleef dit ene zinnetje van Peter door mijn hoofd spoken. En wel omdat deze zin eigenlijk “Het Thaise probleem” exact omschrijft. In stel dan ook dat de ‘Stelling van Peter’ zou moeten zijn: “Een normaal Thai inkomen is niet normaal”. En dan kom je vanzelf bij die Peters ‘bardames’.
Allereerst moeten we vaststellen dat in Bangkok 20% van de totale Thaise bevolking leeft, waarvan het grootste deel tot de goede middenklasse of elite behoort. En ongeveer ‘slechts’ 5 miljoen Thai ten dienste staan van deze middenklasse en de elite. En verder dat Bangkok een totaal afwijkende leef- woon- en werkgemeenschap is dan de rest van Thailand.
Ik wil wel eens wat kwijt over die rest van Thailand. Thailand zelf eigenlijk. Dus over het leven en daarbij horend inkomen en bestedingen van ruim 52 miljoen Thai. Waarbij ook in die groep natuurlijk grote verschillen zitten in de ware plattelander en de stadsmens.
In de rest van Thailand ligt het maandloon voor een ‘normale’ baan op zo’n 6,000.- Baht per maand. Heb je wat ervaring of heb je voortgezet onderwijs geheel afgemaakt, dan ontvangt men zo’n 9,000.- Baht. Hoe vreemd het ook mag klinken. Met universitaire opleidingen komt men niet veel verder dan dat bedrag, en als men al een baan kan vinden warvoor echt die universitaire opleiding vereist is, dan rolt daar toch maar maximaal zo’n 12 tot 15,000.- Baht per maand uit. Hoge kader functies scoren slechts 30,000.- tot 50,000.- Baht per maand. En naast bovenstaande moet men niet vergeten dat bijna 30% van de Thaise bevolking gewoon geen baan en vast inkomen heeft. Je zou kunnen zeggen dat men eigen baas is als boer, visser of garnalenkweker of zo. Het inkomen van deze bevolkingsgroep is zeer wisselend, maar in alle gevallen zeer laag. In Isaan haalt men soms de 3,000.- Baht per maand niet eens.
In de stelling van Peter gaat het over bardames (Geldt het niet over barjongens en het 3de geslacht?). Dus de groep jonge mensen die vlak voor, of al aan het begin staan van hun ‘normale’ huisje-boompje-beestje toekomst. Laat staan de hogere idealen.
Mijn mening is dat ieder persoon, in ieder geval in de landen die zich al ‘ontwikkeld’ noemen, het recht zou moeten hebben op een menswaardig bestaan waar men in de huidige stand van de ontwikkeling, zoals Thailand zichzelf graag presenteert, een normaal gemeubileerde woning, een normaal vervoersmiddel en normale sociale zekerheden aanwezig zouden moeten zijn, zoals geldt voor zorg, ziekte en ouderdom. Ik denk dat een TV, een computer en een mobieltje daar nu inmiddels ook wel bij horen.
Zonder in details te treden zal bovenstaande inhouden dat men minimaal 50,000.- Baht per maand moet hebben om alleen maar 1 gezin met 2 kinderen een heel normaal leven te laten leiden. Als er lezers zijn die aan dit bedrag twijfelen, dan, ter voorkoming van eindeloze discussies over wat wel en niet normaal is, kan men mij mailen, waarna ik een specificatie van deze doodnormale maandelijkse kosten kan specificeren.
Het is echter totaal van de gekke dat, laten we maar eens een politieagent nemen, vanuit een salaris van 10,000.- Baht en zo’n 5,000.- Baht toeslag, dus maandelijks slechts 15,000.- Baht, een middenkaderagent van dat bedrag nog eens zelf zijn patrouille motorfiets, zijn uniform en dienstwapen moet kopen en van de rest zijn gezin moet onderhouden en om zijn sociale zekerheden moet denken. Gelukkig is een ambtenaar wel verzekerd, heeft wel pensioen en kent wel meer privileges, maar het plaatje is wel duidelijk en werpt misschien een ander licht op de vele ‘boetes’ en ‘compensaties’ waar de ‘boys in brown’ zo berucht om zijn.
In het onderwijs is het al net zo. Nog geen 12,000.- Baht salaris voor een doorgewinterde leerkracht die zelf moet betalen voor uniform en bijscholing. Dat om deze reden men ook al bijverdiensten genereert, maar dan in de vorm van ‘huiswerkles’ of ‘extra lessen’ in het weekend. De complicaties, waaronder de school zelf, die deze bijverdiensten met zich mee brengen, laat ik nu even voor wat ze zijn. Het plaatje is wederom wel duidelijk.
Dan de kassajuffrouw (bachelor accountancy), of tekenaar (bachelor engineering), of de klerk (bachelor law) of verpleegster (bachelor medicines). Goed voor slechts 6,000.- tot 8,000.- Baht per maand. Of de hordes verkopers en verkoopsters die om je heen drommen in iedere zaak, alleen maar in strijd met elkaar voor enkele Bahts commissie naast het meest minimale minimum inkomen, die toch allemaal minstens de voortgezette opleiding hebben afgemaakt, waarbij men maar moet zien hoe men aan neveninkomsten komt om een normale levensstijl mogelijk te maken. Opvallend is dat zeer veel ‘parttimers’ uit deze redelijke beroepsgroepen komt. Met behoud van baan ’s avonds te vinden in de lokale discotheken, winkelcentra of andere ontmoetingsplaatsen, om op een manier die ten minste zoden aan de dijk zet, aan die broodnodige neveninkomsten te kunnen komen. Of, na opgeven van de goede baan inderdaad als “bardame” in een plaats ver weg van familie en dorp, waarbij men overdag en ’s nachts in 2 totaal verschillende werelden gaat leven. Soms als men met familie heeft gebroken, of gewoon om van de vele luxe die Thailand nu zo enorm etaleert, mee te kunnen snoepen. Maar vaker als enige manier om juist uit die sleur van een blijvend veel te laag inkomen te kunnen ontsnappen en vanuit hun illegale nieuwe werkzaamheden, in veel kortere tijd voldoende geld te hebben om wel de normale woning, auto, TV, computer en mobieltje te kunnen kopen. Waarna men soms wel de kans krijgt om, hetzij op wat latere leeftijd, toch wel een normaal leven te kunnen gaan leiden.
In mijn vorig bericht lag nogal de nadruk op de Thai die zich dan zou richten op de ‘rijke’ farang. Maar dat is slechtst deels zo. De meesten vinden hun aanvullend en niet onaanzienlijk inkomen uit het Thaise circuit, waarbij men, als men al op zoek is naar de suikeroom of een andere sociale zekerheid, de Thaise Phu Yai meer nog dan de buitenlander het doel is.
Verder is deze hele materie heel wat gecompliceerder en spelen heel veel andere typisch Thaise zaken een rol, waarbij inderdaad de slechte reputatie van de Thaise man, het zware alcohol misbruik, status, aanzien en gezichtsverlies, maar ook Karma en sociale kwesties een zeer grote rol spelen.
Maar nog steeds ZIELIG, werkelijk zwaar zielig en een direct gevolg van een totaal falen van fatsoenlijke educatie, is het steeds maar vasthouden aan een totaal uit de tijd en diep verrot onderwijssysteem. En ten gevolge daarvan een belabberde situatie thuis, op kantoren, werkvloer en in de rijstvelden en een veel te schamele beloning voor al dat normale werk, zodat normaal leven alleen maar op een abnormale manier kan.
Verder geldt nog dat bij een normaal inkomen ook normale belastingen en normale sociale premies betaald kunnen worden en dus ook deze belangrijke zaken die bij een normaal land horen normale zorg- en medische voorzieningen en een sociaal vangnet mogelijk maken.
Maar dat zou dan de basis van een nieuwe stelling van Khun Peter kunnen zijn.
Groeten vanuit een nog steeds mooi, maar inmiddels wat regenachtig ChiangRai,
Wim van der Vloet
Moderator: uw reactie is off-topic. Graag alleen reageren over het onderwerp van de posting.
Ik vind dit een geweldige discussie, en uit de antwoorden kun je grotendeels opmaken wie in Thailand woont, en het allemaal zelf meemaakt, en wie op vakantie komt, en het hele schouwspel door een roze bril ziet, hahahaha
Een kleine opmerking beste Tjamuk anders krijgen we daar weer discussies over. Er staat DIE Thaise mannen en niet Thaise mannen. Uitzonderingen bevestigen altijd de regel. Khun Peter zei het in mijn ogen ook anders dan dat u het ziet, maar dat kan hij beter zelf uitleggen als hij daar behoefte aan heeft.
@ Och Tjamuk, dat valt wel mee. Ik heb wel eens met expats of pensionado’s gesproken, die al jaren in Thailand woonden, maar nog minder van het land wisten dan de gemiddelde toerist. En als farang, al woon je er 50 jaar, blijf je ook altijd een outsider. Thai zijn nogal Nationalistisch, een farang is en blijft een farang al zing je het Thaise volkslied uit volle borst mee en laat je een tempel op je rug tatoeëren 😉
Omdat we in een kringetje draaien en er geen nieuwe standpunten meer naar voren komen, sluit ik de discussie. Bedankt voor je reactie en toelichting.