Stelling v/d week: ‘Armoede komt niet door persoonlijk falen maar door maatschappelijke factoren!’
Het is mij opgevallen dat als verklaring voor misstanden in de Thaise maatschappij bijna altijd persoonlijk falen als belangrijkste oorzaak wordt genoemd terwijl systematische en maatschappelijke gebreken zelden ter sprake komen.
Dat geldt voor de vele verkeersdoden die uitsluitend aan slecht rijgedrag worden geweten en niet aan chaotisch verkeer en slechte infrastructuur; dat geldt voor corruptie dat aan moreel falen wordt toegeschreven en niet aan allerlei economische en financiële misstanden; dat geldt voor misdaad waar armoede, werkeloosheid en achterstelling buiten schot blijven; dat geldt voor armoede waarvan de oorzaak veelal gezocht wordt in persoonlijk falen, zoals alcoholisme, gokken, schulden maken en luiheid.
Deze stelling gaat over armoede. Waarom is er zoveel armoede in de Thaise samenleving? Tien procent van de Thaise bevolking leeft onder de armoedegrens en dat is 3.000 baht per maand. Veel bejaarden moeten het doen met 600 baht per maand en werkmigranten worden uitgeknepen.
Is armoede het gevolg van persoonlijke factoren? Ligt het aan alcoholisme? Goklust? Hebzucht? Te veel schulden? Luiheid?
Natuurlijk zijn er individuele gevallen waar deze bovengenoemde persoonlijke factoren een rol spelen. Maar ik zie dat als uitzonderingen.
Ik denkt dat maatschappelijk falen veel belangrijker is. Ik verwijs dan naar het vrijwel afwezig zijn van ouderenzorg, het ontbreken voor de meeste mensen van een sociaal valnet bij werkeloosheid of ziekte, de grote ongelijkheid in inkomens en vermogens en de ongelijke toegang tot de gezondheidszorg, het rechtssysteem en het onderwijs.
Thailand is nu een land met voldoende rijkdom en kennis om aan bovenstaande misstanden een eind te maken.
Laten we ons beperken tot een bespreking van de oorzaken (en oplossingen) van armoede. Mijn stelling is daarom: Armoede heeft veel minder te maken met persoonlijk falen en veel meer met algemene maatschappelijke factoren!
Reageer en vertel waarom je het eens of oneens bent met de stelling.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Pattaya23 december 2024De donkere kant van Pattaya
Geschiedenis19 december 2024Op zijn verjaardag in 1995 gaf koning Bhumibol aan dat alle mannen een gratis sterilisatie konden ondergaan
Geschiedenis14 december 2024Hoe een Nederlandse krant schreef over de studentenopstand van 14 oktober 1973
Geschiedenis12 december 2024Hoe schreef de Nederlandse pers in 1960 over de geschiedenis en de huidige situatie in Thailand
Moderator: De stelling gaat over Thailand, niet over Nederland.
Frans,
In Nederland worden verschillende defenities van de armoedegrens in verschillende situaties gegeven. Het schommelt zo rond de 1.500 euro per maand. Dat is gelijk aan het wettelijk minimuminkomen voor een 23-jarige. Daar zit dus 10 pecent van de huishoudens onder. Maar dat is niet, zoals in Thailand, steeds dezelfde groep. Veel zzp’ers hebben een sterk wisseld inkomen: het ene jaar onder de armoedegrens, het volgend jaat er ruim boven.
Het wettelijk minimuminkomen in Thailand is ongeveer 10.000 baht per maand. Als we dat (net als in Nederland) als armoedegrens nemen dan zitten 40 procent van alle Thais daaronder. Veel boeren en mensen in de informele sector.
Nogmaals: 10 procent van de Thaise huishoudens heeft minder dan 3.000 baht.
Ik denk dus dat het verstandiger is de Nederlandse overheid niet te beschouwen als een groot falend instituut. Terughoudendheid wat betreft Thailand ligt niet in mijn aard.
Het politiek beleid is de doorslaggevende factor inzake armoede. Landen met een sterke overheid die via belastingen herverdeeld en investeert in onderwijs, gezondheidszorg, etc. zijn landen met de laagste armoedecijfers.
Uiteraard is er ook een persoonlijke verantwoordelijkheid maar sociologisch gezien is het overheidsbeleid de doorslaggevende factor.
De dochter van mijn vrouw werkt als verkoopster in een winkel met Adidas, etc. Van 11:00 tot 23:00 uur, een dag per maand vrij. Voor ongeveer 300 euro in de maand en daarvan moet ze dan nog een deel in de winkel kopen want de manager heeft commissie op de totale verkoop.
Probeer dan maar eens uit de armoede te geraken…
Als de overheid niet zorgt voor een fatsoenlijke sociale wetgeving en alleen de rijksten bediend, is er onrecht. Dat begint trouwens ook bij ons weer te groeien. Ik las net dat de drie rijkste Nederlanders samen rijker zijn dan de armste 50 procent van de totale nederlandse bevolking. Ik denk niet dat die drie samen harder werken dan de helft van alle Nederlanders.
Moderator: Graag de discussie bij Thailand houden.
Je heb 100% gelijk Tino.
religie>geestelijke armoede en bergen onnodig tijdverlies dat
veel nuttiger besteed had kunnen worden.daarbij geeft men zich over
aan iets waar de mens geen keus krijgt,want men wordt van jongs af aan geindoctrineerd.
als de geest op deze manier bekrompen raakt,wordt ook geld een
soort religie voor vele mensen, zijn de geboden die die religie
uitvaardigde volledig naar de achtergrond verdreven en wordt het ikki,ikki,ikki.
Totaal losgeslagen van de gewone man blijft zo de elite liegen,bedriegen en vergaren
tot de bekende druppel de vlam in de pan doet slaan.
De arme mens is alleen bezig te overleven zonder veel perspectief,maar zal waarschijnlijk dus
wel overleven,omdat ze daarvoor geleerd hebben in deze radeloze” beschaving”
Wat armoede betreft ben ik het met de stellingname eens. Mijn definitie van armoede zou zijn: een gebrek aan voldoende inkomsten ten einde een fatsoenlijk leven te kunnen leiden.(Leven onder het bestaans minimum).
Als de omstandigheden op het gebied van o.a.,scholing, banen, allerlei vormen van menselijke opvang bij ziekte of anderszins niet goed zijn dan heeft dit zijn doorwerking op de mens en maatschappij. Denk hierbij aan een regering die vanwege een laag percentage aan belastinginkomsten, onvoldoende kan bijdragen op dit soort gebieden en te weinig inbreng van vrijwilligers op het sociale vlak.
Persoonlijke factoren spelen ook een rol, maar mensen die dit soort van gedrag vertonen (gokken, luiheid, hebzucht ) zijn minder in aantal in mijn optiek.
Ik denk dat je mening over deze stelling met name bepaald wordt door je eigen instelling…de meeste Nederlanders, zelfs degenen die in NL als ‘rechts’ (liberaal) beschouwd worden, hebben erg socialistische opvattingen en vinden dat de overheid voor veel zaken moet zorgen. De gemiddelde Amerikaan, zelfs degenen die daar als ‘links’ beschouwd worden (grappig genoeg heet dat ‘liberal’ daar), gelooft veel meer in zelfbeschikking.
Natuurlijk zijn er veel maatschappelijke problemen in Thailand. Onderwijs, zelfs voor degenen die het wel genieten is het droevig gesteld. Een klasse systeem binnen justitie. Corruptie. Een rijke bovenlaag die alleen met zichzelf bezig is. Alcohol misbruik. Gokken. Mishandeling binnen het huwelijk. Misdaad. Verkrachtingen. Maar het is te makkkelijk om de tweedeling persoonlijk falen/maatschappelijke factoren te maken. Dan is er de kip en het ei. Ligt die Thai met een fles whisky onder een boom omdat er maatschappelijke problemen zijn, of zijn er maatschappelijke problemen omdat er veel mannen met een fles whisky onder een boom liggen? Ergens zul je die cirkel moeten doorbreken en dan kun je in Thailand maar beter naar je zelf kijken dan hoopvol denken dat de overheid iets voor je gaat ondernemen.
Dan zijn er natuurlijk ook genoeg voorbeelden van Thai die de vicieuze cirkel wel hebben doorbroken (nee, met verder alle respect, die kom je niet in de Pattaya bars tegen, ik heb het dan over zelf iets bereiken en niet over het aan de haak slaan van een farang met wat spaargeld). Het valt me dan op dat van de vele voorbeelden die ik op kan noemen (afgeronde studie, eigen bedrijfje of goeie baan) het bijna allemaal vrouwen zijn. En geen van die vrouwen is gezwicht voor de verleidingen van gokken, alcohol, het maken van schulden teneinde ‘face’ te verkrijgen, etc. Desalniettemin valt er dan toch wel iets te zegggen voor persoonlijke inzet lijkt me, zelfs als je van de socialistische mening bent dat je geluk en financiele positie uiteindelijk een taak is van de overheid.
Uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen in het leven. Sommigen kijken naar zichzelf en proberen wat ze kunnen om hun positie te verbeteren, ongeacht de situatie waar ze in verkeren. Anderen geven snel de schuld aan anderen of het systeem, en nemen niet zelf de verantwoordeliijkheid om verbeteringen – hoe klein dan ook – in hun eigen situatie aan te brengen. Dat is in Thailand dan weer niet anders dan in Nederland.
Werk is de sleutel, dat geeft ook weer hoeveel belasting eraf gedragen kan worden. als er dan een niet corrupte regering is die dan dat belasting geld kan uitgeven aan doordachte zaken in Thailand voor Thailand. Ook de werknemer van hoog tot laag moet ervan doordrongen worden dat belasting afdracht een normale zaak is. Zolang je de keus krijgt boetes te betalen aan oom agent ( lager) en Taxi die zonder meter rijden maar een vraagprijs hebben, en dit geld voor alle beroepen in Thailand en de Thai zelf kan kiezen zal er weinig veranderen. De maatschappelijke factor is oorzaak ?? ik denk de oorzaak is opvoeding.
Volledig met je eens, dat opvoeding de grote factor is. Als jij als kind geleerd word om de handen uit de mouwen te steken, zal als volwassene veel sneller goed geld kunnen verdienen.
Dit is niet alleen in thailand. Dit zie je ook bij de zwarte bevolking in USA.
Maar als je onder een boom gaat liggen en tegen alle farang gaat vertellen dat Thai arm zijn en geen kansen krijgen en dat alleen buitenlanders rijk zijn, Tja, dan zal je nooit ergens geraken.
Een goed voorbeeld van handen uit de mouwen las ik enkele dagen geleden op het forum over de Thaise Tandarts Lady. Waar een wil is , is een weg
Zelfs met veel vlijt,is het meestal geen vetpot,als we denken dat ca 40% voor een minimum loon moeten werken. We komen weer aan een punt waar de meestal rijke westerling anderen leren wil, hoe men tot rijkdom komen kan. De mensen die zo praten komen uit landen waar goede educatie voor iedereen mogelijk was,en zijn op geen enkele manier te vergelijken met de situatie die in Thailand heerst. Goed onderwijs is meestal weggelegd voor een minderheid,die genoeg geld hebben om hun kinderen op private scholen te sturen,waarbij zelfs het buitenland tot de financiële mogelijkheden behoort. Het grootste deel van de landbevolking is gezien de financiële mogelijkheden aangewezen op een onderwijs dat meestal erg slecht is,en zeker niet te vergelijken is, met het onderwijs wat in de westerse landen bekent is als normale standard. Ook de Thaise overheid,zover deze bestaat uit de kleine rijke minderheid,heeft helemaal geen behoefte om hier verandering in te brengen,omdat het een bedreiging zou betekenen voor hun eigen uitbuitende regerings systeem. De Thaise Tandarts Lady behoort tot die weinigen die het gered hebben,en zijn meestal zo bijzonder dat ze extra in de nieuwsmedia vermeld worden, waarbij haar studie zeker niet van een minimum loon betaald is. De meeste Farangs die de mond zo vol nemen met goede raadslagen zou ik zelf eens willen zien hoe ze rondkomen met deze slechte onderwijs mogelijkheden en een dagloon van 300Bath. De meesten klagen reeds jammerlijk als de koers van de Thaibath in vergelijk tot de Euro onder de 37Bath komt,waarbij ze met hun inkomen tot de goed verdienende Thais horen.en iedere dag op de luie huid kunnen liggen.
Beste Corretje, alle bewondering voor jullie zoon,alleen denk ik dat hij mede van jou financiële bijdrag gestudeerd heeft,en dat dit zeker niet mogelijk geweest was van een minimum loontje. Bovendien hebben universitair afgestudeerden die afkomstig zijn uit de z.g.n.betere kringen meestal veel betere kansen een goede Job te vinden,en werken zeker niet in de toeristen Industrie. Daarom heeft een goede toekomst niet alleen met wilskracht te doen, maar in de eerste plaats wel degelijk met geld,en waar je precies vandaan komt.
Ja, het is grotendeels te wijten aan maatschappelijk factoren. Ik plaats eerlijk, uitstekend en voor een ieder toegankelijk onderwijs heel erg hoog. Dat geeft kinderen de kans om sociaal omhoog te klimmen. Veelal zie je in ontwikkelingslanden dat (groot)ouders door hun goed opgeleide kinderen ondersteund worden. Zij varen er uiteindelijk ook wel bij. Van uitstekende opleidingen (zowel beroeps als academisch op alle niveaus) gaat een kracht uit die van invloed is op zo’n beetje alles in het dagelijkse leven.
Een ander aspect is de positie van de vrouw. Besef dat een land als Zuid-Korea er is gekomen omdat vrouwen er massaal achter naaimachines gingen zitten. Het verdiende geld werd besteed aan de opleiding van hun kinderen. Hun echtgenoten bleven het land bewerken, maar voegden daarmee niets toe aan de rijkdom van het land als geheel. Uiteindelijk hebben de Zuid-Koreaanse vrouwen de fundamenten gelegd voor de fenomenale ontwikkeling van dat land. Natuurlijk hebben hun zoons (en veelal niet hun dochters) het leiderschap erna overgenomen. Overigens zijn goed opgeleide vrouwen een enorme steun voor hun kinderen tijdens de schooljaren. Die landen waarin de rol van de vrouw een onderdanige is, zijn meestal niet de meest ontwikkelde landen. Soms speelt er het ‘kip en ei’ probleem. In een arm land waar niemand een uitweg ziet, is het bijna een vanzelfsprekendheid dat mannen er de baas zijn. In Oost-Azië (met zijn zeer sterke onderwijscultuur) zag men die uitweg wel en is er nu ook meer gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. In feite zou Thailand zich daaraan moeten spiegelen.
Blijft natuurlijk staan dat er binnen een goed georganiseerde maatschappij altijd individuen zullen blijven die de boot missen.
Armoede heeft m.i. vooral te maken met een gebrek aan educatie. Er is daarbij natuurlijk sprake van allerlei vicieuze cirkels. Ben je arm, dan heb je (je ouders) geen geld voor goed onderwijs. Woon je in een arm gebied dan is er niet eens goed onderwijs. Kom je uit een rijker milieu dan word je van huis uit gestimuleerd om je te ontwikkelen. Als je arm bent mis je vaak het geloof in je mogelijkheden. Als je voor een dubbeltje geboren bent etc.. Alleen de overheid kan dit soort cirkels doorbreken. In Thailand komt daar dan nog bij dat het ambitieniveau van veel Thais niet erg hoog ligt. Van leren en alles wat met nadenken te maken heeft krijg je nu eenmaal hoofdpijn en het is niet sanook. Veel Thais zijn bang dat hun hersens slijten als ze die teveel gebruiken. Dat is ook een kwestie van opvoeding overigens. Wie niet gestimuleerd wordt ontwikkelt minder gauw nieuwsgierigheid en leergierigheid.
Ik zou de stelling willen omdraaien… succes en financieel onafhankelijk zijn door maatschappelijke factoren of persoonlijke inzet?
Ben geboren in een gezin van een fabrieksarbeider, ouders alleen basisonderwijs die 6 kinderen groot brachten die allen minimaal een HBO opleiding hebben afgerond. Twee hebben zelfs twee studies op masterniveau afgerond. Opgegroeid in een dorp, we waren het laatste gezin dat een tv in de woonkamer had staan. Wel veel boeken uit die bieb thuis en een moeder die ons toen we nog op de basisschool zaten met rekensommen hielp.
In Nederland kan iedereen met veel inzet veel bereiken. Mijn Thaise ex met alleen maar 3 jaar voortgezet onderwijs in Thailand haalde na 6 maanden taalonderwijs achtereenvolgens MBO 1, MBO 2 en MBO 3. steeds tot de besten in haar klas horend…. en heeft nu een baan bij de Bijenkorf ….tsja
Het gaat er overal om dat je kansen wilt pakken en dat gaat in het ene land wel (veel) gemakkelijker dan in het andere.
Die stelling klopt helemaal.
Dat er voorbeelden zijn van mensen die hun armoede hebben doorbroken en miljonair geworden zijn betekent niet dat degenen die zoiets niet lukt gefaald hebben. Als de stelling niet zou kloppen, zou dit naar twee kanten zichtbaar moeten zijn. Niet alleen zouden succesvolle kinderen uit een arm gezin dan rijk moeten worden, ook zouden falende kinderen uit een rijk gezin arm moeten worden. Kinderen van rijke ouders kunnen echter nog zo beroerd presteren; de kans dat ze onder de armoedegrens belanden is miniem. En ben je kind van echt stinkend rijke ouders, dan kan je alle omgangsvormen aan je laars lappen en toch presidentskandidaat van een groot land worden.
In NL wordt in discussies vaak verwezen naar onze welvaart die we met hard werken hebben opgebouwd. Maar we zijn hier natuurlijk gewoon in een gespreid bedje terechtgekomen, met een rijkdom die voor een groot deel is weggehaald uit de landen die we nu verantwoordelijk houden voor hun eigen armoede. Net zomin als u en ik persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de rijkdom van Nederland is een Thai persoonlijk verantwoordelijk voor de armoede. Natuurlijk spelen persoonlijke factoren een rol, maar dan vooral in die zin dat deze bepalen of je eerder geneigd bent om te berusten in je situatie, of dat je de drive hebt om te proberen er uit te komen. Is dat laatste het geval, dan betekent dat vervolgens niet automatisch dat dat ook gaat lukken. Daarvoor heb je ook kansen nodig, en geluk.
Je succes en rijkdom worden vooral bepaald door waar je wieg heeft gestaan. Dat is in Nederland zo en dat is in Thailand zo.
Een ieder begint met het hekelen van ….. Maar de oorzaak ligt in het systeem: Zo snel mogelijk na de geboorte, ik ga maar even voorbij aan de voorlichting hierover, wordt de opvoeding over gedragen aan de moeder of oma van één van beide ouders. Deze hebben zelf nauwelijks enige kennis dan levenswijsheid opgedaan en kunnen een kind dus weinig leren. Anders dan de gang van zaken in het dorp (of stad): Ouderen die niets doen en alleen wachten tot er weer wat geld binnenkomt. Dan gaat het kind naar school. Leren ze daar iets van rekenen of taal? Ik ken er velen die niet eens in staat zijn om Thais te lezen. Rekenen is uit de boze want daar zijn japanners voor. Geografie, geschiedenis, en andere zaken: nooit van gehoord. Wat er wel geleerd wordt is mij niet geheel duidelijk maar een soort ‘van alles wat’ lijkt mij het juiste. Zelfs kinderen met een Farang vader (en moeder) blinken niet van kennis uit. Tenzij ze naar een internationale schoolgaan. Maar hier ligt de oorsprong van alle armoede. Gebrek aan opvoeding, kennis en opleiding. Thailand leunt op het toerisme maar het leren van minstens één andere taal is er niet bij. Nasynchroniseren van TV programma’s in de Thaise taal dat is er wel. Dus luisteren maar schrijven? Waarom niet veel Thaise programma’s met Engelse ondertiteling. Die zijn er soms maar zijn dan politiek gericht. Nee, het systeem moet op de schop. Men moet faciliteiten scheppen opdat kinderen kunnen spelen: sporthallen, speelpleinen etc. en die dan ook onderhouden want daar mankeert het ook nogal eens aan. Thais beginnen en plannen veel maar afmaken en onderhoud? Afijn er is nog veel toe te voegen aan dit stukje. Maar als ik verder ga kom in bovenstaande opsommingen terecht en er zijn er nog veel meer. Maar het moet aan de basis beginnen.
Armoede kan altijd worden veroorzaakt door persoonlijk falen, wat inhoudt dat je door persoonlijke omstandigheden niet presteert in de maatschappij waarin je leeft.
Dat hoeft niet per definitie te betekenen dat je niets kunt, maar kan ook betekenen dat je de verkeerde kwaliteiten hebt.
Je kunt bijvoorbeeld een geweldige spoorzoeker zijn, die in het bos ieder dierenspoor kan terugvinden.
In Nederland valt daar echter geen droog brood mee te verdienen.
Het punt van armoe heeft een aantal andere oorzaken.
Mensen kunnen gevoelsmatig alleen maar rijk zijn, als ze zichzelf vergelijken met een ander.
Ofwel mijn auto is groter, dan die van de buurman.
Naast deze vergelijkende rijkdom en armoe betstaat er ook absolute rijkdom en armoe.
Deze heeft een heel andere reden, namelijk macht.
Geld geeft macht over andere mensen.
Neem als voorbeeld de multinationals.
Zij kopen corrupte overheden en dreigen bijvoorbeeld zich uit (arme) landen terug te trekken, als de belastingen niet naar het zin zijn.
De rijke elite heeft er dus belang bij bevolkingen arm te houden.
Dan hebben ze er ook macht over.
En dat lukt steeds beter.
Ook Nederland is daar een voorbeeld van.
Nederland is een subsidieland, door de hoge lasten die de regering oplegt.
Steeds meer mensen worden afhankelijk gemaakt van de bijdragen van de overheid, wat de overheid vervolgens macht geeft over die mensen.
De lonen omlaag en de huren en heffingen omhoog en Pietertje moet bij de overheid aankloppen voor subsidie.
Ook bij het onderwijs blijkt dit.
De overheid zit helemaal niet te wachten op een land met hooggeschoolde mensen, want die zijn veel te lastig.
Dus wordt al jarenlang het onderwijs afgebroken, onder het mom van verbetering.
Ook Thailand lijkt nu bezig het onderwijs (voor zover het wat voorstelde) af te breken.
De school eerder uit laten gaan, zodat de leerlingen meer vrije tijd hebben.
Andere landen kan ik niets zinnigs over zeggen, maar ik vermoed, dat dit wereldwijd plaats vindt.
Maar als ik mijn visie voor over 100 jaar mag geven:
Er bestaat geen armoe meer onder de wereldbevolking in een paradijselijke wereld met zo’n honderdmiljoen mensen.
De rest van de mensen is in de loop van die tijd overbodig verklaard.
Je ziet, dat globaal steeds meer en meer alles wordt bepaald door de financiële sector. Een werkelijk asiociale Amerikaans instelling tov mensen in “lagere klassen”. Altijd al zo geweest, echter met de eeuwwisseling is dit systeem exponentieel gestegen. Iedereen die kan en mag werken, mag zijn handjes toeknijpen dat hij zowaar werk heeft. In Thailand klaagt nu zelfs de werkende mens, dat ze het niet kunnen behappen meer met wat ze verdienen en ik denk nog vele landen meer. Incluis het “grote Amerika”.
Mocht je werken , dan ben je niets anders dan “collateral damage”, immers is het de top die uiteindelijk zoveel mogelijk geld in HUN zakken moeten hebben zitten.
Ik noem bv een CEO van Goldman Sachs, die 21 miljoen dollar/jaar krijgt excl. extra’s. Of iets minder een x-minister Zalm, die nu 750 keuro/jaar krijgt bij ABN, waarvoor de Nederlandse burger heeft moeten betalen en uiteindelijk vele banen kostte. Ook V&D was zo’n speelbal in de financiële sector.
Wat moeten Amerikanen in Soedan, waar ze 650 kha grond hebben gekocht voor 25000 dollar !! Dat is een land in een land en ze mogen er mee doen wat ze willen !
Aangezien de wereld populatie dramatisch stijgt, wordt dit gezien door de financiële sector om zoveel mogelijk eigen inkomsten te genereren om een holocaust de baas te blijven en intussen exorbitant te kunnen leven, waarbij elke andere vorm van leven er voor hun niet toe doet, kwestie van “ikke gevoel”.
We mogen nog blij zijn met de talloze oorlogen, die we hebben gevoerd, anders zag het er nu al nog meer anders uit. In mijn levens periode is de populatie meer dan verdubbeld.
Een andere manier om te resetten bestaat er niet en er wordt naarstig naar gezocht, hoe een bepaalde situatie weer een oorlog kan doen ontstaan. Er wordt zoveel gekloot, dat het er een keer weer van moet komen. Dank zij al onze geweldige leiders en dan wel op elk vlak. regeringen en bedrijfsleven.
Het complexe levenssysteem wat vandaag de dag draait, verschuift de balans naar waar het om draait, zoveel mogelijk geld voor zo weinig mogelijk mensen.
Had je vroeger een beperkt aantal hitlertjes, zijn er nu velen. Ik vergelijk dit met het aantal muzikanten bv, vroeger minimaal nu talrijk. Zo ook de hitlertjes en ze werken zich allemaal aan de top om aldaar het gepeupel te onderdrukken. Een duur woord is ambitie.
Men verandert in instelling naarmate men meer geld heeft en het vervaagt waar je vandaan bent gekomen.
God en de duivel bestaan alleen in de mens en de duivel wint elke keer weer.
Het moge dus duidelijk zijn, dat geld, het slijk der aarde, de mensheid vanaf het begin heeft bepaald en niets anders. Aldus is de oplossing geld af te schaffen !
Het zit in de mens, we zijn verdomd knap, maar tevens zo ontzettend stom.
Zoals het liedje gaat, imagine (all the people), hoewel dit weer naar voren werd gebracht door een rijke zanger.
Peter sorry maar voor een deel inderdaad info uit public domain, een politieke visie, maar de rest , gewaffel he? Het is een kwestie van vraag en aanbod. Als je als eenvoudige werker niets te bieden heb en er zijn er heel veel dan verdien het zout in de pap nog niet. Dus wat doet een zinnig mens , zich bekwamen , deels natuurlijk door vergaren van kennis, studeren , school, maar ook in de werkplaats, en door goed werk te verrichten, de boel niet te bedonderen en in het bijzonder niet alsmaar een bepaald lichaamsdeel achterna te hollen :-). Dan kom je er overall wel. Kortom dit geld afschaffen , wel je ziet hoe Oostenrijk daar over heft uitgesproken, het weggeven van vorstelijke uitkeringen , basis salaris voor iedereen. Geld is zweet, transpiratie in inspiratie, niets voor niets en veel Thai willen gewoon niet.
Ben het daar dus niet helemaal mee eens. Even de salarissen recht zetten:
http://www.worldsalaries.org/thailand.shtml
300b/dag BK, provincie minder, dus 6 days a week, 25 dagen per maand is 7500 baht.
Het energetisch zijn verschilt in Thailand van groep tot groep, de Chinezen (die net doen alsof ze Thai zijn) zeer harde werkers, slim, zien mogelijkheden. De Indiers, tamil en zo, voor een groot deel ook zo. Nu de Thai uit het zuiden en de malay interface, er zit (sorry) niet veel fut in. Ze vinden het wel goed en als ze na gaan denken over geld dan is het meestal lopende ATM’s te melken of op andere manier de boel te bedriegen of er de kantjes vanaf te lopen. Sorry maar ik ben 35 jaar met een Thaise getrouwd en woon al lang in Thailand. Ik heb dus wel het een en ander gezien, maar dit alles de goede niet te na gesproken.
Een voorbeeld, geef mijn tuinman mijn oude motor strimmer, insecticide motor back pack, grass mower en nog meer van dat spul, met de bedoeling dat hij niet meer in schamele loondienst hoeft te werken maar voor zichzelf. In mijn buurt genoeg fang klantjes, zijn dag kan vol geplanned worden. Wat doet hij, verkoopt het en luiwammest een tijdje met een fles Mekong in de hand tot het op is.
Ik ben van mening dat in elke sociale niche je door hard werken, sparen etc. naar boven kan drijven. Dus ook in het dorpje. Het er maar een beetje slampapmperig bij gaan hangen , waien als een gek en alsmaar lachen, ja dan heb je aan jezelf te wijten en dan niet een toevallige Farang in de familie gaan melken.
Lees altijd met veel plezier de artikelen en reacties, op andere artikelen, van de heer Tino Kuis. Zoals gewoonlijk goed opgemerkt en uitgedacht.
Ik heb mijn mening geformuleerd zonder eerst de andere reacties te lezen.
In westerse landen krijgen bijna alle mensen meer dan voldoende kansen, waardoor je zonder meer kan stellen dat armoede bijna altijd het gevolg is van een persoonlijk falen!!
In arme landen (met alles wat zo’n landen typeert) zoals Thailand, is armoede erg vaak het gevolg van weinig startkansen!
Mensen blijven van wieg tot graf in de armoede omdat er bijna geen mogelijkheden zijn om eruit te geraken op een eerlijke wijze, tenzij je over grote talenten beschikt, enorm veel doorzettingsvermogen hebt, of gewoon bijzonder veel geluk.
Als een samenleving geen stimulerend en eerlijk kader aanbiedt aan haar landgenoten, en dus zelf vaak het slechte voorbeeld geeft, dan is het bijna een onmogelijke taak om uit het financiële slop te geraken.
Toch zijn er arme culturen die beter doen dan andere en we weten allemaal dat Aziaten daarbij de goede voorbeelden zijn, dit in tegenstelling met sommige Islamitische culturen.
Kijk maar na de Tsunami van ongeveer 10 jaar geleden, waarbij de Thaise bevolking meteen begon aan de heropbouw, terwijl de bevolking in de getroffen Islamlanden voortdurend een oproep deed aan de wereld om hen te helpen (Indonesië).
Helemaal niets mis met hulp te vragen, maar je zag toen goed de cultuurverschillen en dus ook hoe de ene gemeenschap in de armoede bleef en de andere er sneller uitgeraakte…
Hier in het dorpje zie ik niet echt armoede .
Iedereen heft een huis , de meeste van steen
de arme van hout .
Iedereen heeft te eten , omdat het groente
hier soms langs de straat groeit .
Alleen de arme heeft keen auto ,
maar well een scooter.
Mijn vrouw heeft keen geld op de bank
maar well 50 rai om het huis ,
waar van alles op groeit .
Is zij nu arm of rijk ?
Ik vind dat ze heel rijk is ,
omdat ze , en haar ouders hier leven zonder haast en stress .
En iedereen , die ik hier tegenkom ,
is vriendelijk en heeft een glimlach in zijn gezicht .
En wanneer ik na de supermarkt ga ,
staat keen bedelaar voor de duur ,
zo als bij bijna iedere supermarkt in Amsterdam .
Ik vind , dat je armoede niet alleen kan bepalen
door het geld op de bank of de auto voor de duur ,
zonder hoe je leeft , je kan ook als arm mens gelukkig zijn .
Daarom zeg ik , liever arm en gezond als rijk en ziek !
Wat ik van mijn vriendin begrijp is dat mensen als ze jong zijn nog gemakkelijk aan werk kunnen komen. Zelf heeft ze in een elektronica fabriek gewerkt. Als de werknemers rond de 30 jaar oud zijn wordt min of meer al geprobeerd om ze eruit te werken, omdat ze dan al te oude worden. Een kennis is bijna 40 en het is uitzonderlijk dat die nog steeds in de fabriek werkt. Binnenkort moet ze gedwongen stoppen. Te oud. Dat kan ik niet begrijpen. Het is een harde werker en zeer toegewijd.
Er wordt niet direct verteld dat ze moeten stoppen, maar vooral de kans om over te werken wordt steeds kleiner gemaakt tot ze op een bepaald moment niet meer over mogen werken. Een overwerktoeslag die men eigenlijk niet kan missen. Dit gaat door tot de werknemer zijn heil ergens anders gaat zoeken.
Als ik eens in een gemiddeld winkelcentrum of bouwmarkt kijk, dan kan dit wel kloppen. Er is bijna geen echte oudere met ervaring te vinden.
Waarom moeten sommige komentaren bladzijden lang zijn? Wie leest dat.
De oorzaak van armoede in Thailand is mijn mening de religie, budhisme.
Zoals vroeger in europe de heersende klasse DOM wou houden gaf dat ook automatisch armoede,
De opvoeding in Thailand is volgens moedwillig minimaal om de arme man te kunnen uitpersen.
Geld geven aan de tempel als ge 300 bht per dag verdient? Waanzinnige uitbuiting.
Altijd hetzelfde thema” religion is opium for the people.
Moderator: Niet chatten svp.
Het is m.i een combinatie van een systeem (overheid, elite, politie en ‘kerk’) dat perfect een grote groep mensen zo conditioneerd dat ze geen verbetering zoeken. Daarbij komt dat natuurlijk niet iedereen die wel de weg naar boven zoekt daarin zal slagen.
Ik ben vooral benieuwd wat de toekomst brengt aangezien aan is gegeven dat de scholing beter moet worden om niet de aansluiting met de rest vd wereld te verliezen. Dat botst met het systeem waarbij het dom houden vd massa essentieel is.
Juist, Peter V., dom en machteloos. Het nieuwe ontwerp grondwet met het referendum op 7 augustus as zal daar voor blijven zorgen.
Het is daarom dat ik zo verschrikkelijk veel bewondering heb voor die Thais die zich aan het system hebben onttrokken en ondanks alles een beter leven bouwden.