Wandelen door Chinatown

Het in Bangkok gelegen Chinatown is een eldorado voor koopjesjagers. Als je ziet hoeveel mensen hier door de smalle steegjes schuifelen krijg je de indruk dat de uitgestalde goederen bijna voor niemendal te koop zijn. Je komt ogen te kort om de bedrijvigheid gade te slaan.

Route er heen

In feite zijn er vele manieren om naar Chinatown te gaan. In dit verhaal maken we gebruik van de boot en skytrain. Gewoon op eigen houtje met de tijd aan jezelf en ook voor de minder ervaren reiziger allemaal gemakkelijk te doen. We gaan in de ochtend op stap en de reden daarvan zal in het vervolg van dit verhaal duidelijk worden.

Vanaf een willekeurige halte gaan we met de skytrain (BTS) naar Siam en gaan daar naar perron 3 waar we de trein richting Wongwian Yai nemen en stappen vervolgens bij de aan de Chao Phraya rivier gelegen halte Saphan Taksin uit. Daar nemen we de Express boot die naar rechts vaart en stappen uit bij Rachawongse, de halte na Marine Dept.. Het kan gewoon niet misgaan want er is maar een weg die ons verder naar China Town voert.

Na een paar honderd meter zien we een smal straatje, Soi Wanit 1 genaamd. Aan beide zijden van de weg kunnen we dat smalle straatje binnen gaan. In dit geval vervolgen wij onze tocht door Soi Wanit aan de linkerzijde van de weg.

Drukste winkelstraat van Bangkok

Het is er altijd een drukte van belang en regelmatig zul je even aan de kant moeten om karretjes met nieuwe aanvoer van goederen te laten passeren. Als je een beetje nostalgisch bent aangelegd kun je hier ook je hart ophalen aan de vele oude Vespa’s die eenzelfde vervoerders rol vervullen. Ongelooflijk wat hier allemaal wordt aangesleept en aangeboden. Je moet van goede huize komen wil je dit straatje verlaten zonder iets te hebben gekocht. We blijven het straatje vervolgen en steken zo nu en dan een weg over om uiteindelijk op een bredere weg, Thanon Chakkawat genaamd te belanden. Daar wandelen we naar links en verlaten het drukke gedoe van Soi Wanit.

Wat Chakkrawat

We blijven aan de linkerzijde wandelen en zien na ongeveer tweehonderd meter een met een boog overspannen zijstraatje. Let goed op want je bent er voorbij voor je er erg in hebt. Loop onder de boog door het straatje in en zie daar de oude tempel Chakkrawat, waar ook de doorgaande weg haar naam aan te danken heeft. In de oude tijd heette deze tempel wat Sam Pluem en werd onder Rama III gerenoveerd. Tijdens de bouw heeft men destijds zelfs een kanaal gegraven naar de brede Chao Phraya rivier om de bij de tempel aangelegde vijver van water te voorzien.

Na de drukte van Soi Wanit kun je op dit stukje China Town even van de serene rust genieten. Er staat ook een soort rotsachtige wand compleet met Boeddhabeeld. Denk dat zowel Rama III alsook Boeddha een vermanende vinger omhoog zouden steken als ze het achterstallige onderhoud en alle rommel die her en der ligt zouden kunnen gadeslaan. We gaan weer terug naar de grote weg en wandelen een paar meter verder om vervolgens via de loopbrug aan de overkant van de Thanon Chakkawat te belanden.

Koninklijke tempel

Slechts enkele meters verder staan we dan we bij de Wat Bophit Phimuk, stammend uit Ayuttaya periode. Tijdens de regeringsperiode van Rama I, II, III en IV hebben deze vier koningen op de een of andere manier een bijdrage geleverd aan de instandhouding, respectievelijk renovatie en uitbreiding van deze tempel. De tempel kreeg daardoor een zogenaamde Koninklijke status. Het allereerste uit hout opgetrokken bouwwerk was een particulier initiatief en stond aanvankelijk bekend als Wat Lain of Wat Choeng Lain. Tijdens de regeringsperiode (1782-1809) van Rama I werd de tempel gerenoveerd en de naam gewijzigd in Wat Bophit Phimuk. Tijdens de regeringsperiode van koning Rama II (1809-1824) brak een forse cholera epidemie uit en stierven veel mensen. Zij werden destijds rond de tempel gelegen tuinen begraven. Ook Rama III deed tijdens zijn regering (1824-1854) een behoorlijke duit in de zak en liet op de plaats waar tot dusver de houten tempel stond een stenen tempel verrijzen. De Koninklijke bemoeienis over Wat Bophit Phimuk laat ook Rama IV niet onberoerd en tijdens zijn periode (1851-1868) vonden uitbreidingen en restauraties plaats. Een tempel waar maar liefst vier regerende vorsten zich mee bemoeid hebben mag met recht het predicaat Koninklijk dragen.

In gebed

Iedere ochtend kun je op deze plek aanwezig zijn als de monniken tussen 10.30 en 11.30 uur in een op hetzelfde complex gelegen gebouw hun gebeden uitspreken. Een twaalftal van hen zit vooraan en spreekt luid en monotoon de gebeden uit. De overige monniken zitten in het gebouw aan tafeltjes en prevelen mee. Op een aantal stoelen in het midden zitten ook gewone stervelingen. Een aantal van hen heeft bloemen en geschenken meegebracht die ze aan de monniken overhandigen. Een oudere vriendelijke heer met slechts een tand in zijn mond nodigt deze farang -die buiten de rituelen gade slaat- uit om binnen bij de andere aanwezigen plaats te nemen.

Als rond half twaalf alle gebeden richting Boeddha zijn verzonden en de monniken met de offergaven onder de arm zijn vertrokken krijg ik thee aangeboden. En dat allemaal voor het feit dat ik een kwartiertje devoot heb geluisterd naar iets waar ik niets van heb verstaan noch begrepen.

Verder shoppen

Ben je het shoppen moe? Vanaf de tempel wandel je binnen een paar minuten terug naar de pier. Direct aan de pier ligt het restaurant Wan Fah met een mooi terras en fraai uitzicht over de rivier. Nog lang niet uitgekeken in China Town? Wandel dan terug en vervolg je weg langs de vele andere grotere wegen. Snuif de specifieke geur op bij een kruidenwinkeltje of bekijk specialiteiten zoals speenvarken en haaienvinnensoep bij de diverse restaurants. Heel wat beter dan bekijken is uiteraard proeven. Niet te vergelijken met de nep ‘eiwit-haaiensoep’ die wij gewend zijn, maar ook met een heel wat hoger prijskaartje.

Maak je het wat later en wil je China Town ook eens bij avond beleven en daardoor letterlijk de boot missen; geen nood. Het Hualampong treinstation en de daarbij gelegen Metro ligt op loopafstand.