Rondom Pattaya
Het was weer tijd voor mijn jaarlijks ritje naar Laem Chabang om mijn papieren bewijsje voor de SVB, dat ik nog leef, in te leveren bij het regionale SSO-kantoor teneinde verzekerd te zijn van mijn maandelijks AOW.
Het is een mooie rustige rit van een kleine 20 kilometer over Sukhumvit Road naar het noorden. De ochtendspits is al achter de rug en er is geen echt druk verkeer. Hoe dichter ik bij mijn plaats van bestemming kom, hoe meer vrachtwagens met containers ik zie, want Laem Chabang is de grootste containerhaven van Thailand.
Havenstad
Ook internationaal behoort deze haven met ruim vijf miljoen containers per jaar tot de top 25, vergelijk dat met Rotterdam waar jaarlijks het dubbele aantal containers verwerkt wordt. Rotterdam, zeg ik? Nu zou ik eigenlijk liever op weg gaan naar Rotterdam, niet naar de haven, maar naar De Kuip. Op 8 april namelijk speelt mijn oude jeugdliefde Heracles Almelo, waar ik ooit nog kort in de A1 heb gevoetbald, daar de bekerfinale. Dat zijn zo gedachten, die bij mij opkwamen bij het zien al die containers.
Het bezoekje aan het SSO-kantoor is een formaliteit, binnen vijf minuten nam ik weer afscheid voor een jaar van de vriendelijke dame en stond ik weer buiten. Gewoon weer terug over de Sukhumvit Road en ik zou met klein half uur weer thuis zijn, maar ik besluit een andere route te nemen.
Thaise platteland
Ik verlaat Laem Chabang via ‘de achterdeur’ en rij richting oosten. Ik zie wel waar ik uitkom, ik ken die weg niet, heb ook geen gps ter beschikking en vertrouw op mijn richtinggevoel (kijk naar de stand van de zon) om ergens weer gewoon in Pattaya terecht te komen.
Na eerst nog een stukje Laem Chabang met een behoorlijk aantal containeropslagplaatsen gepasseerd te zijn, kom ik op het echte Thaise platteland. Een mooie slingerende weg, die blijkt naar het dorpje Takhian Tia te leiden. Het is meer een buurtschap, want ik zie wel enkele huizen, maar geen school, geen grotere winkels.
Gewoon maar de weg blijven volgen. Ik kom af en toe wel een auto tegen, maar huizen zie ik niet. Schier eindeloze palmbossen (kokosnoten), dan weer landerijen met allerlei soorten gewassen en af en toe een boer of een paar mensen, die op het land aan het werk zijn.
Dan een grote weg (blijkt later “de 3” te zijn), waar ik onderdoor ga en dan een keuze moet maken. De grote weg op richting Pattaya of de weg vervolgen, die, zo te zien, weer veel groen belooft. Ik rij rechtdoor en kom na vele kilometers op de nog steeds goede weg, maar door moerassig gebied bij een meer.
Brandstofgebrek
Inmiddels bedenk ik mij, dat dat eindeloze nu wel wat minder eindeloos mag worden, want de naald van mijn brandstofmeter nadert nu akelig snel de rode gevarenzone. Iets minder aandacht voor het prachtige landschap met in de verte de heuvels rondom Pattaya, een door de zon schitterende tempel op één van die heuvels nu en maar iets voorzichtiger rijden over een kronkelweg rondom dit meer.
Ik moet er niet aan denken, dat ik hier zonder benzine kom te staan, ik heb mijn mobieltje wel bij me, maar leg maar eens uit, waar ik precies sta. Eindelijk, en nu met de naald diep in de rode zone, kom ik weer in de bewoonde wereld. Ik passeer de prachtige aangelegde Burapha Golf Club en de Laem Chabang International Country Club en kom dan even later, tot mijn grote opluchting, bij een Caltex tankstation. De tank was inderdaad, op een paar druppels na, nagenoeg leeg.
Met een volle tank ga ik weer van de grote weg af en rijd weer lange tijd door het platteland, drink dan in weer een buurtschap koffie en vervuil de lucht met het roken van een sigaar. Eigenlijk niets bijzonders, dit ritje, maar ik geniet van het Thaise buitenleven, zo dicht bij de grote stad en dat is voor mij al bijzonder genoeg
Golfen
Ik kom dan uiteindelijk in het dorpje Khao Mai Kaeo en vind het nu wel ver genoeg, nu maar weer naar het westen richting Pattaya. Ik passeer de Pattaya Country Club & Resort, daarna de Siam Country Club, allebei met schitterende golfbanen.
Ik ben nu al vier golfbanen tegengekomen, maar in de regio Pattaya zijn er nog meer. In de Pattaya Mail, een Engelstalig weekblad, staat elke week een heel programma voor golfers. Elke dag (!) is er wel ergens een groot of klein toernooi in een omtrek van pakweg 20 kilometer rondom Pattaya. Een lustoord voor de echte liefhebber.
Dan langs het Mabprachan Reservoir, de watervoorraad voor de regio, ook over een mooie weg met her en der statige huizen en villaparken. Voor iemand, die niet in de stad Pattaya wil wonen een prachtig alternatief woongebied. Ik rij door het dorpje Pong en wordt kort daarna weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid.
Verkeersongeval
Van verre zie ik al de rode en blauwe zwaailichten, een verkeersongeval! Onbegrijpelijk, want het is echt rustig op de weg, maar toch is een Thaise dame op haar brommer aangereden. Zij ligt in een plas bloed, medische en ander hulpverleners zijn aanwezig, maar ik vrees, dat het voor haar te laat is.
Telkens weer maakt een dergelijk tafereel grote indruk op mij en doet je beseffen hoe gevaarlijk het verkeer in Thailand is. Ik hoop van harte, dat die mevrouw in leven blijft en dat zij over niet al te lange tijd ook weer kan genieten van de Thaise natuur, net als ik gedaan heb. Besef mij trouwens wel, dat die mevrouw zeer waarschijnlijk niet voor haar plezier op die brommer zat.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Goed beschreven Gringo. Een goede schrijver kan een mooi verhaal schrijven over niks. Nou wil ik niet zeggen dat de omgeving van Pattaya niks is, maar het is een prestatie dat in een verhaal te laten zien. Helaas is zo’n verkeersongeval zo gewoon dat het ook in de categorie “niets bijzonders” valt. Het is echter afschuwelijk dat er zoveel mis gaat in het verkeer. Ik denk dat het heel wat meer is dan de statistieken aangeven. Van alle gevaren en vermeende gevaren die ons in Thailand bedreigen is het verkeer veruit het grootste. Voor de Thai, zonder verkeersopvoeding en minder bewustzijn van de risico’s is dit gevaar nog groter. Aan bromfietsspiegels worden geen bloemenslingers gedragen, misschien zijn brommers daarom nog vaker het slachtoffer.
Beste Gringo,
Ik ben het met Bram Siam eens, en ik kijk altijd uit naar een verhaal van jou.
En gelukkig hoor ik iets goeds over het platteland, dit zeg ik omdat ik ook op het platteland woon vlak boven de rook van Pranbri.waar ik geniet van de omgeving. Maar op 20 minuten van Hua-hin ben, en op 5 minuten van Pranbuti, en ook vaak geniet van het buiten gebeuren!
En ik werd weer even wakker geschud door het einde van jouw verhaal, omdat ik zelf namelijk graag door de omgeving op mijn motor bike rij, zonder helm, en de wind en vooral de geuren van de omgeving in mij opneem. Ik hoop dn ook dat de Thaise dame, weer op haar motorbike kan gaan rijden! En ik koop wel af en toe en bloemenslinger voor mijn motorbike, en de verkoopsters moeten dan altijd hartelijk lachen.
Voot jou hoop ik dat Heracles een mooie wedstrijd speelt in Rooterdam.
En ik kijk weer uit naar jouw volgende verhaal.
heel leuk verhaal Gringo. Dat van die verkeersongelukken is ook hier in Chiangmai helaas schering en inslag. Voornaamste redenen:
* brommers denken dat ze even sterk zijn als auto’s
* brommers rijden dus bij voorkeur niet op de aangegeven (brom)fiets stroken aan de linkerkant maar rijden liever daar waar het ze goeddunkt
* spiegels op brommers dienen hoofdzakelijk om te kunnen zien of het haar nog goed zit en er verder geen oneffenheden zijn.
* en om je haar goed in de spiegels te kunnen blijven zien, wordt er dus bij voorkeur geen helm gedragen. want dat is natuurlijk funest voor je coupe.
Tsja en als ze dan opeens een auto tegenkomen dan is het maar al te vaak gebeurd met de bromfietsbestuurder en komt hij/zij er achter dat auto’s toch vaak iets sterker zijn.
Ook een groot probleem is natuurlijk, dat brommers hier wel tegen/over de 100 km per uur kunnen rijden. en als je dan bij die snelheden iets onverwachts tegenkomt dan is een jeans (of nog minder) en een T-shirt de garantie om er na afloop als een gepelde tomaat uit te zien.
Maar zolang ik nog agenten zie staan langs de weg, die brommers zonder helm gewoon laten passeren waar zou ik me dan druk om maken, nietwaar?
Brommers? Dit zijn geen brommers maar lichte motoren van 110/125 cc en moet men een rijbewijs voor hebben en waar wegenbelasting over betaald wordt en een kenteken voor afgegeven wordt.
Dus hebben net zoveel recht op de weg als een auto en hebben dus in zekere gevallen ook voorrang op een auto wat die dan niet wil geven en dan is het BOEM!
@ Gringo, ik heb je bericht met interesse gelezen en niet alleen jou berichten. Sinds ik een jaar geleden deze site heb ontdekt raak ik bijna geen boek meer aan omdat ik dagelijks met veel plezier urenlang door de site surf om zoveel mogelijk op te steken van jullie expertise. Mijn dank hiervoor aan allen die hun ervaringen willen delen op dit blog.
Gringo, je hebt zojuist voor de SVB bewezen dat je nog leeft teneinde verzekerd te zijn van je maandelijks AOW. Mag ik jou -ervaringsdeskundig- mijn situatie voorleggen en je twee vragen stellen?
Ik ben nu 64 en bezoek Thailand in mei voor de achtste keer en ben me aan het oriënteren of het voor mij financiëel haalbaar is om mij daar te vestigen.
Mijn financiën zijn als volgt: ik heb voldoende gespaard om aan de inleg van 800k op een bankrekening te kunnen voldoen. Mijn AOW wordt met 5 jaar gekort omdat ik die jaren niet in NL heb gewoond/gewerkt. Ik meen dat ik daarom met 5×2%=10% wordt gekort. Ik heb vrijwel geen pensioen opgebouwd.
Wat mij nog niet duidelijk is, en mogelijk kan ik daar antwoord op krijgen is:
Krijg ik mijn AOW straks naar mijn Thaise bankrekening overgemaakt of moet ik ook in NL een rekening aanhouden?
En, krijg ik mijn AOW bruto uitbetaald als ik niet meer in NL woon of wordt er hoe dan ook belasting geheven en krijg ik maandelijks het netto bedrag overgemaakt?
Bvb mijn dank voor elke reactie…
Nisson,
Van je AOW betaal je belasting in NL. Maar dat is heel weinig. Ongeveer 5Euro.
Je kan met de SVB zelf een afspraak maken waar jij je geld wilt hebben. Ik laat mijn geld door de SVB rechtstreeks over maken naar mijn bankrekening in Thailand Spaart kosten uit en
je ontvangt het ook nog een paar dagen eerder
Goed verhaaltje, maar ik heb er geen idee van wat een SSO kantoor is
Marcus,
Sso kantoor betekend …..social-sucuriti-office. Kweet niet dat ik het wel goed geschreven
heb maar de SVB in NL heeft afspraken gemaakt met dat kantoor dat iedere Nederlander
zich daar elk jaar moet melden met een document toegestuurd van de SVB uit NL waar
zij vragen dat je nog in leven bent. SSO kun je ook gewoon noemen in het Nederlands
Sociale Zekerheid Kantoor.
Nisson, je doet de vraag aan Gringo, maar ik geef op enkele vragen antwoord.
De AOW kan je rechstreeks over laten maken naar een Thaise bankrekening.
Belastingplichtig zijn alleen ex ambtenaren. Die zijn verplicht om nog belasting te betalen, maar dat is heel weinig. Je betaald geen sociale kosten meer. Je bent dan ook niet meer voor ziekenkosten verzekerd. De korting op je AOW word altijd naar beneden afgerond, dus zal neerkomen op 8 %. Als je alleen een AOW hebt en heel klein pensioen
en hier een ziektekosten verzekering moet afsluiten kan je ondanks je spaargeld beter
thuisblijven. Met de neergang van de euro enz, als extra handicap kan het nog altijd.
Je moet dan alleen van 20000 BHT kunnen rondkomen om van te leven incl. alles.
Het heeft niets met het verhaal van Gringo te maken. Maar als de redactie het goed
vind heeft Gringo Jordaan antwoord gegeven.
Groetjes Jon.
Gringo ,
Het is wel leuk om de omgeving waar ik woon ( Nongprue), en Pong waar onze dochter woont , en waar ik dus nog al eens vertoef , zo boeiend beschreven te zien.
Ik begrijp echter niet dat je nog steeds de moeite neemt om, op de motorbike nog wel, het “bewijs van leven” persoonlijk af te gaan geven op het SSO te Leam Chabang.
Ikzelf laat het afstempelen bij de immigration in Jomtien, en stuur het op met de post.
Temeer daar jezelf onderkent hoe gevaarlijk het is om hier op zo’n motorbike te rijden.
Nadat ik 8 jaar geleden zelf een ongeluk heb gehad met zo’n ding, waag ik me alleen nog maar in mijn auto in het verkeer, hoewel dat ook risico’s mer zich meebrengt ben je toch veel minder kwetsbaar.
Leo Bosch.