Een avondje voetbal in Pattaya

Het nieuwe seizoen van de Nederlandse voetbalcompetitie is net weer begonnen en ook in Engeland gaat de bal weer rollen in de Premier League. Vooral die Engelse competitie krijgt hier in Thailand veel aandacht op de televisie, maar er zijn ook wel mogelijkheden om de Nederlandse Eredivisie in beeld te volgen.

De Thaise voetbalcompetitie is alweer aan de 21ste ronde bezig, want die begin maart. Ik schreef daar een verhaaltje over op 15 februari: “Thai Premier League”.

Pattaya FC

Als inwoner van Pattaya volg ik vanzelfsprekend de verrichtingen van de plaatselijke FC en, eerlijk gezegd, word je daar (nog) niet vrolijk van. Pattaya FC staat momenteel op een voorlaatste plaats in de stand en zal moeten knokken om niet naar de Eerste Divisie te degraderen. Omdat zij de thuiswedstrijden meestal op zondagavonden spelen, als ik andere “verplichtingen” heb, was ik nog niet in de gelegenheid om “The Dolphins” te bekijken en aan te moedigen. Deze week was er echter een midweeks programma en ik besloot om afgelopen woensdag een echte Thaise voetbalwedstrijd uit de hoogste afdeling te gaan bekijken.

The Battle of the Sea

Ik had geluk. Pattaya FC speelde een wedstrijd tegen hun aartsrivalen Chonburi FC, hetgeen in het – overigens keurig verzorgde – programmablad nogal ronkend als “The Battle of the Sea” werd aangekondigd. Pattaya en Chonburi liggen vrij dicht bij elkaar aan de Golf van Thailand en omdat de bijnaam van Chonburi FC “The Sharks” is, is die benaming op zich nog niet zo gek. Of het een werkelijke “zeeslag” zou worden, viel te betwijfelen, want – zoals gezegd – bivakkeert Pattaya FC in de onderste regionen van de Thai Premier League en behoort Chonburi FC met Buriram United en Muang Thong United tot de topdrie van de Thaise competitie. Chonburi FC was vorig seizoen nog kwartfinalist in de Aziatische AFC Champions League.

Nong Prue Stadion

Op naar het stadion in Nong Prue Stadion dus, een kilometer of 15 vanaf Sukhumvit Road naar het oosten. Mijn Thaise vrouw vond het ook wel leuk om mee te gaan, hoewel zij van voetbal nauwelijks enig verstand heeft. Haar interesse in voetbal op televisie is beperkt tot het bewonderen van de mooie faranghelden als Ronaldo, van Persie, enz. Het Nong Prue Stadion is gelegen binnen een groot tempelcomplex en is eigenlijk geen stadion, want het heeft alleen aan beide lange zijdes een tribune. De korte zijden achter de doelen zijn slechts van een hoog hek voorzien. Je loopt het complex gewoon binnen en als je wilt kun je dus van achter de doelen de wedstrijd gratis volgen. Haast vanzelfsprekend stonden daar dan ook tientallen jongetjes, waarschijnlijk uit de omringende buurten.

Kale tribunes

Als je de tribune op wilt koop je een kaartje voor de lieve som van 100 of 120 Baht (kom daar in Nederland of België eens om), niet aan een loket, maar gewoon van één van de vier dames, die aan het begin van het complex achter een lange tafel zitten. Het 16 pagina’s tellende programmaboekje krijg je er gratis bij. Onder aan de trap naar de tribune wordt je kaartje gecontroleerd en wordt er op toegezien, dat je geen flesjes of blikjes mee naar boven neemt, alleen zachtplastic bekers zijn toegestaan. De tribune is zoals een tribune er uit moet zien met het grote verschil, dat er geen zitplaatsen zijn. Alle toeschouwers zitten gewoon op beton, geen VIP-plaatsen of skyboxen. Officieel is het, ik zeg toch maar, stadion goed voor maximaal 5000 toeschouwers, ik schat, dat er deze avond 2500 à 3000 aanwezig waren.

De wedstrijd was al een paar minuten aan de gang toen wij ergens tussen de overwegend Thaise en een enkele farang toeschouwers gingen zitten. Chonburi FC had al de leiding genomen, maar op het moment, dat wij gingen zitten, maakte Pattaya FC net gelijk. Geen hoogstaande wedstrijd, maar dat mag je in een land waar voetbal nog in de kinderschoenen staat ook niet verwachten. Weinig opbouw, veel lange, vaak verkeerd aankomende passes, veel balverlies, maar wel volop spanning en enthousiasme. Ik houd wel van dit soort voetbal, hoeft voor mij niet gelikt en volgens vast ingestuurde patronen gespeeld te worden. Bezieling, werklust zijn voor mij de ingrediënten voor een aantrekkelijke wedstrijd en dat was volop aanwezig. Naar deze wedstrijd beoordelend zouden beide ploegen aardig mee kunnen komen in de Top- of Hoofdklasse in Nederland.

Scheidsrechter

Als oud-voetbalscheidsrechter had ik natuurlijk ook belangstelling voor het arbitrale trio in deze wedstrijd. Ik kan u de namen niet noemen, want het wordt nergens vermeld. Aandacht voor de scheidsrechter is nulkommanul, ik heb vele websites afgezocht, die de Thaise voetbalcompetitie volgen, maar geen woord of aanwijzing over de man in het zwart. Deze scheidsrechter, die een FIFA-badge droeg, jong, ik schat ca. 35, uitstekende conditie, goede positionering bij het spel, floot vrijwel foutloos en dat mag best gezegd worden..

Buitenlandse spelers

Beide ploegen maakten gebruik van enkele buitenlanders. Bij Chonburi FC viel mij de centrumverdediger op, een grote stevige Nigeriaan, die op kundige wijze zijn defensie organiseerde. Ook bij Pattaya stalen twee Nigerianen de show in de voorhoede, zij waren met hun technisch spel goed voor 3 doelpunten. Minder opvallend, maar wel uiterst effectief, was een – ik denk – Amerikaan uit Samoa. Hij verdeelde het spel en was voortdurend aanspeelbaar, Drie doelpunten? Ja, want met een goal van een Thaise speler in de allerlaatste minuut won Pattaya FC met 4 -3 de wedstrijd. Dat was buitengewoon, want in tien voorgaande wedstrijden tussen deze twee, had Pattaya nog nooit gewonnen, slechts vier keer gelijkgespeeld.

Ten slotte

Al met al een leuke avond, ook mijn vrouw vond het live beleven van een wedstrijd geweldig, maar vroeg zich wel waarom een speler met de bal, die op het doel afging werd afgefloten. Buitenspel zei ik, maar de uitleg ging boven haar (honkbal)pet. Het Thaise voetbal heeft toekomst, daar ben ik van overtuigd. De belangstelling van sponsors, media en aanhangers neemt toe, het wachten is op wat meer internationale successen in bijvoorbeeld die eerdergenoemde Champions League. Alle bloglezers, die in de gelegenheid zijn een voetbalwedstrijd in de Thaise competitie te bekijken, raad ik aan dat eens te gaan doen. Werkelijk een verademing in vergelijking met soms draken van wedstrijden in de Nederlandse of Engelse competitie.

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
• Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
• Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
• Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani