Je moet maar durven. Je bankrekening leeghalen en in het diepe duiken van een ambacht, waarvoor je niet eens bent opgeleid. Suphakanya Tripwatana (31) deed het en slaagde.
‘Ik had niet eens een back-up plan gemaakt. Ik dacht gewoon: als ik het nu niet doe, wanneer heb ik dan iets van mezelf? Ik wist dat ik het moest doen. Ik zei tegen mezelf: als het niet lukt, dan lukt het maar niet en moet ik opnieuw beginnen mijn spaargeld op te bouwen.’
Maar het lukte, want de schoenen – daar hebben we het over – die Suphakanya ontwerpt, zijn onder de merknaam Croon te koop bij Brown (Londen), Little Black Dress (Hong Kong) en Modern Naked (Spanje). Voorlopig nog drie modellen in Oxford en flat style, gemaakt van een goede kwaliteit leer met glitter, onberispelijk ontworpen en geproduceerd.
Waarom schoenen, terwijl ze grafisch design aan de Silpakorn universiteit had gestudeerd en al acht jaar als ontwerper bij het uiterst feminiene modemerk Kloset werkt (onlangs nog te zien op de Elle Fashion Week)?
Suphakanya: ‘Ik houd van schoenen en het lukte me nooit om iets te vinden dat goed bij me paste. Soms zijn schoenen die er leuk uitzien, te dressy en niet comfortabel. Ik wilde iets dat ik bij een heleboel verschillende gelegenheden kon dragen, maar dat toch fancy genoeg was zonder dat je altijd op hoge hakken moet lopen.’
‘Als een schoen niet goed genoeg is, verkoop ik hem niet’
Suphakanya, die pas vorig jaar begon, had het geluk dat haar schoenen in de smaak vielen bij social influencers en trendsetters. Die maakten Croon bekend via de social media, waardoor het prille merk de exposure kreeg die het nodig had.
‘Ik heb niets tegen steun van celebrities. Da’s gewoon een andere manier om je product in de markt te zetten. Maar je moet er natuurlijk wel voor zorgen dat je producten een hoge kwaliteit hebben. Je moet er zeker van zijn dat je ze kunt verkopen vanwege de kwaliteit en het ontwerp en niet omdat een een of andere beroemdheid ze draagt, waardoor iedereen ze nou wil. Daar moet je een balans in vinden.’
Voor Suphakanya en haar vriend tevens zakenpartner komt kwaliteit op de eerste plaats. ‘Ik controleer persoonlijk elk paar. Als iets niet goed genoeg is, verkoop ik het niet. Mijn vriend en ik doen alles zelf. ’t Is veel werk omdat we willen dat onze schoenen tegemoet komen aan de wensen van échte girls. Want die willen iets dat ze bij elke gelegenheid kunnen dragen zonder bang te hoeven zijn dat het kapot gaat.’
(Bron: Muse, Bangkok Post, 16 maart 2013)
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie
Het enige waar ik nog enige kennis van heb zijn herenschoenen uit de tijd dat ik nog in Nederland woonde. De topmerken waren van Bommel en van Lier.
Om Dick te antwoorden, dat waren schoenen Oxford stijl. Klassieke stijl schoenen die de jongens met een hoger inkomen zich konden permiteren. De van Bommels waren het duurste (praat al weer over 10 jaar terug), rond de 350 Euro. De van Lier ( in kwaliteit
hetzelfde) rond 250 Euro. Voor dames (dat vergeet ik nooit) was Prada de echte top.
Een van de redenen dat mijn huwlijk kapot ging. Mijn ex dacht dat ze met een topvoetballer getrouwd was. Wat ik met een kruiwagen naar binnen bracht ging er met een vrachtwagen weer uit. Natuurlijk niks met de schoenen te maken. Ik heb het als grap ingebracht. Een topkwaliteit in schoen in Thailand is Findig. Maken ook schoenen
in Oxford stijl. Het een paar gekocht al meer dan 6 jaar geleden. Zien er nog steeds als nieuw uit. In Thailand loop je de hele dag op slippers. Ik draag ze allen maar op bruiloften en partijen en tijdens crematies. Zit altijd te knoeien met die dingen omdat je vaak je schoenen moet uitrekken tijdens zo’n ceremonie.
J.Jordaan.
Oxford schoenen,….in Nederland beter bekend als Brogues,lage coventionele schoenen met veter,vond ze zelf wel leuk in suede,Ze zijn nu nog te verkrijgen bij Floris van Bommel.
De duurste schoenen,mocassins en brogues,in Nederland waren en is waarschijnlijk nog steeds,..Greve Waalwijk,maar die worden tegenwoordig in Roemanie gemaakt.
Mocht Suphakanya Tripwatana in de toekomst ook mannenschoenen willen vervaardigen in Oxford-style die in kwaliteit kunnen meten met Van Bommel en Van Lier zal ik zeker eens bij haar langsgaan, vind een paar goede schoenen belangrijk aan je voeten..
Beide Nederlandse merken zijn dan wel prijzig maar dan heb je ook wat en gaan wel 3 levens mee en als het dan eindelijk tijd wordt om ze te verzolen en te verhakken laat dat dan in Thailand doen ergens op straat, veel goedkoper en niet minder goed dan bij een schoenmaker of hakkenbar in Nederland.
Loop zelf nooit op slippers zelfs in het warme Thailand niet maar draag daar ook altijd dichte schoenen, echt dat is prettig lopen en een grote misvatting is dat het een hinderlijke transpiratiegeur teweegbrengt, plat gezegd: zweetvoeten.
Mits niet alleen van buiten van leer maar ook de binnenzijde en niet onbelangrijk géén sokken van polyester of andere kunststoffen maar katoen of wol of anders een mix van beide.
Overigens -het klinkt als een reclameboodschap- beide kwaliteitsmerken hebben ook sneakers wat beter combineert bij het dragen van een short al of niet met een mouwloos hemd.
Weer eens wat anders op TB. Schoenen. En J.Jordaan zei het al, wanneer je als man in Thailand niet werkt heb je eigenlijk geen schoenen nodig, behalve op bruiloften en crematies en zelfs daar zie je nog sandalen. Helaas moet ik op mijn werk wel schoenen dragen en draag dan ook de zgn ‘bordeelsluiper’, instappers dus. Van veterschoenen word je helemaal gek, omdat je je schoenen om de haverklap moet uittrekken.
Dick, ik heb nog Van Bommels in de kast staan. Bruine en zwarte. Daar ben ik zuinig op, kan ze nu niet meer betalen. Als je ook maat 91/2 hebt mag je ze wel eens lenen. Loopt toch anders dan die Jezusnikes die hier in de mode zijn. Wat ik van de schoentjes van Trip vind? Het kleurtje, dat past niet bij mij. Misschien toch meer iets voor Cor.
Jacques, dat vind ik een grove belediging en ben dan ook stomverbaasd dat de moderator deze aantijging er door heeft laten glippen. Het gaat van kwaad tot erger, nog even en men beticht mij ervan felroze La Coste poloshirts te dragen op dinsdag. Neen, Jacques, het laatste woord is hier over nog niet gezegd.
Mijn bordeelsluipers zijn altijd stemmig zwart, handig wanneer er ineens een onverwachte uitnodiging voor een crematie in de brievenbus valt. En ik zweer bij Bata. Nog nooit een loer gedraaid daar 😉
Sorry Cor, het was zo goed bedoeld. Ik vind het hippe kleurtjes. Dus ik dacht dat past bij een onconventioneel persoon als Cor. Ze zouden inderdaad goed staan bij een roze Lacoste shirt. Beter dan zwarte bordeelsluipers. Jammer dat het nu schoolvakantie is. Je zou in zo’n hippe outfit het gesprek van de dag zijn onder je leerlingen. Ben ik van overtuigd.