‘De werkelijkheid in Thailand’
“Zeg Herman, wat is er met ons gebeurd? Niets is meer zoals het vroeger tussen ons beiden was?”
“Lieve Nai, ik kan dat beter aan jou vragen, want ik ben al die tijd niet of nauwelijks veranderd. Jij bent degene, die nieuwe wegen inslaat en alles verandert.”
“Herman, we zijn allebei ouder geworden en ik moet toch zorgen voor een leven zonder jou.”
“Wil je daarmee zeggen, dat je mij al afgeschreven hebt?”
“Herman, waar heb je het over? Ik hou van je als vanaf de eerste dag, maar het leeftijdsverschil, hè!”
“Ik begrijp het, mijn liefste, maar het testament is al gemaakt, dus wat moet er nog meer gebeuren dan?”
“Herman, waarom zeg je dat? Je weet toch, dat ik van je hou?”
“Ja, soms geloof ik dat zelf ook!”
“Herman, stop met dat gezeur”
“Schatje, het kan mij niet schelen wat je zegt, maar wat je doet!”
“Ja Herman, ik heb een nieuwe baan, dat is toch ook goed voor jou?”
“Lieve Nai, nu je in dat nieuwe restaurant werkt, zie ik je nauwelijks nog. Eén keer per week, vind je dat een teken van onze innige liefde?”
“Mijn Boeddha, Herman, ik ben je altijd trouw gebleven, maar we zijn beiden oud. We moeten voor onze oude dag zorgen!”
Ik geef het op, ga naar buiten en laat, gezeten op een bankje, de film van de laatste jaren aan mij voorbij gaan. Mijn God! Was ik, toen ik haar voor het eerst ontmoette naïef of dom? Niets is meer zoals het ooit geweest is. Ik weet het niet meer, ik moet met iemand praten.
Het is marktdag, dus mijn maten zie ik in ons stamcafé bij de markt. Ze begroeten me met luide stem, maar zien direct, dat ik nogal depressief ben.
“Wat is er aan de hand, Herman? Voel je je niet goed of heb je al een paar dagen geen bier gedronken?”, oppert Jens.
Ik begrijp de hint, bestel een rondje en vertel hen over mijn problemen met Nai. Ze luisteren geduldig naar mijn verhaal en als ik klaar ben, zegt Olivier: “Welkom in de echte wereld van Thailand!” Ik kijk hem wezenloos aan: “Wat bedoel je daarmee?”
“Herman, jouw verliefdheid was niet normaal: het is lieverd hier, schatje daar, dat is allemaal maar schijn, dat is het echte leven niet!”
“Voor mij, ik bedoel voor ons was dat het zeker wel!”
“Dan is het waarschijnlijk de hoogste tijd, dat je gaat wennen aan in Thailand normale omstandigheden”
“Je bedoelt, dat wat ik nu meemaak normaal is in dit land?”
“Natuurlijk, Herman, ik zal je vertellen wat ik heb meegemaakt met mijn Thaise lieveling”
Eén voor één vertellen de mannen wat zij de afgelopen jaren met hun Thaise dames hadden meegemaakt en welke problemen zich hebben voorgedaan. Ik werd er niet echt vrolijk van, maar het deed mij toch ook wel goed, dat ik niet alleen was met mijn probleem.
“Wees blij, dat je het zo lang hebt uitgehouden,” zegt Jens, die besluit met “bij mijn huwelijk met mijn Thaise vrouw was de glans van vóór ons trouwen er direct na onze huwelijksreis al af!”
Bron: Vrij uit het Duits naar een verhaal van C.F. Krüger in Der Farang
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Ja die Herman is verward omdat de verliefdheid verandert in houden van, dat is toch wel een normaal verloop van een huwelijk of dit nu een gemixt huwelijk is of niet. De vrouw wil alleen maar werken om voor de toekomst te sparen, daar is toch niks mis mee? Vreemd gaan of andere rare fratsen haalt ze niet uit. En die vrienden daar heeft hij ook niets aan met hun opmerkingen, dit is Thailand! Ieder mens ontwikkelt zich en verandert, Nai denkt aan de toekomst voor jullie tweetjes en dat is een compliment waard.
Realiseert hij zich na jaren dat hij een soort van polisverzekering voor haar is ipv echte liefde ?
Deze Herman mag wel eens in de spiegel kijken, zo praat je niet tegen je vrouw, behalve als je huwelijksmoe bent geworden, iets wat zo veel gebeurd, een onderliggende teleurstelling en verbeelding dat het allemaal anders was, beter was en je tekort komt, voor Herman Ja, voor z’n toekomstgerichte vrouw Nee.
Jammer hoor, zo’n gesprek maakt meer kapot dan je lief is.
NicoB
De glans van een huwelijk gaat niet verloren als de bereidheid er is ruimte te geven aan elkaar voor de eigen ontwikkelingsweg en dat vraagt een andere manier van aanwezig zijn in het actuele nu.
Zou dit werkelijk zoveel schelen met Nederland?
Eén op de drie huwelijken eindigen tegenwoordig voortijdig!
Misschien is zijn woordgebruik en argumentatie niet al te best gekozen, maar Ik heb wel begrip voor de positie en de klachten van Herman.
Ze zijn toch niet getrouwd met zo’n fraaie huwelijkstaart (zie foto) om vervolgens van tafel en bed gescheiden te leven.
Als Nai zoveel uithuizig is vervreemden ze van mekaar en voor Herman kan dat extra zwaar vallen omdat hij in Thailand een vreemde in een vreemd land is en blijft. Officieel is hij zelfs een “alien” en op immi wordt hij daaraan periodiek herinnerd. Als hij toevallig ook nog in het “diepe Thailand” woont verliest hij zelfs zijn naam en wordt duizend keer per dag nagroepen als “fallang”.
“No money, no honey liefde” is een gekend fenomeen (niet alleen) in Thailand, maar “money and no honey” is helemaal te gek.
Ik ken een paar farrang in Thailand die zich behoorlijk vervreemd van hun vrouw voelen. Maar dan omwille van het feit de de vrouw helemaal terugplooit op haar Thaise familie en nog nauwelijks oog heeft voor de echtgenoot. Als er dan ook nog rekeningen van de familie gepresenteerd is dat wel eens de druppel die emmer doet overlopen.
Herman moet Nai heel graag zien om in die omstandigheden nog pogingen te ondernemen om de potten te lijmen.
Welkom tot de club. Dacht dat mijn vrouw anders was ( zij had nooit een relatie eerder) maar aan het einde mede dankzij het advies van ” vrienden” ze zijn gelijk. Gelukkig hebben we een dochter dus wie weet.
Als ik dit zo lees vraag ik me af of Herman niet aan de bak moet? Of is hij met pensioen en zijn vrouw nog even niet? Dan wordt het even overbruggen totdat zij ook stopt. Is ze nog vele jaren van haar pensioen verwijderd dan wordt het lastig, een van de nadelen die je aan kunt zien komen bij een groot leeftijdsverschil.
Herman moet maar eens wat minder naar de klaagzang van zijn vrienden luisteren. Zo te lezen niet de meest optimistische personen of meest warme… lijken miets op te hebben met tederheid (schatje) en gebruiken nationaliteit als verklarend excuus voor een en ander. Brrr. Sls iemand mij vertelt ’tja dat is een Duitser/Jap/.. zit in de aard van het beestje’ dan barst ik of in lachen uit of in tranen van onbegrip. Onzin dat excuses zoeken achter het label cultuur/nationaliteit.
Misschien moet Herman ook wat vaker er op uit, buiten de kroeg. Bij voorkeur samen met zijn lief. Als hij en zij er over praten dan vinden ze hopelijk een middenweg. Reserveer desnoods alleen die ene dag in voor tijd met elkaar als het op andere dagdelen niet lukt. Een relatie bloed dood als je amper samen bent en zonder wederzijdse communicatie kun je het helemaal wel vergeten. Dus komop Herman, schouders er onder. 1 op de 3 relaties loopt stuk dus dat ze partner van andere bodem komt lijkt mij weinig relevant.
Zo te lezen is zijn lief druk bezig met hun gezamenlijke toekomst op de oude dag. Die is niet op haar achterhoofd gevallen. Vervang ‘Thaise’ voor ‘Duitse’ en het verhaal staat nog steeds. Het koppel moet gewoon weer wat meer samen dingen ondernemen. Dat is de simpele wereldse werkelijkheid.
Thaise vrouwen nemen een farang als garantie voor hun verder leven. ze zijn dan zeker van een inkomen (pensioen). werken ze voor de staat hebben ze een klein pensioen. ken iemand die op een bank werkt. Die krijgt als ze stopt 1.500.000Tbt voor de rest van haar leven. Dat lijkt veel maar in Thaise handen is dat niet zo.
Of ze haar vriend echt graag ziet? wat dacht je, money keep her smiling. Thailand het land van de glimlach.
beste Ron.
Dat geldt niet voor iedereen. MIjn vrouw verdient meer dan ik (en ik ben docent op een universiteit) en is managing-partner van een bedrijf. Naast een goed pensioen kan ze ook haar aandelen in de zaak tezijnertijd te gelde maken. Ik moet blij met haar zijn (en dat ben ik ook) want zoveel geld krijg ik echt niet bij elkaar.
En ik ben niet de enige buitenlander die een vrouw heeft met een uitstekende baan.
Denk als Herman zijn vrouw goed verzorgt na zijn heengaan dat zij niet gaat werken.
Gewoon tijdig alles regelen voor je nabestaande en dit ook goed uitleggen. Hoeveel ze maandelijks tegemoet kan zien etc.
Heb je dit of wil je dit niet regelen is het logisch dat ze zelf aan haar oude dag gaat werken.
Een huis alleen is eigenlijk niet voldoende, stenen liggen zo zwaar op de maag.
Een maandelijks pensioen voor eten etc is zeker nodig.
Mijn vrouw hoeft niet buitenshuis te werken, spaargeld en investeringen zorgen voor haar, de kinderen zorgen al voor zichzelf. Ze had/heeft een fulltime baan om voor mij te ‘zorgen’, ik werk nog steeds en zij zorgt dat het huishouden draait en het huis niet verwaarloosd.
Haar baan is zwaarder als die van mij….geloof mij maar. Ze verdient eigenlijk meer als ik, maar krijgt het niet…..
Ze werkte toen ik haar leerde kennen, maar ook weekenden en avonden en dat vond ik geen goed idee, ik wilde dat ze bij mij was, thuis was, maar ze had wel doorlopende kosten. Een eigen huis/hypotheek een moeder om voor te zorgen. Ik heb dat inkomen vervangen… leek mij logisch
Nu we tegen mijn retirement aan staan kijken we daar meer en meer naar uit. Stukje land, nieuwe bewoning voor groot deel gefinancierd door haar huis…
We hebben een relatie net als ieder andere en in ieder ander woonland, je wordt verliefd, verloofd, getrouwd en de vlinders vertrekken waar het gewone genieten van elkaar zijn intrede in de relatie doet.
Je mist elkaar als de ander er niet is…..
Ik reis veel en dan merk je dat meer en meer, ik heb altijd graag gewerkt maar kijk nu uit naar mijn pensionering…. en de tuin, de zon en het gezelschap…
Altijd dacht ik wat te gaan doen als ik zover ben, mijn vrouw vult dat vacuum op.
Primair in onze relatie bestaat er gelijkwaardigheid, ge- en verschillen worden gewoon uitgepraat en beiden schenken soms water bij de wijn….
Het lijkt verdulleme wel een europese relatie…. gek he?
Zeker in het begin heeft de sociale zekerheid, die een farang nu eenmaal bieden kan,bij de meesten een erg belangrijke rol gespeeld.
Iemand die denkt dat uitgerekend zijn Thaivrouw hem alleen genomen heeft vanwegen zijn mooie blauwe ogen,is in mijn ogen een onverbeterlijke dromer.
Natuurlijk kan ook zij later veel recpect en gevoelens ontwikkelelen die men doorgaans wel als echte liefde kunt gaan zien,maar in een land waar weinig sociaal geregeld is,zal de financiële zekerheid toch een erg belangrijk aspect blijven.
Mocht iemand genoeg geld hebben,dat hij ook na zijn dood,voor haar genoeg zekerheid bieden kan,zal zij zeker onder normale goede huiselijke omstandigheden,niet de hele week buitenshuis gaan werken.
Is deze zekerheid na haar mening niet voorhanden,ligt het voor de hand dat zij opnieuw naar deze zekerheid gaat zoeken.
Van de Thaise staat heeft zij immers bitter weinig te verwachten,en alleen van liefde en respect kan geen mens overleven.
Zou dit in Nederland anders zijn,als sociale zekerheden practisch niet bestonden,en de echtgenoot onvoldoende zekerheid bieden kan??
Beste John Chiang Rai,
U weet dus waarom mijn vriendin voor mij heeft gekozen, zeer straf!
Nu, ik heb geen blauwe ogen en ben zeker geen onverbeterlijke dromer maar ik kan je met alle zekerheid zeggen dat ze niet omwille van wat jij noemt ‘de sociale zekerheid ‘ voor mij heeft gekozen.
Ze werkt in het onderwijs (als supervisor), en verdient maandelijks 42.000 THB netto. Jaarlijks komt hier ongeveer 1.000 TBH bovenop. Als gepensioneerde zal ze maandelijks zo’n 30.000 THB ontvangen. Haar woning zal tegen dan volledig afbetaald zijn. Als overheidsfunctionaris heeft ze bovendien levenslang recht op gratis ziekteverzekering, en met haar ook haar ouders en echtgenoot, dus ook ik als we trouwen.
En neen, ik heb haar niet gekozen omwille van de gratis sociale zekerheid.
Beste Nico,Als je mijn reactie nog een keertje rustig zou nalezen,dan zou jou moeten opvallen dat ik het woord(meestal) gebruikt heb.
Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen zoals in jou geval,maar je gaat mij toch niet vertellen dat de meesten gehuwd zijn met een Thaivrouw, die zelf voor ze een farang zocht 42.000Baht en later ook nog een goed pensioen hebben.
Of wilde jij met jou reactie alleen even laten weten dat jou vrouw zo’n geweldige functie heeft,en jij tot de gelukkigen in Thailand hoorde?
Erg velen op het land verdienen als ze überhaupt een job hebben,vaak niet meer dan 10 a 15.000Baht,en hadden een farang met de kont niet aangekeken,als dit duidelijk anders zou zijn.
Nogmaals jij mag je rekenen tot een minderheid,maar alstjeblieft niet zo doen alsof dit de normale doorsnede is.
Gr. John.
John,
Ik vind het echt betreurenswaardig dat men ons, de ‘rijke farang uit het buitenland’, steeds weer een schuldgevoel moet aanpraten omdat onze echtgenote ons enkel maar zou willen voor de sociale zekerheid. Misschien is het echt eens tijd om die vooroordelen te verbannen.
Al eens stilgestaan bij het feit dat ook heel wat Thaise dames hun echtgenoot gevolgd zijn naar het buitenland, daar volledig geïntegreerd zijn in de maatschappij en daar een volwaardige job hebben. Die zijn totaal niet afhankelijk van ‘hun’ farang, integendeel.
Sommigen op het forum denken alsmaar weer de waarheid in pacht te hebben. Nico heeft een punt. Misschien is het dringend tijd dat elkeen onder ons eens voor zijn eigen deur gaat vegen i.p.v. commentaar te geven over de anderen. Je eigen situatie veralgemenen en als waarheid verkopen op dit forum is een slecht idee.
Ja John, en zo heb je altijd (meestal) gelijk hoor. Het is maar hoe je het aan de man brengt en dat kan je blijkbaar goed.
Nico is bij de gelukkigen als ik jou moet geloven? Erger, hij is bij de minderheid die dat geluk heeft met zijn echtgenote. Wat een kromme redenering. Dus alle anderen, m.a.w. de meerderheid, zijn bij de ongelukkigen. Hun vrouw heeft hen in eerste instantie gekozen voor zijn goed gevulde bankrekening. En als zij dan nog wat meer geluk heeft, heeft haar farang blauwe ogen, geen bierbuik en is hij niet vele malen ouder dan haar zelf. Man man man, ik zal straks eens aan mijn ega vragen waar haar prioriteiten zijn. Als je geïnteresseerd bent laat ik het je wel weten.
John, ik lees toch wel heel wat negativiteit in jouw post hoor. Ik stel me de vraag in hoeverre je je gelukkig voelt?
Hoe iemand zijn toekomstige Thaise echtgenote heeft leren kennen en waarom die Thaise dame voor een Farang kiest is voor iedereen verschillend. Om iedereen over diezelfde kam te scheren, daar ben ik het niet eens mee. Straffer nog, daar heb jij niet over te oordelen, laat staan te veroordelen.
Om hier weer datzelfde statement te maken dat elke Thaise dame haar buitenlandse echtgenoot kiest voor zijn geld, dat zegt helaas wat jij erover denkt. Misschien moet je maar eens nadenken waarom een Thaise vrouw NIET kiest om in zee te gaan met een Thaise man. Een farang is niet enkel en alleen aantrekkelijk voor zijn geld hoor, een farang heeft nu eenmaal nog andere voordelen dan zijn bankrekening. Of zullen we het eens omdraaien John, een Thaise man heeft heel wat nadelen die je niet terug vindt bij heel wat buitenlanders. Als ik me niet vergis is dit laatste hier eens uitgebreid aan bod gekomen in een ander topic.
Het is dringend tijd om je oogkleppen eens af te doen. En ja hoor, liefde en respect is dé basis voor een geslaagd huwelijk John. Als dat er niet is zal het geld van de farang een huwelijk niet laten standhouden. Maar wie weet leef jij wel in een andere wereld!
Mijn vrouw komt uit een arme familie,had erg weinig inkomen,en is zoals zo vele Thaivrouwen in vergelijk tot hun farang partner ook nog vele jaren jonger.
Ze is zorgzaam vlijtig en spaarzaam,leest mij iedere wens van de lippen,zodat ik het gevoel heb dat we ons inmiddels beiden erg lief hebben en respecteren.
Ik zeg inmiddels,omdat ik realist genoeg ben dat zij mij in eerste instantie gekozen heeft voor haar sociale zekerheid.
Ik voel mij erg gelukkig,wil ook niet generaliseren dat het bij iedereen het zelfde moet zijn,maar ben overtuigd dat ik in een bootje zit met heel erg veel soortgelijke passagiers.
Wat is nou zo moeilijk om gewoon te moeten toegeven,dat het van haar kant in het begin helemaal geen smoor verliefdheid was,maar gewoon ook het zoeken naar een sociale zekerheid?
Als ik mijn Thaivrouw zou vragen,of in het begin bij haar farang keuze de sociale zekerheid een grote rol gespeeld heeft,krijg ik logisch net zoals vele anderen te horen,hoe kom je daar nu bij.
Een vraag die ik ze daarom nooit zou stellen,omdat ze in al haar verdere eerlijkheid nooit een antwoord kan geven,waarvan zij het gevoel heeft dat het misschien beter niet genoemd mag worden.
Iedereen mag mij een vervelende kerel vinden,maar ik blijf erbij dat mijn situatie,waar ik overigens erg gelukkig mee ben,zeker geen zeldenheid is.
Beste John, ik denk dat de generalisatie dat Thaise vrouwen een buitenlandse partner kiezen om meer sociale zekerheid baan eenzelfde orde is als de welverbreide stelling dat farang kiezen voor
Thailand omdat zij in hun partnerkeuze in hun thuisland mislukt en gefrustreerd zijn. Waarom kies je voor een partner die zich in jouw taal niet ten volle kan uitdrukken, haar gevoelsleven voor zich houdt, nooit het achterste van haar tong laat zien, afhankelijk van jouw financiële gunsten en jou uiteindelijk kiest vanuit een overlevingsstrategie?
Beste Cora,Toegegeven ik had in Europa reeds een huwelijk achter mijn rug,waarmee ik mij niet meer gelukkig voelde.
Niet dat ik zo gefrustreerd was, en inmiddels een leeftijd bereikt had,waarvan ik dacht dat ik in Europa qua partner keuze niet meer aan de bak zou komen.
In tegendeel,maar het is mij in een vakantie zo overkomen, dat ik mij net zoals veel andere farang mannen erg aangetrokken voelde van haar charme en zorgzaamheid.
Een charme en zorgzaamheid, die zij in het begin zeker gebruikt heeft om uitgerekend bij mij te landen.
Ik sprak naast 3 andere talen die ik vloeiend spreek,ook reeds een klein beetje Thai, en vond het leuk om ons zo tegenzijdig onze taal bij te brengen.
Dat wij ons in het begin niet zo konden uitdrukken,zo dit misschien wenselijk zou zijn geweest,is een feit waar iedereen,die voor een buitenlandse partner(in)kiest,mee geconfronteerd zal worden.
Zij heeft haar uiterste best gedaan mijn taal te leren,en het zelfde heb ik gedaan om iets verder te komen als een luttel Sawadee Krap.
Wij zijn beiden gelukkig praten over alles en nog wat,kennen inmiddels onze wederzijdse gevoelens,en hebben net zoals in een Europees huwelijk beiden de zelfde rechten en plichten.
Ook mag zij als er werkelijk reden toe is,het achterste van haar tong laten zien,en hoeft dit op geen enkele wijze proberen te voorkomen omdat ze financieel afhankelijk van mij is.
Sterker nog mijn geld is haar geld,en ik zal haar nooit verwijten maken dat dit vroeger eigenlijk anders geweest is.
Het gaat in mijn reactie’s alleen om het feit,wat in eerste instantie haar motivatie geweest is,en daar heeft hoewel velen dit graag anders geloven,het zoeken naar een sosiale zekerheid een erg grote rol bij gespeeld.