Vrijkopen van een bargirl kost een paar baht
Dit is het verhaal van Oil, een Thaise van begin dertig en afkomstig uit Bangkok.
Oil heeft al een werkzaam leven achter de rug, opgeleid als verpleegster in de hoofdstad. Via een agentschap kreeg ze twaalf jaar geleden een baan in een fabriek in Zuid-Korea.
Ze liet haar zoontje achter in de vertrouwde handen van haar ouders en trok de stoute schoenen aan, op zoek naar een beter leven. Een jaar geleden kwam ze terug, de zoon inmiddels een opgeschoten tiener. Wellicht zou ze met haar ervaring in haar geboorteland ook een redelijke boterham kunnen verdienen. Twee maanden werkte ze weer in een Thais ziekenhuis, voor een hongerloon. Een korte relatie met een Thaise man liep op de klippen omdat hij zijn gulp niet dicht kon houden. Er waren bovendien nogal wat achterstallige rekeningen te betalen.
Via een vriendin kwam ze op Koh Samui terecht, in een befaamde bar. Ze sprak goed Engels, dus daar zou het niet aan liggen. Oil is echter nogal verlegen en durfde in de week dat ze in de bar werkte geen enkele klant aan te spreken. Totdat een vriend van mij, woonachtig op Koh Samui en nieuwsgierig, naar haar teruggetrokken houding, een gesprek met haar begon. Oil werkte een week in de bar, maar had nog geen enkele man weten te strikken en dus tot overmaat van ramp geen baht verdiend. Eigenlijk was dit niet het type werk wat ze zocht. Ze had besloten om maar terug naar huis te gaan, in Bangkok.
De vriend die haar had aangesproken, besloot om haar uit te kopen uit de bar. Zo werkt dat nu eenmaal. In normale gevallen moet een bargirl 10.000 THB ophoesten om weg te kunnen. Omdat ook de eigenaar van de bar inzag dat Oil’s toekomst niet lag in het vermaken van mannen, werd een prijs afgesproken van 5000 THB. Die moest Oil bij een loan shark lenen.
Wat gebeurd zou zijn als Oil met de noorderzon was vertrokken, laat zich raden. De doorsnee bar-uitbater heeft goede connecties met politie en andere onderwereldfiguren. Op deze manier zijn de bargirls met gouden kettingen verbonden met hun werkgever, echter zonder arbeidscontract of verzekeringen. Wie zich gewillig van de ene mannenhand in de andere laat voeren, kan een aardige boterham verdienen. De bargirl die minder sterk in de schoenen staat, kan het wel vergeten, of raakt verslaafd aan drank of yabaa.
In feite is het een moderne vorm van slavernij, een donkere kamer zonder deuren.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Bezienswaardigheden15 oktober 2024Wat Rai Khing, deze tempel is echt een omweg waard
Realiteit leert dat deze “afkoopsom” meestal gedeeld wordt met de dame in kwestie. Als de dame in kwestie er geen zin meer in heeft komt ze gewoon niet meer en gaat ze niet eerst geld afhandig maken van haar toekomstige echtgenoot. Tenslotte is dat straks ook “haar” geld, toch?
Dit allemaal ten aanzien van de “falang” bier-bars & agogo’s, in het gesloten Thaise circuit ligt het inderdaad soms iets anders, maar dat is slechts naar horen & vertellen.
Chang Noi
De bargirl krijgt 100 baht van de doorgaans 300 baht te betalen bar fee om haar mee te mogen nemen. Uiteraard is het afhankelijk van de bar of zij iets krijgt van de afkoopsom om de bar te mogen verlaten. In dit geval kreeg ze niets, omdat ze slechts de helft van de gebruikelijke som op tafel kon leggen. Als de vrouw op een kleine kamer (vaak met een of twee andere bar girls) boven de bar woont, is het niet mogelijk om met de noorderzon en de bagage te vertrekken. Bovendien wil de politie graag meewerken aan het opsporen, uiteraard tegen betaling.
Helaas moet ik Hans gelijk geven en wat ook wel voorkomt is dat het ladydrankje wat jij betaald uit de ladyfles komt .
Koude thee uit de whiskyfles houdt de dame ook frisser .
Het is dan meest een koud kunstje om die handsome man tot de aardigste man in de zaak te benoemen .
Och wat geeft het Arthur heeft het .
Net als Chang Noi, heb ik mijn vraagtekens bij dit verhaal.
Welk machtsmiddel heeft de politie/mafia op Samui om een meisje in een bar te houden? Als Oil naar Bangkok vetrekt, hoe gaat de politie/mafia haar dan vinden? Een grootscheepse zoektocht om 10.000 Baht te kunnen verdelen met de bar eigenaar?
Kunnen meisjes nooit met hun spullen de bar verlaten? Hoe gaat dat dan als ze af en toe hun familie bezoeken? Moeten ze dan alles bij de bar achter laten?
Hoe werkt het als een meisje zelfstandig de bar wil verlaten (zonder farang als witte ridder op het paard die haar ‘overneemt’)? Kunnen ze dan ook niet weg? Welk percentage (grofweg) werkt volgens deze slavernij in een farang bar?
Nightlife goeroe Stickman beschreef onlangs in zijn column dat het vrijkopen een doorzichtig trucje is om wat geld af te troggelen (vervolgens verdeeld tussen bar en dame), waar je als farang vooral niet mee accoord moet gaan. Gezien zijn grote expertise op dit gebied ben ik geneigd om hem te geloven en het bovenstaande verhaal met een korreltje zout te nemen. Tenzij het alsnog goed onderbouwd kan worden. Dan stel ik mijn mening graag bij…
Je kunt vraagtekens zetten bij dit verhaal, maar ik heb de antwoorden uit de eerste hand. De bar-eigenaar heeft doorgaans het tel. nr van het meisje en een kopie van haar id-kaart. Daar is geen grootscheepse zoektocht voor nodig. Bovendien hoeft het meisje zich nooit meer te laten zien in de plaats die ze heeft verlaten. Daarnaast heeft zo’n meisje niet veel wegen om Samui te verlaten. Denk je niet dat de politie/maffia de veerboten niet controleert? Als ze hun familie gaan bezoeken, kunnen ze idd hun spullen meenemen. Ze moeten dan wel uitwijken naar Pattaya of Phuket om daar weer in een bar te kunnen werken.
Ik heb geen idee van percentages, maar in Hua Hin gaat het om naar schatting 90 procent die vast verbonden is aan een bar. De rest werkt freelance. Mijn goede vriend heeft er bij gestaan dat de 5000 baht aan de eigenaar werden overhandigd en niet gezien dat het meisje daarvan iets terug kreeg. Ligt ook niet voor de hand als je maar de helft van de afkoopsom hoeft te betalen.
En ach, hoe onderbouw je verhalen uit de onderwereld? Je gelooft ze of niet…
Ik heb inderdaad nog nooit meegemaakt dat bij een veerboot op identiteit werd gecontroleerd, en ik ben inmiddels vrij vaak naar eilanden geweest. Met een telefoonummer en een ID kaart heb je volgens mij niet genoeg om iemand te vinden. Ze staan toch nergens officieel ingeschreven als ze ergens anders gaan wonen? Het lijkt me sowieso erg sterk dat de buit tussen bareigenaar en bardame onder de neus van de farang wordt verdeeld.
Met percentage bedoelde ik niet het deel van alle bardames dat in vaste dienst is, maar het deel onder degenen die in vaste dienst zijn die tegen hun wil worden vastgehouden. Ik had daar nog niet eerder van gehoord (waarmee ik niet wil zeggen dat als ik er nog niet van gehoord heb, dat het dan niet waar is).
Verhalen uit de onderwereld zijn inderdaad lastig te onderbouwen, dat ben ik met je eens. Het zou alleen jammer zijn als een verhaal overtrokken blijkt te zijn en daardoor een verkeerd beeld schetst. Kan het zijn dat de eerste hand ietwat naief is of dat de betreffende bar niet erg representatief is voor de totale barindustrie?
het verhaal klopt, als hetmeisje wil vertrekken, moet afkoopsom betalen, ook in pataya het geval.alleen daar 5000 bath, en gaat daarven niets naar het meisje.en wat de id kaart betreft, is ook juist.
En in de regel gaat er van de barfate , niets neer de girl.
In Pattaya weet ik een geval van een bardame, die gewoon wegging en nooit meer terug is gekomen naar de bar. En ik weet zeker, dat zij ook niets betaald heeft. Ik was namelijk bij het hele proces betrokken, zonder overigens dat deze dame met mij meeging. Maar met een andere man.
Ik ben het volstrekt eens met Maarten. De afkoopsom is weer een van de Thaise scams, En wat hij zegt wordt verdeeld tussen de eigenaar en soms de dame. Ik bezoek al meer dan twaalf jaar de bars en heb een aantal bar eigenaren als vriend. Wat wel voor komt is dat de dame als ze de bar verlaat ( om de barfine voor een aantal dagen te ontlopen), moet betalen om weer in die bar te kunnen werken.
Diverse barretjes zijn dolblij dat de dame in kwestie weer terug is. Want de verdiensten van een bar hangen toch voor het belangrjkste deel af van de ‘kwalitiet’ en aantal beschikbare dames. In beginsel hebben zij daar nooit genoeg van. Dit is ook diverse malen bevestigd door meerdere dames. Ga er tenminste vanuit, dat zij de waarheid spraken.
Dus conclusie: Bij sommige bars moet en dame (of de farang) wel betalen als zij uit de bar wil en bij andere bars niet.
Kom kom ik ken genoeg bar-eigenaren, ik ken genoeg mamasans, ik ken genoeg bar-meiden (en niet als klant) en 9 van de 10 bars hebben geen idee wie die meiden zijn. ID’s?
Hahahaha die bars mogen blij zijn als de volgende dag 80% van de meiden komt opdagen. En als de dame een goede klanten-binder is kan ze zo weer terug komen, ook al is ze 3 maanden de hort op geweest.
In mijn goede oude tijd toen ik nog als groentje in Nana rond liep en een jonge dame had besloten om bij mij in te trekken en te stoppen met werken zei haar baas in eerste instantie ook “You have to pay me” …. en terwijl ik hem aankeek met een blik van “Zie ik er zo dom uit?” begon de jonge dame in kwestie hem verrot te schelden. Zij stopte en trok bij in. Klaar ….. nu ja 4 maanden later huppelde ze weer vrolijk in de bar natuurlijk …. in diezelfde bar!
Nogmaals dit is zoals ik de falang-bar-scene ken, maar ik heb begrepen dat het in de “gesloten” Thai-bar-scene aanzienlijk zakelijker en harder toegaat. Wat dan ook voor mij de reden is om dit soort gelegenheden niet te bezoeken, zelfs als ik er per ongeluk terecht komt op uitnodiging van Thai.
Chang Noi
Zo zie je maar dat ze overal anders zijn met barfine. Heb net ff gebeld met mijn vriend die n guesthouse – bar heeft en bij hem kregen de meiden niks vd barfine en vorige week nog eenzelfde verhaal. Bij hem is 2x n meid helemaal uitgekocht voor 8000 bht. Daar valt te over onderhandelen zei hij erbij.meestal gaat t om een bedrag tussen de 5 en 8 duizend.Hij heeft er vorig jaar een uitgekocht voor 5000 en de bareigenaressevrog 15000! Die was gek. Ze kreeg toen te horen 5000 of ze stopt hier met werken en ze gaat gratis mee! Hij zegt ook dat ze gewoon weg kunnen gaan uit n bar en er komt geen politie of wat voor figuren aan te pas. Dat de eigenaar of mamma san dreigt is n ander verhaal. Maar meestal wil n meid op n nette manier weggaan en wordt de afgesproken prijs netjes betaald en men neemt afscheid van elkaar! Prostitutie wordt gedoogd in Thailand en de overheid verdient er geld aan, maar van vrouwenhandel is in Thailand geen sprake! Het slotwoord ligt echt bij de meid zelf. Dus mijn verhaal uit de eerste hand is het met Maarten eens.
Volgens mijn informatie zijn er geen vaste regels. Bij de ene bar is er sprake van uitkopen bij de andere bar niet. Geen idee waar dat aan ligt. This is Thailand?
nou ik woon op samui
en ja sommige bars moet je een meisje uit kopen
maar vele ook niet this ook of je daar zelf intrapt.
gebeurt inderdaat ook vaak dat ze wel geld vragen
en dan ook delen met de eigenaar van de bar
en mocht het spaak lopen ze later gewoon weer in de zelfde bar staan
maar normaal moet je gewoon niks betalen.
als ze de volgende dag niet terug komt. .
laat de eigenaar haar echt niet door de politie opsporen.
ze gaan daar echt hun geld niet voor uitgeven
hebben er genoeg die er voor terug komen.
en de politie hier chekt geen id op de ferry.
die hebben genoeg andere manieren om aan geld te komen.
Heren , denk gewoon is logisch na.
Barfine is er alleen voor de eigenaar , om zodoende bij vertrek van de bargirl toch nog iets van inkomsten te hebben.
Vergeet niet , een bar zonder bargirls trekt geen klanten aan , dus vandaar de barfine.
Verder heb ik nog nooit gehoord van praktijken dat de politie achter een bargirl aangaat die “gratis” wegloopt.
En zoals elders hierboven gelezen , de meiden krijgen alleen betaald per drankje en eventueel extra geld als ze met mannen meegaan.
Daarnaast worden de meiden ook handiger en ontdekken internet.
Kan intussen meiden zat , die een aardig maandelijks inkomen hebben van kerels die ze maandelijks “ondersteunen” vanuit het buitenland en de dame in kwestie “wacht” op haar grote liefde.
En als een meid het echt wil , is ze gewoon pleite , moet de eerste nog tegenkomen die een “contract” heeft met welke bar dan ook.
Het enige om dit tegen te gaan is die meiden salaris te betalen , wat in de betere barren ook vaak gebeurt en ze verplicht tot sluitingstijd te blijven hangen.
Maar dan nog zijn ze vrij om na sluitingstijd te gaan en te staan waar ze willen.
Er is geen sprake van een contract. Was dat maar zo, dan wisten beide partijen waar ze aan toe zijn. Ik ken inderdaad bars waar de aanwezige dames een basissalaris krijgen, maar dan moet de ‘klant’ vaak wachten tot sluitingstijd. Na die tijd kom je veel van de bar girls tegen in de karaoke bars in Hua Hin, soms tot 04.00 uur open.
Ik ken ook bars, waar de dames een basissalaris krijgen. Wil je zo’n dame meenemen, dan betaal je gewoon barfine.
Twee uur voor sluiting weg kost, waar ik kom, 300 THB
Ik heb 2 kenissen wonend in Thailand, de 1 getrouwd en de ander samenwonend met een ex-bargirl, gebeld en hen bovenstaande verhaal doorgezonden.
Of ze schamen zich beiden, dat ze hun vrouw/vriendin hebben moeten vrijkopen, maar zij veklaarde beide dat zij geen bath hebben moeten betalen en dat zij nog steeds met enige regelmaat, met hun vrouwtje bij de bar paseren.
Het zal overal wel anders zijn.
Natuurlijk probeert men met dit soort verhalen een Falang die er gevoelig voor is op het gemoed te spelen en een poot uit te draaien, maar in z’n algemeenheid klopt het zeker niet. Er bestaat geen wispelturiger specimen op deze wereld dan de Thaise bargirl. Die valt niet in het gareel te krijgen, noch in een systeem te persen (ik heb het niet over de Thai-Thai scéne. die ken ik niet).
De go-go-girls komen en gaan wanneer ze willen, met natuurlijk de financiële consequenties vandien, Het uitgangspunt van iedere bar is dat de dames hun maandsalaris wel moeten terugverdienen met drankjes en barfines. Als dat niet lukt vervallen de secundaire en primaire arbeidsvoorwaarden snel. Vergeet niet dat veel van de dames over uitstekende sociale vaardigheden beschikken als het er om gaat zichzelf in een slachtofferrol te presenteren. Als jij bereid bent het verhaal te geloven, dan is zij bereid het je te vertellen. Als de politie ze terug moest gaan halen uit een Moo Bahn in de Isan of opsporen in andere bars of in de bedden van klanten, dan zouden ze meer werk hebben dan hen lief is. Bekeuringen uitschrijven is veel eenvoudiger.
“Never work with children, animals and Thai bar girls”, heb ik een barmanager wel eens horen verzuchten.
Een nogal generaliserende reactie, vol van vooroordelen. Daar laat ik het bij.
Ik kan me alleen maar aansluiten met wat Chang Noi (leuke naam) en BramSiam. Ik heb zelf een bargirl gehad als ‘girlfriend’ en ze is nog steeds een goede vriendin. In feite mijn beste vriend(in) en niet alleen in Thailand meegerekend. Door haar heb ik heel veel opgestoken over het wereldje.
Zoals Chang Noi zegt kan het in het gesloten circuit er anders aan toe gaan maar in heel het wereldje zoals in Pattaya is het zo dat men gemakkelijk uit de bar kan stappen en na enkele maanden zonder problemen kan herbeginnen. Mijn vriendin heeft dit in de twee jaar dat ik haar ken al enkele malen gedaan. Het enigste dat je moet doen is het kenbaar maken aan de baas en liefst na je maandsalaris ontvangen te hebben. Al de meisjes die in een bar werken of gogo hebben een maandsalaris of ze moeten ‘freelancers’ zijn voor die bar. Dat is dan wel hun eigen keuze.
Ik geloof dus ook Roland zijn kennissen die zeggen dat ze geen bath hebben moeten betalen om hun meisjes uit de bar te krijgen. Ik heb zelf een vriend die een meisje wel heeft moeten betalen maar dat was omdat zij hem dit had verteld dat dit moest. Het meisje werkt in dezelfde bar als waar mijn vriendin heeft gewerkt. Het was dus een leugen en ze heeft die 5000 bath mooi zelf opgestreken. Dat bleek later als ze na enkele maanden wat geld gekregen te hebben van mijn vriend toch terug is gaan werken in dezelfde bar.
Thai ‘workinggirls’ kunnen mooie verhalen vertellen en vele farangs laten zich eraan vangen. Voor geld doen de meisjes veel. Ik kan het hun niet echt kwalijk nemen daar ze meestal support moeten geven aan de familie.
Mijn posting gaat niet over Pattaya, maar over Koh Samui. Ook refereer ik aan de gang van zaken in Hua Hin. Daar krijgen de meeste meisjes geen salaris. Ze moeten het helemaal hebben van de commissie op lady drinks en wat ze bij hun mannelijke klanten bedingen. Zie ook de andere reacties van direct betrokkenen. Dat Thaise bardames mooie verhalen kunnen vertellen en veel farangs zich er mee laten vangen, is bekend. Dat wil niet zeggen dat nooit sprake is van vrijkopen. Het verschil tussen Pattaya en de rest van Thailand laat zich mogelijk verklaren uit de schaal van de bar scene. In Pattaya zijn duizenden bars en kun je ongezien elders gaan werken. Op Samui en in Hua Hin is de schaal veel kleiner en weet de ene bar-exploitant wat de andere doet.
Ik ben het verhaal even kwijt. Eerst suggereren we dat de dames middels hun id worden opgespoord door de politie en vervolgen wordt er gezegd dat ze in Pattaya van de ene bar naar de andere kunnen vertrekken! Worden ze daar dan niet opgespoord door de politie?
Ik denk dat het verhaal heel simpel is. Er zullen ongetwijfeld bareigenaren zijn die de aldaar werkzame dames uitwringen en mogelijk (be)dreigen met sancties als zij tegen hun wil in willen vertrekken. Helaas zijn er bikkelharde pooiers in de wereld van de prostitutie. Een prostitue wil echter per definitie ook graag geld verdienen aan haar clientele en ik verwacht dat dit verhaal daar uit voort komt. Er komen natuurlijk nogal wat mannen naar Thailand voor een bepaald doel, veelal omdat dit in hun land van herkomst niet zo makkelijk of goedkoop kunnen krijgen. Laten we eerlijk zijn, 120 euro (5.000 baht) voor een paar nachten plezier is goedkoop en dat weten de dames waarschijnlijk ook. Ook dit is tenslotte een spel van vraag en aanbod. De meeste dames zullen hier ongetwijfeld hun deel van opstrijken en zoals hierboven al eerder opgemerkt zullen ze niet zo dom zijn om dit te doen onder de ogen van de klant. Ik trek het ernstig in twijfel dat het in thailand algemeen gebruik is dat dames onder dwang werken. Dit zal niet meer zijn dan elders.
Mijn indruk van de dames in Pattaya en Jomtien is, dat zij zo vrij zijn als een vogeltje en zelf kunnen bepalen OF, WANNEER en voor HOELANG zij werken in een bar of hoelang zij eventueel wegblijven.
Als ik TH bezoek woon ik meestal in Jomtien voor een aantal maanden. Eenmaal heb ik een bardame uitgenodigd bij mij in te komen wonen voor die periode. Aan het eind van de periode wilde zij met mij mee naar NL. Zij heeft nooit over een afkoopsom of wat voor geld dan ook gesproken. Ze vroeg niet eens een vergoeding voor de tijd dat zij bij mij gewoond had. Maar ja zij had het waarschijnlijk ook niet echt nodig, zij bezat 6 Rai grond (geerfd van een oom van haar). Zij werkte in de bar uitsluitend om farangs te ontmoeten.
Beste Bachus. Je mening staat hoog in het vaandel bij mij en mijn vrouw. Ik heb het gevraagd aan mijn vrouw. 37 jaar geleden ontmoet in een bar in Bangkok. Ik moest toen 2000 Bth .betalen anders kreeg ze haar ID niet terug. Volgens mijn vrouw moeten de meiden nu haar id bij zich hebben dus dat gaat niet meer op.Dat ze in sommigen bars als ze de farang er mee heen nemen provisie krijgen is wel waar zegt ze. net als de taxi drivers ook geld krijgen als hij je naar een club brengt. Maar dat is hier nl ook niet anders. Dat de meiden ervoor gestraft worden als ze bij een bar weggaan is onzin zegt ze. in zoverre onzin dat het misschien wel eens gebeurd maar het is niet de regel. Wil hier ook helemaal Hans Bos niet mee afvallen maar de mening van mijn vrouw gaat mij boven alles per slot is zij een Thai. Als ze haar mening geeft maakt ze het niet mooier maar ook niet slechter. Dat is de zelfde eigen schap die ik erg waardeer van Bachus. Groet Pon en Kees
Beste Kees&Pon,
Het is ook hier “het spel van de knikkers”, net als in de rest van de wereld. Het is hier ook niet spannender, alleen anders. Mijn ervaring is dat juist dat anders, dat onbekende maakt dat veel verhalen worden opgeklopt of spannender gemaakt. Vroeger in Nederland hoorde ik aan de bar vaak “broodje aap” verhalen over Thailand.
Ook ik val het verhaal van Hans Bos hiermee niet af, ik denk alleen dat het allemaal wat genuanceerder ligt.
Groet Bacchus
Als de ‘vriend’ besluit om het meisje voor 5000 Baht uit de bar uit te kopen, waarom moet het meisje dan 5000 Baht lenen? Is dit weer een voorbeeld van de vermaledijde “Dutch Charity”?
Het hele ‘uitkoopverhaal’ komt op mij nogal ongeloofwaardig over.
Dergelijke verhalen heb ik van Thaise barmeisjes in ieder geval nog nooit gehoord.
Bovendien ken ik meerdere meisjes die gewoon doen waar ze zin in hebben, paar weken of maanden werken in hun bar, dan weer een paar weken of maanden niks of wat anders. Het zal de mamasan worst zijn, als ze goed zijn mogen ze echt wel weer terugkomen.
Ik ben wel een keer ooggetuige geweest van een meisje dat rond 17.00 naar haar bar kwam en dacht gewoon weer aan het werk te gaan, maar direct de mamasan op haar dak kreeg. Ze werd ervan beschuldigd de vorige avond te hebben afgesproken met een klant, zonder dat die klant de barfine had betaald. Daar stond een duidelijke straf op: Oprotten en niet meer terugkomen. Vermoedelijk de voordeligste manier om jezelf uit te kopen.
De suggestie dat een uitkoopbedrag, mocht dat al bestaan, ter grootte van ongeveer een weeksalaris in de desbetreffende branche, er (mede) debet aan is dat de prostitutie in Thailand een moderne vorm van slavernij zou zijn, onderschrijf ik dan ook vooralsnog niet.
Het is altijd weer anders in Thailand. Het uitkopen uit een bar bestaat namelijk wel degelijk. Op welke schaal dat gebeurt kan ik niet zeggen, maar het gebeurt nog steeds, ook in Pattaya.
Ik heb – alweer 10 jaar gelden – mijn huidige vrouw ook in een bar ontmoet, waar zij toen 3 maanden had gewerkt voor een basisloon van 2000 Baht. Toen ik haar vroeg te stoppen met het werk, heeft zij toegestemd en 5000 Baht uitkoopsom betaald. Ik heb dat nooit geweten, dat heeft zij mij nu naar aanleiding van dit verhaal verteld. Zij kent nog steeds heel wat barmeisjes en zij bevestigt, dat het uitkopen nog altijd bestaat, het bedrag kan oplopen tot wel 10.000 Baht.
Als ze die afkoopsom niet betalen volgen er allerlei dreigementen, die waarschijnlijk nooit uitgevoerd worden, maar een meisje, dat nog niet veel ervaring heeft, wordt daardoor wel beinvloed. Haar achterliggende gedachte is ook, dat als de relatie verbroken wordt, zij toch weer aan het werk zal moeten en zij vreest (waarschijnlijk onterecht) als zij de afkoopsom niet betaalt, dat dat wel eens moeilijk zou kunnen worden,
Barmeisjes, die “ïn en uit lopen” zijn ervaren freelancers, die geen salaris ontvangen en dus ook geen afkoopsom hoeven te betalen.
Beste Bert.
Zoals jij schrijft, is het precies ook met mij gegaan 4 jaar geleden, mijn huidige vroow was twee maanden aan het werk 40 mjaar oud, geheel onbekend met alles.
Daar zij geen contacten zocht, en een afwachtende houding aan nam, viel mij dit op,.
Ik zocht contact, en was en werd haar eerste ferrang, en bleven een maand samen.
Toen het klikte tussen ons, en ik wilde dat ze stopte, om in de toekomst verder te gaan.
Nu toen zij bekent maakte dat ze wilde vertrekken uit de bar, kwam de uitkoopsom.
er werd 10.000 bth gevtraagd, met dreigingen en al wat niet meer, dat als het tussen ons niet verder ging, zij zou zorgen dat ze nergens meer aan de bak kon komen.
Wij konden na veel gepraat, het op 5000 bth af maken.
Ja was toen ombekent met deze regels, nu zou ik het niet meer doen.
En hoor van andere die dit ook mee gemaakt hebben, en hebben betaald.
Maar zal per regio, en eigenaar vande bar wel verschillen,
En onbekent maakt onbemint
Ik heb gehoord en gelezen…… en dan moet je maar aannemen dat het waar is. Ik zeg altijd: geloven doe je in de kerk, maar nu mijn vraag. Een korte inleiding. Ik heb gehoord en gelezen dat van het sekstoerisme in Thailand zo’n 5% gericht is op de Farang. M.a.w. 95% van de klanten van de prostituees zijn de Thai. Ik ben een paar keer in Pattaya, Patpong en Chiang Mai (dat wat bars betreft niet veel voorstelt) en andere uitgaansgelegenheden geweest, maar wat me opviel was dat er bijna geen Thaise mannen in die gelegenheden kwamen. Waar gaan die 95% dan naar toe? Naar gelegenheden die zich achter de schermen of achter gesloten deuren afspelen? Werken daar dan de prostituees wiens identiteitskaarten worden ingenomen en zelden naar buiten mogen of bedreigd worden ingeval….? We weten zgn. alles van die 5%, maar niets van die 95%.
Ik kan je in NL de legale casino’s wijzen, de illegale niet.
En hoeveel de omzet van de illegale casino’s is, afgezet tegen de legale, weet ik ook niet.
Ik neem aan dat de Thaise prostitutiewereld voor ons net zo in elkaar steekt.
Het grootste deel van die 95% gaan naar massagesalons en karaokebars. Wat de eerste categorie betreft: als je in Bangkok bent, kijk dan eens op Ratchadaphisek Road, rond MRT station Huai Khwang. Daar staan een paar kasten van panden, waar heel wat ‘gemasseerd’ wordt. Poseidon is de bekendste.
Dat kan allemaal wel waar zijn, maar dat geeft nog geen verklaring voor die 95%. Ik heb horen zeggen etc.. dat veel Japanners naar karaoke gelegenheden gaan en ook dat er op het platteland allerlei uitwijkmogelijkheden (denk aan de gearresteerde prostituees uit Birma onlangs) zijn, maar 95%, dat is nog wel wat. Of is het alleen maar statistisch geleuter, zoals bij zovele zgn. onderzoeken.
Het is een simpel rekensommetje, Willem. Er zijn nogal wat Thai in Thailand. Vergelijk het met Nederland. Op de wallen barst het van de toeristen. Maar als je naar de totale prosititutie in heel Nederland kijkt, dan is het overgrote deel van de klanten Nederlander.
Beste William,
In tegenstelling tot wat velen hier denken is hetgeen zich in Pattaya, Hua Hin, Phuket, Bangkok afspeelt misschien wel een druppel op de gloeiende prostitutie-plaat. Het is voor velen misschien een tegenvaller, maar het echte Thaise vermaak vind je niet in Pattaya, Hua Hin, Phuket en in mindere mate Bangkok, maar op het door velen zo verfoeide “platteland”, waar volgens even zo velen niets te beleven zou zijn. De eerst genoemde plaatsen zijn, vergelijkbaar met de Amserdamse wallen, bedoeld om de toerist zo snel mogelijk zoveel mogelijk geld uit de “zak” te kloppen. Dat zich hier alles in een geheel andere sfeer afspeelt, mag dan ook duidelijk zijn. Dat is niet anders dan in andere toeristenplaatsen op de wereld.
Er wordt door de Thai ook veelvuldig gebruik gemaakt van de service van prostituees. In Khon Kaen zijn verschillende bordelen, waarvan de meest bekende onder het Kosa Hotel. Hier worden heel wat zaken op een ontspannen manier afgerond.
En wat te denken van de vele “barretjes” langs de weg met de kleurige kerstverlichting het hele jaar door. Daarvan zijn er duizenden door geheel Thailand en vaak zijn hier ook dames van plezier werkzaam. Naast de lokale clientele vermaken zich hier de chauffeurs of werklui op locatie die vaak 7 dagen van de week van huis zijn. Ook hier vandaan kun je dames meenemen na het betalen van de barfine, niets meer dan een vergoeding voor inkomstenderving van die avond. Je kunt de dame dan meenemen naar een van de vele “resorts” rondom bijvoorbeeld Khon Kaen, waar je kamers kunt huren naar gelang je conditie het toelaat, bijvoorbeeld voor 1 uur.
In tegenstelling tot wat velen ervaren, speelt zich dus veel meer af in Thailand. Misschien een idee voor een excursie zodat de blik van velen wat ruimer wordt?
Overigens vind ik het “van een goede vriend gehoord” gehalte in dit artikel/reacties erg hoog. Feitelijk wordt er niets onderbouwd en ik vraag mij dan ook af welke conclusie we aan dit geheel moeten verbinden. Mijn persoonlijke gevoel zegt: geen enkele.
Hiermee zeg ik niet dat afkoopsommen niet voorkomen, maar dat de interpretatie hiervan verkeerd is. Zelf zie ik het meer als afkoop van een anti-concurrentiebeding.
Klopt het stikt er van de “karaoke”barretjes op het platteland, in de omgeving van Udon thani waren het meestal dames van laos die aan het “zingen” waren.
In de omgeving van Udon Thani en Nong Kai werken inderdaad veel dames uit Laos die met regelmaat naar huis (Laos) gaan; sommigen zelfs iedere dag. Geen afkoopsommen (zouden ze die dan iedere keer moeten betalen als ze voor korte tijd vertrekken?) en niets te merken van dwang of opsporing door politie, laat staan aanhouding bij douane. Het is wel zo dat als zij de huisregels niet naleven, ze op zoek kunnen naar een andere baan/lokatie.
Bedankt Bacchus voor de uitleg die plausibel overkomt.